Dim83

μακαρι κοριτσακι μου!!! λυπαμαι να κοψω/μειωσω τους θηλασμους να ειμαι ειλικρινης, απο την αλλη δεν ειμαι ο ανθρωπος που θα θηλαζε για χρονια. απο αποψη δηλαδη. θα ηθελα μεχρι το ετος. οποτε καπως πρεπει να κανουμε μια αρχη. χρησιμα αυτα που μου ειπες. γραφετε πουθενα σε αλλο γκρουπ για ολα αυτα?? μην γραφω σε ασχετο θεμα.....

καλα δεν μιλαμε για τις εξαιρεσεις. εμενα εδω κ 10 μερες δινει καποια σημαδια βελτιωσης. δηλαδη μια μερα ξυπναει μονο 2 φορες την επομενη πιο συχνα. καπως εναλλαξ.για να δουμε.μακαρι να στρωσει παλι. κ εγω μεχρι τωρα αποκλειστικα θηλασα. αλλα λεω τωρα να κανω δοκιμη με σκονη.μηπως συνεχισω μεικτη.ελπιζω να δω λιγη βελτιωση.

μαλλον καπως ετσι θα ειναι οπως το λες. γιατι οντως κ εγω το εχω δει σε πολλα παιδακια (του στενου κυκλου) που επιναν εξ αρχης σκονη. ενω σε θηλαζοντα (επι μηνες) που δινεις ξαφνικα σκονη δεν ειναι το ιδιο. αυτο με τον υπνο με στεναχωρει λιγο-γιατι οταν εισαι αυπνος δεν εχεις την επομενη μερα ενεργεια να χαρεις το παιδακι σου. και συνεχως σκεφτεσαι "αχ να περασει ο καιρος να κοιμηθει", που ειμαι σιγουρη οτι μετα αναπολεις τοτε που ηταν μικρουλι.

σε αντιστοιχες βδομαδες ημουν κ εγω περυσι σχεδον. αντε με το καλο εως τελους!!!! να προσπαθεις να μην κουραζεσαι. στο βαθμο που γινεται φυσικα. ωχ ωχ η μικρουλα σου ταρζαν!!! η γλυκουλα. και να δεις γυρω στα 2 πως ζωηρευουν. βλεπω την ανηψια μου. παντως για τον υπνο κ εμενα εκει στον 5ο αλλαξε. μα τι παθαινουν???? οσο για τη σκονη (εγω μεχρι τωρα θηλαζω) αλλα λεω μηπως την κανω τη δοκιμη.γυρναω κ γραφειο τον αλλο μηνα. κ δεν θελω αλλο θηλαστρο. κουραστηκα νομιζω.ισως κανω μεικτη. οποτε θα δω.παντως στενα μου παιδακια μου επιναν σκονη (εξ αρχης βεβαια) δεν ειχαν τετοια θεματα με 100 ξυπνηματα τη νυχτα. ισως να ειναι τυχαιο δεν ξερω.

καλημερα.το εχει κανει κ εμενα ακριβως το ιδιο αλλα πιο μικρη.ημαστε στην εθνικη κ εκλαιγε.εγω τη λυπομουν κ ηθελα να την παρω αγκαλια αλλα ο αντρας μου ελεγε οχι-για λογους ασφαλειας-μεχρι να σταματουσαμε καπου.κ ξαφνικα σταματησε κ την πηρε ο υπνος. το εγραψα κ χτες: πιστευω η μεθοδος δουλευει-απλα εγω ως ανθρωπος δεν συμφωνω. οκ δεν τη σηκωνω μολις νιαουρισει.αλλα αν τη δω οτι παει να κλαψει τη σηκωνω.το αισθανομαι σαν να μου ζηταει βοηθεια κ να της την αρνουμαι.

αυτο με την περιοδο ισχυει. μου το ειχε πει η συμβουλος θηλασμου. οτι 1-2 μερες ισως εχει αλλη γευση. ειχε φτιαξει κ εστρωσε στον υπνο ή παντα ξυπνουσε εσενα? κ εμενα οταν ξυπναει το ιδιο κανει. 2 λεπτα πιπιλαει κ την παιρνει ο υπνος.μα ειναι σιγουρο οτι δεν πεινανε.ξυπνανε στον υπνο τους κ απλα για να ηρεμησουν θελουν αγκαλια. κ επειδη εμεις τα βαζουμε στο στηθος-εχουν μαθει οτι το ξυπνημα σημαινει μανουλα. γιαυτο κ τοσες θεωριες "αστο να κλαιει". εκει μαθαινει οτι το ξυπνημα δεν εχει μανουλα κ το κοβουν. εγω ετσι πιστευω τουλαχιστον. εμεις ειμαστε κοντα ηλικιακα. εμεις σχεδον 7 μηνων. 5/2 γεννησα. εσυ??

ακριβως ετσι. δεν θελω να κοιμηθω σερι. απλα αλλα 2-3 ξυπνηματα κ αλλο 10. κ σε ενα μηνα γυριζω κ δουλεια,οποτε ελπιζω να βελτιωθει καπως η κατασταση. εμενα η αλλαγη στον υπνο συνεπεσε με τη ζεστη του καλοκαιριου. οποτε εχω μια ελπιδα μηπως καθως θα δροσισει, βελτιωθει λιγο. για να δουμε. τι λεει η μεγαλη σου για το μωρο??

αχ βρε κοριτσι μου γλυκο.ποσο χαρηκα με τα νεα σου για τη 2η εγκυμοσυνη (btw χαρα στο κουραγιο σου!) για την 1η το ηξερα. ηξερα και την ιστορια σου. ποσο κουραγιο θελει η ζωη. για ποσα δεν ειμαστε προετοιμασμενοι κ μπαινουμε στο παιχνιδι κ χορευουμε. με το καλο ευχομαι το 2ο μωρακι. σε ποια βδομαδα εισαι? φανταζομαι ειναι δυσκολο να ξεκουραζεσαι με ενα μωρο στο σπιτι. η μικρουλα σου πως παει???

οπως τα λες ακριβως. αν δεν το ζησεις αυτο με τον υπνο ισως ακουγεται υπερβολη. ειναι ομως εξαντλητικο.ξυπναγε κ με τη σκονη τοσες πολλες φορες? εμενα ενω απο 2 μηνων εως 4.5 ειχε καπως φτιαξει ενα σταθερο προγραμμα με 2-3 ξυπνηματα, ξαφνικα χαλασε και τωρα ζουμε την τρελα. μπορει να ξυπνησει απο 4 εως 10 φορες. για 7 μηνων μου κανει εντυπωση.στο στενο μου κυκλο δεν ειχα ακουσει για τετοιο θεμα σε τετοια ηλικια.

πω πω! αρα ξυπναγε κ οταν δεν θηλαζες υποθετω. τοσες πολλες φορες παλι?? αυτο με τον υπνο ισως ακουγεται γραφικο αλλα ειναι θεμα.εγω το καλοκαιρι αρρωστησα με πνευμονια.και στο νοσοκομειο μου ειπαν οτι ειναι πολυ πεσμενο το ανοσοποιητικο μου.

καλημερα!!! αχ ετσι κ εμεις στον υπνο! απλα εμενα ξεκινησε ξαφνικα αυτο στους 4.5 μηνες! υπηρχαν βραδια που ξυπνουσε ανα μια ωρα ισωε κ λιγοτερο.το πρωι ημουν αυπνη. ασε που το πρωι εμενα κοιμαται ελαχιστα-οποτε ουτε τοτε μπορουσα να κοιμηθω.αστα.μεγαλο θεμα ο υπνος.κ εγω γυριζω δουλεια οκτωβρη.οποτε θελω να πιστευω καπως θα εχουμε βελτιωθει. η μεγαλη σου ξυπνουσε σε αυτη την ηλικια?? παντως κοριτσια-οσα παιδακια ξερω που πινουν σκονη-ξυπνανε κ αυτα αλλα οχι τετοιο πραγμα. δεν ξερω αν ειναι απο πεινα (το αποκλειω βασικα) ή απλα το δεσιμο και η αγκαλια.

καλα εννοειται αλλαζει η ζωη! πλεον για να παω καπου μια ωρα χρειαζεται 3 μερες συνεννοηση!!! ποσο ειναι ο μπεμπης σου??? πολυ χαιρομαι που τα πατε καλα!!! και εμεις στο ιδιο δωματιο την εχουμε αλλα σε δικη της κουνια. και εγω θα ηθελα να σκεφτω τον αποθηλασμο. δεν εχει πιει ποτε σκονη και σκεφτομαι αν θα τη θελει. κ εμενα οταν τη βαζω να θηλασει γελαει!! τραβαει μπλουζες!! χαμος!

αχ βρε κοριτσακι. και εγω σε σκεφτομουν. ποιος να μου το ελεγε τοτε που σε ρωτουσα για τις χοριακες σου! η εγκυμοσυνη μου πηγε πολυ καλα απο παθολογικης αποψης. καμια επιπλοκη. γεννησα 39+2 φυσιολογικα τη μπεμπα μου 3.250! ψυχολογικα ηταν λιγο ταλαιπωρια. φαντασου για καποιους μηνες το ηξερε μονο ο αντρας μου και η αδερφη μου. οταν το ειπα στους γονεις μου νομιζαν οτι μολις το ειχα μαθει και εγω ημουν ηδη 3 μηνων. φοβομουν να το συζηταω. μην και το πιστεψω. ταλαιπωρηθηκα λιγο ψυχολογικα. συνεχως αισθανομουν μια σκια. ειχα μπει στον 9ο, εβλεπα το δωματιακι μας ετοιμο και ετρεμα μην στραβωσει τιποτα. γιαυτο σταματησα να μπαινω. ουτε να επηρεαζομαι ηθελα. ουτε να συζηταω. ουτε να κρυβομαι. η μπεμπα μου ειναι λατρεια μεγαλη. ειναι ζαχαρενια!!!! μανα κου κου βα! 5/2 γεννησα. μεχρι τωρα τη θηλαζω αποκλειστικα (ουτε εγω το πιστευω πως τα καταφερα). ξεκινησαμε τωρα κ στερεες. γενικα δεν τη λες κ πολυ φαγανη. 7 κιλα ειμαστε. αγχωνομαι λιγοναλλα η παιδιατρος ειναι καλη λεει. υψος στο μεσο ορο. χαμος πλεον απο σβουρες και τσιριδες!!! αλλου τη βαζω αλλου τη βρισκω! εσεις????

μπραβο σας!!! πολυ χαιρομαι. ησυχη ειναι ναι. καλο μωρακι. με τον υπνο ειχαμε κατι θεματα γιατι ενω μεχρι 4.5 μηνων ειχαμε καλο προγραμμα με 2 ξυπνηματα μετα χαλασε κ περασαμε αυπνες βραδιες! εσεις?

Να σου ζήσει και το 2ο το κοριτσάκι σου!!! Είμαστε συνομίληκες!! Εμείς 6.5! Να υποθέσω προέκυψε εύκολα?

φεβρουαριο 2018 συναντησα τη λευκου. εκανα κ μαζι της ελεγχο (τα περισσοτερα τα ειχα ξανακανει στο λαικο). δεν βρηκαμε τιποτα παλι. αλλα μου ειπε (επειδη στην 1η εγκυμοσυνη ειχα προβλημα πρακουντιακης ανεπαρκειας - προφανως δεν ειχε γινει για καποιο λογο καλη πλακουντοποιηση) να ξεκινησω προληπτικα σαλοσπιρ. το επαιρνα απο εκεινη τη μερα. πριν δλδ μεινω εγκυος. σταματουσα μονο τις ημερες τις περιοδου. το πηρα μεχρι 32η βδομαδα. επισης μου ειχε πει - με το θετικο τεστ εγκυμοσυνης να ξεκινησω αντιπηκτικες-και θα βλεπαμε αναλογως των εξετασεων κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης μεχρι ποτε θα συνεχιζαμε (μηπως κατι πυροδοτουνταν στην εγκυμοσυνη) παρολο που εκανα 3 φορες ελεγχο στην εγκυμοσυνη τα αιματολογικα κ παλι ηταν ολα οκ, συνεχισα μεχρι την προτελευταια μερα που γεννησα. ευχομαι ολα να πανε καλα. ειχες αποβολες σε αρχικες βδομαδες? παντως για την ιστορια, μια φιλη που ειχε η κοπελα πολλες αποβολες μεχρι 12 βδομαδες ολες (πανω απο 5 αποβολες) εκανε παιδακι φετος. θελω να πω μην το βαζετε κατω. προσεξε. εκανε οτι της ειπε ο γιατρος κ γεννησε εναν μπεμπη 3.750! προσπαθουσε 7-8 χρονια το κοριτσι. μαζεψτε δυναμεις και προσπαθειστε.

ευχαριστω κοριτσι μου γλυκο!

ευχαριστω καλη μου. ειδα πολυ ευχαριστα νεα κ για σενα! πολυ χαρηκα!!! ποσο ειναι το μικρο σου?

Κορίτσια μου, μανούλες και μέλλουσες μανούλες καλησπέρα. Μετά από αποχή ενός χρόνου επανέρχομαι θέλοντας με τα νέα μου να δώσω δύναμη, κουράγιο και ελπίδα έστω σε μια από εσάς. Και ελπίζω να βοηθήσω, όπως και εγώ βοηθήθηκα όταν ψάχνοντας απαντήσεις στα πολλά "γιατί" μου ανακάλυψα το φόρουμ. Για εκείνες που δεν ξέρουν την ιστορία μου....έμεινα 1η φορά έγκυος τον Οκτώβρη του 2016. Μια εγκυμοσύνη ήρεμη και εύκολη μέχρι το Μάρτη του 2017 όταν στην Β επιπέδου ο γιατρός μας ενημέρωσε ότι το μωράκι μας έμενε πίσω σε ανάπτυξη. Πέρασα 2 εφιαλτικούς μήνες με συνεχείς υπερήχους, μαθαίνοντας έννοιες όπως IUGR, κακή πλακουντοποίηση, προεκλαμψία, πρόωρος τοκετός, κα. Δυστυχώς το μωράκι χάθηκε και γέννησα φυσιολογικά στην 30η βδομάδα. Όσες το έχουν περάσει ξέρουν τι σημαίνει να είσαι λεχώνα χωρίς μωρό. Να φεύγεις από το μαιευτήριο μόνη. Εξετάσεις πολλές και όλα καλά. Προχώρα παρακάτω είπαν οι γιατροί. Σεπτέμβρη 2017 πάλι έγκυος. Η χοριακή δεν ανεβαίνει σωστά. Η αναμονή με είχε διαλύσει. Κενός σάκος. Αποβολή. Παρότι ήταν σαφώς πιο ήπια περίπτωση από την 1η φορά, ήταν το 2 στα 2. Ήταν για μένα η χαριστική βολή. Πίστεψα ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα που απλώς οι γιατροί δεν βρίσκουν. Και 2η γνώμη γυναικολόγου και 3η γνώμη μεγαλογιατρού που ασχολείται με αξωσωματικές και 2η γνώμη για τα αιματολογικά από τη γνωστή γιατρό τη Θεσσαλονικιά και γνώμη γενετιστή. Όλοι κατέληγαν "είστε άτυχη". Μετά από μια ακόμη σειρά εξετάσεων, Φεβρουάριος 2018 και πάλι θετικό τεστ. Μια μόνο μέτρηση χοριακής. Βιοχημική. Κάπου λες ο θεός δοκιμάζει τις αντοχές μου. Παρόλα αυτά έβρισκα το κουράγιο και προσπαθούσα. Ιούνιος 2018. Θετικό τεστ. Και να που ήμουν πάλι έγκυος. Φτερούγιζε η καρδιά μου κάθε φορά περιμένοντας τα αποτελέσματα της χοριακής. Κάθε υπέρηχος ήταν για μένα ένα τεράστιο κεφάλαιο. Η παρακολούθηση συχνή. Και εγώ να κρέμομαι κάθε φορά από το στόμα του γιατρού περιμένοντας να ακούσω ότι κάτι δεν πάει καλά. Δυστυχώς δεν την χάρηκα την εγκυμοσύνη. Ο φόβος με κυρίευσε. Παρακαλούσα να περνάει ο καιρός. Ήθελα να μην συζητάω με κανέναν ότι είμαι έγκυος - μην και το πιστέψω. Ο καιρός περνούσε. Πέρασε και η 30η βδομάδα. Ο φόβος όμως εκεί. Μέχρι τελευταία στιγμή. Ακόμη και στο δωμάτιο ωδινών λεπτά πριν γεννήσω. Δεν ήθελα κανείς να μου λέει ότι σε λίγο το μωρό θα είναι στην αγκαλιά μου. Έτρεμα μην γίνει κάτι και το χάσω και πάλι. Η νεραιδούλα μου όμως ήταν τυχερή και όλα πήγαν τέλεια. Αφού την είδα και την πήρα αγκαλίτσα με άφησαν λίγο στην αναμονή. Εκεί έκλαψα τόσο πολύ. Για το άγχος που είχα βιώσει. Για την απώλεια της 1ης εγκυμοσύνης. Για τα 2 χρόνια που είχε χαθεί το χαμόγελο απο τα χείλη μου. Γιατί για κάτι τόσο όμορφο είχα πονέσει τόσο πολύ. Κορίτσια μου, όσες τα καταφέρατε να χαίρεστε τα παιδάκια σας, οι εγκυούλες να προσέχετε και να απολαμβάνετε την εγκυμοσύνη σας και λοιπές ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ. Καλή δύναμη σε όλες. Ελπίζω να μην σας κούρασα.

@love30 κοριτσι μου θα σου πω απλα οτι λυπαμαι παρα πολυ γι'αυτο που δυστυχως περνας. κατα τα λοιπα με καλυψε η @OLY10. θα σου ευχηθω να ηταν η τελευταια ατυχια σου και οταν ανακτησεις τις δυναμεις σου να πεισμωσεις ακομη περισσοτερο και να συνεχισεις.

βρε @Mariloux εφτασες 30!!!! Με το καλο κοριτσακι μου! να φτασετε οσο πιο μακρια παει και ολα να πανε καλα!

ουτε κ εγω το εχω ακουσει.

ουτε κ εγω το εχω ακουσει.

xaxa!!!! θα πηγαινεινκ θα κανει κρυφα εξετασεις κ δεν θα μας το λεει! τωρα παω να δω.

που εισαι @eriv!!!!!!!!