ΛΙΖΑ

Συγχαρητήρια για το μωράκι σου! Εγώ όταν γύρισα σπίτι ανέβασα πυρετό (μέχρι 39) που πολύ σπάνια μου συμβαίνει και το ένα μου στήθος είχε κοκκινίσει, ήταν πολύ ζεστό και πόναγε. Όχι όμως σε σημείο τρέλας, όπως το περιγράφεις. Ο γυναικολόγος μου είπε να πάρω αντιβίωση (ζιναντόλ) και να μη σταματήσω το θηλασμό. Κατά σύμπτωση δίπλα μας μένει μία μαία η οποία με έσωσε. Μου έκανε μαλάξεις αρκετή ώρα (ένα δεκάλεπτο περίπου για 2-3 μέρες) - φαντάσου επειδή έβγαινε πολύ γάλα είχα πάρει μια από τις μεγάλες πετσέτες μπάνιου για να το απορροφά. Αυτό με ανακούφιζε πολύ. Σε 3 μέρες πέρασε και μετά θήλαζα χωρίς πρόβλημα για 8 μήνες. Κάνε λίγο υπομονή αν θέλεις να θηλάσεις, η αρχή είναι όντως πολύ δύσκολη καμιά φορά (εμένα επιπλέον μάτωναν οι θηλές μου ) αλλά μετά το πρώτο 10ήμερο όλα στρώνουν! Αν υποφέρεις πολύ, ψάξε να βρεις (ίσως μέσω του μαιευτηρίου) μια μαία να έρθει στο σπίτι να σου κάνει τις μαλάξεις - γενικά σε τέτοια θέματα οι μαίες ξέρουν πιο πρακτικά πράγματα από τους γιατρούς. Περαστικά!

Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια! Εγώ επί 1,5 χρόνο δεν έμενα έγκυος, κάναμε του κόσμου τις εξετάεις και δεν βρισκόταν πρόβλημα, οπότε έκανα και για θρομβοφιλία επειδή διάβασα κάπου ότι κάποιοι γιατροί υποψιάζονται ότι μπορεί λόγω θρομβοφιλίας να γίονται αποβολές τόσο πρόωρες που δεν τις καταλαβαίνουμε (γιατί δεν προλαβαίνουμε να έχουμε καθυστέρηση). Βρέθηκαν από 10 τιμές που εξέτασαν οι 3 μη φυσιολογικές. Εν τω μεταξύ αποφάσισα εξωσωματική, ο γυναικολόγος μου ρώτησε αιματολόγο, ο οποίος του είπε ότι δεν είναι βέβαιο ότι θα έχω πρόβλημα (δεν είχα ποτέ αποβάλει) αλλά για καλό και για κακό και μια που είχα δυσκολευτεί να συλλάβω να κάνω ενέσεις. Εκανα λοιπόν για 9 μήνες, χωρίς να ξέρω αν χρειάζεται, και όσο και αν σου φαίνεται παράξενο, απόλαυσα το κάθε τσίμπημα σκεπτομενη ότι κάθε ένεση με έφερνε πιο καοντά στο μωράκι μου! Και όντως όλα πήγαν καλά. 10 μήνες μετά τη γέννα και μόλις 2 μήνες μετά τη διακοπή του θηλασμού έμεινα έγκυος φυσιολογικά και περιμένω τώρα το δεύτερο. Εννοείται ότι αυτή τη φορά τις ενέσεις τις ξεκίνησα μόλις το έμαθα, δηλαδή την 4η μέρα καθυστέρησης. Τώρα είμαι 13 εβδομάδα και συνεχίζω... Νομίζω ότι σημασία έχει να προλάβεις να αρχίσεις. Οι περισσότερες γυναίκες με θρομβοφιλία δεν έχουν άλλο πρόβλημα, μένουν έγκυοι φυσιολογικά, άρα το αντιλαμβά΄νονται μετά την καθυστέρηση και τότε ξεκινάνε ενέσεις. Επίσης, θυμάμαι όταν το είχα ψάξει ότι το πρόβλημα με την θρομβοφιλία είναι ότι μπορεί ένας θρόμβος να περιόρίσει την αιμάτωση του πλακούντα, οπότε δεν τρέφεται πια το έμβριο. Στην 5η εβδομάδα όμως δεν έχει καν ολοκληρωθεί ο πλακούντας... Νομίζω ότι όλα θα σου πάνε καλά - δε σου λέω να μην αγχώνεσαι γιατί είναι μια ουτοπική συμβουλή αυτή. Δυστυχώς όσο κακό είναι το άγχος, τόσο δύσκολο είναι να το παλέψουμε. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω γι' αυτό (Γιατί τώρα έχω μεγάλο άγχος με την επικείμενη αυχενική) είναι να είμαι πολύ απασχολημένη, ώστε να μην το σκέφτομαι πολύ! Και πάλι σου εύχομαι καλή και τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Γεια σας, εγώ θήλασα αποκλειστικά 6 μήνες (εννοώ ότι ούτε μια φορά δεν ήπιε άλλο γάλα), και ο παιδίατρος είπε να δώσω κατευθείαν το Νουλάκ, ώστε να μην γίνουν 2 αλλαγές (μητρικό - σκόνη - υγρό). Από μόνη μου δοκίμασα και το Νεσλάκ. Το μωρό μου δεν παρουσίασε κανένα απολύτως πρόβλημα και τα δέχθηκε και τα δύο πανεύκολα (είναι 11 μηνών τώρα). Υπάρχει και ένα Νεσλάκ που είναι έτοιμο προς κατανάλωση, δεν χρειάζεται αραίωση, αλλά έιναι μακράς διαρκείας, σε χάρτινο μπουκάλι - αν σε ενοχλεί η ιδέα του συμπυκνωμένου. Και αυτό επίσης το ΄δεχθηκε ανετότατα. Το εβαπορέ όμως έχει ένα πρακτικό πλεονέκτημα - ετοιμάζεται πιο γρήγορα, γιατί το έχω στο ψυγείο (ακόμα και κλειστό) οπότε αναμειγνύοντας το γάλα από το ψυγείο με το βρασμένο νερό έρχεται στη σωστή θερμοκρασία αμέσως (σημαντικό για μένα το πρωί που δεν ξυπνάει με ξυπνητήρι και εγώ θέλω να εξαντλώ τα περιθώρια ύπνου που μου δίνει!!!)

εγώ γέννησα στο Γαία τον Απρίλιο. Μου έφεραν το μωρό να το "θηλάσω" μετά από 30 ώρα, στην ανάνηψη. Βάζω εισαγωγικά γιατί ουσιαστικά στην αρχή έχουμε μόνο το πρωτόγαλα, το οποίο είναι πολύτιμο, αλλά σε μικρή ποσότητα, οπότε ο θηλασμός διακρεί πολύ λίγο. Είναι όμως αρκετό, έχει προνοήσει η φύση.... Το μωρό μου αμέσως έκανε τις σωστές κινήσεις. Μετά, μπορούσα να έχω το μωρό στο δωμάτιό μου όσο ήθελα. Τους είπα ότι ήθελα αποκλειστικό θηλαμσό και μου την έφερναν κάθε τρεις ώρες περίπου. Δεν ξέρω αν της έδωσαν κάτι ενδιάμεσα - μου είπαν όχι, αλλά που να ξέρω. Την τέταρτη μέρα φοβήθηκαν κάτι και μουη την πήραν στην εντατική για 3 μέρες, όπου της έδωσαν ξένο και εγώ έβγαζα το δικό μου με θήλαστρο. Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα (αν και κατατρομάξαμε....)! Πάντως, θήλασα αποκλειστικά επί 6 μήνες, και από 6 έως 8 που είχαν μπει οι στερεές τροφές, τα γεύματα γάλακτος τα έδινα από το στήθος, στην αρχή πρωί βράδυ, στο τέλος μόνο πρωί για να κοπεί. Ακόμα και αν δώσουν λίγο ξένο στο μαιευτήριο, δεν καταστρέφεται ο θηλασμός, αρκεί να επιμείνεις, και να κάνεις υπομονή στην αρχή που πονάει λίγο η θηλή και που το μωρό τρώει πολύ αργά. Οσο για τις μαίες, εμένα με βοήθησαν πολύ και για να μάθω πώς να τοποθετώ το μωρό, και για να ξαλαφρώσω όταν δεν τη θήλαζα, με το θήλαστρο, με μαλάξεις και άλλες συμβουλές. Με το καλό!

γεια σας! είμαι η Λίζα, δεν είμαι έγκυος τώρα, γέννησα τον Απρίλιο ένα κοριτσάκι μετά από εξωσωματική. Οσο προσπαθούσα να μείνω έγκυος και όσο ήμουην έγκυος έμπαινα σχεδόν καθημερινά στο φόρουμ - με το που γέννησα, άλλαξε πολύ το πρόγραμμα και μπαίνω πολύ σπάνια (θα δείτε κι εσείς πώς έρχονται τα πάνω κάτω με το καλό!!!). Οποτε έμπαινα όμως, έψαχνα να δω τα νέα κάποιων κοριτσιών που προσπαθούσαν από τότε που έμπαινα συχνά ... ΚΑι σήμερα είχαν 3 καλά νέα και έχω χαρεί πάρα πολύ! Μιλάω για την Κατερίνα (εσύ δεν έβαζες κάποτε την φωτογραφία της ανιψούλας σου, τη Νικόλ και τη Ζαχαρένια! Πραγματικά χάρηκα τόσο πολύ και για τις 3 σας, λες και σας ήξερα! Ομολογώ ότι τη Ζαχάρένια δεν ΄τη θυμάμαι τόσο για την ταλαιπωρία της, όσο για το χιούμορ της (το οποίο είναι ακόμη πιο αξιοθαύμαστο δεδομένης της δυσκολίας, πουη όσες την έχουν βιώσει ξέρουν ότι μπορεί να αλλοτριώσει τελείως την προσωπικότητα μιας γυναίκας...). Δεν ξέρω αν υπάρχει ήδη και δεν το έχω πάρει χαμπάρι, αλλά δεν θα είχε ενδιαφέρον ένα θέμα για όσες τα καταφέραμε με υποβοήθηση; Για να δίνουμε κουράγιο και στις επόμενες; Εμένα τουλάχιστον μου έδινε πολύ θάρρος η επιτυχία αυτών που δυσκολεύονταν! συγχαρητήρια επίσης και όλες τις άλλες που δεν σας ξέρω και περιμένετε το μωράκι σας και .... υπομονή! (εμένα τουλάχιστον η εγκυμοσύνη μου είχε φανεί τεράστια....)

Γεια σας, εγώ γέννησα το πρώτο μου παιδάκι στο Γαία τον Απρίλιο φυσιολογικά. Οι μαίες του ορόφου ήταν όλες πολύ συμπαθητικές, χαμογελαστές και εξυπηρετικές και με εντυπωσίασε το γεγονός ότι έδειχναν να αγαπάνε πολύ τη δουλειά τους. Στον τοκετό μου που κράτησε περίπου 9 ώρες, στην πρώτη βάρδια ήταν ευγενικές και σωστές, αλλά ψυχρές, στη βραδυνή όμως που ήταν και η πιο κρίσιμη γιατί γέννησα μεσάνυχτα, ήρθαν δυο κοπέλες που με βοήθησαν σαν να ήταν οι κολλητές μου! ΚΑι δεν είχα κάνει καμία προετοιμασία! Στις εξωθήσεις μου είπαν και είχα τα πόδια μου στις μέσες τους για να κρατάω κόντρα για καλύτερο σπρώξιμο!!! Και δε με άφησαν να απελπιστώ (ήμουν στα πρόθυρα επειδή η διαστολή μου είχε κολλήσει στο 4 για πολλές ώρες!!!!) Το δωμάτιο πολύ ωραίο και παρέχουν τα πάντα, τα οποία βεβαίως τα χρεώνουν (σερβιέτες κλπ , μέχρι και το ξυλαράκι με το οποίο μου έσπασαν τα νερά!!!) Επίσης πολύ ωραίο φαγητό! Είχα δυστυχώς και εμπειρία μονάδας νεογνών, και χωρίς να είμαι ειδική νομίζω ότι υπήρχε καλή υποδομή και προσωπικο, Πράγματι οργανωμένο λογιστήριο. Και όντως με βοήθησαν πολύ στο θέμα του θηλασμού με δική τους πρωτοβουλία και χαίρομαι γιατί παρόλο που πέρασα από στάδιο ματωμένων θηλών και αργότερα πυρετούη και αρχής μαστίτιδας, τελικά τα κατάφερα και συνεχίζω μέχρι σήμερα!

γεια σου Yolle, δεν ξέρω αν με θυμάσαι, γέννησα 2/4 και τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφεις (εκτός από τις γουλιές που δεν έχουμε πολλές - μία την ημέρα το πολύ). Το βράδυ πια κοιμάται 5-6 ώρες συνεχόμενες ενώ μέσα στην ημέρα τρώει κάθε 2-3 ώρες. Το βραδάκι μεταξύ 8 με 12 θα υπάρξει σίγουρα ένα δίωρο δυνατού κλάματος - πλέον το έχουμε πάρει απόφαση . Ο γιατρός με τα ακουστικά στην κοιλίτσα της άκουσε τα άερια και με ρώτησε αν κάνει κολικούς χωρίς εγώ να του έχω παραπονεθεί... Εγώ πάντως δίνω μια φορά την ημέρα ή χαμομήλι, ή ένα ρόφημα της MILUPA to Kindertee - ειδικά αυτό το λατρεύει (είναι χαμομήλι, γλυκάνισο και άλλα βότανα μαζί). Δεν της στερεί γεύματα γιατί μπορεί αμέσως μετά να θηλάσει ή αντίστροφα. τη βοηθάει όμως να κάνει κακά και μετά ανακουφίζεται. Ο γιατρός μου δεν ρωτάει κάθε πότε τρώει αφού τη ζυγίζουμε και το βάρος που παίρνει είναι ικανοποιητικό. Οσο για τα γαλακτοκομικά, το λάχανο κλπ νομίζω ότι από μωρό σε μωρό διαφέρει η επίδρασή τους - δεν είναι κανόνας ότι πρέπει να τα αποφεύγουμε, άλλους τους πειράζουν και άλλους όχι. Λόξυγγα παθαίνει και η δικιά μου συχνά και τραντάζεται συθέμελα, όμως δεν είναι κακό και δεν την ενοχλεί όσο εμάς (αυτό μου το έχει πει γιατρός). Υπομονή πρέπει να κάνουμε μάλλον και αν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ρουτίνα, λένε ότι αυτό βοηθάει. Κι εγώ θέλω να μπει πρόγραμμα, αλλά ούτε θα την αφήσω να σπαράζει όταν πεινάει, ούτε όμως και θα την ξυπνήσω για να φάει όταν κοιμάται του καλού καιρού. Αρκεί να μην είναι κάτι ακραίο. Νομίζω ότι μέχρι ανά 2 ώρες είναι οκ - αν μπορούμε και ανά 3 ή 4 ακόμα καλύτερα. Οσο για τους κολικούς, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς φταίει και πως να αντιμετωπιστούν. Απλώς δοκιμ΄ζαουμε διάφορα, και συνεχίζουμε ό,τι αποδιδει στην περίπτωσή μας. σε εμάς για παράδειγμα, όσο και αν σου φανεί αστείο, την ηρεμεί πάντα ο ... απορροφητήρας.... Πάμε στην κουζίνα, τον βάζουμε στο τέρμα και το κλάμα σταματάει μαχαίρι!!!! (πόσο θα έρθει η ΔΕΗ άραγε φιλιά στη μπέμπα σου!

Κι εμένα proluton μου είχαν κάνει αμέσως μετά την εμβρυομεταφορά και μου είχαν πει να κάνω και μία 5 μέρες μετά, όπως και μία δοση suprefact (ήταν οι ενέσεις που είχα κάνει για καταστολή). Γενικώς πρέπει να κάνεις ό,τι σου λέει ο γιατρός κατά γράμμα - όσο για τη χοριακή εάν την κάνεις την ημέρα που σου λέει ο γιατρός και όχι νωρίτερα θα είναι ακριβής. Καλή επιτυχία σου εύχομαι!

Κάποια στιγμή όμως είχε πει η Φάνη Παλλη Πετραλιά επί ΝΔ ότι θα άλλαζε ο νόμος και τα ταμεία θα κάλυπταν περισσότερα για την εξωσωματική - δεν ξέρω όμως αν έγινε γιατί από τότε ως γνωστόν ήρθαν τα πάνω κ΄΄ατω και δεν αποκλείεται στο τέλος να μας επιβάλουν και .... τέλος γέννησης ΄τέκνου....!!

Για το θέμα του άντρα σου δεν ξέρω να σου πω - αν κατάλαβα καλά δεν παράγει σπέρμα εκσπερματώνοντας οπότε έχει ανάγκη χειρουργείου για να συλλεγούν τα σπερματοζωάρια; Αρα αυτό και διαδικαστικά και οικονομικά είναι κάτι "έξτρα". Εγώ θα σου πω για την κοινή διαδικασία που γίνεται είτε σε ανεξήγητη περίπτωση, είτε σε σπέρμα υπαρκτό που όμως είναι αδύναμο, είτε σε φραγμένες σάλπιγγες, είτε σε ανωμαλίες ωορρηξίας και βέβαια και στη δική σου, αλλά επιπλέον αυτού που περιγράφεις για τον άντρα σου. Τα φάρμακα που πήρα εγώ που έκανα το μακρό πρωτόκολλο (ενέσεις από 14/6 έως 9/7) έκαναν 2000 Ευρώ και το ταμείο μου μου κάλυψε το 75%. Εκανα περίπου 5 υπερηχογραφήματα κατά τη διάρκεια που στοίχισαν 40 το ένα και 3-4 αιμοληψίες για μέτρηση οιστραδιόλης στο αίμα που στοίχισαν 30 η μία. Για την ωοληψία πλήρωσα 300 Ευρώ. Και μετά για την εμβρυομεταφορά και την επεξεργασία του σπέρματος και τη γονιμοποίηση στο εργαστήριο συνολικά 2700. Αυτό το ποσό δεν μου το ανέλυσαν αλλά ξέρω ότι ήταν λίγο τσιμπημένο γιατί έγινε μικρογονιμοποίηση που είναι μια λίγο πιο ακριβή διαδικασία - χωρίς αυτή θα μπορούσε να είναι 300 Ευρώ λιγότερο ίσως. Το δικό μου ταμείο για την εξωσωματική ολόκληρη μου έδωσε 350 Ευρώ και μου είπαν ότι έχω δικαίωμα μέχρι 2 φορές το χρόνο. Τι υποκρισία.... Να σου δίνουν το 1/10 για ένα σκοπό τόσο ιερό και που μάλιστα αφορά και ένα πρόβλημα κοινωνικό και εθνικό, την υπογεννητικότητα.... Λες και δεν προτιμούσαμε να το πετύχουμε με το ωραιότατο σεξ και είχαμε όρεξη να τρέχουμε στα νοσοκομεία και να κάνουμε ενέσεις κλπ Τώρα, μπορείς να κάνεις εξωσωματική και σε φυσικό κύκλο - δηλαδή αν εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα ωορρηξίας κλπ (προφανώς αφού έχεις ήδη ένα παιδάκι που ήρθε πανεύκολα, έστω και πριν 10 χρόνια και δεν είσαι μεγάλη)μπορεί η όλη διαδικασία να γίνει με το ωάριο που παράγεις μόνη σου χωρίς να πάρεις φάρμακα για παραπάνω ωάρια. Ομως, επειδη η διαδικασία που μου περιγράφεις για τον άντρα σου, αλλά και η ίδια η εξωσωματική είναι μια ιστορία, ίσως είναι καλύτερα να έχεις πιο πολλά ωάρια για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας. Οσο για άλλες εξετάσεις - ρώτησε νομίζω και μια άλλη κοπέλα - εμείς πριν φτάσουμε στην εξωσωματική είχαμε κάνει τα εξής: σαλπιγγογραφία (100 Ευρώ περίπου, πόνεσε αλλά μονο για 3 λεπτά) ορμονικές αίματος αίματος για χλαμύδια, ουρεάπλασμα και μυκόπλασμα (δεν τις παραδέχονται όλοι οι γιατροί) 200 Ευρώ αίματος για κύτταρα ΝΚ (αυτές και αν δεν τις παραδέχονται όλοι οι γιατροί) 140 Ευρώ υστεροσκόπηση (γίνεται με μέθη στο νοσοκομείο, δεν πονάει, ελέγχει τη μήτρα για τυχόν πολύποδες, συμφύσεις κλπ που εμποδίζουν την εμφύτευση - δεν πονάει) 500 Ευρώ πλήρωσα εγώ, αλλά νομίζω μου έκανε καλή τιμή ο γιατρός μου λαπαροσκόπηση (γίνεται με νάρκωση στο νοσοκομείο, δεν διανυκτερεύεις, ελέγχουν όλα τα γυναικολογικά όργανα της κοιλια΄ς για ενδομητρίωση κλπ ) πονάς λίγο μετά για 3-5 μέρες γιατί έχει κάτι πολύ μικρές τομούλες στην κοιλιά (3 των 2 εκατοστών) ΚΑι 2 φορές με απόσταση 3 μηνών σπερμοδιάγραμμα Είχαμε κάνει και 2 αποτυχημένες σπερματεγχύσεις Ομως, ειδικά την υστεροσκόπηση και την λαπαροσκόπηση εγώ τις έκανα γιατί δεν βρισκόταν το πρόβλημα - το σπέρμα του άντρα μου δεν ήταν βέβαια "τέλειο" αλλά θεωρείτο εντός των φυσιολογικών -απλώς προς τα κατώτερα φυσιολογικά. Στη δική σου περίπτωση που υπάρχει πολύ σοβαρό διαπιστωμένο προ΄βλημα του άντρα σου και έχεις γεννήσει και μια φορά, μάλλον δεν έχει νόημα να κάνεις αυτά τα δύο. Τις αίματος που είναι απλές δεν χάνεις και τίποτα να τις κάνεις, όσο για τη σαλπιγγογραφία απ' ο,τι λένε οι σάλπιγγες ή είναι κλειστές εκ γεννετής ή μπορεί να κλείσουν από κακής ποιότητας εκτρώσεις (δεν γίνεται συχνά αυτό πια πιστεύω) ή από γυναικολογική μόλυνση ή "κρύωμα" . Αλλά δεν ξέρω πόσο μεγάλη πιθανότητα υπάρχει να σου έχει συμβεί κάτι τέτοιο μετά τη γέννα σου. Χλωμό το βλέπω..

Πάντως το πιο σοκαριστικό είναι ότι η κοπελα αυτή, που όντως είναι κούκλα και είναι και πολύ μικρή, ενώ είχε την ευκαιρία να βγάλει ένα σωρό λεφτά ως μοντέλο και είχε ήδη γίνει γνωστή, προτίμησε να ασχοληθεί στην αρχή με φαλτσοτράγουδα και φτηνοπορνό βίντεο κλιπ και τώρα με αυτό... Πόσο προβληματική πρέπει να είναι... Υποθέτω ότι συνήθως στις τσόντες πρωταγωνιστούν άσημες και κοινής ομορφιάς γυναίκες και αν κάποια από αυτές ξεχωρίσει και μπορέσει να κάνει κάτι άλλο ρίχνει μαυρη πέτρα πίσω της. Και γι' αυτό και δεν έχει ξαναασχοληθεί ποτέ τόσος κόσμος στην Ελλάδα (και γυναίκες) με μια τσόντα - γιατί δεν πρωταγωνιστούν γνωστοί, όχι γιατί αυτή ήταν ... ανωτάτου επιπέδου... Αλλά αυτή το πήγε ανάποδα - ήταν ήδη διάσημη, μπορούσε να κάνει διαφημίσεις, πασαρέλες, φωτογραφήσεις κλπ, να εμφανίζεται σε εκπομπές αφού δεν απαιτούνται συχνά προσόντα πλέον της ομορφιάς, η συγκεκριμένη δε δεν είναι και χαζή, ξέρει να μιλάει άσχετα αν μας κουφαίνει με τις απόψεις της, και όμως επέλεξε να την έχουν δει όλοι πια σε κάθε πιθανή στάση και μάλιστα με πολύ καλά πλάνα! Αρα, δεν μπορώ να μην πιστέψω ότι είναι άρρωστη είτε ψυχιατρικά είτε από ναρκωτικά .... Οσο για τα μεσημεριανά, πραγματικά εμείς φταίμε όταν παρασυρόμαστε και τα βλέπουμε. Εγώ λόγω εγκυμοσύνης γυρνάω λίγο νωρίτερα τους τελευταίους 2 μήνες και τα βλέπω για πρώτη φορά. Ως ενός σημείου είναι απλά "ελαφριά". Μερικές φορές όμως είναι και παραπλανητικά και επικίνδυνα και γελοία. Οπως χτες που είχαν όλοι θέμα τη Βίκυ Μοσχολιού, την έγλυφαν και την εκθείαζαν και είχαν και το ύφος του ανθρώπου που μεγάλωσε μαζί της (και ας ήταν όλοι το πολύ 30άρηδες) παράλληλα όμως οι ίδιοι τη διέσυραν, βάζοντας τίτλους "την έστελναν για κονσομασιόν" ενώ όταν μετά διάβαζαν το απόσπασμα του βιβλίου, αυτό που έλεγε ήταν ότι της είχαν προτείνει να κάνει αλλά εκείνη αρνήθηκε και τελικά δεν έγινε. Και προσπαθούσαν να φουντώσουν τις κόρες να κινηθούν νομικά για δυσφήμιση. Ποια δυσφήμιση; Αφού το βιβλίο λέει ότι δεν το έκανε. Το να της το πρότειναν, καθόλου απίστευτο δε μου φαίνεται και υποθέτω ότι σε όλες τις όμορφες που ασχολούνται με το θέαμα προτείνονται σε όλες τις εποχές πολύ χειρότερα πράγματα, άρα το να γράψει κάποιος ότι τα αρνήθηκαν τιμητικό είναι.... Πάνντως αν μαγείρευες και δεν άκουγες λόγω του απορροφητήρα, αλλά έριχνες μια ματιά στην οθόνη, αυτό που σου έμενε ήταν ότι έκανε κονσομασιόν. Και κατά τ'αλλα, η αέίμνηστη και η αείμνηστη.... Απίστευτα επικίνδυνο, ανεξέλεγκτο και εξοργιστικό...

Καλως ήρθες και καλή επιτυχία! Εμείς μετά από 2 χρόνια ανεξήγητης υπογονιμότητας και σε ηλικία 34 και εγώ και ο άντρας μου κάναμε εξωσωματική το καλοκαίρι, έμεινα έγκυος και είμαι τώρα στο μήνα μου. ΄Βέβαια, πολύ συχνά τα ζευγάρια πετυχαίνουν στην τρίτη και βάλε προσπάθεια - όλα είναι πιθανά και εξαρτώνται από το είδος του προβλήματος, την ηλικία της γυναίκας, το γιατρό και την ομάδα του και βέβαια και από την τύχη. Οσο για το αν είναι επώδυνη, εγώ λέω ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΩΔΥΝΗ, συγκριτικά με αυτό που μπορεί να σου δώσει. Σίγουρα έχει καθημερινές ενέσεις που μπορεί να διαρκέσουν από 10 μέρες έως ένα μήνα ανάλογα με το "πρωτόκολλο" που θα επιλέξει ο γιατρός σου. Δε λέω ότι η ένεση είναι κάτι ωραίο, όμως τουλάχιστον οι συγκεκριμένες επειδή είναι υποδόριες (δηλαδή μια πολύ μικρή βελονίτσα, σαν αυτές που κα΄νουν οι διαβητικοί) δεν πονάνε και μπορούν να γίνουν από οποιονδήποτε μη επαγγελματία ή ακόμα και από εσένα την ίδια, αρκεί κάποιος να σας δείξει (συνήθως γίνονται στην κοιλιά γύρω από τον αφαλό). Εμένα έμαθε και μου τις έκανε ο άντρας μου. Εχει συχνή παρακολούθηση με υπέρηχο από το γιατρό για να βλέπει πώς εξελίσσονται τα ωάρια. Οταν τα ωάρια είναι έτοιμα κάνεις μία ένεση ενδομυική "πίσω" η οποία όντως πονάει λίγο παραπάνω, αλλά είναι μόνο μία! Και μετά πας για ωοληψία. Η ωοληψία γίνεται με ελαφριά νάρκωση (μέθη) και δεν πονάς καθόλου. Μετά κάποιες γυναίκες νιώθουν ελαφρό πόνο περιόδου για 1-2 μέρες, εγώ δεν είχα ούτε και αυτό. Την ίδια μέρα ο άντρας δίνει σπέρμα (αυτό και αν δεν πονάει!!) Εισαι τυχερή που ο δικός σου πετάει στα σύννεφα, γιατί μερικοί, ενώ είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον στην εφηβεία τους κάτι ανάλογο θα έκαναν, ξαφνικά γίνονται υπερευαίσθητοι και ντροπαλοί!!! Σπέρμα και ωάρια μπαίνουν στο εργαστήριο για να σχηματισθούν έμβρυα. ΜΕτά από 2-5 μέρες ανάλογα με την επιλογή του γιατρού και του εμβρυολο΄γου ξαναπηγαίνεις στο κέντρο και γίνεται η εμβρυομεταφορά. Είσαι ξύπνια και σου βάζουν ουσιαστικά με μια μακριά σύριγγα μέσω του κόλπου τα έμβρυα στη μήτρα - δηλαδή δεν πονάει καθόλου. Μετά σου λένε να μείνεις ένα μισάωρο στη γυναικολογική καρέκλα και μετά πας σπίτι σου και περιμένεις περίπου 10 -12 μέρες μέχρι να κάνεις εξέταση αίματος (χοριακή λέγεται) για να διαπιστωθεί αν επετεύχθη εγκυμοσύνη. Στο διάστημα αυτό παίρνεις κάποια φάρμακα που σου λέει ο γιατρός (χάπια πλέον όχι ενέσεις) και πρέπει να μη ζορίζεις τον εαυτό σου. Οι οδηγίες ποικίλλουν από τις πιο συντηρητικές (μείνε ξαπλωμένη επί δύο εβδομάδες) μέχρι τις πιο ψύχραιμες (μη σηκώνεις βάρη, μην κάνεις σπορ ή βαριές δουλειές και μην κάνεις σεξ. Οι πιο κρίσιμες πάντως για την "εμφύτευση" του /των εμβρύων είναι οι πρώτες 5 μέρες. Εγώ έκανα κάτι στη μέση, 2 μέρες κρεββάτι, άλλες 2 σπίτι χαλαρά, μετά βγήκα και έξω αλλά σίγουρα δεν σήκωσα τίποτα βαρύτερο από το ποτήρι μου, δεν έκανα σεξ ούτε διαδρομές κλπ το πιο δύσκολο στην εξωσωματική είναι η αγωνία της αναμονής και η στενοχώρια στην περίπτωση αποτυχίας. Ομως φαντάζομαι ότι για να το συζητάς, ήδη έχεις βιώσει και τα δύο, έστω και αν ήταν απλή αναμονή περιόδου χωρίς να έχει προηγηθεί εξωσωματική. Εγώ είχα πολύ άγχος πριν την κάνω, φοβόμουν τις ενέσεις, φοβόμουν πολλά, ενώ τώρα η σκέψη να ξανακάνω για δεύτερο παιδί μου φαίνεται παιχνιδάκι. Το οικονομικό είναι ένα θέμα σοβαρό βέβαια. Περίπου 3000 στοιχίζει και τα ταμεία καλύπτουν ελάχιστα. Τα φάρμακα επίσης είναι πολύ ακριβά (εμένα περίπου 2000 Ευρώ) αλλά εκεί τα περισσότερα ταμεία καλύπτουν το 75 %. Να ξέρεις επίσης ότι όταν μείνεις έγκυος ξεχνάς τελείως την όλη την διαδικασία! Πιθανότατα να είσαι πιο συντηρητική και πιο προσεκτική από κάποια που έμεινε στο πρώτο ελεύθερο σεξ (εγώ τουλάχιστον έτσι είμαι), αλλά αυτό είναι όλο και όλο. Σου εύχομαι καλή επιτυχία, μη φοβάσαι καθόλου, κάνε μόνο μία έρευνα να βρεις έναν καλό γιατρό που να τον συμπαθήσεις κιόλας, γιατί, φαίνεται τελικά ότι και η ψυχολογία παίζει το ρόλο της!

Έχω περάσει τη φάση του να μην μένω έγκυος, έμεινα τελικά με εξωσωματική, έχω φίλες που ταλαιπωρήθηκαν πολύ περισσότερο από εμένα ή που ακόμα ταλαιπωρούντια και έτυχε να γνωρίζω και 2 ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει παιδάκι. Νομίζω πως η "λογική" σειρά για ένα ζευγάρι που δεν πιάνει φυσιολογικά είναι πρώτα να προσπαθήσει με ιατρική βοήθεια (εξωσωματική και όλα τα προηγούμενα στάδια - εκτός αν το πρόβλημα δε διορθώνεται πχ δεν υπάρχει μήτρα) και όταν απογοητευτεί ή κουραστεί (τελείως υποκειμενικό και προσωπικό θέμα το πότε) να στραφεί στην υιοθεσία. Από τα ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει έχω καταλάβει ότι αγαπούν τα παιδιά τους το ίδιο με αυτούς που τα έχουν κυοφορήσει, όπως, νομίζω ότι και όσοι έχουν χρησιμοποιήσει ξένα ωάρια ή σπέρμα αγαπούν τα παιδιά τους το ίδιο με αυτούς που τα έχουν κάνει με δικά τους. ΠΡάγματι είναι μια διαδικασία δύσκολη και χρονοβόρα. Ενα θέμα είναι ότι αν υιοθετήσει κανείς από ίδρυμα συνήθως ώσπου να ολοκληρωθεί, το παιδάκι είναι 2-3 ετών - οπότε οι θετοί γονείς πρέπει να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι έχει αποκτήσει ήδη πολλά βιώματα και μάλιστα μάλλον αρνητικά (είτε "κακούς" φυσικούς γονείς, είτε ατμόσφαιρα ορφανοτροφείου). Σίγουρα είναι πιο εύκολο αν έχει κανείς την τύχη να υιοθετήσει μωράκι. Οσο για αυτούς που τα δίνουν, δυστυχώς είμαι σίγουρη ότι οι πιο αθώοι είναι οι επιπόλαιοι και οι ευθυνόφοβοι που αναφέρθηκαν. Εκτός από αυτούς όμως υπάρχουν και αυτοί που σκοπίμως φέρνουν ένα μωρό στον κόσμο αποβλέποντας στο να βγάλουν κάποιο ... δωράκι. Ασχετα όμως από τους λόγους των φυσικών γονέων, το ίδιο το παιδάκι είτε είναι αποτέλεσμα βιασμού, είτε one night stand, είτε προμελετημένο, είτε είναι το 6ο μιας πάμφτωχης οικογένειας, είτε είναι πραγματικά ορφανό, το ίδιο δεν φταίει σε τίποτα και είναι ιερή ανάγκη να αποκτήσει οικογένεια. Για το θέμα της ΚΑΤΚΑΤ. Το αν θα γνωρίσει το παιδάκι σου τη βιολογική σου μητέρα, δηλαδή τη βιολογική του γιαγιά, έχει να κάνει αποκλειστικά με το πώς αισθάνεσαι εσύ γι' αυτήν πιστεύω. Αν την έχεις δικαιολογήσει και "συγχωρέσει" και αν η ίδια ενδιαφέρεται για εσένα και έχεις μια καλή σχε΄ση, εννοείται να τη γνωρίσει. Αν όχι, δεν υπάρχει κανένας λόγος, ούτε έχεις τέτοια υποχρέωση απέναντι στο παιδί σου.

Σου εύχομαι να ανέβει η χοριακή σου και να έχεις μια πολύ καλή εγκυμοσύνη! Υπομονή!

Εγώ έκανα λαπαραροσκόπηση χωρίς να έχω συμπτώματα επειδή επί 2 χρόνια περίπου δεν έμενα έγκυος και όλες οι άλλες εξετάσεις δεν είχαν δείξει το γιατί. Βρέθηκαν 3 μικ΄ρές εστίες που τις καυτηρίασε ο γιατρός αλλά μου είπε ότι δεν πίστευε ότι αυτές εμπόδιζαν τη σύλληψη. Εφόσον δεν διαπιστώθηκε κάποιο σοβαρό πρόβλημα και επειδή δεν είχα καθόλου υπομονή πια (34 χρονών) δεν έκανα αυτή τη θεραπεία με τη διακοπή της περιόδου, αλλά προχώρησα μετά από 3 μήνες σε εξωσωματική και έμεινα έγκυος. Δεν ξέρω εάν βοήθησε το ότι την έκανα, αλλά αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις εκ των προτέρων, γιατί όπως σου είπαν και οι άλλες κοπέλες, δεν μπορείς να μάθεις αν δεν την κάνεις. Εγω δεν ήθελα να ρισκάρω να κάνω την μια αποτυχημένη εξωσωματική μετά την άλλη επειδή θα είχα ενδομητρίωση που θα "σαμποτάριζε" την προσπάθεια. Προτιμούσα ή να το αποκλείσω (όωπς μάλλον έγινε) ή να το εντοπίσω και να προσπαθήσω να το "θεραπεύσω". Ως επέμβαση πάντως είναι απλή. Στη δική μου περίπτωση που ήταν ελαφρώς επεμβατική βγήκα την ίδια μέρα και είχα ενοχλήσεις (ελαφρό πόνο) για 4-5 μέρες. Οι τομές πολύ μικρούλες. Βέβαια για σένα έχει σημασία: α) αν πονάς πολύ στην περίοδο (εγώ όχι) και β) αν θέλεις να μείνεις γρήγορα έγκυος (εγώ ήθελα). Επειδή έχει την τάση να επανέρχεται όπως είπαν και οι άλλες, αν δεν επιθυμείς να μείνεις έγκυος σύντομα και αν τα συμπτώματά σου δεν είναι σοβαρά, ίσως πρέπει να την αναβάλεις για αργότερα. Αυτό όμως μόνο ένας καλός γιατρός που να τον εμπιστεύεσαι μπορεί να σου το υποδείξει. Οπότε, αν αμφιβάλλεις για τον τωρινό σου, πήγαινε και σε άλλον.