Εκτέλεση της Αναζήτησης

Κι όμως μερικά χρώματα όπως το λευκό, το μοβ και το γαλάζιο διεγείρουν τον εγκέφαλο και δυναμώνουν την μνήμη των μικρών παιδιών! Ας δούμε κάθε χρώμα ξεχωριστά και πως επιδρά το καθένα! Μελί! Το μελί είναι ένα γλυκό και ζεστό χρώμα! Δημιουργεί μια φωτεινή ατμόσφαιρα και διεγείρει τον εγκέφαλο χωρίς να τον αποπροσανατολίζει! Τιρκουάζ! Το τιρκουάζ είναι ένα αγαπημένο χρώμα που δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα καθώς μας θυμίζει θάλασσα! Είναι ένα χρώμα που δεν κουράζει το μάτι και βοηθά τα παιδιά στο διάβασμα γιατί μεταδίδει ηρεμία και γαλήνη! Άσπρο! Το διαχρονικό και κλασικό χρώμα...το αγαπημένο μας λευκό! Το λευκό χρώμα δημιουργεί την αίσθηση της καθαριότητας και φυσικά συνδυάζεται με όλα τα χρώματα. Είναι το ιδανικό χρώμα για φόντο στις ζωγραφιές των παιδιών! Μοβ! Το μοβ είναι ένα ιδιαίτερο χρώμα! Επιλέξτε να βάψετε μια επιφάνεια του παιδικού δωματίου σε απόχρωση ανοιχτού μοβ! Βοηθάει το παιδί να χαλαρώνει, να ηρεμεί και να ξεκουράζεται! Γαλάζιο! Κάτι αντίστοιχο με το τιρκουάζ που αναφέραμε παραπάνω! Θυμίζει θάλασσα και ουρανό και μεταδίδει απόλυτη ηρεμία και γαλήνη! Δημιουργεί το ιδανικότερο περιβάλλον για διάβασμα και βοηθά το παιδί να παραμείνει συγκεντρωμένο! Είναι η καλύτερη επιλογή χρώματος στο γραφείο και στο δωμάτιο μελέτης! Ανοιχτό πράσινο! Το πράσινο μας θυμίζει τη φύση! Είναι δροσερό, τονωτικό και δημιουργεί μια πολύ φωτεινή και χαρούμενη ατμόσφαιρα! Όπως και οι αποχρώσεις του μπλε βοηθά το παιδί στη μελέτη και ενθαρρύνει τη μάθηση!

Η αλήθεια είναι ότι για να μάθει να ξεχωρίζει τα χρώματα δεν είναι τόσο εύκολο και θέλει το χρόνο του. Η αντίληψη των χρωμάτων δεν είναι έμφυτη αλλά χρειάζεται εκπαίδευση όπως θα μάθαινε μία ξένη γλώσσα. Η εκμάθηση των χρωμάτων συνήθως επιτυγχάνεται αφού το παιδί έχει αρχίσει να κάνει μικρές προτάσεις και να εκτελεί εντολές δηλαδή περίπου από τα 2 χρόνια και μετά. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιο παιδί μπορεί να έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει τα χρώματα και πριν από αυτή την ηλικία αλλά και μερικά να καθυστερούν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Όταν ένα παιδί αδυνατεί να αναγνωρίσει όλα τα χρώματα, τότε λέμε πως έχει αχρωματοψία. Αν δυσκολεύεται μόνο σε μερικά χρώματα τότε λέμε ότι έχει δυσχρωματοψία. Η διαταραχή αντίληψης των χρωμάτων είναι μία νόσος κληρονομική, προσβάλλει και τα δύο μάτια και δεν επιδεινώνεται με την πάροδο των χρόνων. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις μεταφέρεται από τη μητέρα στο αρσενικό παιδί της. Υπολογίζεται ότι σχεδόν 8 στα 100 αγόρια μπορεί να έχουν αχρωματοψία ενώ στα κορίτσια το ποσοστό είναι μόνο 0, 5 στα 100. Η πιο συνηθισμένη αχρωματοψία είναι όταν το παιδί δυσκολεύεται να αναγνωρίσει το κόκκινο και το πράσινο. Λιγότερα περιστατικά είναι να μην αναγνωρίζει το μπλε και το πράσινο. Στις πιο σοβαρές καταστάσεις τα αντικείμενα εμφανίζονται σε διάφορες αποχρώσεις του γκρίζου. Πώς θα το καταλάβετε; Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα περνάει απαρατήρητο. Όταν αρχίζει όμως να ζωγραφίζει παρατηρούμε ότι χρησιμοποιεί τα χρώματα με κάποιο δικό του τρόπο που μας φαίνεται παράδοξος. Μερικά παιδιά γίνονται αντιληπτά στο δημοτικό όταν ο δάσκαλος τους ζητάει να υπογραμμίσουν με κόκκινο χρώμα. Πότε πρέπει να ανησυχήσετε; Αν το παιδί έχει κλείσει τα 3 χρόνια και διαπιστώνετε ότι εξακολουθεί να μπερδεύει συστηματικά τα ίδια χρώματα τότε πρέπει να το αναφέρετε στον παιδίατρό σας. Τι θα κάνει ο παιδίατρος; Για να διαπιστωθεί αν το παιδί πάσχει από αχρωματοψία πρέπει να υποβληθεί σε κάποιο οπτικό απλό τεστ. Αν γνωρίζει τους αριθμούς θα του δείξει κάποιες καρτέλες με χρώματα για να διαπιστωθεί αν θα κάνει κάποια λάθη. Αν το παιδί δεν διαβάζει θα του δείξει καρτέλες με σχήματα και φιγούρες. Θεραπεύεται η αχρωματοψία; Δεν θεραπεύεται όμως η διάγνωσή της από μικρή ηλικία είναι σημαντική διότι στη σχολική ηλικία γίνεται ευκολότερο στο παιδί να αντιμετωπίσει τις μαθησιακές δυσκολίες που βασίζονται στην αντίληψη των χρωμάτων. Τα παιδιά αυτά εκπαιδεύονται ανάλογα με τη σοβαρότητα της αχρωματοψίας για το πώς θα ξεχωρίζουν τα ρούχα τους ή τα πράγματά τους ή τα μολύβια τους κλπ. Πώς διδάσκουμε τα χρώματα στα παιδιά; Για παιδιά στα χρώματα πιο εύκολα είναι να χρησιμοποιούμε τη λέξη για τα χρώμα μετά το ουσιαστικό. Για παράδειγμα μην το λέτε «αυτό είναι το κόκκινο μολύβι» αλλά το σωστό είναι «αυτό το μολύβι είναι κόκκινο» κλπ.. Δρ. Σπύρος Μαζάνης – πηγή:Tlife

Τα πάντα διαχωρίζονται ανάλογα με το αν πρόκειται για κορίτσι ή αγόρι. Αυτός ο διαχωρισμός όμως, ιδιαίτερα μάλιστα των παιχνιδιών που αποτελούν κρίσιμο παράγοντα στην ανάπτυξη των παιδιών και στον τρόπο με τον οποίο κατανοούν τον κόσμο, μόνο αθώος δεν είναι, καθώς περιορίζει τις δυνατότητες ολόπλευρης ανάπτυξης των παιδιών. «Τα παιχνίδια που πωλούνται σήμερα είναι περισσότερο έμφυλα από ποτέ, καθώς πολύ συχνά παρουσιάζονται ως κατάλληλα "για αγόρια" ή "για κορίτσια", στα καταστήματα παιχνιδιών πωλούνται σε διαφορετικά τμήματα ή και ορόφους, έχουν διαφορετικό περιτύλιγμα και χρώμα, διαφορετικές απεικονίσεις και λεζάντες. Tα παιχνίδια που προορίζονται για τα αγόρια είναι συνήθως όπλα, οχήματα ή φιγούρες δράσης και δίνουν έμφαση στη βία, στην επιθετικότητα και στον ανταγωνισμό. Στον αντίποδα, τα παιχνίδια που προορίζονται κυρίως για τα κορίτσια επικεντρώνονται στις δεξιότητες ανατροφής, στις οικιακές δραστηριότητες και έχουν σχέση με την ελκυστική εμφάνιση, προωθούν ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς, ενώ, παράλληλα, διδάσκουν στα κορίτσια πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση για την κοινωνική αποδοχή. «Κάτι που μπορεί να θεωρηθεί επιζήμιο για τη διαμόρφωση των στόχων της ζωής τους και τις μελλοντικές προοπτικές τους, τόσο στην προσωπική, όσο και στην επαγγελματική ζωή και έχουν αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη του ενδιαφέροντος για τις φυσικές επιστήμες, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά», εξηγεί η καθηγήτρια της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ, Δήμητρα Κογκίδου. Κατά την ίδια, για τις εταιρείες είναι πιο επικερδής η δημιουργία χωριστών αγορών, παρά η κατασκευή ενιαίων προϊόντων που απευθύνονται σε αγόρια και κορίτσια. Όμως, όπως υπογραμμίζει, αυτή η διαφοροποίηση αναπαράγει την εσφαλμένη αντίληψη ότι τα αγόρια και τα κορίτσια είναι τελείως διαφορετικά και την ενισχύει προδιαγράφοντας διαφορετικά ενδιαφέροντα, δεξιότητες και κλίσεις σε αγόρια και κορίτσια. Αντιθέτως, όπως σημειώνει η κ. Κογκίδου, είναι ανάγκη να υπάρχουν παιχνίδια και για τα δύο φύλα, ώστε όλα τα παιδιά να επιλέγουν ελεύθερα να ασχοληθούν με εκείνα που τα ελκύουν και να διαμορφώσουν την έμφυλη υποκειμενικότητά τους. Αυτό θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν ένα μεγαλύτερο εύρος εμπειριών και δεξιοτήτων -χωρίς άγχος για το αν αυτό είναι συμβατό με το φύλο τους.

Όλα τα παιδιά έχουν κάποιο αγαπημένο χρώμα. Κάποιο που το επιλέγουν ξανά και ξανά για τις ζωγραφιές τους, για την ένδυσή τους κ.α. Κανένα από τα χρώματα που επιλέγουν δεν είναι τυχαίο, γι' αυτό και μέσα από την ψυχολογία των χρωμάτων, μπορούμε να καταλάβουμε πολλά για το χαρακτήρα και τη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού. Ωστόσο, πριν την διατύπωση των συμπερασμάτων, πρέπει να ληφθούν υπόψιν, το φύλο του παιδιού, τα βιώματά του, η καθημερινότητα όπου ζει κ.α. Στη ζωγραφική για παράδειγμα, τα αντικείμενα της καθημερινής χρήσης που υπάρχουν στα σχέδια του παιδιού (π.χ. τραπέζι), συνήθως τα έχει ζωγραφίσει όπως τα έχει δει και τα έχει μάθει, κάτι που δεν προσφέρονται για την διεξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Πολυχρωμία: Η επιλογή πολλών χρωμάτων μαζί εκφράζει σίγουρα ένα συναίσθημα χαράς. Έντονα χρώματα: Δηλώνουν ότι το παιδί την ώρα που ζωγραφίζει βιώνει έντονα συναισθήματα (θετικά ή μη). Κόκκινο χρώμα: Δηλώνει χαρακτήρα δυναμικό και παρορμητικό. Η συνεχής και επίμονη χρήση του ίσως υποδηλώνει στοιχεία νευρωτικής συμπεριφοράς. Πορτοκαλί χρώμα: Εκφράζει άτομο με ζεστή συμπεριφορά, ήρεμο και πολύ συναισθηματικό. Κίτρινο χρώμα: Δείχνει άτομα με δυναμισμό, φιλοδοξίες, που του αρέσει η έντονη δράση. Μπλε χρώμα: Εκφράζει άτομο που είναι ικανό να ρυθμίσει τη συναισθηματική συμπεριφορά του και έχει ανεπτυγμένη λογική και ωριμότητα. Πράσινο χρώμα: Δηλώνει πείσμα και επιμονή. Εκφράζει άτομα που επιθυμούν και επιδιώκουν την διάκριση αλλά πολύ συχνά στρέφονται στον εαυτό τους. Ροζ χρώμα: Χρησιμοποιείται κυρίως από τα κορίτσια και εκφράζει τη γυναικεία φύση αλλά και την αίσθηση ηρεμίας. Μαύρο χρώμα: Προτιμάται από εσωστρεφή παιδιά. Το χρώμα αυτό συμβολίζει το φόβο, την ανησυχία, καθώς και την επιθυμία περιθωριοποίησης. Γκρίζο χρώμα: Το χρησιμοποιούν παιδιά με έντονη εσωστρέφεια. Πολλές φορές αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι πνεύματα αντιλογίας. Άσπρο χρώμα: Πολλά παιδιά με αισθήματα δειλίας φτιάχνουν πολύ μικρά σχέδια και συνήθως αφήνουν κενό το υπόλοιπο χαρτί.