Εκτέλεση της Αναζήτησης

Συγκεκριμένα, ανάμεσα στα άλλα, το πολυνομοσχέδιο προβλέπει ότι πλέον θα μπορούν να πάρουν άδεια ανατροφής 6μηνης διάρκειας μετ’ αποδοχών και οι μπαμπάδες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Οι αποδοχές του δικαιούχου θα καλύπτονται από τον ΟΑΕΔ και θα ανέρχονται στα 586 ευρώ τον μήνα. Η άδεια ανατροφής θα χορηγείται αν είναι επιθυμητό από τον ασφαλιζόμενο μετά από την 4μηνη άδεια κύησης και λοχείας της μητέρας και θα μπορεί να την παίρνει ή η μητέρα ή ο πατέρας. Η σχετική διάταξη του πολυνομοσχεδίου αναφέρει πως «δικαιούχοι – εργαζόμενοι της άδειας φροντίδας παιδιού είναι οι εργαζόμενοι φυσικοί, θετοί ή ανάδοχοι γονείς και των δύο φύλων, ανεξάρτητα από το είδος της δραστηριότητας που ασκεί ο άλλος γονέας, ακόμα κι αν ο άλλος γονέας δεν εργάζεται». Σε περίπτωση διαζυγίου, διάστασης ή γέννησης παιδιού εκτός γάμου, την άδεια φροντίδας παίρνει ο γονέας που έχει την επιμέλεια, εκτός αν υπάρξει διαφορετική συμφωνία.

Οι παρακάτω χιουμοριστικές αλλά και πολύ τρυφερές φωτογραφίες το αποδεικνύουν. Ο φωτογραφικός φακός αποθανάτισε μπαμπάδες με το μωράκι τους σε στιγμές που έχουν ακριβώς την ίδια στάση, την ίδια γκριμάτσα, τις ίδιες συνήθειες και όπως πολύ σοφά λέει ο λαός "Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει! ". Απολαύστε τες!

Η στιγμή που αντικρίζεις για πρώτη φορά το μικρό σου βλασταράκι δεν μεταφέρεται και δεν περιγράφεται με λόγια. Έτσι και τώρα τα λόγια περισσεύουν μπροστά σε αυτές τις φωτογραφίες με μπαμπάδες που αντικρίζουν για πρώτη φορά τα νεογέννητα μωράκια τους. Όλη η αγάπη και η συγκίνηση του μπαμπά αποτυπωμένη σε μια φωτογραφία...

Ο ρόλος της μαμάς και του μπαμπά είναι το ίδιο σημαντικός στη ζωή ενός παιδιού και τα δύο πρόσωπα αλληλοσυμπληρώνουν ισάξια την σωστή διαπαιδαγώγηση του. Αν και στην πλειοψηφία ο ρόλος των γονιών εκθειάζεται μέσα από κείμενα και βίντεο που εξυμνούν την μητρότητα, το παρακάτω βίντεο που κάνει τις τελευταίες μέρες των γύρο του διαδικτύου παρουσιάζει τους υπέροχους και αξιολάτρευτους μπαμπάδες μας που με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο κάνουν τις μέρες των παιδιών σημαντικές και διασκεδαστικές.

Οι ερευνητές μέτρησαν από 4 φορές τον Δείκτης Μάζας Σώματος (ΒΜΙ) σε 10.253 άντρες ηλικίας από 18 έως 30 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας μετά από αυτές τις μετρήσεις έδειξαν ότι οι άντρες που ζούσαν μαζί με το παιδί τους είχαν πάρει περίπου 2 κιλά και εκείνοι που που δεν έμεναν με το παιδί τους πήραν 1,5 κιλό. Αντίθετα οι άντρες που δεν είχαν γίνει ακόμα μπαμπάδες έχασαν σχεδόν μισό κιλό! Οι άντρες όταν γίνονται μπαμπάδες αναλαμβάνουν τον πιο σημαντικό ρόλο της ζωής τους και πλέον αποκτούν μεγάλες υποχρεώσεις και πολλές ευθύνες. Το άγχος να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντα τους οδηγεί να μην έχουν χρόνο να ασχοληθούν με την εικόνα τους και να αποκτούν έναν μη υγιεινό τρόπο ζωής. Οι περισσότεροι μπαμπάδες δε τρέφονται σωστά και μάλιστα παραδέχονται ότι πολλές φορές αδειάζουν το πιάτο με το φαγητό που αφήνουν τα παιδιά τους!

Δεν μας χαλάνε ποτέ χατήρι, είναι πάντα δίπλα μας για να μας δείξουν όσα η μαμά δεν μπορεί, μας συμβουλεύουν με έναν ξεχωριστό τρόπο και πάντα μας παρηγορούν όταν χρειαστεί. Τελικά η κόρη για τον μπαμπά είναι ότι πιο πολύτιμο έχει και του κλέβει την καρδιά για πάντα! Δείτε το παρακάτω συγκινητικό βίντεο που περιγράφει αυτή τη δυνατή και ιδιαίτερη σχέση! https://youtu.be/dxZu-6jewL4

Η επιστήμη όμως διαφωνεί. Σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει μια νέα έρευνα, σε ό,τι έχει να κάνει με τη γενετική, η πλειοψηφία των ανθρώπων στην πραγματικότητα «μοιάζουν» με τους μπαμπάδες τους. Παρότι κληρονομούμε το ίδιο αριθμό γενετικών μεταλλάξεων από τους γονείς μας, φαίνεται πως «χρησιμοποιούμε» περισσότερο από το DNA που έχουμε κληρονομήσει από τους πατεράδες μας, υποστηρίζουν οι ερευνητές. Αυτές οι γενετικές μεταλλάξεις μάς κάνουν αυτούς που είμαστε, και το να ανακαλύψουμε αν κληρονομούμε παραλλαγές από τον έναν ή τον άλλο γονέα είναι σημαντικό για την εμφάνιση ασθενειών και τη θεραπεία ασθενειών, όπως ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά και ο διαβήτης. Για παράδειγμα, αυτό σημαίνει ότι αν έχουμε κληρονομήσει ένα γονίδιο μιας ασθένειας από τη μητέρα μας, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι μπορεί να μην εκφραστεί το ίδιο «δυνατά» όπως αν το είχαμε κληρονομήσει από τον πατέρα μας. Ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Fernando Pardo-Manuel de Villena από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, δήλωσε ότι η έρευνα αυτή είναι η πρώτη που δείχνει ότι τα θηλαστικά είναι γενετικά πιο όμοια με τους πατεράδες τους παρά με τις μανάδες. «Είναι μια εξαιρετική έρευνα, τα ευρήματα της οποίας ανοίγουν την πόρτα σε έναν εντελώς νέο τομέα της έρευνας επάνω στην ανθρώπινη γενετική». Τα συμπεράσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Genetics. eleftheria.gr

O δημιουργός και πατέρας, Εmio, του βίντεο κατέγραψε τις μοναδικές και ξεχωριστές στιγμές σε ένα απίθανο timelapse (τεχνική με πολλές φωτογραφίες που συνθέτουν ένα βίντεο) μαζί με τον γιο του κατά την διάρκεια που η μητέρα έλειπε το απόγευμα στην δουλειά. Το βίντεο αυτό στην ουσία δείχνει πως περνούν το απόγευμα ένας μπαμπάς μαζί με τον γιο του μέσα σε μόλις 4 λεπτά! Ο Εmio έκανα αυτό το βίντεο με τίτλο “Home With Dada” και το δημοσίευσε στο διαδίκτυο χωρίς να το γνωρίζει η σύζυγός του, που όταν είδε πόσο μεγάλη απήχηση είχε και τις εκατομμύρια προβολές του έδωσε τα συγχαρητήριά της! Το βίντεο απέκτησε τόση μεγάλη δημοτικότητα που έφτασε ακόμη και στην τηλεοπτικό σταθμό MSNBC! Βλέποντας αυτό το βίντεο, πολλοί μπαμπάδες θα αναπολήσουν τις όμορφες στιγμές που είχαν όταν έπαιζαν μαζί με τονμικρό τους γιο πάνω στο χαλί! Δείτε ένα πραγματικά όμορφο και τρυφερό βίντεο ύμνο στην πατρότητα που αξίζει να κοινοποιήσετε. https://youtu.be/RntoTUPuWMc πηγή tilestwra.gr

Η ως τώρα κοινή αντίληψη θεωρεί την εγκυμοσύνη και τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση ένα καθαρά γυναικείο έδαφος, όπου ο άνδρας κινείται αδέξια και αμήχανα. Μόνο όταν το παιδί ξεπερνάει τη φάση της συμβιωτικής ζωής και ξεχωρίζει τον εαυτό του από τη μητέρα, δείχνοντας με τις κινήσεις και τις εκφράσεις του τη λαχτάρα για εξερεύνηση του περιβάλλοντος, ο πατέρας αποκτά ένα σημαντικό, χρήσιμο ρόλο στην εποικοδομητική αυτή φάση. Όμως, σ’ αυτή την καθυστέρηση δέσμευσης με το μωρό, χάνεται ένα πολύτιμο δυναμικό αμοιβαίων αισθήσεων και συναισθημάτων, που δύσκολα μπορεί να επανακτηθεί. Πράγματι, στην «παραδοσιακή» οικογένεια, ο πατέρας θεωρείται λιγότερο δοσμένος και κάπως απόμακρος, σε σχέση με την απόλυτη αφοσίωση της μητέρας. Η διαφορετική συγκινησιακή συμμετοχή των δυο γονιών ξεκινάει όμως πριν τη γέννηση του παιδιού, στην εμβρυακή περίοδο. Η μητέρα, που τόσους μήνες το μεγάλωνε στα σπλάχνα της και επικοινωνούσε μαζί του μέσω διαφόρων καναλιών (φωνής, κίνησης, ορμονών . . .), δέχεται τη γέννηση ως τη συνέχεια μιας ήδη υπάρχουσας σχέσης. Ο πατέρας, που δε γνώρισε αυτό το βιο-ψυχικό δέσιμο, δεν μπορεί παρά να «υιοθετήσει» το μωρό, όταν η μαμά του το παρουσιάσει έξω από την αίθουσα τοκετού, και να αρχίσει να το αγαπάει. Όταν όμως σχετίζεται τρυφερά μαζί του κατά τους μήνες κύησης με τη φωνή και το άγγιγμά του, η αμοιβαία γνωριμία και αποδοχή, μετά τον τοκετό, θα είναι πιο εύκολη και γρήγορη: το μεν μωρό δείχνει να αναγνωρίζει την μπάσα φωνή του πατέρα και να χαλαρώνει στο ακουσμά της, ο δε μπαμπάς συμπεριφέρεται μαζί του με περισσότερη φυσικότητα και ζεστασιά. Σήμερα η ανδρική παρουσία δίπλα στη γυναίκα σε κάθε βήμα της πορείας της γέννησης θεωρείται σημαντική. Η αρμονία του ζευγαριού και το τρυφερό ενδιαφέρον του άνδρα ευνοούν στην έγκυο γυναίκα μια ισορροπημένη και γαλήνια ψυχοσωματική κατάσταση: όταν οι περιβαλλοντικές συνθήκες είναι θετικές, ικανοποιητικές, το ίδιο μας το σώμα παράγει και εισάγει στην κυκλοφορία κάποιες «ηρεμιστικές» ουσίες, τις ενδορφίνες, που αυξάνουν την αίσθηση ευεξίας. Στη μέλλουσα μητέρα, αυτή αντανάκλαται στην εγκυμοσύνη και στο έμβρυο. Είναι πια γνωστό πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο ψυχικός παράγοντας είτε στην εξέλιξη της κύησης είτε στην υγεία του εμβρύου είτε ακόμα στο σωστό ξεκίνημα της σχέσης μητέρας – παιδιού. Επίσης, μια ισορροπημένη, ώριμη συζυγική σχέση, που γεμίζει και ικανοποιεί τον συναισθηματικό κόσμο της μητέρας, ανατρέπει τον κίνδυνο μιας υπερβολικής επένδυσης της στο μωρό, με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες στη σχέση τους και στο σχηματισμό του χαρακτήρα του. Η συντροφική συμμετοχή στα μαθήματα προετοιμασίας για τον τοκετό είναι επίσης πολύτιμη, πέρα από τις πρακτικές γνώσεις που θα αποκτήσουν, για τη δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων με τα άλλα ζευγάρια και μια βαθύτερη κατανόηση αυτής της κοινής, συναρπαστικής εμπειρίας. Τέτοιες συναντήσεις αποτελούν ένα ερέθισμα για να συνεχίζεται και να εμβαθύνεται ο διάλογος στο σπίτι, φθάνοντας σην ώρα του τοκετού με περισσότερη συνείδηση και ωριμότητα. Αυτή η τελευταία, κρίσιμη φάση της γέννησης βιώνεται από το ζευγάρι ως εξαιρετικά συγκινητική, όταν ο πατέρας, επείτα από μια κατάλληλη προετοιμασία, παρευρίσκεται στη γέννα: η συναισθηματική του στήριξη και η ενθαρρυντική του στάση εξασκούν μια θετική επιρροή στην ψυχοσωματική κατάσταση της επίτοκης, που ευνοεί την εύκολη και ανώδυνη εξέλιξη του τοκετού. Ο ρόλος του συντρόφου Το να γίνει κάποιος πατέρας είναι μια τεράστια αλλαγή στη ζωή ενός άνδρα. Ο μέλλων πατέρας μπορεί να νοιώσει: -Ζήλια για την κυοφορούσα γυναίκα του -Ζήλια για το μωρό που θα γεννηθεί -Ενοχή γι’αυτά τα συναισθήματα -Έντονη αφοσίωση στη δουλειά του Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι συνήθως υπάρχουν δυο άνθρωποι που περιμένουν παιδί και ότι ο άνδρας περνά μια περίοδο stress. Ο βαθμός ανάμειξης του συντρόφου στη φροντίδα της εγκύου, της μητέρας και του μωρού εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως: -Τη σχέση του με την σύντροφο του -Την επιθυμία του για το παιδί -Την παιδεία του -Την πληροφόρηση του σε θέματα εγκυμοσύνης, τοκετού, λοχείας -Την σχέση του με την οικογένεια του Έρευνες έχουν δείξει ότι στις σημερινές κοινωνίες οι μέλλοντες μπαμπάδες επηρεάζονται από την εγκυμοσύνη της γυναίκας τους και αναπτύσσουν συμπτώματα σωματικά και ψυχολογικά. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι όσο η μετάβαση στην πατρότητα παραμελείται, τόσο περισσότερο, οι μέλλοντες πατεράδες υποφέρουν από «συμπτώματα συμπάθειας». Στην Αγγλία εξετάστηκαν 221 μέλλοντες μπαμπάδες, από αυτούς το 57% ανέπτυξαν συμπτώματα όπως: ναυτία, πόνο στην οσφύ, πονόδοντο, φούσκωμα στην κοιλιά. Όλα αυτά εξαφανίστηκαν μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Περίπου 25 χρόνια πριν ο άνδρας που επιθυμούσε να είναι παρών στην γέννηση του παιδιού του, θεωρούνταν φαινόμενο ή μάλλον ιδιόμορφος. Σήμερα στο δυτικό κόσμο ο άνδρας που αρνείται να είναι παρών στη γέννηση του παιδιού του αποτελεί εξαίρεση. Για να ξεπεράσουν τους φόβους και τις ανασφάλειες τους καλό θα είναι λίγο πριν από τον τοκετό: -Να έχουν παρακολουθήσει τις ομάδες προετοιμασίας για γονεικότητα -Να συζητήσουν με την σύντροφο τους αν και η ίδια επιθυμεί -Να μιλήσουν με την μαία τους -Να μιλήσουν με άλλους πατεράδες που ήταν παρόντες στη γέννηση των παιδιών τους -Να παρακολουθήσουν ταινίες σχετικές με τοκετούς Κατά τον τοκετό ο σύντροφος μπορεί να αναλάβει: -Να διασφαλίσει την ησυχία της επιτόκου -Να επικοινωνεί με το προσωπικό του μαιευτηρίου για της ανάγκες της -Να είναι δίπλα της και να μοιράζεται τον πόνο, τον φόβο και την αγωνία της -Να της κάνει μασάζ -Να την βοηθά στις θέσεις και στάσεις που την ανακουφίζουν -Να αναπνέουν μαζί -Να την βοηθά στο 2ο στάδιο του τοκετού με ενθαρρυντικά λόγια, και πρακτικές όπως κομπρέσες ή ότι άλλο ζητήσει -Να υποδεχτούν μαζί το παιδί τους -Να το καλωσορίσουν με χαμόγελα και λόγια αγάπης -Να κόψει ο πατέρας τον ομφάλιο λώρο -Να βοηθήσει την μητέρα στον πρώτο θηλασμό Από την εμπειρία μας συμπερασματικά οι σύντροφοι που συμμετείχαν ενεργά στη γέννηση του παιδιού τους μας ομολόγησαν ότι: -Η εμπειρία αυτή ήταν η πιο συγκινητική εμπειρία της ζωής τους και δεν θα την άλλαζαν με καμία άλλη -Ένιωσαν δυνατά και θετικά συναισθήματα για την μητέρα του παιδιού τους -Η επέμβαση τους στο γονεϊκό ρόλο έγινε ομαλά και με μεγάλη ευχαρίστηση και αγάπη -Η συμμετοχή στο μεγάλωμα του παιδιού τους ήταν σημαντική και συνεχής.

Η μικρούλα γράφει μια έκθεση στο σχολείο με θέμα τον πατέρα... «Ο μπαμπάς μου είναι ο πιο γλυκός…ο πιο έξυπνος… ο πιο ευγενικός μπαμπάς του κόσμου! Όμως ο μπαμπάς μου λέει ψέματα! Λέει ψέματα για τη δουλειά…λέει ψέματα για τα χρήματα…λέει ψέματα ότι δεν είναι κουρασμένος…λέει ψέματα ότι δεν πεινάει… λέει ψέματα ότι δε μας λείπει τίποτα… λέει ψέματα…εξαιτίας μου... Δείτε το βίντεο:

Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν ισχύει, γιατί η μητρότητα κρύβει πολλές καινούργιες εμπειρίες όσον αφορά τη φροντίδα του μωρού, που η μαμά πελαγώνει μέχρι να αποκτήσει τη σχετική εμπειρία. Σίγουρα τους πρώτους μήνες οι μπαμπάδες μπορεί να δυσκολεύονται να περιποιηθούν το νεογέννητο μωράκι και να αισθάνονται πως είναι «εύθραυστο». Καθώς όμως προχωρούν οι μήνες καλό θα είναι οι μπαμπάδες να αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο ενεργό ρόλο στην φροντίδα και στην περιποίηση του νηπίου ισχυροποιώντας τους δεσμούς μεταξύ τους και δίνοντας ανάσες ξεκούρασης σε εσάς. Εάν ανήκετε στην πλειονότητα των γυναικών που παραπονιούνται ότι ο σύντροφός τους ελάχιστα ασχολείται με το μωρό σας, τότε θα πρέπει να προετοιμάσετε το σύντροφό σας για το ρόλο του. Ο μπαμπάς αναλαμβάνει τις ευθύνες του Φροντίστε να είναι κάποιες φορές ο μπαμπάς παρόν σε δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τη φροντίδα και το τάϊσμα του μωρού. Μη δείχνετε ότι είστε εσείς η πλέον κατάλληλη να ταΐσετε ή να αλλάξετε την πάνα του μωρού σας, γιατί έτσι δεν αφήνετε στο σύντροφό σας να αναλάβει και αυτός με τη σειρά του τις ευθύνες που του αναλογούν. Ξεκινήστε, λοιπόν, να περιγράφετε τη διαδικασία και μην περιμένετε να εκδηλώσει ο σύντροφος σας ενθουσιασμό για αυτά τα μίνι σεμινάρια βρεφικής φροντίδας αλλά σίγουρα, όταν θα έρθει η στιγμή να αναλάβει εκείνος δράση τότε κάτι θα ξέρει να κάνει. Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο Είναι αδύνατο ο μπαμπάς να κάνει όλα τα πράγματα που αφορούν το μωρό σας το ίδιο όπως εσείς. Ο καθένας σας είναι μοναδικός. Σταματήστε να είστε υπερπροστατευτικές με το παιδί σας και όποτε βρίσκετε κάτι αρνητικό που θα πρέπει να επισημάνετε, κάντε το εφόσον έχει να κάνει με την ασφάλεια του μωρού και όχι με το υπερβολικό άγχος σας. Αλλά πρέπει να το κάνετε με όμορφο τρόπο και χωρίς να ακυρώνετε την προσπάθειά του. Με λίγα λόγια μπορείτε να δείξετε στο μπαμπά πώς να αλλάξει τις πάνες, να ντύνει το παιδί, να το ταΐζει, να αποστειρώνει το μπιμπερό κ.α. αλλά ταυτόχρονα, να σέβεστε τον τρόπο που το κάνει και να μην αγχώνεστε ή θυμώνετε αν δεν τα κάνει ακριβώς όπως εσείς. Όπως επισημαίνει η επιστημονική κοινότητα διαρκώς, ο ρόλος του πατέρα είναι σημαντικός για την υγεία των παιδιών και της οικογένειας. Αφήστε τον λοιπόν να έχει ρόλο, στην φροντίδα και στην ανατροφή των παιδιών. Μην είστε αυστηρή στις κρίσεις σας Μην είστε υπερπροστατευτική με το παιδί σας όπως είπαμε, και προσπαθήστε να μην είστε αυστηρή και να κρίνετε συνεχώς τις προσπάθειες του συντρόφου σας να φροντίσει το μωρό σας. Η αρνητική κριτική αποθαρρύνει το σύντροφό σας να προσπαθήσει παραπάνω καθώς νιώθει ότι δεν είναι αυτός ο κατάλληλος για τη φροντίδα του μωρού. Μην πανικοβληθείτε, λοιπόν, αν ανακαλύψετε πως ο μπαμπάς έχει φορέσει στο μωρό την πάνα… ανάποδα! Μην πείτε τίποτα στον πατέρα που, ενώ κατόρθωσε να κάνει το παιδί να φάει τη φρουτόκρεμά του, το έντυσε σαν κρεμμύδι. Ίσως δεν είναι εύκολο να αποφύγετε τα αρνητικά σχόλια, αλλά είναι αναγκαίο να το κάνετε, προκειμένου να ενθαρρύνετε τον μπαμπά και να ενισχύσετε την προσπάθειά του. Μην επιδιώκετε να έχετε τον απόλυτο έλεγχο σε όλα Πρέπει να απαλλαγείτε από αισθήματα ανασφάλειας γιατί η ανάγκη σας να τα ελέγχετε όλα θα σας οδηγήσει στο να επιβάλλετε τον δικό σας τρόπο στη διευθέτηση των θεμάτων, γεγονός αδύνατο. Φροντίστε να δίνετε αρμοδιότητες στο σύντροφό σας και να δέχεστε τη βοήθεια του. Με αυτόν τον τρόπο του επιτρέπεται να έχει κίνητρα ανάληψης περισσότερων πρωτοβουλιών. Άλλωστε σύμφωνα με έρευνα οι μπαμπάδες έχουν την ικανότητα να τα καταφέρουν εξίσου καλά με τις μητέρες, αλλά χρειάζεται να εμπλέκονται σε τακτά χρονικά διαστήματα με καθημερινές δραστηριότητες φροντίδας του μωρού, προκειμένου να πυροδοτήσουν τον εγκέφαλό τους και να συμπεριφέρονται και αυτοί μητρικά.

Όλες οι μαμάδες ξέρουν πως ο ερχομός του μωρού έχει αλλάξει την καθημερινότητά τους σε πολλούς τομείς. Μια σημαντική αλλαγή, που έχει επέλθει είναι στη σχέση που έχουν με το σύντροφό τους και μπαμπά του παιδιού τους αλλά και στο επίπεδο επικοινωνίας που πλέον …δεν έχουν. Τα νεύρα και των δύο πλευρών είναι τεταμένα και η υπομονή της μαμάς μέρα με τη μέρα τελειώνει. Είναι, όμως λογικό. Ξαφνικά οι ανάγκες του μωρού επισκιάζουν κάθε άλλη ανάγκη κι επιθυμία της μαμάς. Η μαμά πλέον είναι απίστευτα κουρασμένη όλη την ημέρα, άυπνη, και οι ορμόνες της είναι εξαγριωμένες. Διαβάστε τους λόγους για τους οποίους δημιουργούνται συνήθως εντάσεις ανάμεσα στους γονείς Κάθε τι μικρό και ασήμαντο αποτελεί αφορμή για καβγά Δεν υπάρχει λογική στους καβγάδες των μαμάδων με τους μπαμπάδες. Οι αφορμές για καβγά είναι τα μικροπράγματα της καθημερινότητας. Ποιος θα αλλάξει την πάνα, γιατί κάποιος από τους δυο δεν κατάλαβε έγκαιρα ότι το μωρό πεινάει και τώρα πώς θα ηρεμήσει... Οι καβγάδες στο ζευγάρι είναι ανούσιοι και δημιουργούνται εξαιτίας του καθημερινού άγχους και της κούρασης των γονέων και ιδιαίτερα της μαμάς. Ποιος δουλεύει πιο σκληρά Οι γυναίκες νιώθουν μονίμως πως οι άντρες τους δεν τους βοηθούν και οι άντρες παραπονιούνται λέγοντας πως ο, τι και να κάνουν φαντάζει λίγο στις νέες μαμάδες. Οι νέοι γονείς «ανταγωνίζονται» νομίζοντας ότι κάποιος θα βγει νικητής για το ποιος είναι ο περισσότερο κουρασμένος. Οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί δραματικά και οι εργασιακές απαιτήσεις δεν τους αφήνουν πολύ χρόνο για να ικανοποιήσουν τις καθημερινές ανάγκες που έχει η οικογένεια. Γιατί δε μιλάς; Οι καβγάδες ξεκινούν, γιατί τα ζευγάρια και ειδικά οι μαμάδες σταματούν (λόγω κούρασης και έλλειψης χρόνου) να μοιράζονται τους προβληματισμούς τους με το σύντροφο τους. Ενώ πριν τα μοιράζονταν όλα τώρα δεν επικοινωνούν .Οι μαμάδες περιμένουν να τις καταλάβουν πόσο κουρασμένες και εξαντλημένες είναι ,ενώ οι μπαμπάδες απορούν με τις συναισθηματικές εκρήξεις που έχουν. Πόσο κοιμήθηκε ο ένας και πόσο ο άλλος… Ένας ακόμα λόγος διαμάχης είναι ποιος από τους δυο κοιμάται πλέον περισσότερες ώρες. Οι ώρες ύπνου για τους νέους γονείς είναι ελάχιστες. Ποιος ξυπνά για να δώσει τα πρωινό γάλα στο παιδί; Το σαββατοκύριακο όλοι έχουν το δικαίωμα για λίγη παραπάνω ξεκούραση και τότε… οι καβγάδες ξεκινούν με θέμα αυτή τη φορά τον ύπνο και ποιος θα κοιμηθεί μια ώρα περισσότερο. Πως πρέπει να ταΐζουμε το μωρό μας; Οι γυναίκες κινούνται με βάση το μητρικό ένστικτο σε θέματα που αφορούν το τάισμα ή την φροντίδα του μωρού τους. Πολλές φορές το μωρό μπορεί να έχει ενοχλήσεις που να το εμποδίζουν να πιει το γάλα του ή να το δυσκολεύουν στον ύπνο του (π.χ κολικοί, αλλεργίες κ.α). Οι μαμάδες δεν αγχώνονται τόσο πολύ και επιδεικνύουν αξιοζήλευτη ψυχραιμία και υπομονή σε αυτές τις καταστάσεις. Σε αυτό το σημείο οι νεοι γονείς συγκρούονται μεταξύ τους. Οι μπαμπάδες είναι περισσότερο αγχωμένοι , φτιάχνουν σενάρια φαντασίας για το τι συμβαίνει στο μωρό τους και καυγαδίζουν για κάτι το οποίο χρειάζεται ψυχραιμία και όχι εντάσεις. Τι θα φάμε εμείς Οι καβγάδες δεν αφορούν μόνο τις υποχρεώσεις που έχουν οι γονείς προς το παιδί αλλά και για το πώς θα αντεπεξέλθουν σε όλα τα υπόλοιπα. Οι μπαμπάδες (λογικό είναι και αυτό) έρχονται κουρασμένοι από τις πολλές ώρες εργασίας και επιθυμούν να ξεκουραστούν και να φάνε φαγητό. Οι μαμάδες ωστόσο πολλές φορές δεν έχουν καταφέρει να μαγειρέψουν και ο τσακωμός πάλι αρχίζει.. zougla.gr

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της συγκεκριμένης μελέτης, που πραγματοποιήθηκε από το «Pew Research Center», ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών που αποτελούνται από τον μπαμπά με τα παιδιά του, έχει περίπου δεκαπλασιαστεί από το 1960, αγγίζοντας το ποσοστό του 8% του συνολικού πληθυσμού, που συνεπάγεται με 2.6 εκατομμύρια νοικοκυριά παγκοσμίως. Ο αντίστοιχος αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών που απαρτίζονται από τη μαμά με τα παιδιά της έχει επίσης αυξηθεί στο τετραπλάσιο μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, από 1,9 εκατομμύρια το 1960 σε 8,6 εκατομμύρια σήμερα. Ωστόσο, το ποσοστό των μπαμπάδων που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους έχει σημειώσει ταχύτερη αύξηση. «Όπως φαίνεται, οι μπαμπάδες που συντηρούν μόνοι τις οικογένειές τους γίνονται όλο και περισσότεροι. Το 1960, περίπου το 16% των μονογονεϊκών οικογενειών αποτελούνταν από μπαμπάδες, ενώ σήμερα έχουν φτάσει πλέον το ¼, δηλαδή το 24%», εξηγούν οι ειδικοί. Επιπλέον, ένα ακόμη στοιχείο που αναδύθηκε από τη μελέτη είναι ότι οι μόνοι πατεράδες είναι λιγότερο μορφωμένοι συγκριτικά με τις «μονές» μαμάδες, παρόλο που έχουν υψηλότερες αποδοχές. Όμως, αν εξαιρέσει κανείς και την παράμετρο που αφορά τους γάμους και την αύξηση των διαζυγίων, υπάρχει και μια άλλη οπτική στη νέα αυτή πραγματικότητα: Όλο και περισσότεροι μπαμπάδες χρειάζονται -και απαιτούν- επαγγελματική ευελιξία, η οποία θα μπορεί να τους επιτρέπει να αντεπεξέρχονται στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Το γεγονός αυτό θα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό τελικά στη θεσμοθέτηση νέων νόμων για τη γονεϊκότητα – προς όφελος και των γυναικών που παλεύουν χρόνια γι’ αυτό. «Για όσο καιρό τέτοιου τύπου οικογενειακά θέματα θεωρούνται αμιγώς γυναικεία, είναι βέβαιο ότι θα απαξιώνονται με τη δικαιολογία ότι δεν είναι μείζονος σημασίας, μιας και αφορούν μόνο μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων», υποστηρίζει στο άρθρο του «The Masculine Mystique» ο συγγραφέας και συντάκτης Stephen Marche. «Οι άντρες αγωνίζονται καθημερινά να τα καταφέρουν όλα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κάνουν και οι γυναίκες, αλλά οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται να ανταποκριθούν ισάξια και στα δύο φύλα. Ακόμα κι αν το βάρος που μοιράζονται δεν είναι το ίδιο, εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Και δεν θα σταματήσει να είναι, παρά μόνο αν και οι δύο πλευρές συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο όσον αφορά τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής τους, που δεν είναι άλλος παρά η ανατροφή των παιδιών τους. Όταν συμβεί αυτό, τότε και η πολιτεία ίσως αποφασίσει να προσαρμόσει τη νομοθεσία στα νέα κοινωνικά δεδομένα», προσθέτει. πηγή: govastileto

Αγαπητέ πατέρα, Είσαι ο πρώτος άνδρας που αγάπησα ποτέ. Είσαι ο ήρωάς μου. Η αγκαλιά σου ήταν το πρώτο μέρος, όπου αισθάνθηκα τόσο ασφαλής και προστατευμένη. Το χαμόγελο που εμφανίζεται στο πρόσωπό σου όταν με βλέπεις, με κάνει να αισθάνομαι τόσο πολύτιμη και αξιαγάπητη. Σε ευχαριστώ που με ακούς. Το να μπορώ να μοιράζομαι μαζί σου και να σου δείχνω το πόσο ευάλωτη ήμουν ήταν τόσο σημαντικό για την ανάπτυξή μου ως γυναίκα. Γνωρίζεις πάντα πότε χρειάζεται να μου συμβουλέψεις και πότε απλά να σκουπίσεις τα δάκρυά μου. Σε ευχαριστώ που εργάστηκες σκληρά για να συντηρήσεις εμένα και την οικογένειά μας. Αυτό μου έδωσε την αίσθηση ασφάλειας που με ώθησε στη δημιουργία μιας ικανοποιητικής βάσης για τη δική μου ζωή. Σε ευχαριστώ που με αποδέχτηκες γι’ αυτό που είμαι. Η αποδοχή χωρίς όρους των ταλέντων και των ιδιορρυθμιών μου με βοήθησε να μάθω ποια είμαι πραγματικά. Η τρυφερή υποστήριξή σου ήταν ο αέρας κάτω από τα φτερά μου. Σε ευχαριστώ που μου έδειξες την πιο ευαίσθητη πλευρά σου. Ξέρω ότι είσαι δυνατός και με προστατεύεις, αλλά μου αρέσει κι όταν μου δείχνεις τα δάκρυά σου. Όταν αποκαλύπτεις τα συναισθήματά σου, αισθάνομαι τόσο μοναδική και κοντά σου. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Το να σε βλέπω στα παιχνίδια μου, στις παραστάσεις, στις αποφοιτήσεις και στο σπίτι για φαγητό με έκανε να αισθάνομαι ότι αποτελώ προτεραιότητα στη ζωή σου. Σε ευχαριστώ που μου έλεγες πάντα να πάρω ένα πουλόβερ και να είμαι προσεκτική. Ακόμα κι αν ήταν ενοχλητικό, ήξερα ότι ήταν ο τρόπος σου να πεις «Θέλω να αισθάνεσαι άνετη και ασφαλής». Και σε ευχαριστώ που «ανέκρινες» κάθε αγόρι που με πλησίαζε. Ακόμα κι αν ήταν τόσο ντροπιαστικό, ήξερα ότι ήταν ο τρόπος σου να πεις «Είσαι όλος ο κόσμος για μένα». Σε ευχαριστώ που ήσουν ο δάσκαλός μου. Μου δίδαξες πώς να οδηγώ ένα ποδήλατο, πώς να πετώ την μπάλα, πώς να ανοίξω έναν λογαριασμό στην τράπεζα, πώς να αλλάξω ένα λάστιχο. Σε ευχαριστώ που δεν με «εξαπάτησες». Η αφοσίωσή σου με βοήθησε να είμαι σε θέση να εμπιστεύομαι τους άνδρες και να συνάπτω υγιείς σχέσεις αγάπης. Σε ευχαριστώ που είσαι ειλικρινής. Κοιτάζω εσένα και σέβομαι την ακεραιότητά σου. Και ο δυνατός χαρακτήρας σου με ενέπνευσε να δίνω αξία και να τιμώ τον εαυτό μου. Σε ευχαριστώ που ήσουν ένας στοργικός ώμος για να κλάψω όταν η καρδιά μου είχε σπάσει και ένα χέρι για «κόλλα πέντε» για να γιορτάσουμε όταν πετύχαινα ένα όνειρό μου. Σε ευχαριστώ που μου δίνεις συμβουλές όταν έχω να διαπραγματευτώ μια συμφωνία ή να υπογράψω ένα μισθωτήριο. Η σοφία σου είναι χρυσός για μένα. Πάνω απ’ όλα, σε ευχαριστώ μπαμπά που ήσουν εσύ. Ξέρω ότι είσαι ο Πατέρας μου, αλλά είσαι, επίσης, και ένας άνθρωπος, που ακολουθείς το δικό σου μονοπάτι και παίρνεις τα δικά σου μαθήματα. Ακόμα κι αν δεν έχεις κάνει όλα αυτά τα πράγματα, ξέρω ότι στην καρδιά μου ήσουν και θα είσαι ο τέλειος Πατέρας για μένα επειδή μου δίδαξες όλα τα μαθήματα ζωής που έπρεπε να μάθω. Ό,τι και να συμβεί, πάντα θα σ’ αγαπώ. Και όσο χρονών κι αν είμαι, θα είμαι πάντα το μικρό σου κοριτσάκι.

Δεν μας χαλάνε ποτέ χατήρι, είναι πάντα δίπλα μας για να μας δείξουν όσα η μαμά δεν μπορεί, μας συμβουλεύουν με έναν ξεχωριστό τρόπο και πάντα μας παρηγορούν όταν χρειαστεί. Τελικά η κόρη για τον μπαμπά είναι ότι πιο πολύτιμο έχει και του κλέβει την καρδιά για πάντα! Δείτε το παρακάτω συγκινητικό βίντεο που περιγράφει αυτή τη δυνατή και ιδιαίτερη σχέση!

http://youtu.be/xPMAcXMm8p8

Μερικές από τις απαντήσεις των παιδιών στην ερώτηση τι σκέφτονται για τον μπαμπά τους. Γιατί πολύ μικρά πράγματα μπορούν να σε κάνουν ήρωα στα μάτια των παιδιών σου! Ένα τρυφερό βίντεο αφιερωμένο στους υπέροχους μπαμπάδες μας!

Οι μπαμπάδες αδιαμφισβήτητα διαθέτουν μεγάλη φαντασία και παιδικότητα. Το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές είναι απλά κωμικό, τραγελαφικό και χαριτωμένο. Απολαύστε το βίντεο.