ΜΑΡΑΚΙ

Μπράβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πολλά συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!!

Συγχαρητήρια κορίτσι μου!!!! Σουπερ η χοριακή σου!!! Φτου φτου φτου!!! Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ξεκίνησα με 735 και ήταν δίδυμα!!! Στην δεύτερη 375. Δεν μου ζητήθηκε δευτερη χοριακή απο τον γιατρό μου γιατί ήταν πάνω απο 100 (υποψιν ότι ήταν και οι δυο φορες με εξωσωματική). Πήγα μετά απο κάποιες ημερες (δεν θυμάμαι να σου πω ποσες ακριβώς), οπου είδαμε σάκους. Σου ευχομαι μια τελειόμηνη εγκυμοσυνη μεσα απο την καρδιά μου!!!

αχ αυτα τα όνειρα.... Στην εγκυμοσύνη της κόρης μου είχα στην αρχή δίδυμα και είχα τρομοκρατηθεί!!! Είχα δει λοιπόν στον ύπνο μου ότι με κυνήγαγαν εκατοντάδες εμβρυα σαν τα ζόμπι.... δεν θα το ξεχασω αυτο το όνειρο...

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα κλαίω!!!!!!!

❤️

Ευτυχώς δεν γέννησα πρόωρα και τον γιο μου η σουρτούκω... ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Ναι το εχω ακουσει και εγω αυτο και λενε οτι ειναι ενας φυσικός τροπος να μαλακώσει ο τράχυλος και να ξεκινησει η διαδικασία.

Και εγώ έτσι πίστευα αλλά μου ήρθε νωρίτερα.... βεβαια θεωρώ ότι αν με άφηνε 2-3 ημερες ακομα (γιατι δεν είχαν σπασει τα νερα και τα πονάκια ήταν πολύ ελαφριά), μπορεί να τον είχα γεννήσει φυσιολογικά τον μικρό.. αλλά ο γιατρός μου φοβαται το ρίσκο στις εγκυμοσύνες που ξεπερνούν τις 39 εβδομαδες..

χαχαχαχαχαχα το ιδιο μα ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα και εγω!!! Την ωρα που με μετεφεραν την πρώτη μου φορά σκεφτηκα να την κοπανήσω απο το καροτσάκι και καπάκι σκέφτηκα " οπου και να πας θα γεννήσεις, οπότε κατσε εδω που εχεις βοήθεια..."

Σούπερ η κόρη σου!!! Φαίνεται οτι δεν θελει να ταλαιπωρήσει την μανούλα και αυτό ειναι καλό δείγμα και για την συνέχεια!! Θα ειναι ενα ησυχο και καλόβολο μωράκι!!

3500;; Φτου φτου φτου!! 3.160 ο δικός μου... που πας ρε Καραμήτρο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; LoL!!!!!

Κουράγιο!!! Εισαι στην ουρά του γαιδάρου που λένε!!! Και αυτη η ζέστη δεν βοηθάει καθόλου γμτ.... Λένε οτι το περπάτημα βοηθάει... δεν ξερω εσενα βεβαια ποιος θα σε βοηθήσει να περπατάς... ?

Πάντως κορίτσια εγω που ειχα κάνει μια ημερα νωρίτερα χοριακή και είχε βγεί 3ψηφιο νούμερο, ο γιατρός μου ζήτησε να κάνω και την επόμενη γιατί τον ενδιέφερε η χοριακή της συγκεκριμένης ημερας, δεν ρωτησα γιατί...

Η κόρη μου... γεννήθηκε 34η εβδομαδα... Και τώρα εχει γίνει κορίτσαρος!! Κορίτσι μου οι γυναικες είμαστε φτιαγμένες για να τα καταφερνουμε και όταν έχουμε και συντρόφους που το έχουν όπως ο δικός σου, κάνουμε θαύματα!!!! Μην μασας! Ολα θα πάνε σουπερ!!! ΥΓ Ενα θα σου πω... μόλις με βαζανε χειρουργείο για την καισαρική, παντα ζήταγα απο τον γιατρό μου να μου κανει ηρεμιστική ένεση γιατί πήγαινα σαν κομπρεσερ απο το φοβο... χουχουχου

Ποιο μεγάλη χέστρα απο εμένα δεν υπάρχει, σε ολα οσα αναφερεις παραπάνω και άλλα τόσα... ΤΑ φοβόμουν όλα!!!!!! Ομως τα καταφερα και στον τοκετό και με μωρό σε θερμοκοιτίδα και με τα ξενυχτια και με την πιεση και και και.... Θα δεις ποση δύναμη θα παρεις και ποσο θα αλλάξει ο τροπος σκεψη σου! Εμπιστεψου την φυση!

Καλά μην περιμένεις τρομέρες αντιδράσεις!! Καταρχάς δεν μπορεί να ακουσει τον ήχο τοσο δυνατά για να "ξαφνιαστεί" γιατί είναι μεσα στην μήτρα και υπάρχει και το αμνιακο υγρό το οποίο παρέχει ηχομόνωση. Άσε που τις περισσότερες ώρες κοιμούνται και σιγά μην ασχοληθούν με τον έξω τρελο κοσμο!!!!! Τα δικά μου, αντιδρούσαν μόνο όταν τους μίλαγα και ταυτόχρονα τα ζούλαγα .,.... ?

Έτσι έλεγα και εγω πριν τα παιδιά μου... Κάτσε να την πάρεις στην αγκαλιά σου και να ξεκινήσεις να την μεγαλώνεις και θα δεις μετα έρωτα που θα παθεις....χαχαχαχαχα

Ας σταματήσουμε εδώ αυτή την τεράστια παρεξήγηση! Άλλωστε ξέρουμε πολύ καλά, ποσο ευκολο ειναι να παρερμηνευτεί ο γραπτός λόγος εδω μεσα και να παρεξηγηθεί. Ας μιλήσουμε επικεντρωθούμε λοιπόν στον πραγματικό λόγο που έχει ανοιχτεί αυτο το τοπικ!

Συμπάσχω... χιχιχι

respect!

θα ήθελα πολύ να κάνω μια μεγάλη αγκαλιά τα κορίτσια που έχουν περάσει μια τετοια κατάσταση, γιατί τα λόγια δεν αρκούν. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να θρηνήσει όσο χρειαστεί. Είμαστε εδω να σας ακούσουμε σε ότι χρειαστείτε. θα κλείσω με κατι που εχω διαβασει και προσωπικά μου δίνει "δύναμη", γιατί οι δοκιμασίες ειναι για όλους μας: ..για τις μεγάλες λύπες της ζωής μας χρειάζεται θάρρος, για τις μικρές υπομονή!

Κορίτσια ειρήνη υμίν!!! Μην μου συγχύζεστε, ειδικά οι εγκυούλες! Είμαι σίγουρη ότι όλες οι μαμάδες εδώ μεσα, αγαπάμε τα μωρά μας, είτε ειναι στην κοιλίτσα μας είτε όχι, οπως ειμαι σίγουρη οτι και τα κορίτσια που προσπαθούνε θα δώσουν πολύ αγάπη όταν θα έρθουν τα μωρα τους. Προσωπικά, θα ήθελα να παω ενα ταξίδι με τον αντρα μου, αλλά ξέρω οτι το μυαλό μου θα ειναι πισω και έτσι δεν κάνω το βήμα. Η κόρη μου ειναι 9 χρονών και ο γιός μου 2,5 χρονών. Επειδή ειμαι στον τομέα της ψυχικής υγείας, θα σας πω όλα χρειάζονται με μέτρο. Για την δική μου ψυχοσύνθεση και σύμφωνα με ολα οσα γνωρίζω δεν αφήνω ενα μωρό κάτω απο τριών ετών γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί οπως πρέπει τον αποχωρισμό. Σαφώς και δεν θα πάθει κάτι τραγικό, αλλά θες να βαλεις το παιδάκι σου σε αυτή την διαδικασία;;;; Προσωπικά δεν θελω να υποφέρουν τα παιδιά μου. Αυτο και μονο με κραταει απο το ταξίδι που ανέφερα και περιμένω να μεγαλώσει λίγο ακομα ο μπουμπουκος μου για να το κανω το ταξιδάκι πρώτα ο Θεός. Οσον αφορά το θέμα της ανεξαρτησίας που αναφέρεται πιο πάνω... ΦΥΣΙΚΑ και τα παιδιά μας ειναι εξαρτημένα απο πάνω μας και ειναι και απόλυτα υγιές! Άλλωστε αν δεν υπάρξει εξάρτηση δεν μπορεί να υπάρξει και απεξάρτηση! Απλά ανάλογα με τον χαρακτήρα του κάθε παιδιού αυτή η εξάρτηση έχει βαθμίδες. Πιστέψτε με, ακόμα και το πιο εξαρτημένο παιδάκι μεγαλώνοντας θα απεξαρτηθεί.

Σε νιώθω αλλά έχω μια ένσταση: Δεν συμμερίζομαι αυτο που γραφεις οτι "καθένας τι θα κάνει με το παιδί του ειναι δικό του θέμα". Τα παιδιά δεν μας ανήκουν και δεν μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε αδιαφορώντας για τα αυτονόητα! Κανένας μας δεν είναι τέλειος γονέας, όλοι κάνουμε λάθη και ολοι παλευουμε με τους δαίμονες μας για να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Κάποιες φορές όμως καλό ειναι να ακούμε και κάποιον που ξερει καλύτερα απο εμάς, είτε επειδή σαν τρίτος βλεπει πιο καθαρά τα πράγματα, είτε λόγω εμπειρίας ή και λόγω επαγγέλματος.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ειδικά ο πρώτος χρόνος του παιδιού είναι πάρα πολυ σημαντικός και πρέπει να είναι όσο το δυνατόν με την μαμά του.

Με το καλό να την πάρεις στην αγκαλιά σου την μπεμπούλα σου!!! Να μην βιαστείς καθόλου! Καταλαβαίνω την δυσφορία σου, αλλά αν βιαστείς μπορεί να μην καταφέρεις να ζήσεις ενα φυσιολογικό τοκετό και να υποβληθείς σε καισαρική. Προσωπικά γέννησα την κόρη μου πρόωρα λόγω προεκλαμψίας οπότε αναγκαστικά έκανα καισαρική και στον γιο μου που δεν υπήρχε πρόβλημα, 38+4 ξάπλωσα το βράδυ και είχα συσπάσεις με ελαφριά πονάκια. Κατάλαβα ότι πάμε για τοκετό, λόγω του πόνου γιατί μέχρι τότε ειχα συσπάσεις χωρίς πονάκια. Κάποια στιγμή άρχισα να κρατάω τον χρόνο μεταξύ των συσπάσεων και είδα ότι είχαν ρυθμό 10 λέπτου. Ξυπνησα τον καλό μου, ο οποίος θεώρησε ότι ήταν οι συνηθισμένες συσπάσεις και μου χαιδευε την κοιλιά για να περασουν (χαχαχαχαα άντρες....). Γυρω στις 5 τα ξημερώματα, πήρα τον γιατρό μου τηλέφωνο και μου ειπε να ξεκινήσω για το νοσοκομείο ώστε να με δουν. Οταν πήγα τουαλέτα είδα οτι είχα λίγο αίμα (εκεί κατάλαβα οτι έχει ερθει η ώρα). Μην στα πολυλογώ όντως στο νοσοκομείο με κράτησαν για τον τοκετό αλλά παρόλο που περιμέναμε μήπως και γεννήσω φυσιολογικά έκανα πάλι καισαρική γιατί ο πλακούντας ήταν χαμηλά και δεν μπορούσε να πάρει θεση το μωρό για να βγει.