Ιωάννα95

Καλησπέρα σε όλες σας. Γράφω και εγώ μετά από την δική μου χθεσινή εμπειρία αποβολής, η οποία με έχει κάνει ράκος και νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ εδώ καθώς πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη που αισθάνεται τόσο χάλια. Είναι η 2η μας αποβολή στην 10η ή 11η εβδομάδα σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιατρού (η 1η ήταν βιοχημική, δεν είχε δημιουργηθεί καν σάκος). Συγκεκριμένα σταμάτησε η καρδούλα του εμβρύου, εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα διότι έτσι και αλλιώς περνούσα εξ αρχής μία πολύ καλή εγκυμοσύνη χωρίς συμπτώματα, οπότε δεν κατάλαβα κάποια διαφορά. Κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει εχθές που ήταν η μέρα να κάνουμε την αυχενική και πριν πάμε στο ραντεβού, είδα για 1η φορά αίμα. Δεν μπορώ να περιγράψω το πως αισθάνθηκα. Είχα πάρει τόση χαρά που είχα μείνει έγκυος και πήγαινε καλά γιατί είχαμε ακούσει 2 φορές καρδούλα και ο γιατρός μας έλεγε ότι έχουμε πολύ καλή εικόνα για ζευγάρι που είχε προηγουμένως αποβολή. Είχα πάρει ελπίδες, νόμιζα πως είχαμε φτάσει 13η βδομάδα (γιατί στη 13η θα έπρεπε να ήμουν κανονικά, δεν γνώριζα ότι η καρδούλα του είχε σταματήσει 2 βδομαδες πριν), έκανα όνειρα και σχέδια. Δυστυχώς, όταν πήγαμε για την αυχενική, μας επιβεβαίωσαν στον υπέρηχο ότι η καρδιά είχε σταματήσει. Εχθές όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα γιατί έγινε αποβολή από τον οργανισμό μου και ο πόνος ήταν απερίγραπτος, για να μην μιλήσω για το πόσο αίμα έχασα (ο αιματοκρίτης μου έπεσε κατά πολύ). Φυσικά δεν θέλω να αγχώσω καμία, καθώς έχω διαβάσει περιπτώσεις που άλλες γυναίκες δεν πονάνε στην αποβολή. Είναι καθαρά θέμα οργανισμού. Εγώ υπέφερα πολύ και είναι το πιο άσχημο συναίσθημα να ξέρεις ότι πονάς γιατί χάνεις κάτι με το οποίο είχες δεθεί. Οσο να ναι, όταν ακούς καρδιά δένεσαι αρκετά. Ηθελα πολύ να γίνω μανούλα και είχα απογοητευτεί πολύ που η πρώτη μας εγκυμοσύνη ήταν βιοχημική και μετά κάναμε κάποιους μήνες προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα και αφού πετύχαμε και 2η εγκυμοσύνη, γίνεται αυτό. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Εχουμε κάνει πόσες εξετάσεις, το μόνο που μου εμφανίστηκε εμένα ήταν θρομβοφιλία και γι’αυτο έκανα και αντιπηκτικές κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά όπως αποδείχτηκε, δεν άλλαξε κάτι. Ο γιατρός μας ειχε πει να πάμε για απόξεση και να στείλουν το έμβρυο για μία εξέταση, για να δούμε εάν υπήρχε κάποια ανωμαλία, αλλά δεν προλάβαμε να το κάνουμε αυτό λόγω του ότι όπως προανέφερα η αποβολή έγινε αυτόματα. Οπότε ούτε τώρα θα μπορέσουμε να μάθουμε σε τι οφειλεται και η 2η αποβολή. Ηθελα πολύ να γίνω μαμά και γενικά θέλω πολύ να γίνω μαμά, όμως τώρα τα βλέπω όλα μαύρα. Από χθες με έχει πάρει πολύ από κάτω, ταλαιπωρήθηκα πολύ και είπα πως δεν είμαι διατεθειμένη να το ξαναπεράσω όλο αυτό. Ξέρω πως ακόμα και να έρθει και άλλη εγκυμοσύνη, δεν θα μπορώ να την χαρώ γιατί θα είμαι μέσα στο άγχος μην τυχόν και έχουμε και άλλη αποβολή. Πώς θα το ξεπεράσω αυτό; Νιώθω ότι μου έμεινε μία πολύ κακή εμπειρία, που με έχει επηρεάσει πολύ και δεν ξέρω αν μπορώ να ξανά προσπαθήσω για παιδάκι. Υπάρχει κάποια κοπέλα που να έχει περάσει κάτι παρόμοιο και αν ναι, πώς το ξεπέρασε; Συγγνώμη για το τεράστιο μήνυμα και καλή δύναμη σε όλες μας που περνάμε τέτοιες δύσκολες στιγμές!

Καλησπέρα σε όλες σας. Γράφω και εγώ μετά από την δική μου χθεσινή εμπειρία αποβολής, η οποία με έχει κάνει ράκος και νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ εδώ καθώς πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη που αισθάνεται τόσο χάλια. Είναι η 2η μας αποβολή στην 10η ή 11η εβδομάδα σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιατρού (η 1η ήταν βιοχημική, δεν είχε δημιουργηθεί καν σάκος). Συγκεκριμένα σταμάτησε η καρδούλα του εμβρύου, εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα διότι έτσι και αλλιώς περνούσα εξ αρχής μία πολύ καλή εγκυμοσύνη χωρίς συμπτώματα, οπότε δεν κατάλαβα κάποια διαφορά. Κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει εχθές που ήταν η μέρα να κάνουμε την αυχενική και πριν πάμε στο ραντεβού, είδα για 1η φορά αίμα. Δεν μπορώ να περιγράψω το πως αισθάνθηκα. Είχα πάρει τόση χαρά που είχα μείνει έγκυος και πήγαινε καλά γιατί είχαμε ακούσει 2 φορές καρδούλα και ο γιατρός μας έλεγε ότι έχουμε πολύ καλή εικόνα για ζευγάρι που είχε προηγουμένως αποβολή. Είχα πάρει ελπίδες, νόμιζα πως είχαμε φτάσει 13η βδομάδα (γιατί στη 13η θα έπρεπε να ήμουν κανονικά, δεν γνώριζα ότι η καρδούλα του είχε σταματήσει 2 βδομαδες πριν), έκανα όνειρα και σχέδια. Δυστυχώς, όταν πήγαμε για την αυχενική, μας επιβεβαίωσαν στον υπέρηχο ότι η καρδιά είχε σταματήσει. Εχθές όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα γιατί έγινε αποβολή από τον οργανισμό μου και ο πόνος ήταν απερίγραπτος, για να μην μιλήσω για το πόσο αίμα έχασα (ο αιματοκρίτης μου έπεσε κατά πολύ). Φυσικά δεν θέλω να αγχώσω καμία, καθώς έχω διαβάσει περιπτώσεις που άλλες γυναίκες δεν πονάνε στην αποβολή. Είναι καθαρά θέμα οργανισμού. Εγώ υπέφερα πολύ και είναι το πιο άσχημο συναίσθημα να ξέρεις ότι πονάς γιατί χάνεις κάτι με το οποίο είχες δεθεί. Οσο να ναι, όταν ακούς καρδιά δένεσαι αρκετά. Ηθελα πολύ να γίνω μανούλα και είχα απογοητευτεί πολύ που η πρώτη μας εγκυμοσύνη ήταν βιοχημική και μετά κάναμε κάποιους μήνες προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα και αφού πετύχαμε και 2η εγκυμοσύνη, γίνεται αυτό. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Εχουμε κάνει πόσες εξετάσεις, το μόνο που μου εμφανίστηκε εμένα ήταν θρομβοφιλία και γι’αυτο έκανα και αντιπηκτικές κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά όπως αποδείχτηκε, δεν άλλαξε κάτι. Ο γιατρός μας ειχε πει να πάμε για απόξεση και να στείλουν το έμβρυο για μία εξέταση, για να δούμε εάν υπήρχε κάποια ανωμαλία, αλλά δεν προλάβαμε να το κάνουμε αυτό λόγω του ότι όπως προανέφερα η αποβολή έγινε αυτόματα. Οπότε ούτε τώρα θα μπορέσουμε να μάθουμε σε τι οφειλεται και η 2η αποβολή. Ηθελα πολύ να γίνω μαμά και γενικά θέλω πολύ να γίνω μαμά, όμως τώρα τα βλέπω όλα μαύρα. Από χθες με έχει πάρει πολύ από κάτω, ταλαιπωρήθηκα πολύ και είπα πως δεν είμαι διατεθειμένη να το ξαναπεράσω όλο αυτό. Ξέρω πως ακόμα και να έρθει και άλλη εγκυμοσύνη, δεν θα μπορώ να την χαρώ γιατί θα είμαι μέσα στο άγχος μην τυχόν και έχουμε και άλλη αποβολή. Πώς θα το ξεπεράσω αυτό; Νιώθω ότι μου έμεινε μία πολύ κακή εμπειρία, που με έχει επηρεάσει πολύ και δεν ξέρω αν μπορώ να ξανά προσπαθήσω για παιδάκι. Υπάρχει κάποια κοπέλα που να έχει περάσει κάτι παρόμοιο και αν ναι, πώς το ξεπέρασε; Συγγνώμη για το τεράστιο μήνυμα και καλή δύναμη σε όλες μας που περνάμε τέτοιες δύσκολες στιγμές!