ioannouli

Αμάν ρε Αναστασία! Ξαλαφρώνεις εσύ, πρήζομαι από το κλάμα εγώ... Το έχω πει και το ξαναλέω: ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ! ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΟΛΗ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Φιλιά στο αντράκι σου!

Να σας ζήσει ο μπεμπάκος!!! Κύριος με τα όλα του απ'ότι καταλαβαίνω... Κι εγώ έτσι την είχα τη σβούρα μου συνέχεια μαζί μου λόγω αποκλειστικού και δεν είχα κλείσει μάτι 4 μέρες στο ΙΑΣΩ... Γύρισα σπίτι μου και κοιμήθηκα λίγο... Που βρίσκεις όμως το κουράγιο και μπαίνεις και mammy... :silly: Να σας ζήσει και πάλι!

Καλημέρα! Κι εγώ σε πλαστικά μπουκάλια το βάζω και το πετάω, χωρίς όμως να ξέρω για τη ρύπανση. Το έκανα μόνο και μόνο από φόβο μη βουλώσει ο νεροχύτης και έχουμε τρεχάματα!!!

Έχει κάνει αυτή την επέμβαση ο κολλητός του άντρας μου ο οποίος είχε φτάσει τα 150kg και του έδωσε ο γιατρός 15 χρόνια ζωής αν δεν τα έχανε. Εκείνος χέστηκε από το φόβο του και πήγε και έβαλε δακτύλιο. Έχασε τους πρώτους μήνες καμμιά 20ρια κιλά και μετά τα παράτησε... Τρώει απίστευτες ποσότητες φαγητού, απλά τα μασάει πολύ καλά και τρώει σιγά σιγά, γιατί διαφορετικά έχει πρόβλημα... :Σ Αυτό που θέλω να σου πω, είναι ότι κατά τη γνώμη μου πρέπει να συνδυάσεις την επέμβαση και με ψυχολογική βοήθεια (διαβάζοντας κάποιο βιβλίο, όχι απαραίτητα ψυχολόγο), γιατί μόνο η επέμβαση δε θα σε κάνει να αδυνατίσεις! Σου εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κι αν αποφασίσεις!!!!

Να σου ζήσει το νινί σου κοπέλα μου! Απίστευτη δύναμη ψυχής που σπάνια τη βρίσκεις στις μέρες μας! Σου αξίζει όλη η ευτυχία του κόσμου, με το γιόκα σου και τον αντρούλη σου! Χάρηκα πάρα πολύ που έμαθα τα τέλεια νέα σου! Υ.Γ.: Έχω την εντύπωση ότι χάλασα το πληκτρολόγιο του laptop από τα δάκρυα...

Μπράβο Ειρηνάκι!!! Ελπίζω να μην την ταλαιπώρησε... Νατάσα μου, όντως τώρα το ένα δοντάκι είναι ότι πρέπει για τις μπύρες! :laugh: :silly: Άντε να δούμε πότε θα μας έρθει και το δικό μας!

zaxarenia έγραψε: Παλαβιάρα!!! :laugh: :silly:

Αχ αυτές οι συσπάσεις πόσο με ταλαιπώρησαν! Είχαν αρχίσει σιγά σιγά από τον 5ο και όσο πέρναγε ο καιρός χειροτέρευε η κατάσταση. Όταν μπήκα στο μήνα μου δεν μπορούσα να σταθώ ώρες-ώρες και ειδικά το βράδυ! Αυτό μου είχε πει ο γιατρός ήταν από την κούραση της ημέρας. Κι ενώ τους είχα πείσει όλους(!) ότι θα γένναγα νωρίτερα, γέννησα με πρόκληση την ΠΗΤ... Χα! Τους την έσκασα!

Κούκλες όλες με κουκλιά νινάκια!!! Ποιος στραβός είπε ότι η Ειρήνη δε μοιάζει στη Νατάσα;;;;;; "Κουκί κι έσκασε" που λένε!!!

xristina m έγραψε: Με κάλυψε πλήρως η Χριστίνα... Είναι πολύ μωρό ακόμη για να μάθει αγκαλιές. Θέλει τη μανούλα του το νινάκι σου... 9 μήνες ήταν στην κοιλίτσα σου, στα ζεστά, χωρίς να το ενοχλεί τίποτα... Τώρα είναι μεγάλη αλλαγή και σε χρειάζεται. Σου μιλάω τώρα εγώ που από την πολύ αγκαλιά έπαθα τενοντίτιδα και στα δύο μου τα χέρια! και έλεγα ταυτόχρονα ότι δε θέλω να μάθει το παιδί αγκαλιές... :silly: Τώρα που είναι 7 μηνών σχεδόν σπάνια θέλει αγκαλίτσες. Τώρα έχουμε περάσει στο στάδιο του καραγκιόζη. Όλη μέρα τραγούδια, χορούς και λόγια για να περνάει η ώρα!

Από τη στιγμή που το μωρό έχει μεγαλώσει και ότι βρίσκει το βάζει στο στόμα του, ποιος ο λόγος της αποστείρωσης των σκευών του ή του νερού; Εγώ ίσα που το ζεσταίνω το νερό από 5 μηνών και έχω σταματήσει την αποστείρωση από 4. Επίσης της δίνω εμφιαλωμένο, γιατί αν και εντός Αττικής, η ποιότητα του νερού δεν είναι πάντα η ίδια...

Εμένα θα με βρείτε πολύ υπέρ σε αυτό το θέμα, μιας και τώρα που έχω σταματήσει το θηλασμό και πέρασαν σχεδόν 7 μηνές από τη γέννα, τα ξαναξεκίνησα καθαρα για αντισυλληπτικούς λόγους. Παλιότερα έπαιρνα γιατί είχα κάτι κυστούλες και δεν είχα κανένα πρόβλημα. Αν κάνεις εξετάσεις και δεις ότι δεν έχεις κάποιο πρόβλημα που απαγορεύει τη χρήση τους μπορείς να πάρεις άφοβα. Μάλιστα αυτή τη φορά, επειδή τα θέλω μόνο για αντισύλληψη, ο γιατρός μου έδωσε τα πιο ελαφρια που υπάρχουν τα "υασμιννελε", τα οποία είναι τα καινούργια yasmin για όσες ξέρουν. Επίσης από το φόβο μου μην πάθω καμμία από τις παρενέργειες (ωσ κλασσική φοβιτσιάρα), έπινα πάρα πολύ νερό! (για να μην πρηστώ) και γυμναζόμουν σχεδόν καθημερινά (γιατι φοβόμουν θρόμβωση). Οπότε φαντάζεστει και τι κορμάρα είχα κάνει!!!

Να σου πω βρε φιλενάδα... Για πες μας που μένεις μπας και είναι καμιά από εμάς!!! :woohoo:

Συγχαρητήρια! Είσαι απίστευτη όμως έτσι;;; Θα άρχιζες να φουσκώνεις και θα νόμιζες ότι είναι από τα φασόλια!!! Να έχεις μια τέλεια εγκυμοσύνη!

"βαλεντιναγιαννις" έγραψε: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: Την καλύτερη δουλειά θα κάνεις! Εγώ έχω ένα γιάρις vibe καιτο καλοκαίρι το έκανα φορτηγάκι και με έβγαλε ασπροπρόσωπη! Φορτωμένο τίγκα, με air-condition και προσπερνούσα με μεγάλη άνεση και σε ανηφόρες... Πάντως είμαι πολύ υπέρ κι εγώ των γιαπωνέζικων...

Χθες το βράδυ αντιμετώπισα το ίδιο σκηνικό! Κατά τις 00:30 μόλις με είχε πάρει λίγο ο ύπνος πετάχτηκα από τις στριγκλιές της μικρής που κοιμόταν από τις 22:00. Πήγα την πήρα αγκαλιά και ενώ κοιμόταν έκλαιγε με αναφιλητά και τσιρίδες! Πέθανα από το φόβο μου! Την πήρα αγκαλιά, τη χάιδευα, της μιλούσα ήρεμα... Τίποτα... Για 10 λεπτά έσκασε από το κλάμα, μέχρι που ξύπνησε με είδε και ξεράθηκε!!! Είναι 6,5 μηνών η δικιά μου και απ'ότι κατάλαβα κάποιο όνειρο είδε και ταράχτηκε! Εμένα όμως μου έκοψε 10 χρόνια από τη ζωή μου!!!

Καλημέρα! Η Αφροδίτη με έχει καλύψει σε όλες, ΜΑ ΟΛΕΣ, τις απαντήσεις της... Μην αγχώνεσαι, σιγά σιγά θα φτιάξουν τα πράγματα. Εγώ προσωπικά με την "αισοδοξία" που με χαρακτηρίζει πίστευα ότι δε θα φτιάξουν τα πράγματα ΠΟΤΕ!!! Ήμουν σίγουρη όμως ότι όλη η υπόλοιπή μου ζωή θα είναι όπως ήταν οι 3 πρώτοι μήνες! Τυπικές οι σχέσεις μας, είχαμε γνωρίσει κι εμείς τον Τοτό και δεν ήθελα να τον βλέπω μπροστά μου, γιατί ένιωθα ότι δε με καταλάβαινε. Τώρα είμαστε πολύ καλύτερα και ελπίζω σε καλύτερες μέρες!

Ανθή μου εσύ περιγράφεις το τέλειο παιδί! Είσαι πολύ τυχερή! Ευτυχώς κι εγώ τα έχω καταφέρει και δε θέλει αγκαλιές, διότι από τότε που γεννήθηκε είμαι με τενοντίτιδα και στα δύο χέρια, αλλά θέλει πολύ μπλα-μπλα! Πόσο νερό πίνω την ημέρα από τα πολλά λόγια... John_Greek καλώς ήρθες! Άντε να ακούμε και μια αντρική άποψη εδώ μέσα!

Χαίρομαι τουλάχιστον που δεν είμαι η μόνη που τα περνάω αυτά...... Παίρνω δύναμη!

Έχω να σου προτείνω να ΜΗΝ φτιάξεις του Παρλιάρου, αυτή που είχε δείξει στην εκπομπή του πέρσι! Μεγάλη αποτυχία γευστικά! Χάλια... Τσάμπα τα υλικά!

Όχι είμαι Αθήνα, στου Χαλανδρίου πάω. Ο οποίος είχε αργήσει κι όλας γιατί έκανε διάλλειμα να πάει να φάει την τυροπιτούλα του!!! Φαντάζεστε πως έγινα για να μη μιλήσει! Δε θα ήθελε να τα βάλει με μια μανιασμένη εγκυμονούσα 7 μηνών με την κοιλιά στο στόμα! Ο π@π@ρ@ς! tonia28 είναι υπηρεσία του ΙΚΑ, δεν ξέρω για τα υπόλοιπα ταμεία...

Παραγγελιά του άντρα μου... Σουτζουκάκια με πολύ-πολύ σκόρδο και μακαρόνια. Για σαλάτα φτιάχνω μπροκολάκι που τρελλαίνομαι!

Καλά το τί χορός και τραγούδι πέφτει... δεν το συζητώ! Μια μέρα είχα ξεχάσει να τραβήξω την κουρτίνα και όταν το συνηδειτοποίησα οι απέναντι είχαν λιώσει στο γέλιο... Η αλήθεια είναι ότι στο καρεκλάκι του φαγητού κάθεται λίγο περισσότερο, αν και μπατάρει από τη μία πλευρά... :laugh: Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι κάποιες φορές την αφήνω στη μαμά μου ή στην πεθερά μου για ηρεμήσει το κέφάλι μου και νιώθω πολύ άσχημα. Θέλω το παιδί μου να μεγαλώνει μαζί μου, μέχρι να γυρίσω στην δουλειά. Και να μη με φτάνει στα όριά μου και αναγκάζομαι να την αφήνω για να ηρεμήσω... Αφήστε που με το που την αφήνω μου λείπει το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο...

Καλημέρα! Κι εμένα εκεί με έστελναν όταν έπαιρνα τηλέφωνο για ραντεβού. Βασικά πήγα 2-3 φορές μόνο και μόνο όταν χρειαζόμουν αναρρωτική και για την άδεια τοκετού στο τέλος. Είχα μαζί μου τη βεβαίωση από το διμό μου γιατρό, που έλεγε ότι χρειάζομαι άδεια τόσες μέρες για τον τάδε λόγο, του το έδινα, μου την έγραφε και τέλος, χωρίς αναμονή χωρίς τίποτα. Μόνο μια φορά είχα πέσει σε έναν π@π@ρ@ που μου έκανε το δύσκολο για να μου τη γράψει λες και θα έβαζε τα λεφτά από την τσέπη του! Μου είχε γράψει ο γιατρός μου ότι είχα αιμοραγία, ενώ στην πραγματικότητα είχα απίστευτες συσπάσεις και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Όταν μου ζήτησε υπέρηχο γιατί δε με πίστευε, τα πήρα και του είπα: "Δεν κατάλαβα;;; Αμφισβητείτε το γεγονός ότι έχω αιμοραγία;;; Αν δε με πιστεύτε εξέτάστε με!" Εκεί το έπαιξα κορώνα-γράμματα, αλλά δεν είπε τίποτα και μυο την έγραψε! Ο ηλ..... Ουφ... Τέλος πάντων... Κατά τά άλλα είναι πολύ καλά κεντρα!

Από τη στιγμή που είστε κολλητές και δεν είναι μια απλή φίλη σου πρέπει να μιλήσετε. Μην της κάνεις επίθεση, παρ'την με το μαλακό και άκουσε τί έχει να σου πει. Μην την κρίνεις γιατί τότε θα είναι που θα σε βγάλει τελείως από τη ζωή της. Φρόντισε με τον τρόπο σου να τη στηρίξεις σε όποια απόφαση και να πάρει, απλά τόνισέ της πόσο ανήθικο είναι αυτό που πάει να κάνει (ή κάνει ήδη...) και ότι δεν αξίζει ο άντρας της τέτοια συμπεριφορά. Εγώ τουλάχιστον έτσι θα αντιμετώπιζα την κολλητή μου. Αν ήταν μια απλή φίλη μου, ούτε που θα ανακατευόμουν...