Θέλω να γίνω μαμά

Κι εγώ μέρα παρά μέρα ξέρω, αλλά δεν το έχω εφαρμόσει ποτέ μου, ή μάλλον, τις ελάχιστες φορές που το εφάρμοσα, δεν πέτυχε. Χαλαρά θέλει κορίτσια, να το βγάλουμε απ' το μυαλό μας! Τουλάχιστον σ' εμένα αυτό έπιασε, ούτε μέρες μετρούσα, ούτε τίποτα. Καλή επιτυχία λοιπόν!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ τα ίδια, μην τα ξαναγράφω. Με τους περισσότερους μαθητές χτίζουμε μια όμορφη σχέση, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει απ' το να μιλάνε ασταμάτητα την ώρα του μαθήματος... Δεν έχουμε, δηλαδή, κόντρα, και μου λένε συνέχεια ότι με νιώθουν κοντά τους, κ.λπ., αλλά η φασαρία, φασαρία. Σήμερα στο πιο δύσκολο τμήμα ήρθε ο διευθυντής με τη βοηθό διευθύντρια που είναι υπεύθυνη για το τμήμα, τους έκανε άπειρες παρατηρήσεις, είπε σε κάποιους που δημιουργούν πρόβλημα να πάνε μετά στο γραφείο του, αλλά όταν έφυγαν, η κατάσταση ήταν και πάλι η ίδια. Είναι πολύ ανώριμοι ρε κορίτσια, και πάρα πολύ ανεύθυνοι. Οι περισσότεροι είναι και εγωκεντρικοί, πιστεύουν ότι ο κόσμος γυρίζει γύρω απ' αυτούς. Καγκουράκι, ίδια προβλήματα κι εσύ βλέπω με τους δικούς σου. Αμάν πια, τρόπους δεν τους έμαθαν στα σπίτια τους; Τους το λέω ακριβώς αυτό, και μου λένε "μας έμαθαν". Ναι, καλά, φαίνεται... Τέλος πάντων, φέτος έχω και στο Κατηχητικό προβλήματα. Δεν ξέρω αν θυμάστε που σας έλεγα πέρσι για την κόντρα ανάμεσα σε Κύπριες και Αιγύπτιες. Φέτος έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Είναι ένα κοριτσάκι που δημιουργεί όλο το πρόβλημα. Έχει πολύ άσχημο χαρακτήρα, μιλά πάρα πολύ άσχημα στις Αιγύπτιες, δημιουργεί κόντρες και κλίκες, κυρίως στα παιχνίδια, αλλά κάνει και άλλες αταξίες, ανεξάρτητες από τις Αιγύπτιες. Μια μέρα κάτι έπαθε την ώρα του παιχνιδιού, πήρε τη μικρότερη ξαδέλφη της και κλείστηκαν στην τουαλέτα. Πάμε ν' ανοίξουμε να δούμε τι γίνεται, και έσπρωχναν την πόρτα από μέσα για να μην ανοίξουμε, ενώ αυτή ούρλιαζε "είμαι τουαλέτα, αφήστε με ήσυχη". Τελικά σε κάποια φάση βγήκαν και κρύβονταν σε διάφορα σημεία της αίθουσας, ενώ στο τέλος έρχεται και μου λέει να μην πω στους δικούς της ότι ήταν άτακτη. Έχει δηλαδή συναίσθηση της συμπεριφοράς της. Της είπα ότι δεν έχω σκοπό να τους πω τίποτα, αλλά κι αυτή να υποσχεθεί ότι θα είναι φρόνιμη την επόμενη φορά. Στο τέλος αυτή γυρίζει και μου λέει "ε, αν τους το πεις, εγώ δεν ξανάρχομαι στο Κατηχητικό". Μιλάμε, οκτώ χρονών έτσι; Και ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ρε παιδιά, δε γίνεται να έχουμε τέτοια πράγματα στο Κατηχητικό. Κάθε φορά που θα παίξουν, θα τσακωθούν. Η μία από τις Αιγύπτιες μου λέει τις προάλλες "κυρία, με τις φίλες μου στο σχολείο παίζουμε τα ίδια παιχνίδια, και δε τσακωνόμαστε ποτέ". Είμαι πολύ προβληματισμένη μ' αυτό το θέμα... Δεν ξέρω αν πρέπει να ενημερώσω τη μητέρα. Και τι να της πω; Η κόρη σου έχει πρόβλημα; Καγκουράκι, κι εγώ σέρνομαι, έχουν μαζευτεί όλα τα της βάπτισης και δεν έχω κάνει τίποτα. Είναι σε 25 μέρες και δεν έχω ετοιμάσει ακόμα τις προσκλήσεις. Δεν έχω βρει φόρεμα. Δεν έχω κάνει τίποτα βασικά. Γάλα βγάζω, αλλά τις τελευταίες μέρες, ενώ ξανάρχισα τη μαγιά μπίρας, βλέπω ότι έχει μειωθεί. Η Γεωργία τρώει στις εξήμιση, μετά στις εννιάμιση-δέκα, ανάλογα με το πότε θα ξυπνήσει, και μετά ξανά στη μία-μιάμιση που επιστρέφω εγώ. Θηλάζει περίπου 6-8 φορές τη μέρα, το βλέπω, όμως, το μωρό ότι δεν πεινάει. Κάποιες φορές που είναι να πάω Ρωσικά, π.χ., και την έχω θηλάσει στις τεσσεράμιση, την ξαναβάζω στις πεντέμιση, για να μην πεινάσει μέχρι να γυρίσω, και τη βλέπω ότι πιπιλίζει λίγο και μετά αφήνει το στήθος και κάνει χαρούλες, οπότε δε νομίζω ότι πεινάει. Αν πεινούσε, αλλά άφηνε το στήθος επειδή δεν έβρισκε γάλα, θα έκλαιγε, δε θα χαριεντιζόταν. Το είπα αυτό στο γιατρό, αλλά επέμενε ότι δε γίνεται να βάζει το μωρό τόσο λίγο βάρος. Με τον Αντρέα είχαμε αρχίσει τις κρέμες πέντε μηνών, με τη Γεωργία άντε ν' αρχίσουμε λίγο νωρίτερα, τεσσάρων μηνών και τριών εβδομάδων. Δε θέλω πιο νωρίς. Εν τω μεταξύ, και ο Αντρέας δεν τρώει αυτόν τον καιρό. Τη Δευτέρα έκανε ο άντρας μου κριθαράκι με καρότο και βραστά αβγά. Ο Αντρέας έφαγε πολύ λίγο κριθαράκι. Χτες είχε πατάτες τηγανιτές και πούλες (μικρό κολοκάσι=βολβός σαν πατάτα), και τριμμένο καρότο, κι έφαγε μόνο πατάτες. Σήμερα είχε γίγαντες, κι έφαγε μόνο ελάχιστη φέτα, κι ένα κομμάτι που περίσσεψε απ' το τοστ που είχε πάρει στο σχολείο. Το φρούτο στο σχολείο δεν το τρώει, αφήστε, έχω αρχίσει ν' αγχώνομαι... Οι υπόλοιπες πού είστε;

Α, ξέχασα να σας πω. Χτες πήγαμε στον παιδίατρο. Η Γεωργία δεν παίρνει σχεδόν καθόλου βάρος. Τις τελευταίες έξι βδομάδες πήρε περίπου 100 γραμμάρια. Μας είπε να αρχίσουμε κρέμες, αρχικά ρυζάλευρο και μετά φρουτόκρεμα. Δεν είναι πολύ νωρίς ρε κορίτσια;

Γεια σας κορίτσαροι! Τι κάνετε; Εμείς καλά, εκτός από τις μυξούλες, και λίγο βήχα ο Αντρέας. Ίσως να έχετε δίκιο για το σχολείο, μπορεί να μην έχω προσαρμοστεί ακόμα, αλλά ρε κορίτσια, μιλάμε, νομίζω είμαι σε νηπιαγωγείο. Ακούστε φάση σήμερα: χτες γράψαμε διαγώνισμα σε ένα από τα δύσκολα τμήματα, και έκανα και γραπτή καταγγελία σε ένα μαθητή, ο οποίος την ώρα του διαγωνίσματος είπε, χαμηλόφωνα, αλλά ευδιάκριτα "τι στον π...ο λέει εδώ;", κι όταν μας κάλεσε ο διευθυντής όλους στο γραφείο του, το αρνήθηκε. Φυσικά ο διευθυντής δεν τον πίστεψε, αλλά μόνο το υφάκι του να βλέπατε... Τέλος πάντων, μια κοπέλα έλειπε χτες, και είπαμε να το κάνει σήμερα την ώρα του μαθήματος. Έρχονται οι μαθητές, της δίνω το διαγώνισμα, αρχίζει να γράφει, οι άλλοι γύρω να μιλάνε. Εγώ να προσπαθώ να κάνω μάθημα, οι άλλοι να μη σταματάνε τη μουρμούρα, αυτή να διαμαρτύρεται ότι δεν μπορεί να γράψει, εγώ να τους κάνω άπειρες παρατηρήσεις, κι αυτοί να μη σταματάνε. Τελικά αυτή τα πήρε, μου άφησε το διαγώνισμα στην έδρα, κι έφυγε για να πάρει άδεια εξόδου, βροντώντας την πόρτα πίσω της. Με το που φεύγει, τους ρωτάω αν ήταν σωστή η στάση τους, και ρε κορίτσια, επέμεναν ότι έφταιγε αυτή που δεν ήρθε χτες να κάνει το διαγώνισμα, και ότι έπρεπε να το περιμένει ότι θα μιλάνε στο μάθημα, γιατί πάντα μιλάνε. Κάναμε μια πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση, αλλά δεν κατάφερα να τους εξηγήσω ότι δε γίνεται να μιλάνε στο μάθημα. Είναι λες και μιλάω σε δίχρονα παιδιά. Τι να πω; Μπαίνω σε μια άλλη τάξη, έρχεται ο άλλος με το χυμό. Του λέω να τον αφήσει κάτω, και να τον πιεί στο διάλειμμα. Τίποτα αυτός, συνέχισε να τον πίνει. Του τον παίρνω, τον βάζω στην έδρα, και του λέω ότι θα τον πιεί στο διάλειμμα. Σηκώνεται και τον παίρνει, γιατί λέει έδωσε 80 λεπτά για το χυμό, και δεν τον χαραμίζει. Του λέω ότι δε γίνεται να πιεί το χυμό στο μάθημα, παίρνει τη τσάντα του και το χυμό και φεύγει απ' την τάξη. Δεν μπορώ, νομίζω ότι είμαι σε νηπιαγωγείο. Και για να καταλάβετε ΠΟΣΟ νηπιαγωγείο είναι, κάποιος με κόλλησε ΨΕΙΡΕΣ!!! Ναι ΨΕΙΡΕΣ!!!!!!!!! Χτες μια ώρα ξεψειριαζόμουν. Μάγδα μια χαρά ο Βασιλάκης! Χριστίνα περαστικά σας. Κι εγώ έχω πήξει με σχολείο, διόρθωση, δουλειές. Πρέπει να ετοιμάσω ένα σωρό πράγματα για τη βάφτιση και δεν έχω κάνει τίποτα. Άσε, έχω πελαγώσει. Σας φιλώ!

Λυπάμαι πολύ γλυκειά μου... Το ίδιο συνέβη και σ' εμένα, στην πρώτη μου εγκυμοσύνη. Έκανα εξετάσεις για θρομβοφιλία, και τελικά αυτό ήταν το πρόβλημα. Ψάξε το κι εσύ, κι εύχομαι να πάνε όλα καλά!

Ουμφ, τα νεύρα μου σήμερα πάλι στο σχολείο. Δεν ξέρω αν φταίει που συνήθισα με τους μεγάλους στο εσπερινό και μου φαίνονται οι μαθητές πολύ ανώριμοι, ή αν είναι όντως υπερβολικά ανώριμοι, πάντως νομίζω ότι είμαι σε νηπιαγωγείο. Αφήστε που ζοριζόμαστε πάρα πολύ ως οικογένεια, με τα ωράρια κι όλα αυτά. Κάθε μέρα τρομερή κούραση, νεύρα, ένταση, άγχος. Έχει χαλάσει το στομάχι μου με όλα αυτά. Τη μεγαλύτερη βλακεία της ζωής μου έκανα που έφυγα απ' το εσπερινό...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Βάσω ευχαριστώ για τις ευχές για τον Αντρέα! Συμφωνώ ότι τα παιδιά φέρνουν το χαρακτήρα τους μαζί τους. Άλλωστε, το βλέπουμε και στα αδέλφια. Ίδια ανατροφή τους δίνουν οι γονείς, και βγαίνουν τελείως διαφορετικά. Σας φιλώ όλες!

Γεια σας κοριτσάκια! Πτώμα είμαι! Κλείνουν τα μάτια μου κι ούτε δέκα δεν είναι η ώρα... Μου σπάσανε τα νεύρα σήμερα στο σχολείο. Όλες οι τάξεις μουρμούριζαν συνέχεια. Στους περισσότερους έδειξα κάποιες παρουσιάσεις σε power point και μάλλον θεώρησαν ότι, αφού βλέπουμε εικόνες δεν είναι κανονικό μάθημα, άρα είναι το ευχάριστο διάλειμμα της μέρας. Πόσες παρατηρήσεις να κάνω, πόσο να τους φωνάζω, αμάν πια. Είχα και εφημέρευση, μετά έκανα διάφορες δουλειές στο σπίτι, είχα και ρώσικα, εκεί σε κάποιες φάσεις έσβηνε το μυαλό μου, δε λειτουργούσα. Ευτυχώς στο διαγώνισμα πήρα 99.5 από τα 100! Την Τρίτη δηλαδή το κάναμε το διαγώνισμα, όχι σήμερα. Μάγδα την Ανθή τη βλέπω που κάνει δημοσιεύσεις στο φέισμπουκ. Από εδώ δεν ξέρω γιατί χάθηκε. Πάντως, καλά πρέπει να είναι! Κι ο Αντρέας όπως την ανηψιά σου είναι. Μόνο που δε σφαλιαρίζει τα άλλα παιδάκια και δεν είναι και πολύ ζημιάρης. Γενικώς, όμως, είναι πάρα πολύ άτακτος και ανυπάκουος. Σας φιλώ γιατί γκρινιάζει η κοράσα!

Αν αχνοφαίνεται λογικά είσαι έγκυος. Γιατί δεν κάνεις και μια χοριακή που θα δείξει σίγουρα;

Γεια σας κορίτσια! Τζουμ ταρατατζούμ, σπουδαία νέα! Η Γεωργία γύρισε από ανάσκελα μπρούμυτα σήμερα!!! Κι ακόμα τεσσάρων μηνών είναι. Ο Αντρέας πέντε μηνών είχε γυρίσει. Μάγδα ωχ, ο καθαρισμός με ανατριχιάζει, δεν τον αντέχω. Έχω δυο χρόνια να κάνω, κάποια στιγμή θα πρέπει να πάω, αν και, ο οδοντίατρος μου είπε ότι έχω πολύ καλά δόντια και μια φορά το χρόνο να πηγαίνω για καθαρισμό. Πέρσι τέτοια εποχή ήμουν έγκυος, έτσι το άφησα, χιχι. Ο Αντρέας είχε πάει οδοντίατρο το καλοκαίρι και ήταν κι αυτός συνεργάσιμος, γιατί κι η Πέππα κι ο Τζορτζ πηγαίνουν στον οδοντίατρο. Βέβαια, απλή εξέταση του έκανε! Εμείς δε στολίσαμε ακόμα, το Σαββάτο θα βάλουμε το χαλί μάλλον, και μετά του αγίου Νικολάου λογικά θα στολίσουμε. Δε μ' αρέσει να στολίζω πολύ νωρίς, γιατί αν στολίσω ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα, στις 25 Δεκεμβρίου θα έχουμε βαρεθεί και το δέντρο, και τα στολίδια, και τη φάτνη και όλα. Καλά, οι περισσότεροι στολίζουν αρχές Νοεμβρίου πλέον... Σήμερα όπως κατεβαίναμε τη σκάλα της πολυκατοικίας, είδαμε το στεφάνι της γειτόνισσας, με ρώτησε ο Αντρέας τι είναι, και είπαμε να φτιάξουμε το δικό μας στεφάνι μόνοι μας. Του είπα να βάλουμε κουκουνάρια πάνω και μου είπε "όχι, όχι κουκουνάρια, να βάλουμε μέλισσες". Μετά ήθελε να βάλουμε πάνω γιατρούς... Τον πήγα μαζί μου στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και με τρέλανε... Έχει χώρο για παιδιά, καθίσαμε να διαβάσουμε κανένα παραμύθι, αλλά όλη την ώρα ήθελε άλλο. Ξεφυλλίζαμε ένα, σηκωνόταν, το πήγαινε στη θέση του και ήθελε άλλο. Μετά βρήκε ένα παραμύθι με τον Μίκυ, αλλά δε δεχόταν με τίποτα να του το διαβάσω. Είχε μέσα κάτι παζλ και τα έφτιαξε από δύο φορές. Αυτήν την εποχή περνά φάση άρνησης με όλα. Δε θέλει να μαθαίνει τίποτα. Είχε μάθει τα περισσότερα γράμματα του αλφαβήτου, και τώρα τα έχει ξεχάσει. Μόνο το άλφα και το χι αναγνωρίζει. Όλα τα άλλα τα λέει σου. Τώρα τα ξέρει και δεν τα λέει, τα ξέχασε, δεν ξέρω. Είναι αρνητικός πάντως. Τους αριθμούς τους κουτσοξέρει, και έχει αρχίσει πλεον και μετράει πράγματα, π.χ. μετράει τα αυτοκινητάκια του και βρίσκει ότι είναι τέσσερα, μετράει τα μολύβια και βρίσκει ότι είναι έξι, κ.λπ. Αντιλαμβάνεται ποσότητες, δηλαδή. Αλλά όταν τον ρωτήσω κάτι, το πιθανότερο είναι να μου απαντήσει μια χαζομάρα. Π.χ. σήμερα έκαναν στο σχολείο για τον άγιο Στυλιανό. Τον ρωτάω στο αυτοκίνητο ποιος άγιος γιορτάζει σήμερα, μου λέει "κανένας, τίποτα, ποτέ". Τον ρωτάω ποιους προστατεύει ο άγιος Στυλιανός, τους μεγάλους; και μου απαντά ναι. Μετά μου έλεγε ότι δε γιορτάζει ο άγιος Στυλιανός αλλά η αγία Εκκλησία. Ό,τι να 'ναι. Μετά δεν έφευγε απ'΄τη βιβλιοθήκη, έπρεπε να πάμε φρουταρία και είχα στο σπίτι πολλή δουλειά για το σχολείο, τον τραβολογούσα, τίποτα, κυλιόταν κάτω, έμπαινε κάτω απ' τα τρόλεϊ των βιβλίων, κρυβόταν, του είπα ότι θα φύγω (λάθος, αλλά δεν έπιανε τίποτα), τελικά έκανα ότι φεύγω και ήρθε. Καλά, στους μαθητές κι εγώ τα ίδια λέω. Ότι συμπεριφέρονται σαν τρίχρονα, και να κοιτάξουν να ωριμάσουν λίγο. Αυτήν χτες τη ρωτάω πόσων χρονών είναι, και μου λέει ότι κοντεύει τα δεκαέξι. Της λέω, "και γιατί συμπεριφέρεσαι σαν τρίχρονο; Προσπάθησε, σε παρακαλώ, να αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι σαν δεκατριάχρονο, τουλάχιστον", και μου είπε ότι θα το βάλει στους στόχους της. Θεέ μου, τι τραβάω... Συμφωνώ ότι αν δεν έκαναν τις χαζομάρες τους θα γεννάγαμε ενήλικες, χαχα! Βάσω και Χριστίνα φιλιά!

Πόσων εβδομάδων είσαι τώρα με βάση την τελευταία ημερομηνία περιόδου; Καρδιακό κτύπο ακούμε συνήθως 6η-7η εβδομάδα. Απ' όσα λες, δεν είναι και τραγικά τα πράγματα, και η χοριακή συνεχίζει να ανεβαίνει. Κι εμένα στη δεύτερη εγκυμοσύνη είχαμε δει αρχικά έμβρυο και κάτι να πάλλεται και δεν ακούσαμε καρδιακό παλμό, και τώρα αυτό το έμβρυο είναι δίπλα μου και τραγουδά "γάιδα-ε για πού; γάιδα-ε για πού;"!!! Εύχομαι το ίδιο και σ' εσένα!!!

Γεια σας κοριτσάκια!!! Μπήκα για να ευχηθώ στις Κατερίνες!!!! Χρόνια πολλά και στις δύο εύχομαι! Να σας χαίρονται οι οικογένειές σας, και να τις χαίρεστε κι εσείς!!! Καλά, μιλάμε, κάποιοι μαθητές απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Είναι σε άλλη διάσταση, ο εγκέφαλός τους δεν είναι συνδεδεμένος με το σώμα, δεν επικοινωνούν με τον πλανήτη. Πετάει μια μαθήτρια στιλό στην άλλη άκρη της τάξης και πετυχαίνει μια συμμαθήτριά της στο κεφάλι. Της κάνω πολύ έντονη παρατήρηση και της προειδοποιώ ότι έτσι και το ξανακάνει, θα της κάνω γραπτή καταγγελία. Αρχίζει τις διαμαρτυρίες ότι δεν ήθελε να πετύχει τη Μαρία, το Γιώργο ήθελε να πετύχει. Και να επιμένει ξανά και ξανά, λες και το πρόβλημα ήταν που πέτυχε τη Μαρία και όχι το Γιώργο, κι αν πετύχαινε το Γιώργο δε θα υπήρχε πρόβλημα. Μιλάμε, iq πατάτα, ραδίκι, κάτι σε ζαρζαβατικό πάντως...

Γεια σας κόρες! Τι κάνετε; Εμείς καλά εκτός απ' τον Αντρέα που είναι αρρωστούλης. Το Σαββάτο το βράδι έκανε εμετό απ' τη μύξα και από εκείνη τη στιγμή μειώθηκε πολύ ο βήχας του. Έχει αρκετή μύξα, όμως, και έχει κοκκινίσει και η μυτούλα και ένα σημείο στο μάγουλό του, γιατί σκουπίζει μονίμως τη μύτη με το μανίκι και την πασαλείβει στο μάγουλο, με αποτέλεσμα να συγκαεί σε ένα σημείο! Σήμερα δεν πήγε σχολείο, γιατί μέχρι χτες το βράδι έκανε πυρετό. Μιλάμε, χτες όπως έπινε το γάλα άρχισε να τρέμει. Τρόμαξα που τον είδα να τρέμει. Πήρα τον παιδίατρο, και μου είπε ότι το ρίγος δεν είναι τίποτα, είναι πάρα πολύ συνηθισμένο, και συμβαίνει όταν ανεβαίνει ο πυρετός. Όντως, εκείνη την ώρα του ανέβηκε πυρετός. Καλά, με όλα αυτά που έχω διαβάσει στο ίντερνετ, πήγε το μυαλό μου σε πυρετικούς σπασμούς και κατατρόμαξα. Σήμερα ήταν πολύ καλύτερα, ευτυχώς, δεν έκανε καθόλου πυρετό. Καγκουράκι τα ίδια περνάμε βλέπω με τους μαθητές μας... Νομίζω ότι βγαίνει αυθόρμητο στον άνθρωπο να μιλάει. Προχτές που κάναμε συνεδρίαση, οι περισσότεροι μιλούσαν μεταξύ τους, και κάθε λίγο τους έλεγε ο διευθυντής "συνάδελφοι, παρακαλώ", ενώ σε ένα σεμινάριο για φιλολόγους που είχα πάει παλιότερα, κάθονταν κάποιες πίσω μου, και μεγάλης ηλικίας σχετικά, κι όλη την ώρα χαζογελούσαν και έπαιζαν με ένα μίνι ανεμιστηράκι... Οπότε κι οι μαθητές τι να σου κάνουν... Εγώ σήμερα μπήκα σε μια τάξη, τους είχα ετοιμάσει δύο παρουσιάσεις στην ιστορία, πάω να τους τις δείξω, άρχισαν το μπούρου-μπούρου. Πόσες παρατηρήσεις να κάνω; Κάπως ησύχασαν πάντως, αλλά και πάλι υπήρχε μια σχετική βαβούρα. Την Παρασκευή στην άλλη α' λυκείου που κάνω ιστορία, πάω να δείξω τις ίδιες παρουσιάσεις, σβήνω τα φώτα, τσιρίζει κάποιος, άναψα αμέσως το φως, και τους είπα "ξεχάστε το, δε βλέπουμε τίποτα, κάνουμε μάθημα κανονικά με τα φυλλάδια". Βασικά κάποιοι μαθητές είναι που μου δημιουργούν πρόβλημα. Έχω έναν ρε κορίτσια που είναι δεκαπέντε χρονών και φέρεται σαν πεντάχρονο, επί μονίμου βάσεως. Κι όταν του κάνω παρατήρηση, σταματά να φέρεται σαν πεντάχρονο, και φέρεται σαν δίχρονο. Αρχίζω να σκέφτομαι μήπως έχει στ' αλήθεια κάποιο πρόβλημα. Είναι και κάτι άλλοι που είναι για σφαλιάρες, αφήστε... Άντε βρε, περπάτησε ο Γιωργάκης;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Μπράβο!!!!!!!!!!!!!!! Δέκα μηνών είναι τώρα;;; Κι αυτός νωρίς νωρίς σαν τον Νικόλα!!!!!!! Καλά, πολλή πλάκα ο Νικόλας! Κι ο Αντρέας όταν γέννησα κι άρχισα να θηλάζω, είδε πάνω στα ρούχα μου κηλίδες απ' το πρωτόγαλα, που ήταν κίτρινο, και έλεγε συνέχεια "η Γεωγία πίνει γάλα κίκινο". Κι εγώ από δουλειές λίγα πράγματα. Ό,τι προλάβω. Από βοήθεια μόνο ο άντρας μου. Αλλά κι αυτός μου κάνει τα νεύρα τσατάλια. Επειδή κάθε πρωί μαγειρεύει και κρατάει το μωρό, το οποίο σημειωτέον είναι πάρα πολύ ήσυχο, και κάνει και 1-2 δουλίτσες, μόλις γυρίσω εγώ απ' το σχολείο πτώμα, μου λέει ότι είναι πάρα πολύ κουρασμένος και να κρατήσω εγώ τα παιδιά για να ξεκουραστεί. Και όλη μέρα γκρινιάζει ότι είναι πάρα πολύ κουρασμένος και δεν μπορεί, και δε γίνεται εγώ να μην κάνω τίποτα, κι αυτός να μαγειρεύει... Καλά, χτες ήταν το θέατρο του παραλόγου. Του είπα να πάρει τον Αντρέα στους γονείς μου για να προετοιμαστώ για το σχολείο. Έκανε πεντακόσιες ώρες να τον πάει, και φώναζε κι από πάνω. Επιστρέφει, εγώ είχα πάρει τη Γεωργία με το ριλάξ στο γραφείο κι άρχισα δουλειά. Η μικρή γκρίνιαζε, και του είπα να την πάρει για να συνεχίσω τη δουλειά μου, και μου λέει "ε, τι θέλεις τώρα, μωρό είναι θα κλάψει, τι θα γίνει, όλη μέρα θα την κρατάω αγκαλιά;". Τελικά έρχεται και την παίρνει. Όταν ήρθε η ώρα να πάμε στους γονείς μου για φαγητό, εγώ φυσικά δεν είχα τελειώσει, αφού με είχε καθυστερήσει τόσο πολύ, του λέω ότι δεν πρόλαβα κι έχω πολλή δουλειά ακόμα και τι μου λέει;;; "Τι να σου κάνω, ας κανόνιζες εσύ τις δουλειές σου, εγώ τι σου φταίω;". Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου έτσι; Πολύ φορτωμένο πρόγραμμα έχεις πάντως... Απ' ό,τι είδα στο φέισμπουκ, πάντως, πρέπει να έπιασε το κόλπο με τον Άη Βασίλη, αφού στολίσατε! Μάγδα θα συμφωνήσω με τη Χριστίνα ότι κι εγώ έφαγα ξύλο μικρή και δεν έπαθα τραύμα, αλλά ούτε και το έκανα εγώ. Όταν λέμε ξύλο, οκ, δεν εννοούμε ακραίες καταστάσεις, έτσι; Αλλά υπάρχουν πεντακόσιες απόψεις ψυχολόγων/παιδαγωγών/αναπτυξιολόγων/και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, και οι περισσότερες αναιρούν η μία την άλλη... Εμάς ο Αντρέας σηκώνει χέρι (και πόδι) όταν δε γίνεται το δικό του. Εγώ δεν του δίνω σημασία, ο άντρας μου νευριάζει, αλλά τις περισσότερες περιπτώσεις, κι ο άντρας μου και όλοι κάνουμε ότι και καλά είναι παιχνίδι, του πιάνουμε τα χέρια λες και παίζουμε και το σταματά. Αλλά με τον πατέρα μου έχει ένα κόλλημα και τον χτυπά με πόδια, χέρια, αντικείμενα, κ.λπ. Χτες τον χτυπούσε συνέχεια, ο πατέρας μου πονούσε πραγματικά, του έβαζε τις φωνές, αφήστε που, επειδή παίρνει μόνιμα ασπιρίνη, μαυρίζει με το που ακουμπά κάπου, οπότε θα γινόταν κατάμαυρος. Τελικά τον απασχολήσαμε με κάτι άλλο και σταμάτησε. Τώρα αυτό έγινε επειδή ήθελε να τραβήξει την προσοχή, όχι επειδή δεν έγινε το δικό του. Εμείς πάντως δε μαλώνουμε με τον Αντρέα. Όταν του φωνάξουμε λίγο, τα ξαναβρίσκουμε αμέσως. Χριστίνα η κόρη της φίλης μου έπαθε εισρόφηση στον ύπνο της. Αυτό μπορεί να συμβεί και σε ένα μεγάλο. Καλά, πολύ γέλασα με τα μαλλιά!! Άκου μπλε και πετρόλ!!! Χαχαχαχα!!!!! Ήθελα να γράψω κι άλλα, αλλά άπλωσα τεράστιο σεντόναρο, και καλύτερα να κλείσω. Α, κι εγώ σιχαινόμουν τη χημεία!

Σ' αυτήν την περίπτωση το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να περιμένεις. Ψυχοφθόρο μεν, αλλά δεν μπορείς να κάνεις και τίποτε άλλο. Η χοριακή από μόνη της δε λέει και πολλά πράγματα, αφού από τη στιγμή που υπάρχει σάκος με εμβρυακά στοιχεία, θα είναι ψηλή. Εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα χοριακή πάνω από 9000 και τελικά παλλινδρόμησε. Άλλες πάλι, ξεκινούν με πολύ χαμηλή χοριακή που δεν διπλασιάζεται κανονικά, και η εγκυμοσύνη προχωρά τελικά. Στη φάση που είσαι, μόνο η αναμονή θα δείξει, ό,τι κι αν είναι. Όπως σου είπα και την άλλη φορά, καλύτερα να περιμένεις το χειρότερο, έτσι ώστε, όταν έρθει να είσαι προετοιμασμένη, ενώ αν έρθει το καλύτερο να το χαρείς περισσότερο! Εύχομαι να πάνε όλα καλά τελικά! Μορούλι, έλα ντε!!!!!

Γεια σας κοριτσάκια! Ευχαριστώ για τις ευχές σας για τον Αντρίκο! Εγώ δε γιόρταζα χτες, αλλά ευχαριστώ για τις ευχές! Εμείς δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο σήμερα, γιατί ο μικρός είναι άρρωστος. Έχει πάααρα πολύ βήχα με φλέγματα και το πρωί και τώρα έχει και λίγο πυρετό. Το πρωί έκανε κι εμετό φλέγματα. Ουφ, στεναχωριέμαι πολύ. Αφήστε που με πήρε μια φίλη μου να μου ευχηθεί, και μου είπε ότι χτες το βράδι η κόρη της που είναι εννιά χρονών και είχε πάρα πολύ βήχα εδώ και πολύ καιρό, έβηχε στον ύπνο της, της ήρθε εμετός και έπαθε εισρόφηση. Την άκουσε η φίλη μου και τη σήκωσε. Έτρεξαν στον παιδίατρο και πανικοβλήθηκαν. Ουφ, καταγχώθηκα, γιατί και του Αντρέα του έρχεται όλη την ώρα εμετός, αφήστε που βήχει ασταμάτητα. Τώρα δεν μπορώ να σας γράψω, γιατί ο Αντρέας θέλει να δει κινούμενα σχέδια στον υπολογιστή.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ είμαι πτώμα. Σήμερα ήταν η χειρότερη μέρα έβερ. Πρώτη-δεύτερη ώρα μάθημα-διάλειμμα εφημερία-τρίτη ώρα μάθημα-τέταρτη ώρα κενό (πάλι καλά)-διάλειμμα εφημερία-πέμπτη ώρα μάθημα-έκτη ώρα συντονισμός φιλολόγων-διάλειμμα εφημερία-έβδομη ώρα μάθημα. Μετά να πάρω τον Αντρέα απ' το σχολείο, να πάμε σπίτι, να φάμε, να βγάλω γάλα, να συμμαζέψω, να κάνω ένα σκούπισμα, να παίξουμε λίγο, να πάω ρωσικά, να γυρίσω, να φάω, να τσακωθώ με τον άντρα μου, να θηλάσω, να ξαπλώσω με τον Αντρέα για να κοιμηθεί... Αφήστε, αφήστε... Ο μικρός σήμερα έσβησε κεράκια στον παιδικό σταθμό, και ο διευθυντής του σχολείου του έκανε δώρο μια εικονίτσα-καδράκι, με τον απόστολο Ανδρέα και το απολυτίκιό του. Εμείς πήγαμε τα cup cakes και τα έβαλαν στη τσάντα των παιδιών ως κέρασμα. Χριστίνα δε θέλω να λένε ότι δεν καταφέρνω να κρατήσω την τάξη και καταφεύγω συνέχεια στους βοηθούς διευθυντές. Φυσικά, σε ακραίες καταστάσεις, θα κάνω καταγγελίες. Αλλά αν μουρμουρά όλη η τάξη, δεν μπορώ να κάνω καταγγελία σε όλη την τάξη. Ευτυχώς αυτό σε 2-3 τμήματα το έχω. Σήμερα στο διάλειμμα μου έλεγε ένας μαθητής να φωνάζω, γιατί οι άλλοι με βλέπουν καλή και το εκμεταλλεύονται. Ουφ, δεν μπορώ να φωνάζω, ασχημαίνω όταν φωνάζω. Τι έγινε με το Δημητράκη;;;;;;; Είναι καλά;;;;;;; Γράψε μας νέα... Κι εμάς ο Αντρέας το κάνει αυτό, σηκώνει χέρι δηλαδή. Μόνο, όμως, στον μπαμπά και στον παππού. Σε κανέναν άλλο. Καλά, τον πατέρα μου τον χτυπάει, τον κλωτσάει, και συνέχεια τον αποκαλεί "παλιοπαππού". Πιστεύω ότι το κάνει αυτό επειδή ο πατέρας μου συνέχεια τον πρήζει, μη ρίξεις τα παιχνίδια στο πάτωμα, αν τα ρίξεις δεν ξαναέχει άλλο παιχνίδι, ααα, τα έριξες, ξέχνα το, δε σου ξαναδίνω παιχνίδι, κι όλο αυτό το πράγμα ξανά και ξανά. Και στο σχολείο είναι το πιο καλό παιδάκι! Τώρα, βέβαια, έχει ηρεμήσει πάρα πολύ. Σ' αυτό συντείνουν και τα φάρμακα. Όσο έκανε εισπνοές και έπαιρνε και διάφορα φάρμακα για το βήχα, ήταν πολύ πιο επιθετικός και νευρικός, γιατί αυτά περιέχουν εφεδρίνη, και προκαλούν όλο αυτό το πρόβλημα. Κι εμάς φτύνει, αλλά όχι εμάς, φτύνει κάτω ή όταν κάνει μπάνιο. Ίδια είναι τα παιδιά μας τελικά! Γράψε μας νέα, κι ελπίζω να είναι καλά!

Να σου ζήσει!!!!!!!

Γιατί βιάζεται τόσο πολλύ ο γιατρός σου; Πώς μπορεί να καταλάβει από τόσο νωρίς ότι μια κύηση είναι καταδικασμένη; Ούτε και ο δικός μου γιατρός μου ζήτησε προγεστερόνη, Σ΄αυτές τις περιπτώσεις δίνουμε πίστωση χρόνου, όπως σου είπαν και οι άλλοι γιατροί. Δε λέμε απ' την αρχή δεν πάει καλά, απόξεση. Εγώ αυτό έκανα στην πρώτη μου εγκυμοσύνη. Τελικά ήταν όντως μια κύηση που δεν προχώρησε, αλλά τουλάχιστον είχα τη συνείδησή μου ήσυχη ότι έδωσα όσο χρόνο γινόταν. Προσπάθησε να είσαι όσο πιο ήρεμη γίνεται και να μην αγχώνεσαι. Ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει.

Άρχισα να το απαντώ, αλλά το άφησα στη μέση, γιατί δεν αγοράζω προϊόντα κακάο για το γάλα!!! Άρα, σε όλες τις ερωτήσεις απαντούσα όχι, και δε νομίζω ότι θα είναι και ιδιαίτερα χρήσιμη η συμβολή μου!

Γεια σας κορίτσια=Μάγδα και Βάσω! Τι κάνετε; Εμείς πήγαμε σήμερα στην Ελληνική Πρεσβεία στη Λευκωσία και δηλώσαμε τη μικρή. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είχαμε πρόβλημα... Αναγκάστηκα, όμως, να φύγω απ' το σχολείο αρκετά νωρίς, στις δέκα και τέταρτο περίπου. Έκανα τις τρεις πρώτες ώρες, κι έφυγα. Μόνο ένα μάθημα χάθηκε ευτυχώς! Το απόγευμα φτιάξαμε με τον Αντρέα cup cakes πορτοκάλι για να πάρει αύριο στο σχολείο για να κεράσει τους συμμαθητές του για τα γενέθλιά του. Αφού πέφτουν Σαββάτο, θα σβήσει κεράκια αύριο. Τα φοβόμουν λίγο, γιατί πρώτη φορά έφτιαχνα, και είναι και ο φούρνος μου λίγο περίεργος, αλλά ευτυχώς βγήκαν τέλεια! Το "τέλεια" είναι λίγο!!! Πολύ καλύτερα πάντως απ' αυτά που θα δώσουμε για κέρασμα στη βάπτιση... Τα έβαλα σε δύο δόσεις στο φούρνο, αφού έχω μόνο ένα ταψάκι για cup cakes,το οποίο δεν είναι καν δικό μου, το δανείστηκα από μια φίλη μου! Τη δεύτερη δόση την έψησε ο άντρας μου, αφού με τον Αντρέα πήγαμε στον εσπερινό, μια που αύριο είναι της Παναγίας. Ευτυχώς βγήκαν τέλεια και τα δεύτερα, καλύτερα απ' τα πρώτα! Βάσω, άσε, έχω κάποια τμήματα, να τραβάς τα μαλλιά σου. Μπαίνω σε ένα σήμερα, τους κάνω για τη βυζαντινή τέχνη, και δεν ήξεραν να διαβάσουν μια κάτοψη κτιρίου... Έβλεπαν τους κίονες στην κάτοψη της βασιλικής, και με ρωτούσαν αν είναι οι θέσεις. Κάποιος μαθητής που είναι πάρα πολύ άτακτος, αλλά και πάρα πολύ έξυπνος, γυρίζει και τους λέει "ναι ρε, οκτώ κύκλους έκανε, λες να έχει οκτώ θέσεις;". Μετά έβγαλα έναν άλλο στον πίνακα για να μου δείξει τα βασικά σημεία της βασιλικής, και μου ζωγράφιζε κάτω απ' την κάτοψη το τραπεζάκι με τα κόλλυβα που βγάζουν έξω απ' την εκκλησία. Οκ, ήταν πολύ καλό αυτό!!! Μετά τους ρώτησα αν ξέρουν τι είναι ο νάρθηκας, και κάποιος μου είπε ότι είναι κάτι για τη μέση μας!!!!!!!!!!! Πάντως, δεν ξέρω τι προτιμώ. Ένα κοιμισμένο τμήμα, στο οποίο έχει απόλυτη ησυχία, αλλά θα πρέπει να τα λέω μόνη μου, να τα καταλαβαίνω μόνη μου και να τα γράφω μόνη μου, ή ένα τμήμα με σχετική φασαρία, αλλά με συμμετοχή στο μάθημα; Πιστεύω το δεύτερο. Μια χαρά η Ιωάννα με το αδελφάκι! Κι ο Αντρέας τα ίδια λέει στο σχολείο. Όταν τον είχα πάει σ' ένα πάρτι γενεθλίων, μια άλλη μαμά που έχει κι αυτή αγοράκι στο νηπιαγωγείο και κοριτσάκι όσο η Γεωργία, μου είπε ότι μια μέρα που πήγε να πάρει το γιο της με τη μικρή, την είδε ο Αντρέας και της είπε "έχω κι εγώ μια αδελφή, τη λένε Γεωγία και την αγαπώ πολύ"! Σήμερα είχα απλώσει ένα σεντονάκι στο κρεβάτι μας κι έβαλα τη Γεωργία μπρούμυτα. Εγώ ήμουν μισοξαπλωμένη δίπλα της, έρχεται ο Αντρέας και περνούσε κάτω απ' τα πόδια μου, και της έλεγε "σε βλέπω Γεωγία". Παίζανε σαν κρυφτό κι ήταν πολύ γλύκες!!! Σας αφήνω, γιατί γράφω κατεβατά, αλλά δε νομίζω ότι τα διαβάζει καμία!

Εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!!!

Γεια σας κορίτσια= Μάγδα! Εμάς μόνο χαλαρός δεν είναι αυτός ο μήνας! Κάθε μέρα επιστρέφω απ' το σχολείο μ' ένα κεφάλι καζάνι. Χτες ήταν μια απελπιστική μέρα. Είχα και πάρα πολλές ώρες, είχα και δύο τμήματα τις δύο τελευταίες ώρες που μου έβγαλαν την ψυχή. Σήμερα ευτυχώς ήταν πιο καλή μέρα. Χτες προειδοποίησα το μαθητή που μου δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα και σήμερα ήταν κάααπως πιο ήσυχος. Τον έβγαλα στον πίνακα κι έτσι απασχολήθηκε χωρίς να ενοχλεί. Και τον Αντρέα τον βλέπω ότι γίνεται κάπως πιο ανεξάρτητος, αλλά ακόμα είναι μικρούλης. Π.χ. σήμερα ήρθαμε σπίτι και δεν ήταν έτοιμο το φαγητό. Άνοιξα το ψυγείο να φάω κάτι πρόχειρο μέχρι να γίνει, εντόπισε ένα τάπερ με σταφίδες, και μου το ζήτησε. Του το άνοιξα και το έβαλα στο τραπέζι της κουζίνας, μετά αυτός το πήρε, το έφερε στο σαλόνι, πήγε στο διάδρομο κι έφερε την καρέκλα του, κάθισε κι έτρωγε, μετά σηκώθηκε, έφερε το ποτήρι του, ήπιε νερό, του έπεσε μια σταφίδα κάτω, και πήγε και την πέταξε στον κάδο. Μάγδα εννοείς ότι σε εκπαιδεύει ο προϊστάμενος για να αναλάβεις περισσότερες ευθύνες, χωρίς, όμως, να πάρεις προαγωγή ή αύξηση μισθού; Γιατί θυμάμαι ότι ήταν να πάρεις μια προαγωγή και τελικά δεν την πήρες... Στην εκπαίδευση χρειάζεται άαααααπειρη υπομονή! Και γενικώς, είμαι της φιλοσοφίας να προσπαθείς να λύσεις το πρόβλημα μόνος σου με το μαθητή, κι αν εξαντλήσεις όλα τα μέσα και τους τρόπους, τότε να καταφεύγεις σε άνωθεν βοήθεια, από βοηθούς διευθυντές, διευθυντή, κ.λπ. Με το χτεσινό τμήμα πάντως, που είχαμε τελευταία ώρα, δεν το βλέπω να το λύνω μόνη μου το πρόβλημα. Έχουν ξεφύγει. Ουφ, έχω ένα σωρό δουλειές, αλλά συνήθως δεν κάνω καμία! Τώρα έχω σίδερο, θέλω να κάνω λίγο και τα χειμωνιάτικα του Αντρέα, γιατί ακόμα δεν τα κατεβάσαμε, και βολεύεται με κάποια κομμάτια που του είχα έξω, και θέλω να φτιάξω και μια μαρμελάδα μήλο, γιατί φάγαμε όλες τις μαρμελάδες, και ο Αντρέας ζητάει. Πρέπει να κόψουμε και εικόνες από είδη καθαριότητας για το σχολείο του Αντρέα. Προχτές κόψαμε εικόνες από τροφές, για να τις χωρίσουν σε φυτικές και ζωικές, και φυτέψαμε και φακές σε βαμβάκι και τις πήγε στο σχολείο. Φυσικά, είχαμε φυτέψει και στο σπίτι προηγουμένως, και ήδη τις μεταφυτεύσαμε σε γλάστρα! Α, ακούστε ατάκα του Αντρέα: όπως παίζαμε με τα τουβλάκια, μου δίνει ένα και μου λέει "ο-ίστε δασκάλα". Του λέω "δασκάλα είμαι εγώ;" και μου απαντά "ναι, είσαι στο καθηγικό" (κατηχητικό)!!!!

Εντάξει, τώρα αυτός κατάλαβε από τόσο νωρίς ότι είναι παλλίνδρομη; Ο γιατρός μου, πάντως, το πρώτο πράγμα που θέλει να διαπιστώσει είναι αν είναι η κύηση ενδομήτρια. Τα υπόλοιπα φαίνονται αργότερα. Μην αγχώνεσαι, αλλά, αν θέλεις τη δική μου συμβουλή, να είσαι προετοιμασμένη για το χειρότερο, έτσι ώστε, αν τελικά συμβεί να μην πέσεις απ' τα σύννεφα, ενώ αν τελικά πάνε καλά τα πράγματα, να το χαρείς ακόμα περισσότερο. Εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!

Jokots γεια σου! Με το καλό το μωράκι σου! Καλά, έχεις παιδί εννιά μηνών και είσαι και πάλι έγκυος; Χαρά στο κουράγιο σου!

Γεια σας κορίτσια. Το κλείσαμε το μαγαζί βλέπω... Εμείς είμαστε καλά, ο Αντρέας έχει πάλι άσχημο βήχα, αλλά τίποτα το φοβερό, προς το παρόν. Στο σχολείο έχω καλές μέρες, και άσχημες μέρες. Την Παρασκευή είχαμε ενημέρωση γονέων, και ένιωσα μια απέραντη ανακούφιση όταν έλεγα στους γονείς ότι το τμήμα του παιδιού τους είναι άτακτο, και μου απαντούσαν ότι όλοι οι καθηγητές τα ίδια τους λένε. Ρώτησα, μάλιστα, μια μαθήτρια, αν σε όλα τα μαθήματα έχει φασαρία, και μου είπε "στα περισσότερα". Μέχρι εκείνη τη στιγμή, πίστευα ότι έφταιγα εγώ, ότι δεν μπορώ να κρατήσω την τάξη, και ότι με κοροϊδεύουν οι μαθητές. Όπως αποδείχτηκε, όμως, το πρόβλημα είναι γενικότερο. Σήμερα με φώναξε ο διευθυντής στο γραφείο του, και μου μίλησε για το ένα από τα τμήματα που έχουν πρόβλημα, το πιο δύσκολο. Μου είπε ότι έκαναν παράπονα κάποιοι γονείς ότι το τμήμα είναι πολύ άτακτο, και με ρώτησε τι προβλήματα υπάρχουν, ποιοι υποκινούν τη φασαρία, κ.λπ. Του είπα ειδικά για ένα παιδί που έχει μια στάση "είμαι πολύ έξυπνος για να ασχολούμαι μαζί σου", κι ότι σήμερα ειδικά αυτός έβγαλε πάνω το σάντουίτς του και το έτρωγε, την πρώτη ώρα κιόλας! Εγώ δεν έδωσα και πολλή σήμασία είναι η αλήθεια, γιατί είχαμε ωραίο κλίμα στο μάθημα, του έκανα παρατηρήσεις σε φιλικό τόνο, αλλά δεν έγινε και τίποτα. Ο διευθυντής μου είπε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω γραπτή καταγγελία, για να υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για την προβληματική συμπεριφορά, για να πεισθούν και οι γονείς τους. Δε μου αρέσουν αυτές οι μέθοδοι, αλλά ο διευθυντής μου είπε ότι τις πρώτες φορές δε θα μπουν αποβολές, και θα χειριστεί αυτός τις περιπτώσεις. Ουφ, ελπίζω να μη χρειαστεί, αν και, χλωμό το κόβω! Κατά τα άλλα, τρέξιμο! Το πρωί σχολείο, το απόγευμα στο σπίτι με τα παιδιά. Από δουλειές κάνω ελάχιστες, και μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι το σπίτι! Το Σαββάτο πηγαίνω Κατηχητικό και την Κυριακή το πρωί ετοιμάζω τα μαθήματα του σχολείου. Αυτό το Σαββάτο πήρα και τον Αντρέα μαζί μου στο Κατηχητικό και του άρεσε πολύ! Την ώρα που λέγαμε την ιστορία ζωγράφιζε (και μιλούσε συνέχεια), ενώ μετά, όταν κάναμε μια χειροτεχνία και στο παιχνίδι, έτρεχε πάνω-κάτω, εξερευνούσε τα διάφορα παιχνίδια (πινγκ πονγκ, μπιλιάρδα, ποδοσφαιράκι), κι έπαιζε με τα κορίτσια. Τους φώναζε "κο-ιτσάκια, ελάτε να παίτσουμε"!!! Η μικρή μεγαλώνει, από χτες είναι λίγο ιδιότροπη, αλλά έχει και πολλή πλάκα. Όπως την έχουμε στο ριλάξ, μαζεύει τους ώμους και προσπαθεί να σηκωθεί! Αυτά τα νέα μας. Βάσω, σιγά-σιγά θα συνηθίσει το Γιωργάκη η Ιωάννα. Πώς το καταλαβαίνω αυτό με τις αρρώστιες... Κι εμείς τα ίδια με τον Αντρέα δεν είχαμε; Και ήταν και καλοκαίρι... Κρίμα για το θηλασμό, αλλά μην το βλέπεις ότι είσαι ανίκανη. Απλά δε σου έκατσε. Μη σε αγχώνει και σε στενοχωρεί αυτό. Σας φιλώ κορίτσια. Ελπίζω να μπει καμία να γράψει κάτι...