harap

Cecilia σε ευχαριστώ πολύ. Πράγματι και εγώ κάποιες φορές κάθομαι και τα χαζεύω (μαμά κουκουβάγια). Και δεν πιστεύω πως είναι δικά μου. Και ειδικά με την Μαριλή, και αυτά που λέει κάποιες φορές. Όπως χθές που ξύπνησε το απόγευμα με γκρίνια, και ξαφνικά χωρίς λόγο, άρχισε να με χτυπάει, ευτυχώς όχι δυνατά, στο πόδι. Την μάλωσε ο πατέρας της και όταν της είπε να έρθει να μου ζητήσει συγνώμη, κατέβασε το κεφάλι και είπε "ντρέπομαι". Ε, δεν άντεξα, έβαλα τα κλάματα. Τι να πώ.

Κορίτσια μου εμένα η Μαριλή είναι 3 χρονών, ο Κωνσταντίνος κοντεύει 11 μηνών, και όπως βλέπετε στο ticker, είμαι σχεδόν 11η εβδομάδα. Το ήθελα πολύ το τρίτο παιδί, και ο άντρας μου μιας και μεγάλωσε σε 3τεκνη οικογένεια, ο αδελφός του έχει και αυτός 3 παιδιά, οι γονείς του με πολλά αδέλφια και αυτοί. Όπως και η manoula3, δεν έχουμε ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα, αλλά δεν μας λες και ευκατάστατους. Ενας μισθός μπαίνει απο τον Βασίλη, και ο δικός μου (200 το μήνα) κλείνει απλά τρύπες. Όμως δεν το βάζουμε κάτω. Με θέληση και υπομονή όλα γίνονται. Εχω σκοπό να μάθω στα παιδιά μου να μην απαιτούν, αλλά να ζητούν και να περιμένουν. Η Μαριλή ήδη πια, όταν θέλει κάτι (αχ, αυτή η τηλεόραση η ξελογιάστρα), ρωτάει "μαμά, έχεις λεφτά να μου πάρεις αυτό?" Και πόλυ το χαίρομαι που μπαίνει απο νωρίς στο νόημα της οικονομίας. Έτσι έμαθα και εγώ και έτσι θέλω να συνεχίσουν και τα μικρά. Βοήθεια, εννοώ χέρια να μου κρατούν τα παιδιά, έχω κυρίως τον μπαμπά μου που είναι συνταξιούχος, και τη μαμά μου η οποία δουλεύει και έρχεται 7 το απόγευμα. Μένουν όμως απο πάνω οπότε όταν χρειαστώ κάτι, έρχονται αμέσως. Ισως αν δεν μέναμε τόσο κοντά, να μην αποφάσιζα και εγώ για 3ο. Είναι ένας σημαντικός παράγοντας τα "χέρια". Τα παιδιά είναι ευλογία. Και ειλικρινά, εύχομαι σε όλες τις κοπέλες που προσπαθούν, να γίνουν έστω και μία φορά μανούλες. Προσπαθούσα 2,5 χρόνια στην Μαριλή, και ξέρω πώς είναι. Και το αίσθημα της "ζήλιας", το παράπονο, η αγωνία. Κοπελιές σας νιώθω. Και δεν σας κρύβω, βουρκώνω ακόμα και τώρα όταν ξέρω πως τραβάτε αυτό το μεγάλο ζόρι. Υπομονή φίλες μου.

Βασούλα συγχαρητήρια και από εμένα. Να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη, και με έναν πόνο. Και όπως λέω σε όλες τις κοπέλες εδώ, λόγω πείρας, ζήστο. Η περίοδος της εγκυμοσύνης, αν κυλάει ομαλά, είναι απίθανη και ανεπανάληπτη. Θα ζήσεις πράγματα που δεν πρόκειται να τα ξαναζήσεις παρά μόνο όταν ξαναμείνεις έγκυος. Απο πού να αρχίσω. Απο τους υπέρηχους που θα βλέπεις κάθε μήνα το σποράκι να μεγαλώνει? Από τα πρώτα σκιρτήματα στην κοιλίτσα σου? Ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες, που έχεις προτεραιότητα στην ουρά (και αν δεν στη δίνουν, να πηγαίνεις μπροστά και να λές "είμαι έγκυος, μπορείτε να με εξυπηρετήσετε?"). Μην στα λέω όμως όλα, αφήνω και κάποια να ανακαλύψεις μόνη σου. Και είναι πολλά ακόμα......

Κωνσταντίνα καλημέρα. Εγώ την Μαριλή την πήγα παιδικό ακριβώς μόλις χρόνισε, μιας και ήταν Σεπτέμβρης, γιατί εκτός απο την κανονική μου δουλειά που είναι κάποια απογεύματα, (είμαι καθηγήτρια πιάνου), έπρεπε να βρώ και μια πρωινή. Σπίτι έχω μόνο τον πατέρα μου να με βοηθάει, όταν δεν βοηθάει τον αδελφό μου σε κάποια οικοδομή (είναι ηλεκτρολόγοι και οι δύο) γιατί η μητέρα μου δουλεύει και έρχεται στις 7 το απόγευμα. Λοιπόν, η εμπειρία μου σε λίγες γραμμές. Ναι, τον πρώτο χρόνο, ήταν δύσκολα. Μια πηγαίναμε, μια όχι. Κολλούσε συνεχώς. Εγώ φυσικά τον Απρίλη αποφάσισα να σταματήσω τη δουλειά, γιατι δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω, μιας και προτεραιότητα είχα δώσει στη μικρή. Εκείνη την περίοδο, άρχισε να συνέρχεται και λείπαμε όλο και λιγότερο. Τον δεύτερο χρόνο ήταν καλύτερα. Όχι ότι δεν κόλλησε, αλλά μην σου πώ και τις μισές φορές απο πριν. Αναγκάστηκα βέβαια να την διακόψω συνειδητά για ένα τρίμηνο τον Γενάρη γιατί γέννησα και παραλίγο να μου κολλήσει τον Κωνσταντίνο. Μετά όμως όλα καλά. Τώρα, τρίτη χρονιά πιά, παιδικό, δεν έχει κολλήσει ούτε μια φορά, παρα λίγες μυξούλες είχαμε πριν λίγες μέρες, και ευτυχώς γιατι είμαι έγκυος στο 3ο και καταλαβαίνεις πως η φοβία μου είναι σίγουρα πιό μεγάλη. Όσον αφορά την διαπαιδαγώγησή του, βλέπω ένα παιδί που μαθαίνει τρόπους, μαθαίνει να συμπεριφέρεται σωστά στα άλλα παιδάκια, να τρώει τα πάντα, και να είναι απίστευτα κοινωνική. Φυσικά σε όλα αυτά σίγουρα συμβάλουν και οι δικές μας ενέργειες. Με λίγα λόγια, η δική μου πρόταση είναι θετική ως προς τον βρεφικό. Ότι νομίζεις καλύτερο για το παιδί σου, και για την ηρεμία σου, πράττεις.

Κοριτσιάκια μου καλημέρα. Ήθελα την γνώμη σας για κάτι που με απασχολεί μέρες τώρα. Ο γιατρός μου είναι στο Ιασώ. Δύο γέννες έκανα μαζί του και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένη. Και απο το Ιασώ δεν έχω κανένα ιδιαίτερο παράπονο. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το πρόβλημα είναι πως τώρα που περιμένουμε το 3ο μας παιδάκι, τα οικονομικά μας δεν είναι στα καλύτερά τους (ποτέ δεν ήταν αλλά τέλος πάντων). Συζητάμε λοιπόν με τον άντρα μου, να βρώ κάποιον γιατρό στο Αττικό, γιατί είναι και κοντά μας, έτσι ώστε να γλιτώσω το εξαράκι που σίγουρα θα μου πάει γιατρός-Ιασώ. Χώρια υπέρηχους, επισκέψεις γιατρού, ίσως και αμνιοπαρακέντηση. Σίγουρα θα ζητήσω και την γνώμη του γιατρού μου, αφού του εξηγήσω τους λόγους που δεν γίνεται να με ξεγεννήσει αυτός. Θέλω όμως και την δική σας. Ξέρετε κάποιον στο Αττικό, που να είναι καλός, και να είναι και κατά της καισαρικής? Βοηθήστε βρε φιλενάδες, σε 15 μέρες θα πάω πάλι στον γιατρό μου να με δεί, να έχω κάτι να του πώ.

Βρε κορίτσια, και εγώ έχω θέμα με την γρίπη. Είμαι καθηγήτρια πιάνου και διδάσκω σε ένα Δημοτικό Ωδείο, όπου στεγάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου. Όπως καταλαβαίνεται, λειτουργούν πολλά τμήματα εκτός μουσικής,(μπαλέτο, ζωγραφική κλπ.), και σχεδόν καθημερινά έρχομαι σε επαφή, εκτός απο τους μαθητές μου, και με δεκάδες άλλο κόσμο και παιδιά. Ηδη είμαι σχεδόν ένα μήνα κρυωμένη, ευτυχώς χωρίς πυρετό, και δεν λέει αυτός ο βήχας να φύγει, φυσικό επόμενο αφού δεν μπορώ να πάρω κάποιο σιρόπι. Μετά απο την καθοδήγηση του γυναικολόγου μου, έκανα και την εξέταση της γρίπης μήπως την περνάω ελαφρά, αλλά δυστυχώς, όχι. Και δεν με αφήνει να κάνω το εμβόλιο. Οπότε τώρα φοβάμαι μήπως κάτσει καμιά στραβή. Δεν ξέρω τί να κάνω.

land με το καλό, να έχεις μια πολύ καλή εγκυμοσύνη. Να το ζήσεις, είναι μια απίστευτη εμπειρία, άλλωτε με τα καλά της και άλλωτε με τα άσχημα της (ναυτίες, ζαλάδες κλπ). Όπως και να έχει, ζήστο κορίτσι μου. Σου μιλάει μια μελλοντική τρίτεκνη.

Αντε, με το καλό, καλή εγκυμοσύνη.

Σε ευχαριστώ Ανθή μου και σε σένα εύχομαι ότι επιθυμείς.

Ρενάτα και Αννιώ, όντως χρειάζεται πολύ κουράγιο για μια τέτοια απόφαση. Και αυτό επειδή ακόμα τα άλλα δύο είναι μικρά. Ειδικά ο Κωνσταντίνος. Αλλά ξέρεις τί είπαμε? Αφού το θέλουμε, το παίρνουμε απόφαση πως δεν θα κοιμηθούμε για 2-3 χρόνια ακόμα, θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά θα έχουμε τρία αγγελούδια που θα μας δίνουν κουράγιο και δύναμη.

Τρελοκόριτσο θέλαμε ένα τρίτο παιδάκι, και θα βάζαμε μπρος σε λίγο καιρό. Εκατσε νωρίτερα. Δεν με χάλασε όμως. Ισα ίσα. Και κοίτα να γεννήσεις 6/4 που έχω γενέθλια. Όληα να σου ζήσει το μικρό σου. Και σου εύχομαι να κάνεις όσα παιδάκια θές και μπορείς ακόμα.

Ωπ, ζουζού21, τί βλέπω? περιμένεις και δεύτερο? και γεννάμε και μαζί?

Μάτα μου αν ήξερα πως θα μπορώ σίγουρα να ανταπεξέλξω στις οικονομικές υποχρεώσεις των παιδιών, σίγουρα θα σκεφτόμουν για 4ο. Ίσως αν κέρδιζα το λαχείο!!! Πότε κληρώνει βρε παιδιά? @ngel με 3 παιδιά έχεις ελάχιστα προνόμια των πολυτέκνων. Δυστυχώς.

Λενάκι μου τί κάνεις? Πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε? Αχ βρε κορίτσια, μου λείψατε πολύ. Θα προσπαθήσω να μπαίνω πιό συχνά.

Τρελοκόριτσο μία απο τα ίδια, η κόρη μου είναι 3 χρονών και 2 μηνών, ο γιός μου 10 μηνών και περιμένω το τρίτο με ΠΗΤ 6/7/10. Συμφωνώ με το ότι σου βγαίνει η πίστη ανάποδα που λένε, αλλά υπάρχουν στιγμές που μου έρχεται να βάλω τα κλάμα όταν τα βλέπω μαζί.

Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές σας. Βαρβάρα μου, ναι, το πήραμε απόφαση και για να πώ την αλήθεια, έκατσε στην κυριολεξία κατα λάθος το σποράκι. Θα στα πώ στο fb. Ναταλί τί όμορφη κοιλίτσα, με το καλό κοπέλα μου και να σου ζήσουν τα κουκλιά σου.

Κρίστι και εγώ ακρίβώς αυτό το πρόβλημα έχω. Δεν μπορώ να γεννήσω στο ΙΑΣΩ πάλι, αν και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη απο τον γιατρό μου, γιατί δεν αντέχει η τσέπη μας και 3ο οχτωχιλιαρικάκι. Λέμε λοιπόν και εμείς να πάμε στο Αττικό, μιάς και είναι και κοντά στο σπίτι μας. Γιατί δεν ρωτάς τον γιατρό σου, αν έχει να σου συστήσει κάποιον συνάδελφο? Εγώ αυτό θα κάνω. Θα του εξηγήσω τον λόγο της απόφασής μου, και φυσικά θα με παρακολουθεί και εκείνος καθόλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ελπίζω να έχει κάποιον να μου συστήσει. Αν μάθω κάτι, ευχαρίστως να σου πώ.

Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές σας. Είστε πολύ γλυκές. Mitsi2 είπα να το κάνω και αυτό το βήμα. Τώρα, σε πιό τρελάδικο θα με βρείτε, αυτό είναι άλλο θέμα. Ελένη μου κάνε μια βόλτα στο χωριό του μπαμπά σου, δεν είναι άσχημη ιδέα. Αντε, τι περιμένεις? alexdim δυστυχώς απο 4 παιδιά και πάνω δικαιούσε άδεια ταξί, αλλά κάποια επιδόματα, και κάτι ελευθέρας σε πολιτιστικά θέματα, ιχ. χωρίς τέλος ταξινόμησης, καλύτερη αντιμετώπηση όσον αφορά δάνειο απο ΟΕΚ κλπ. Φυσικά υπάρχει και η μοριοδότηση σε περίπτωση εισαγωγής στο Δημόσιο, Αστυνομία, κλπ. Ακούγεται πως ο Παπανδρέου θέλει να κόψει κάποια προνόμια των 3τέκνων. Ελπίζω πως θα προσθέσει και δεν θα αφαιρέσει. efi21 μια απόφαση είναι. πάρτην και κάνε και άλλα δυο. yuki όταν σου αρέσουν τα παιδιά, δεν σκέφτεσαι τόσο τις δυσκολίες αλλά τα θετικά της υπόθεσης. Πάντως είμαι πολύ χαρούμενη που θα ξανανιώσω αυτό το θαύμα. Εύχομαι σε όλες τις κοπέλες που προσπαθούν, να μάθουν σύντομα τα χαρμόσυνα και γι'αυτές.

Σια σε ευχαριστώ πολύ, εύχομαι ότι καλύτερο και σε σένα. Μαρινάκι, αντε, κάνε άλλο ένα. Τι περιμένεις? Θα στα πώ και στο fb

Σε ευχαριστώ Λιονταρίνα μου. Προσπάθησα να τα γράψω όσο γινόταν με λιγότερα λόγια για να μην σας κουράσω.

Ευχαριστώ Ζαχαρένια μου, και εσύ, με το καλό.

Σε ευχαριστώ Αρετή μου, να είσαι καλά.

Σε ευχαριστώ κρίστι μου. Και σε εσένα εύχομαι ότι επιθυμείς, όποτε το επιθυμείς.

ΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ!!!!! Κορίτσια μου, καλές μου φίλες, καταρχήν σας χρωστάω μια μεγάλη συγνώμη που χάθηκα έτσι, αλλά λίγο με τα παιδιά, λίγο με τη δουλεια......φασκελοκουκούλωστα. Τέλος πάντων, να σας εξιστορίσω το γεγονός. Εδώ και 3 μήνες προσπαθούσα να πείσω τον άντρα μου να βάλουμε μπρος για το 3ο. Αλλά δεν ήθελε. Κάπου είχε δίκιο. Ο Κωνσταντίνος τώρα είναι 10 μηνών. Θα μας πέφτανε δύσκολα. Anyway, μετά απο πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, καταφέραμε να φύγουμε ένα διήμερο (το επόμενο των εκλογών), και πήγαμε Τρίκαλα Κορινθίας. Να ξεφύγουμε λίγο. Να δείτε την φίλη σας, στο τζακούζι απέναντι απο το τζάκι....όλα τα λεφτά. Εκεί λοιπόν μάλλον παίχτηκε η τελευταία πράξη της συζήτησης για το παιδί. Γυρίσαμε, όλα καλά, πέρασαν οι μέρες, και πριν 3 εβδομάδες, εντελώς στο άσχετο, έχοντας μια εβδομάδα καθυστέρηση αλλά και τρομερούς πόνους περιόδου, ξυπνάω το πρωί και εντελώς μηχανικά, αποφασίζω να κάνω τεστ φαρμακείου (είχα ένα για ώρα ανάγκης). Το κάνω, κλείνω το καπάκι, το αφήνω πάνω στην μπανιέρα και βγαίνω να ξυπνήσω την Μαριλή για τον παιδικό. Και ξαφνικά λέω "πού πάς βρε όργιο, έχεις αφήσει ένα τεστ εγκυμοσύνης μέσα" και γυρνάω στο μπάνιο. Το κοιτάζω, ΘΕΤΙΚΟ. Ξύπνησα, ώρα ήταν. Τώρα λέω? τί κάνουμε? Ντύνω την μικρή και την πάω εγώ στον παιδικό γιατί απέναντι είναι ένα μικροβιολογικό εργαστήριο. Κάνω χοριακή, παίρνω το απόγευμα τηλέφωνο, και ακούω, "συγχαρήτήρια, 2412 μονάδες". Ωραία, τα μάθαμε τα μαντάτα, τώρα πώς το λένε στο Βασίλη? Περίμενα να γυρίσει απο την δουλειά, και την ώρα που άλλαζε, πάω μέσα και του λέω "αγάπη μου, θυμάσε που λέγαμε να πάμε μία εβδομάδα στους γονείς σου στο Καρπενήσι μετά την Πρωτοχρονιά? ναι μου λέει. Ε, δεν ξέρω αν θα μπορώ να ταξιδέψω" του απαντώ. Κόκκαλο ο Βασίλης, εμένα να με πιάσει ένα σπαστικό γέλιο, μαζί με κλάματα, να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη. Του πήρε λίγη ώρα να καταλάβει τί εννοούσα. Δεν μιλούσε, απλά σκεφτόταν για ώρα. Όταν πια ήρθε στην κουζίνα και έφαγε, ήρθε, με αγκάλιασε, με φίλησε και μου είπε, "δηλαδή τώρα θα είμαστε τρίτεκτνοι?" ναι του απαντώ, και γυρίζει και μου λέει "έπρεπε να τσιμπήσω κάτι για να το συνειδητοποιήσω". Και σκάσαμε στα γέλια. Πήγα και στον γιατρό, το είδα, όλα καλά. Η Μαριλή το περιμένει πώς και πώς, όλο στην κοιλιά μου είναι, ο Κωνσταντίνος δεν θα πάρε χαμπάρι γιατί είναι πολύ μικρός, και έτσι φίλες μου καλές, φτού και απο την αρχή. Είμαι πολύ χαρούμενη, σαν να είναι το πρώτο μου. Ελπίζω να έχω τόσο καλή εγκυμοσύνη όσο και στα άλλα δύο. Και εύχομαι σε όλες τις φίλες που περιμένουν με ένα πόνο, και σε αυτές που προσπαθούν, γρήγορα τα πολυπόθητα νέα.

Βρε κορίτσια, βοηθήστε με. Βάζω ένα καινούριο ticker, κάνω κανονικά όλη τη διαδικασία, και αμέσως μετά, κοιτάω πίσω σην επεξεργασία προφίλ, και δεν υπάρχει αυτό που έχω κάνει copy. Ξέρετε γιατί?