Κορίτσια βοήθεια!!!
Είμαι στην 5η εβδομάδα της κύησης, δεν αντιμετωπίζω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, έχω μεν τα συνήθη συμπτώματα, αλλά σε λογικά πλαίσια, εκτός από το εξής:
Είμαι μέσα στα νεύρα, μου φταίνε όλοι και όλα, ξεσπάω όπου βρω, κυρίως στον άντρα μου, ο οποίος αντιμετωπίζει με θαυμαστή ψυχραιμία και κατανόηση την κατάσταση, για πόσο όμως ακόμα? Έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι ότι κανείς πια δεν ενδιαφέρεται για μένα, ότι όλοι ενδιαφέρονται για το μωρό και μόνο και κανένας δεν δίνει σημασία στο ότι αυτή τη στιγμή συντελείται μια σημαντική αλλαγή στο σώμα μου, στη ζωή μου, στην ψυχοσύνθεσή μου.Στη δουλειά κυκλοφορώ σαν χαμένη, είμαι εκτός τόπου και χρόνου, δεν επικοινωνώ.
Όταν πάλι ηρεμώ και τα σκέφτομαι, λέω ότι είμαι τρελή, ότι κάνω σαν κακομάθημένο παιδί, ότι κανέις δεν μου φταίει σε τίποτα και κυρίως ο άντρας μου και ότι όλες οι γυναίκες βρίσκονται κάποια στιγμή στη θέση μου και το αντιμέτωπίζουν φυσιολογικά.
Δεν ξέρω τι έχω πάθει, δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου....