Θέλω να γίνω μαμά

Εγώ είμαι ανεκτικός άνθρωπος... Μπορώ να ανεκτώ τα πάντα. Μου σπάνε τα νεύρα πολλά πράγματα, αλλά τα αντέχω... Αυτό που μου τη σπάει, όμως, πιο πολύ απ' όλα, είναι οι ξερόλες. Αυτοί που αυτοδιαφημίζονται και έχουν άποψη για όλα...

Μαύρο-κατάμαυρο φορμάκι είναι αγριευτικό. Αλλά θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ με τη DeniM. Κι εμένα με εκνευρίζει αυτό το ροζ=κορίτσι και γαλάζιο=αγόρι. Οι συνδυασμοί που προτείνει η DeniM είναι πολύ ωραίοι. Κι εγώ θα έντυνα άνετα έτσι το παιδί μου, αν είχα! Αλλά στα κατάμαυρα, είναι τρομακτικό. Το παιδί της Σωσώς δε θυμάστε πώς ήταν;

Τάκης Σινόπουλος, Ο καιόμενος Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος. Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια. Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου. Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι. Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος; Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά; Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι. Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν. Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος. Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο. Γινόταν ήλιος. Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε. Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο. Οδυσσέας Ελυτης, Η Μαρίνα των βράχων Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα που γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χί- μαιρας Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση! Που είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυο- σμαρίνια - Μα που γύριζες Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Σού 'λεγα να μετράς μέσ' στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου. Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα Βαθιά μέσ' στο χρυσάφι του καλοκαιριού Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα που γύριζες Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομα του Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας. Ακουσε, ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη. Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκκαλο άλλο καλοκαίρι Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους, Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές Η για να πας καβάλα στο μαϊστρο Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο, Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου. Αχ αχ...

:( :( :(

Καταπληκτικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τελικά σε ποιον Άη Βασίλη αναφέρεσαι; Στον πραγματικό άγιο Βασίλειο ή στον καπιταλιστικό Άη Βασίλη; Όταν ήμασταν παιδιά, μας έλεγαν ότι ο Άη Βασίλης ερχόταν απ' το τζάκι, και μια φορά που μου έφερε κουκλόσπιτο, το βρήκα έτοιμο, στημένο, και βρεγμένο, επειδή έξω έβρεχε, κι ο Άη Βασίλης δεν είχε ομπρέλα! Χα χα χαχα!!! Για τα παιδιά δε διαφωνώ να διατηρούμε αυτό το παραμύθι, αλλά όχι να εξαντλούνται τα Χριστούγεννα στον Άη Βασίλη, τα ξωτικά, τους ταράνδους και τα δώρα... Ωραίες οι προτάσεις σου, (εκτός από τους ταράνδους!!!). Μ' αυτές μπορούμε να δώσουμε μια πιο σφαιρική και ολοκληρωμένη εικόνα. Πιστεύω ότι ορισμένα από αυτά που αναφέρεις θα πρέπει να τα κάνουμε ολόχρονα (π.χ. τα ρούχα στους φτωχούς) και να μη δίνουμε στα παιδιά το μήνυμα ότι όλα αυτά γίνονται μία φορά το χρόνο. Και με το κατηχητικό που πήγαινα, αυτά κάναμε, κάθε Χριστούγεννα επισκέψεις σε νοσοκομείο και γηροκομεία, και μας λέγανε "όλο το χρόνο μας ξεχνάτε, και τώρα βαριόμαστε απ' τις πολλές επισκέψεις". Επειδή όλοι οι "φιλάρετοι σύνδεσμοι κυριών", τα κατηχητικά, οι πρόσκοποι, κ.λπ. τότε θυμούνταν να κάνουν τις φιλανθρωπίες τους. Όσο για τα κάλαντα, είναι ένα πολύ ωραίο έθιμο που έχουμε, το οποίο έχει εκφυλιστεί. Εμάς τα κάλαντα πλέον έχουν αποκτήσει μια τρομερή μιζέρια. Ένα παιδάκι, συνήθως ρωσσοποντιάκι, ντυμένο Άη Βασίλης, έρχεται και λέει κάτι κακόφωνα και λειψά κάλαντα (1-2 στροφές το πολύ) και στη γωνία το περιμένει μια γιαγιά που παίρνει τις εισπράξεις. Εμείς πηγαίναμε πάντα με το κατηχητικό και λέγαμε τα κάλαντα, και ήταν από τις ωραιότερες εμπειρίες. Τα λεφτά εννοείται δεν τα κρατούσαμε εμείς, τα δίναμε σε οικογένειες που έχουν ανάγκη (όπως είπα και πριν, μόνο τα Χριστούγεννα έχουν ανάγκη!!). Μια φορά μάλιστα, είχαμε πάει σε ένα συνοικισμό και στο σπίτι ήταν μόνο μια γυναίκα, που μάλλον ήταν η καθαρίστρια, και μας είπε ότι δεν έχει λεφτά να μας δώσει, κι εμείς αρχικά κάναμε να φύγουμε, και μετά, αυτόματα γυρίσαμε όλες και της τα τραγουδήσαμε δωρεάν, προσφορά του καταστήματος!!! Αφήστε που πηγαίναμε απ' τα χαράματα, 7 το πρωί! Έτσι και μου κατέβουν εμένα τέτοια ώρα θα τους βρίσω, χαχα!!

Τεστ ωορρηξίας δεν έχω κάνει ποτέ μου, αλλά νομίζω ότι είναι αρκετά αξιόπιστα. Ο λόγος που δε θέλω να κάνω, είναι γιατί ξέρω ότι θα αγχωθώ. Δηλαδή, όταν ξέρω πότε έχω ωορρηξία, θα αισθάνομαι υποχρεωμένη να κάνω σεξ, το μυαλό μου θα είναι στο αν τα καταφέραμε ή όχι, και θα μου δημιουργηθεί άγχος, το οποίο σίγουρα επιδρά ανασταλτικά. Φυσικά, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός στο πώς διαχειρίζεται τις διάφορες καταστάσεις. Πάντως, προσπαθείς ελάχιστο καιρό, και δεν υπάρχει λόγος να απογοητεύεσαι!!!!!

Κι από μένα μια ευχούλα! Όλα να πάνε καλά και να κρατάς στην αγκαλιά σου το αντράκι σου!!!

Πω πω.... Πάγωσα τελείως μόλις το διάβασα......... Κρίμα, κρίμα, κρίμα......................

Συγγνώμη, αλλά οι άντρες μας είναι όπως όταν τους γνωρίσαμε; Ο δικός μου είναι περίπου δέκα κιλά πάνω, αλλά εγώ πάλι κούκλο τον βλέπω. Εγώ είμαι στα ίδια κιλά (άντε να έχω πάρει 2 κιλά), αλλά έτυχε, δεν το έβαλα και σκοπό να διατηρηθώ λεπτή για να μην τον χάσω. Αυτά τα πρότυπα της τέλειας γυναίκας, που έχει τον άντρα της πασά κι αφέντη είναι εντελώς ξεπερασμένα. Φυσικά και για τη διάλυση ενός γάμου φταίνε και οι δύο, αλλά μπορεί να είναι ο άντρας αυτός που απωθεί τη γυναίκα, επειδή περιμένει από αυτήν να είναι η μάνα του (καλή νοικοκυρά), η Πάμελα Άντερσον (γκομενάρα χωρίς αναστολές) και η Αντζελίνα Τζολί (πολύτεκνή μάνα-θεογκόμενα)σε συσκευασία του ενός.

Χρύσα (από εκεί δε βγαίνει το Σεσίλια, αυτά είναι εντελώς ξεπερασμένα. Αν ο άντρας περιμένει από τη γυναίκα του να είναι υπηρέτρια και θεογκόμενα παράλληλα, τότε δεν αξίζει τον κόπο. Αν θέλει να είναι η γυναίκα του περιποιημένη, τότε να τη βοηθά με τις δουλειές. Κι άμα δε θέλει ν' ακούει γκρίνια και κλάματα, τότε να μην παντρευτεί και να μην κάνει παιδιά. Η Κατίνα στις Μάγισσες της Σμύρνης (και η Μάρα Μεϊμαρίδη που έγραψε το βιβλίο) είναι πρότυπα κατινάρας. Διάβαζα μια στήλη της Μεϊμαρίδη σε γνωστό περιοδικό) και είχα φρίξει με τις συμβουλές που έδινε. Καμία ηθική, καμία αγάπη, μόνο εγωισμός. Το παν να κρατήσεις έναν άντρα, ενώ ούτε εσύ τον αγαπάς, ούτε κι αυτός σ' αγαπά πια. Αλλά να τον κρατήσεις, γιατί έτσι θέλεις. Γιατί δε θέλεις να σε παρατήσει αυτός, επειδή είναι θέμα εγωισμού. Η εποχή που ο άντρας δούλευε και γυρνούσε στο σπίτι και τα έβρισκε όλα τέλεια, έχει περάσει. Τώρα ο άντρας γυρνά απ' τη δουλειά και ανασκουμπώνεται να βοηθήσει.

Πιπιτσαζουζούνα, αυτό σίγουρα δεν είναι κυπριακό έθιμο!!!! Ο ασουρές είναι επίσης ένα παραδοσιακό τουρκικό γλυκό, το οποίο συνδέεται με τον κατακλυσμό του Νώε (οι Μουσουλμάνοι έχουν πάρει πολλά δάνεια από τη Παλαιά και Καινή Διαθήκη). Νομίζω η παράδοσή τους λέει ότι ο Νώε έφτιαξε ένα φαγητό με όλα τα είδη καρπών΄(δημητριακά, όσπρια και ξερά φρούτα) όταν σώθηκε από τον Κατακλυσμό. Το είχα διαβάσει στο βιβλίο "Το μπάσταρδο της Κωνσταντινούπολης" της Ελίφ Σαφάκ, όπου η μεγάλη αδελφή σκότωσε τον (βιαστή της μικρότερης αδελφής) αδελφό της με ένα μπολ δηλητηριασμένο ασουρέ. Εγώ ασουρέ δοκίμασα για πρώτη φορά από τη σπιτονοικοκυρά μου στην Τριανδρία στη Θεσσαλονίκη, ενώ πουλάνε και στον Χατζή.

xntou έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα...

Άντε, ευτυχώς!!! Είδες, τίποτα δεν ήταν!!! Δεν πειράζει, θα μοιάζεις με καρτούν (πλάκα κάνω)!!!!!!!!!!!!! Πάντως καλά έκανες που το έψαξες, τώρα ησύχασες και αν είχες κάτι θα το είχες προλάβει!!!

Συγχαρητήρια κι από μένα!!!!!! Να σας ζήσει το μωράκι σας!!!

Εμείς καλαμαράκια γιαχνί με ρυζάκι!

Το Μαρκέλλα είναι πάρα πολύ ωραίο όνομα! Η αγία Μαρκέλλα γιορτάζει την ημέρα των γενεθλίων μου, και μικρή είχα διαβάσει και το βίο της!!! Θα συμφωνήσω με τα άλλα κορίτσια, ότι είναι κρίμα να το χαλάσεις το όνομα, κόβοντάς το. Είναι υπέροχο όπως είναι!

hristin30, τώρα μόλις μπήκα στο μάμμυ. Δεν ξέρω καθόλου για την κοπέλα πώς εξελίχθηκε, και δε νομίζω να έκανε περισσότερες από μία χωριακές... Σ' αυτήν ο σάκος μάλλον έπεσε από μόνος του, αλλά ο γιατρός την καθάρισε κι αυτός... Μακάρι η δική σου περίπτωση να εξελιχθεί καλύτερα!

Συγχαρητήρια. Ρε κορίτσια, έχω χάσει το λογαριασμό. Σε πόσες ευχήθηκα συγχαρητήρια σήμερα; Σας παρακαλώ, αν έχει κάποια το κινητό του πελαργού, να μου το δώσει πάραυτα. Έχω να του κάνω μερικές ερωτήσεις!!!!!!!!!!!!

Συγχαρητήρια κι από μένα!!!

Συγχαρητήρια κι από μένα! Καλή εγκυμοσύνη!

Συγχαρητήρια κι από μένα!!!

"κεσιλια" έγραψε: Ευχαριστώ!

Θυμάμαι παλιά στην πόλη μας υπήρχε μια παιδική-εφηβική χορωδία. Ήταν πάρα πολύ γνωστή και ο μαέστρος έκανε τα μέλη να νομίζουν ότι ανήκουν τουλάχιστον στη χορωδία της Σκάλας του Μιλάνου. Οι γονείς έστελναν εκεί τα παιδιά τους, καθώς ήταν υγιής απασχόληση, και φυσικά, καμία σχέση με τα διάφορα ριαλιτοπαίχνιδα, που τότε δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους, που είναι δημόσιο ξεφτίλισμα ή δημόσιο ξεπούλημα της πραμάτειας του κάθε διαγωνιζόμενου. Όποιος πήγαινε σ' αυτήν τη χορωδία ξεχώριζε, καθώς όλοι είχαν μαι συμπεριφορά υπεροπτική και αλαζονική. Ορισμένα παιδιά από τη χορωδία αυτή είχαν πολύ καλή φωνή, ή τέλος πάντων, τα έκαναν να πιστεύουν ότι έχουν καλή φωνή. Ένα κορίτσι έβγαλε δίσκο από τα δεκαέξι της, νόμιζε ότι είναι η Μαντόνα, και η ίδια η μάνα της πήγαινε κι έλεγε "είναι ένα τέρας, δεν την αντέχω άλλο". Ωραία μάνα, αφού αυτή την είχε προωθήσει αρχικά, και μετά τα πράγματα ξέφυγαν απ' τον έλεγχό της. Μια άλλη κοπέλα πήγαινε και τραγουδούσε σε νυχτερινό κέντρο παρασκευοσαββατοκύριακα, είχε παρατήσει τα μαθήματά της, και οι γονείς της χαίρονταν και νόμιζαν ότι έχουν τη σούπερ κόρη που τα συνδυάζει όλα, και καριέρα και σχολείο. Τώρα, τι είδους γονιός είναι αυτός που αφήνει το δεκαεξάχρονο παιδί του να τραγουδά σε νυχτερινό κέντρο, δεν μπορώ να καταλάβω. Να μην πω για τη μηδενική ηθική. Πηγαίναμε μ' αυτήν γαλλικά, και όλοι οι υπόλοιποι (που δεν ήταν και όλοι παιδάκια του κατηχητικού) μέναμε άφωνοι και αηδιάζαμε από τις προστυχιές που μας έλεγε. Τελικά ο μαέστρος της χορωδίας κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων (και ποιών ανηλίκων; Προφανώς των παιδιών της χορωδίας). Και μιλάμε για μια αξιοθαύμαστη χορωδία και για έναν ευηπόληπτο άνθρωπο. Φανταστείτε, λοιπόν, τι γίνεται σ' αυτά τα ριάλιτι, τι πιέσεις δέχονται τα παιδιά, πόσο πληγώνεται η ψυχή τους με όλον αυτόν τον ανταγωνισμό και εν τέλει με την απόρριψη, και τι- βρώμικο- παρασκήνιο υπάρχει. Πιστεύω πραγματικά ότι οι "καλλιτέχνες" που βγαίνουν από αυτά τα ριάλιτι δεν μπορούν να επιβιώσουν για πολύ στον κόσμο όπου μπαίνουν. Γιατί δεν είναι καλλιτέχνες, αλλά παιχνιδάκια της τηλεθέασης και του μάρκετινγκ. Αν σκεφτούμε, οι περισσότεροι από αυτούς βγάζουν ένα-δύο δίσκους, και τελικά εξαφανίζονται, ή καταλήγουν να παρουσιάζουν τηλεπαιχνίδια ή σχολιαστές σε πρωινάδικα, προσπαθώντας να επιβιώσουν, γιατί πλέον δεν μπορούν να επιστρέψουν πίσω στην παλιά τους δουλειά... Ουσιαστικά, αυτό το πράγμα τους καταστρέφει εντελώς, βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα δήθεν όνομα, και οι ίδιοι έχουν την ψευδαίσθηση του επιτυχημένου...

Εμείς σήμερα δε μαγειρεύουμε. Έχουν μείνει ένα σωρό μεζέδες από χτες που ήταν η γιορτή του πατέρα μου + μακαρόνια και πάλι από χτες...