ELDO

Erma μου εγώ θα σου πω την δική μου ιστορία. Γέννησα με καισαρική και έκανα επισκληρίδιο. Είχα σταγόνες γαλατάκι από το στήθος μου από τον 7Ο μήνα, ήταν σαν νερό αλλά είχα. Μόλις γέννησα ( στην κλινική ) δεν είχα αρκετό γάλα, άλλα έτσι είναι σε όλες τις γυναίκες, το έβαζα όμως στο στήθος μου έστω και για λίγο. Όταν γύρισα σπίτι μετά από 5 μέρες είχα γάλα για να ταΐσω τρία μωρά όχι ένα. Αν και δυσκολεύτηκα γιατί δεν είχα θηλή και με τραυμάτισε ο μικρός μου σε σημείο να κλαίω, όταν τον θήλαζα, από τον πόνο, προσπάθησα και τελικά τον θήλασα 4 μήνες και του έδινα αποκλειστικά μόνο δικό μου. Τον σταμάτησα λόγω ανωτέρας βίας αφού έπρεπε να γυρίσω στη δουλειά που είναι μακριά από το σπίτι μου. Έκλαιγα όταν το έκανα για μέρες αλλά τι να έκανα ?. Πιστεύω ότι αν θηλάσεις δεν εξαρτάτε από την απισκληρίδιο αλλά από άλλους λόγους π.χ. δεν έχεις γάλα ( που δεν το πιστεύω για καμιά γυναίκα ) ή δεν έχεις υπομονή ( φυσικά αν δεν έχεις πρόβλημα υγείας ). Η νύφη μου που γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο είχε και εκείνη γάλα και μάλιστα επειδή ήταν σπίτι θήλασε για 9 μήνες, έδινε μόνο δικό της γάλα. Κλείνοντας θα πω αυτό που είπε ένας γιατρός στην κλινική στον άντρα μου όταν τον ρώτησε «Γιατρέ αν η γυναίκα μου δεν έχει γάλα τι κάνουμε ?» και του απάντησε «αν αφήσεις μια μάνα με το μωρό της στη μέση της ερήμου, εσύ πιστεύεις ότι αυτό το μωρό δεν θα ζήσει ?» Άρα είμαστε λίγο καλομαθημένες και δεν θέλουμε να κουραστούμε να ξενυχτήσουμε και αγχωνόμαστε, νευριάζουμε. Έτσι καταφεύγουμε στην εύκολη λύση του μπουκαλιού.

Erma μου εγώ θα σου πω την δική μου ιστορία. Γέννησα με καισαρική και έκανα επισκληρίδιο. Είχα σταγόνες γαλατάκι από το στήθος μου από τον 7Ο μήνα, ήταν σαν νερό αλλά είχα. Μόλις γέννησα ( στην κλινική ) δεν είχα αρκετό γάλα, άλλα έτσι είναι σε όλες τις γυναίκες, το έβαζα όμως στο στήθος μου έστω και για λίγο. Όταν γύρισα σπίτι μετά από 5 μέρες είχα γάλα για να ταΐσω τρία μωρά όχι ένα. Αν και δυσκολεύτηκα γιατί δεν είχα θηλή και με τραυμάτισε ο μικρός μου σε σημείο να κλαίω, όταν τον θήλαζα, από τον πόνο, προσπάθησα και τελικά τον θήλασα 4 μήνες και του έδινα αποκλειστικά μόνο δικό μου. Τον σταμάτησα λόγω ανωτέρας βίας αφού έπρεπε να γυρίσω στη δουλειά που είναι μακριά από το σπίτι μου. Έκλαιγα όταν το έκανα για μέρες αλλά τι να έκανα ?. Πιστεύω ότι αν θηλάσεις δεν εξαρτάτε από την απισκληρίδιο αλλά από άλλους λόγους π.χ. δεν έχεις γάλα ( που δεν το πιστεύω για καμιά γυναίκα ) ή δεν έχεις υπομονή ( φυσικά αν δεν έχεις πρόβλημα υγείας ). Η νύφη μου που γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο είχε και εκείνη γάλα και μάλιστα επειδή ήταν σπίτι θήλασε για 9 μήνες, έδινε μόνο δικό της γάλα. Κλείνοντας θα πω αυτό που είπε ένας γιατρός στην κλινική στον άντρα μου όταν τον ρώτησε «Γιατρέ αν η γυναίκα μου δεν έχει γάλα τι κάνουμε ?» και του απάντησε «αν αφήσεις μια μάνα με το μωρό της στη μέση της ερήμου, εσύ πιστεύεις ότι αυτό το μωρό δεν θα ζήσει ?» Άρα είμαστε λίγο καλομαθημένες και δεν θέλουμε να κουραστούμε να ξενυχτήσουμε και αγχωνόμαστε, νευριάζουμε. Έτσι καταφεύγουμε στην εύκολη λύση του μπουκαλιού.

Χριστίνα μου φυσικά και υπάρχουν και ανάποδοι άνθρωποι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μια γιαγιά δεν αγαπά τα εγγόνια τις. Εμάς ξέχασα να το αναφέρω οι σχέσεις μας έχουν γίνει ακόμα καλύτερες από την ημέρα που γεννήθηκε ο Χρήστος μας, και λέω μας γιατί πραγματικά το θεωρούν δυο φορές παιδί τους, το λατρεύουν και εκτός ότι το κρατάει μέχρι το απόγευμα που έρχομαι από την δουλειά όταν ανεβαίνει ο πεθερός μου να το δει το βραδάκι άρχετε πάλι για λίγο. Τι να πω δοξάζω το θεό κάθε μέρα, πρώτα για παιδί μου μετά για τον άντρα μου και τέλος για τα πεθερικά μου. Από την μέρα που γεννήθηκε όλοι γελάμε, τραγουδάμε και είμαστε μέσα στην τρελή χαρά παρόλη την κούραση και της πεθεράς και της δικής μου. Χριστίνα μου υπομονή, τι να πώ. Και φυσικά εννοείται πως πάνω από όλα θα βάζεις την ευτυχία του παιδιού σου και την δική σας.

Χριστίνα μου φυσικά και υπάρχουν και ανάποδοι άνθρωποι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μια γιαγιά δεν αγαπά τα εγγόνια τις. Εμάς ξέχασα να το αναφέρω οι σχέσεις μας έχουν γίνει ακόμα καλύτερες από την ημέρα που γεννήθηκε ο Χρήστος μας, και λέω μας γιατί πραγματικά το θεωρούν δυο φορές παιδί τους, το λατρεύουν και εκτός ότι το κρατάει μέχρι το απόγευμα που έρχομαι από την δουλειά όταν ανεβαίνει ο πεθερός μου να το δει το βραδάκι άρχετε πάλι για λίγο. Τι να πω δοξάζω το θεό κάθε μέρα, πρώτα για παιδί μου μετά για τον άντρα μου και τέλος για τα πεθερικά μου. Από την μέρα που γεννήθηκε όλοι γελάμε, τραγουδάμε και είμαστε μέσα στην τρελή χαρά παρόλη την κούραση και της πεθεράς και της δικής μου. Χριστίνα μου υπομονή, τι να πώ. Και φυσικά εννοείται πως πάνω από όλα θα βάζεις την ευτυχία του παιδιού σου και την δική σας.

Χριστίνα μου φυσικά και υπάρχουν και ανάποδοι άνθρωποι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μια γιαγιά δεν αγαπά τα εγγόνια τις. Εμάς ξέχασα να το αναφέρω οι σχέσεις μας έχουν γίνει ακόμα καλύτερες από την ημέρα που γεννήθηκε ο Χρήστος μας, και λέω μας γιατί πραγματικά το θεωρούν δυο φορές παιδί τους, το λατρεύουν και εκτός ότι το κρατάει μέχρι το απόγευμα που έρχομαι από την δουλειά όταν ανεβαίνει ο πεθερός μου να το δει το βραδάκι άρχετε πάλι για λίγο. Τι να πω δοξάζω το θεό κάθε μέρα, πρώτα για παιδί μου μετά για τον άντρα μου και τέλος για τα πεθερικά μου. Από την μέρα που γεννήθηκε όλοι γελάμε, τραγουδάμε και είμαστε μέσα στην τρελή χαρά παρόλη την κούραση και της πεθεράς και της δικής μου. Χριστίνα μου υπομονή, τι να πώ. Και φυσικά εννοείται πως πάνω από όλα θα βάζεις την ευτυχία του παιδιού σου και την δική σας.

Χριστίνα μου φυσικά και υπάρχουν και ανάποδοι άνθρωποι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μια γιαγιά δεν αγαπά τα εγγόνια τις. Εμάς ξέχασα να το αναφέρω οι σχέσεις μας έχουν γίνει ακόμα καλύτερες από την ημέρα που γεννήθηκε ο Χρήστος μας, και λέω μας γιατί πραγματικά το θεωρούν δυο φορές παιδί τους, το λατρεύουν και εκτός ότι το κρατάει μέχρι το απόγευμα που έρχομαι από την δουλειά όταν ανεβαίνει ο πεθερός μου να το δει το βραδάκι άρχετε πάλι για λίγο. Τι να πω δοξάζω το θεό κάθε μέρα, πρώτα για παιδί μου μετά για τον άντρα μου και τέλος για τα πεθερικά μου. Από την μέρα που γεννήθηκε όλοι γελάμε, τραγουδάμε και είμαστε μέσα στην τρελή χαρά παρόλη την κούραση και της πεθεράς και της δικής μου. Χριστίνα μου υπομονή, τι να πώ. Και φυσικά εννοείται πως πάνω από όλα θα βάζεις την ευτυχία του παιδιού σου και την δική σας.

Κορίτσια καλημέρα, δεν ξέρω αν ξεκίνησα τυχερή πάντως σήμερα είμαι. Όσον αφορά τα πεθερικά μου. Το λέω αυτό γιατί στην αρχή της γνωριμίας μας είχα πανικοβληθεί, οι άνθρωποι αυτοί ήταν τόσο μα τόσο διαφορετικοί από την δική μου οικογένεια και φυσικά τους γονείς μου. Ασχολούνταν με τα πάντα, ρωτούσαν τα πάντα, ήθελα να ξέρουν και το παραμικρό που θα κάναμε, που θα πηγαίναμε, όταν επιστρέφαμε ρωτούσαν τι κάναμε, τι είπαμε ! Δεν ήμουν μαθημένη να δίνω τόσο πια αναφορά και φυσικά να έχουν άποψη για όλα και να θέλουν να γίνετε και το δικό τους. Όμως στην πορεία, περνώντας τα χρόνια και με πολλές κουβέντες με τον άντρα μου ( πάντα συζητούσαμε τα πάντα) άρχισα να συνηθίζω. Προσπάθησα να έρθω κοντά τους, αρχίσαμε να συζητάμε όλοι μαζί, το καλό ήταν και είναι ότι είναι άνθρωποι που κουβεντιάζουν, να ακούν τις δικές μου απόψεις για διάφορα θέματα και να τα συμμερίζονται και φυσικά το ίδιο και εγώ. Η μητέρα μου μου έλεγε να κάνω υπομονή και να τους σέβομαι και έτσι και έκανα. Σκεφτόμουνα πάντα ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που έφεραν στον κόσμο τον άντρα που αγαπώ. Ο άντρας μου τους λατρεύει όπως και φυσικά και εμένα με το παραπάνω αλλά δεν θα άντεχε να μην έχουμε καλές σχέσεις. Έτσι έκανα την προσπάθειά μου και βγήκα κερδισμένη και πιστέψτε με έκλαψα αρκετές φορές με τα λόγια τους ( εδώ θα ήθελα να πω ότι έχω και κουνιάδα, που την θεωρό κάτι παραπάνω από αδερφή ). Σήμερα έχοντας κάνει το σπίτι μας με την μεγαλύτερη βοήθεια από πλευράς τους μέχρι και σήμερα και χωρίς να μας χαλάνε χατίρι είμαστε αγαπημένοι, τους νοιάζομαι σαν να είναι γονείς μου και με αγαπούν και αυτοί. Η πεθερά μου κρατάει το παιδί μου ( το κυριότερο από όλα ) μας μαγειρεύει κάθε μέρα και έχουμε την βοήθειά της σε ότι χρειαστούμε. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι όλα τα έκανα για τον άντρα μου, που τον λατρεύω, αφού ξέρω ότι θα ήταν δυστυχισμένος αν δεν τα πηγαίναμε καλά. Θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή, αν μπορώ. Κάντε υπομονή και έχετε καλή διάθεση, κάντε τα στραβά μάτια όπως κάνετε και για τους δικούς σας γονείς, δεν είναι κανένας τέλειος, και θα δείτε πως μια μέρα όλα θα είναι αλλιώς. Αυτοί αγαπούν τον άντρα σας όπως και εσείς, άρα έχουμε το ίδιο σημείο αναφοράς για μια καλή αρχή.

Κορίτσια καλημέρα, δεν ξέρω αν ξεκίνησα τυχερή πάντως σήμερα είμαι. Όσον αφορά τα πεθερικά μου. Το λέω αυτό γιατί στην αρχή της γνωριμίας μας είχα πανικοβληθεί, οι άνθρωποι αυτοί ήταν τόσο μα τόσο διαφορετικοί από την δική μου οικογένεια και φυσικά τους γονείς μου. Ασχολούνταν με τα πάντα, ρωτούσαν τα πάντα, ήθελα να ξέρουν και το παραμικρό που θα κάναμε, που θα πηγαίναμε, όταν επιστρέφαμε ρωτούσαν τι κάναμε, τι είπαμε ! Δεν ήμουν μαθημένη να δίνω τόσο πια αναφορά και φυσικά να έχουν άποψη για όλα και να θέλουν να γίνετε και το δικό τους. Όμως στην πορεία, περνώντας τα χρόνια και με πολλές κουβέντες με τον άντρα μου ( πάντα συζητούσαμε τα πάντα) άρχισα να συνηθίζω. Προσπάθησα να έρθω κοντά τους, αρχίσαμε να συζητάμε όλοι μαζί, το καλό ήταν και είναι ότι είναι άνθρωποι που κουβεντιάζουν, να ακούν τις δικές μου απόψεις για διάφορα θέματα και να τα συμμερίζονται και φυσικά το ίδιο και εγώ. Η μητέρα μου μου έλεγε να κάνω υπομονή και να τους σέβομαι και έτσι και έκανα. Σκεφτόμουνα πάντα ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που έφεραν στον κόσμο τον άντρα που αγαπώ. Ο άντρας μου τους λατρεύει όπως και φυσικά και εμένα με το παραπάνω αλλά δεν θα άντεχε να μην έχουμε καλές σχέσεις. Έτσι έκανα την προσπάθειά μου και βγήκα κερδισμένη και πιστέψτε με έκλαψα αρκετές φορές με τα λόγια τους ( εδώ θα ήθελα να πω ότι έχω και κουνιάδα, που την θεωρό κάτι παραπάνω από αδερφή ). Σήμερα έχοντας κάνει το σπίτι μας με την μεγαλύτερη βοήθεια από πλευράς τους μέχρι και σήμερα και χωρίς να μας χαλάνε χατίρι είμαστε αγαπημένοι, τους νοιάζομαι σαν να είναι γονείς μου και με αγαπούν και αυτοί. Η πεθερά μου κρατάει το παιδί μου ( το κυριότερο από όλα ) μας μαγειρεύει κάθε μέρα και έχουμε την βοήθειά της σε ότι χρειαστούμε. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι όλα τα έκανα για τον άντρα μου, που τον λατρεύω, αφού ξέρω ότι θα ήταν δυστυχισμένος αν δεν τα πηγαίναμε καλά. Θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή, αν μπορώ. Κάντε υπομονή και έχετε καλή διάθεση, κάντε τα στραβά μάτια όπως κάνετε και για τους δικούς σας γονείς, δεν είναι κανένας τέλειος, και θα δείτε πως μια μέρα όλα θα είναι αλλιώς. Αυτοί αγαπούν τον άντρα σας όπως και εσείς, άρα έχουμε το ίδιο σημείο αναφοράς για μια καλή αρχή.

Κορίτσια καλημέρα, δεν ξέρω αν ξεκίνησα τυχερή πάντως σήμερα είμαι. Όσον αφορά τα πεθερικά μου. Το λέω αυτό γιατί στην αρχή της γνωριμίας μας είχα πανικοβληθεί, οι άνθρωποι αυτοί ήταν τόσο μα τόσο διαφορετικοί από την δική μου οικογένεια και φυσικά τους γονείς μου. Ασχολούνταν με τα πάντα, ρωτούσαν τα πάντα, ήθελα να ξέρουν και το παραμικρό που θα κάναμε, που θα πηγαίναμε, όταν επιστρέφαμε ρωτούσαν τι κάναμε, τι είπαμε ! Δεν ήμουν μαθημένη να δίνω τόσο πια αναφορά και φυσικά να έχουν άποψη για όλα και να θέλουν να γίνετε και το δικό τους. Όμως στην πορεία, περνώντας τα χρόνια και με πολλές κουβέντες με τον άντρα μου ( πάντα συζητούσαμε τα πάντα) άρχισα να συνηθίζω. Προσπάθησα να έρθω κοντά τους, αρχίσαμε να συζητάμε όλοι μαζί, το καλό ήταν και είναι ότι είναι άνθρωποι που κουβεντιάζουν, να ακούν τις δικές μου απόψεις για διάφορα θέματα και να τα συμμερίζονται και φυσικά το ίδιο και εγώ. Η μητέρα μου μου έλεγε να κάνω υπομονή και να τους σέβομαι και έτσι και έκανα. Σκεφτόμουνα πάντα ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που έφεραν στον κόσμο τον άντρα που αγαπώ. Ο άντρας μου τους λατρεύει όπως και φυσικά και εμένα με το παραπάνω αλλά δεν θα άντεχε να μην έχουμε καλές σχέσεις. Έτσι έκανα την προσπάθειά μου και βγήκα κερδισμένη και πιστέψτε με έκλαψα αρκετές φορές με τα λόγια τους ( εδώ θα ήθελα να πω ότι έχω και κουνιάδα, που την θεωρό κάτι παραπάνω από αδερφή ). Σήμερα έχοντας κάνει το σπίτι μας με την μεγαλύτερη βοήθεια από πλευράς τους μέχρι και σήμερα και χωρίς να μας χαλάνε χατίρι είμαστε αγαπημένοι, τους νοιάζομαι σαν να είναι γονείς μου και με αγαπούν και αυτοί. Η πεθερά μου κρατάει το παιδί μου ( το κυριότερο από όλα ) μας μαγειρεύει κάθε μέρα και έχουμε την βοήθειά της σε ότι χρειαστούμε. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι όλα τα έκανα για τον άντρα μου, που τον λατρεύω, αφού ξέρω ότι θα ήταν δυστυχισμένος αν δεν τα πηγαίναμε καλά. Θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή, αν μπορώ. Κάντε υπομονή και έχετε καλή διάθεση, κάντε τα στραβά μάτια όπως κάνετε και για τους δικούς σας γονείς, δεν είναι κανένας τέλειος, και θα δείτε πως μια μέρα όλα θα είναι αλλιώς. Αυτοί αγαπούν τον άντρα σας όπως και εσείς, άρα έχουμε το ίδιο σημείο αναφοράς για μια καλή αρχή.

Κορίτσια καλημέρα, δεν ξέρω αν ξεκίνησα τυχερή πάντως σήμερα είμαι. Όσον αφορά τα πεθερικά μου. Το λέω αυτό γιατί στην αρχή της γνωριμίας μας είχα πανικοβληθεί, οι άνθρωποι αυτοί ήταν τόσο μα τόσο διαφορετικοί από την δική μου οικογένεια και φυσικά τους γονείς μου. Ασχολούνταν με τα πάντα, ρωτούσαν τα πάντα, ήθελα να ξέρουν και το παραμικρό που θα κάναμε, που θα πηγαίναμε, όταν επιστρέφαμε ρωτούσαν τι κάναμε, τι είπαμε ! Δεν ήμουν μαθημένη να δίνω τόσο πια αναφορά και φυσικά να έχουν άποψη για όλα και να θέλουν να γίνετε και το δικό τους. Όμως στην πορεία, περνώντας τα χρόνια και με πολλές κουβέντες με τον άντρα μου ( πάντα συζητούσαμε τα πάντα) άρχισα να συνηθίζω. Προσπάθησα να έρθω κοντά τους, αρχίσαμε να συζητάμε όλοι μαζί, το καλό ήταν και είναι ότι είναι άνθρωποι που κουβεντιάζουν, να ακούν τις δικές μου απόψεις για διάφορα θέματα και να τα συμμερίζονται και φυσικά το ίδιο και εγώ. Η μητέρα μου μου έλεγε να κάνω υπομονή και να τους σέβομαι και έτσι και έκανα. Σκεφτόμουνα πάντα ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που έφεραν στον κόσμο τον άντρα που αγαπώ. Ο άντρας μου τους λατρεύει όπως και φυσικά και εμένα με το παραπάνω αλλά δεν θα άντεχε να μην έχουμε καλές σχέσεις. Έτσι έκανα την προσπάθειά μου και βγήκα κερδισμένη και πιστέψτε με έκλαψα αρκετές φορές με τα λόγια τους ( εδώ θα ήθελα να πω ότι έχω και κουνιάδα, που την θεωρό κάτι παραπάνω από αδερφή ). Σήμερα έχοντας κάνει το σπίτι μας με την μεγαλύτερη βοήθεια από πλευράς τους μέχρι και σήμερα και χωρίς να μας χαλάνε χατίρι είμαστε αγαπημένοι, τους νοιάζομαι σαν να είναι γονείς μου και με αγαπούν και αυτοί. Η πεθερά μου κρατάει το παιδί μου ( το κυριότερο από όλα ) μας μαγειρεύει κάθε μέρα και έχουμε την βοήθειά της σε ότι χρειαστούμε. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι όλα τα έκανα για τον άντρα μου, που τον λατρεύω, αφού ξέρω ότι θα ήταν δυστυχισμένος αν δεν τα πηγαίναμε καλά. Θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή, αν μπορώ. Κάντε υπομονή και έχετε καλή διάθεση, κάντε τα στραβά μάτια όπως κάνετε και για τους δικούς σας γονείς, δεν είναι κανένας τέλειος, και θα δείτε πως μια μέρα όλα θα είναι αλλιώς. Αυτοί αγαπούν τον άντρα σας όπως και εσείς, άρα έχουμε το ίδιο σημείο αναφοράς για μια καλή αρχή.

Κορίτσια εγώ βάπτισα το γιο μου πριν ένα μήνα, μπορώ να πω ότι τα ρουχαλάκια του δεν μου άρεσαν και τόσο αλλά δεν είπα τίποτα και δεν θα έλεγα έτσι και αλλιώς. Το μόνο που σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά ( τα κουμπαριά μου ) τα έκαναν όλα με τόσο κέφι και αγάπη για το παιδάκι μου που το τελευταίο που θα με ένοιαζε θα ήταν το χρώμα, το πόσο έκαναν και όλα τα υπόλοιπα. Θέλω πάνω από όλα να είμαστε αγαπημένοι και να μην ξεχνάνε το παιδί μου. Αυτό που υπάρχει μεταξύ μας θέλω να κρατήσει για πάντα.

Κορίτσια εγώ βάπτισα το γιο μου πριν ένα μήνα, μπορώ να πω ότι τα ρουχαλάκια του δεν μου άρεσαν και τόσο αλλά δεν είπα τίποτα και δεν θα έλεγα έτσι και αλλιώς. Το μόνο που σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά ( τα κουμπαριά μου ) τα έκαναν όλα με τόσο κέφι και αγάπη για το παιδάκι μου που το τελευταίο που θα με ένοιαζε θα ήταν το χρώμα, το πόσο έκαναν και όλα τα υπόλοιπα. Θέλω πάνω από όλα να είμαστε αγαπημένοι και να μην ξεχνάνε το παιδί μου. Αυτό που υπάρχει μεταξύ μας θέλω να κρατήσει για πάντα.

Κορίτσια εγώ βάπτισα το γιο μου πριν ένα μήνα, μπορώ να πω ότι τα ρουχαλάκια του δεν μου άρεσαν και τόσο αλλά δεν είπα τίποτα και δεν θα έλεγα έτσι και αλλιώς. Το μόνο που σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά ( τα κουμπαριά μου ) τα έκαναν όλα με τόσο κέφι και αγάπη για το παιδάκι μου που το τελευταίο που θα με ένοιαζε θα ήταν το χρώμα, το πόσο έκαναν και όλα τα υπόλοιπα. Θέλω πάνω από όλα να είμαστε αγαπημένοι και να μην ξεχνάνε το παιδί μου. Αυτό που υπάρχει μεταξύ μας θέλω να κρατήσει για πάντα.

Κορίτσια εγώ βάπτισα το γιο μου πριν ένα μήνα, μπορώ να πω ότι τα ρουχαλάκια του δεν μου άρεσαν και τόσο αλλά δεν είπα τίποτα και δεν θα έλεγα έτσι και αλλιώς. Το μόνο που σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά ( τα κουμπαριά μου ) τα έκαναν όλα με τόσο κέφι και αγάπη για το παιδάκι μου που το τελευταίο που θα με ένοιαζε θα ήταν το χρώμα, το πόσο έκαναν και όλα τα υπόλοιπα. Θέλω πάνω από όλα να είμαστε αγαπημένοι και να μην ξεχνάνε το παιδί μου. Αυτό που υπάρχει μεταξύ μας θέλω να κρατήσει για πάντα.

Κάσση μου είστε και οι δύο μια ζωγραφιά, κατά μάνα κατά κύρη, που λένε. Αλλά να το πω πως ο πρίγκιπάς σου κλέβει την παράσταση. Να είναι πάντα γερός και ευτυχισμένος

Κάσση μου είστε και οι δύο μια ζωγραφιά, κατά μάνα κατά κύρη, που λένε. Αλλά να το πω πως ο πρίγκιπάς σου κλέβει την παράσταση. Να είναι πάντα γερός και ευτυχισμένος

Κάσση μου είστε και οι δύο μια ζωγραφιά, κατά μάνα κατά κύρη, που λένε. Αλλά να το πω πως ο πρίγκιπάς σου κλέβει την παράσταση. Να είναι πάντα γερός και ευτυχισμένος

Κάσση μου είστε και οι δύο μια ζωγραφιά, κατά μάνα κατά κύρη, που λένε. Αλλά να το πω πως ο πρίγκιπάς σου κλέβει την παράσταση. Να είναι πάντα γερός και ευτυχισμένος

Κορίτσια εγώ γέννησα με καισαρική, λόγω του ότι το μωράκι μου ήταν μπερδεμένο με το λώρο, το ήξερα σχεδόν 2 μήνες πριν ότι θα την έκανα. Βέβαια διάβασα ( εδώ στο forum) ότι και έτσι να είναι μπορεί ο γιατρός να γυρίσει το μωρό και ίσως να κατάφερνα να γεννήσω φυσιολογικά. Όμως τότε δεν ήξερα. Πήγα με ραντεβού γιατί όπως έχω πει το μωράκι μου δεν έπαιρνε αρκετό οξυγόνο, βάση μιας μέτρησης που μου έκανε ο γιατρός μου με το Dopler, αν το γράφω σωστά, και για ένα μήνα πηγαίναμε κάθε 3 μέρες να δούμε αν ζει και τι ποσοστό οξυγόνου θα βγάζαμε και βάση αυτού θα πηγαίναμε για γέννα ή όχι. Έτσι όταν τα νούμερα έπιασαν πάτο μπήκα να γεννήσω. Με βάλανε τεχνητούς πόνους στις 6 το πρωί και ως τις 10:00πμ δεν αισθανόμουν τίποτα, από μέσα μου φοβόμουνα πόσο θα πονέσω. Έτσι όταν μετά από πολλές προσπάθειες του γιατρού με χέρι ( όσες γέννησαν θα καταλάβουν τι εστί χέρι και πόνος ) είδαμε ότι δεν γίνεται τίποτα και οι σφυγμοί από τον παίδαρό μου έπεφταν μπήκα για καισαρική. Μου έκαναν επισκληρίδιο και αισθάνθηκα όταν μου πάτησαν την κοιλιά το μωράκι μου που βγήκε. Η απόλυτη ευτυχία……, έκλαιγα όταν τον είδα και η πρώτη μου κουβέντα ήταν «Λαχτάρα μου ήρθες ?» Θα ήθελα παρόλο που όλα πήγαν καλά να είχα γεννήσει φυσιολογικά Το μόνο αρνητικό είναι ότι για δύο μέρες έπινα μόνο τσάι. Κατά τα άλλα δεν πόνεσα καθόλου με την καισαρική από τότε μέχρι σήμερα

Κορίτσια εγώ γέννησα με καισαρική, λόγω του ότι το μωράκι μου ήταν μπερδεμένο με το λώρο, το ήξερα σχεδόν 2 μήνες πριν ότι θα την έκανα. Βέβαια διάβασα ( εδώ στο forum) ότι και έτσι να είναι μπορεί ο γιατρός να γυρίσει το μωρό και ίσως να κατάφερνα να γεννήσω φυσιολογικά. Όμως τότε δεν ήξερα. Πήγα με ραντεβού γιατί όπως έχω πει το μωράκι μου δεν έπαιρνε αρκετό οξυγόνο, βάση μιας μέτρησης που μου έκανε ο γιατρός μου με το Dopler, αν το γράφω σωστά, και για ένα μήνα πηγαίναμε κάθε 3 μέρες να δούμε αν ζει και τι ποσοστό οξυγόνου θα βγάζαμε και βάση αυτού θα πηγαίναμε για γέννα ή όχι. Έτσι όταν τα νούμερα έπιασαν πάτο μπήκα να γεννήσω. Με βάλανε τεχνητούς πόνους στις 6 το πρωί και ως τις 10:00πμ δεν αισθανόμουν τίποτα, από μέσα μου φοβόμουνα πόσο θα πονέσω. Έτσι όταν μετά από πολλές προσπάθειες του γιατρού με χέρι ( όσες γέννησαν θα καταλάβουν τι εστί χέρι και πόνος ) είδαμε ότι δεν γίνεται τίποτα και οι σφυγμοί από τον παίδαρό μου έπεφταν μπήκα για καισαρική. Μου έκαναν επισκληρίδιο και αισθάνθηκα όταν μου πάτησαν την κοιλιά το μωράκι μου που βγήκε. Η απόλυτη ευτυχία……, έκλαιγα όταν τον είδα και η πρώτη μου κουβέντα ήταν «Λαχτάρα μου ήρθες ?» Θα ήθελα παρόλο που όλα πήγαν καλά να είχα γεννήσει φυσιολογικά Το μόνο αρνητικό είναι ότι για δύο μέρες έπινα μόνο τσάι. Κατά τα άλλα δεν πόνεσα καθόλου με την καισαρική από τότε μέχρι σήμερα

Κορίτσια εγώ γέννησα με καισαρική, λόγω του ότι το μωράκι μου ήταν μπερδεμένο με το λώρο, το ήξερα σχεδόν 2 μήνες πριν ότι θα την έκανα. Βέβαια διάβασα ( εδώ στο forum) ότι και έτσι να είναι μπορεί ο γιατρός να γυρίσει το μωρό και ίσως να κατάφερνα να γεννήσω φυσιολογικά. Όμως τότε δεν ήξερα. Πήγα με ραντεβού γιατί όπως έχω πει το μωράκι μου δεν έπαιρνε αρκετό οξυγόνο, βάση μιας μέτρησης που μου έκανε ο γιατρός μου με το Dopler, αν το γράφω σωστά, και για ένα μήνα πηγαίναμε κάθε 3 μέρες να δούμε αν ζει και τι ποσοστό οξυγόνου θα βγάζαμε και βάση αυτού θα πηγαίναμε για γέννα ή όχι. Έτσι όταν τα νούμερα έπιασαν πάτο μπήκα να γεννήσω. Με βάλανε τεχνητούς πόνους στις 6 το πρωί και ως τις 10:00πμ δεν αισθανόμουν τίποτα, από μέσα μου φοβόμουνα πόσο θα πονέσω. Έτσι όταν μετά από πολλές προσπάθειες του γιατρού με χέρι ( όσες γέννησαν θα καταλάβουν τι εστί χέρι και πόνος ) είδαμε ότι δεν γίνεται τίποτα και οι σφυγμοί από τον παίδαρό μου έπεφταν μπήκα για καισαρική. Μου έκαναν επισκληρίδιο και αισθάνθηκα όταν μου πάτησαν την κοιλιά το μωράκι μου που βγήκε. Η απόλυτη ευτυχία……, έκλαιγα όταν τον είδα και η πρώτη μου κουβέντα ήταν «Λαχτάρα μου ήρθες ?» Θα ήθελα παρόλο που όλα πήγαν καλά να είχα γεννήσει φυσιολογικά Το μόνο αρνητικό είναι ότι για δύο μέρες έπινα μόνο τσάι. Κατά τα άλλα δεν πόνεσα καθόλου με την καισαρική από τότε μέχρι σήμερα

Κορίτσια εγώ γέννησα με καισαρική, λόγω του ότι το μωράκι μου ήταν μπερδεμένο με το λώρο, το ήξερα σχεδόν 2 μήνες πριν ότι θα την έκανα. Βέβαια διάβασα ( εδώ στο forum) ότι και έτσι να είναι μπορεί ο γιατρός να γυρίσει το μωρό και ίσως να κατάφερνα να γεννήσω φυσιολογικά. Όμως τότε δεν ήξερα. Πήγα με ραντεβού γιατί όπως έχω πει το μωράκι μου δεν έπαιρνε αρκετό οξυγόνο, βάση μιας μέτρησης που μου έκανε ο γιατρός μου με το Dopler, αν το γράφω σωστά, και για ένα μήνα πηγαίναμε κάθε 3 μέρες να δούμε αν ζει και τι ποσοστό οξυγόνου θα βγάζαμε και βάση αυτού θα πηγαίναμε για γέννα ή όχι. Έτσι όταν τα νούμερα έπιασαν πάτο μπήκα να γεννήσω. Με βάλανε τεχνητούς πόνους στις 6 το πρωί και ως τις 10:00πμ δεν αισθανόμουν τίποτα, από μέσα μου φοβόμουνα πόσο θα πονέσω. Έτσι όταν μετά από πολλές προσπάθειες του γιατρού με χέρι ( όσες γέννησαν θα καταλάβουν τι εστί χέρι και πόνος ) είδαμε ότι δεν γίνεται τίποτα και οι σφυγμοί από τον παίδαρό μου έπεφταν μπήκα για καισαρική. Μου έκαναν επισκληρίδιο και αισθάνθηκα όταν μου πάτησαν την κοιλιά το μωράκι μου που βγήκε. Η απόλυτη ευτυχία……, έκλαιγα όταν τον είδα και η πρώτη μου κουβέντα ήταν «Λαχτάρα μου ήρθες ?» Θα ήθελα παρόλο που όλα πήγαν καλά να είχα γεννήσει φυσιολογικά Το μόνο αρνητικό είναι ότι για δύο μέρες έπινα μόνο τσάι. Κατά τα άλλα δεν πόνεσα καθόλου με την καισαρική από τότε μέχρι σήμερα

Όπως είπα κορίτσια, προβλήματα είχα πολλά και στην εγκυμοσύνη μου αλλά κατόπιν με το θηλασμό. Όμως ήμουν πανευτυχής, νομίζω ότι πέρασα ( στην εγκυμοσύνη ) και ζω την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου τώρα με το μωρό μου. Πρέπει όταν κυοφορείς ένα μωρό να βάζεις πρώτα από όλα τα συναισθήματα και όχι την λογική, πόσο μάλλον όταν το φέρεις στο κόσμο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα ήθελα να δω το μωρό μου μετά την γέννα. Όταν το γέννησα γελούσα συνέχεια εμένα με κορόιδευαν ότι είχα πάθει το αντίθετο της κατάθλιψης είχα καταντήσει χαζοχαρούμενο. Όταν γυρίσαμε σπίτι δεν το άφηνα από την αγκαλιά μου, τον κοιτούσα συνέχεια και τον έλεγα «λαχτάρα μου» γιατί σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης με λαχταρούσε συνέχεια, με τις δυσκολίες που περνούσαμε. Μέχρι και τα βράδια έμενα ξύπνια για να τον κοιτάζω. Κορίτσια σκεφτείτε πως ο θεός μας χαρίζει το δώρο του αυτό απλόχερα και εμείς πρέπει να φανούμε αντάξιες της καλοσύνης του. Αγαπήστε τη ζωή σας και διπλάσια τα παιδιά σας. Δέστε τη ζωή με άλλο μάτι

Όπως είπα κορίτσια, προβλήματα είχα πολλά και στην εγκυμοσύνη μου αλλά κατόπιν με το θηλασμό. Όμως ήμουν πανευτυχής, νομίζω ότι πέρασα ( στην εγκυμοσύνη ) και ζω την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου τώρα με το μωρό μου. Πρέπει όταν κυοφορείς ένα μωρό να βάζεις πρώτα από όλα τα συναισθήματα και όχι την λογική, πόσο μάλλον όταν το φέρεις στο κόσμο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα ήθελα να δω το μωρό μου μετά την γέννα. Όταν το γέννησα γελούσα συνέχεια εμένα με κορόιδευαν ότι είχα πάθει το αντίθετο της κατάθλιψης είχα καταντήσει χαζοχαρούμενο. Όταν γυρίσαμε σπίτι δεν το άφηνα από την αγκαλιά μου, τον κοιτούσα συνέχεια και τον έλεγα «λαχτάρα μου» γιατί σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης με λαχταρούσε συνέχεια, με τις δυσκολίες που περνούσαμε. Μέχρι και τα βράδια έμενα ξύπνια για να τον κοιτάζω. Κορίτσια σκεφτείτε πως ο θεός μας χαρίζει το δώρο του αυτό απλόχερα και εμείς πρέπει να φανούμε αντάξιες της καλοσύνης του. Αγαπήστε τη ζωή σας και διπλάσια τα παιδιά σας. Δέστε τη ζωή με άλλο μάτι

Όπως είπα κορίτσια, προβλήματα είχα πολλά και στην εγκυμοσύνη μου αλλά κατόπιν με το θηλασμό. Όμως ήμουν πανευτυχής, νομίζω ότι πέρασα ( στην εγκυμοσύνη ) και ζω την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου τώρα με το μωρό μου. Πρέπει όταν κυοφορείς ένα μωρό να βάζεις πρώτα από όλα τα συναισθήματα και όχι την λογική, πόσο μάλλον όταν το φέρεις στο κόσμο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα ήθελα να δω το μωρό μου μετά την γέννα. Όταν το γέννησα γελούσα συνέχεια εμένα με κορόιδευαν ότι είχα πάθει το αντίθετο της κατάθλιψης είχα καταντήσει χαζοχαρούμενο. Όταν γυρίσαμε σπίτι δεν το άφηνα από την αγκαλιά μου, τον κοιτούσα συνέχεια και τον έλεγα «λαχτάρα μου» γιατί σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης με λαχταρούσε συνέχεια, με τις δυσκολίες που περνούσαμε. Μέχρι και τα βράδια έμενα ξύπνια για να τον κοιτάζω. Κορίτσια σκεφτείτε πως ο θεός μας χαρίζει το δώρο του αυτό απλόχερα και εμείς πρέπει να φανούμε αντάξιες της καλοσύνης του. Αγαπήστε τη ζωή σας και διπλάσια τα παιδιά σας. Δέστε τη ζωή με άλλο μάτι