Lilaki

Είναι τόσο εξελιγμένες πλεον οι μονάδες των πρόωρων στα μαιευτήρια, που μπορουν να ανταπεξέρχονται σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. ¨ολα καλά θα πάνε επομένως. Γιαυτό θετικές σκέψεις και συμπαράσταση στους γονείς και ιδιαίτερα στη μανούλα που τόσο πολύ της κοστίζει να είναι το μωρό μακρυά της στη θερμοκοιτίδα.

καλησπέρα και από εμένα. Καταρχάς είναι κατά τη γνώμη μου πολυ θετικό το ότι το συνειδητοποίησες πως αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι φυσιολογικό και ότι πρέπει να θεραπευτεί. Πρέπει το συντομότερο να σε δεί κάποιος ειδικός και να σε βοηθήσει. Ό,τι και να σου πούμε εμείς είτε έχουμε περάσει είτε όχι επιλόχειο κατάθλιψη δεν θα σε θεραπεύσει, απλά ίσως σε κα΄νει να αισθανθείς ότι δεν είσαι η μόνη που πέρνάς αυτή τη δοκιμασία. Σο σίγουρο είναι πάντως ότι μια χαρούμενη μητέρα είναι και καλή μητέρα. Ενω μια μανα ψυχολογικά ασταθής επηρεάζει αρνητικά το μεγάλωμα των παιδιών. Στα μωρά δεν χρειάζεται εμείς οι μανάδες να μιλήσουμε, καταλαβαίνουν τα συναισθήματά μας αμέσως και επηρεάζονται ανάλογα. Το χρωστας λοιπόν στα παιδιά σου και στον εαυτό σου να το ξεπεράσεις επισκεπτόμενη κάποιον ειδικό. Όσο για το οικονομικό θέμα, υπάρχουν σε δημόσια μαιευτήρια οι ειδικοί που μπορείς να επισκεφτείς με το βιβλιάριό σου και τη συμμετοχή του Ταμείου σου. Τέλος σε αυτό το εγχείρημα πολύ σπουδαία είναι και η συμμετοχή του συζύγου σου, ο οποίος θα πρέπει να σε στηρίξει ψυχολογικά και ηθικά. Από εμένα σου εύχομαι σύντομα να το ξεπεράσεις και να μας ανακοινώσεις τα ΄θετικά σου νέα.

καλησπέρα και από εμένα. Καλό είναι όποιος γίνεται γονιός να είναι πλήρως συνειδητοποιημένος γιατί οι ευθύνες είναι πολλές, η κούραση μεγάλη, άσχετα αν η χαρά είναι ακόμη μεγαλύτερη. Θα έλεγα να καθήσεις να ηρεμήσεις και να ψάξεις μέσα σου αν πραγματικά θέλεις να κάνεις ένα παιδί ή απλά μπήκες σε αυτή τη διαδικασία εξαιτίας των γύρω. Αν πραγματικά ισχύει το δεύτερο τότε σταμάτα τις προσπάθειες, κάστε να χαρείς τη ζωή με τον αντρα σου και αν ξανακούσεις τίποτα από τρίτους για το θέμα, απλά βούλωσέ τους το στόμα με μια αποστομωτική απάντηση. Πάντως η μητρότητα είναι το ωραιότερο συναίσθημα και η μεγαλύτερη ολοκλήρωση για μια γυναίκα, αρκεί να το θέλει συνειδητά.

Καλησπέρα και από εμένα. Εγώ γέννησα τέλη Ιουλίου και θήλασα το γιό μου 3 μήνες. Καταλαβαίνεις λοιπόν ζέστη... Ποιός σου είπε όμως ότι όταν θηλάζεις πρέπει να τρως το καταπέτασμα;;; Το ότι πρέπει να τρως σωστά και θρεπτικά ναι , αλλά όχι και τον αγλαίωρα!.Όταν σου είπε ο γιατρός ότι πρεπει να κάνεις 4-5 γευματα ημερησίως, δεν εννοεί και σε ποσότητα τεραστίων διαστάσεων. Μπορείς να τρως λοιπόν ένα καλό πρωϊνό, μετά ένα δεκατιανό (φρούτο π.χ), μετά το μεσημεριανό σου σε λογικές μερίδες, άλλο ένα φρούτο ή γιαουρτάκι το απόγευμα και μια σαλάτα το βράδυ. Αν δεν τρως γλυκά, παραλατισμένα, τηγανητά, τσιγαριστά, με σάλτες λιπαρών και βλακείες τύπου κρουασάν, πατατάκια κτλ, και θα χορταίνεις και δεν θα μπουχτίζεις και δεν θα πάρεις και κιλά. Επίσης ο θηλασμός θέλει πολλά υγρά. Εγώ θυμάμαι κάθε φορά που θήλαζα, έπινα μετά ένα μπουκάλι νερό. Ο θηλασμός κάνει από μόνος του μεγάλη καύση θερμίδων και αυτό που οι θηλάζουσες πρέπει να κάνουν είναι να τον ενισχύουν με ποιοτική διατροφή. Εγώ θυμάμαι ότι έπαιρνα και διάφορα συμπληρώματα (ασβέστιο και σίδηρο). Καλή συνέχεια.!

Περσία μου καλησπέρα και από εμένα. Εύχομαι ο πόνος της ψυχής σου να απαλυνθεί σύντομα από μια δεύτερη εγκυμοσύνη και ένα υγιεστατο μωράκι. Θέλω να σου πώ ότι κι εμενα ο γιός μου στον 8ο μήνα είχε 2πλή περιτύλιξη ομφαλίου λώρου περί τον εμβρυϊκό αυχένα. Το διαπίστωσε ο γιατρός με το 2ο doppler που έκανα στο μαιευτήριο. Εκτός αυτού ο μικρός ήταν σε ισχυακή προβολή, κάτι που το ξέραμε από την αρχή. Από τότε μου είπε να είμαι από τον καναπέ στο κρεββάτι και αντίστροφα και στις αρχές της 37ης εβδομάδας με έβαλε επειγόντως χειρουργείο και μου πήρε το παιδί με καισαρική. Γιατρός δεν είμαι να σου πώ τί έπρεπε ή δεν έπρεπε να είχε κάνει οδικός σου ο γιατρός, όμως είμαι μάνα και συμμερίζομαι όσο μπορώ τον πόνο σου και σου λεω απλά τί θα έκανα στη θέση σου.:Μήνυση. Αν δηλαδή τα πράγματα γίναν όντως έτσι όπως τα περιγράφεις, ότι εσύ διάνυες την εγκυμοσύνη σου και οι γιατροί σε είχαν εφησυχάσει 100% ενώ δεν θα έπρεπε, τότε θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε αυτούς. Αυτό δεν θα φέρει δυστυχώς πίσω το μωράκι σου, πρέπει όμως και οι γιατροί να είναι υπόλογοι των πραξεών τους, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να μην επαναλάβουν το ίδιο σε κάποια άλλη μάνα. Μπορεί η άποψή μου να θεωρηθεί τραβηγμένη, αλλά σου λέω για το τί θα έκανα στη θέση σου. Επίσης, θα άλλαζα εννοείται και γιατρό και τέλος θα πήγαινα και σε κάποιον ειδικό να μιλήσω για το ψυχικό τραύμα που θα κουβαλούσα για να με βοηθήσει να απαλύνω τον πόνο μου και να είμαι ψυχικά έτοιμη για μια επόμενη εγκυμοσύνη. Αν για οποιοδήποτε λόγο μπορώ να σου φανώ χρήσιμη, μην διστάσεις να μου απευθυνθείς. Σου εύχομαι ολόψυχα και πάλι σύντομα να μας ανακοινώσεις τα ευχάριστα για μια νεα εγκυμοσυνη. Φιλιά

Καλησπέρα και από εμένα που ομολογώ ότι έχω να μπώ καιρό στο mammy λογω υποχρεώσεων. Αρχές Αυγούστου επιστρέφω στη δουλειά μου και εδώ και 2 μήνες ψάχνουμε μια γυναίκα να μας κρατάει το παιδί όταν εγώ θα είμαι στη δουλειά. Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκε μια κυρία ηλικίας 40 ετών η οποία κάνει αυτή τη δουλειά εδώ και κάποια χρόνια και έχει ένα γιο που πάει στο Λύκειο. Απόψε τη γνώρισα και η αλήθεια είναι ότι μου έκανε καλή εντύπωση. Μια συμπαθητική γυναίκα,χαμογελαστή και ευχάριστη. Όμως επειδή έχω μεγάλη αγωνία και μεγάλο άγχος για το πώς θα τα πάει με το παιδάκι μου, θα ήθελα να μου πείτε όσες υπήρξατε στην ίδια θέση με μένα τί να προσέχω, σε τί να δίνω σημασία, σε τί να της εφιστήσω την προσοχή επάνω στο παιδί μου. Επίσης έχω και ένα άγχος επειδή ο μικρός πάνω από όλα και όλους μου έχει μεγάλη αδυναμία μην τυχόν αυτή η κυρία μου "κλεψει" αυτά τα πρωτεία...Αρρωστημένο το καταλαβαίνω, αλλά δεν παύει να είναι μια από τις αγωνίες μιας μάνας... Σας παρακαλώ, δώστε μου τα φώτα σας και ενισχύστε με ψυχολογικά, γιατί μονο και μόνο που θα τον αποχωριστώ τον μικρό μου πρίγκηπα με πιάνει μελαγχολία...

Αφού σαν λαός δεν έχουμε εθνική παιδεία... τόσα κι άλλα τόσα περιστατικά πάντα θα βιώνουμε δυστυχώς. Εγώ ευτυχώς στην εγκυμοσύνη δεν είχα τέτοια περιστατικά. Ο Έλληνας κοιτάζει πάντα πως να βολεψει την πάρτη του και τίποτα παραπέρα. ΜΟυ έλεγε ένας γνωστός που είχε πάει στην Ιαπωνία ταξίδι και του έκανε εντύπωση πώς όλοι οι Ιάπωνες τηρούσαν αυστηρή σειρά προτεραιτότητας σε όλα. Επίσης μας είπε ότι εάν δουνε κάποιον να πηγαίνει από το τέλος σφήνα μπροστά δεν μιλάει κανείς τους γιατί είναι σίγουροι ότι χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης π.χ. αναπηρίας, έγκυος γυναίκα, γυναίκα με μωρό κτλ. Πώς είναι εδώ στην Ελλάδα, καμία σχέση.

Ψυχραιμία! Το μωράκι σου έχει αυτό που λέγεται νεογνική ή βρεφική ακμή, το οποίο βγάζει το 80% των μωρών στην ηλικία του. Και ο δικός σου το είχε. Η γιατρός μας συνεστησε μόνο επάλειψη ταμποναριστά με λίγο χαμομήλι σε αποστειρωμένη γάζα. Κατα τα άλλα μέσα σε μια δυο βδομάδες, άντε τρεις φεύγουν μόνα τους. Don't worry!

Λοιπόν,βαφτίζουμε το νινάκι μας σε ένα μήνα περίπου. Προσκλητήρια, μπομπονιέρες, στολισμός ο.κ. Τα υπόλοιπα μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Γενικά η βάφτιση του παιδιού θα έχει θέμα "θάλασσα" καθώς και η εκκλησία και το ξενοδοχείο θα είναι επάνω στη θάλασσα. Ο στολισμός θα περιλαμβάνει δίχτυα με αστερίες, ψαράκια, κοχύλια και καραβάκια. Το προσκλητήριο θα είναι ένα μικρό "παλιακό" τετράδιο μαθητικό μπλέ με δυο σελίδες με τα στοιχεία της βάφτισης και ωραία γραμματοσειρά τύπου χειρόγραφου. Οι μπομπονιέρες είναι όλες από το χαμόγελο του παιδιού καθώς και θα υπάρχει ένας κουμπαράς όπου ο καθένας από τους καλεσμένους θα μπορεί να κάνει μια δωρεά στο χαμόγελο του παιδιού. Τα δώρα του νονού και της νονάς θα είναι κοσμήματα. ο στολισμός των τραπεζιών στο ξενοδοχείο που θα είναι σε μια εξέδρα πάνω στη θάλασσα θα είναι μπλε οργάντζα με κοχύλια, ψάρια, αστερίες κτλ. Δεν θα έχουμε dj αλλά όσην ώρα διαρκεί η δεξίωση θα ακούμε κάποια μουσική ευχάριστή και είμαι σίγουρη ότι οι παππούδες θα έρθουν με τα απαραίτητα cd να ακουστούν για να ριξουν και ένα τσαμικο στη βάφτιση του εγγονού τους!

Ούτε και πολύ νιάνιαρο ούτε και να περπατάει και να εχει γίνει ολόκληρο παιδί. Μεταξύ 6 και 12 μηνών πιστεύω ότι είναι καλά. Και τα χαλογελάκια του θα τα σκάει και θα δείχνουν και τα ρουχαλάκια του ωραία στις φωτογραφίες. Εμείς πάντως τον πρίγκηπα τον βαφτίζουμε όταν θα είναι περίπου 10 μηνών.

Γιατρέ καλησπέρα. Ο γιός μου είναι 8 μηνών και το Σ/Κ που μας πέρασε το παιδί διαπιστώσαμε ότι έβγαλε στο κορμάκι του (μπουτάκια, κοιλιά, μάγουλα και πηγούνι) κατι κοκκινίλες οι οποίες του δημιουργούσαν φαγούρα και ξυνότανε. Τον πήγαμε στην παιδίατρό μας και μας είπε ότι το παιδί έχει μια αλλεργία τύπου κνίδωσης και μας συνέστησε θεραπεία πρωί-βράδυ με κορτιζόνη (soldesanil σταγόνες)για 3 μέρες(ξεκινήσαμε από την Τρίτη) και αντιϊσταμινικό σε σιρόπι (atarax) πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Στα σημεία δε που έχει βγάλει τις κοκκινίλες το παιδί να του βάλουμε κορτιζονούχα αλοιφή. Τελος μας συνέστησε να κάνουμε μια ειδική εξέταση αίματος προκειμένου να διαπιστώσουμε τις ουσίες που κινητοποιούν αλλεργική αντίδραση στον οργανισμό του παιδιού όταν του περάσει εντελώς η αλλεργία που έχει τώρα και όπου και να πάμε να έχουμε μαζί μας μια ένεση αδρεναλίνης για μωρά(anapen) σε περίπτωση αλλεργικού σοκ. Επειδή έχουμε ανησυχήσει πάρα πολύ δεδομένου ότι ο μικρός παρά τη φαρμακευτική αγωγή έχει κάνει μερικά "φουντώματα" από κοκκινίλες και το βράδυ ενώ κοιμόταν στο δωμάτιό του από 6 μηνών τον παίρνουμε στο κρεββάτι μας για να τον προσέχουμε όλη τη νύχτα μην τυχόν και το παιδί πάθει αλλεργικό σοκ, θα ήθελα να μου πείτε την άποψή σας και αν έχετε τη γνώμη να πάμε το παιδί και σε κάποιον ειδικό αλλεργιολόγο. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Ειλικρινά λυπάμαι. Το μόνο που μπορώ να σου ευχηθώ είναι σύντομα να μας ανακοινώσεις ότι είσαι και πάλι έγκυος. Δεν θα πρέπει να το βάλεις κάτω. Σου εύχομαι να είναι η τελευταία περιπέτεια και σύντομα να κρατάς το μωρό σου αγκαλιά. Εγώ θα έλεγα μήπως να άλλαζες και γιατρο...Ή τουλάχιστον να έπαιρνες και μια δεύτερη άποψη στην επόμενη εγκυμοσύνη σου. Προσωπικά σου στέλνω όλη τη θετική μου ενέργεια.

Κατά τη γνώμη μου δεν έχει πιστευω καμία σχέση. Εγώ γέννησα με επισκληρήδιο και έκανα και καισαρική.Θήλασα ωραιότατα το παλικαράκι μου 3 μήνες αποκλειστικά και θα τον θήλαζα παραπάνω, αλλά αρρώστησα και χρειάστηκε να πάρω αντιβίωση, οπότε και σταμάτησα απότομα το θηλασμό. Το παιδί με το που γεννησα μου το βάλανε αμέσως στο στήθος να πάρει το πρωτόγαλα αμέσως ο μικρός μου άρχισε να κάνει θηλαστικές κινήσεις. Πιστεύω καθαρά ότι είναι θέμα πρώτα από όλα γιατρού και μαίας και μετά φυσικά της μητερας η οποία θα πρέπει να δείξει την απαραίτητη υπομονή που απαιτεί ο θηλασμός στην αρχή ιδιαιτέρως. Σου εύχομαι να θηλάσεις το μωράκι σου για να αισθανθείς εξ αρχής το μεγαλείο της μητρότητας.

Καλησπέρα και από εμένα. Μου θυμίζεις τον εαυτό μου περισυ τέτοιο καιρό περίπου... Κι εγώ ήμουν 50 κιλά πριν γεννήσω, πήρα 10 κιλά στην εγκυμοσύνη και όταν ήρθα από το μαιευτήριο στο σπίτι ήμουν 51. Τώρα μετα από 7 μήνες είμαι πάλι 50 κιλά και fit γιατί έχω επιστρέψει και στο γυμναστήριο εδώ και καιρό. Δεν υπάρχουν μυστικοί τρόποι που στην εγκυμοσυνη σε κρατάνε αδύνατη και ούτε είμαι και υπερ της άποψης φάε όσο τραβάει η ψυχή σου έγκυος είσαι! Αυτό το θεωρώ απαράδεκτό όχι μόνο για την αισθητική, αλλά προπάντων για την υγεία και της εγκύου και του εμβρύου! εμένα το πρώτο πράγμα που μου είπε ο γιατρός ήταν να προσέξω να μην πάρω κιλά γιατί θα με έτρωγε ζωνταντή. Στην εγκυμοσυνη πρέπει να τρώς, αλλά να τρώς σωστά. Καλό πρωϊνό, δεκατιανό π.χ. ένα φρούτο, μεσημεριανό θρεπτικό (συνοδευτικά με σαλάτα), το απόγευμα πάλι ένα σνακ (φρούτο, ή κρακερ με λίγο τυράκι) και το βράδυ ελαφρά (μια σαλάτα, ένα γιαούρτι με φρούτα, γιαούρτι με δημητριακά). Κοινώς να τρως υγιεινά, να αποφεύγεις όσο μπορείς τα γλυκά και τα τηγανητά, τα πολύ πικάντικα (με αλάτια και πιπέρια) και μικρά και συχνά γεύματα. Έτσι ούτε πεινάς, ούτε και παχαίνεις. Τέλος καλό είναι να κινείσαι (δεδομένου ότι οι συνθήκες το επιτρέπουν), όχι τρελλά πράγματα, αλλά όσο είσαι στο σπίτι ξαπλα και τρως όλη μέρα σίγουρα θα παχύνεις! Βγές καμιά βολτίτσα να περπατήσεις, να πάρεις και τον αέρα σου, καλό κάνει! Εύχομαι μια καλή εγκυμοσύνη και με το καλό να κρατήσεις το μωράκι σου αγκαλίτσα!

καλησπέρα και περαστικά και από εμένα. Εγώ όποτε αρρωσταίνω φτιάχνω τραχανόσουπα και τρώω και με βοηθάει πολύ. ¨Εχω όμως και τον καλυτερο χειροποίητο τραχανά, αυτόν που φτιάχνει κάθε χρόνο η γιαγιά μου και όποτε φτιάχνω μοσχομυρίζει το σπίτι! Θεωρείται και πολύ δυναμωτικό. Μπορείς να του βάλεις τυρί ή ακόμη και γάλα αν σου αρέσει. Μπορείς να βρείς στα μεγάλα σουπερ μάρκετ στα βιολογικά προϊόντα.

Ωραίο θέμα και αμφιλεγόμενο... Εγώ που πάντα έλεγα ότι μάνα είναι μόνο μία και πατέρας φυσικά και που άκουγα μερικούς να αποκαλούν τα πεθερικά τους μαμά και μπαμπά και μου σηκωνόταν η τρίχα κάγκελο, ναι το κάνω στα δικά μου. Η δική μου πεθερά και πεθερός με βλέπουν όχι ¨σαν¨, αλλά κυριολοεκτικά παιδί τους. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να μένω μακρυά από τους γονείς μου και να είμαι πολύ κοντά στα πεθερικά μου. Ό,τι και να σας πώ είναι λίγο. Πραγματικά θεωρώ ότι σε αυτό το θέμα είμαι πολύ τυχερή, γιατί έχω τέτοια αδυναμία στους γονείς μου, που αν τα πεθερικά μου δεν ήταν έτσι όπως είναι, πραγματικά θα μαράζωνα που θα έμενα κοντά τους. Εισπράττω μεγάλη και ανιδιοτελή αγάπη από αυτούς τους ανθρώπους και πραγματικά μερικές φορές με συγκινεί απλόχερη έκφραση των συναισθημάτων τους. Ειδικά τώρα με το παιδί, η αγάπη και η βοήθεια που μας προσφέρουν πραγματικά είναι μοναδική. Διακριτικοί, χωρίς να ανακατεύονται στα πόδια μας και στη ζωή μας.Στηρίζουν την οικογένειά μου με τον άντρα μου και τη σχέση μου μαζί του. Και τελικά έχω φιλοσοφήσει ότι:τους γονείς μας τους αγαπάμε και μας αγαπούν γιατί είναι γονείς μας και είμαστε παιδιά τους, γιατί μας έχουν φέρει στον κόσμο, γιατί μας μεγαλώσανε κτλ. Δεν αξίζει λοιπόν τους γονείς του άντρα σου όταν σε αντιμετωπίζουν ως παιδί τους να τους αποκαλείς κι εσύ με τον ίδιο τρόπο που αποκαλείς τους γονείς σου έστω και σαν ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης της αγάπης τους;;; Εγω τουλάχιστον αυτό κάνω και το αισθάνομαι κιόλας. Το ίδιο κάνει και ο άντρας μου στους δικούς μου και εκείνοι πολύ το ευχαριστιούνται. Δεν λέω, όπως αισθάνομαι για τη μάνα και τον πατέρα μου δεν συγκρίνεται, όμως για αυτούς τους δύο ανθρώπους μόνο αγάπη αισθάνομαι και ευγνωμοσύνη για τον τρόπο που μου φέρθηκαν από την πρώτη στιγμή.

Συγχαρητήρια!!! να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη και με το καλό να κρατήσεις το μωράκι σου αγκαλιά!!

Κάτι τέτοια διαβάζω και μου σηκώνεται η τρίχα όρθια.! Είτε είναι δημόσιο, είτε είναι ιδιωτικό(ένας λόγος παραπάνω) να πάς εκεί και να τους αναποδογυρίσεις τα γραφεία. Δεν είμαστε καλά! Να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τον καλύτερο τρόπο, να μην ξεστομίζουμε παλιόλογα οι ίδιοι οι γονείς μπροστά τους και η κάθε τυχάρπαστη δασκαλίτσα να ανοίγει το στόμα της κατα αυτόν τον τρόπο.!!! Έπρεπε να ήμουν εγώ στη θέση σου και θα σου έλεγα ποιόν θα έτρωγε ¨το μαύρο σκοτάδι¨...

καλησπέρα και από εμένα. Απλά πρέπει να σκέφτεσαι ότι κάθε φορά που ανάβεις ένα τσιγάρο, μαζί σου το καπνίζει χωρίς να το θέλει και το αγέννητο παιδί σου και συνεπώς του κάνεις κακό εσύ η ίδια του η μάνα. ΝΟμίζω ότι αν επιχειρήσεις να σκέφτεσαι αυτό κάθε φορά που κρατάς στα χέρια σου ένα τσιγάρο, δεν θα το ανάψεις. Σου εύχομαι μια καλή εγκυμοσύνη και με το καλό το μωράκι σου. Υ.Γ: Όσο ελαφρύ και να είναι ένα τσιγάρο, δεν παύει να είναι ότι χειρότερο για ένα αγέννητο παιδί. Δεν ξέρω αν ο γυναικολόγος σου σε αφήνει να καπνίζεις, αλλά πιστεύω απόλυτα ότι γυναικολόγος που επιτρέπει το κάπνισμα είναι επιοικώς απαράδεκτος.

καλησπέρα και από εμένα. Φαντάζομαι ότι η πεθερά σου βρίσκεται εκεί όχι για να "είναι στα πόδια σου" , αλλά με σκοπό να σε βοηθήσει δεδομένου ότι η μαμά σου είναι μακρυά. Δεν λέω, όσο καλή και να είναι μια βοήθεια ανεξάρτητα αν αυτή είναι μαμά ή πεθερά, θα πρέπει το ζευγάρι να μείνει μονο του με το παιδί του να "δέσει" ως οικογένεια. Και θα ξενυχτήσουν και θα κουραστούν, αλλά όσο βλέπουν το παιδάκι τους να μεγαλώνει θα τα ξεχνάνε όλα. ΄Όσο για την πεθερά σου, μπορείς αν τόσο πολύ σε ενοχλεί η συνεχής βοήθειά της να μιλήσεις στον άντρα σου για να την "αραιώσει" ή μπορείς κι εσύ η ίδια με εύσχημο τρόπο να της πείς : "δεν πάς να ξεκουραστείς που σήμερα κουράστηκες τόσο πολύ με το παιδί;;" Πιστεύω ότι όταν δεν υπάρχουν ακραίες καταστάσεις όλα τα πράγματα λυνονται με καλή διάθεση.

Μπράβο για το θέμα. Προσωπικά δεν καπνίζω και ειδικά στην εγκυμοσύνη ξερνούσα σαν το παπί με την υποψία τσιγάρου. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετές εγκυμονούσες που καπνίζουν και αυτό είναι πραγματικό έγκλημα, αλλά βρε κορίτσια φταίνε εκτός από τις ίδιες φυσικά και οι γυναικολόγοι τους. Έχω παράδειγμα από τον κοντινό φιλικό μας κύκλο που ο γυναικολόγος έλεγε στην έγκυο ότι δεν πειράζει να κάνεις μέχρι 2-3 τσιγάρα την ημέρα γιατί αν το κόψεις "μαχαίρι" μπορεί το σύνδρομο στέρησης να κάνει τελικά κακό στο παιδί...!!!άκουσον ακουσον, ενώ το τσιγάρο θα κάνει καλύτερο.!!!! Επίσης το γεγονός ότι αρκετές μαμάδες δεν επιλέγουν να θηλάσουν το παιδί τους είναι το τσιγάρο, γιατί ακόμη και οι "προοδευτικοί" γιατροί που επιτρέπουν το κάπνισμα στην εγκυμοσύνη, κατά τη διάρκεια του θηλασμού το απαγορεύουν και εκείνοι (ευτυχώς). Εμείς έχουμε φίλους καπνιστές, οι οποίοι όμως δεν καπνίζουν στο σπίτι μας μέσα ποτέ, αλλά στη βεράντα.

καλησπέρα και από εμένα. Κι εγώ όταν εξέφρασα την απορία αυτή στην παιδίατρό μου, μου απάντησε ότι τα παιδιά μέχρι 6 μηνών αισθάνεται ότι είναι η ίδια προσωπικότητα με την μητέρα του. Μετά από τους 6 μήνες αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι είναι ένα διαφορετικό πρόσωπο, επομένως το να κοιμάται πριν τους 6 μήνες σε άλλο δωμάτιο από τη μαμά ίσως δεν είναι και το καλύτερο πράγμα. Δεν είμαι υπερ του να κοιμάται το παιδί μέχρι να χρονίσει-και φυσικά ούτε παραπάνω που ακούω μερικές περιπτώσεις και φρικάρω- αλλά ούτε και να μένει το παιδί μόνο του από ημερών. Νομίζω ότι η ηλικία των 6 μηνών είναι η ιδανική. Εμείς σε αυτή την ηλικία περίπου τον πήγαμε στο δωμάτιό του και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Κιχ κάνει το μανάρι και με την ενδοεπικοινωνία πετάγομαι η δόλια η μάνα.!

Πολύ ωραίο βίντεο. Το έχω ξαναδεί στο σινεμά σαν ταινία μικρού μήκους πριν από κάποια άλλη ελληνική ταινία που είχα πάει να δώ τότε η οποία μου διαφέυγει. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε και αναλωνόμαστε σε άλλα μη σημαντικά πράγματα, κυρίως υλικά. Άλλωστε τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν. Προσωπικά έχω αναθεωρήσει την κοσμοθεωρία μου από τότε που γέννησα το γιό μου. Βλεπω όλα τα πράγματα στη ζωή με τελείως διαφορετικό μάτι: εκείνο της μάνας.

Αχ κορίτσια...Αυτό είναι να μη σου τύχει. Και να μην σου τύχει να σε κερατώσουν και να μην σου τύχει να το μάθεις και από πάνω... Προσωπικά δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, αλλά πιστεύω ότι μπορεί και να τον συγχωρούσα. Αλλά ο γάμος δεν θα σωζώταν με τίποτα. Γιατί ξέρω τον εαυτό μου και είμαι σίγουρη ότι ακόμη και αν τον συγχωρούσα δεν θα μπορούσα να ξαναείμαι μαζί του... Και η κάθε προσπάθεια επανασύνδεσης θα ήταν πιστεύω τραγική. Γιατί ρε κορίτσια πιστεύω ότι όταν σπάσει το ρημάδι το γυαλί, ακόμη και να ξανακολλήσει, δεν κολλάει καλά και είναι πάλι περισσότερο "εύθραυστο".

ΚΟρίτσια σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας. Σίγουρα θελω και τα προσκλητήρια και οι μπομπονιέρες του παιδιού μου να είναι κάτι ιδιαίτερο και αν δεν βρώ από το Χαμόγελο του παιδιου ή άλλο φιλανθρωπικό οργανισμό θα κάνω κάτι που μου αρέσει από αλλού. Σίγουρα όμως, θα δωρίσω κάτι είτε δώρα, είτε χρήματα σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη, γιατί πιστεύω ότι ιδιαίτερα σήμερα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε και αφορούν όλους μας πλέον, το να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας είναι πιο σημαντικό από ότι παλιότερα. Μπορεί να ακούγεται "κλισέ" αλλά είναι η αλήθεια. Σας ευχαριστω και πάλι για τις απαντήσεις σας και θα επανέλθω στο θέμα να σας ανακοινώσω το τί κανόνισα τελικά