Rosemary1982

Να μην απελπίζεσαι ομορφη μου!Ο,τι γινεται, γίνεται για κάποιο λόγο...Να μιλήσεις στο γιατρό σου, ίσως χρειαστεί να δείτε και άλλες εναλλακτικές.Αν πάλι δεν τα καταφέρεις να πραγματοποίησεις το όνειρο σου, κοίτα τι άλλο έχει η ζωή για σενα!Επικεντρώσου στη σχέση με τον άντρα σου, τους φίλους σου και ζήσε όσο καλύτερα μπορείς. Εκμεταλλεύσου (σε εισαγωγικά) την ελευθερία ( σε εισαγωγικά πάλι) του να μην έχεις τηνευθύνη ενός παιδιού και κάνε ταξίδια, βόλτες εκδρομές.Ξέρω καλά ότι η ευτυχία ενός παιδιού δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο αλλά κοιτάμε τι έχουμε καθέ φορά και έτσι προχωράμε!

?

36 Οκτώβριος...

Και εγω ετσι ακριβως!Αχνη πολυ για 2 μερες κ τελικα ειμαι!!Με το καλο!!!?

Ευτυχως ολα δειχνουν καλα!Αν και ειναι το δευτερο παιδακι μου εχω το ιδιο αγχος σαν τη πρωτη φορα!!?

Δεν ηξερα για την δική σου εξέλιξη!Λυπαμαι πολυ!?Το σημαντικό.,οπως σου ειπαν κ οι αλλες κοπελες ειναι οτι εμεινες εγκυος ευκολα...Ολα θα πανε καλα!!!!?

Ευχαριστω πολυ ?

Στην πρωτη μου εγκυμοσυνη δεν ειχα κανενα συμπτωμα...περα απο το οτι δεν ηθελα να καπνισω(αλλα ουτως ή αλλως δεν καπνιζα πολυ)..Οποτε δεν ξερω αν αυτα τα συμπτωματα που ειχα ηταν προπομποι εγκυμοσυνης ή τυχαια γεγονοτα...?

Σε ευχαριστω πολυ!Εγω περιμενα να αδιαθετησω 11/11...τελευταια περιοδο ειχα 14/10...Ειχα επαφες 27 28 29 και 31 Οκτωβριου (αυτες ηταν λογω φορτου εργασιας χεχε).Αρχες Νοεμβριου με το που τελειωσε η ωορρηξια πρηστηκε το στηθος μου,αλλα οκ αυτο μου συνεβαινε καποιες φορες οποτε δεν εδωσα βαση.Αυτο που μου εκανε τρομερη εντυπωση ηταν κανα δυο μερες μετα πρηστηκε το στομαχι μου αποτομα...ενα τρομερο φουσκωμα λες και ειχα σκασει στο φαγητο,χωρις ομως να εχω φαει κατι ιδιαιτερο.Να φανταστεις ηπια σοδα για να μου περασει.Το ιδιο ακριβως εγινε και την επομενη.Μετα τιποτα...Το ιδιο βραδυ ξυπνησε ο γιος.μου (βγαζει δοντακια) και γυρνωντας στο κρεβατι ειχα τρομερη ναυτια κ ταση για εμετο.Επειδη με ετρωγε εκανα στις 6 ενα τεστ...αρνητικο...ηταν βεβαια νωρις.Κανω στις 9 βγηκε αχνη πολυ η γραμμη...αλλα υπηρχε γραμμη...κανω στις 10 πιο εντονη!!Ειχα κανονισει να παω για τσεκ απ το Σαββατο αιμα κλπ κ τους λεω να μου κανουν κ μια χοριακη κ βγηκε 18.7..χαμηλο...Το ειπα στο γιατρο μου κ ειπε να την επαναλαβω την Τριτη (μηπως ηταν λογω καποιου ορμονικου θεματος αυτη η οριακη τιμη χοριακης)και βγηκε 145.Τωρα θα με δει την Δευτερα...ελπιζω να πανε ολα καλα!!

Γεια σου, αν ολα πανε καλα θα ειμαι και εγω μαμα του Ιουλιου!Την προηγουμενη εβδομαδα εμαθα οτι ειμαι εγκυος και τη Δευτερα εχω ραντεβου με το γιατρο μου!Ελπιζω να μας πανε ολα καλα!

Και εμενα ετσι ηταν!!και τελικα ειμαι αγκυος!

Κοριτσακι εγω ειμαι!!Το εμαθα πριν μια εβδομαδα!

Μακαρι κοριτσια να ειναι τυχερος ο Σεπτεμβρης για ολες μας!!?

Ουτε εγω!!Στους 2 με 3 μηνες προσπαθειων ηρθε!!

Ναι σιγουρα δεν θελει αγχος!!για καποιο λογο ομως εχω προαισθημα οτι θα δυσκολευτω αυτη τη φορα...?Με το καλο να υποδεχτεις το μωρακι σου!!❤❤

Γεια σας κοριτσια!Εχω ενα αγορακι 16 μηνων και απο την Κυριακη ξεκινησαμε με τον συζυγο επαφες χωρις προφυλαξη για ενα δευτερο μωρακι.Πιστευω οτι αυτον το μηνα τη "χασαμε" την ευκαιρια επειδη εχουν περασει μερες απο την ωορρηξια μου (νομιζω).Θα ηθελα να σας ρωτησω εσας που εχετε περασει δευτερη εγκυμοσυνη τη δευτερη φορα μεινατε πιο ευκολα εγκυες;Ολοι μου λενε αφου εχεις ηδη μενει μια φορα εγκυος τωρα θα μεινεις χωρις να το καταλαβεις!Την πρωτη φορα συλλαβαμε τον μπεμπακο μας στους 2 ή 3 μηνες προσπαθειων.Σας ευχαριστω ?

Με το καλο κοριτσακι μου!Ξεκινα ενα υπεροχο ταξιδι ?

Γεια σας!Εχω ενα αγορακι 13ων μηνων και σε μερικες μερες τελειωνει η αδεια μου και επιστρεφω στη δουλεια μου...Ε λοιπον δεν μπορω να το διαχειριστω καθολου καλα...οποτε το σκεφτομαι τα ματια μου γεμιζουν δακρυα.Εχω δεθει τοοοσο πολυ μαζι του(σαν μαμα φυσικο ειναι) κ εχουμε φτιαξει τον δικο μας υπεροχο κοσμο που νιωθω οτι θα πρεπει να τον αφησω και να επιστρεψω σε ενα κοσμο σκληρο.Πως θα αφησω το μπεμπακι μου;Εχουμε τοσο υπεροχη καθημερινοτητα.Δεν ειμαι αχαριστη...ξερω καλα οτι αλλες μαμαδες γυρισαν στη δουλεια τους οταν τα μπεμπακια τους ηταν πολυ μικροτερα.Προσπαθω να εστιασω στα θετικα οτι το μωρακι μου θα ειναι σε καλα χερια(με τους γονεις μου,δοξα τω Θεω),οτι εχω καλο ωραριο καιστην τελικη οτι ειμαι τυχερη που εχω αυτη τη δουλεια και βοηθαω και εγω στα του σπιτιου.Αλλα ειλικρινα τα ξεχναω ολα αυτα οταν με πιανει αυτη η στενοχωρια και σκεφτομαι απλα οτι αποχωριζομαι το μωρακι μου και πως θα το κανω...Ολοι επισης μου λενε οτι οσο περναει ο καιρος θα αισθανομαι ολο και καλυτερα και θα συνηθισω...παλι ομως και αυτο δεν με βοηθα καθολου...? Να ειστε ολες σας καλα σας ευχαριστω που ακουσατε και εμενα