Περασαν οι πρωτες μερες...και ακομα αρνουμαι να το δεχτω.... η μανουλα μου εφυγε και με αφησε... τοσο νεα...η αρρωστη καρδουλα της δεν αντεξε αλλο... με αφησε τωρα που την ειχα αναγκη πιο πολυ απο ποτε...ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ???δεν προλαβα καν να της πω για το μωρο...ειχα σκοπο μετα την αυχενικη...δε θα ησυχασω ποτε απο αυτο το βαρος...ηθελε τοσο πολυ να γινει γιαγια...τωρα πια δε μ νοιαζει δε θελω να το μαθει κανεις αφου δε θα το μαθει εκεινη
δεν προλαβα...με προλαβε..... δεν εχω αδελφες ουτε καν ξαδελφες...ολοι αντρες... ολες οι κοπελες εχουν τη μανουλα τους να ψωνιζουν μωρουδιακα, να τους συμπαραστεκεται σε συμπτωματα ,να τις συμβουλευει , εγω ποια θα εχω??? το ξενο αιμα που δε μου ειπε ουτε συλληπητηρια?
δεν με αφησε κανενασ γιατρος να αλλαξω 3 αεροπλανα και να παω να της πω αντιο...στην κατασταση που ημουν...εδω ειμαι μονη μου ....καμια παρεα.... μονο ο αντρας μου και το ιντερνετ...
θα φτασει αυτο το μωρακι γερο ως το τελος ?.... αν καποια κοπελα εχει περασει κατι παρομοιο και αντεξε , πραγματικα θα με βοηθησει πολυ.... δεν μπορω να ησυχασω αληθεια ,....κλαιω συνεχεια....
ελπιζω οσες εχετε τις μανουλες σας να καταλαβαινετε ποσο ευλογημενες ειστε....δεν το ευχομαι ουτε στον εχθρο μου αυτο στην εγκυμοσυνη!!!καποιος εκει ψηλα για καποιο λογο αποφασισε να με τιμωρησει πολυ σκληρα!