Θέλω να γίνω μαμά

Καλό κουράγιο, όχι άγχος, και θα σε βοηθήσει ο γιατρός να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη! Για μένα τα τεστ ωορρηξίας προκαλούν άγχος και σκέφτομαι να μη χρησιμοποιήσω καθόλου. Άλλες ίσως να τις βοηθούν πάλι, δεν ξέρω.

Ναι, η αλήθεια είναι ότι έγραψα όλα τα καλά του νυχτερινού! Το αρνητικό είναι οι βραδινές ώρες που θα πρέπει να γυρίζω με το αμάξι. Αλλά όλο και κάποιον θα βρω να πηγαινοέρχομαι, δε θα είμαι συνέχεια μόνη μου...

θετική σκέψη και προσευχές!!! Εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!!!!!

Ο υπέρηχος πότε δείχνει; Από τις πρώτες βδομάδες ή αργότερα; Όσο για την αξιοπιστία των τεστ, ας μην το συζητήσω...

Κορίτσια, βρίσκομαι σε δίλημμα. Έχω διοριστεί σε ένα λύκειο στην επαρχία ελεύθερης Αμμοχώστου, δηλαδή περίπου μισή ώρα-σαράντα λεπτά από τη Λάρνακα όπου μένω. Θα πιάνω δουλειά στις 7.30 (δεν το σχολιάζω) και θα τελειώνω στις 13.35. Σήμερα με πήρε τηλέφωνο μια φίλη μου, που διορίστηκε στο ίδιο χωριό αλλά στο νυχτερινό. Αυτή η κοπέλα έχει μια κόρη, τριών χρονών, κι αν δουλεύει απόγευμα, δε θα βλέπει ποτέ το παιδί της, μια που η μικρή το πρωί θα πηγαίνει σχολείο, το μεσημέρι θα κοιμάται, κι αν αυτή φεύγει στις 5, τότε δε θα το βλέπει ποτέ το παιδί, αφού μέχρι να γυρίσει σπίτι θα έχει κοιμηθεί. Μου είπε αν θέλω να κάνουμε αλλαγή, να πάω εγώ στη θέση της, κι αυτή στη δικιά μου. Αν γίνει αυτό, θα δουλεύω πέντε με εννιά το βράδι, δηλαδή μόνο τέσσερις ώρες με τον ίδιο μισθό, τα πράγματα θα είναι πιο χαλαρά, θα έχω να κάνω με μεγάλους ανθρώπους, και δε θα χρειάζεται να ξυπνάω απ' τις 6 ή 6 παρά το πρωί. Επίσης, αν τα καταφέρουμε και μείνω έγκυος, θα αποφεύγω τις ανακατωσούρες του πρωινού. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι θα πρέπει να γυρνάω σπίτι βράδι, κατά τις 10. Εσείς τι λέτε; Τι θα με συμβουλεύατε; Γνώμες θέλω!

Ε, ναι, και παιδιά να μην έχουμε, δε μένει το σπίτι καθαρό. Πρέπει όλη μέρα να ασχολούμαστε. Τη Μεγάλη Βδομάδα έπρεπε να καθαρίσω εγώ όλο το σπίτι μας, που είναι αρκετά μεγάλο, διώροφο, με πολλά δωμάτια, γιατί η μάνα μου ήταν άρρωστη, και δεν είχα βοηθεια. Ο άντρας μου καθάρισε παντζούρια, τζάμια και βερνάντες, αλλά πάλι, εγώ το Πάσχα ήμουν υπό κατάρρευση. Κι αυτό χωρίς να έχουμε παιδιά. Φαντάζομαι άμα είχαμε τι θα γινόταν... Βιετνάμ, Σερβία, Κόσσοβο!!! Και ο δικός μου πάντως, στο σπίτι του είχε μάθει να τα έχει όλα στα χέρια, όχι γιατί έχει νοικοκυρά μάνα, αλλά γιατί η μάνα του δεν τους άφηνε να κάνουν τίποτα για να έχει αυτή τον έλεγχο. Αλλά έφυγε απ' το σπίτι του από το 96, οπότε, όσο να 'ναι, αναγκάστηκε να τα κάνει όλα μόνος του. Να δούμε άμα κάνουμε παιδί, θα σηκώνεται, ή θα μου λέει "Κλαίει το παιδί, σήκω";

Μπράβοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Έτσι πρέπει να κάνουμε όλες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :woohoo:

Κορίτσια, μην αγχώνεστε!!! Μια φίλη μου που έχει 2 παιδιά, και την πεθερά της και 2 ανύπαντρες θείες να τη βοηθούν (δεν έχει γονείς) και έχει ένα σπίτι σα βομβαρδισμένο. Διάβαζα τις περιγραφές σας, και ήταν λες και μιλούσατε για το σπίτι της!!! Όλες τέτοια προβλήματα έχουν όταν τα παιδιά είναι μικρά. Αλλά, συγγνώμη κιόλας, γιατί το σπίτι πρέπει να είναι στην εντέλεια, με όλα τα πράγματα στη θέση τους, κ.λπ.; Άνθρωποι ζουν μέσα, δεν είναι μουσείο. Αλλά χωρίς βοήθεια δε γίνεται τίποτα. Αυτό με τους άντρες κολλημένους στον υπολογιστή και στο playstation έχει γίνει εφιάλτης σε κάθε γυναίκα, αλλά με λίγη συζήτηση, έστω και κανένα καβγά, πρέπει να λυθεί.

Κουράγιο! Υπομονή να κάνουμε και θα τα καταφέρουμε όλες!!!!!!!

Συγχαρητήρια!!!!!!! :laugh:

Οκ, σ' ευχαριστώ gastroula. Οπότε όταν μείνω έγκυος, μακριά από γατιά!!!!!!!!!!!!

Καλά, εγώ 10 χρόνια έμενα μόνη μου, οπότε ήταν πολιτισμικό σοκ ο επαναπατρισμός!!!!!!!!!

Κουράγιο ρε συ!!!!!!! Άλλοι προσπαθούν χρόνια, μην αγχώνεσαι! Αν δεν έχεις κανένα πρόβλημα, το άγχος σου τα προκαλεί όλα! Κι εγώ τον πρώτο μήνα προσπαθειών, δηλαδή τον προηγούμενο, πήγα να πεθάνω απ' το άγχος, έκανα το τεστ και τρέμανε τα χέρια μου, έκλαιγα, απελπιζόμουν, το στομάχι μου ήταν τόσο σφιγμένο που τρόμαξα ότι είχα πάθει κάτι και του έκανα μασάζ... Τώρα λέω να το δω πιο χαλαρά, για να μη χάνω το χρόνο μου με προσπάθειες που θα είναι άκαρπες λόγω του άγχους. Ευτυχώς ο άντρας μου δεν αγχώνεται καθόλου και πετάει στα σύννεφα, οπότε με χαλαρώνει κι εμένα!

Τα πάντα καταπιέζει. Είναι βοήθεια να έχεις τη μάνα σου, π.χ. όταν δουλεύω μου έχει έτοιμο καφέ και σάντουιτς, κάνει πολλές δουλειές, αλλά νομίζω ότι προτιμώ να τα φτιάχνω μόνη μου και να έχω την ησυχία μου!!!

Σου εύχομαι το καλύτερο!!!!! Κουράγιο!!!

Πρόβλημα επικοινωνίας; Όχι, καθόλου. Φαντάσου ένα σπίτι όπου ο ένας μιλάει κέλτικα, ο άλλος αραβικά, ο τρίτος κινέζικα και ο τέταρτος σουαχίλι. Κάπως έτσι είμαστε, και περνάμε πολύ ωραία... :silly: Χωρίς πλάκα, το ζευγάρι πρέπει να είναι μόνο του, κι εμείς τώρα αυτό θα κάνουμε, δε θα μετακομίσουμε, θα διώξουμε τους γονείς μου...!!!

Εγώ πάλι δυστυχώς μεγάλωσα σε σπίτι χωρίς ζώα, γιατί δεν τα ήθελε η μάνα μου. Από κάποια φάση και μετά ανέπτυξα μια φοβία, και δεν μπορώ ν' αγγίζω καθόλου ζώα, ούτε πουλιά. Ενώ δεν τα μισώ τα ζώα, ούτε και θέλω να τους κάνω κακό, εντούτοις δεν μπορώ καθόλου να τα έχω γύρω μου, παρ' όλο που π.χ. τα σκυλάκια της γειτόνισσας που είναι νεογέννητα και κλαίνει απ' το πρωί ως το βράδι, δε με ενοχλούν καθόλου. Όπότε, γνώμη στο ερώτημα για τη συνύπαρξη νεογέννητου και κατοικίδιου δεν μπορώ να έχω. Άλλο θέλω να ρωτήσω. Ισχύει ότι οι γάτες μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα σε μια έγκυος, έως και αποβολή; Το ακούω συνέχεια, αλλά δεν ξέρω αν είναι μύθος ή αποδεδειγμένη αλήθεια.

Κι εγώ αυτό λέω στους άντρες φίλους μου, που δουλεύουν κι έχουν γυναίκα οικοκυρά. Ότι η δική τους δουλειά κάπια στιγμή θα τελειώσει, και θα πάνε σπίτι τους να χαλαρώσουν. Της οικοκυράς, όμως, η δουλειά ούτε ωράριο έχει, ούτε τελειώνει ποτέ, πόσο μάλλον να έχει και παιδί. Φυσικά, ακόμα κι αυτοί που βοηθάνε, πάλι δεν μπορούν να καταλάβουν. Πόσο μάλλον τα γαϊδούρια... Τουλάχιστον ο δικός μου κάνει διάφορες δουλειές, αλλά δυστυχώς, εδώ κι ένα χρόνο που μένουμε με τυς γονείς μου, δεν μπορεί να συντονιστεί με τη μάνα μου!!!

Μην αγχώνεσαι, υπάρχουν και χειρότερα, αν και εγώ με τίποτα δε θα άντεχα αυτό το πρόγραμμα που περιγράφεις, θα είχα καταρρεύσει από την πρώτη μέρα! Τέλος πάντων, μια φίλη μου έχει 2 παιδιά και είναι έγκυος στο τρίτο, ο άντρας της δε δουλεύει, γιατί λέει κάνει μεταπτυχιακό και θέλει να το τελειώσει, αλλά ούτε και ψάχνει για δουλειά, ούτε για αναπληρωτής στη Μέση Εκπαίδευση έκανε αίτηση, ενώ δικαιούνταν και θα τον καλούσαν. Στο σπίτι δε βοηθά καθόλου, όχι απλά δεν κάνει καμία απολύτως δουλειά, αλλά επιβαρύνει αφάνταστα με την παρουσία του, π.χ. ακόμη και το φραπέ του ή το φρούτο του, να του το πάει η γυναίκα του, ή κάθε βράδι, την ώρα που τα παιδιά θέλουν γάλα και κλαίνε, αυτός θέλει σάντουιτς, και κάθεται στην τηλεόραση, και φωνάζει κιόλας που η γυναίκα του αργεί, και δεν πιάνει καν το μωρό να το ηρεμήσει που κλαίει, για να του φτιάξει αυτή το σάντουιτς... Η κοπέλα ήταν έγκυος 9 μηνών και έκανε όλες τις δουλειές, μέχρι που έσκυβε να καθαρίσει τη μπανιέρα, και λεχώνα 4 ημερών κατέβηκε να πετάξει τα σκουπίδια! Άσε που άμα του λέει τίποτα, συμπεριφέρεται παρανοϊκά, την κλειδώνει απ' έξω με τα παιδιά ή σηκώνεται και φεύγει. Καλά, εγώ θα του είχα δώσει πόδι εδώ και πολύ καιρό, αυτή σωπαίνει και τα καταπίνει όλα. Υπάρχουν, λοιπόν, και πολύ χειρότερα, να ευχαριστούμε τον Θεό που τουλάχιστον έχουμε καλούς άντρες και μας βοηθάνε...

Λίγο αίμα στην αρχή της εγκυμοσύνης, έχουν πολλές γυναίκες. Δύο φίλες μου είχαν περίοδο, που κράτησε 3-4 μέρες, με λίγο αίμα, στον πρώτο μήνα. Έχω διαβάσει ότι μερικές σταγόνες αίμα μπορεί να υπάρξουν κατά την εμφύτευση του εμβρύου.

Ρε συ, ηρέμησε. Δυο μήνες τι είναι; Μετά τον ενάμισυ χρόνο να ξεκινήσετε να προβληματίζεστε και να το ψάχνετε, αν και τις περισσότερες περιπτώσεις το ζευγάρι δεν έχει κανένα πρόβλημα, το άγχος τα καταστρέφει όλα. Τώρα, βέβαια, δάσκαλε που δίδασκες, εμείς ένα μήνα προσπαθήσαμε, τώρα πάμε για το δεύτερο, και όταν μου ήρθε η περίοδος έγινα χάλια, όχι τίποτε άλλο, αλλά είχα 9 μέρες καθυστέρησης και τα δύο τεστ του φαρμακείου βγήκαν θετικά... Αλλά τώρα πήρα το μάθημά μου, την επόμενη φορά ούτε θα αγχωθώ ούτε θα το σκέφτομαι, ούτε τεστ θα κάνω, εκτός κι αν καθυστερήσει η περίοδος 5-6 μήνες! Αλλά στα λόγια όλα είναι εύκολα, τον άλλο μήνα θα δούμε πώς θα αντιδράσω...!

Τελικά τι έγινε; Είχαμε κανένα νέο;;;

Άντε, ευτυχώς που τα πράγματα πηγαίνουν καλά!!!

Κουράγιο, όλες έτσι νιώθουμε όταν τελικά μας έρχεται μετά από καθυστέρηση... Πόσο καιρό προσπαθείτε; Θα τα καταφέρετε σίγουρα, μην αγχώνεσαι...

Τουλίνα, κι εγώ ακριβώς αυτό αποφάσισα να κάνω. Ξεγνοιασιά, χαδάκια και γλύκες, αν και, όταν πλησιάζουν οι μέρες, είναι λίγο δύσκολο να μην το σκέφτεσαι... Θα το προσπαθήσω πάντως...