Εκτέλεση της Αναζήτησης

Οι παραπάνω τρόποι αντιμετώπισης μιας δύσκολης συμπεριφοράς του παιδιού, ήταν πολύ διαδεδομένοι τα τελευταία χρόνια. Στόχο είχαν να “αναγκάσουν” το παιδί να απομονωθεί για λίγο από την ομάδα και να “σκεφτεί” τι έκανε. Όμως πόσο εύστοχη είναι αυτή η πρακτική όταν απευθύνεται σε παιδιά νηπιακής ηλικίας; Σύμφωνα με τις νευροεπιστήμες, στην ηλικία των έξι ετών ο εγκέφαλος έχει αποκτήσει το 95% του βάρους που θα έχει στην ενήλικη ζωή και βρίσκεται στο ζενίθ της ενεργειακής κατανάλωσης του. Σε αυτό το στάδιο τα παιδιά αρχίζουν να εφαρμόζουν τη λογική και την εμπιστοσύνη και να κατανοούν τις διαδικασίες της σκέψης τους. Μια αίσθηση του εαυτού του αρχίζει να αναπτύσσει το παιδί καθώς τα κυκλώματα του βρεγματικού και του μετωπιαίου λοβού αρχίζουν να γίνονται πιο ολοκληρωμένα, γύρω στους 18 μήνες, ενώ μια αίσθηση ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν το δικό τους, ξεχωριστό πνεύμα, αναπτύσσεται στην ηλικία των τριών ως τεσσάρων ετών. Συνεπώς μέχρι τότε, τέτοιου είδους πρακτικές δεν έχουν εφαρμογή, γι’ αυτό και βλέπουμε ότι το παιδί “ξεχνάει” εύκολα και επαναλαμβάνει την ίδια συμπεριφορά. Αυτό που έχει νόημα να γίνει είναι να διερευνήσουμε και να αποκωδικοποιήσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού μας. Τι θέλει να μας πει; Ποια ανάγκη του θέλει να μας εκφράσει; Η οδός που ξέρουμε, η πεπατημένη δεν σημαίνει ότι είναι πάντα και η σωστή! Ακολουθώντας κανόνες που εφαρμόζαμε μέχρι τώρα, βλέπουμε ότι έχουν αποτέλεσμα βραχυπρόθεσμα…μακροπρόθεσμα όμως; Η μέθοδος με το καρεκλάκι της σκέψης μπορεί στο τώρα να βλέπουμε ότι αποδίδει, καθώς το παιδί μας φαίνεται να “καταλαβαίνει ποιο είναι το σωστό”…όμως αυτό είναι το ζητούμενο, να συμφωνεί με ό,τι του λένε οι γονείς απλά, με στόχο να μην απομονώνεται και να τους ευχαριστεί ή οι γονείς να προσπαθούν να γνωρίσουν περισσότερο το παιδί τους αποκωδικοποιώντας τη συμπεριφορά του και βάζοντας της τα λόγια που το ίδιο το παιδί δεν μπορεί να πει; Αντίθετα με όσα πίστευαν οι παλαιότερες γενιές και δυστυχώς πιστεύουν κάποιοι ακόμα και σήμερα, ο σεβασμός δεν επιβάλλεται, αλλά κερδίζεται μέρα με τη μέρα. Αποτελούμε πρότυπο για τα παιδιά μας, συνεπώς αν τα σεβόμαστε, θα μας σέβονται. Αν τους μιλάμε όμορφα και όχι με φωνές θα μάθουν στον διάλογο. Αν ακούμε και σεβόμαστε τις ανάγκες τους, θα σεβαστούν και εκείνα τις δικές μας. Τέλος, αν τα αγαπάμε και τα αποδεχόμαστε άνευ όρων, τους μαθαίνουμε να αγαπάνε τον εαυτό τους και να έχουν αυτοεκτίμηση!! Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι η εφαρμογή τέτοιων μεθόδων “διαπαιδαγώγησης” των παιδιών, ενέχει πολλούς μακροπρόθεσμους κινδύνους. Ένας από αυτούς, είναι ο αυριανός ενήλικας να έχει γαλουχηθεί λαμβάνοντας υπόψιν όχι τις επιθυμίες του, τις οποίες δεν θα έχει καταφέρει να κατανοήσει ποτέ, αλλά τα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων. Η αυτοεκτίμηση του θα βασίζεται στο τι γνώμη θα έχουν οι άλλοι για αυτόν και συνεπώς οι επιλογές του θα βασίζονται στο τι είναι καλό για τους άλλους! Από την Μαρίνα Κρητικού-Ψυχολόγος Υγείας – Συστημική Σύμβουλος marina.kritikou@yahoo.com-kritikou-healthpsy.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Κάθε γονιός θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του και να τους προσφέρει όσο περισσότερα μπορεί. Από την άλλη είναι σημαντικό να τους διδάξει τα όρια και πως δεν μπορούν να έχουν πάντα ότι θελήσουν. 1. Πότε να πεις όχι Ένα από τα προειδοποιητικά σημάδια είναι η αδυναμία άρνησης. Αν το παιδάκι σου δεν έχει ακούσει ποτέ από το στόμα σου τη λέξη ΟΧΙ θα πάρει το μήνυμα πως μπορεί να έχει ότι ζητήσει. Και μπορεί να πιστεύεις πως με αυτόν τον τρόπο δείχνεις έμπρακτα την αγάπη σου, στην πραγματικότητα όμως του κάνεις κακό. Στην πραγματική ζωή υπάρχουν απογοητεύσεις, αρνήσεις και πρέπει να μάθουμε να κοπιάζουμε και να διεκδικούμε. Τίποτα δε μας χαρίζεται μόνο και μόνο επειδή το ζητήσαμε. 2. Ξέρει τι θα πει οικονομία; Σίγουρα το βλαστάρι σου αξίζει τα καλύτερα ρούχα και παιχνίδια αλλά τι γίνεται όταν δεν έχεις; Μάθε στα παιδιά την ένοια της οικονομίας - όχι με τη λογική της τσιγγουνιάς αλλά του "όσο αντέχει η τσέπη μας" και δίδαξέ τους πως η αγάπη δε μεταφράζεται σε υλικά αγαθά. Είναι από τα πιο σημαντικά μαθήματα που θα τα βοηθήσει και στην ενήλικη ζωή! 3. Ενδίδεις εύκολα Ενδίδεις στα αιτήματα των παιδιών μόνο και μόνο για να μην ακούς γκρίνια και σε ζαλίζουν; Το παιδί κλαίει κάθε φορά που αρνείσαι κάτι κι εσύ για να μη γίνεις ρεζίλι σε κοινή θέα του κάνεις το χατήρι; Λάθος τακτική. Η διαπραγμάτευση είναι το κλειδί! Πρότεινε εναλλακτικές ή κάντε συμφωνία. Κι αν η γκρίνια επιμένει μην ενδώσεις... 4. Πόσα παιχνίδια έχει; Πόσα παιχνίδια και γκάτζετς έχει το παιδί σου; Είναι τόσα πολλά που δε χωράτε να περάσετε στο δωμάτιο; Έχει μάθει να μοιράζεται; Προσπάθησε να του διδάξεις τη λογική της προσφοράς και της φιλανθρωπίας. Ξεχωρίστε μαζί τα παλιά παιχνίδια που δε θέλει δωρίζοντάς τα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθει τη χαρά της προσφοράς. 5. Ξέρει να μοιράζεται; Πώς αντιδρά στο ενδεχόμενο της μοιρασιάς; Δεν προσφέρει ούτε μια πατατούλα ακόμη κι αν του ζητηθεί; Δανείζει τα παιχνίδια του σε φίλους; Κάθε αρχή και δύσκολη και σίγουρα δε θα είναι εύκολο, είναι όμως εξαιρετικά σημαντικό να μάθει το παιδί να μοιράζεται! Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Αν κάθε γονιός μπορούσε να ακούσει τον εαυτό του για μία μέρα θα έμενε έκπληκτος με το πόσες άχρηστες λέξεις λέει. Προσπαθήστε να ενεργείτε αντί να μιλάτε. Αν αρχίσετε να ενεργείτε περισσότερο και να μιλάτε λιγότερο, τα παιδιά θα παρατηρήσουν αμέσως τη διαφορά. Αντί να φωνάζετε συνεχώς στα παιδιά να σωπάσουν, απλά περιμένετε μπροστά τους μέχρι να σας δώσουν την προσοχή τους. Αν τα παιδιά μαλώνουν για ένα παιχνίδι απλά και σιωπηρά αποσύρετε το παιχνίδι από μπροστά τους και βάλτε το σε ένα σημείο που δεν το φτάνουν. Σταματήστε να λέτε πράγματα που δεν εννοείτε. Αν εννοείτε κάτι να είστε έτοιμοι να πράξετε και όχι να πείτε. Όλες οι αναβολές εξαφανίζονται μαγικά όταν οι γονείς εννοούν αυτό που λένε και λένε αυτό που εννοούν με πράξεις και όχι με γκρίνιες και υπενθυμιστικά σχόλια. Χρησιμοποιώντας το ρολόι και τον προσυμφωνημένο χρόνο απλώς κινηθείτε εσείς προς την κατεύθυνση που πρέπει χωρίς να προσπαθείτε να κινήσετε τα παιδιά με τα λόγια. Για τα μικρά παιδιά απλά πιάστε τα από το χέρι μαλακά αλλά σταθερά και οδηγήστε τα στη πράξη (στο κρεβάτι, στο μπάνιο, έξω από την παιδική χαρά, στο σχολικό που περιμένει …..). Είναι ένδειξη έλλειψης σεβασμού, να παρακαλείτε, να φωνάζετε, να συμβουλεύετε, να βγάζετε κήρυγμα, να απειλείτε. Μετρήστε ως το τρία, σφραγίστε τα χείλια και πράξτε. Θα εντυπωσιαστείτε από τα αποτελέσματα. Κάτι σημαντικό επίσης είναι να είστε στο ίδιο δωμάτιο όταν ζητάτε κάτι. Η επικοινωνία με τα μάτια την ώρα αυτή είναι πολύ αποτελεσματική. Ακόμη κινηθείτε προς το μέρος τους όταν τους ζητάτε να κάνουν κάτι. Είναι καλύτερα να είστε σε κίνηση παρά καθισμένος σε μία πολυθρόνα δίνοντας εντολές. Συνεχής Προσπάθεια Επειδή η πιο πάνω εφαρμογή δεν είναι αποτελεσματική άμεσα, ειδικά σε παιδιά που έχουν ήδη κάποια ηλικία είναι σημαντικό να μην παραιτηθεί κανείς στη πρώτη δυσκολία αλλά να συνεχίσει τη προσπάθεια. Η Συνεχής Προσπάθεια μειώνει πολύ τη ματαίωση και τη σύγκρουση με τα παιδιά καθώς προσπαθούμε να τους μάθουμε θετικούς τρόπους να αντιμετωπίζουν τη ζωή. Αυτό σημαίνει πως οι γονείς αποφασίζουν τι πρόκειται να κάνουν και συνεχίζουν την προσπάθεια με πράξεις ευγενικές και σταθερές αντί κηρύγματα και τιμωρίες. Όταν χρειάζεται να μιλήσετε, κάντε το με λίγες (10 ή λιγότερες) λέξεις και μείνετε σταθεροί σ’ αυτό που λέτε. Οι λίγες λέξεις είναι πολύ πιο αποτελεσματικές. Μ’ αυτό τον τρόπο το παιδί μαθαίνει πως το να φέρεσαι σε κάποιον με αξιοπρέπεια και σεβασμό είναι πολύ σημαντικό και το μαθαίνει με το παράδειγμά σας. 4 Βήματα για την επιτυχία του «Πράξεις και όχι Λόγια» Κάντε μια φιλική συζήτηση όπου ο καθένας εκφράζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Το καλύτερο κίνητρο για συνεργασία είναι να εμπλακεί το παιδί στην εξεύρεση λύσης.Προτείνετε πιθανές λύσεις (γονείς και παιδί) και διαλέξτε αυτή που αφήνει και τα δύο μέρη ικανοποιημένα.Συμφωνήστε σε συγκεκριμένη ώρα (σε επίπεδο λεπτού) που θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το ζητούμενο.Κατανοήστε τόσο το παιδί ώστε να περιμένετε ότι το ζητούμενο πιθανότατα δεν θα έχει ολοκληρωθεί την συμφωνηθείσα ώρα και απλά συνεχίστε τη προσπάθεια κρατώντας το δικό σας μέρος της συμφωνίας αναφέροντας τη δική του ασυνέπεια (απλά αναφέροντας και όχι επιπλήττοντας).4 Παγίδες για το «Πράξεις και όχι Λόγια» Το να θέλει ο γονιός να έχει τις ίδιες προτεραιότητες με εκείνον το παιδί του.Το να υποκύπτει ο γονιός σε κριτική αντί να επιμένει στο ζητούμενο.Το να μην υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες συμφωνίες για την επιθυμητή ώρα ολοκλήρωσης της υποχρέωσης.Το να μην υπάρχει αξιοπρέπεια και σεβασμός και για τα δύο μέρη.4 Βοηθήματα για το «Πράξεις και όχι Λόγια» Οι παραινέσεις πρέπει να είναι απλές και λακωνικές.Στις αντιρρήσεις απλώς απαντήστε: «Ποια ήταν η συμφωνία μας;»Στις περαιτέρω αντιρρήσεις κλείστε το στόμα και χρησιμοποιείστε βουβή επικοινωνία όπως π.χ. κοιτάξτε το ρολόι, χαμογελάστε με κατανόηση, αγκαλιάστε το και κοιτάξτε επιδεικτικά το ρολόι ξανά κλπ.Όταν το παιδί τελικά κρατήσει τη συμφωνία έστω και ενοχλημένο μην ξεχάσετε να πείτε «Ευχαριστώ που κράτησες τη συμφωνία μας».Μερικοί γονείς θα πούνε: «Μα εγώ δεν θέλω να υπενθυμίζω τις υποχρεώσεις στο παιδί μου, θέλω να είναι υπεύθυνο χωρίς τη δική μου παραίνεση». Υπάρχουν τρεις ερωτήσεις γι αυτούς τους γονείς: Μήπως αντί να υπενθυμίσετε με αξιοπρέπεια και σεβασμό, επιπλήττετε, βγάζετε κηρύγματα και τιμωρείτε;Μήπως έχετε παρατηρήσει πόσο υπεύθυνα είναι τα παιδία για θέματα που είναι του ενδιαφέροντος τους;Μήπως πραγματικά πιστεύετε ότι οι δουλειές που τους αναθέτετε είναι σημαντικές γι αυτά;Οι ενήλικες που θέλουν παιδιά που ακολουθούν τις προτεραιότητες των μεγάλων με χαρά δεν έχουν κοινή λογική. Το φυσικό είναι τα παιδιά να επιθυμούν να βάζουν τις δικές τους προτεραιότητες. Όταν θα γίνει κατανοητό από τους γονείς ότι τα παιδιά έχουν τις δικές τους προτεραιότητες αλλά παρόλα αυτά χρειάζεται να συμμετέχουν και σε κάποιες των ενηλίκων, οι γονείς θα αρχίσουν να βλέπουν τα παιδιά τους χαριτωμένα και νορμάλ αντί για τεμπέλικα αδιάφορα και ανεύθυνα Ερατώ Χατζημιχαλάκη Οικογενειακή Σύμβουλος Πηγή: http://www.allazo.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο