Σισσιώ

Α καλά δε φαίνεται τίποτα!! θα ανεβάσω άλλη όταν πάρω τις φώτος

katrina έγραψε: Εχάθην γιατί διακοπεύω!! Ιδού και το φόρεμα! Απλό και λιτό δεδομένου οτι το βαφτίσι έγινε Κυριακή πρωί! Δεν εχω πάρει ακόμα τις φωτος απο τον φωτογράφο... Ελπίζω κάτι να φανεί

Αλεξάνδρα και Κατερινάκι σας παραθέτω το σανδάλι! Ιδού!

Μου αρέσει το χρυσό, αλλα όπως είπες και συ θα είναι λίγο άτονο. Το ασημί είναι το χρώμα που ταιριαζει απόλυτα, αααααλλά προσωπικα θα τολμούσα τις προτάσεις της Αλεξάνδρα36. Εγώ στη βάπτιση της μικρης μου Χαράς Μελίνας φορεσα μακρύ φόρεμα με σανδάλι!

Το ειδα στο facebook, αλλά θα ευχηθώ απο το αγαπημένο μάμμυ! Να σου ζήσει Ελενη και ο δεύτερος παίδαρος!! Να είστε πάντα μια αγαπημένη και δεμένη οικογένεια! Πολλά φιλιά και καλή λοχεία!

Μεγαλώσατε και φαίνεται πια πανιγυρικά οτι ο μπεμπούλης Σπυρος Ταξιαρχης είναι ενας κλώνος σου!! Να τον χαίρεσαι Αναστασία μου!!

Να σας ζήσει!!

Ο μπαμπάς σου και η μαμά σου είναι μαζί ή έχουν χωρίσει; Σόρι που ρωτάω και δεν ξέρω αν έχεις ήδη απαντήσει σε ίδια ερώτηση μιας και διάβασα μόνο το αρχικό σου ποστ. Αν δεν έχουν χωρίσει και είναι μαζί, μήπως είναι μεγάλο το διάστημα των δύο χρόνων που μένει μόνος του ο άνθρωπος, μακρυά από τη γυναίκα του και τα παιδιά του; Άσχετα με το πόσο συχνά ανεβαίνει η μητέρα σου στην Αθήνα ή έρχεται αυτός σε εσάς το αποτέλεσμα είναι ένα. Εσείς είστε όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια που λέει και μια παροιμία. Έχεις σκεφτεί πως θα νιώθει εκείνος; Και ειδικά ένας άνθρωπος που όπως λες έχει μάθει να "διαφεντεύει" και ξαφνικά βρίκεται αποκομμένος. Μην τα βλέπεις όλα απο τη δική σου μεριά! Δηλαδή η μαμά που βοηθάει είναι η καλή και ο μπαμπάς που θέλει να έχει λόγο είναι παρείσακτος; Δεν είναι "τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου"! Στη θέση σου δε θα έδινα και πολύ μεγάλη σημασία. Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι υπόθεση των γονιών. Εάν μου έκανε υποδείξεις ο πατέρας μου θα του έλεγα "ευχαριστώ για τη γνώμη σου" και θα έκανα το δικό μου, χωρίς εντάσεις. Επίσης αυτό που κάνω όταν οι δικοί μας παππούδες μιλάνε μπεμπεκίστικα στο παιδί είναι να της λέω αμέσως μετά την κανονική λέξη. π.χ της λέει η γιαγιά της πάμε άτα; και γω της λέω η γιαγιά θέλει να πει να πάτε βόλτα. Θέλεις γλυκεία μου; Και μετά κάνω και ένα σχόλιο του τύπου: Δεν μπορώ να καταλάβω. Δήλαδη η Λευκή (το σκυλάκι μας) καταλαβαίνει τη λέξη βόλτα, ενώ το παιδί όχι; Και το ζήτημα τελειώνει εκεί. Μήπως να αναθεωρήσεις λίγο σε σχέση με τον πατέρα σου, γιατί σόρι κιόλας, μου φάνηκε κάπως εγωιστικό όλο αυτό. Αν πάλι είμαι εκτός θέματος, μπορείς να με αγνοήσεις!

Έλενα κουκλάρα μου να σας ζήσει το πριγκηπάκι σας!!! Άντε και από του χρόνου θα γιορτάζουν γενέθλια την ίδια μέρα τα παιδάκια μας!Φιλιά πολλά καλή μου περιμένω νέα σου!!

Μπράβο, μπράβο, μπράβο!!! :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: Πολλά συγχαρητήρια! Εύχομαι να έχεις μια υπέροχη εγκυμοσύνη! Με το καλό να υποδεχτείς το παιδάκι σου! Πολλά φιλιά!

Να τον χαίραστε και να ειστε πάντα καλά και ευτυχισμένοι!! Καλή λοχεία σου εύχομαι και περιμένουμε φώτο!! Πολλά φιλιά και στους δύο σας!

Ναι το να είσαι μαμά και μπαμπάς είναι δύσκολο επάγγελμα και κανονικα θέλει ένσημα βαρέα και ανθυγιείνα. Τίποτα δεν είναι εύκολο σ'αυτή τη σχέση, χρειάζεται αγώνα και συνεχή ενασχόληση. Και υπομονή!! Απ' αυτή τη ρημάδα δεν έχω, αλλά κάνω την καρδιά μου πέτρα!

Επίσης και εγώ απλώνω με σύστημα και δε χρησιμοποιώ μανταλάκια δια φορετικού χρώματος, αν π.χ. αρχίσω με κίτρινα θα τα τελειώσω πρώτα και μετά θα αρχίσω άλλο χρώμα. Έχω ένα θέμα με την τάξη γιατί είναι κακό αυτό?!?! Τα άλλα "παλαβά" μου τα έχω κόψει!

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρεπει να είναι όλα τέλεια στο σπίτι?!?! Γιατί πρέπει να βάζουμε τους εαυτούς μας σε τέτοια διαδικασία?? Και το λέω αυτό εγώ που λύσσαγα και λυσσάω καμιά φορά ακόμα και τώρα με το σπίτι. Παλιότερα έκανα τις δουλειές μου και στο τέλος γύριζα τα δωμάτια να δω αν είναι όλα στην εντέλεια, μήπως μου έφυγε κανένας κόκκος σκόνης ή καμία ζάρα στο κάλλυμα! Όλα αυτά βέβαια μετά το παιδί ανήκουν στο παρελθόν! Το μόνο που κάνω ανελλειπώς κάθε μέρα είναι να ξεσκονίζω τα έπιπλα και να περνάω το σπιτι με την παρκετέζα. Τρελαίνομαι με τη σκόνη. Και φυσικά το μπάνιο. Πληντύρια βάζω μια φορά την εβδομάδα 3-4 μαζεμένα. Το Σάββατο συγκεκριμένα. Όσο για το σίδερο δε θα κάτσω να σκάσω!! Έχω το ...ασιδερωτήριο μου! Είναι ένας χώρος που βάζω όλα τα ασιδέρωτα που δεν σιδερώνω. Όταν με πιάνει οίστρος το κάνω και αυτό! Απλά δεν κάθομαι πλέον να σκάω!! Δουλεύω, έχω το παιδί, έχω το σπίτι και έναν άντρα που αφήνει το φορεμενο πουκάμισο του στην καρέκλα της τραπεζαρίας. Ω ναι! δεν εχει καταλάβει ακόμα ο καλός μου οτι δεν έχει πόδια το πουκάμισο να παεί στο καλάθι μαζί με τα άλλα άπλυτα. Έτσι κάνω την καρδιά μου πέτρα, κάνω και τα στραβά μάτια και κάνω κάθε μέρα ό,τι μπορώ απο λίγο. Το σπίτι μου δεν είναι ούτε βρώμικο, ούτε ακατάστατο, απλά δεν είναι τέλειο! Όπως τα παλια καλα χρόνια που νοσταλγώ... Α! και για τα βαριά υπάρχουν και πολύ καλες κυρίες που με την κατάλληλη καθοδήγηση μια χαρά τα κάνουν. Κάθε φορά που πλένω παράθυρα και ντουλάπια αυτό σκέφτομαι, αλλά μου το υπόσχομαι την επόμενη φορά δε θα τα κάνω μόνη μου!!! Σιγά μην κάτσω να σκάσω!

Εγώ πάλι έχω αποφασίσει να κάνω ό,τι μου πει το ένστικτο μου και ό,τι καλό έχω δει από τους γονείς μου σκέφτομαι να το κρατήσω. Π.χ. και μου φώναξαν στην σκανδαλιά και μου τις έβρεξαν στον πισινό και τιμωρία με έβαλαν, αλλά δε νομίζω να έπαθα και τίποτα. Αυτό που δε θα κανω όμως με τίποτα είναι βάζω στη θέση του κακού τον μπαμπά. "Περίμενε να έρθει ο πατέρας σου και θα δεις τί θα πάθεις!!" Αυτό το θεωρώ μεγάλο λάθος, μου το έκαναν μικρή και είχα φτάσει σε σημείο να φοβάμαι τον μπαμπά μου!!! Όπως και κάθε είδος εκφοβισμού (ο λύκος, ο μπαμπούλας κ.α.) Επίσης νομίζω πως θα αποφύγω τις δωροδοκίες. Πώς θα καταλάβει οτι δεν υπάρχει αντάλλαγμα για τα πάντα? Νομίζω πως χρειάζεται κοινή γραμμή απο τους γονείς Και πολύ διάλογο! Να μιλάς στο παιδί συνέχεια και συνέχεια και συνέχεια μέχρι να μαλλιάζει η γλώσσα σου!! Υπομονή τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα! Έχω όμως να πω οτι τα παιδιά σε μικρή ηλικία δεν καταλαβαίνουν ακριβώς το νόημα του σεβασμού. Επίσης μήπως το παιδάκι στην καφετέρια αποζητούσε την προσοχή των γονιών του?

Καλησπέρα! Γέννησα στο ΈΛΕΝΑ με καισαρική και ολική νάρκωση, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ο γιατρός μου ήθελε ολική. Πάντως δε μου είπε οτι δεν κάνουν επισκληρίδιο στο μαιευτήριο. Απλά την επιβαρύνεσαι εσύ. Τώρα αν με ρωτήσεις, δε φοβάμαι να γεννήσω, αλλά να χώσω βελόνα στη σπονδυλική μου στήλη, μάλλον δε θα το έκανα. Το φοβάμαι πολύ. Η ολική αναισθησία διαρκεί 10 λεπτά. 12:00 το μεσημέρι μου την έκαναν και 12:10 είχα γεννήσει. Με ξύπνησαν σχεδόν αμέσως. Την πρώτη μέρα δεν ένιωθα πόνους. Το αρνητικό είναι οτι δε συμμετέχεις στη γέννηση του παιδιού σου. Το βλέπεις τελευταία. Η κοπέλα στο διπλανό κρεβάτι απο μένα είχε γεννήσει με επισκληρίδιο και είχε αρκετούς πόνους. Βέβαια είναι και στον οργανισμό.

Τι λες κυρά μου!!!! Για ποιές μας πέρασες?!?!? Για τίποτις τυχαίες!!! Άντε! Μπαίνετε εδω μέσα και μας κάνετε άνω κάτω!!! Τυχάρπαστη!! Θες να με ταράξεις μεσημεριάτικα!! Παλιομουφατζου!!! Μας πετάς και στα μούτρα τα 22 σου χρόνια! Ποιά νομίζεις πως είσαι;!;!;!;! Έχουμε και την άλλη τη Ντάλια!! Θέλει τώρα να μας πείσει τώρα οτι φτιάχνει και τυρόπιτες!! Δε μασάμε κοριτσάκι!!! Ακομα και αν είναι στριφτή η τυροπιτούλα σου σε καταλάβαμε!!! Παπατζού!!! Βασούλα μου, κοριτσάκι μου σε καταλαβαίνω... το προβλημα σου είναι τεράστιο κοπέλα μου. Εύχομαι να σου έρθει η Θεία επιφοίτηση και να κάνεις το σωστό κοπέλα μου. Να τον χωρίσεις τον παντρεμένο τον λεφτά και να του τα φας εσυ. Δεν κατάλαβα δλδ?!? Ξενοπη....ξες κύριε?!?! Να πληρώσεις! Έχω κι άλλα! Να τα πω?!?!?!?! Σας πάω!!! χαχαχαχαχαχαχαχα

Εγώ πάλι αγαπώ τη δουλειά μου, γουστάρω τρελά την πόλη μου την Αθήνα και χαίρομαι που το παιδάκι μου είναι αυτό που είναι και ακολουθεί παντού χώρις να γκρινιάζει!! Είμαι παιδί του κέντρου και τρελαίνομαι να κατεβαίνω με το τρόλλεϋ στη Διον. Αεροπαγήτου και να κάνω καροτσάδα με το κοριτσάκι μου και μετά να καθόμαστε στις καφετέριες του Θησείου. Μ' αρέσει να πηγαίνω με το τραίνο στο Μοναστηράκι και να κάνουμε καροτσάδες στην Πλάκα. Επίσης μου αρέσει να κατεβαίνω με το τραμ στην παραλιακή για βόλτες στη μαρίνα του Φλοίσβου και για παγωτό. Όταν όμως βαριέμαι πηγαίνουμε στις κούνιες κάτω από το σπίτι μας και ε κάτι είναι και αυτό...! Επίσης όσον αφορά στη δουλειά, γύρισα 3 μήνες μετά τη γέννηση της κόρης μου! Φυσικά δουλεύω 6 ώρες αντί για 8! Τα καλά της μητρότητας! frapedia72, νομίζω οτι το πρόβλημά σου είναι οτι είσαι μακριά από την πατρίδα σου και τους δικούς σου ανθρώπους! Και 'γω στη θέση σου δε θα την πάλευα με την καμία και ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όπου όλα για μένα θα ήταν ξένα και ασυνήθιστα!

Στο φέισμπουκ είμαι η Αθανασία Παπαδοπούλου! Κάνε με αντ!!! Θα με καταλάβεις είμαι η μελαχρινή, η πιο όμορφη απ' όλες!! αχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!

Ρε κορίτσια τρελαίνομαι να διαβάζω love stories!!! Το μόνο κακό είναι οτι είμαι στο γραφείο, έχω ένα σκασμό δουλειά και την έχω αφήσει στην αναμονή!!! Και δεν βρίσκεται και κανείς χριστιανός εδώ να με χαστουκίσει!!!!! Είναι όλοι σε άδεια!!! Ααααααααχ!! Τι ωραίες ιστορίες πάντως...!

Κορίτσια μου να ζήσετε όλες και να είστε πάντα ευτυχισμένες με τους άντρες σας και τις οικογένειες σας! Γνωριστήκαμε στο σπίτι του αδερφού του και φίλου μου, ο οποίος είχε γενάθλια στις 15-2-2001. Πήγα απρόσκλητη και εντελώς την τελευταία στιγμή. Συνάντησα στο δρόμο τυχαία την τότε κοπέλα του αδερφού του και νυν κολλητή μου και επέμενε μετα μανίας να πάω μαζί της, γιατί θα ήταν εκεί και άλλοι φίλοι μας που είχα να δω καιρό. Ο Παναγιώτης στρατιώτης τότε, μπήκε στο σπίτι και δεν αντάλλαξε κουβέντα με κανέναν. Μας σύστησαν και δε μου μίλησε ούτε τότε. Απλά έγνεψε με το κεφάλι. Μου έκανε άσχημη εντύπωση. Το βράδυ τελείωσε και πήγαμε σπίτια μας. Ένα μήνα μετά μου έστειλε μήνυμα, ζητώντας μου να πάμε για καφέ. Ούτε που θυμόμουν ποιός ήταν. Εγώ τότε ήμουν σε άλλη σχέση, η οποία ήταν στα τελειώματα και εκείνος ήταν και δεν ήταν με την τότε κοπέλα του και τη μόνη σοβαρή του σχέση. Είχαν αποφασίσει να χωρίσουν, αλλά δεν το έπαιρναν και απόφαση, μπερδεμένα πράγματα. Εγώ πάλι είχα πάρει την απόφασή μου να χωρίσω και ήταν οριστική. Έτσι δέχτηκα να βγω μαζί του για καφέ. Ήταν πολύ γλυκός και ανοιχτός. Καμία σχέση με το στραβάδι που είχα γνωρίσει 1 μήνα πριν. Αρχίσαμε να βγαίνουμε με κοινή μας παρέα. Αρχίσαμε να μιλάμε με τις ώρες στο τηλέφωνο. Αρχίσαμε να βγαίνουμε μόνοι μας πολύ συχνά και να περνάμε πολύ καλά. Χωρίζω απο την τότε σχέση μου, ξεκόβει με την δική του. Περάσαμε ένα τέλειο καλοκαίρι και στις 15-9-2001 αποφασίζουμε να είμαστε μαζί. Η σχέση μας επισημοποιήθηκε στις 16-11-2006 στο δημαρχείο των Ιωαννίνων μετά από 1,5 χρόνο συμβίωσης και επισφραγίστηκε πέρυσι τον Ιούλιο με τη γέννηση της κόρης μας. Είμαστε μαζί 8 υπέροχα χρόνια και ρε κορίτσια να σας εξομολογηθώ κάτι; Δεν τον αγαπάω μόνο... είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του!! Μιλάμε για μεγάλη καψούρα!! Τον σκέφτομαι συνέχεια και ποτέ δε μου φτάνουν οι ώρες μου μαζί του. Μακάρι να είμαστε πάντα έτσι!! Ααααχ!

Κακώς που μπήκα να διαβάσω το θέμα!! Είμαι και στη δουλειά! Ξέρετε γιατί μας τα κάνουν αυτά?!?!? Γιατί τους τα επιτρέπουμε!!! Άι σηχτήρι πιά με τα ζώα! Τους υπάνθρωπους!!! Συγγνώμη και δεν του είπες τίποτα? Στην επόμενη εγκυμοσύνη μου αν αντιμετωπίσω τέτοια συμπεριφορά θα καλέσω την αστυνομία! Εμένα με είχε κατσαδιάσει η υπάλληλος του ΙΚΑ, γιατί... άκουσον άκουσον, άργησα να βγω σε άδεια κύησης!

Εμείς σαραντίσαμε υπό την έννοια οτι πήγαμε στην εκκλησία στις 40 μέρες και πήραμε την ευχή. Δεν μείναμε κλεισμένες μέσα, Αυγουστιάτικα!!! όσο για τα ρούχα και εγώ δεν τα πιστεύω, αλλά καλού κακού τα μάζευα γιατί με είχε φοβίσει η γιαγιά μου. Ε και στην τελική ο φόβος φυλάει τα έρημα! χεχε

katrina έγραψε: Ευχαριστώ Κατρίνα μου! Αν και θα σε στεναχωρήσω, αλλά θα συμφωνήσω με το σύζυγο! :laugh: :laugh: Το Πάσχα που έρχεται θα είμαστε και 'μεις στη Βάρδα! Λες να συνατηθούμε?!? :woohoo: :woohoo: :woohoo: Πολλά φιλιά! Ίφι μου σόρι που δεν άκουσα την παράκληση σου, αλλά ήθελα να απαντήσω στο Κατρινάκι!!

Εγώ έχω μειωμένο ωράριο μεν αλλά όχι σε μορφή ρεπό. Δουλεύω 2 ώρες λιγότερες την ημέρα, γιατί έτσι μας βολεύει περισσότερο στην απόφασή μας να μην τη στείλουμε στον παιδικό σταθμό από τόσο μικρή. Το χωριό είναι ορεινό μπάνια δεν κάνει, αλλά παίρνει τον αέρα της. Την άλλη εβδομάδα θα πάρω άδεια να την παω στο δικό μου χωριό για μπανάκια. Ελπίζω να μη στεναχωρηθεί το παιδάκι μου... Μέχρι στιγμίς καλά είναι, εγώ παραπαίω...