Lilaki

Η πιό πετυχημένη διαφήμιση ever. Ο γιος μου τρελλαίνεται με το παριζάκι και ο άντρας μου με το σήμα καμπάνα!

Καλησπέρα και από εμένα. Φεύγοντας από το μαιευτήριο, μου δώσανε διάφορα δώρα εκ των οποίων και ένα κουτάκι sudocream, για την οποία ρώτησα τον παιδίατρο αν πρεπει να του τη βάζω σε κάθε άλλαγμα της πάνας και μου είπε όχι, γιατί είναι πιο δυνατή και συνίσταται ως θεραπευτική κρέμα αν πάθει κάτι το δέρμα του παιδιού. Και μου συνέστησε άλλες π.χ. "πενατεν", frezyderm. Εγώ βάζω από τότε που γεννήθηκε έως και σήμερα που είναι ο μικρός μου 4 μηνών Frezyderm, απλώνεται καλύτερα από όλες, μυρίζει ευχάριστα και προσωπικά πιστεύω ότι είναι και η καλύτερη.

Πήγαινε κι εσύ στη μαμά σου και μείνε και βάλτου λίγο πάγο και δημιουργησε μια απόσταση μεταξύ σας μπας και ξυπνήσει. Από ότι μας λές δεν μου φαίνεται και πολύ ώριμος και έτοιμος για γάμο, γιαυτό αντί να αγωνιάς να το επισπεύσεις, μηπως εσύ θα έπρεπε να το ξανασκεφτείς για αυτόν τον άνθρωπο;;; Sorry που γίνομαι λίγο σκληρή, αλλα πιστεύω ότι ο άνθρωπος που θέλει να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια, και στο ενοίκιο μένει και χίλιες δυσκολίες αντιμετωπίζει, αρκεί να είναι με τον άνθρωπό του. Ο δικός σου βολεμένος είναι, στη μανούλα του, έχει κι εσένα από δίπλα, οπότε σου λέει άστο το γάμο προς το παρόν, μια χαρά είμαστε... Για ξεβόλεψέ τον από τη βολή του να σου πώ εγώ...

Σου εύχομαι ολόψυχα με το καλό να κρατήσεις το μωράκι σου αγκαλιά. Κι εγώ όταν το είχα δεί στον υπέρηχο να κουνιέται τόσο πολύ είχα πάθει την πλάκα μου. Όταν όμως τον είδα live την πρώτη φορά και τον κράτησα στην αγκαλιά μου, αναφώνησα:" Έχω ερωτευτεί τον ίδιο άντρα δεύτερη φορά". Ίδιος ο άντρας μου είναι ο πρίγκηπάς μου...

Εύχομαι ολόψυχα το κοριτσάκι να είναι υγειές και σύντομα μαμά και κόρη να πάνε σπίτι τους για να ξεκουραστούν και να βρούν τους ρυθμούς τους.

καλησπερα και από εμένα. Σου καταθέτω την εμπειρία μου από το άμεσο οικογενειακό μου περιβάλλον. Η μητέρα μου είχε ινωμοιώματα και έκανε 2 παιδιά κανονικά με φυσιολογικό τοκετό και κατόπιν στις επόμενες εξετάσεις που έκανε διαπίστωσε ότι εξαφανίστηκαν με τις εγκυμοσύνες. Επανήλθαν όμως κατά την περίοδο της κλημακτηρίου (γύρω στα 48 της) όπου ένα από αυτά σε διάστημα 6 μηνών (από τότε που έκανε το τελευταίο τεστ παπ) έγινε σαν πορτοκάλι. Τελικά, το συζητησε με το γιατρό της και αποφάσισε και έκανε υστερεκτομή (ολική αφαίρεση) και υσήχασε. Και από τότε είναι μια χαρά. Εν ολίγοις, στις ηλικίες κάτω των 40δεν είναι πρόβλημα τα ινωμοιώματα.Από εκεί και πάνω είναι και θέλουν συνεχώς παρακολούθηση.

"ΣΑΚΟΥΛΙΝΑ" έγραψε: Σακουλινα μου καλησπέρα και απόεμένα. Πόσο είναι η μικρή σου κούκλα ;;Γιατί εμένα ο πρίγκηπάς μου είναι 4 μηνών και μου είπε η παιδίατρος ότι από τον άλλο μήνα θα πρέπει να ξεκινήσουμε κι εμείς κρέμες και προβληματιζόμουν μήπως είναι νωρίς...

να σου ζήσει καλή μου το μωράκι σου . Εγώ τον πρώτο καιρό και μέχρι να εδραιωθεί ο θηλασμός τον θήλαζα τον πρίγκηπά μου κάθε 2 ώρες περίπου και στο μεσοδιάστημα περίμενα να ρευτεί, του άλλαζα την πάνα και κοιμόμουν περίπου 40 λεπτά και πάλι από την αρχή. Είναι δύσκολοσ ο δρόμος του θηλασμού το ξέρω, αλλά πιστεύω πως είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να δωσει μια μάνα στο παιδί της ειδικά τον πρώτο καιρό της ύπαρξής του.

Μαρί@ έγραψε: Εμένα ο γιός μου είναι 4 μηνών και σχεδόν το στηρίζει. Όχι 100% βεβαια αλλά σίγουρα περισσότερο από ότι ήταν νεογέννητο. Το τί θα πεί η καθεμία από εμάς δεν έχει και μεγάλη σημασία γιατί κάθε παιδί έχει τη δική του εξέλιξη στην ανάπτυξη. Αυτό που έχει σημασία είναι η γνώμη του παιδιάτρου που το εξετάζει, ο οποίος αν είχε διαπιστώσει κάτι που δεν του άρεσε φαντάζομαι ότι θα σας το έλεγε και θα το σημείωνε και στο βιβλιάριο του παιδιού στο αντίστοιχο πεδίο των αποτελεσμάτων της μηνιαίας εξέτασης.

Αχ....τελικά όλες μας λίγο πολύ όλες στον ίδιο παρονομαστή είμαστε.... Κι εγώ τώρα που το παιδί είναι 4 μηνών τώρα αρχίζω δειλά δειλά να πλησιάζω τα επιθυμητά επίπεδα της σχέσης μου με τον άντρα μου. Όχι ότι έπαψε να είναι τρυφερός μαζί μου και να μου δείχνει την αγάπη του, αλλά το θέμα του σεξ...μια η φουσκωμένη κοιλιά μου τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης, την άλλη η σαρανταήμερη λοχεία, την άλλη ο θηλασμός,και τα τρελλά ξενύχτια με το παιδί, όλα αυτά αποτελούσαν αντικίνητρο για μια ερωτική ατμόσφαιρα. Όμως μετά τη διακοπή του θηλασμού μετά τον 3ο μήνα και την πρώτη μας απόδραση το Σ.Κ χαλαρώσαμε λίγο. Βέβαια όταν επιστρέψαμε παλι τα κεφάλια μέσα και τρέξιμο με το παιδί. Τί να πώ, πιστεύω ότι με το χρόνο θα φτιάξει και αυτό και θα επανελθουμε στους ρυθμους μας , αν και είμαι σίγουρη ότι όπως ήμασταν στην αρχή, δεν θα είμαστε ποτέ ξανά. Το μεγαλύτερο φορτίο του παιδιού τελικά το τραβάμε εμείς οι μανάδες και στα περισσότερα είμαστε μόνες μας σε αυτό, γιατί οι πατεράδες αδυνατούν να καταλάβουν πολλά πράγματα και συνεπως την κούραση και τη φόρτισή μας από όλο αυτό.

Εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να φθειρόμαστε στο αίτιο που προκαλεί τις απώλειες, αλλά να αισιοδοξούμε βλέποντας τις ανακοινώσεις νέων κυήσεων από κοπέλες που προσπαθούσαν καιρό. Άλλωστε σε αυτά τα θέματα η καλή και θετική ψυχολογία και η αισιοδοξία, μόνο σύμμαχος μπορεί να είναι

Θερμά συλληπητήρια και από εμένα κορίτσι μου για την απώλειά σου. Να ζήσεις να τη θυμάσαι τη μανούλα σου. Πιστεύω ότι με μερικά τόσο δικά μας άτομα ούτε ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει και πιστεύω ότι η ψυχούλα της θα είναι πάντα μαζί σου.

cristi έγραψε:

Είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Ο γιατρός μου είχε πεί ότι δεν συνίσταται η σεξουαλική επαφή κατά το α τρίμηνο και αν το επιχειρήσουμε να το κανουμε μόνο με προφυλακτικό και "ήπια"... Πέρα από μια δυο φορές κατά τον τρίτο μήνα και μετά άλλες δυο τρεις μέχρι να φανεί η κοιλιά μου (η οποία άργησε) και μετά τέρμα. Περίμενα άλλες σαράντα μέρες που δεν επέτρεπε ο γιατρος και είχα και τα λόχεια μετά τον τοκετό και μετά όταν τελικά μπορούσαμε ελεύθερα να επιστρέψουμε στα παλιά μας δεν μπορούσα εγώ...Δεν είχα κουράγιο από τα ξενύχτια και το κυριότερο είναι ότι εγκεφαλικά λόγω του θηλασμού δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω... Θεωρούσα το σώμα μου ως ψυγείο παιδικης τροφής και όχι ως γυναικείο σώμα...Μετά το θηλασμό βέβαια, σιγα σιγά έχω επανέλθει αλλά ακόμη όχι όπως πριν... Ειλικρινά όμως δεν το σκέφτομαι τόσο όσο παλιότερα. Ακόμη ο μικρός μου που είναι 4 μηνων μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου. Φυσικά δεν το λέω στον άντρα μου γιατί είναι μεγάλος ζηλιάρης!

kalypso έγραψε: Καλησπέρα και από εμένα. Θέλω να σου πώ ότι δεν θα πρέπει να σε ξενίζουν τα συναισθήματά σου, ούτε να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι καλή μανα. Όπως μου είπε και η μαία μου στο μαιευτήριο, η μάνα δένεται με το παιδί σίγά σιγά. Γύρω στο δίμηνο όπου και να βρίσκεσαι ό,τι και να κάνεις μέσα στο μυαλό σου θα υπάρχει μια φατσούλα την οποία θα έχεις έννοια μέρα νύχτα. Για τους πατεράδες μπορεί να περάσει και εξάμηνο καμιά φορά μέχρι να αποκτήσουν δέσιμο με το παιδί τους. Αλλά μην νομίζεις ότι κι εσύ τώρα δεν έχεις δεθεί και ότι δεν έχει ήδη έρθει η αγάπη μεταξύ σας. Μπορείς εύκολα να το διαπιστώσεις αν κάνεις ένα πείραμα: ΄'Αστο ένα πρωί ολόκληρο στη μαμά / πεθερά, ένα άτομο που εμπιστεύεσαι και βγες έξω μόνη σου και κάνε μια βόλτα (που πιστεύω ότι θα σου κάνει και καλό) μέτρα από περιέγεια πόσες φορές στο διάστημα αυτής της βόλτας (εστω και για μια ώρα) θα σκεφτείς το παιδί σου και είμαι σίγουρη ότι κατά την επιστροφή θα το λαχταράς να το πιάσεις αγκαλιά. Μετά τον τοκετό είναι οι ορμόνες, η κούραση και η ταλαιπωρία μαζί με τη μεγάλη ευθύνη και τις απαιτήσεις της περιποίησης ενός νεογέννητου που τα δημιουργούν όλα αυτά. Υπομονή , με τον καιρό όλα θα διορθώνονται σιγά σιγά.

Κοριτσάκι μου γλυκό, πόσο με συγκίνησαν τα λόγια σου. Μου θύμισες τα δικά μου περισυ ακριβώς τέτοιο καιρό. Σου εύχομαι μια καλή εγκυμοσύνη και έναν καλό τοκετό και να κρατήσεις το καλοκαιρινό σου αγγελούδι αγκαλίτσα!!!

marianda έγραψε: Δεν φταιει η Σισιώ, τότε θα έπρεπε να λέει "Απαγορεύεται η είσοδος πριν τις 2 ΠΜ". Κι εγώ μπερδεύτηκα.

maraki_1978 έγραψε: Σκέφτομαι κι εγώ να το κάνω γιατί ο γιός μου είναι 4 μηνών και ο άντρας μου φαρμακοποιός με καθημερινή επισκεψιμότητα από ασθενείς με τη γρίπη αυτή. Και ο ίδιος σκέφτεται να το κάνει, μετά ακούει για πιθανές σοβαρές παρενέργειες που εμφανίζονται μετά από χρόνια και το μετανιώνει. Ο μόνος λόγος και για εμάς να το κάνουμε είναι το παιδί μας και μόνο. Χτες που πήγαμε στην παιδίατρο, μας είπε ότι είναι της γνώμης να μην το κάνουμε.Όχι προς το παρόν. Δεν ξέρω κι εγώ άλλος λέει έτσι, άλλος λέει αλλιώς...

katrina έγραψε: Και αναρωτιόμουν τόσα χρόνια γιατί στους άντρες αρέσει η γυναίκα να φοράει τακούνια...Αυτή την εκδοχή ομολογώ δεν την ήξερα...

Κορίτσια σας εύχομαι πολύ σύντομα να μας ανακοινώσετε τα ευχάριστα νέα ότι είσαστε εκ νέου έγκυες και πραγματικά σας εύχομαι να έχετε μια καλή εγκυμοσύνη. κΟυράγιο και εύχομαι σύντομα να βρείτε τη δύναμη να κοιτάξετε μπροστα.

liberty81 έγραψε: Σοφά ο λαός μας λέει: "¨οσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια!!" Έτσι και η δικιά σου στη δουλειά. Εϊχα κι εγώ στις διάφορες δουλειές μου τέτοιες ψυχαναγκαστικές μανιοκαταθλιπτικές γεροντοκόρες, οι οποίες επειδή ήταν πλήρως αποτυχημένες στην προσωπική τους ζωή το παίζανε καρριερίστες.! Η μαγκιά όμως που τις αποστομώνει είναι μια γυναίκα που έχει την καρριέρα της έχοντας κάνει μιά ωραία οικογένεια. Δεν λέω, πολύ δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Σήμερα όλα χρειάζονται. Και φυσικά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης:Πρώτα η οικογένεια και τα υπόλοιπα έπονται!! Κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι για λύπηση.

Με το καλό! Σου εύχομαι να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη και έναν εύκολο τοκετό!

Ο καπνός του τσιγάρου δεν εμποδίζει το σπέρμα να βρεί το δρόμο στο ωάριο, ΣΙΓΟΥΡΑ όμως είναι πολύ επικίνδυνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και προκαλεί σοβαρες βλάβες στο έμβρυο. Οπότε καλύτερα από το αναρρωτιέσαι αν εμποδίζει τη σύλληψη να επικεντρωθείς να το κόψεις θα σε συμβούλευα, γιατί αφού σκέφτεστε να κάνετε παιδάκι μόνο καλό θα κάνεις και σε αυτό και σε εσένα.

Κουράγιο... Σου εύχομαι ολόψυχα σύντομα να μας ανακοινώσεις τα ευχάριστα νέα.

Σε πονάει πάνω στη θηλή σου ή σε πονάει γενικώς εσωτερικά το στήθος σου? Σε κάθε περίπτωση πάρε αμέσως το γιατρό σου να του το πείς μήπως χρειαστεί να ακολουθήσεις θεραπεία (π.χ. κρέμα)