Καλημέρα κορίτσι μου, γενικά η ανάρρωση μου είναι λίγο δύσκολη. Ενώ ξεκίνησα μια χαρά, τώρα εχω τραβήγματα στα ράμματα και νιώθω από κάτω την προσπάθεια να επανέλθουν όλα. 😞
Το μωρακι προς το παρόν είναι συνεργάσιμο, τρώει κοιμάται.
Εμενα πάλι με έχει πιασει μια νοσταλγία της εγκυμοσύνης, δεν ξέρω πως να το περιγράψω, την βλέπω να μεγαλώνει μέρα με την μέρα και νιώθω πως δεν θα τα ξανά ζήσω. Τουλάχιστον στον βαθμό που τα έζησα, σαν πρώτη και τόσο δυνατή εμπειρία. και ενώ ελεγα πως δεν θέλω να το ξανα περάσω, τώρα ανυπομονώ. Τι περίεργο συναίσθημα;;; Δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Κορίτσι μου εύχομαι να ελευθερωθείς σύντομα και να έρθουν όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο 🙏🙏