tirogaridaki

καλημέρα κορίτσια..εχθές είχα ένα πολύ όμορφο όνειρο!Είδα λοιπόν ότι έκανα τεστ εγκυμοσύνης και βγήκε θετικό! Και ενώ στην αρχή τρελάθηκα από τη χαρά μου μετά θυμήθηκα ότι οι ορμόνες έιναι ακόμη ανεβασμένες από την προηγούμενη εγκυμοσύνη και πως μέρα με τη μέρα θα πέφτουν..εκεί απογοητεύτηκα λίγο! Δε θέλω να γίνομαι κουραστική με την ψυχολογία μου και τα συναισθήματά μου γιατί είμαι άνθρωπος αισιόδοξος , αλλά επειδή ήταν κάτι που βιωσα πρώτη φορά και με πόνεσε αρκετά θέλω τόσο πολύ να σας εκφράζω πρωτόγνωρα συναισθήματα και σκέψεις που βιώνω..είναι η πρώτη φορά που μπορώ έστω και λίγο να καταλάβω πως νιώθει μια μητέρα που κυνηγάει χρόνια να γίνει μαμα..μπορώ να καταλάβω την αγωνία της, τον ψυχολογικό πόλεμο που ζει κ παλεύει..ξέρω πως είναι να βλέπεις μια άλλη έγκυο μανουλα να χαΐδευει την κοιλιά της και εσύ να λαχταράς τόσο πολύ να ήσουν στη θέση της..να χαίρεσαι με την κάθε κλωτσιά του ζουζουνιού σου και να καμαρώνεις για την φουσκωτή σου κοιλίτσα..συγγνώμη που θα το πω..δε φταίει καμια κοπέλα παρά μόνο η δική μου ψυχολογία , δε θέλω να βλέπω καμία εγκυούλα..δε θέλω να βλέπω ή να ακουω για κοπέλες που ήταν σεν κ εμένα στην ηλικία κυησης..πληγώνομαι και πέφτω ψυχολογικά!! Δε θέλω να πέσω πάλι και να σας κουράσω με την κλάψα μου, θέλω να πω πως κορίτσια όλες εμείς που παιρνάμε δυσκολίες να μην το βάζουμε κάτω..η ψυχολογία μας μας ρίχνει τελικά πάρα πολύ..και δεν έχει αξία να ζούμε ετσι! Όπως έρθουν τα πράγματα στη ζωή! Πάντα να έχουμε έτοιμο ένα χαμόγελο και ας κρατάμε το δάκρυ ΄βαθιά κρυμμένο!!

hara έγραψε: Χαρά δε θέλει πανικό πάνω απόλα!Εμένα ο δικός μου έπεσε απο το καρεκλάκι του φαγητού που έχει ένα ύψος και δεν έπαθε τίποτα! Να΄ξέρεις ΄ότί όταν πέφτουν από ένα ύψος όσο είναι το δικό τους ύψος δεν παθαίνουν κάτι σοβαρό..είναι και πιο ελαστικά τα μωράκια απο μας ευτυχώς! Προσοχή θέλει βεβαια..! Χαιρομαι που είναι καλα! Φιλάκια πολλά στη ζουζουνα!

Ο τοκετός είναι τελικά από τις πιο όμορφες και αξέχαστες εμπειρίες! Να χαλαρώσετε κορίτσια και να μη σας αγχώνει το γεγονός ότι θα πονέσετε..είναι λογικό να πονέσετε και είναι ένας πόνος ο οποίος σύντομα θα σταματήσει! Θα σας συμβούλευα να είστε μόνο χαρούμενες όταν σας πιάσουν οι πόνοι γιατί πραγματικά το θέαμα που θα ακολουθήσεις θα σας συγκινήσει για μια ζωή! Θα δείτε το πλασματάκι που βρίσκεται στην κοιλιτσα σας!Εγώ θυμάμαι όταν είχε βγει πια το κεφάλι μου έλεγεη μαία <<άνοιξε τα μάτια σου να δεις το παιδί σου!>> και έβλεπα ένα μαλλιαρό κεφαλάκι!! και έλεγα μέσα μου<<Αυτό είναι;; Αυτό είναι που κλωτσούσε τόσο καιρό και είχε λόξιγκα;; Το παιδάκι μου;; Εϊναι δικό μου;;; ΑΠΟκλείεται!!>> ΌΛα αυτά περνούσαν γρήγορα μέσα από το μυαλό μου ανάμεσα σε πόνους και σπρωξίματα και ομιλίες των γιατρών να σπρώξω... Πραγματικά κορίτσια απολαυστε το!!! Είναι μαγική στιγμή όσους πόνους κ αν έχετε! Κάθε μέρα στην αρχή ηθελα να βλέπω τη γέννα στο βίντεο!! Είναι υπέροχή! ΒΙάζομαι να ξαναμείνω έγκυος γιατί θέλω πολύ να ξαναβιώσω τη μαγεία της εγκυμοσύνης αλλά πολύ περισσότερο της γέννας(όχι ότι δεν ποναγα και ότι έλεγα πως δε θα ξανακάνω παιδί!!Αλλά να που ήταν τελικά ότι καλύτερο έχω βιώσει ποτέ)!!! ΠΟνάει αλλά αξίζει τον κόπο!!! Γερά με τσαμπουκά κορίτσια!!! Με το καλό να κρατάτε γερά και υγιέστατα τα παιδάκια σας!!

LaLa έγραψε: Μωρέ δεν έχεις και άδικο αλλά υποτίθεται ότι όλη η ενότητα ανήκει κατα κάποιον τρόπο σε εκείνη, δηλαδή είναι επιστημονική συνεργάτης του Μαμμυλαντ και Πιστοποιημένη Συμβουλος Θηλασμου.. Όλες λιγο πολυ ξέρουμε και μπορουμε να βοηθήσουμε τα κορίτσια έχοντας μάθει μέσα από βιώματα ή απο βιβλία περι θηλασμού αλλά το να ακους συμβουλες μιας Συμβουλου Θηλασμου είναι αλλιώς..ειδικά για τις νέες μαμάδες τους δίνει μια ασφάλεια.. Αλλά εγώ παρατήρησα ότι δεν είναι πουθενά..και δεν μπορεσα να καταλάβω γιατι χάθηκε..δεν μπαίνει καν και καν στο μαμμυλαντ..γιατι;;; ΔΕ νομίζω καμια να αμφισβήτησε το ρόλο της και γι αυτό αναρωτιέμαι..

Θα ήθελα πάρα πολύ να βοηθήσω!Εχω ρουχαλάκια του Δημητράκη σχεδόν ανέπαφα! ΠΕς μου διεύθυνση να τα στείλω! Αν είναι προτιμότερο να τα στείλω σε σένα και εσύ να τα δώσεις στην κοπέλα!Περιμένω στοιχεία σου!

Καλημέρα..θα πω κάτι που είπα και σε ενα π.μ. γιατί πιστεύω ότι πρέπει να το έχουμε πάντα μέσα στο μυαλό μας..όταν έγραψα εγώ την εμπειρια μου όλες οι κοπέλες τρέξανε να με στηρίξουν και με στήριξαν!!! Ενιωθα κάθε μερα να αισθάνομαι καλύτερα...ήταν εκεί όποτε χρειαζόμουν..έμπαινα στο μάμμυ και έλεγα την πίκρα μου και έπαιρνα την παρηγοριά που ήθελα..εγώ αυτό είδα στα λόγια της Έλενας..πίκρα..απελπισία..πόνο..μου το θυμισε η apis βάζοντας ξανά να διαβάσουμε το μήνυμά της..αν εκείνη δεν πήρε την στήριξη που ήθελε όπως εγώ..πως να αισθάνεται άραγε;;;Σε τι απελπισία βουτηγμένη;; Γιατί αν είναι αμαρτία όλο αυτό η δική μου πράξη δεν την κάνει λιγότερο αμαρτία..η πράξη είναι ίδια!Ο πόνος ολόιδιος!!!Η θλίψη στην καρδιά;;Απαράλλαχτη..τότε γιατί την στήνουμε στον τοίχο;; Γιατί όλα αυτά που εκφράζει στο μήνυμά της τα ένιωσα εν μέρη κ εγώ..μιλουσα στον υπέρηχο, ημουν κλεισμένη στο σπίτι κτλ Επειδή οι συνθηκες δεν ήταν ίδιες;; Στο μυαλό της όμως ήταν! Εκείνη έτσι το έβλεπε'! Όμως πονεσε και ήθελε παρηγοριά και τι΄πήρε;; Θα έλεγα τον ..... !!! Στην αρχή κ εγώ της είπα ότι έπρεπε να το σκεφτεί περισσότερο κ άλλα τέτοια..αλλά μετά σκέφτηκα πως αν ήθελα εγώ παρηγοριά και την πήρα , εκείνη γίατί δεν ήταν άξια γι αυτήν;;;

Κατσε ρε Ρανινι..αυτό που λες είναι τελείως κουφο!! Δηλαδή όταν εγώ έβαλα το πόστ που έλεγα την ατυχία που μου έτυχε έπρεπε να γράψω από κάτω..<<Υ.Γ. Κορίτσια υποστήριξη θέλω!! Όχι κριτική!!>>Η μήπως εκείνη που αναφέρει ότι γέννησε πρέπει να μας κάνει σαφές ότι θέλει συγχαρητήρια;; Μα είναι ολοφάνερο αυτό που ζητάει οάλλος! Δεν μπορείς να καταλάβεις από τα λόγια του άλλου τι ακριβώς ζητάει η ψυχή του;

Ευτυχώς δν ήταν τίποτα! Πόσες φορές θα τρέξεις πανικόβλητη και δε θαναι τίποτα.. Εγώ θυμάμαι σηκώθηκα ενα βράδυ και τον πήγα στο νοσοκομείο με 40 πυρετό..και μου λένε..καλά για έναν πυρετό ήρθατε; Τι να πω..έπρεπε να πάω; δεν έπρεπε;;; Εγώ πήγα! και τελικά δεν ήταν απολύτως τίποτα! Ευχομαι όλα έτσι ανευ ουσίας να είναι!Μέχρι εκεί τρομακτικά!

Κοριτσάκια μου δεν ξέρω αν μονο εγώ παρατήρησα την απουσία της Αγλαΐας..που πήγε; Οι συμβουλές της ήταν σωτήριες και χρήσιμες..έγινε κάτι και δεν ξαναμιλάει στο φόρουμ μας;

Αερικό μου συγκινήθηκα πάρα΄πολύ!!! ΜΠΡάβο σου , ήσουν υπέροχη στη γέννα σου!! Αν και εγώ μπορώ να πω ότι γκάριζα σαν την Αλβανέζα δίπλα σου!! :) Τι να κάνουμε...δεν αντέχουν όλοι τον πόνο!!! Να σου ζήσει το κοριτσάκι σου και να τηνδεις όπως ποθείτε και επιθυμείτε!!Παντα ευτυχισμένοι!!

Ζουζουνίτσα επειδή δεν έχεις βρεθεί σε αυτή τη θέση και σου εύχομαι για κανέναν λόγο να μη βρεθείς ΠΟΤΕ δεν ξέρεις πως αισθάνεται μια μητέρα που το έχει κάνει για λόγους που θεωρητικά δεν την αφήνουν να το κρατήσει(γιατί όλα τα προβλήματα εκτός της υγείας βρίσκονται στο μυαλό μας καμιά φορά και μόνο έκεί) το μόνο πράγμα που δε θες να ακουσεις είναι η ωμή αλήθεια..Μπορεί και μένα οι γιατροί να με παραμυθιασαν..λέμε τωρα και το απευχομαι!!! Η ουσία όμως ποια είναι;; Εγώ νιώθω ήσυχη πως το μωρό μου δεν πόνεσε...και αυτό με ηρεμεί! Αν και ποτέ δε θα ξεχάσω ό,τι έγινε. Και επειδή μας το έχουν δώσει σαν δικαίωμα ακόμη και σε περιπτώσεις οπως η δική μου δεν είναι σωστό να μας λένε την ωμή αλήθεια ακόμη και οι διαφημίσεις που όπως είπε νομίζω η Μουσα μας τρομοκρατούν..μα αν πρέπει να το κάνω που ωφελεί να ξέρω ότι θα σφαχτεί το παιδί μου ή ότι θα φοβάται εκείη την ώρα; Ξέρεις πόσο κλάμα έριξα όσες ώρες περίμενα και μόνο σε αυτή την σκέψη;;; Έπιανα την κοιλιά μου και του έλεγα να μη φοβάται..ήθελα να με νιώθει κοντά του..και όταν πια με ετοίμαζαν για χειρουργείο και οι πόνοι είχαν γίνει αβάσταχτοι ήξερα πως το τέλος του πλησιαζε και δεν μπορουσα να σταματήσω τα δάκρυά μου όπως και τώρα..πόσο θα με ωφελούσε να ξέρω ότι η καρδούλα του θα χτύπαγε κόκκινο εκείνη τη στιγμή όταν είμαι αναγκασμένη να το κάνω;; ΓΙατί ποτέ δεν ξέρεις ποτε θα σου χτυπήσει κάτι τέτοιο την πόρτα..ποτε..και εγώ έλεγα συνέχεια μετά την πρώτη μου έκτρωση στα 20 μου από ανεπιθυμητη (κυρίως για την οικογένειά μου, για μένα και για τον άντρα μου επιθυμητή) πως δε θα ξανακάνω ποτέ στη ζωή μου και παρακαλουσα να μη μου συμβεί αυτό που πλέον μου συνέβει..και σου ξαναεύχομαι και σενα αλλά και σε όλες τις κοπέλες να μη σας συμβεί ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ!!!!!ΠΟΤΕ!!!! Ευχομαι το μωράκι σου να είναι γερό και πάντα ευτυχισμένο..και σε όλες τις μαμάδες!! Δεν ξέρω πόσο καλό ή κακό είναι ή πόσο ωφελεί ή όχι να μαθαίνουμε την ωμη αλήθεια..νομίζω για εκείνες που είναι απρόσεκτες τελείως και παίρνουν την έκτρωση στην πλάκα και σαν μέσο αντισύλληψης πως είναι μια καλή σφαλιάρα να συνέλθουν ..για όλες τις υπολοιπες που βλέπουν πως η ζωή δεν είναι εύκολη για να ανταπεξέλθουν ..αστο καλύτερα..η σιωπή αρκεί..Όλες ξέρουμε τι είναι η έκτρωση και δεν παίζουμε με αυτό..αλλά αν αναγκάζεσαι τελικά; Ακόμη και η Ελενα είδε πως πιέζεται από 100 μεριές και αναγκάστηκε αν και το επιδιωξαν..

Καλημέρα κοίρτσια.. Λενάκι σου εύχομαι μεσα από την καρδιά μου να αποκτήσες ένα υγιέστατο κόριτσάκι!Όλα να πάνε καλά και να την κρατήσεις στην αγκαλιά σου! Προσωπικά ΄θα ήθελα κ εγώ να ευχαριστήσω όλα τα κορίτσια που μου στάθηκαν εδώ το μάμυλαντ..πραγματικά δεν το περίμενα..πολλές προσπάθησαν να με βοηθήσουν να μην κάνω καμιά κουταμάρα και το μετανιώνω μετά..όλες σχεδόν ήταν και αρκετές είναι ακόμη δίπλα μου και με στήριξαν ψυχολογικά! Βέβαια κάποιες κοπελίστσες προσπαθούσαν να με πείσουν να αλλάξω γνώμη ενώ είχε ήδη γίνει το κακό..λίγο άβολο αλλά και πάλι ο σκοπός ήταν ο ίδιος! Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια..πάρα πολύ και θα ήθελα να στηρίζουμε έτσι όλες τις κοπέλες που μας το ζητάνε ακόμη και αν η πράξη της είναι για μας κατακριτέα..η ουσία είναι ότι ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας έχει ανάγκη να νιώσει καλά όχι χειρότερα! Ας σκεφτούμε ότι αυτή που το γράφει είναι η αδερφή μας και όσο κ αν πονάει αυτό που έκανε πρέπει να την στηρίξουμε..θα προσπαθήσω να το τηρήσω και εγώ γιατί καμιά φορά αφήνω τα συναισθηματα μου να βγουν χωρίς έλεγχο και μάλλον μπορεί να πληγώνω.. Και πάλι ευχαριστώ...όλη η ευτυχία στη ζωή σας κορίτσια! Και κάτι τελευταίο που μου έμαθε η ζωή...ποτέ η ζωή δεν είναι μόνο ευτυχία! Πάντα εκεί που πετάς στα ουράνια μπορεί να βρεθείς χωρίς φτερά και να πέφτεις με μεγάλες ταχύτητες! Όπως θέλετε να ζείτε την ευτυχία έτσι να αποδέχεστε και τη δυστυχία..γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι περισσότερο τυχερός...για όλους μας υπάρχει η δυστυχία και μας περιμένει στη γωνια! Μαθετε λοιπόν να την απολαμβάνετε και αυτη!!Γιατί c'est la vie!!!!!!

Μουσα μου(Αγγελικουλα μου) σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την στηριξη..πραγματικά ήσουν ΄δίπλα μου εσύ και πολλά άλλα κορίτσια να με στηρίξετε..Σε ευχαριστώ πολύ που με νιώθεις έτσι..γιατί πραγματικά είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται ευκολα΄...ακόμη ο άντρας μου είναι σε μελαγχολία..ουτε να με αγγίξει δε θέλει για ένα απλό φιλί στο στόμα..εκεί που θέλω εγώ να πω το παράπονό μου βλέπω αυτόν σε μαυρα χάλια και γίνοκαι αισιόδοξη για να σωσω την κατάσταση...εκεί που για 3 μήνες χάιδευα την κοιλιά μου και την ένιωθα μήνα με το μήνα να σκληραίνει και να μεγλώνει έστω και λίγο ξάφνικά βρίσκομαι με μια άδεια κοιλια και καρδιά κομμάτια..Ξέρω πως η Ζουζουνίτσα όμως ότι δεν ήθελε να πει κάτι για μένα..ήθελε να τονίσει πόσο απάνθρωπο είναι να κάνεις έκτρωση..και σκέφτηκε ίσως εν βρασμώ ψυχης καθότι θα γίνει σύντομα μανούλα..Καλό ειναι όμως να προσέχουμε που λέμε τέτοια λόγια γιατί σε μητέρες που το έχουν ήδη κάνει δεν ωφελεί...ή όπως στην περίπτωση μου που ενω το αγαπας και το θέλεις το μωράκι σου πρέπει , είσαι αναγκασμένη να το κάνεις!Εκεί θέλεις να ξέρεις απλά ότι το μωράκι σου δεν πόνεσε..θυμάμαι πως έλεγα στο γιατρο ότι δε θελω να πονέσει..στη σκέψη και μόνο η καρδιά μου γινόταν θρύψαλα και έκλαιγα με λυγμους...εύτυχώς μου έκαναν αποβολή και σιγουρα λίγότερο επώδυνο για το μωρό..Πιστεύω πως αυτό που λέει η snowgirl είναι αλήθεια και αρκετά ηρεμιστικό για πολλές από μας.. Η ουσία είναι μια ..Μπορείς να αποτρέψεις μια μητέρα από το να κάνει έκτρωση; Πες της τα πάντα ώστε να μην το κάνει..αν το έχει ήδη κάνει απλώς ακολούθησε την ανάγκη της ΄ψυχής της να απαλύνει τον πόνο..

Ετσι πρέπει να το δεις!! Κακώς πολύ κακώς!!!Κυρίως γιατί το επιδιώξατε! Δεν φταίγανε αυτά που ΄θέλανε να έρθουν ταυτόχρονα!!! Να ξέρεις ποτέ ένα ζευγάρι δεν είναι όλο μέλι γάλα!! Αρκεί γενικά να τα βρισκουν και να είναι ευτυχισμένοι μαζί. Θα βρεθούν πολλά προβλήματα στη ζωή σας και να που ένα παρουσίάστηκε(αν και εγώ δεντο θεωρώ πρόβλημα, βέβαια από άλλη οπτική ) και ο ένας από τους δύο σας χέστηκε ΄πάνω του στη θέα των δύο παιδιών..αν λοιπόν και εσύ φερθείς με πανικό και αδυναμία να δώσεις λύση στο πρόβλημα πάντα έτσι θα πηγαίνει...μείνε σταθερή..το επιδίωξε άλλωστε , εσυ δεν ήθελες εξ αρχής όμως δεν το βάζεις στα πόδια επειδή δεν είναι ένα αλλά δύο τα παιδάκια σας!!! Και εσύ ξαφνιάστηκες αλλά είσαι σίγουρη για την αποφασή σου!!Δεν υπάρχει επιστροφή...αν θέλει ακολουθεί! Ετσι πρέπει να του παρουσιαστούν για να καταλάβει ότι εκείνος έχει να επιλέξει..όχι εσύ!!!Και δε θα σε αφήσει..γιατί σε αγαπαέι και αυτό φάνηκε επειδή ήθελε παιδί μαζί σου! Πρέπει όμως εσύ σε αυτή τη δύσκολη στιγμή να του δώσεις να καταλάβει πως μπορείτε να τα βγάλετε πέρα. Πιάσε τον με το καλό και ρώτησέ τον τι τον τρομάζει πιο πολύ..δίωξε το φόβο του! Βρες μια καλή λύση για αυτό που τον ΄φοβίζει! Δώσε του και την πραγματικότητα ότι ναι θα είναι δύσκολο..αλλά θα έχετε τα μωράκια σας αγκαλιά!! Δυο μικρά τοσοδούλικα μωρουλίνια που θα τον έχουν τόσο μα τόσο ανάγκη..θα είναι ο μπαμπάς τους!!!! Κάνε τον να αιθανθεί περήφανος που θα γίνει μπαμπάς! Δείξε του ότι τον αγαπάς πολύ , πρέπει να νιώσει ασφάλεια, δείξε κατανόηση αλλά μην οπισθοχωρήσεις και για μια φορά μη ΄φτάσεις στον καυγά τουλάχιστον εσύ. ΝΑ είσαι ψυχραιμη και σιγουρη. Πραγματικά πιστεύω ότι ο άντρας νιώθει μπαμπας την ώρα της γέννησης!! Ευχομαι όλα να πάνε καλα΄!!!περιμένουμε με αγωνία να μας πεις πως εξελίσσεται η ιστορία!!

Minnie κορίτσι μου ένα πράγμα θα σου πω..ότι και να σου πουν οι γύρω σου, μόνο εσύ θα πονάς μέσα στην ψυχη σου για πάντα αν τα ρίξεις..να το ξέρεις! Θα πονέσεις πολύ ψυχικά παρά σωματικά!Όλοι οι υπόλοιποι την επομενη κιολας ημέρα θα νιώσουν τόσο ευτυχισμένη και εσύ τόσο πεθαμένη συναισθηματικά..ίσως να πέσεις σε κατάθλιψη..το σίγουρο είναι ότι θα σε στιγματίσει αύτή η πράξη για πάντα..Περυσι είχαμε μια κοπέλα στην οποία έτυχε η ίδια ιστορία με σένα. Εκείνη αποφασισμένη να το κρατήσει. Τελικά βρέθηκαν σε διάσταση με τον άντρα της και εκείνη ήταν αποφασισμένη για το παιδί της. Θα το κρατούσε!! Την είχαμε συμβουλευσει να τον πλησιάσει με ηρεμία, να δουνε το πρόβλημα μαζί, να δούν τον υπέρηχο των παιδιών τους αγκαλιά και να τα φανταστούν στην αγκαλια τους..να δουν την καρδούλα τους να πάλλεται..να δουν εν ολιγοις τα παιδάκια τους να μεγαλώνουν...τελικά τα βρήκαν πάλι.. εκείνος μετάνιωσε πολύ γι αυτό που ζητούσε να κάνει η γυναίκα του!!Θέλω να πιστεύω πως καιο δικός σου θα λειτουργήσει το ίδιο. Αν εσύ κρατήσεις μια σταθερή απόφαση θα δεις πως θα νιώσει ασφάλεια! Παρουσιάσε του την κατάσταση όμορφα, δώσε του λύσεις στα προβλήματα που φοβάται, αλλά μείνε σταθερή! Η σταθερότητά σου θα του δώσει σιγουριά! Θα πιστέψει πως μπορείτε να τα βγάλετε πέρα! Ευχομαι ποτέ να μην μας πεις το χειρότερο...και όλα να γίνουν όπως πρέπει να γίνουν!!! Όσο για τους γονείς σου..είμαισιγουρότατη πως θα λυγισουν μπροστά στη θέα των εγγονών τους και πως αν τους πεις με όμορφο τρόπο πως θα ήθελες πραγματικά τη βοήθειά τους..πως όπως εκείνοι σε έφεραν στη ζωή έτσι και εσυ αγαπάς πολύ αυτά τα μωράκια και η βοήθειά τους θα ήταν υπερπολύτιμη για σένα..πιστεύω με μια ήρεμη κουβέντα όλα λύνονται!Άρκεί να ξέρεις πάνω από όλα εσύ τι θέλεις!Αν εισαι αποφασισμένη να τα κρατήσεις τότε όλοι θα αντιληφθούν τη σιγουριά σου και τηναυτοπεποίθησή σου και θα πειστούν για την αποφαση που παίρνεις!Ευχομαι να αρνηθείς να σκοτώσεις τα μωράκια σου..είναι κρίμα! ΠΟλύ κρίμα..Είσαι η μαμά τους! Πρστάτεψε τα! Το αξίζουν!!

Ζουζουνίτσα δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί η καρδουλα του χτυπά τόσο γρήγορα, δηλαδή πως εξηγείται βιολογικά αλλά το σίγουρο είναι πως δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή..ότι δηλαδή είναι μεσα στην κοιλίτσα της μαμάς του και κάποιος του κάνει κακό..απλώς μάλλον η αλλαγή των συνθηκών εκείνη την ώρα στη μήτρα προφανώς του προκαλούν μια αναστάτωση χωρίς να μπορεί να την εξηγήσει αλλά δεν καταλαβαίνει τη δική του ύπαρξη όπως εμείς..για το μόνο που αισθάνομαι καλά είναι ότι στη δική μου περίπτωση δεν έγινε ακριβώς έκτρωση αλλά αποβολή σαν δηλαδή η μήτρα να το έδιωξε απο μόνη της όπου ετσι το μωρό δε βασανίζεται σωματικά . ΕΠιπλέον ακόμη και έτσι να μην είχε γίνει στην περιπτωση μου δε νομίζω ότι χρειάζεται να υπενθυμίζουμε σε μια γυναίκα που ήδη το έχει κάνει τι ακριβώς πέρασε το μωράκι της..τι θα κερδίσεις; Θα αλλάξει γνώμη; Η ουσία είναι ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο (αυτή τη μητέρα) που ζει , καταλαβαίνει και αντιλαμβάνεται και έχουμε υποχρέωση να την κάνουμε να αισθανθεί καλύτερα..Και εγώ γι αυτό το λόγο δεν ήθελα να πάω να το ρίξω,γιατί ήξερα ότι θα πονέσει και μόνο αυτό αν και σαν μητέρες δίνουμε περισσότερα χαρακτηριστικά από αυτά που αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν άνθρωποι στο έμβρυο το οποίο απλώς αισθάνεται το γύρω του περιβάλλον. Τίποτε άλλο. Όλα τα υπόλοιπα είναι αντιδράσεις του σώματος του μωρού σε μια εξωτερική και επώδυνη ενέργεια.

Νέλλη μου άλλο αντιλαμβάνονται μέσω ορμονων και άλλο καταλαβαινει ακριβώς τι συμβαίνει!!! Ιδέα δεν έχει τι γίνεται! Κοιμάται πολύ πολύ βαθιά και δεν πολυκαταλαβαίνει..σιγουρα έχει ζωή και υπάρχει αλλά δεν αντιλαμβάνεται και πάρα πολλά! Ουτε καν τη δική του ύπαρξη! Να φανταστείς όταν ένα μωρό γεννηθεί πλέον αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του μέσα από την ικανοποιηση των αναγκών του..εν ολίγοις μόλις φάει νιώθει καλά και ξανακοιμάται! Με τους μήνες συνειδητοποιεί εμάς και τον εαυτό του...φαντάστου λοιπόν ποσα λίγα καταλαβαίνει σε μια εγκυμοσύνη που είναι ακόμη στην αρχή της..αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν έχει ψυχουλα και δεν καρδιοχτυπά..

Moussa έγραψε: Αγγελική μου σε ευχαριστώ πολύ!! Ευχομαι η χαρά να μπει και στο δικό σας σπίτι και σύντομα μάλιστα!!!!

elenap έγραψε: Ελενα μου κακώς κάθεσαι και μπαίνεις και ακους όλες αύτές τις σκληρότητες απο κάποιες κοπέλες..αν πραγματικά θες κάπου να τα πεις και να ηρεμήσεις μέσα σου περι΄μένω μηνυμά σου... Το ότι πολλές κοπέλες έχουν παιδιά ή πασχίζουν να αποκτήσουν δε σου αφαιρεί το δικαίωμα να πράττεις όπως θεωρείς εσύ σωστά..Κάνουμε το λάθος να μην ακουμε τι μας ζητάει ο άλλος και απαντάμε πάντα αυτό που θέλουμε να βγάλουμε απο μέσα μας , κάποιο απωθημένο ..κάτι..Ουτε εγώ συμφωνώ με την πράξη σου, καθόλου αλλά ξέρω ότι όπως και να ΄χει μέσα σου πονάς, γιατί το ήθελες αυτό το μωράκι και μετά θεωρήσατε πως η λύση ήταν αυτή οπότε και αναγκάστηκες να το απχαιρετίσεις..δεν μπορεί να το έκανες με ελαφρά την καρδία..είμαστε και οι δυο στην ίδια θέση..αν θες να μιλήσουμε είμαι εδώ..και εγώ θα έχω πολλά να σου πω απο τη δική μου πικρή εμπειρία..

Και Anastasoudi να απάντήσω στο μήνυμά σου...ναι έχεις δίκιο..΄κακώς αναφέρεται το όνομα του Θεού...τίποτα δεν είναι θέλημα θεού από όλα όσα μας συμβαίνουν...αν ειναι έτσι τότε για ποιο σκοπό αφήνει τα παιδάκια στην Αφρική να πεθαίνουν;Ποιο είναι το θέλημά του εκέι; Τί μήνυμα θέλει να μεταφερει;; Για να διορθώσω..δεν είμαι άπιστη...πιστεύω στο Θεο ίσως με διαφορετικό τρόπο από όταν ήμουν μικρή αλλά πιστεύω..Εγώ θα μιλήσω για ανθρώπινες επιλογές και για λάθη τις φυσης γενικά μιλώντας, δεν αναφέρομαι σε κάτι συγκεκριμένο...ακόμη και αυτο που έκανε η Ελενα ή εγώ ή ακόμη χειρότερα για τα εγκληματα που κάνουν μαμάδες καισκοτώνουν τα μωρά τους μόλις γεννηθούν επειδη δεν έχουν να τα θρέψουν λέγεται ζωωδες ένστικτό επιβίωσης και επειδή έχουμε παραπάνω λογικη από τα υπόλοιπα όντα δε σημαίνει ότι δεν παρασυρόμαστε απο αυτά..δεν συμφωνώ με τίποτα απο΄όλα αυτά..αλλά ξέρω πως ο άνθρωπος όταν βλέπει πως κάτι του προκαλέι δυσκολία στην επιβιωση του δίνει με τον τρόπο του ένα τέλος σε αυτό..έτσι πάει όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και σε όλα τα όντα..και κανένας Θεός δεν θα τιμωρήσει ούτε εμάς ούτε τα χαμστεράκια ας πουμε που τρώνε τα μικρά τους όταν δεν μπορουν να τα ταισουν...όλοι το ίδιο είμαστε ...από την ίδια ύλη φτιαγμένοι...και αν υπάρχει Θεος για μιας τότε υπάρχει και γι αυτά...Ελπίζω να μην ξεφυγα πολύ απο το θέμα μας εεε;;;

Καθε μια εχει τη δική της ζωή και τις δικές της εμπειρίες...είναι λάθος να ταυτιζόμαστε με τη ζωή του άλλου..Επίσης ο καθένας κάνει τι δικές του επιλογές και δεν έχει να λογοδοτήσει σε κανέναν..παρα μόνο στον εαυτό του όταν αναρωτηθεί <<τα έκανα σωστά ως εδώ στη ζωή μου;>> Παντως κορίτσια..νομίζω ότι πολύ το αναλύσαμε το θεμά και η κοπέλα δεν νομίζω να πήρε αυτό που ήθελε...δυστυχώς..ας αλλάξουμε πορεία και ας προσπαθήσουμε να της σταθούμε όπως έπρεπε να κάνουμε εξ αρχής.. Ελενα..επειδή ξέρω πόσο πονάει η επιλογή σου, οποιοσδήποτε και αν ήταν ο λόγος, ασε τον καιρό να σου απαλύνει τον πονο..σκέψου ότι έπραξες αυτό που έπρεπε να πράξεις και πως η λύση ήταν μονο αυτη..προσπάθησε να βρεις την ευτυχία στη ζωή σου..μην αφήσεις αυτό το γεγονος να σε καταβάλει..δεν είσαι η μόνη που έχεις κάνει κάτι τέτοιο..και εγώ το έκανα στα 20 μου όταν οι γονείς μου δεν ήθελαν να το κρατήσω και μου εξακριβωσαν ότι δεν θα είνα δίπλα μου αν το κρατησω..πικρά λογια από ένα γονιο..κ εγώ ήμουν σε μια ηλικία που έπρεπε να υψώσω ανάστημα..και δεν το έκανα..πολλές κοπέλες έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο , σε αυτό το αδιέξοδο και καταλήγουμε σε αυτη την κίνηση γιατί τα βλέπουμε όλα εναντιον μας...όταν με το καλό κάνεις το παιδάκι σου θα δεις οτι θα είναι μια πολύ μακρινη πικρή ανάμνηση..δώσε χρόνο στον εαυτό σου...απλώς πρόσεξε την επομενη φορά..δεν πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας..αν μπορουμε να τα αποφυγουμε..Αν και εγώ πολλές φορές μετά από τέτοιες ατυχίες στην εγκυμοσύνη μου(ευτυχώς η μια ήταν μονο για να μου ταράξει λιγο τα νερά) αναρωτιέμαι μήπως είναι κάτι σαν τιμωρία για την τότε έκτρωση μου..αλλά ο Θεός δεν είναι τιμωρός..όχι! Ο θεος (αν υπάρχει ..οποιος και αν είναι..)είναι ο πατέρας που ξέρει να συγχωρεί τα λάθη του παιδιού του..Οποτε αν αισθάνεσαι καλά κάνε μια εξομολόγηση, αάναψε ένα κεράκι στη μνημη του μωρού σου και προχώρα μπροστά..Θα δεις ότι σιγά σιγά θα το ξεπεράσεις..

apis έγραψε: Θα συμφωνήσω απόλυτα..δεν ξέρω αν σε προηγούμενα μηνυματά μου έδωσα άλλη εντύπωση , ίσως επειδή δεν έδινα μια ξεκάθαρη άποψη, όμως με αυτή την απάντηση συμφωνώ απόλυτα..

Παναγιά μου,τι θρεφτάρι είναι αυτο;;;;; χαχαχαχαχαχαχα είναι τελεια....!!!!! Ευχαρστουμε μικρη γοργονιτσα!!κ σε σενα καλό καλοκαίρι!!!!

Ελενα όπως λένε και τα κορίτσια αυτό το θέμα πονάει σε πολλές, μπορώ να πω κ εμένα και όπως είπαν κοπέλες ίσως σε στήσαμε στον τοίχο και πιστεύω από το χείμαρο συναισθημάτων που προκαλεί μια τέτοια πράξη..Έκανες κάτι που πονάει πολύ και το βλέπεις και εσύ..όσο και να είναι κατακριτεα η πράξη σου μπορώ να καταλάβω τον πόνο σου..πραγματικα...εγώ ακόμη το παλεύω και ας μην το επελεξα εγώ να γίνει..όπως πονάω ακόμη και για το πρώτο πρώτο όταν ήμουν 20 χρόνων και λειτούργησα όπως πολλά κορίτσια λειτουργούν μπροστά στο φόβο της οικογένειας που σου λέει οτι δε θα σε στηριξει..και γι αυτό φωνάζω και θα φωνάζω σε όλες τις κοπέλες να μην φτάνουν ποτέ μα ποτέ σε αυτή την πράξη..χαίρομαι όταν ακούω περιπτώσεις κοριτσιών που έδειξαν θάρρος και κράτησαν το μωράκι τους ακόμη και στην πιο δύσκολη κατάσταση..όμως πιστεύω ότι βρέθηκες κ εσύ σε μια κατάσταση που βρέθηκα και εγώ στα 20 μου χρόνια..πιστευοντας ότι ήταν η μόνη λύση..θα περάσει καιρός να το ξεπεράσεις..και ίσως ποτε..αλλά δες αν άξιζε πραγματικά τον κόπο να σε ωθήσει ο άντρας σου σε κάτι τέτοιο κ μετά να κλαίει..ψάξε το!!Δεν παίζουμε με αυτά τα πράγματα!!

Γεια σου Διοχάντη μου Ε ναι πρέπει πλέον να χαμογελάσουμε...εστω κ αν ποτέ δεν μπορείς να βγάλεις κάτι τέτοιο εύκολα από το μυαλό σου. Απλως ο πόνος λιγοστεύει μέρα με τη μέρα όταν ξέρεις ότι έκανες το σωστό.. Πράγματι στις Πεταλούδες είναι τέλεια!!Βέβαια η εκκλησία είναι λίγο πιο πέρα από τις Πεταλούδες ωστόσο είναι πολύ κοντά. Ανυπομονώ και εγώ και σιγά σιγά μπαίνουμε στο πρόγραμμα πάλι το καθημερινό μας!