Καλησπέρα Πιστεύω πως αν είχαν περάσει αρκετά χρόνια και δεν είχα βρει ταίρι για "μια ζωη"( που κανείς δεν το ξέρει αυτό πηγαίνοντας για γάμο...) μπορεί να έπαιρνα απόφαση να κάνω ένα παιδί μόνη μου εφόσον η οικονομική μου κατάσταση, πέραν της ψυχολογικής, ήταν ικανή να μεγαλώσω το παιδάκι μου μόνη μου ή αλλιώς να έχω κάποια βοήθεια ηθική και καθημερινή(μαμά κτλ...). Ένα παιδί που μεγαλώνει μόνο με τον ενα γονιό χρειάζεται τόσο τρέξιμο και τόσες ώρες που αν δεν έχεις βοήθεια τρελαίνεσαι...Όσον αφορά το θέμα μας, μάλλον θα προσπαθούσα πρώτα με κάποιον που ήδη ξέρω, και ξέρω και το γεννεολογικό του δέντρο, τα χαρακτηριστικά του, τα ψυχολογικά τους( αυτά δεν μπορούν να τα δουν στον έλεγχο που κάνουν στους δότες από ότι ξέρω...) και ίσως έκανα κάποια συμφωνία μαζί του... Αν δεν ήθελα να έχει σχέση μαζί μου ή με το παιδί... Φαίνεται προχωρημένο? Ίσως... Το έχω δει στην πράξη όμως σε γνωστούς και έχει πετύχει...