ΛΙΖΑ

Συγχαρητήρια για το μωράκι σου! Εγώ όταν γύρισα σπίτι ανέβασα πυρετό (μέχρι 39) που πολύ σπάνια μου συμβαίνει και το ένα μου στήθος είχε κοκκινίσει, ήταν πολύ ζεστό και πόναγε. Όχι όμως σε σημείο τρέλας, όπως το περιγράφεις. Ο γυναικολόγος μου είπε να πάρω αντιβίωση (ζιναντόλ) και να μη σταματήσω το θηλασμό. Κατά σύμπτωση δίπλα μας μένει μία μαία η οποία με έσωσε. Μου έκανε μαλάξεις αρκετή ώρα (ένα δεκάλεπτο περίπου για 2-3 μέρες) - φαντάσου επειδή έβγαινε πολύ γάλα είχα πάρει μια από τις μεγάλες πετσέτες μπάνιου για να το απορροφά. Αυτό με ανακούφιζε πολύ. Σε 3 μέρες πέρασε και μετά θήλαζα χωρίς πρόβλημα για 8 μήνες. Κάνε λίγο υπομονή αν θέλεις να θηλάσεις, η αρχή είναι όντως πολύ δύσκολη καμιά φορά (εμένα επιπλέον μάτωναν οι θηλές μου ) αλλά μετά το πρώτο 10ήμερο όλα στρώνουν! Αν υποφέρεις πολύ, ψάξε να βρεις (ίσως μέσω του μαιευτηρίου) μια μαία να έρθει στο σπίτι να σου κάνει τις μαλάξεις - γενικά σε τέτοια θέματα οι μαίες ξέρουν πιο πρακτικά πράγματα από τους γιατρούς. Περαστικά!

Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια! Εγώ επί 1,5 χρόνο δεν έμενα έγκυος, κάναμε του κόσμου τις εξετάεις και δεν βρισκόταν πρόβλημα, οπότε έκανα και για θρομβοφιλία επειδή διάβασα κάπου ότι κάποιοι γιατροί υποψιάζονται ότι μπορεί λόγω θρομβοφιλίας να γίονται αποβολές τόσο πρόωρες που δεν τις καταλαβαίνουμε (γιατί δεν προλαβαίνουμε να έχουμε καθυστέρηση). Βρέθηκαν από 10 τιμές που εξέτασαν οι 3 μη φυσιολογικές. Εν τω μεταξύ αποφάσισα εξωσωματική, ο γυναικολόγος μου ρώτησε αιματολόγο, ο οποίος του είπε ότι δεν είναι βέβαιο ότι θα έχω πρόβλημα (δεν είχα ποτέ αποβάλει) αλλά για καλό και για κακό και μια που είχα δυσκολευτεί να συλλάβω να κάνω ενέσεις. Εκανα λοιπόν για 9 μήνες, χωρίς να ξέρω αν χρειάζεται, και όσο και αν σου φαίνεται παράξενο, απόλαυσα το κάθε τσίμπημα σκεπτομενη ότι κάθε ένεση με έφερνε πιο καοντά στο μωράκι μου! Και όντως όλα πήγαν καλά. 10 μήνες μετά τη γέννα και μόλις 2 μήνες μετά τη διακοπή του θηλασμού έμεινα έγκυος φυσιολογικά και περιμένω τώρα το δεύτερο. Εννοείται ότι αυτή τη φορά τις ενέσεις τις ξεκίνησα μόλις το έμαθα, δηλαδή την 4η μέρα καθυστέρησης. Τώρα είμαι 13 εβδομάδα και συνεχίζω... Νομίζω ότι σημασία έχει να προλάβεις να αρχίσεις. Οι περισσότερες γυναίκες με θρομβοφιλία δεν έχουν άλλο πρόβλημα, μένουν έγκυοι φυσιολογικά, άρα το αντιλαμβά΄νονται μετά την καθυστέρηση και τότε ξεκινάνε ενέσεις. Επίσης, θυμάμαι όταν το είχα ψάξει ότι το πρόβλημα με την θρομβοφιλία είναι ότι μπορεί ένας θρόμβος να περιόρίσει την αιμάτωση του πλακούντα, οπότε δεν τρέφεται πια το έμβριο. Στην 5η εβδομάδα όμως δεν έχει καν ολοκληρωθεί ο πλακούντας... Νομίζω ότι όλα θα σου πάνε καλά - δε σου λέω να μην αγχώνεσαι γιατί είναι μια ουτοπική συμβουλή αυτή. Δυστυχώς όσο κακό είναι το άγχος, τόσο δύσκολο είναι να το παλέψουμε. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω γι' αυτό (Γιατί τώρα έχω μεγάλο άγχος με την επικείμενη αυχενική) είναι να είμαι πολύ απασχολημένη, ώστε να μην το σκέφτομαι πολύ! Και πάλι σου εύχομαι καλή και τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Γεια σας, εγώ θήλασα αποκλειστικά 6 μήνες (εννοώ ότι ούτε μια φορά δεν ήπιε άλλο γάλα), και ο παιδίατρος είπε να δώσω κατευθείαν το Νουλάκ, ώστε να μην γίνουν 2 αλλαγές (μητρικό - σκόνη - υγρό). Από μόνη μου δοκίμασα και το Νεσλάκ. Το μωρό μου δεν παρουσίασε κανένα απολύτως πρόβλημα και τα δέχθηκε και τα δύο πανεύκολα (είναι 11 μηνών τώρα). Υπάρχει και ένα Νεσλάκ που είναι έτοιμο προς κατανάλωση, δεν χρειάζεται αραίωση, αλλά έιναι μακράς διαρκείας, σε χάρτινο μπουκάλι - αν σε ενοχλεί η ιδέα του συμπυκνωμένου. Και αυτό επίσης το ΄δεχθηκε ανετότατα. Το εβαπορέ όμως έχει ένα πρακτικό πλεονέκτημα - ετοιμάζεται πιο γρήγορα, γιατί το έχω στο ψυγείο (ακόμα και κλειστό) οπότε αναμειγνύοντας το γάλα από το ψυγείο με το βρασμένο νερό έρχεται στη σωστή θερμοκρασία αμέσως (σημαντικό για μένα το πρωί που δεν ξυπνάει με ξυπνητήρι και εγώ θέλω να εξαντλώ τα περιθώρια ύπνου που μου δίνει!!!)

εγώ γέννησα στο Γαία τον Απρίλιο. Μου έφεραν το μωρό να το "θηλάσω" μετά από 30 ώρα, στην ανάνηψη. Βάζω εισαγωγικά γιατί ουσιαστικά στην αρχή έχουμε μόνο το πρωτόγαλα, το οποίο είναι πολύτιμο, αλλά σε μικρή ποσότητα, οπότε ο θηλασμός διακρεί πολύ λίγο. Είναι όμως αρκετό, έχει προνοήσει η φύση.... Το μωρό μου αμέσως έκανε τις σωστές κινήσεις. Μετά, μπορούσα να έχω το μωρό στο δωμάτιό μου όσο ήθελα. Τους είπα ότι ήθελα αποκλειστικό θηλαμσό και μου την έφερναν κάθε τρεις ώρες περίπου. Δεν ξέρω αν της έδωσαν κάτι ενδιάμεσα - μου είπαν όχι, αλλά που να ξέρω. Την τέταρτη μέρα φοβήθηκαν κάτι και μουη την πήραν στην εντατική για 3 μέρες, όπου της έδωσαν ξένο και εγώ έβγαζα το δικό μου με θήλαστρο. Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα (αν και κατατρομάξαμε....)! Πάντως, θήλασα αποκλειστικά επί 6 μήνες, και από 6 έως 8 που είχαν μπει οι στερεές τροφές, τα γεύματα γάλακτος τα έδινα από το στήθος, στην αρχή πρωί βράδυ, στο τέλος μόνο πρωί για να κοπεί. Ακόμα και αν δώσουν λίγο ξένο στο μαιευτήριο, δεν καταστρέφεται ο θηλασμός, αρκεί να επιμείνεις, και να κάνεις υπομονή στην αρχή που πονάει λίγο η θηλή και που το μωρό τρώει πολύ αργά. Οσο για τις μαίες, εμένα με βοήθησαν πολύ και για να μάθω πώς να τοποθετώ το μωρό, και για να ξαλαφρώσω όταν δεν τη θήλαζα, με το θήλαστρο, με μαλάξεις και άλλες συμβουλές. Με το καλό!

γεια σας! είμαι η Λίζα, δεν είμαι έγκυος τώρα, γέννησα τον Απρίλιο ένα κοριτσάκι μετά από εξωσωματική. Οσο προσπαθούσα να μείνω έγκυος και όσο ήμουην έγκυος έμπαινα σχεδόν καθημερινά στο φόρουμ - με το που γέννησα, άλλαξε πολύ το πρόγραμμα και μπαίνω πολύ σπάνια (θα δείτε κι εσείς πώς έρχονται τα πάνω κάτω με το καλό!!!). Οποτε έμπαινα όμως, έψαχνα να δω τα νέα κάποιων κοριτσιών που προσπαθούσαν από τότε που έμπαινα συχνά ... ΚΑι σήμερα είχαν 3 καλά νέα και έχω χαρεί πάρα πολύ! Μιλάω για την Κατερίνα (εσύ δεν έβαζες κάποτε την φωτογραφία της ανιψούλας σου, τη Νικόλ και τη Ζαχαρένια! Πραγματικά χάρηκα τόσο πολύ και για τις 3 σας, λες και σας ήξερα! Ομολογώ ότι τη Ζαχάρένια δεν ΄τη θυμάμαι τόσο για την ταλαιπωρία της, όσο για το χιούμορ της (το οποίο είναι ακόμη πιο αξιοθαύμαστο δεδομένης της δυσκολίας, πουη όσες την έχουν βιώσει ξέρουν ότι μπορεί να αλλοτριώσει τελείως την προσωπικότητα μιας γυναίκας...). Δεν ξέρω αν υπάρχει ήδη και δεν το έχω πάρει χαμπάρι, αλλά δεν θα είχε ενδιαφέρον ένα θέμα για όσες τα καταφέραμε με υποβοήθηση; Για να δίνουμε κουράγιο και στις επόμενες; Εμένα τουλάχιστον μου έδινε πολύ θάρρος η επιτυχία αυτών που δυσκολεύονταν! συγχαρητήρια επίσης και όλες τις άλλες που δεν σας ξέρω και περιμένετε το μωράκι σας και .... υπομονή! (εμένα τουλάχιστον η εγκυμοσύνη μου είχε φανεί τεράστια....)

Γεια σας, εγώ γέννησα το πρώτο μου παιδάκι στο Γαία τον Απρίλιο φυσιολογικά. Οι μαίες του ορόφου ήταν όλες πολύ συμπαθητικές, χαμογελαστές και εξυπηρετικές και με εντυπωσίασε το γεγονός ότι έδειχναν να αγαπάνε πολύ τη δουλειά τους. Στον τοκετό μου που κράτησε περίπου 9 ώρες, στην πρώτη βάρδια ήταν ευγενικές και σωστές, αλλά ψυχρές, στη βραδυνή όμως που ήταν και η πιο κρίσιμη γιατί γέννησα μεσάνυχτα, ήρθαν δυο κοπέλες που με βοήθησαν σαν να ήταν οι κολλητές μου! ΚΑι δεν είχα κάνει καμία προετοιμασία! Στις εξωθήσεις μου είπαν και είχα τα πόδια μου στις μέσες τους για να κρατάω κόντρα για καλύτερο σπρώξιμο!!! Και δε με άφησαν να απελπιστώ (ήμουν στα πρόθυρα επειδή η διαστολή μου είχε κολλήσει στο 4 για πολλές ώρες!!!!) Το δωμάτιο πολύ ωραίο και παρέχουν τα πάντα, τα οποία βεβαίως τα χρεώνουν (σερβιέτες κλπ , μέχρι και το ξυλαράκι με το οποίο μου έσπασαν τα νερά!!!) Επίσης πολύ ωραίο φαγητό! Είχα δυστυχώς και εμπειρία μονάδας νεογνών, και χωρίς να είμαι ειδική νομίζω ότι υπήρχε καλή υποδομή και προσωπικο, Πράγματι οργανωμένο λογιστήριο. Και όντως με βοήθησαν πολύ στο θέμα του θηλασμού με δική τους πρωτοβουλία και χαίρομαι γιατί παρόλο που πέρασα από στάδιο ματωμένων θηλών και αργότερα πυρετούη και αρχής μαστίτιδας, τελικά τα κατάφερα και συνεχίζω μέχρι σήμερα!

γεια σου Yolle, δεν ξέρω αν με θυμάσαι, γέννησα 2/4 και τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφεις (εκτός από τις γουλιές που δεν έχουμε πολλές - μία την ημέρα το πολύ). Το βράδυ πια κοιμάται 5-6 ώρες συνεχόμενες ενώ μέσα στην ημέρα τρώει κάθε 2-3 ώρες. Το βραδάκι μεταξύ 8 με 12 θα υπάρξει σίγουρα ένα δίωρο δυνατού κλάματος - πλέον το έχουμε πάρει απόφαση . Ο γιατρός με τα ακουστικά στην κοιλίτσα της άκουσε τα άερια και με ρώτησε αν κάνει κολικούς χωρίς εγώ να του έχω παραπονεθεί... Εγώ πάντως δίνω μια φορά την ημέρα ή χαμομήλι, ή ένα ρόφημα της MILUPA to Kindertee - ειδικά αυτό το λατρεύει (είναι χαμομήλι, γλυκάνισο και άλλα βότανα μαζί). Δεν της στερεί γεύματα γιατί μπορεί αμέσως μετά να θηλάσει ή αντίστροφα. τη βοηθάει όμως να κάνει κακά και μετά ανακουφίζεται. Ο γιατρός μου δεν ρωτάει κάθε πότε τρώει αφού τη ζυγίζουμε και το βάρος που παίρνει είναι ικανοποιητικό. Οσο για τα γαλακτοκομικά, το λάχανο κλπ νομίζω ότι από μωρό σε μωρό διαφέρει η επίδρασή τους - δεν είναι κανόνας ότι πρέπει να τα αποφεύγουμε, άλλους τους πειράζουν και άλλους όχι. Λόξυγγα παθαίνει και η δικιά μου συχνά και τραντάζεται συθέμελα, όμως δεν είναι κακό και δεν την ενοχλεί όσο εμάς (αυτό μου το έχει πει γιατρός). Υπομονή πρέπει να κάνουμε μάλλον και αν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ρουτίνα, λένε ότι αυτό βοηθάει. Κι εγώ θέλω να μπει πρόγραμμα, αλλά ούτε θα την αφήσω να σπαράζει όταν πεινάει, ούτε όμως και θα την ξυπνήσω για να φάει όταν κοιμάται του καλού καιρού. Αρκεί να μην είναι κάτι ακραίο. Νομίζω ότι μέχρι ανά 2 ώρες είναι οκ - αν μπορούμε και ανά 3 ή 4 ακόμα καλύτερα. Οσο για τους κολικούς, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς φταίει και πως να αντιμετωπιστούν. Απλώς δοκιμ΄ζαουμε διάφορα, και συνεχίζουμε ό,τι αποδιδει στην περίπτωσή μας. σε εμάς για παράδειγμα, όσο και αν σου φανεί αστείο, την ηρεμεί πάντα ο ... απορροφητήρας.... Πάμε στην κουζίνα, τον βάζουμε στο τέρμα και το κλάμα σταματάει μαχαίρι!!!! (πόσο θα έρθει η ΔΕΗ άραγε φιλιά στη μπέμπα σου!

Κι εμένα proluton μου είχαν κάνει αμέσως μετά την εμβρυομεταφορά και μου είχαν πει να κάνω και μία 5 μέρες μετά, όπως και μία δοση suprefact (ήταν οι ενέσεις που είχα κάνει για καταστολή). Γενικώς πρέπει να κάνεις ό,τι σου λέει ο γιατρός κατά γράμμα - όσο για τη χοριακή εάν την κάνεις την ημέρα που σου λέει ο γιατρός και όχι νωρίτερα θα είναι ακριβής. Καλή επιτυχία σου εύχομαι!

Κάποια στιγμή όμως είχε πει η Φάνη Παλλη Πετραλιά επί ΝΔ ότι θα άλλαζε ο νόμος και τα ταμεία θα κάλυπταν περισσότερα για την εξωσωματική - δεν ξέρω όμως αν έγινε γιατί από τότε ως γνωστόν ήρθαν τα πάνω κ΄΄ατω και δεν αποκλείεται στο τέλος να μας επιβάλουν και .... τέλος γέννησης ΄τέκνου....!!

Για το θέμα του άντρα σου δεν ξέρω να σου πω - αν κατάλαβα καλά δεν παράγει σπέρμα εκσπερματώνοντας οπότε έχει ανάγκη χειρουργείου για να συλλεγούν τα σπερματοζωάρια; Αρα αυτό και διαδικαστικά και οικονομικά είναι κάτι "έξτρα". Εγώ θα σου πω για την κοινή διαδικασία που γίνεται είτε σε ανεξήγητη περίπτωση, είτε σε σπέρμα υπαρκτό που όμως είναι αδύναμο, είτε σε φραγμένες σάλπιγγες, είτε σε ανωμαλίες ωορρηξίας και βέβαια και στη δική σου, αλλά επιπλέον αυτού που περιγράφεις για τον άντρα σου. Τα φάρμακα που πήρα εγώ που έκανα το μακρό πρωτόκολλο (ενέσεις από 14/6 έως 9/7) έκαναν 2000 Ευρώ και το ταμείο μου μου κάλυψε το 75%. Εκανα περίπου 5 υπερηχογραφήματα κατά τη διάρκεια που στοίχισαν 40 το ένα και 3-4 αιμοληψίες για μέτρηση οιστραδιόλης στο αίμα που στοίχισαν 30 η μία. Για την ωοληψία πλήρωσα 300 Ευρώ. Και μετά για την εμβρυομεταφορά και την επεξεργασία του σπέρματος και τη γονιμοποίηση στο εργαστήριο συνολικά 2700. Αυτό το ποσό δεν μου το ανέλυσαν αλλά ξέρω ότι ήταν λίγο τσιμπημένο γιατί έγινε μικρογονιμοποίηση που είναι μια λίγο πιο ακριβή διαδικασία - χωρίς αυτή θα μπορούσε να είναι 300 Ευρώ λιγότερο ίσως. Το δικό μου ταμείο για την εξωσωματική ολόκληρη μου έδωσε 350 Ευρώ και μου είπαν ότι έχω δικαίωμα μέχρι 2 φορές το χρόνο. Τι υποκρισία.... Να σου δίνουν το 1/10 για ένα σκοπό τόσο ιερό και που μάλιστα αφορά και ένα πρόβλημα κοινωνικό και εθνικό, την υπογεννητικότητα.... Λες και δεν προτιμούσαμε να το πετύχουμε με το ωραιότατο σεξ και είχαμε όρεξη να τρέχουμε στα νοσοκομεία και να κάνουμε ενέσεις κλπ Τώρα, μπορείς να κάνεις εξωσωματική και σε φυσικό κύκλο - δηλαδή αν εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα ωορρηξίας κλπ (προφανώς αφού έχεις ήδη ένα παιδάκι που ήρθε πανεύκολα, έστω και πριν 10 χρόνια και δεν είσαι μεγάλη)μπορεί η όλη διαδικασία να γίνει με το ωάριο που παράγεις μόνη σου χωρίς να πάρεις φάρμακα για παραπάνω ωάρια. Ομως, επειδη η διαδικασία που μου περιγράφεις για τον άντρα σου, αλλά και η ίδια η εξωσωματική είναι μια ιστορία, ίσως είναι καλύτερα να έχεις πιο πολλά ωάρια για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας. Οσο για άλλες εξετάσεις - ρώτησε νομίζω και μια άλλη κοπέλα - εμείς πριν φτάσουμε στην εξωσωματική είχαμε κάνει τα εξής: σαλπιγγογραφία (100 Ευρώ περίπου, πόνεσε αλλά μονο για 3 λεπτά) ορμονικές αίματος αίματος για χλαμύδια, ουρεάπλασμα και μυκόπλασμα (δεν τις παραδέχονται όλοι οι γιατροί) 200 Ευρώ αίματος για κύτταρα ΝΚ (αυτές και αν δεν τις παραδέχονται όλοι οι γιατροί) 140 Ευρώ υστεροσκόπηση (γίνεται με μέθη στο νοσοκομείο, δεν πονάει, ελέγχει τη μήτρα για τυχόν πολύποδες, συμφύσεις κλπ που εμποδίζουν την εμφύτευση - δεν πονάει) 500 Ευρώ πλήρωσα εγώ, αλλά νομίζω μου έκανε καλή τιμή ο γιατρός μου λαπαροσκόπηση (γίνεται με νάρκωση στο νοσοκομείο, δεν διανυκτερεύεις, ελέγχουν όλα τα γυναικολογικά όργανα της κοιλια΄ς για ενδομητρίωση κλπ ) πονάς λίγο μετά για 3-5 μέρες γιατί έχει κάτι πολύ μικρές τομούλες στην κοιλιά (3 των 2 εκατοστών) ΚΑι 2 φορές με απόσταση 3 μηνών σπερμοδιάγραμμα Είχαμε κάνει και 2 αποτυχημένες σπερματεγχύσεις Ομως, ειδικά την υστεροσκόπηση και την λαπαροσκόπηση εγώ τις έκανα γιατί δεν βρισκόταν το πρόβλημα - το σπέρμα του άντρα μου δεν ήταν βέβαια "τέλειο" αλλά θεωρείτο εντός των φυσιολογικών -απλώς προς τα κατώτερα φυσιολογικά. Στη δική σου περίπτωση που υπάρχει πολύ σοβαρό διαπιστωμένο προ΄βλημα του άντρα σου και έχεις γεννήσει και μια φορά, μάλλον δεν έχει νόημα να κάνεις αυτά τα δύο. Τις αίματος που είναι απλές δεν χάνεις και τίποτα να τις κάνεις, όσο για τη σαλπιγγογραφία απ' ο,τι λένε οι σάλπιγγες ή είναι κλειστές εκ γεννετής ή μπορεί να κλείσουν από κακής ποιότητας εκτρώσεις (δεν γίνεται συχνά αυτό πια πιστεύω) ή από γυναικολογική μόλυνση ή "κρύωμα" . Αλλά δεν ξέρω πόσο μεγάλη πιθανότητα υπάρχει να σου έχει συμβεί κάτι τέτοιο μετά τη γέννα σου. Χλωμό το βλέπω..

Πάντως το πιο σοκαριστικό είναι ότι η κοπελα αυτή, που όντως είναι κούκλα και είναι και πολύ μικρή, ενώ είχε την ευκαιρία να βγάλει ένα σωρό λεφτά ως μοντέλο και είχε ήδη γίνει γνωστή, προτίμησε να ασχοληθεί στην αρχή με φαλτσοτράγουδα και φτηνοπορνό βίντεο κλιπ και τώρα με αυτό... Πόσο προβληματική πρέπει να είναι... Υποθέτω ότι συνήθως στις τσόντες πρωταγωνιστούν άσημες και κοινής ομορφιάς γυναίκες και αν κάποια από αυτές ξεχωρίσει και μπορέσει να κάνει κάτι άλλο ρίχνει μαυρη πέτρα πίσω της. Και γι' αυτό και δεν έχει ξαναασχοληθεί ποτέ τόσος κόσμος στην Ελλάδα (και γυναίκες) με μια τσόντα - γιατί δεν πρωταγωνιστούν γνωστοί, όχι γιατί αυτή ήταν ... ανωτάτου επιπέδου... Αλλά αυτή το πήγε ανάποδα - ήταν ήδη διάσημη, μπορούσε να κάνει διαφημίσεις, πασαρέλες, φωτογραφήσεις κλπ, να εμφανίζεται σε εκπομπές αφού δεν απαιτούνται συχνά προσόντα πλέον της ομορφιάς, η συγκεκριμένη δε δεν είναι και χαζή, ξέρει να μιλάει άσχετα αν μας κουφαίνει με τις απόψεις της, και όμως επέλεξε να την έχουν δει όλοι πια σε κάθε πιθανή στάση και μάλιστα με πολύ καλά πλάνα! Αρα, δεν μπορώ να μην πιστέψω ότι είναι άρρωστη είτε ψυχιατρικά είτε από ναρκωτικά .... Οσο για τα μεσημεριανά, πραγματικά εμείς φταίμε όταν παρασυρόμαστε και τα βλέπουμε. Εγώ λόγω εγκυμοσύνης γυρνάω λίγο νωρίτερα τους τελευταίους 2 μήνες και τα βλέπω για πρώτη φορά. Ως ενός σημείου είναι απλά "ελαφριά". Μερικές φορές όμως είναι και παραπλανητικά και επικίνδυνα και γελοία. Οπως χτες που είχαν όλοι θέμα τη Βίκυ Μοσχολιού, την έγλυφαν και την εκθείαζαν και είχαν και το ύφος του ανθρώπου που μεγάλωσε μαζί της (και ας ήταν όλοι το πολύ 30άρηδες) παράλληλα όμως οι ίδιοι τη διέσυραν, βάζοντας τίτλους "την έστελναν για κονσομασιόν" ενώ όταν μετά διάβαζαν το απόσπασμα του βιβλίου, αυτό που έλεγε ήταν ότι της είχαν προτείνει να κάνει αλλά εκείνη αρνήθηκε και τελικά δεν έγινε. Και προσπαθούσαν να φουντώσουν τις κόρες να κινηθούν νομικά για δυσφήμιση. Ποια δυσφήμιση; Αφού το βιβλίο λέει ότι δεν το έκανε. Το να της το πρότειναν, καθόλου απίστευτο δε μου φαίνεται και υποθέτω ότι σε όλες τις όμορφες που ασχολούνται με το θέαμα προτείνονται σε όλες τις εποχές πολύ χειρότερα πράγματα, άρα το να γράψει κάποιος ότι τα αρνήθηκαν τιμητικό είναι.... Πάνντως αν μαγείρευες και δεν άκουγες λόγω του απορροφητήρα, αλλά έριχνες μια ματιά στην οθόνη, αυτό που σου έμενε ήταν ότι έκανε κονσομασιόν. Και κατά τ'αλλα, η αέίμνηστη και η αείμνηστη.... Απίστευτα επικίνδυνο, ανεξέλεγκτο και εξοργιστικό...

Καλως ήρθες και καλή επιτυχία! Εμείς μετά από 2 χρόνια ανεξήγητης υπογονιμότητας και σε ηλικία 34 και εγώ και ο άντρας μου κάναμε εξωσωματική το καλοκαίρι, έμεινα έγκυος και είμαι τώρα στο μήνα μου. ΄Βέβαια, πολύ συχνά τα ζευγάρια πετυχαίνουν στην τρίτη και βάλε προσπάθεια - όλα είναι πιθανά και εξαρτώνται από το είδος του προβλήματος, την ηλικία της γυναίκας, το γιατρό και την ομάδα του και βέβαια και από την τύχη. Οσο για το αν είναι επώδυνη, εγώ λέω ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΩΔΥΝΗ, συγκριτικά με αυτό που μπορεί να σου δώσει. Σίγουρα έχει καθημερινές ενέσεις που μπορεί να διαρκέσουν από 10 μέρες έως ένα μήνα ανάλογα με το "πρωτόκολλο" που θα επιλέξει ο γιατρός σου. Δε λέω ότι η ένεση είναι κάτι ωραίο, όμως τουλάχιστον οι συγκεκριμένες επειδή είναι υποδόριες (δηλαδή μια πολύ μικρή βελονίτσα, σαν αυτές που κα΄νουν οι διαβητικοί) δεν πονάνε και μπορούν να γίνουν από οποιονδήποτε μη επαγγελματία ή ακόμα και από εσένα την ίδια, αρκεί κάποιος να σας δείξει (συνήθως γίνονται στην κοιλιά γύρω από τον αφαλό). Εμένα έμαθε και μου τις έκανε ο άντρας μου. Εχει συχνή παρακολούθηση με υπέρηχο από το γιατρό για να βλέπει πώς εξελίσσονται τα ωάρια. Οταν τα ωάρια είναι έτοιμα κάνεις μία ένεση ενδομυική "πίσω" η οποία όντως πονάει λίγο παραπάνω, αλλά είναι μόνο μία! Και μετά πας για ωοληψία. Η ωοληψία γίνεται με ελαφριά νάρκωση (μέθη) και δεν πονάς καθόλου. Μετά κάποιες γυναίκες νιώθουν ελαφρό πόνο περιόδου για 1-2 μέρες, εγώ δεν είχα ούτε και αυτό. Την ίδια μέρα ο άντρας δίνει σπέρμα (αυτό και αν δεν πονάει!!) Εισαι τυχερή που ο δικός σου πετάει στα σύννεφα, γιατί μερικοί, ενώ είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον στην εφηβεία τους κάτι ανάλογο θα έκαναν, ξαφνικά γίνονται υπερευαίσθητοι και ντροπαλοί!!! Σπέρμα και ωάρια μπαίνουν στο εργαστήριο για να σχηματισθούν έμβρυα. ΜΕτά από 2-5 μέρες ανάλογα με την επιλογή του γιατρού και του εμβρυολο΄γου ξαναπηγαίνεις στο κέντρο και γίνεται η εμβρυομεταφορά. Είσαι ξύπνια και σου βάζουν ουσιαστικά με μια μακριά σύριγγα μέσω του κόλπου τα έμβρυα στη μήτρα - δηλαδή δεν πονάει καθόλου. Μετά σου λένε να μείνεις ένα μισάωρο στη γυναικολογική καρέκλα και μετά πας σπίτι σου και περιμένεις περίπου 10 -12 μέρες μέχρι να κάνεις εξέταση αίματος (χοριακή λέγεται) για να διαπιστωθεί αν επετεύχθη εγκυμοσύνη. Στο διάστημα αυτό παίρνεις κάποια φάρμακα που σου λέει ο γιατρός (χάπια πλέον όχι ενέσεις) και πρέπει να μη ζορίζεις τον εαυτό σου. Οι οδηγίες ποικίλλουν από τις πιο συντηρητικές (μείνε ξαπλωμένη επί δύο εβδομάδες) μέχρι τις πιο ψύχραιμες (μη σηκώνεις βάρη, μην κάνεις σπορ ή βαριές δουλειές και μην κάνεις σεξ. Οι πιο κρίσιμες πάντως για την "εμφύτευση" του /των εμβρύων είναι οι πρώτες 5 μέρες. Εγώ έκανα κάτι στη μέση, 2 μέρες κρεββάτι, άλλες 2 σπίτι χαλαρά, μετά βγήκα και έξω αλλά σίγουρα δεν σήκωσα τίποτα βαρύτερο από το ποτήρι μου, δεν έκανα σεξ ούτε διαδρομές κλπ το πιο δύσκολο στην εξωσωματική είναι η αγωνία της αναμονής και η στενοχώρια στην περίπτωση αποτυχίας. Ομως φαντάζομαι ότι για να το συζητάς, ήδη έχεις βιώσει και τα δύο, έστω και αν ήταν απλή αναμονή περιόδου χωρίς να έχει προηγηθεί εξωσωματική. Εγώ είχα πολύ άγχος πριν την κάνω, φοβόμουν τις ενέσεις, φοβόμουν πολλά, ενώ τώρα η σκέψη να ξανακάνω για δεύτερο παιδί μου φαίνεται παιχνιδάκι. Το οικονομικό είναι ένα θέμα σοβαρό βέβαια. Περίπου 3000 στοιχίζει και τα ταμεία καλύπτουν ελάχιστα. Τα φάρμακα επίσης είναι πολύ ακριβά (εμένα περίπου 2000 Ευρώ) αλλά εκεί τα περισσότερα ταμεία καλύπτουν το 75 %. Να ξέρεις επίσης ότι όταν μείνεις έγκυος ξεχνάς τελείως την όλη την διαδικασία! Πιθανότατα να είσαι πιο συντηρητική και πιο προσεκτική από κάποια που έμεινε στο πρώτο ελεύθερο σεξ (εγώ τουλάχιστον έτσι είμαι), αλλά αυτό είναι όλο και όλο. Σου εύχομαι καλή επιτυχία, μη φοβάσαι καθόλου, κάνε μόνο μία έρευνα να βρεις έναν καλό γιατρό που να τον συμπαθήσεις κιόλας, γιατί, φαίνεται τελικά ότι και η ψυχολογία παίζει το ρόλο της!

Έχω περάσει τη φάση του να μην μένω έγκυος, έμεινα τελικά με εξωσωματική, έχω φίλες που ταλαιπωρήθηκαν πολύ περισσότερο από εμένα ή που ακόμα ταλαιπωρούντια και έτυχε να γνωρίζω και 2 ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει παιδάκι. Νομίζω πως η "λογική" σειρά για ένα ζευγάρι που δεν πιάνει φυσιολογικά είναι πρώτα να προσπαθήσει με ιατρική βοήθεια (εξωσωματική και όλα τα προηγούμενα στάδια - εκτός αν το πρόβλημα δε διορθώνεται πχ δεν υπάρχει μήτρα) και όταν απογοητευτεί ή κουραστεί (τελείως υποκειμενικό και προσωπικό θέμα το πότε) να στραφεί στην υιοθεσία. Από τα ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει έχω καταλάβει ότι αγαπούν τα παιδιά τους το ίδιο με αυτούς που τα έχουν κυοφορήσει, όπως, νομίζω ότι και όσοι έχουν χρησιμοποιήσει ξένα ωάρια ή σπέρμα αγαπούν τα παιδιά τους το ίδιο με αυτούς που τα έχουν κάνει με δικά τους. ΠΡάγματι είναι μια διαδικασία δύσκολη και χρονοβόρα. Ενα θέμα είναι ότι αν υιοθετήσει κανείς από ίδρυμα συνήθως ώσπου να ολοκληρωθεί, το παιδάκι είναι 2-3 ετών - οπότε οι θετοί γονείς πρέπει να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι έχει αποκτήσει ήδη πολλά βιώματα και μάλιστα μάλλον αρνητικά (είτε "κακούς" φυσικούς γονείς, είτε ατμόσφαιρα ορφανοτροφείου). Σίγουρα είναι πιο εύκολο αν έχει κανείς την τύχη να υιοθετήσει μωράκι. Οσο για αυτούς που τα δίνουν, δυστυχώς είμαι σίγουρη ότι οι πιο αθώοι είναι οι επιπόλαιοι και οι ευθυνόφοβοι που αναφέρθηκαν. Εκτός από αυτούς όμως υπάρχουν και αυτοί που σκοπίμως φέρνουν ένα μωρό στον κόσμο αποβλέποντας στο να βγάλουν κάποιο ... δωράκι. Ασχετα όμως από τους λόγους των φυσικών γονέων, το ίδιο το παιδάκι είτε είναι αποτέλεσμα βιασμού, είτε one night stand, είτε προμελετημένο, είτε είναι το 6ο μιας πάμφτωχης οικογένειας, είτε είναι πραγματικά ορφανό, το ίδιο δεν φταίει σε τίποτα και είναι ιερή ανάγκη να αποκτήσει οικογένεια. Για το θέμα της ΚΑΤΚΑΤ. Το αν θα γνωρίσει το παιδάκι σου τη βιολογική σου μητέρα, δηλαδή τη βιολογική του γιαγιά, έχει να κάνει αποκλειστικά με το πώς αισθάνεσαι εσύ γι' αυτήν πιστεύω. Αν την έχεις δικαιολογήσει και "συγχωρέσει" και αν η ίδια ενδιαφέρεται για εσένα και έχεις μια καλή σχε΄ση, εννοείται να τη γνωρίσει. Αν όχι, δεν υπάρχει κανένας λόγος, ούτε έχεις τέτοια υποχρέωση απέναντι στο παιδί σου.

Σου εύχομαι να ανέβει η χοριακή σου και να έχεις μια πολύ καλή εγκυμοσύνη! Υπομονή!

Εγώ έκανα λαπαραροσκόπηση χωρίς να έχω συμπτώματα επειδή επί 2 χρόνια περίπου δεν έμενα έγκυος και όλες οι άλλες εξετάσεις δεν είχαν δείξει το γιατί. Βρέθηκαν 3 μικ΄ρές εστίες που τις καυτηρίασε ο γιατρός αλλά μου είπε ότι δεν πίστευε ότι αυτές εμπόδιζαν τη σύλληψη. Εφόσον δεν διαπιστώθηκε κάποιο σοβαρό πρόβλημα και επειδή δεν είχα καθόλου υπομονή πια (34 χρονών) δεν έκανα αυτή τη θεραπεία με τη διακοπή της περιόδου, αλλά προχώρησα μετά από 3 μήνες σε εξωσωματική και έμεινα έγκυος. Δεν ξέρω εάν βοήθησε το ότι την έκανα, αλλά αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις εκ των προτέρων, γιατί όπως σου είπαν και οι άλλες κοπέλες, δεν μπορείς να μάθεις αν δεν την κάνεις. Εγω δεν ήθελα να ρισκάρω να κάνω την μια αποτυχημένη εξωσωματική μετά την άλλη επειδή θα είχα ενδομητρίωση που θα "σαμποτάριζε" την προσπάθεια. Προτιμούσα ή να το αποκλείσω (όωπς μάλλον έγινε) ή να το εντοπίσω και να προσπαθήσω να το "θεραπεύσω". Ως επέμβαση πάντως είναι απλή. Στη δική μου περίπτωση που ήταν ελαφρώς επεμβατική βγήκα την ίδια μέρα και είχα ενοχλήσεις (ελαφρό πόνο) για 4-5 μέρες. Οι τομές πολύ μικρούλες. Βέβαια για σένα έχει σημασία: α) αν πονάς πολύ στην περίοδο (εγώ όχι) και β) αν θέλεις να μείνεις γρήγορα έγκυος (εγώ ήθελα). Επειδή έχει την τάση να επανέρχεται όπως είπαν και οι άλλες, αν δεν επιθυμείς να μείνεις έγκυος σύντομα και αν τα συμπτώματά σου δεν είναι σοβαρά, ίσως πρέπει να την αναβάλεις για αργότερα. Αυτό όμως μόνο ένας καλός γιατρός που να τον εμπιστεύεσαι μπορεί να σου το υποδείξει. Οπότε, αν αμφιβάλλεις για τον τωρινό σου, πήγαινε και σε άλλον.

Γεια σου Ξανθίππη, δεν έχω κάποια εμπειρία σχετικά με τον καταρράκτη, όμως ΄πάρα πολλές φορές έχω ακούσει (και το πέρασα και εγώ με άλλο θέμα) για ανησυχητικές ενδείξεις στή β΄ επιπέδο και στην αυχενική που δεν επαληθεύτηκαν μετά τη γέννα. Για ένα σωρό θέματα. Στη συννυφάδα μου είχαν πει ότι το ένα πόδι του παιδίού της ήταν πιο κοντό, στην κουμπάρα μου ότι το παιδί θα είναι υπερβολικά κοντό, πολύ συχνά για υπερβολικά αυξημένες πιθανότητες τρισωμιών κλπ κλπ. Γι' αυτό πραγματικά ελπίζω ότι μπορεί να μην είναι και τίποτα. Σκέψου τι λεπτές μετρήσεις είναι αυτές και πόσο εύκολο είναι το λάθος σε επίπεδο μικρότερο του χιλιοστού. Ειδικά στην περιπτωσή σου μιλάμε για τα ματάκια ενός εμβρύου βάρους το πολύ 500 γρ το οποίο είναι μέσα στην κοιλιά σου και κινείται αυτόβουλα συχνά δυσκολεύοντας το γιατρό να το παρατηρήσει και να το μετρήσει. Ομως, και αν επαληθευτεί το πρόβλημα, θα είσαι τυχερή που εντοπίστηκε τόσο έγκαιρα. Τα πάντα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικότερα όταν τα μαθαίνουμε νωρίς. Σκέψου την κοπέλα που το ανακάλυψε 8 χρονών... Πόσες δυσκολίες θα πέρασε έως τότε που ως παιδάκι δεν ήξερε να τις εκφράσει... Και τώρα είναι μια χαρά! Σε νιώθω απόλυτα γιατί πέρασα κι εγώ τεράστια αγωνία με την αυχενική και τη β΄ επιπέδου και παρόλο που έκανα αμνιο και βγήκε καλή, ήταν τέτοιο το σοκ μου που ακόμα τρέμω για το μωρό μου (είμαι 36η εβδομάδα) - Και νιώθω και τύψεις για το ενδεχόμενο να έχει "νιώσει" το μωρό την στενοχώρια μου και την αγωνία μου. Να έχει πάντως στο μυαλό σου ότι πρώτον είναι μεγάλη η πιθανότητα να μην έχει τίποτα, και δεύτερον ακομα και αν έχει θα αντιμετωπιστεί! Με το καλό το μωράκι σου!

Ρεββέκα σε ευχαριστώ που μου έδωσες χωρίς να γνωριζόμαστε μια γνώση που δεν την είχα. Ειδικά για τους Τούρκους πιστεύω ότι αυτό που ίσως νιώθουμε αρκετοί Ελληνες δεν είναι ρατσισμός αλλά ένας αρνητισμός που έχει να κάνει με την ιστορία μας και τον τρόπο που την έχουμε διδαχθεί. Υπήρχε μίσος, υπήρχε έχθρα, σκλαβιά, πόλεμος κλπ μας τα μάθαν αυτά στο σχολείο και ίσως όλοι μέσα μας είμαστε λίγο επηρεασμένοι έστω και υποσυνείδητα - ενώ με τους πακιστανούς, τους πολωνούς και τους Αλβανούς η αφετηρία των προβλημάτων είναι τελείως διαφορετική, εκεί είναι καθαρός ρατσισμός. Εγώ όταν έκανα μεταπτυχιακό στην Αγγλία γνώρισα κάποιους Τούρκους, ήταν όλοι συμπαθητικοί και για να είμαι ειλικρινής, οι συγκεκριμένοι τουλάχιστον, είχαν και πολλές "ομοιότητες" με εμάς - πολύ περισσότερες πχ από τους βορειοευρωπαίους. Βέβαια μετά από χρόνια πλύσης εγκεφάλου στο σχολείο με περιγραφές των κάκών Τούρκων, ομολογώ ότι ένιωθα λίγο επιφυλακτική όταν τους πρωτογνώρισα και καχύποπτη για το τι νιώθουν αυτοί. Αυτό που περιέγραψες όμως (μιλάς για την Κων/λη, γιατί δε σε παρακολούθησα από την αρχήδεν το φανταζόμουν. Τόσο καλή συμπεριφορά δεν την έχουμε από άλλους λαούς με τους οποίους δεν έχουμε τέτοια αρνητική προιστορία και υποτίθεται ότι μας συνδέει κοινή θρησκεία και παρόμοιος τρόπος ζωής. ΠΡαγματικά έχω εντυπωσιαστεί... Πάντως, για να προσθέσω κάτι στη συζήτηση νομίζω ότι ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να αναπτύξουμε όλοι είναι η αμφιβολία και η αυτοκριτική. Να κρατάμε δηλαδή και μια επιφύλαξη εάν αυτό που πιστεύουμε ή πράττουμε είναι απόλυτα σωστό και να είμαστε ανοιχτοί σε άλλες απο΄ψεις, και να μη διστάζουμε να αλλάζουμε γνώμη αν με κάποια αφορμή μάθουμε κάτι που δεν ξέραμε. Τέλος, θέλω να παρατηρήσω ότι ήδη σε αυτη την ανεπίσημη και αυθόρμητη συζήτηση μεταξύ αγνώστων και μη ειδικών, αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο ο παραλογισμός του ρατσιμού, αφού πολλοί μίλησαν για αντιπάθεια προς συγκεκριμένους λαούς στηριζόμενη σε απολύτως υποκειμενικά κριτήρια - άλλος έχει πρόβλημα με τους Αλβανούς, άλλος με τους Πακιστανούς. Μα το ότι μας έκλεψε το κινητό ένας Εσκιμώος δεν σημαίνει ότι όλοι οι Εσκιμώοι είναι κλέφτες... Δεν είναι πολύ απλό αυτό; Οσο για το αν παρουσιάζεται αυξημένη εγκληματικότητα με δράστες αλλοδαπούς, αυτό ΄΄εχει να κάνει με το ότι γενικώς τις κλοπές κλπ τις κάνουν συνήθως οι οικονομικά ασθενέστεροι και οι μετανάστες, ειδικά οι λαθρομετανάστες, είναι συν΄θηως οικονομικά ασθενέστεροι -

σχετικά με το ερώτημα αν θα "έδινα" το παιδί μου σε πακιστανό/ή... Το λάθος ξεκινάει από το ρήμα. Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε έτσι (δίνω το παιδί μου) τη σημερινή εποχή, στις ηλικίες που είμαστε εμείς εδώ που δεν απέχουμε πολύ από την φάση που είχαμε διάφορους "γκόμενους" που δεν ενέκριναν οι γονείς μας επειδή είχαν μαλλιά, σκουλαρίκια, ή δεν "διάβαζαν" ή ήταν άλλου "επιπέδου" κλπ; Γιατί ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει μόνο με την καταγωγή αλλά και με πολλές ΄΄αλλες διαφορές... Εγώ προσωπικά δε σκοπεύω να "δώσω" το παιδί μου σε κανέναν. Εύχομαι να βρει κάποιον με τον οποίο να τους συνδέσει αμοιβαία αγάπη, εκτίμηση, σεβασμός και κοινοί στόχοι και όλα αυτά να έχουν διάρκεια. Εάν αυτό συμβεί με αλλοδαπό εγώ πάλι ευτυχισμένη θα είναι. Αν πάλι πάρει έλληνα διδάκτωρα αρχαίας ελληνικής φιλολογίας με πατρικό στην Πλάκα, καταθέσεις κλπ και ο ένας κοιτάζει στην Ανατολή και ο άλλος στη Δύση,καθόλου δε θα με παρηγορήσουν τα προαναφερθέντα ... προσόντα. Οσο για το θέμα ότι μας πήραν δουλειές, είναι μύθος. Μεγάλος μύθος. Και αποδεικνύεται κάθε φορά που κάποιος θέλει να βρει κάποιον για να του κάνει ένα μερεμέτι ή κάποια για να περιποιείται έναν κατάκοιτο, ή babysitter ή οικιακή βοηθό. Ειδικά για να κρατάει παιδί, όλοι δε θα προτιμούσαμε ελληνίδα, τουλάχιστον για το θέμα της γλώσσας; και όσοι δεν συμπαθείτε τους αλλοδαπούς, ή δεν σας αρέσει η επαφή με ξένη κουλτούρα και για όλους αυτούς τους λόγους; Και λοιπόν; Βρίσκει κανείς έλληνα - ελληνίδα γι'αυτές τις δουλειές; Πολύ δύσκολα... Νομίζω ότι αν σου πει κάποιος ότι η νταντά του παιδιού του είναι ελληνίδα η αντίδραση θα είναι "άντε, σοβαρά μιλάς; κ... φαρδηηηηηη!!!" Και επειδή στο περιβάλλον μου το φιλικό και οικογενειακό υπάρχουν και νταντάδες, και γυναίκες που προσέχουν ηλικιωμένους και οικοδόμοι από την αλλοδαπή, σας πληροφορώ ότι καθόλου "φτηνά" εργατικά χέρια δεν είναι. Πληρώνονται πολύ καλά και έχουν το ΙΚΑ τους. Τώρα αν από αυτά που βγάζουν δεν "τρώνε" τίποτα γιατί είναι πιο ολιγαρκείς από εμα΄ς και αν στη χώρα τους που τα στέλνουν έχουν αυτά μεγαλύτερη αξία, αυτό δεν είναι κατακριτέο και το "πληρώνουν" με το να είναι μετανάστες σε μια ξένη χώρα και μακριά από την οικογενειά τους, συχνά ακόμα και μανάδες από τα παιδιά τους. Τώρα,το ότι εδώ και 20 χρόνια καμιά κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το θέμα της υποδοχής μεταναστών με σοβαρότητα, αυτό είναι γεγονός και είναι θλιβερό, και δε φταίνε οι μετανάστες γι'αυτό. Αλλά εδώ δεν μπορούν να αποφασίσουν τι θα κάνουμε με τις αποδείξεις και μας έχουν ζαλίσει και συζητάνε θέματα σοβαρότητα σα να συζητάμε εμείς χαζοχαρούμενα αν το πάμπερς είναι καλύτερο από το babylino..... Οσο για τους πολύτεκνους - προφανώς λόγω υπογεννητικότητας ο δυτικός κόσμος προσπαθεί να δώσει κίνητρα για τις γεννήσεις, από την άλλη όμως εννοείται ότι καθένας μας πρέπει να είναι ρεαλιστής και υπεύθυνος. Συμφωνώ λοιπόν με την άποψη που διάβασα ότι αν κάποιος είναι κάνει 4-5 παιδιά γνωρίζοντας ότι τα εισοδήματά του είναι ανεπαρκή και μετά παραπονιέται ότι δε τα βγάζει πέρα, το λάθος το έχει κάνει ο ίδιος και δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να τον συντηρεί το κράτος, και ειδικά το δικό μας κράτος στην κατάσταση που είναι....Να τον βοηθήσει, ναι, αλλά υπάρχουν όρια που έιναι όρια που τίθενται από την ίδια την πραγματικότητα. τέλος πάντων, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι όσο και αν διαφέρει από εμάς ένας ασιάτης ή ΄΄ενας .... μασάι, ήρθε στον κοσμο ακριβώς όπως κι εμείς, είναι απλά ένας άνθρωπος με άλλο χρώμα, γλώσσα, θρησκεία και αν έρθει στη χώρα μας πρέπει να είναι σεβαστός ως άνθρωπος - αλλά βεβαίως και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του όπως κι εμείς. Οσο για το με ποιον θα πολεμούσε αν γινόταν πόλεμος, λογικό είναι, και οι έλληνες της Γερμανίας, της Αυστραλίας κλπ προφανώς αν γίνει πόλεμος με εμάς θα πολεμήσουν... Μόνο οι ... ποδοσφαιριστές δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες!!! Peace!

Να σας ζήσει! Χαίρομαι πολύ που γυρίσατε όλοι σπίτι! Εύχομαι να είναι πάντα γερό και ευτυχισμένο το αγοράκι σου και να αντιμετωπιστεί το θέμα της καρδούλας όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και ανώδυνα

συμφωνώ απόλυτα με τη Denim και θέλω να προσθέσω ότι θα ήθελα πολύ το παιδί μου να συναναστραφεί από νωρίς με όλους τους ανθρώπους που αναφέρει η Αρτεμη, γιατί, πολύ απλά, έτσι είναι η ζωή. Το να βάλουμε κάποιον σε μια γυάλα όσο εξαρτάται απόλυτα από εμάς, πέραν του ότι είναι λάθος, γιατί του στενεύει τους ορίζοντες και του στερεί τη δυνατότητα να εκτιμήσει αυτά που έχει αλλά και να καταλάβει ότι υπάρχει και άλλος τρόπος ζωής και σκέψης από της οικογένειάς του, είναι και χαζό και περιττό, γιατί κάποια στιγμή ο ,,,, μικρός πρίγκηπας θα μεγαλώσει και τότε, είτε στο πανεπιστήμιο είτε στη δουλειά θα αναγκαστεί να συναναστραφεί με όλων των ειδών τους ανθρώπους και τότε, η προσαρμογή θα είναι πιο δύσκολη.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας! Φαίνεται ότι όταν χρειαστεί ο καθένας βρίσκει τη λύση του! Απλώς τώρα που μπήκα στην 35η εβδομάδα ξαφνικά μου φάνηκε πολύ κοντά η γέννα και με έπιασε ένα άγχος.... Αφού είχα ανοίξει τον αποστειρωτή και τον περιεργαζόμουν και από το άγχος μου μου φαινόταν λες και διάβαζα οδηγίες χρήσης για διαστημόπλοιο.....! Και πάλι ευχαριστώ και να χαίρεστε τα ωραία σας μωράκια!

Μαμάδες βοήθεια! Γεννάω περίπου σε 1 μήνα, πρώτα ο θεός, και έχω μπερδευτεί πολύ με το θέμα άλλαγμα! Εχω ακούσει του κόσμου τις απόψεις. Εχω πάρει αλλαξιέρα - σιφονιέρα, αλλά κάποιες φίλες μου λένε ό,τι δε βολεύει να το αλλάζεις εκεί το μωρό γιατί όλο και κάτι θα του ξεφεύγει .... καιθα λερώνεται το δωμάτιο, ή θα του κάνει κακό η διαφορά θερμοκρασίας από το μπάνιο στο δωμάτιο. Αλλες λένε άλλαζέ το στο κρεββάτι, ά΄λλες ότι αυτό είναι πολύ κουραστικό για τη μέση. Στο μπάνιο δεν έχω κάποιον σταθερο χώρο για να το αλλάζω. Σκέφτηκα να πάρω πτυσσόμενο μπανάκι αλλαξιέρα , αλλά μου λένε ότι θα είναι δύσκολο να κρατάω το μωρό και ταυτόχρονα να τοποθετώ πάνω στο μπανάκι την αλλαξιέρα κλπ κλπ.... και ότι αυτά τα μπανάκια είναι μικρά και σε λίγους μήνες θα θέλω μεγαλύτερο. Δεν καταλαβαίνω καθόλου! Εσείς που έχετε μωράκια, τελικά που τα αλλάζετε; Επίσης, κάθε φορά που το αλλάζουμε πρέπει να το γδύονουμε τελείως και να το πλένουμε με τρεχούμενο νερό ή όχι;

Καλημέρα! Τελικά το καρότσι που είχα παραγγείλει στις 9/2 ήρθε στις 19/2. Ελεγε 5-7 εργάσιμες χρόνο παράδοσης, οπότε όλα μια χαρά!

νομίζω ότι η ένταση ξεκίνησε από το "στυλ" του αρχικού μηνύματος. Δεν εξηγούσε η κοπέλα τους λόγους που δεν θέλει να θηλάσει, ίσως είχε ήδη φορτιστεί από άλλες συζητήσεις και ήταν λίγο σαν το ανέκδοτο άντε και εσύ και ο γρύλλος σου.... Η γνώμη μου είναι πως επειδή πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέμα, πριν αποφασίσει μια γυναίκα πρέπει να είναι απολύτως ενημερωμένη για τα υπέρ και τα κατά του θηλασμού, να γεννήσει και να δοκιμάσει. Οπωσδήποτε τα "κατά" αφορούν τη μάνα και όχι το παιδί και συνήθως έχουν να κάνουν με πόνο ή με περιορισμό δραστηριοτήτων (συχνά όμως η δραστηριότητα αυτή είναι η ίδια η απαραίτητη δουλειά μας!) και πιο σπάνια με θέματα υγείας. Η γνώμη μου λοιπόν είναι: ενημερώσου, όχι από εμάς αλλά από ιατρική πηγή, για το τι προσφέρει ο θηλασμός στο μωρό και σε σένα (προστατεύει και από τον καρκίνο του στήθους λένε), εάν πειστείς ότι κάνει καλό, μόλις γεννήσεις κάνε μια προσπάθεια και μετά αποφάσισε. Οσο για τον πόνο που είχες στο στήθος καιπριν γεννήσεις, πράγματι θα έπρεπε να συμβουλευτείς γιατρό. Κατά τα άλλα, μια μαμά (και πολλοί μπαμπαδες πια) κάνει πολλά πράγματα που δεν της αρέσουν για το παιδί της, αναγκαστικά (στερείται ύπνου, βάζει συνέχεια πλυντήρια, βράζει κάθε μέρα πατάτες και καθαρίζει φρούτα, δεν μπορεί να βγει όσο θέλει, κλπ κλπ)... Ετσι είναι η ζωή, για τους μέσους ανθρώπους τουλάχιστον... Με το καλό το μωράκι σου!

επίσης, ακόμα μπορείς να την αφήσεις να σου κάνει έξωση - απλά σταματάς να πληρώνεις - αυτό όμως δε σε απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις σου (όποιες είναι αυτές) - + ότι οπωσδήπτοε θα πρέπει να πληρώσεις το χρονικό διαστήμα που θα μείνεις μέσα μέχρι να πετύχει και να υλοποιήσει την έξωση + τα δικαστικά της έξοδα + την αμοιβή του δικού της δικηγόρου