El_ninio

... είμαι εδω, είμαι εδωωωωωωω... ακούει κανείς???? :silly:

Καλησπέρα και καλως ήρθες στην παρεα μας Εγω γέννησα τον μπομπιρα μου πριν 6,5 μήνες με καισαρική. Είχε φτάσει η καταληκτική ημερομηνία και δεν είχα κανενα πόνο. Πηγαίνοντας στο μαιευτήριο για προκληση (αυτο δλδ περίμενα μιας και δεν μου είχε ειπωθεί κάτι διαφορετικό από το γιατρό μου μέχρι εκεινη τη στιγμη) με εξετάζει η μαία & μου βάζει ορό. Ερχομενος ο γιατρός και εξεταζοντας με & εκείνος, μου είπε οτι το μωρο μου ειναι πολυ ψηλα, ότι δεν βρίσκεται με το κεφαλάκι προς τα κάτω και ότι ο τραχηλος δεν είναι καθόλου έτοιμος. Με ρώτησε τι ήθελε να κανουμε... τετοια ωρα τετοια λογια δλδ. Ρωτωντας τον εγω τι προτεινει εκεινος, μου απάντησε ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε με τους πόνους αλλα θα μας πάρει πολλές ώρες και ίσως ετσι, να δημιουργησουμε προβλημα στο μωρό... Δεν ξέρω ειλικρινα εαν ήταν αληθεια όλα οσα μου είπε.... Δεν ξέρω εαν η καισαρική ήταν ότι καλύτερο ή εαν απλά, ήθελε να τελειωνει γρήγορα. Ακόμη και εαν μου είπε την αλήθεια εκεινη την ωρα, για εμενα θα ειναι πάντα λάθος μιας και επρεπε από τις αρχές του 9ου, να με ενημερώσει σχετικά για τον επερχόμενο τοκετό..... Η νάρκωση ήταν ολική & η τομή δεν με ενόχλησε καθόλου. Το επόμενο πρωί ημουν ηδη όρθια με όλα μου τα μπιρμπιλόνια να ειναι και αυτα μαζι μου (καθετήρα και όρο) περιμένοντας να αγκαλιάσω το μωρό μου. Σίγουρα θα ειναι η καλύτερη δυνατή απόφαση εφοσον θα ειναι δικη σου. Φιλιά και εύχομαι από εδω και πέρα, να μην σε δυσκολέψει αλλο πια το μπομπιράκι σου

Να της ζήσει. Τον περίμενε από μέρα σε μέρα αλλα σε εκεινο μάλλον αρέσουν τα προγραμματισμένα :laugh: Να ειναι γερός ο μικρούλης και τυχερός.

Πολύ τρελό μωρό με πολυ ωραιο δοντάκι :silly: Να σου ζήσει !!!!!

Ακούγεσαι πολυ ωραίος ανθρωπος Συγχαρητηρια για το μωρακι που κυοφορείς. Εγω ειμαι η ελευθερία και όπως και εσυ, βρέθηκα κατά τύχη στον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης μου σε αυτήν την χώρα των πολλών και τρελών μαμάδων :silly: Έχω ενα μπόμπιρα 6,5 μηνων και μου έχει πάρει κυριολεκτικά το μυαλο και τον ύπνο!!! (τρελά ξενύχτια )

Συγχαρητήρια τόσ για την πολύ χαρούμενη είδηση αλλά και για την υπομονη & επιμονή σας :) Δεν μπορώ ούτε καν να διανοηθω την ευτυχία & την λαχτάρα που νιώθεις. Να έχεις μια πολυ ωραία εγκυμοσύνη και το τέλος της να σε βρει αγκαλια με το πιο γλυκο πλασματακι του κόσμου, το δικό σου πλασματάκι

Χαχαχαχαχ, ναι :laugh: Σε ευχαριστώ πολυ. Εαν δεν με απαντούσες,το ξημέρωμα θα με έβρισκε μπροστά στο pc :silly:

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια Μου πήρε λιγάκι (τι λιγάκι δλδ, σε λίγο θα συμπλήρωνα 8ωρο ) αλλά ο επιμένων νικά!!!!!!

Μην γελάτε, προσπαθώ 2 ώρες και άκρη δεν έχω βγάλει.... ουφ Να με πάρει η ευχή, να με πάρει, το θέλω οπωσδήποτε :silly:

Με το καλο να κρατησεις το μωρακι σου

Παρα πολυ ωραίο! Προσωπικα δεν εχω ιδεα πως στηνεται ενα blog αλλα μου φαινεται πως θελει τρελή δουλεια:silly:

και το αγαπημένο του γιου μου... του το σιγο μουρμουριζει ο μπαμπας του και λιωνει :laugh:

...if i made you mad today, would you love me tomorrow?.....

Άξιζε την αναμονή, είναι γόης!!!!!!!!!! Να τον χαίρεσαι.

Καλησπέρα μέλλουσα φοβισμένη μαμά Εγώ γέννησα τον γιο μου πριν 6,5 μήνες σε μια κλινική στην Λάρισα. Δεν είχα την επιλογή της επισκληριδίου και έτσι στις 9:45 το πρωί μια βροχερής Παρασκευής, μπήκα στο χειρουργείο. Ήταν κάπου στις 12 που άργησα να συνερχομαι και η πρωτη μου ερωτηση ήταν για το μωρό. Άκουγα στο βάθος τις φωνες των δικών μου να μου λένε ότι το μωρό ειναι μια χαρά και ετσι αποκοιμήθηκα. Την επόμενη μέρα σηκώθηκα από το κρεβάτι, κρατούσα τον μπόμπιρα μου αγκαλια και ημουν ενας θεόχλωμος αλλα τρελός από την χαρά άνθρωπος (ευτυχως μου έφυγε η χλωμάδα & μου εμεινε η τρέλα). Η τομή δεν με ενόχλησε καθολου στους μήνες που ακολούθησαν. Καταλαβαίνω την αγωνία σου. Εκει που εισαι ημουν & εδω που ειμαι, θα ερθεις γι αυτο και σου λέω, να μην φοβάσαι. Κοίταξε να απολαύσεις το υπόλοιπο της εγκυμοσυνης σου

Όπως πολύ σωστά έχεις καταλάβει είμαστε πολλές οι κουρασμένες. :silly: Ο δικός μου αούα ειναι ήδη 6,5 μηνων & ξυπνάει κάθε 1-1,5 ώρα τη νύχτα. Και όλο λέω στον εαυτό μου, ότι κάτι έχω κάνει λάθος και εκεί που είμαι έτοιμη να είμαι αυστηρή μαζί του, με χαϊδεύει στο μάγουλο και λιώνω... :silly: Υπομονή, θα μεγαλώσουν και θα μας λείπουν αυτά τα παραδεισένια ξενύχτια (λέμε τώρα )

Φαίνεται τόσο μικρούλης και όμως τα κατάφερε. Εύχομαι να είναι πάντα γερός και μαζί με εκείνον και εσύ που πήρες δύναμη από την δύναμή του.

spiri έγραψε: (Όχι πια αγαπητό) spiri, γνωριζω πολυ καλά ότι είσαι γυναίκα. Σε αντίθεση με εσένα, διαβάζω με προσοχή όλα όσα γράφουν οι εδώ "συνομιλητές" μου. Ίσως μπορώ και να φανταστώ και το πως σου προέκυψε το ψευδώνυμο (αν και η προσθετική, θα έπρεπε να σου δώσει διαφορετικό έναυσμα για έμπνευση). :silly: Το ότι είσαι απίστευτα ειρωνική, αγενής και δήθεν, είναι περιττό να το αναφέρω. Έγινες μέλος μιας ομάδας γυναικών που έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς τα μωρά τους & την καθημερινότητά τους, ενίοτε. Εάν αυτά τα δυο σου προκαλούν γέλιο, τότε ευτυχώς που προέρχεσαι από ιατρική οικογένεια γιατί πραγματικά έχεις ανάγκη τους γιατρούς όσο κανένας άλλος.-

spiri έγραψε: Για εγκεφαλική βλάβη ακούω και δεν μου αρέσει καθόλου. Αγαπητό spiri, δεν ξέρω τι είναι αυτό ακριβώς που διάβασες σε αυτές τις 20 σελίδες του θέματος αλλά, ειλικρινά απο μια γυναίκα, μητέρα και επαγγελματία με διαφορετική ιδιοσυγκρασία από εμάς, θα περίμενα κάτι πιο ακριβές. :silly: Δεν υπήρξε καμια "επιστημονική άποψη" παρά μόνο προσωπικές εμπειρίες. Αυτό είναι όλο.

Καλησπέρα tinky. Έβλεπα προχθες (εαν δεν κανω λαθος) φωτογραφίες απο μια βαπτιση μιας μικρούλας του mammyland. Όπου μεσα στην εκκλησια υπηρχε ενα ομορφο λευκο τραπεζι στολισμενο σε ροζ- λευκες αποχρωσεις και πανω του πηρχε το βιβλιο των ευχων. Εαν πάλι η βαπτιση της μικρουλας σου γινει σε εξωτερικο χώρο, μπορεις να το διακοσμήσεις πολυ περισσότερο (με μικρα κουβαδακια με βασιλικο και ενα ωραιο καφασακι με πολυχρωμα γλειφιτζουρια- ή με ζαχαρωτα (εγω θα κανω αυτο, ελπίζω δλδ εαν τα καταφερω με τη ξυλουργικη :silly: ))

Καλησπέρα Αθηνά. Το δικο μου μπομπιρακι ειναι 6 μηνων και τις τελευταιες 14 μέρες έχουμε ξεκινησει τις φρουτόκρεμες. Αυτό που με συμβούλεψε να κάνω η παιδίατρος ειναι να ξεκινησω δειλα με τα φρουτακια ως δεκατιανο (μου τόνισε να μην κάνω συνδυασμους ), να συνεχίσω με βραστά λαχανικά (καροτάκια, πατατακια κλπ) και αργότερα να προχωρήσουμε στα δημητριακά( κρεμούλα μου είπε για το απόγευμα και μόνο). Μου έκανε ξεκάθαρο ότι εφόσον θηλάζω να μην του δίνω δυο κρεμες την ημερα (φρουτοκρεμα- δημητριακά) και να συνεχίσει έτσι το μητρικό γάλα να είναι η βασικη του τροφή (φανταζομαι μεχρι τον 7ο θα ισχύσει αυτό γιατι μετα θα πρέπει να ξεκινησει το φαγάκι). Ίσως να διαφέρει λιγακι απο αυτα που συνιστουν οι έλληνες παιδίατροι (βρίσκομαι στην ολλανδια) αλλά, μου ακούγεται εντάξει. Το μωρακι έχει όλο τον χρόνο στην διαθεση του να δοκιμάσει φρουτα και λαχανικα και δεν στερειται το γαλατακι.

Και εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ μικρακι. Να φανταστείς ο δικός μπόμπιρας μου στα μισά του 5ου ξεκίνησε να δείχνει ενδιαφέρον για το φαγητό & κάπου είχα διαβάσει (ίσως και εδώ) ότι αυτό είναι από τα σημάδια που υποδηλώνουν το ότι είναι έτοιμο το μωράκι για να ξεκινήσει την μάχη με το κουτάλι. Και παρόλο που δείχνει να θέλει να δοκιμάσει όταν τρώμε εμείς, όταν έρχεται η ώρα του φρούτου, ανεβάζω ολόκληρες μουσικό- χορευτικες παραστάσεις για να φάει 5 κουταλίτσες. Για να μην μακρηγορώ, η Αφροδίτη με κάλυψε απόλυτα. Απόλαυσε το (δες το σαν μια καλη ευκαιρια για χορό :laugh: )

Καλημέρα Ροδίτισσα μου Θηλάζω και εγώ τον μπόμπιρα μου αποκλειστικά εδώ και 6 μήνες και πριν μια βδομάδα είχα ακριβώς την ίδια αγωνία με εσένα. Πονάκια όπως αυτά της περιόδου που έρχονταν και έφευγαν (και στο μυαλό μου να έχει καρφωθεί η ιδέα της εγκυμοσύνης) Ώσπου κάποιο βράδυ είδα λίγο καφέ αίμα. Αυτό είπα είναι... είμαι έγκυος (είχα ξαναδεί το ίδιο έργο και στην πρώτη μου εγκυμοσύνη) Όμως δεν ήμουν. Ήταν απλά η περίοδος μου που με θυμήθηκε ύστερα από τόοοοοοοοοοοσο καιρό. Μην έχεις άγχος (και εμείς όπως εσείς, δεν παίρναμε καμιά προφύλαξη) Φιλιά και ηρεμία

Δεν έχω λόγια. Εύχομαι να έχεις δύναμη και κουράγιο.