Καλημέρα Ιωάννα μου!! Καλά είμαστε!! Εγώ πέρασα μια ωραία πνευμονία αρχές Ιουλίου κι ακόμη με ταλαιπωρεί ο βήχας, αλλά παλεύεται. Ο μικρός έχει γίνει Ταλιμπάν κυριολεκτικά. Δεν μπουσουλαει, σέρνει τον κωλο του στο πάτωμα και τραβάει με τα χέρια να μετακινηθεί. Αν τον κρατάς περπατάει...μόνος του φοβάται, ενώ κρατιέται και στέκεται. Χτυπάει παλαμάκια, κάνει γεια και έλα έλα. Μη δει άνθρωπο να τρώει, ζηλεύει και φωνάζει μαμ. Τον λες ώπα ωπα και χορεύει 🤣, τον λες που είναι τα φώτα και τα δείχνει, που είναι ο ανεμιστήρας τον δείχνει και κάνει άααα. Έχει πολύ πλάκα. Κι εμείς μετακομίσαμε για λίγο στους γονείς μου, γιατί κάνουμε μόνωση στην κρεβατοκάμαρα και έχω πεθάνει στην κούραση. Όσο για τον ύπνο άστα να πάνε... εμένα τον ξυπνάει ο μπαμπάς μου που τα βράδια κόβει βόλτες μέχρι την κουζίνα. Χθες το βράδυ τον ξύπνησε και τον βρήκα στην κουζίνα να τρώει μέλι με το κουτάλι σαν τις αρκούδες. Πίκρα αν δεν κοιμάσαι καλά.
Πω πω έχεις τρελό τρέξιμο, αλλά είναι ωραία διαδικασία αν έχεις βοήθεια!!! Η ώρα η καλή κορίτσι μου!!! Από τη μια καλύτερα που θα τα κάνεις μαζί, γιατί θα ξεμπερδευεις, απλά είναι το δύσκολο για το μωρό. Αν έχεις άτομο που να μπορεί να σου κρατήσει το μωρό για να ετοιμαστείτε εκείνη τη μέρα θα είναι το καλύτερο. Όταν βαφτίσαμε τη βαφτιστηρα είχαν οι κουμπάροι γαμοβαφτιση. Στο ντύσιμο του γαμπρού και της νύφης εμείς σαν νονοί δεν πήγαμε κ κρατήσαμε τη μικρή σπίτι μας. Και γενικά την αναλάβαμε εξολοκλήρου εκείνη τη μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το μωρό έφαγε, έπαιξε, κοιμήθηκε κ ήταν τόσο ευδιάθετη όταν φτάσαμε στην εκκλησία. Δεν κουράστηκε κανένας. Ούτε άγχος ούτε νεύρα.
Έχεις πολλά ακόμη να κάνεις με τις ετοιμασίες;;