Μανα

[Moussa]

Με αφορμη ιστοριουλες σκορπιες που βρησκουμε στο νετ ειπα να ανοιξω αυτο το θεματακι και να γραφουμε εδω διαφορα που αφορουν τις μανουλες μας η για αγεννητα παιδακια κλπ..Σας παραθετω μερικα που βρηκα στο ιντερνετ και με συγκηνησαν....

"Και ο θεός έπλασε την Μάνα"

Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.

- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!

- Το πρόβλημα δε είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.

- Κι αυτό τι είναι;

- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.

- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κλπ.

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:

- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:

- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ' αυτό το πρότυπο μητέρας.

- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.

- Και σε τι χρησιμεύει;

- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.

- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! Αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:

- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.

Πάολο Κοέλιο

[Moussa]

To χέρι της ελπίδας

Δεν ξέρω αν το έχετε δει αλλά πραγματικά αξίζει να το ξαναδείτε!

H εικόνα του χεριού ενός εμβρύου, που έχει διαγνωστεί με δισχιδή ράχη, αγκαλιάζει το δάχτυλο του χειρουργού αμέσως μετά το πέρας της επέμβασης στην ανοικτή μήτρα...

Το περιοδικό Τάιμ φωτογράφησε μία επέμβαση, που έμελλε να φέρει στον κόσμο την "Εικόνα της Χρονιάς 2003". Το χέρι ενός εμβρύου 20 εβδομάδων με μία ζωή μπροστά του!

Προφίλ

Ονοματεπώνυμο: Samuel Alexander ARMAS (Σάμιουελ Αλεξάντερ Άρμας)

Ηλικία: Αγέννητο παιδί (2003)

Αναπηρία: Δισχιδής ράχη (spina bifida)

Μία εικόνα άρχισε να διακινείται γύρω στο Νοέμβρη του 2003. Εξαιρουμένης της περίπτωσης να διαβάσατε το τεύχος του Αμερικανικού περιοδικού Τάιμ (Time Magazine), που τη δημοσίευσε, ίσως να μην την έχετε δει ποτέ. Η εικόνα είναι ενός είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου, του Samuel Alexander Armas, που υποβάλλεται σε εγχείρηση από τον ιατρό Joseph Bruner.

Το μωρό είχε διαγνωστεί με spina bifida (δισχιδής ράχη) και δεν θα μπορούσε να επιζήσει αν απομακρύνονταν από την κοιλιά της μητέρας του. Η μητέρα του αγέννητου μωρού, Julie Armas, εργάζεται ως μαία στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Γνώριζε για την αξιοθαύμαστη πρακτική του Dr. Bruner, στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt στο Nashville, όπου εφαρμόζει αυτές τις ειδικού τύπου επεμβάσεις ενόσω το έμβρυο βρίσκεται ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο ιατρός αφαιρεί τη μήτρα με μια τομή σχήματος ημισφαιρίου (σαν C) και κάνει μία μικρή τρύπα προκειμένου να εγχειρίσει το έμβρυο.

Καθώς ο Dr. Bruner ολοκλήρωνε την επέμβαση στο έμβρυο, ο μικρός Samuel έβγαλε το μικρό του χεράκι, που ήταν πλήρως σχηματισμένο, μέσα από την τομή και με δύναμη έπιασε το χέρι του χειρουργού. Στο περιοδικό Time Europe ένα άρθρο σχετικό με εικόνες από την περίοδο της εγκυμοσύνης που καταδεικνύουν το σχηματισμό των βασικών οργάνων και άλλων σημαντικών ευρημάτων για τη δημιουργία της ανθρώπινης ζωής μερικές μέρες μετά τη σύλληψη, ο Dr. Bruner δήλωσε ότι όταν το έμβρυο έπιασε το δάχτυλό του, ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του και ότι εκείνη τη στιγμή κατά τη διάρκεια της επέμβασης πάγωσε και δεν μπορούσε να κουνηθεί.

Ο φακός συνέλαβε το γεγονός με απόλυτη καθαρότητα.

Οι εκδότες του περιοδικού τιτλοφόρησαν την εικόνα "To χέρι της ελπίδας" ("Ηand of hope"). Το κείμενο του περιοδικού, που σχολιάζει την εικόνα ξεκινά ως εξής: "Το μικρό χεράκι του είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου Samuel Alexander Armas αναδύεται από τη μήτρα της μητέρας του για να πιάσει το δάχτυλο του Dr. Joseph Bruner σας να ευχαριστεί τον γιατρό για το δώρο της ζωής".

Ο Samuel γεννήθηκε υγιής, η εγχείρηση ήταν απόλυτα επιτυχής. Η μητέρα του μικρού Samuel είπε, ότι έκλαιγαν για μέρες όταν είδαν την εικόνα. Δήλωσε, ότι η φωτογραφία υπενθυμίζει, ότι η εγκυμοσύνη δεν αφορά την αναπηρία ή την ασθένεια, αλλά ένα μικρό άνθρωπο.

Πηγή:

Time Europe

Μετάφραση:

ΝOESI.gr

[Moussa]

To χέρι της ελπίδας

Δεν ξέρω αν το έχετε δει αλλά πραγματικά αξίζει να το ξαναδείτε!

H εικόνα του χεριού ενός εμβρύου, που έχει διαγνωστεί με δισχιδή ράχη, αγκαλιάζει το δάχτυλο του χειρουργού αμέσως μετά το πέρας της επέμβασης στην ανοικτή μήτρα...

Το περιοδικό Τάιμ φωτογράφησε μία επέμβαση, που έμελλε να φέρει στον κόσμο την "Εικόνα της Χρονιάς 2003". Το χέρι ενός εμβρύου 20 εβδομάδων με μία ζωή μπροστά του!

Προφίλ

Ονοματεπώνυμο: Samuel Alexander ARMAS (Σάμιουελ Αλεξάντερ Άρμας)

Ηλικία: Αγέννητο παιδί (2003)

Αναπηρία: Δισχιδής ράχη (spina bifida)

Μία εικόνα άρχισε να διακινείται γύρω στο Νοέμβρη του 2003. Εξαιρουμένης της περίπτωσης να διαβάσατε το τεύχος του Αμερικανικού περιοδικού Τάιμ (Time Magazine), που τη δημοσίευσε, ίσως να μην την έχετε δει ποτέ. Η εικόνα είναι ενός είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου, του Samuel Alexander Armas, που υποβάλλεται σε εγχείρηση από τον ιατρό Joseph Bruner.

Το μωρό είχε διαγνωστεί με spina bifida (δισχιδής ράχη) και δεν θα μπορούσε να επιζήσει αν απομακρύνονταν από την κοιλιά της μητέρας του. Η μητέρα του αγέννητου μωρού, Julie Armas, εργάζεται ως μαία στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Γνώριζε για την αξιοθαύμαστη πρακτική του Dr. Bruner, στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt στο Nashville, όπου εφαρμόζει αυτές τις ειδικού τύπου επεμβάσεις ενόσω το έμβρυο βρίσκεται ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο ιατρός αφαιρεί τη μήτρα με μια τομή σχήματος ημισφαιρίου (σαν C) και κάνει μία μικρή τρύπα προκειμένου να εγχειρίσει το έμβρυο.

Καθώς ο Dr. Bruner ολοκλήρωνε την επέμβαση στο έμβρυο, ο μικρός Samuel έβγαλε το μικρό του χεράκι, που ήταν πλήρως σχηματισμένο, μέσα από την τομή και με δύναμη έπιασε το χέρι του χειρουργού. Στο περιοδικό Time Europe ένα άρθρο σχετικό με εικόνες από την περίοδο της εγκυμοσύνης που καταδεικνύουν το σχηματισμό των βασικών οργάνων και άλλων σημαντικών ευρημάτων για τη δημιουργία της ανθρώπινης ζωής μερικές μέρες μετά τη σύλληψη, ο Dr. Bruner δήλωσε ότι όταν το έμβρυο έπιασε το δάχτυλό του, ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του και ότι εκείνη τη στιγμή κατά τη διάρκεια της επέμβασης πάγωσε και δεν μπορούσε να κουνηθεί.

Ο φακός συνέλαβε το γεγονός με απόλυτη καθαρότητα.

Οι εκδότες του περιοδικού τιτλοφόρησαν την εικόνα "To χέρι της ελπίδας" ("Ηand of hope"). Το κείμενο του περιοδικού, που σχολιάζει την εικόνα ξεκινά ως εξής: "Το μικρό χεράκι του είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου Samuel Alexander Armas αναδύεται από τη μήτρα της μητέρας του για να πιάσει το δάχτυλο του Dr. Joseph Bruner σας να ευχαριστεί τον γιατρό για το δώρο της ζωής".

Ο Samuel γεννήθηκε υγιής, η εγχείρηση ήταν απόλυτα επιτυχής. Η μητέρα του μικρού Samuel είπε, ότι έκλαιγαν για μέρες όταν είδαν την εικόνα. Δήλωσε, ότι η φωτογραφία υπενθυμίζει, ότι η εγκυμοσύνη δεν αφορά την αναπηρία ή την ασθένεια, αλλά ένα μικρό άνθρωπο.

Πηγή:

Time Europe

Μετάφραση:

ΝOESI.gr

[Moussa]

To χέρι της ελπίδας

Δεν ξέρω αν το έχετε δει αλλά πραγματικά αξίζει να το ξαναδείτε!

H εικόνα του χεριού ενός εμβρύου, που έχει διαγνωστεί με δισχιδή ράχη, αγκαλιάζει το δάχτυλο του χειρουργού αμέσως μετά το πέρας της επέμβασης στην ανοικτή μήτρα...

Το περιοδικό Τάιμ φωτογράφησε μία επέμβαση, που έμελλε να φέρει στον κόσμο την "Εικόνα της Χρονιάς 2003". Το χέρι ενός εμβρύου 20 εβδομάδων με μία ζωή μπροστά του!

Προφίλ

Ονοματεπώνυμο: Samuel Alexander ARMAS (Σάμιουελ Αλεξάντερ Άρμας)

Ηλικία: Αγέννητο παιδί (2003)

Αναπηρία: Δισχιδής ράχη (spina bifida)

Μία εικόνα άρχισε να διακινείται γύρω στο Νοέμβρη του 2003. Εξαιρουμένης της περίπτωσης να διαβάσατε το τεύχος του Αμερικανικού περιοδικού Τάιμ (Time Magazine), που τη δημοσίευσε, ίσως να μην την έχετε δει ποτέ. Η εικόνα είναι ενός είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου, του Samuel Alexander Armas, που υποβάλλεται σε εγχείρηση από τον ιατρό Joseph Bruner.

Το μωρό είχε διαγνωστεί με spina bifida (δισχιδής ράχη) και δεν θα μπορούσε να επιζήσει αν απομακρύνονταν από την κοιλιά της μητέρας του. Η μητέρα του αγέννητου μωρού, Julie Armas, εργάζεται ως μαία στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Γνώριζε για την αξιοθαύμαστη πρακτική του Dr. Bruner, στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt στο Nashville, όπου εφαρμόζει αυτές τις ειδικού τύπου επεμβάσεις ενόσω το έμβρυο βρίσκεται ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο ιατρός αφαιρεί τη μήτρα με μια τομή σχήματος ημισφαιρίου (σαν C) και κάνει μία μικρή τρύπα προκειμένου να εγχειρίσει το έμβρυο.

Καθώς ο Dr. Bruner ολοκλήρωνε την επέμβαση στο έμβρυο, ο μικρός Samuel έβγαλε το μικρό του χεράκι, που ήταν πλήρως σχηματισμένο, μέσα από την τομή και με δύναμη έπιασε το χέρι του χειρουργού. Στο περιοδικό Time Europe ένα άρθρο σχετικό με εικόνες από την περίοδο της εγκυμοσύνης που καταδεικνύουν το σχηματισμό των βασικών οργάνων και άλλων σημαντικών ευρημάτων για τη δημιουργία της ανθρώπινης ζωής μερικές μέρες μετά τη σύλληψη, ο Dr. Bruner δήλωσε ότι όταν το έμβρυο έπιασε το δάχτυλό του, ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του και ότι εκείνη τη στιγμή κατά τη διάρκεια της επέμβασης πάγωσε και δεν μπορούσε να κουνηθεί.

Ο φακός συνέλαβε το γεγονός με απόλυτη καθαρότητα.

Οι εκδότες του περιοδικού τιτλοφόρησαν την εικόνα "To χέρι της ελπίδας" ("Ηand of hope"). Το κείμενο του περιοδικού, που σχολιάζει την εικόνα ξεκινά ως εξής: "Το μικρό χεράκι του είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου Samuel Alexander Armas αναδύεται από τη μήτρα της μητέρας του για να πιάσει το δάχτυλο του Dr. Joseph Bruner σας να ευχαριστεί τον γιατρό για το δώρο της ζωής".

Ο Samuel γεννήθηκε υγιής, η εγχείρηση ήταν απόλυτα επιτυχής. Η μητέρα του μικρού Samuel είπε, ότι έκλαιγαν για μέρες όταν είδαν την εικόνα. Δήλωσε, ότι η φωτογραφία υπενθυμίζει, ότι η εγκυμοσύνη δεν αφορά την αναπηρία ή την ασθένεια, αλλά ένα μικρό άνθρωπο.

Πηγή:

Time Europe

Μετάφραση:

ΝOESI.gr

[Moussa]

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

[Moussa]

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

[Moussa]

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

[Sandy7280]

...κι εμένα Αγγελική μου... έχω τρομερή ευαισθησία σ'αυτό το θέμα ειδικά από τότε που ένιωσα μέσα μου το θαύμα... Δεν γίνεται να είσαι μάνα, να το διαβάσεις και να μην δακρύσεις... :(:(

[Sandy7280]

...κι εμένα Αγγελική μου... έχω τρομερή ευαισθησία σ'αυτό το θέμα ειδικά από τότε που ένιωσα μέσα μου το θαύμα... Δεν γίνεται να είσαι μάνα, να το διαβάσεις και να μην δακρύσεις... :(:(

[Sandy7280]

...κι εμένα Αγγελική μου... έχω τρομερή ευαισθησία σ'αυτό το θέμα ειδικά από τότε που ένιωσα μέσα μου το θαύμα... Δεν γίνεται να είσαι μάνα, να το διαβάσεις και να μην δακρύσεις... :(:(

[pebii]

συγκλονιστικο................

[pebii]

συγκλονιστικο................

[pebii]

συγκλονιστικο................

[Moussa]

Κυριακή, 20 Ιανουάριος 2008

3 Μήνες, 6 Ημέρες...

-Δεν θα μπορέσω να έρθω δουλειά αύριο.

-...

-Δεν νιώθω καλά.

-...

-Καλά, καλά, θα τον πάρω τώρα τηλέφωνο ...

Μην τρέχεις είναι κόκκινο το φανάρι.

Σε παρακαλώ πρόσεχε μας.

Δεν ξέρεις ότι είμαι εδώ αλλά θα το μάθεις σύντομα.

Δεν ξέρεις την ύπαρξη μου.

Είμαι όμως εδώ.

Δεν είναι απλός πόνος... είμαι εδώ.

Θα το μάθεις σύντομα.

-Τι;

-Δεν είναι δυνατόν!!!

-Είναι αλήθεια...(ένα δάκρυ κύλησε ...)

Ναι σου λέει την αλήθεια.

Το νιώθεις που σε αγγίζω;

Χάρηκες;

Σταμάτα. Δεν νιώθω καλά. Πονάω. Χάνω το χαμόγελο μου. Δεν είμαι εγώ έτσι. Νιώθω άρρωστη. Δεν πρέπει...... Είμαι χαρούμενη και δεν μπορώ να το δείξω. Με καταβάλει γιατιιι; Και αυτά τα ρημάδια τα βιβλία αλλά έγραφαν. Δεν μπορώ άλλο καρδιά μου δεν μπορωωω.

(...δάκρυσε, άνοιξε τα χέρια της και το πήρε αγκαλιά)

Μην κλαις.

Δεν θέλω να κλαις.

Υπομονή... είμαι μαζί σου.

Θέλω να ξέρεις ότι νιώθω πολλά για εσένα.

Μην σπαταλάς άλλα δάκρυα.

Κάνε υπομονή.

Δεν θέλω να σε ταλαιπωρώ.

Νιώσε πιο δυνατή.

Η χαρά είναι μεγάλη.

Περιμένω να σε γνωρίσω.

Θα μου αρέσεις.

Έτσι νιώθω.

Δεν είναι απλό αυτό που κανείς εσύ για μένα.

Αληθινά...

Θα μεγαλώσω και θα είμαι δίπλα σου.

Σε ευχαριστώ για την γλυκιά ζεστασιά που μου προσφέρεις.

Μακάρι να μπορούσα να σε πάρω αγκαλιά.

Αληθινά δεν το γνωρίζεις αλλά

Σ΄αγαπώ !!!

Αφιερωμένο σε μία γλυκιά μου φίλη που δεν ξέρει ακόμα ότι της μιλάει.

[Moussa]

Κυριακή, 20 Ιανουάριος 2008

3 Μήνες, 6 Ημέρες...

-Δεν θα μπορέσω να έρθω δουλειά αύριο.

-...

-Δεν νιώθω καλά.

-...

-Καλά, καλά, θα τον πάρω τώρα τηλέφωνο ...

Μην τρέχεις είναι κόκκινο το φανάρι.

Σε παρακαλώ πρόσεχε μας.

Δεν ξέρεις ότι είμαι εδώ αλλά θα το μάθεις σύντομα.

Δεν ξέρεις την ύπαρξη μου.

Είμαι όμως εδώ.

Δεν είναι απλός πόνος... είμαι εδώ.

Θα το μάθεις σύντομα.

-Τι;

-Δεν είναι δυνατόν!!!

-Είναι αλήθεια...(ένα δάκρυ κύλησε ...)

Ναι σου λέει την αλήθεια.

Το νιώθεις που σε αγγίζω;

Χάρηκες;

Σταμάτα. Δεν νιώθω καλά. Πονάω. Χάνω το χαμόγελο μου. Δεν είμαι εγώ έτσι. Νιώθω άρρωστη. Δεν πρέπει...... Είμαι χαρούμενη και δεν μπορώ να το δείξω. Με καταβάλει γιατιιι; Και αυτά τα ρημάδια τα βιβλία αλλά έγραφαν. Δεν μπορώ άλλο καρδιά μου δεν μπορωωω.

(...δάκρυσε, άνοιξε τα χέρια της και το πήρε αγκαλιά)

Μην κλαις.

Δεν θέλω να κλαις.

Υπομονή... είμαι μαζί σου.

Θέλω να ξέρεις ότι νιώθω πολλά για εσένα.

Μην σπαταλάς άλλα δάκρυα.

Κάνε υπομονή.

Δεν θέλω να σε ταλαιπωρώ.

Νιώσε πιο δυνατή.

Η χαρά είναι μεγάλη.

Περιμένω να σε γνωρίσω.

Θα μου αρέσεις.

Έτσι νιώθω.

Δεν είναι απλό αυτό που κανείς εσύ για μένα.

Αληθινά...

Θα μεγαλώσω και θα είμαι δίπλα σου.

Σε ευχαριστώ για την γλυκιά ζεστασιά που μου προσφέρεις.

Μακάρι να μπορούσα να σε πάρω αγκαλιά.

Αληθινά δεν το γνωρίζεις αλλά

Σ΄αγαπώ !!!

Αφιερωμένο σε μία γλυκιά μου φίλη που δεν ξέρει ακόμα ότι της μιλάει.

[Moussa]

Κυριακή, 20 Ιανουάριος 2008

3 Μήνες, 6 Ημέρες...

-Δεν θα μπορέσω να έρθω δουλειά αύριο.

-...

-Δεν νιώθω καλά.

-...

-Καλά, καλά, θα τον πάρω τώρα τηλέφωνο ...

Μην τρέχεις είναι κόκκινο το φανάρι.

Σε παρακαλώ πρόσεχε μας.

Δεν ξέρεις ότι είμαι εδώ αλλά θα το μάθεις σύντομα.

Δεν ξέρεις την ύπαρξη μου.

Είμαι όμως εδώ.

Δεν είναι απλός πόνος... είμαι εδώ.

Θα το μάθεις σύντομα.

-Τι;

-Δεν είναι δυνατόν!!!

-Είναι αλήθεια...(ένα δάκρυ κύλησε ...)

Ναι σου λέει την αλήθεια.

Το νιώθεις που σε αγγίζω;

Χάρηκες;

Σταμάτα. Δεν νιώθω καλά. Πονάω. Χάνω το χαμόγελο μου. Δεν είμαι εγώ έτσι. Νιώθω άρρωστη. Δεν πρέπει...... Είμαι χαρούμενη και δεν μπορώ να το δείξω. Με καταβάλει γιατιιι; Και αυτά τα ρημάδια τα βιβλία αλλά έγραφαν. Δεν μπορώ άλλο καρδιά μου δεν μπορωωω.

(...δάκρυσε, άνοιξε τα χέρια της και το πήρε αγκαλιά)

Μην κλαις.

Δεν θέλω να κλαις.

Υπομονή... είμαι μαζί σου.

Θέλω να ξέρεις ότι νιώθω πολλά για εσένα.

Μην σπαταλάς άλλα δάκρυα.

Κάνε υπομονή.

Δεν θέλω να σε ταλαιπωρώ.

Νιώσε πιο δυνατή.

Η χαρά είναι μεγάλη.

Περιμένω να σε γνωρίσω.

Θα μου αρέσεις.

Έτσι νιώθω.

Δεν είναι απλό αυτό που κανείς εσύ για μένα.

Αληθινά...

Θα μεγαλώσω και θα είμαι δίπλα σου.

Σε ευχαριστώ για την γλυκιά ζεστασιά που μου προσφέρεις.

Μακάρι να μπορούσα να σε πάρω αγκαλιά.

Αληθινά δεν το γνωρίζεις αλλά

Σ΄αγαπώ !!!

Αφιερωμένο σε μία γλυκιά μου φίλη που δεν ξέρει ακόμα ότι της μιλάει.

[zouzou291]

Απλα τελειο....

[zouzou291]

Απλα τελειο....

[zouzou291]

Απλα τελειο....

[Τόμα]

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΣΕ MAIL ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΛΩΝΙΣΤΙΚΟ!!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΕΙΠΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ... ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ!!

[Τόμα]

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΣΕ MAIL ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΛΩΝΙΣΤΙΚΟ!!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΕΙΠΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ... ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ!!

[Τόμα]

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΣΕ MAIL ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΛΩΝΙΣΤΙΚΟ!!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΕΙΠΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ... ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ!!

[BabyBoom!]

ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΑΦΩΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.......

ΤΙ ΝΑ ΠΩ.. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!

[BabyBoom!]

ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΑΦΩΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.......

ΤΙ ΝΑ ΠΩ.. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!

[BabyBoom!]

ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΑΦΩΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.......

ΤΙ ΝΑ ΠΩ.. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!