Gelie

Πάντως μη νομίζεις ότι ενα παιδί 5 ετών έχει την ωριμότητα να καταλάβει και να αποδεχτεί πως το νεογεννητο αδελφάκι του χρειάζεται περισσοτερο τη φροντίδα της μαμάς.. Ναι μεν ειναι μεγαλυτερο σε σχεση με ενα 2χρονο ομως δεν παυει να ειναι μικρο ηλικιακά και να εχει όπως όλα τα παιδιά τις ανασφαλειες του. Εχω δουλεψει σχεδον τρία χρόνια σε παιδότοπο και εχω γνωρισει 5χρονα που δυσκολεύτηκαν πολύ να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και να αποδεχτούν ότι δεν αποτελούν πια τη μοναδική αγάπη του μπαμπά και της μαμάς αλλά υπάρχει πλέον και άλλο παιδί που έχει και εκείνο δικαιώματα και είναι και αυτό ισότιμο μέλος της οικογένειας.. Από την άλλη πάλι και εγώ όταν γεννήθηκε η αδερφή μου ήμουν 2,5 και από οτι μου λένε οι γονείς μου για αρκετό διαστημα δεν την ήθελα καθόλου....!! (Πιστευω δηλ πως αν ειχα την ευκαιρια τοτε με ενα μαγικό ραβδάκι να την εξαφανισω θα το έκανα άνετα...) Επειδη όμως δεν ήμουν καθόλου επιθετικό παιδί τη ζήλια μου την εκδηλωνα με υπερβολική γκρίνια....Νομίζεις δηλαδή πως το χειρότερο σενάριο είναι το μεγαλο παιδί να χτυπάει το μικρό όμως δεν ξερεις πόσο βασανιστικό ειναι να έχεις μια διαρκή μιρλα στα αυτιά σου... Παρά το γεγονός ότι οι γονεις ασχολούνταν συνέχεια μαζί μου για να μην αισθάνομαι ότι παραγκωνιζομαι, εγώ θυμάμαι αμυδρά πως είχα μονίμως ένα παράπονο για τα παντα.... Κοινως τους ειχα τρελάνει με τη διαρκή μουρμουρα μου.. Αλλά τι να με έκαναν.....;;; Δεν ειχα καρτουλα αλλαγης να με επιστρεψουν.. χαχα.. Μετά την απομακρυνση απο το ταμειο ουδεν λαθος αναγνωρίζεται.... Πόσο πρεπει να τους βασανισα θεέ μου.... Εκ των υστέρων όμως θεωρώ πως το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει οι γονείς μου είναι η σχεδον συνομηλικη αδερφή μου.. Το ότι απέχουμε μόνο 2,5 χρονια μας βοήθησε θεωρώ να είμαστε πιο δεμένες. Έχουμε και καποιες κοινές παρέες.. Νιώθω πως είναι το άλλο μου μισό.. Αντίθετα άτομα που εχω στο οικείο μου περιβάλλον τα οποία έχουν 10-11 χρόνια διάφορα με τον αδελφο ή την αδελφή τους έχουν μεγαλώσει σαν δυο μοναχοπαιδια. (Και αναφέρομαι σε 2 διαφορετικές περιπτώσεις όπου τα αδέρφια έχουν παρόμοια ηλικιακή απόσταση). Υπάρχει εννοείται αδελφική αγάπη όμως δεν παρατηρώ κανένα φοβερο δέσιμο.. Ιδιαίτερα τα μικρότερα πάνω που ξεπεταχτηκαν λιγάκι και σταμάτησαν να παίζουν με τα παιχνίδια τους, τα αδέρφια τους έφυγαν από το σπίτι για σπουδές και συγκατοικηση με το ταίρι τους... Απολυτα λογικό όταν ο ένας είναι 11 και ο άλλος 22... Μια φιλη μου πάλι που απέκτησε αδελφή στα 16 (μετα απο πολλές αποβολές της μαμας της), ανέπτυξε σχέση με το μωρό σαν να είναι μητερα και όχι μεγάλη αδερφη... Όπως και να εχει όπως προαναφέραμε όλα είναι σχετικά.. οι άνθρωποι κάνουμε κάποια πλάνα και κάποιες προσπάθειες να τα πραγματοποιήσουμε.. Από εκεί και πέρα όλα είναι στα χέρια τους Θεού και της τύχης....

Καλη επιτυχιαααααα!!!!!!!! ????????

Καλησπέρα γλυκιά μου Konstantia μου... Οπως γνωρίζεις απο αλλα post δυστυχως δεν εχω ακομη παιδάκια οπότε δε θα απαντήσω ως μητέρα αλλά ως γυναίκα που αγαπάει πολύ τα παιδιά και φροντίζει να ενημερώνεται για ό,τι τα αφορά. Αρχικα καλο είναι να προσδιορίσουμε τι εννοούμε με τον ορο "ιδανική" διαφορά. Αν εννοούμε δηλ "ιδανική" για τα ίδια τα παιδιά καλό ειναι να απέχουν κατά τη γνώμη μου μέχρι 2 το πολυ 2,5 χρονια, ώστε να μεγαλώσουν μαζί..Να παίζουν να έχουν κοινές εμπειρίες και να δεθούν σαν αδέρφια.. Από την άλλη αυτό δεν ξέρω κατά πόσον είναι ιδανικό για τους ιδιους τους γονείς καθώς καλουνται να διαχειριστούν και εκείνοι μια κατάσταση που είναι κάποιες φορές περίπλοκη.. Ενα 2χρονο παιδί που αποκτά ξαφνικά αδερφάκι είναι σιγουρο πως τον πρώτο καιρό θα αντιμετωπίσει δυσκολια να διαχειριστεί την άφιξη του αδερφού ή της αδελφής του..Είναι λογικό.. Ως μοναχοπαίδι ειχε συνηθίσει να συγκεντρώνει την απόλυτη προσοχη γονέων και παππούδων και ξαφνικά πρέπει να μαθει να μοιράζεται την αγάπη, τα χάδια.. τα παιχνίδια του. Η ζήλια είναι απολυτα φυσιολογικό συναίσθημα και σε αυτή την περίπτωση σχεδόν αναπόφευκτο..Εκδηλώνεται μάλιστα με ποικίλους τρόπους.. Αλλά παιδιά είναι κάπως πιο νευρικά ή επιθετικά, αλλά μπορεί να αρχίσουν να γκρινιάζουν διαρκώς ενώ σε αρκετές περιπτώσεις παλινδρομουν και ξαναυιοθετουν παλιότερες συνήθειες τους.. "θελω πιπιλα" " νανουρισε με όπως το μωρό" "τάισε πρώτα εμενα", κλπ. Δε θεωρώ όμως ότι αυτή η περίοδος κρατάει πολύ. Αν το παιδί βεβαιωθεί πως οι γονείς του θα συνεχίσουν να το αγαπούν επανέρχεται η ισορροπία.

Κοριτσάκι μου πανέμορφο... Μην κουράζεις το μυαλουδακι σου με τέτοια διλήμματα από τώρα.... Θα σου πω το εξης.. Πριν από την προσπάθεια μου τον Μαρτη έχανα και εγώ πολύ χρόνο από τη ζωή μου προσπαθώντας να καταλήξω σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα ως προς το τι είναι καλύτερο να κάνω σε μια τέτοια περίπτωση... Σκεφτομουν λοιπον συνεχως τι εμβρυο θα βάλω όταν έρθει η ωρα.. 3ων ή 5 ημερών.. Και αν είναι καλύτερα να βάλω 1 ή 2 έμβρυα... Γιατι ναι μεν οι γιατροί προτείνουν πάντα 2, ωστε να αυξήσουν τις πιθανότητες επιτυχίας της προσπάθειας αλλά μια δίδυμη κύηση επιφέρει συχνά πολλές δυσκολίες τόσο για την εγκυμονουσα οσο και για τα μωρα... Από ότι αποδείχθηκε όμως δεν έχουν κανένα νόημα αυτοί οι προβληματισμοί και μάλιστα 1-2 μηνες νωρίτερα. Το καλύτερο σε αυτές τις περιπτώσεις ειναι να δρας αναλογα με το πως έρχονται τα πράγματα, να εμπιστεύεσαι το γιατρό σου και να παίρνεις αποφάσεις όταν αυτό απαιτείται βασιζόμενη στις συμβουλες του αλλά και στο ένστικτο σου. Όπως είπε κ γνωστός γυναικολόγος που ασχολείται με την υπογονιμότητα πριν απο λίγο καιρό σε κάποια εκπομπή η εξωσωματικη είναι ένα κοινωνικό πείραμα.. Όπως χαρακτηριστικά σχολίασε και ο ίδιος ακούγεται αρκετά άσχημο να αποκαλείς έτσι τη διαδικασία στην οποία μπαίνουν καθημερινά χιλιάδες ζευγάρια προκειμένου να γίνουν γονείς... Όμως αυτή είναι η πικρη αλήθεια. Ακόμη και οι ίδιοι οι γιατροι δε μπορουν να ξέρουν απο πριν ποια θα είναι η εκβαση μια προσπάθειας ούτε στην περίπτωση της βλαστοκυστης ούτε σε εκείνη των 3ων ημερων. (Παρεμπιπτωντως θα σου πω οτι γνωρισα ζευγαρι με 14 γονιμοποιημενα ωαρια, 6(!) εκ των οποιων εγιναν βλαστοκυστες.. Εκαναν εμβρυομεταφορα τα 2 καλύτερα και η χοριακη ηταν αρνητικη...!!! Από την άλλη πάλι ο άντρας μου έχει έναν φίλο που η γυναίκα του έκανε συνολικά 3 ωάρια, γονιμοποιηθηκε το 1 (!) το μετέφεραν την 3η μερα και έτσι απέκτησαν το πρώτο τους ΠΑΙΔΙ...!!!! Για φαντασου... Απο ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΩΑΡΙΟ! Το δεύτερο τους ήρθε φυσιολογικά ένα χρόνο μετά..!!! Από αυτό καταλαβαίνεις πως η εξωσωματικη σε κάποιο βαθμό είναι σαν το ταβλι... Ρίχνεις τα ζάρια, κανεις όσο μπορείς πιο συνετες κινήσεις κ βλέπεις.. Άλλοι εχουν εμπειρία γιατι έχουν ξαναπαίξει και οι πιθανότητες ειναι με το μέρος τους ομως δεν τα καταφέρνουν σε εκείνη την παρτιδα κ άλλοι με 2 καλές ζαριες παίρνουν το παιχνίδι διπλο.....) Ελπίδα θελει και επιμονη... Το λεω για να το ακούω και εγώ!!! Σου εύχομαι σύντομα να χαλαρώσεις και να διώξεις όλες αυτές τις σκέψεις που σε αγχωνουν προκαταβολικα μέσα στον Αύγουστο.. Είναι περίοδος πολυ σημαντική για να ξεκουραστείς και να φορτίσεις μπαταρίες. Σε θέλω ετοιμοπολεμη το Σεπτέμβρη.. Θα ειναι απαιτητικος μήνας για εμας. (Χρωσταω καφέ, δεν το εχω ξεχάσει...???)

Τι ωραία που τα διατυπώνεις.. Ετσι πρεπει να σκεφτομαστε ολες.. Το σημαντικό σε αυτη τη "γυναικοπαρεα" είναι ότι αλληλοστηριζομαστε.. Όταν είναι απαραιτητο η μια θυμίζει στην άλλη πως πρεπει να σκεφτεται και πόση δυναμη κρύβει μέσα της τελικα. Πιστεύω είναι σημαντικό να σου δίνει κάποιος κουράγιο τη στιγμή που αισθανεσαι ότι το χάνεις.. Και ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει όταν αυτός "ο κάποιος" είναι μια γυναίκα που έχει παρόμοιες ανησυχίες, άγχη και προβλήματα.. Nelaki αποτελεις δυναμική παρουσια, εχεις θετική σκέψη, αισιοδοξια και αυτό βοηθάει απίστευτα όποιον συζητάει μαζί μου.

...Μέσα στο μυαλό μου εισαι και εγω εχω το ιδιο ένστικτο....

ΤΡΑ-ΓΙ- ΚΟ!!!!!!!!!! εδω δεν εχουμε το θαρρος να πουμε εμεις στους κουμπαρους μας που προσπαθούν για παιδί '' καντε σπερμοδιαγραμμα''. Υποθετουμε πως θα τους παραπέμψει ο γιατρος τους οπως είναι λογικό.. Θα πιαναμε ένα ασχετο ζευγαρι σε μια κοινωνική συνεστιαση και θα τους προτρέπαμε να κανουν τετοια εξέταση............;;;;;; Για σφαλιαρες οι ανθρωποι!!!!!!! Νευριασα που το ακουσα........

Ρωτάς και εσυ κάτι πράγματα................................................

Καλα.... Να ξερες ποσες φορές έχω ζήσει τέτοιες σκηνές.... Δυο χρόνια γαμου κλείνω τον Αυγουστο και με εχουν σταμητήσει στην πλατεία του χωριου γειτόνισσες πέρσι το καλοκαίρι που είχα πάει διακοπές (12 μηνες παντρεμένη τοτε) και με ρωτούσαν αν ετοιμάζω κανένα κουτσούβελο..... Η αδιακρισια σε όλο της το μεγαλείο.... Αυτες οι κυράτσες είναι η αστυνομία της κρεβατοκαμαρας των ζευγαριων.....

''Εγω αυτο που μου ειπε ο γιατρος θα κανω δεν θα παθω κατι αν παω κατευθειαν σε αυτον '' Παρατηρω με προσοχή εδω και μέρες..... Δεν είχα πραγματικά σκοπό να αναμειχθω αλλά ειλικρινά μου κάνει εντυπωση αυτό που γραφεις .......... Τι ακριβώς εννοεις με την παραπάνω φραση;;;Τι σου είπε ο γιατρός σου;;;;;; Οτι δε θα πάθεις κατι αν πας κατευθείαν σε αυτόν;;;;

Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου ??????

Δε νομίζω οτι γινεσαι κακια επειδη λες πως σε εξοργίζουν οι ειδησεις που ακούς για κακοποίηση η εγκατάλειψη παιδιών όταν γνωρίζεις πόσα ζευγάρια μαραζώνουν καθημερινά περιμένοντας να γίνουν γονείς.. Όταν ξέρεις πόσες γυναίκες ματώνουν κανοντας τη μια θεραπεία μετά την άλλη προκειμένου να γίνουν μητέρες... Είναι προφανής αυτή η κοινωνική αδικία.. Να έχουν παιδιά αυτοί που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους αλλά να μην έχουν καποιοι που θα θυσιαζαν τα παντα για να καταφέρουν να κάνουν οικογένεια.

Αχ το ιδιο πράγμα βιώνουμε σε άλλη εκδοχή... Μη θεωρεις πως και εγω αφου δεν καταφερα να έχω ούτε ένα έμβρυο μετά από μια διέγερση και 3 φυσικούς θα μπορέσω να βρω γονιμοποιησιμα ωάρια ..... Απλά θα κανω μερικες προσπάθειες για να μην λέω πως δεν τις έκανα και έπειτα είναι πιθανόν να οδηγηθώ και εγω στην επιλογή των ξένων ωαρίων..... Εννοείται φυσικά πως και εμένα δεν ειναι το καλύτερο μου ομως το χιλιοπροτιμω από το να μείνω χωρίς παιδί. Προσωπικά τυχαίνει να γνωρίζω γυναίκες από το οικείο μου περιβάλλον που κατάφεραν να κάνουν παιδί πρόσφατα (κατα 99% με δανεικό ωάριο) και πλεουν σε πελαγη ευτυχιας....Οταν κρατουν το μωρο τους αγκαλια ούτε που τις ενδιαφέρει το αν το ωάριο ήταν ξένο ή όχι!!! .

Δεν πιστεύω πως αξίζω το θαυμασμό γιατι δυστυχώς δεν εχω την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητα να διατηρώ μέσα μου την ελπίδα όταν όλα πάνε στραβά...... Αυτές οι γυναίκες είναι που πρέπει να μιμουμαστε και να θαυμάζουμε..... Εγώ λυπάμαι που το λέω αλλα όταν όλα γκρεμίζονται γυρω μου, δεν κανω τιποτα για να βοηθηθω, απλα καταρρεω... Μετά τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα το Μαρτη ένιωσα να ξεπερναω τα όρια της μελαγχολίας και να αγγίζω την κατάθλιψη.. Κλαμα, σπιτι, απομονωση, απελπισια.. Δε μπορούσα να διανοηθώ πως γίνεται να πηγε τοσο κατα διαολου η πρωτη μου προσπαθεια, που στα 34 μου με τόσες ενέσεις και τόσα φάρμακα να μην έχω έμβρυα για εμβρυομεταφορα. Δε μπορούσε καν να συλλάβει ο νους μου ότι έχω τόσο χαμηλό απόθεμα ωαρίων όσο θα έπρεπε να έχω κανονικα στα 45 μου.... Ο τοσος πολυς πονος σε γονατιζει.. Ειναι σαν να σε γερναει ξαφνικα... Νομίζω πως αν δεν ειχα ξεκινήσει συνεδρίες με ειδικο δε θα είχα βγει από αυτο..... Τωρα μετα απο 2 μηνες ψυχοθεραπεία (που δεν ειναι τίποτα αλλο απο μια απλη κουβέντα με έναν άνθρωπο που μέσα από τις σπουδές κ τις γνώσεις του μπορεί να σου δείξει ένα φως μέσα στο σκοτάδι σου) εμαθα ενα και σημαντικό..... "Δεν πειράζει να πέφτεις.... Το θέμα ειναι να ξανασηκωνεσαι".

Γλυκιά μου Κατερίνα... Ταλαιπωρεισαι και εσύ πολύ.. Από ότι θυμάμαι δεν προσπαθείς ούτε ένα ούτε δυο χρόνια άλλα 4!!! Σου εύχομαι να συνεχίσεις και εσύ να έχεις την ίδια δύναμη και αντοχή ώστε σύντομα να πραγματοποιηθεί και το δικο σου ονειρο!!!

Ευχαριστώ πολύ...Μακάρι να έρθει σύντομα για όλα τα κορίτσια που αγωνίζονται.

Σε ευχαριστώ πολυ κορίτσι μου.. Εύχομαι οι ευχές σου να γίνουν πραγματικότητα. ☺☺☺

Σου στελνω ενα τεράστιο φιλι.. ?

Την ξερεις την αδυναμια και την εκτιμηση που σου εχω...Η αισιοδοξια σου μου δινει δυναμη.

Κοπέλα μου σε ευχαριστώ... Ανταποδίδω τις ευχες... Μακάρι σύντομα να μας πεις και εσύ ευχάριστα νέα!!!

Κοριτσάκι μου γλυκό.. πολλές φορές παίρνω δύναμη από τα λόγια σου.. Εύχομαι το φθινοπωρο και για σενα να πάνε όλα τελεια...!!!

Σε ευχαριστω για την ενθαρρυνση Lisaki μου.. Ισχυει αυτο που λες.. Η αγαπη του ζευγαριού και η ουσιαστική επικοινωνία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το Α και Ω. Αν δεν υπάρχουν αυτά, με τοσο ψυχοφθορες διαδικασιες οδηγεισαι με μαθηματική ακρίβεια στο χωρισμό. Τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι δεν εχω κανένα παράπονο. Έχω παντρευτεί έναν υπέροχο άντρα και έχουμε ξεχωριστή σχέση!!! Αγαπιόμαστε παρά πολυ και με στηρίζει σε όλο αυτο πού περνάμε (γιατι όπως και να το κάνουμε η γυναίκα χρειάζεται λιγη παραπάνω στήριξη και φροντίδα, μιας και στο δικό της σώμα γίνονται ολα). Λογικά θα έπρεπε να είμαι πλήρης και να μην με ενδιαφέρει ούτε το παιδί ούτε τιποτα... Για κακή μου τύχη όμως είμαι από εκείνες τις γυναίκες για τις οποίες το παιδί αποτελεί υπέρτατο αγαθό και στόχο ζωής. Ευχομαι με το καλό να ξαναγινεις σύντομα μανουλα μιας και ξέρω πόσο πολύ το επιθυμείς!

Αγαπητά μου κορίτσια.. Σκέφτηκα να γράψω σε εσάς αυτό το κείμενο αφού δυστυχώς δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί οι άνθρωποι από το οικείο μου περιβάλλον με τους οποίους θα μπορούσα να μοιραστώ (χωρίς να γίνω γραφική) τη λαχτάρα της απόκτησης ενός παιδιού....... Τι και αν ζουμε στο 2017;;; Η υπογονιμότητα δυστυχώς αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ταμπού... Θέμα για το οποίο όσο προοδευτική και μορφωμένη να είναι μια γυναίκα, της είναι τόσο -μα τόσο- δύσκολο να μιλήσει ανοιχτά στον κοινωνικό περίγυρο.. Και στα αλήθεια είναι τόσο επώδυνο να ξεστομίσει τη φράση "Δυσκολεύομαι να γίνω μητέρα.. Δεν ξέρω ποτέ και ΑΝ θα τα καταφέρω...". Ακόμη και όταν όλοι τριγύρω το υποψιάζονται πως θες και δε μπορείς, εσύ προτιμάς να κάνεις μπροστά τους την άνετη, την αισιόδοξη, τη χαλαρή υπομένοντας τον Γολγοθά σου αθόρυβα και σιωπηλά χωρίς κανένας να μπορεί να υποψιαστεί όλα αυτά που βιώνεις.... Τους τελευταίους 26 μήνες η ζωή μας με τον άντρα μου έχει μετατραπεί σε μια διαρκή μάχη για την απόκτηση παιδιού.. Τους πρώτους 6-7 προσπαθούσαμε φυσιολογικά. Έπειτα διαγνώστηκε πρόβλημα ανδρικής υπογονιμοτητας και ο αντρουλης μου αποφάσισε να κάνει μια επέμβαση η οποία θα βελτίωνε αισθητά την κατάσταση και θα μας έδινε την ευκαιρία να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο μας... Πέρασαν άλλοι 10 μήνες μήνες χωρίς εγκυμοσύνη αν και οι εξετάσεις του ήταν πλέον καλές.. Είπαμε τότε λοιπόν να μην αφήνουμε το χρόνο να κυλάει.. Θα κάναμε μια εξωσωματική.. (ΜΙΑ!) και θα γινόμασταν επιτέλους γονείς...Εξάλλου με είχαν παραπέμψει να κάνω όλες (πίστευα!) τις απαραίτητες εξετάσεις και δεν είχε εντοπιστεί το παραμικρό πρόβλημα... Και όπως χαρακτηριστικά μας έλεγε τόσο ο γυναικολόγος μου, όσο και ο εξωσωματικός που επιλέξαμε να μας κάνει τη διαδικασία "Σφαίρα θα πήγαινε το θέμα"!!! Πήγαμε λοιπόν στην προσπάθεια το Μάρτη με το ηθικό ακμαίο και την αισιοδοξία να περισσεύει..!!! Δυστυχώς όμως ο Θεός και η τύχη είχαν τελείως διαφορετικά σχέδια για εμάς.... Έπρεπε μάλλον για κάποιο λόγο να συνεχίσουμε να τιμωρούμαστε.. Η προσπάθεια εληξε άδοξα καθώς τα μοναδικά δυο έμβρυα που προέκυψαν επιβίωσαν μόνο 2 εικοσιτετράωρα στο εργαστήριο και έτσι η εμβρυομεταφορά που είχε προγραμματιστεί για την τρίτη μέρα ματαιώθηκε.. Από τότε έχω κάνει 3 προσπάθειες για φυσικό κύκλο (γονιμοποίηση που φυσικού μηνιαίου ωαρίου) που όμως απέτυχαν... Οι αποτυχίες αυτές δυστυχώς παραμένουν ανεξήγητες αφού οι τιμές στις ορμονολογικές εξετάσεις που κάνω κάθε μήνα παραμένουν σε φυσιολογικά επίπεδα και αυτό είναι το χειρότερο.. όταν δε βρίσκεται ο εχθρός δεν ξέρεις με τι έχεις να παλέψεις.. Το χαμηλό απόθεμα ωαρίων το οποίο εντοπίστηκε μετά την προσπάθεια του Μαρτίου είναι υποτίθεται το μόνο ζήτημα και αφού οι φυσικοί κύκλοι δεν απέδωσαν πρέπει να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης.. Έτσι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε επόμενη προσπάθεια το Σεπτέμβρη με άλλη αγωγή, διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε αρχικά και θεωρητικά πιο κατάλληλη... Και κάπου εδώ είναι η στιγμή που η αισιοδοξία την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και τα θετικά προαισθήματα πάνε περίπατο... Κάπου εδώ, η πίστη και η εμπιστοσύνη στους γιατρούς που μετά από τόση έρευνα έχεις επιλέξει εξανεμίζονται γιατι συνειδητοποιείς πως όσο καλοί γνώστες του αντικειμένου και αν είναι, πάντα υπάρχει περίπτωση να κάνουν κάποιο μικρο ή μεγάλο λάθος (όπως η παράλειψη ελέγχου του αποθέματος των ωαρίων στην περίπτωση μας που είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί λάθος αγωγή). Κάπου εδώ το "όταν θα κάνουμε μωρό.." γίνεται "ΑΝ κάποια στιγμή κάνουμε μωρό.." Κάπου εδώ βλεπεις έγκυο και την κοιτάς με δέος γιατί κατάφερε αυτο που εσύ δε μπορείς με τίποτα να καταφέρεις.... Και είναι δύσκολες όλες αυτές οι στιγμές γιατί έχουν δάκρυα και πόνο..... Πόνο που έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς φυσικό σου χώρο τις αίθουσες χειρουργείων και γνώριμή αμφίεση τα πράσινα αποστειρωμένα πλαστικά ρούχα... που σου εχει γίνει η διαδικασία της ωοληψίας πιο οικεία από τεστ Παπ... που έχεις ακούσει τόσες πολλές φορές τη φράση "Δυστυχώς δεν υπήρξε γονιμοποίηση".......... Και που συνεχώς παρατηρείς γύρω σου φουσκωμένες κοιλίες και νεαρά ζευγάρια με τα μωρά τους... Ξέρετε κάτι όμως;;;;;; Όσο πόνο και αν έχει, εγώ θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τόσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανούλα".. Και πιστεύω ακράδαντα αυτό που διάβασα κάπου σήμερα.. "τα παιδιά που γεννιούνται μετά από τέτοιες διαδικασίες είναι παιδιά που προέκυψαν μετά από πολύ ισχυρή θέληση και ξεκάθαρη επιλογή". Για αυτό, το λέω σε όλα τα κορίτσια που υποφέρουν όσο και εγώ.. Να μην το βάζετε κάτω.... Παλέψτε το με όλες σας τις δυνάμεις..... Και δε μπορεί.... Ο Θεός κάποια στιγμή από εκεί πάνω θα δει όλους τους κόπους μας και θα αποφασίσει να μας βοηθήσει για να κατακτήσουμε το όνειρο μας..!!!!!

Δεν εχω ιδεα τι σημαίνει αυτο το μονο που ξερω σίγουρα είναι πως την τριτη μερα του κύκλου η οιστραδιολη πρέπει να είναι γύρω στις 40-50 μονάδες. Η Οιστραδιολη να ξερεις υπό κανονικες συνθήκες αυξάνεται όταν πλησιάζουμε προς την ωορρηξία.

Καλησπέρα..Εύχομαι το όνειρο της εγκυμοσυνης να πραγματοποιηθεί πολύ σύντομα.. έχω την εξής απορία.. Τι εννοείς πως ο γιατρος σου είπε ότι έχεις πολλά ωάρια.. Συνήθως ο γυναικολόγος στον υπέρηχο βλέπει 1 το πολύ 2 ωοθυλακια που αναπτύσσονται και σου λέει ποιο από αυτά είναι το κυρίαρχο και πότε πιστεύει ότι θα γινει η ωορρηξία. Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι σημαινει αυτή η διαπίστωση που έκανε... πολλά ωάρια μόνο στη διέγερση ωοθηκών της εξωσωματικής φαίνονται.. Το λέω γιατί έκανα πρόσφατα..