μονογονεικές οικογένειες

[bembini]

κορίτσια είπα να ανοίξω και εγώ ένα θέμα σαν την liberty που πάντα μας ανοίγει ωραία θεματάκια για συζήτηση.Τι γνώμη έχετε για τις μονογονεικές οικογένειες;έχετε βιώσει τέτοια εμπειρία;εγώ πχ μεγάλωσα με τον πατέρα μου απο 3 χρονών και όμως τον λατρεύω και με έκανε να αισθανθώ πλήρης σαν άτομο όσο και αν αυτό σε κάποιες φαντάζει δύσκολο.Αν μου λέγανε αν γύριζα τον χρόνο πως θα ήθελα να είναι τα πράγματα δεν θα άλλαζα τίποτα και ούτε μπορώ να με φανταστώ να μεγάλωνα διαφορετικά,εσείς;;;

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

θαυμαζω τις μονογονεικες οικογενειες γιατι μπορουν και καταφερνουν πραγματα που οι κανονικες δεν κανουν

γιατι εχουν περισσοτερο δεσιμο μεταξυ τους

[AngelMama]

Εγώ είμαι η άλλη όψη του νομίσματος.

Μεγαλώνω μόνη μου το γιο μου χωρίς να έχει καμία

επαφή με τον πατέρα του (αποφάσισε ο ίδιος να μη συμμετέχει).

Είμαστε μια πολύ ήρεμη και αγαπημένη οικογένεια!

[ΣΟΦΑΚΙ06]

Αν η καλύτερη λύση είναι να χωρίσει ένα ζευγαρι, καλύτερη με την έννοια ότι πλέον δεν έχουν τα ίδια αισθήματα όπως παλαιότερα ή δεν θα καβγαδίζουν μεταξυ τους, τότε ναι θεωρώ πώς είναι το καλύτερο για τα παιδιά. Πραγματικά συγχαίρω τους γονείς που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους. Είναι πολύ δυσκολο. Όμως πολλές φορές βλέπω άτομα που ναι χωρίζουν και αναλαμβάνουν μόνοι την ανατροφή του παιδιού και πραγματικά προσθέτουν περισσότερο πόνο στο παιδι.Γνωρίζω μια διαζευγμένη μητέρα που όταν χώρισε το μικρότερο παιδι της (αγόρι) ήταν 10 χρόνων. ΄Στην πρώτη δυσκολία ή μόλις νοιώσει κουρασμένη ή αγχωμένη βρίζει τον πρώην σύζυγο της στην παρουσία του παιδιού και βλέπεις στα ματια του παιδιου μια απίστευτη θλίψη και θυμό ταυτόχρονα προς την μάνα του (και όχι τον πατέρα που συνέχως ΄δηλώνει πως τον αγαπά περισσότερο παρόλο που μένει πολύ μακρια του). Ξέρω είναι δύσκολο ένα άτομο να είναι διαζευγμένο, εργαζόμενος και γονιός αλλά αυτός που θα αναλάβει την διατροφή του παιδιού πρέπει να έχει πολλή υπομονη και να είναι πολύ προσεχτικός. Το παιδι όσο μεγαλό και να είναι ο χωρισμός των γονιών του του προκαλεί πάντα μεγάλο πόνο. Συγνώμη για το μεγάλο μύνημα.

[AngelMama]

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις

με διαφορετικούς λόγους και καταλήξεις...

Το να μιλάς σε ένα παιδάκι με τα χειρότερα λόγια

για το γονιό που το έχει εγκαταλείψει μόνο

χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα...

Σκοπός είναι να τα μεγαλώσουμε με ισορροπία

όχι να τα δηλητηριάζουμε με μίσος.

[evipapa]

Oποιες και αν είναι οι συνθήκες κάτω

από τις οποίες πάρθηκε μία τέτοια απόφαση,

το θεμά είναι να μεγαλώσουν τα παιδιά με ηρεμία,

σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον.

Σας θαυμάζω και σας βγάζω το καπέλο για τον τσαμπουκά

( συγνώμη για την έξκφραση ) και τη δύναμη.

[ΕλένηΧ]

Εγω παλι θαυμαζω τις γυναικες οπως η AngelMama

που εχουν τεραστια δυναμη και αντοχη να μεγαλωνουν μονες τα παιδια τους και καταφερνουν να τους καλυπτουν το κενο του πατερα

κοντρα στην ελληνικη κοινωνια και τον κοινωνικο τους περιγυρω που δεν τους προσφερει καμοια υποστηριξη

[AngelMama]

ΕΛένη σε ευχαριστώ ξανά για τα καλά σου λόγια.

Πίστεψε με, η μόνη μου αγωνία είναι να μεγαλώσω σωστά τον μπέμπαρό μου...

Δεν ξέρω αν το κενό του πατέρα καλύπτεται, αλλά κάνω το καλύτερο δυνατό

για να μεγαλώσει το παιδί μου με πολύ αγάπη και ισορροπία...

Δόξα τω Θεώ έχουμε τους Θείους που τον λατρεύουν, μία γιαγιά η οποία είναι τρελλή και παλαβή για αυτόν.

[vivianka]

Εγώ έχω μια καλή σχέση με τον άντρα μου, όμως δυστυχώς είναι σχέση από απόσταση! Αυτό διότι αφού ο άντρας μου εγκατέλειψε τη δουλειά του στη Γερμανία για να έρθει να ζήσει μαζί μας με αισθητα χαμηλότερες αποδοχές, εγώ μετατέθηκα εκτός Αθηνών και τους πρώτους 4.5 μήνες της εγκυμοσύνης τα έκανα όλα ολομόναχη σε άγνωστο μέρος, μακριά από την οικογένειά μου και από τους φίλους μου....

Τώρα είμαι σε άδεια κυήσεως, αλλά κάποια στιγμή θα επιστρέψω στην εργασία μου. Ακούω διάφορα από συγγενείς και καλοθελητές για την απουσία του συζύγου μου (που σημειωτέον μου γκρινιάζει κι από πάνω γιατί τα παράτησε όλα για να έρθει στην Ελλάδα και έμεινε τελικά μόνος του)και την απόφασή μου να κρατήσω το παιδί χωρίς να του έχω ήδη εξαρχής εξασφαλίσει μόνιμο τόπο διαμονής!

Γνωρίζω ότι πρόκειται ν' αντιμετωπίσω πολλά και η μετάθεση στην Αθήνα θ΄αργήσει πολύ. Πιστεύω όμως ότι με καλή θέληση όλα αντιμετωπίζονται και εν πάσει περιπτώσει, όλοι αυτοί που με κατακρίνουν δεν πρόκειται ποτέ να έρθουν να χτυπήσουν την πόρτα μας να δουν αν χρειαζόμαστε τίποτα!

Και σκεπτόμενη όλα αυτά προχωρώ μπροστά....

[marina.]

AngelMama έγραψε:

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις

με διαφορετικούς λόγους και καταλήξεις...

Το να μιλάς σε ένα παιδάκι με τα χειρότερα λόγια

για το γονιό που το έχει εγκαταλείψει μόνο

χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα...

Σκοπός είναι να τα μεγαλώσουμε με ισορροπία

όχι να τα δηλητηριάζουμε με μίσος.

Μπράβο σου angelmama και για το ότι μεγαλώνεις μόνη σου το γιο σου αλλά και για τον τρόπο που σκέφτεσαι.Προσωπικά αν ευχαριστώ για κάτι τους γονείς μου είναι γιατί ποτέ δε μίλησε ο ένας άσχημα για τον άλλο, χώρισαν από όταν εγώ είμουν 6 χρόνων αλλά ποτέ μα ποτέ δεν έβρισαν ο ένας τον άλλο,μεταξύ τους δε ξέρω τι έλεγαν αλλά μπροστά σε μένα και στην αδελφή μου ήταν σωστοι!Κι ετσι πρέπει!Τα παιδάκια δε φταίνε σε τίποτα!!

[vivianka]

AngelMama έγραψε:

ΕΛένη σε ευχαριστώ ξανά για τα καλά σου λόγια.

Πίστεψε με, η μόνη μου αγωνία είναι να μεγαλώσω σωστά τον μπέμπαρό μου...

Δεν ξέρω αν το κενό του πατέρα καλύπτεται, αλλά κάνω το καλύτερο δυνατό

για να μεγαλώσει το παιδί μου με πολύ αγάπη και ισορροπία...

Δόξα τω Θεώ έχουμε τους Θείους που τον λατρεύουν, μία γιαγιά η οποία είναι τρελλή και παλαβή για αυτόν.

AngelMama σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!Είσαι σωστά σκεπτόμενος άνθρωπος και σίγουρα το παλληκαράκι σου θα μεγαλώσει όπως το επιθυμείς, δηλαδή με αγάπη και ισορροπία!

[AngelMama]

Το θέμα είναι ότι οφείλουμε στα παιδιά που φέρνουμε στον κόσμο να τα αγαπάμε και να τα προστατεύουμε...

Δεν είμαι αγία... για να φτάσω στο σημείο να σκέφτομαι έτσι ζορίστηκα πολύ...

Όταν γέννησα τον μικρό μου, όλα τα άλλα ισοπεδώθηκαν. Ήταν τόσο μικρά μπροστά στο θαύμα που ζούσα και ζω... Ανθρωπος είμαι, θα νευριάσω, θα βρίσω (χωρίς να είναι το παιδί μπροστά) αλλά μέχρι εκεί... Το παιδί μου δε χρωστάει σε τίποτα να πληρώσει την ανευθυνότητα ενός ανθρώπου που ήθελε να το σκοτώσειπριν ακόμα γεννηθεί.

Μου λείπει μια σχέση, αλοίμονο...

Μου λείπει να μην έχω κάποια αγκαλιά να κουρνιάσω το βράδυ.

Η ψυχή μου πονάει όταν πηγαίνω στα νοσοκομεία και βλέπω

πατεράδες να είναι με τα παιδιά τους, δεν ζηλεύω... προς Θεού, αλλά λέω γιατι;;; ...σκέφτομαι

αν το παιδί μεγαλώσει και καταλαβαίνει πως θα το νιώσει όλο αυτό;;

Αυτό που εύχομαι είναι να μεγαλώσω ένα σωστό άνθρωπο

που να μπορεί να δώσει αγάπη. Να γίνει ένας άντρας που κρατάει το λόγο του. Να φτιάξει μια αγαπημένη οικογένεια αύριο μεθαύριο...

γιατί το μόνο που έχει ουσία στη ζωή αυτή αυτό.... και ότι δεν πήρε

από τον "πατέρα" του, να το δώσει αυτός στο δικό του παιδί!

[AngelMama]

Αλλά υπάρχουν και τα καλά...

χαχχαχαχχαχαχαχαχχα

λιγότερα βρακιά να πλένεις χααχαχχαχα

καθόλου γκρίνια κτλ κτλ....

πάω όπου θέλω και όποτε θέλω....

που δεν πάω, αλλά λέμε τώρα...

[bembini]

angelmama συγχαρητήρια και απο μένα και μην ανησυχείς για τίποτα.Είμαι σίγουρη ότι ο γιός σου θα πάρει όλη την αγάπη που χρειάζεται και με το παραπάνω.Συνέχισε έτσι,θα εκτιμήσει τις προσπαθιές σου αφάνταστα όταν μεγαλώσει καταλαβαίνοντας τα πόσα θυσίασες στην ζωή σου και πόσο πάλεψες για να τον μεγαλώσεις.Και εγώ αυτό εκτιμώ στον πατέρα μου και με το παραπάνω,στάθηκε βράχος και πατέρας και μάνα και όλα,έκανε ότι μπορούσε και αυτή είναι σχέση ζωής που δεν ξεχνιέται και δεν αναιρείται ποτέ.Και συμφωνώ με όλες τις κοπέλες που είπαν ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θα πρέπει ποτέ ο γονιός να λέει κάτι άσχημο για τον άλλο γονιό που ήταν και είναι απών σε όλα.Καλύτερα να καταλάβει απο μόνο του το παιδί κάποια πράγματα και να πάρει θέση στο θέμα όταν μεγαλώσει.

[AngelMama]

bembini καταρχήν με το καλό να γεννήσεις το μωράκι σου...

Αυτά τα Χριστούγεννα σίγουρα θα σου μείνουν αξέχαστα!

Δεν σε πλήγωνε που δεν είχες τη μαμά σου;

Δεν τη ζητούσες;

[vivianka]

AngelMama έγραψε:

Το θέμα είναι ότι οφείλουμε στα παιδιά που φέρνουμε στον κόσμο να τα αγαπάμε και να τα προστατεύουμε...

Δεν είμαι αγία... για να φτάσω στο σημείο να σκέφτομαι έτσι ζορίστηκα πολύ...

Όταν γέννησα τον μικρό μου, όλα τα άλλα ισοπεδώθηκαν. Ήταν τόσο μικρά μπροστά στο θαύμα που ζούσα και ζω... Ανθρωπος είμαι, θα νευριάσω, θα βρίσω (χωρίς να είναι το παιδί μπροστά) αλλά μέχρι εκεί... Το παιδί μου δε χρωστάει σε τίποτα να πληρώσει την ανευθυνότητα ενός ανθρώπου που ήθελε να το σκοτώσειπριν ακόμα γεννηθεί.

Μου λείπει μια σχέση, αλοίμονο...

Μου λείπει να μην έχω κάποια αγκαλιά να κουρνιάσω το βράδυ.

Η ψυχή μου πονάει όταν πηγαίνω στα νοσοκομεία και βλέπω

πατεράδες να είναι με τα παιδιά τους (δεν ζηλεύω... προς Θεού, αλλά λέω γιατι; ...σκέφτομαι

αν το παιδί μεγαλώσει και καταλαβαίνει πως θα το νιώσει όλο αυτό;;;

Αυτό που εύχομαι είναι να μεγαλώσω ένα σωστό άνθρωπο

που να μπορεί να δώσει αγάπη.

Να φτιάξει μια αγαπημένη οικογένεια αύριο μεθαύριο...

γιατί το μόνο που έχει ουσία στη ζωή αυτή είναι η οικογένεια.

Γιαυτό σου λέω καλή μου ότι σκέπτεσαι σωστά! Είναι τυχερό το παλληκαράκι σου που έχει για στήριγμα εσένα! Σίγουρα δεν είναι εύκολο και γιαυτό πολλοί λυγίζουν στην πίεση και αφήνουν αισθήματα εκδίκησης να βγαίνουν στην επιφάνεια. Το έχω ζήσει με φίλες μου διαζευγμένες. Ποτέ δε μπόρεσαν να ξεπεράσουν την πικρία τους για τη συμπεριφορά του συντρόφου τους και διοχέτευαν το δηλητήριό τους στα παιδιά τους (το ίδιο ισχύει και για άντρες διαζευγμένους που περίμεναν να δουν το παιδί για να βγάλουν χολή για τη μαμά)... Και βέβαια οι συγγενείς δεν εξαιρούνται! Εμάς οι θείοι και οι θείες μας παρότρυναν για άμβλωση ενώ θέλαμε και οι δύο το παιδί, επιχειρηματολογώντας ότι δεν πρέπει να κάνουμε παιδί αν δε γυρίσω και πάλι στην Αθήνα ώστε να είμαστε μαζί!!!

Και να ξέρεις.. Πιο σωστά θα μεγαλώσει το δικό σου παιδάκι από άλλα που οι γονείς μένουν συμβατικά μαζί και κάθε μέρα γίνεται στο σπίτι πόλεμος (παρόλα αυτά από πεποίθηση δε χωρίζουν γιατί... τί θα πει ο κόσμος; )

Τώρα για τα... άπλυτα δε μπορώ παρά να συμφωνήσω! Αν και προς το παρόν πλένω μόνο τα δικά μου και του άντρα μου, μόλις επιστρέψω στην υπηρεσία μου με το μωράκι μου, πάλι όλα εγώ θα τα κάνω- ας έβρισκα τουλάχιστον μια καλή γυναίκα να μου τον κρατάει όταν θα είμαι στη δουλειά!

[AngelMama]

Αν αγαπιέστε όλα τα άλλα θα γίνουν.

Μην αφήσετε κανέναν και ποτέ να μπει αναμεσά σας.

[vivianka]

Προσπαθούμε να βλέπουμε τα πράγματα ορθολογικά... Κάποιες στιγμές όμως όταν είμαστε λίγο πιο ευάλωτοι, περισσεύει ο προβληματισμός από τις αρνητικές σκέψεις.

Πρόσφατα μου έστειλαν αυτό:

Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή

τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγείκαι ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψεςπάνω στην πέτρα. Γιατί?

Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το

γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

Και όταν με πιάνουν οι μαύρες σκέψεις τις κάνω στην άκρη.... Κρατάω μόνο ό,τι μου δίνει δύναμη

Φιλιά

[bembini]

angelmama να σου ζήσει το μωράκι σου και καλές γιορτές να έχετε!φυσικά και ζητούσα τη μαμά μου σαν παιδάκι κυρίως στο δημοτικό θυμάμαι να το έπαθα έντονα τότε που κατάλαβα περισσότερο κάποια πράγματα καθώς μεγάλωνα σιγά σιγά.Επειδή όμως η ίδια εξαφανίστηκε και ήταν επιλογή της αυτή καθαρά καταννόησα σιγά σιγά μεγαλώνοντας ότι πρέπει να προσαρμοζόμαστε σε καταστάσεις και να αποδεχόμαστε την ζωή μας όπως είναι.Μπορεί να μην είχα μαμά,είχα όμως έναν μπαμπά που με λάτρευε μια γιαγιά που έκανε και κάνει τα πάντα για μένα και τα αδέλφια μου που με αγαπάνε και τα αγαπάω.Είχα πολλούς ανθρώπους λοιπόν γύρω μου και έμαθα να μην παραπονιέμαι σε καμία περίπτωση.Και βέβαια μέσα απο όλο αυτό έγινα δυνατή και υπεύθυνη ίσως και πιο νωρίς απο ότι συνέβει σε φίλες μου και γνωστές μου και γιάυτό χαίρομαι πολύ δεν σου κρύβω!το ίδιο θα συμβεί και με τον μικρό σου όλα θα πάνε καλά θα δείς!