Elli13

Ναι βρε κορίτσια τι γίνεται με την Μαρίνα;;; Είναι καλά; Έχει επικοινωνήσει κάποια μαζί της;;

Εγώ και ο άντρας μου κολλήσαμε πρώτη φορά όταν η μικρή ήταν 40 ημερών. Θηλαζα φουλ οπότε όταν βγήκα θετική έβαλα μάσκα (ο σύζυγος είχε βγει 3-4 μερες πιο πριν). Επειδή τότε κοιμόταν μόνο ΠΑΝΩ ΜΟΥ μέρα νύχτα, δεν μπορούσα να την απομονώσω. Ευτυχώς δεν είχε ούτε ένα σύμπτωμα, ούτε πυρετό ουτε μυξες, τίποτα!! Λογικά μας έσωσε ο θηλασμός. Γρήγορα περαστικά εύχομαι ♥️

Να σου ζήσει το κοριτσάκι σου!! Να είναι γερή καλότυχη και ευλογημένη! Να έχετε μια υπέροχη ζωή μαζί γεμάτη αγάπη και χαμόγελα! Ξεκινάει ένα συναρπαστικό ταξίδι, μαζί με την μπουμπού σου ξαναγεννήθηκες και συ, ως μανούλα πλέον και είναι ο πιο όμορφος ρόλος που αναλαμβάνεις ♥️♥️♥️

@Elk κορίτσι μου να σου ζήσει το κοριτσάκι σου! Να είναι γερή, καλότυχη και να έχετε μια ευλογημένη ζωή με χαρές, αγάπη και κάθε καλο!! Σχετικά με το θηλασμό, θυμήθηκα διαβάζοντας ίσα γράφεις την μικρή μου η οποία παρόλο που γεννήθηκε 3420 γρ. δεν θήλαζε ικανοποιητικά τις δύο πρώτες μέρες. Θυμάμαι το άγχος μου, να κλαιω από απελπισία. Τι την γδυναμε, τι της πειραζαμε το αυτί, έκανε δύο θηλαστικες κινήσεις και κοιμόταν. Και μετά δεν ξυπνούσε με τίποτα. Βέβαια εκεί που γέννησα εγώ είναι τόσο υπέρ του θηλασμού που δεν υπηρχε περίπτωση να της δώσουν ξένο. Αυτό που κάναμε (είχε και μαια σύμβουλο θηλασμού) ήταν να αντλώ από τη δεύτερη μερα και να της το δίνουμε με σύριγγα. Βέβαια ήμουν και νέα μανούλα και παρότι είχα ενημερωθεί για το θηλασμό, μέσα στον πανικό είχα ξεχάσει πόσο μικρό στομαχακι έχουν τα νεογέννητα. Ανέβασε λοιπόν και λίγο ίκτερο, και θυμάμαι να κλαίω γοερα γιατί μου την πήραν μια νύχτα να την βάλουν στη λάμπα. Το επόμενο βράδυ έμεινα άυπνη και την έβαζα ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο στήθος. Το αποτέλεσμα ήταν να βγει από το μαιευτήριο ανακτώντας το βάρος γέννησης. Θα βρείτε τους ρυθμούς σας σιγά σιγά, θα σε σώσει να μιλήσεις με μια σύμβουλο θηλασμού, κυρίως για να ηρεμήσεις, γιατί θυμάμαι καλά πόσο στεναχωρημένη και αγχωμενη ήμουν εγώ τοτε. Να το χαίρεσαι το μικρουλι σου, ρούφα κάθε στιγμή!! Καλή ανάρρωση ♥️

Καλό μήνα αγαπημένες μου!! Καλές διακοπές σε όσες πάτε Αυγουστο, καλώς να υποδεχτείτε τα μωράκια σας όσες γεννατε, και υπέροχες εγκυμοσύνες στις εγκυουλες μας ❤️ Για τις υπόλοιπες που είστε ακόμα στην προσπάθεια, είστε πάντα στις προσευχές μου και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρετε. Η μάλλον.... Θα τα καταφέρουμε!!!! Σε άλλα νέα σήμερα γυρίσαμε από διακοπές, ξεκουράστηκα αρκετά από ψυχολογικής απόψεως γιατί μετά την αποβολή η αλήθεια είναι ότι με ρουφηξε το σκοτάδι αρκετά ... Χαίρομαι το κοριτσάκι μου που κανει ήδη τα πρώτα του βήματα (και ας έχω κοψομεσιαστει) και μάλλον βρήκαμε σπίτι να μετακομισουμε επιτέλους! Ψάχνουμε κοντά ένα δίμηνο με τις τιμές να είναι πραγματικά στο Θεό, και να μην υπάρχει αντιστοιχια τιμής-ποιοτητας. Εν πάση περιπτώσει, ευτυχώς είμαι αρκετά καλύτερα πλέον από όλες τις απόψεις. Σας φιλώ 🫶🫶

Κορίτσι μου να τα ανεβάζεις εκεί που λέει others, γιατί εκεί που τα ανέβασες είναι για την συγκεκριμένη εταιρεία των τεστ οπότε δεν βγάζει σωστά τα πικ

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Είμαστε διακοπές και θεώρησα είναι καλή ευκαιρία τώρα που είναι ο μπαμπάς της διαθέσιμος όλο το 24ωρο. Ξεκινήσαμε όμως τρομερο κλάμα οπότε είπα να το αφήσουμε προς ώρας να χαρούμε λίγο ήρεμοι τις διακοπές μας γιατί και εγώ με το κλάμα της στρεσσαρομαι τόσο πολύ που με πιανει πονοκέφαλος από το άγχος. Νεράκι με το Dr brown's της δίνω για τώρα, για να το συνηθίσει, μήπως και της είναι λιιιιγο πιο εύκολο μετά να πιει και λίγο γάλα από κει. Είναι το μόνο μπιμπερο που δέχτηκε να πιει νερό. Σκέφτηκα να της δώσω και φρέσκο αντλημενο γάλα γιατί έχω διαβάσει ότι μερικές φορές όταν είναι από την κατάψυξη αλλοιώνεται η γεύση του και πολλά μωράκια δεν το θέλουν και ας είναι μητρικό. Το έχω πάρει απόφαση ότι θα είναι δύσκολη διαδικασία ωστόσο ειδικά τώρα το καλοκαίρι με έχει κουρνάσει πολύ ο θηλασμός. Νιωθω εντωμεταξυ πολύ έντονο το αντανακλαστικό της καθόδου ακόμα και τώρα που η μικρή είναι 9 μηνών και πολλές φορές ακόμα τρέχει το στήθος. Ειδικά αν ξεκινήσει να πίνει και για κάποιο λόγο σταματήσει, γίνομαι χάλια. Πίστευα αυτά θα γινόντουσαν μόνο τους πρώτους μήνες αλλά έπεσα έξω ..

Μαρινάκι μου πόσο χάρηκα που διάβασα κατά τύχη τα νέα σου ♥️ ♥️ Να σου ζήσει κορίτσι μου, να είναι γερός, καλότυχος και ευτυχισμένος και εσείς υγιείς να τον καμαρώνετε!!! Καλή ζωή να έχει και κοίτα να χαρείς το κάθε λεπτό, όσο δύσκολοι και αν είναι οι πρώτοι μήνες (και είναι πολύ, το ξέρω), γιατί δεν θα καταλάβεις για πότε θα ξεπεταχτεί 🥹🥹

Ο γιατρός εν ολίγοις δεν ήθελε να κάνω δεύτερη φορά αποξεση. Ξυσε ξυσε φοβάται για συμφυσεις. Εκτός αυτού μου είπε ότι δεν του έχει συμβεί ποτέ, αλλά αν πάθαινα μια διάτρηση αγγείου στο νοσοκομείο, λόγω του σαλοσπιρ που έπαιρνα θα έχανα τη μήτρα. Ήταν ρίσκο ουσιαστικά είπε μια δεύτερη αποξεση. Ωστόσο εγώ τον ενημέρωσα ότι ψυχολογικά ήταν εφιάλτης η αποβολή στο σπίτι με χάπια, ειδικά εγώ που ήμουν 11 εβδομάδων, οπότε και όσα έβγαιναν από μέσα ήταν τεράστια κομμάτια (συγγνώμη για την περιγραφή). Τελοσπαντων, έπρεπε μου λέει να με πάρεις τηλ εφόσον έβλεπες ότι έχανες τόσο πολύ αίμα, και από τη στιγμή που ένιωσες να σβήνεις, ώστε να έρθεις στο νοσοκομείο επιτόπου (ότι πεθαίνω ένιωσα για την ακρίβεια για πρώτη φορά στη ζωή μου). Μου κόστισε πολύ αυτή η αποβολή και δεν νομίζω να ξαναγίνω ποτέ η Έλλη που ήμουν...

Το παλεύω κορίτσι μου... Πήγα γιατρό, όλα μια χαρά ευτυχώς καθάρισα και δεν χρειάστηκα αποξεση. Μερικά πηγματα είδε ακόμα στη μήτρα που είπε θα φύγουν με την περίοδο. Είδε και ένα ωοθηλακιο 17χιλ που σημαίνει η ωορρηξία ήταν κοντά. Αδιαθετησα καμιά εβδομάδα μετά και όλα καλά... Ας πούμε. Έκανα εξετάσεις, το αίμα που έχασα προφανώς δεν αναπληρωθηκε και ήταν όλα ακόμα στα τάρταρα. Αιματοκρίτης, αιμοπετάλια,σίδηρος, φεριτινη... Με τον γιατρό που ξαναμίλησα μου είπε ότι δεν θα ήθελε να με στείλει γιακ μετάγγιση εφόσον νιώθω καλύτερα. Και ούτε εγώ μπορούσα να πάω καθως εκείνη την ώρα ήμασταν καθοδόν για τις διακοπές μας. Οπότε ξεκίνησα συμπληρώματα και βλέπουμε. Είμαστε λοιπόν διακοπές και είναι πολλές οι στιγμές που πέφτω πολύ ψυχολογικά και με παίρνει από κάτω. Είχα φανταστεί αλλιώς αυτές τις διακοπές. Βλέπω εγκυουλες και μελαγχολω. Αναρωτιέμαι συνεχώς γιατί εγώ να έχω χάσει 3 μωράκια. Μετά βλέπω το μωράκι μου, το χαμογελαστό μου μωρό, όπως την αποκαλούν όλοι οι ένοικοι του ξενοδοχείου, και παίρνω τόσο δύναμη και κουράγιο!!! Απλά ειναι που κάθε απώλεια μου παίρνει και ένα κομμάτι μου, και γίνεται όλο και πιο επώδυνο κάθε φορά.. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου ❤️❤️

Να πεταχτω και γω εδώ με τα τεστ και να προσθέσω ότι δεν είναι εφικτό για όλα τα ζευγάρια να έχουν επαφές μέρα παρά μέρα. Εμείς και πριν το παιδί λόγω κυλιόμενου ωραρίου του συζύγου (και ανά περιόδους που έκανε δύο δουλειές) παίζει να βρισκόμασταν στο σπίτι για 1-2 ώρες το πολύ. Και με άστατο κύκλο που έχω μια ζωή δεν θα πιάναμε τις γόνιμες με τίποτα. Καλά τώρα με ένα μωρό δεν το συζητώ, οι επαφές είναι ακόμα πιο σπάνιες. Θέλω να καταλήξω στο ότι αν μια κοπέλα την αγχωνουν τα τεστ και έχει τη δυνατότητα για συχνές επαφές, ναι ας τα αφήσει. Για άλλες κοπέλες όμως είναι η μόνη μας ελπίδα να καταφέρουμε σωστές επαφές 🙂

Να σου ζήσει το μωράκι σου!! Εγώ αντιμετώπισα μεγάλο θέμα με την μικρή μου τους πρώτους μήνες. Είχε πολύ έντονο το αντανακλαστικό του τιναγματος των χεριών με αποτέλεσμα να ξυπνάει κάθε 3 λεπτά κυριολεκτικά. Κοιμόταν αποκλειστικά πάνω μας μέρα νύχτα μπρούμυτα. Ώσπου κουράστηκα τόσο που όταν έγινε 3 μηνών περίπου την έβαλα στο λίκνο με μια πλεξούδα (αυτές τις πάντες σε σχήμα πλεξούδας) ώστε να την περιορίζει γύρω γύρω και την έβαζα και στο πλάι που ξέρω οτι δεν προτείνεται. Ήταν ο μόνος τρόπος να κοιμηθεί χωρίς να τρομάζει. Εσύ που είναι ακόμα τόσο μωράκι μπορείς να δοκιμάσεις ένα ελαφρύ φασκιωμα με μια μουσελίνα καλοκαιρινή ή ακόμα και έναν καλοκαιρινό υπνοσακο (εάν έχεις κλιματισμό στο σπίτι ώστε να μην σκάει το μωρό). Υπομονή μανούλα, ούτε που θα καταλάβεις για πότε θα ξεπεταχτεί. Εμένα τώρα 9 μηνών και αν την κρατήσω αγκαλιά όταν κοιμάται δυσανασχετεί γιατί δεν βολεύεται. Αν μου το έλεγαν αυτό όταν ήταν βρεφακι θα γελούσα και δεν θα το πίστευα με τίποτα!!

Έχουμε δοκιμάσει παρα πολλές μάρκες. Δεν νομίζω να κάνει καμία ουσιαστική διαφορά, γιατί με όλα κλαίει. Και πλέον είναι αδύνατον να δίνω μια περιουσία για αλλα μπιμπερο που πάνε χαμένα. Με το dr browns μόνο ήταν πιο δεκτική στο να πιει νεράκι (κανονικά πίνει από ποτηράκι 360). Βοήθεια δεν έχουμε από κανέναν, οπότε μόνο ο άντρας μου μπορεί να προσπαθήσει και αυτό όταν είναι σπίτι, δηλαδή λίγες ώρες τη μέρα. Οι περισσότεροι μου λένε να συνεχίσω να προσπαθώ κ κάποια στιγμή θα το δεχτεί. Αλλά μέχρι ποιο σημείο να προσπαθήσω; Δεν μπορώ να την αφήνω να κλαίει, ούτε να της το βάζω με το ζόρι στο στόμα. Μου φαίνεται ακατόρθωτο και έχω απογοητευτεί πολύ....

Σε ευχαριστώ για την απάντηση,αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι η σύμβουλος μπορεί να με βοηθήσει στο να πάρει η μικρή μπιμπερο, έστω για τους ημερήσιους θηλασμούς (δεν με πειράζει να κρατήσω τους βραδινους). Το λέω γιατί ουσιαστικά δεν θέλω να αποθηλασω, αλλά να έχω και μια εναλλακτική με το μπιμπερο.

Καλησπέρα, Η μικρή μου είναι σχεδόν 9 μηνών και θηλάζει αποκλειστικά από τη μέρα που γεννήθηκε. Όταν ήταν περίπου 5 μηνών προσπαθήσαμε με τον σύζυγο να της δίνουμε αντλημενο γάλα με μπιμπερο ώστε να μπορώ να πηγαίνω μερικές φορές την εβδομάδα γυμναστήριο που τόσο που είχε λείψει. Δοκιμάσαμε διάφορες εταιρείες και δεν καταφέραμε τίποτα. Η μικρή προτιμούσε να με μείνει νηστική μέχρι να έρθω, παρά να πιει από το μπιμπερο. Μόλις το έβλεπε δε, έβαζε τα κλάματα. Ερχόμαστε στο σήμερα όπου ειλικρινά θα ήθελα πάρα πολύ να βγω για έναν καφέ, ένα ποτό, ένα θέατρο, μια βόλτα τελοσπαντων μόνη μου. Λατρεύω το μωρό μου αλλά έχω τόσο ανάγκη να μην είμαστε μόνιμα αυτοκόλλητες. Πρόσφατα χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο λόγω αιμορραγίας από αποβολή και δεν πήγα γιατί σκεφτόμουν την μικρούλα μου που θηλάζει και θα πλανταζε στο κλάμα που δεν θα ήμουν διαθέσιμη να την θηλάσω. Ο γιατρός μου δεν με πίστευε όταν του το είπα, αλλά για εμένα το μωρό είναι η προτεραιότητα μου και το βάζω πάνω από όλα. Ωστόσο θα ήθελα τις συμβουλές σας, από όσες μανούλες έχουν καταφέρει να δώσουν μπιμπερο σε θηλάζοντα μωράκια. Με έχει κουράσει πολύ ο θηλασμός, θα ήθελα σιγά σιγά να αποθηλασω (όχι σε μερικές εβδομάδες εννοείται, σε όσο χρόνο χρειαστει). Να σημειώσω ότι παίρνει πιπίλα από 2 μηνών αλλά προχτές που δοκίμασα παλι με άλλο μπιμπερο, μόλις γεύτηκε το γάλα έκλεισε το στόμα και έπειτα άρχισε να κλαίει. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!!

Ξέχασα να αναφέρω ότι αύριο μετά τον υπέρηχο θα απαιτησω να πάρω ορισμένες απαντήσεις από τον γιατρό. Γιατί έπρεπε να ζήσω αυτή την εφιαλτική διαδικασία; Γιατί με υπέβαλε σε κάτι τόσο ψυχοφθόρο και επικίνδυνο; Από την στιγμή που έπαιρνα salospir που είναι αντιθρομβωτικο, δεν ήταν αναμενόμενο ότι θα πάθω αιμορραγία; Γενικά τον εμπιστευομουν πολύ, χάρη σε εκείνον γέννησα φυσιολογικά την κόρη μου, που το ήθελα τόσο πολύ. Όμως δεν μπορώ να δικαιολογήσω κάπως αυτό που πέρασα, ήταν πραγματικά φρικτό. Πέρσι στην παλινδρομη εκείνος μου είχε κάνει αποξεση και σε λίγες ώρες πήγα σπίτι μου. Τώρα γιατι έπρεπε να συμβεί έτσι; Με ένα μωρό στο σπίτι που έπρεπε να φροντισω.. Ειλικρινά για πρώτη φορά στη ζωή μου το δεύτερο βράδυ με την απίστευτη αιμορραγία ένιωσα ότι θα πεθανω!! Αν δεν με καλύψουν οι απαντήσεις δυστυχώς θα αναγκαστώ να αναζητήσω άλλον γυναικολόγο, και αυτό με στεναχωρεί πολύ. Δεν ξέρω αν το έχετε και άλλες κοπέλες αυτό το αίσθημα ότι με τον γυναικολόγο σας έχετε ένα ιδιαίτερο δέσιμο (ειδικά μετά από τοκετό). Νιώθω πληγωμένη και σοκαρισμένη, σαν να πρόδωσε την εμπιστοσύνη μου..

Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον κορίτσι μου . Πάντα μας σκέφτεσαι όλες ♥️ Μπαίνω και σας διαβάζω συνέχεια, πήγα να σου απαντήσω το μεσημέρι αλλά το έσβησα. Δεν ξέρω αν μπορώ να γράψω όλα όσα νιώθω και πευρνάω. Δύσκολα πολύ.. Αρχικά,σωματικά μου πήρε περίπου 2 εβδομάδες να συνέλθω. Έχασα πάρα πολύ αίμα. Αύριο έχω υπέρηχο να δούμε αν καθάρισα. Ψυχολογικά τώρα... Πφφφφ .. Είχα για χρόνια κατάθλιψη, έχω κάνει και ψυχοθεραπεία και ξέρω πως είναι. Ξέρω τον εαυτό μου. Πριν μείνω έγκυος δεν ήμουν και στα καλύτερα μου γενικά. Να είχα επιλοχειο άραγε; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι με αυτό που έγινε βούλιαξα. Και οι μέρες έγιναν αβάσταχτες, και αναγνώρισα την Έλλη που είχε κατάθλιψη. Σε κάνα δυο δικούς μου ανθρώπους που μίλησα για το πώς νιώθω αναλυτικά, επιβεβαίωσαν τις υποψίες μου περί κατάθλιψης. Ξέρω ότι πρέπει να δω ειδικό αλλά αυτήν την περίοδο δυσκολεύομαι πολύ (και οικονομικά γιατί θέλουμε να μετακομίσουμε και τα ενοίκια της Αθήνας είναι όσο το επίδομα μητρότητας που παίρνω). Δύο τρεις μέρες μετά την αποβολή με τα χάπια λοιπόν, η μητέρα μου για διάφορους λόγους δεν μπορούσε πλέον να έρχεται να με βοηθάει. Έπεσα στα βαθιά, σωματικά και ψυχολογικά ράκος να πρέπει να φροντίσω ένα μωρό που είναι κυριολεκτικά κολλημένο πάνω μου και αν πάω μέχρι την τουαλέτα σπαραζει. Μου φαινόταν βουνό το να βγάλω τη μέρα. Και αυτό με έριξε ακόμα περισσότερο. Με όλα αυτά λοιπόν, ο σύζυγος μου, προκειμένου να βγαίνω έξω και να μην κλείνονται στο σπίτι,έχει στερηθεί ύπνο και ξεκούραση για να μας βγάζει σχεδόν κάθε μέρα έξω και για μπάνιο. Έχουν δημιουργηθεί όμως και εντάσεις ανάμεσα μας λόγω της κούρασης από τη μεριά του και λόγω της δικής μου κακής ψυχολογικης κατάστασης. Το καλό ειναι ότι με συζήτηση τα λύνουμε όλα, δόξα τω Θεώ έχουμε πολύ καλές βάσεις σαν ζευγάρι. Πολλές τύψεις απέναντι στην μικρούλα μου, που η μαμά της προσευχόταν μέρα νύχτα να την αποκτήσει και τώρα δεν μπορεί να την χαρεί,ούτε να της αφοσιωθεί όπως θα έπρεπε. Μέσα σε αυτές τις άσχημες μέρες, είπε πρώτη φορά μαμαμαμααμα (και από τότε δεν σταμάτησε), χτύπησε παλαμάκια και κανει κάτι ενδιάμεσα σε Ινδιανος και φιλάκι 😂😂 Αυτή είναι η δύναμη μου και ο λόγος που χαμογελάω, αλλά είναι και κάποιες μέρες που θα ήθελα τόσο πολύ να μείνω λίγο μόνη, κλεισμένη στο δωμάτιο μου και να κλάψω μέχρι να ξεπλύνω όλο τον πόνο από την ψυχή μου. Συγγνώμη για το σεντόνι, είχα πολύ ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου. Ελπίζω να μην σας μαύρισα το βράδυ..

Σε ευχαριστώ για την σκέψη σου κοπέλα μου. Το εκτιμώ πολύ... Είναι δύσκολες αυτές οι μέρες... Πολύ δύσκολες... Κορίτσι μου .... Λυπάμαι από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτό που σου συνέβη. Ειναι τόσο άδικο!!!! Έχω χάσει και γω 3 μωράκια ως τώρα, στο πρώτο τρίμηνο όμως. Το τελευταίο το έχασα πριν 2 εβδομάδες περίπου και έχω ήδη μια κορούλα 8 μηνών. Δεν θα σου πω πολλά γιατί φαντάζομαι πως νιώθεις. Αν εγώ θρηνω τόσες μέρες που το έμαθα την ημέρα της αυχενικης ότι δεν ζούσε πια, σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι για σένα στην εβδομάδα που ήσουν.. Θα σου πω μόνο να ζητήσεις βοήθεια από ψυχολόγο αν βλέπεις να σε ρουφάει όλο αυτό. Το ίδιο θα κάνω και εγώ γιατί κάθε μέρα είναι όλο και πιο δυσκολη και πλέον δυσκολεύομαι να φροντίσω ακόμα και την κορούλα μου. Έχω χαθεί στις σκέψεις μου και στη μαύρη αυτή τρύπα και δεν ξέρω πως να βγω... Κουραγιο κορίτσι μου... Αν χρειαστείς να μιλήσεις να μου στείλεις μήνυμα, νιώθω τον πόνο σου και κλαίω κυριολεκτικά μαζί σου... Δεν είσαι μόνη σου, και δυστυχώς ο περίγυρος μας καμιά φορά στην προσπάθεια του να μας παρηγορήσει λέει πολύ λάθος λόγια. Μην δίνεις σημασία, μόνο μια γυναίκα που έχει βιώσει την απώλεια μπορεί να σε καταλάβει στο 100%. Είμαι εδώ για εσένα όποτε με χρειαστείς ♥️

Να χαίρεσαι την κορούλα σου αρχικά!! Εγώ θα σου παραθέσω την εμπειρία μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι σωστό αυτό που έκανα. Έχω και εγώ μια μικρουλα 8 μηνών που είχε πολύ έντονο το αντανακλαστικό moro (αυτό που σαν νεογέννητα κουνάνε πολύ έντονα τα χεράκια και τρομάζουν). Σε τέτοιο βαθμό που ξυπνούσε ανά 10 λεπτά ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. Απηυδισμένη μίλησα με την παιδίατρο, εξηγώντας της ότι η μικρή βολεύεται μόνο μπρούμυτα. Αλλιώς δεν κοιμάται ούτε εκείνη ούτε εμείς. Μου απάντησε ότι και η δική της κόρη μόνο μπρούμυτα μπορούσε να κοιμηθεί, οπότε με καταλαβαίνει και off the record μου είπε να την αφήνω έτσι όσο μπορώ να την έχω υπό την επίβλεψη μου. Βέβαια, εγώ είχα και ένα πολύ δυνατό νεογέννητο και έπειτα βρεφακι, που σήκωνε με τεράστια ευκολία το κεφαλάκι της. Έπειτα, γυρνούσε πολύ εύκολα από μπρούμυτα ανάσκελα (με το αντίθετο δυσκολευόταν), οπότε ήμουν και πιο ήσυχη. Την έβαζα όμως στο κρεβάτι μου όσο ήταν πολύ μωρό για να την ελέγχω μέσα στη νύχτα, και εννοείται λαγοκοιμομουν. Μίλα και με τον παιδίατρο σου να σου πει την γνώμη του, ωστόσο εφόσον το μωράκι σου βολεύεται έτσι, θεωρώ είναι κρίμα να το αλλάζεις στάση και να το ξυπνάς. Όλα αυτά στα γράφω από την προσωπική μου εμπειρία, χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να βάλω σε κίνδυνο οποιοδήποτε μωράκι με την άποψη μου!

Καταλαβαίνω απόλυτα κορίτσι μου τι εννοείς.. Είναι τραγικό να πρέπει να πάρεις εσύ η ίδια μια τέτοια απόφαση. Ίσως είναι ο,τι πιο δύσκολο καλείται να κανει μια μανούλα. Ελπίζω και εύχομαι να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, γιατί δεν ευθυνεσαι εσύ για τίποτα από όλο αυτό το τραγικό συμβάν, να σε αγκαλιάσεις με στοργή και να βρεις την ηρεμία και τη λύτρωση που σου αξίζει. Ο εμβρυομητρικός μέσα σε όλα, όταν είδαμε ότι η καρδούλα είχε σταματήσει, αυτό μου είπε. Ότι αν ζούσε το μωράκι πιθανότατα θα βλέπαμε ένα αυξημένο αυχενικό υγρό, και εκεί θα δυσκόλευε πολύ η κατάσταση για εμένα και την απόφαση που θα έπρεπε να πάρω μετέπειτα. Τουλάχιστον τώρα, μου είπε, αποφάσισε η φύση. Και όσο και αν με θυμώνει αυτό, ξέρω ότι έχει δίκιο. Απλά πονάει πολύ επειδή συμβαίνει για δεύτερη φορά. Σας ευχαριστώ που μπορώ να μιλάω για τις σκέψεις μου εδώ... Ξέρετε όσες το έχετε ζήσει, ότι ο περίγυρος δεν θέλει να το συζητάει και πολύ, για να προχωρήσουμε λέει παρακάτω.. Ενώ στην ουσία αυτό ακριβώς έχουμε ανάγκη για να προχωρήσουμε. Να πενθησουμε όπως αξίζει στα αγέννητα μωρά μας και στα όνειρα που κάναμε για αυτά.

Με κάλεσε ο γιατρός πριν λίγο και μου είπε ότι από τις εξετάσεις μου φάνηκε ότι έχω χάσει 3 μονάδες αίμα. Αιματοκρίτης χαμηλός, πίεση επίσης πολύ χαμηλή.. Αν δεν είμαι ακόμα καλά να πάω να μου χορηγήσουν όρο κλπ. Αλλά δόξα τω Θεώ από το απόγευμα άρχισα να συνέρχομαι. Πάτησα δηλαδή στα πόδια μου, σηκώθηκα, έκανα μπάνιο... Το δύσκολο κομμάτι για εμένα είναι ξαφνικά να συνειδητοποιήσω ότι δεν είμαι πια έγκυος και να επιστρέψω στην καθημερινότητα μου προ εγκυμοσύνης. Δηλαδή ναι μεν μου έλειψε πολύ το γυμναστήριο, από την άλλη μόλις πάω ξέρω ότι η πρώτη μου σκέψη θα είναι το μωρό μου που χάθηκε και δυστυχώς μπορώ πλέον να γυμναστώ ξανά. Και όλα αυτά που δεν μπορούσα να κάνω ως έγκυος. Συγγνώμη από όλα τα κορίτσια που έχω βαρύνει τόσο το κλίμα.. Ας επιστρέψουμε στα τεστακια ωορρηξίας και τα συμπτώματα και όλα αυτά να χαρώ και εγώ με τα νέα σας. Δυστυχώς ο,τι έγινε έγινε και δεν αλλάζει, πρέπει να κοιτάξω μπροστά..

Η μπέμπα είναι 8 μηνών οπότε θηλάζει μέρα νύχτα. Όχι τόσο συχνά τη μέρα όσο ήταν πιο μικρούλα, αλλά σίγουρα θα ζητήσει αρκετες φορές. Όταν χρονισει σκέφτομαι να αποθηλασω που θα μπορεί να πιει αγελαδινό ή κατσικίσιο. Ξέρω ότι αν παω στο νοσοκομείο θα με κρατήσουν αρκετές ώρες (τα καλά των ελληνικών δημοσίων νοσοκομείων) και δεν θέλω να πεινάει το μωρό και εγώ να λείπω για τόσο πολύ. Με τον γιατρό όταν τελειώσει όλο αυτό και παω για υπέρηχο θα το συζητήσω για το λόγο που δεν κάναμε αποξεση ώστε να καταλάβω γιατι έπρεπε να υποστώ αυτό το μαρτύριο, και κυριως γιατί θα έπρεπε να μείνω τόσο πολύ μέσα. Όσο ικανοποιημένη και να είμαι μαζί του, μου κάνει τρομερή εντύπωση ο χειρισμός της συγκεκριμένης παλινδρομης.

Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου. Μίλησα με τον γιατρό γιατί δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου από χτες και με έστειλε για αιματολογικές. Ίσως χρειαστεί να πάω στο νοσοκομείο γιατί από την περιγραφή μου μου είπε ότι ενδεχομένως να χρειαστώ αίμα ή ενδοφλέβιο σίδηρο. Εναλλακτικά μου είπε να πάω απευθείας στο νοσοκομείο, αλλά προτίμησα τις εξετάσεις αίματος πρώτα λόγω της μπέμπας που δεν μπορώ να την αφήσω πολλές ώρες αφού θηλάζει και δεν δέχεται μπιμπερο. Νιώθω ότι δεν έχει τέλος το μαρτύριο μου. Τουλάχιστον να έκλεινε άμεσα αυτό το κεφάλαιο να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω...

Κορίτσια μου, δεν σας γράφω εδώ για να μην σας αγχωνω παραπάνω και σας ρίχνω γιατί ξέρω πόσο αγχωμενες είστε. Ωστόσο, επειδή συνέβη σε εμένα και σε άλλες κοπέλες δεν σημαίνει ότι θα συμβεί και σε εσάς. Εξάλλου, εννοείται όπως λέει η @Kallia.Geo υπάρχει και η άλλη πλευρά, και εγώ την βλέπω στο χαμόγελο της κορούλας μου. Να μην σταματάτε λεπτό να ελπίζετε, και εγώ θα προσεύχομαι για εσάς, να φέρετε στον κόσμο τελειομηνα και υγιή μωράκια!!

Εμένα ήταν η χειρότερη εμπειρία που είχα ποτέ όλο αυτό με τα χάπια. Το πρώτο βράδυ είχα απίστευτους πόνους από τις συσπάσεις (λες και γεννούσα). Χτες με το δεύτερο χάπι ειλικρινά νόμιζα ότι θα πεθάνω.... Φοβήθηκα παρά πολύ... Έχασα τόσο πολύ αίμα που όλα μαύρισαν, δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, ο άντρας μου μου πετούσε κρύο νερό για να συνέλθω. Και δεν είχε να κανει με το ψυχολογικό κομμάτι. Γενικά τα κορίτσια που με ξέρουν εδώ, γνωρίζουν πόσο εύκολα μένω έγκυος... Με την πρώτη προσπάθεια. Αλλά το ίδιο εύκολα τα χάνω κιόλας. Και δεν ξέρω αν αντέχω να ξαναπεράσω τα ίδια. Σίγουρα αυτή τη φορά που έχω ένα παιδάκι, είναι κάπως καλύτερα από την προηγούμενη παλινδρομη. Τότε είχε καταρρεύσει ο κόσμος μου όλος. Δεν έβρισκα κανένα νόημα σε τίποτα. Μόνο έκλαιγα για πολύ καιρό.. Γιατί μέσα σε όλα φοβόμουν μήπως δεν τα καταφέρω ποτέ να γίνω μανούλα. Τουλάχιστον τώρα κοιτάω τον θησαυρό μου, και αντλώ τόση δύναμη από το γέλιο της...