lullaby

Εγώ σήμερα κορίτσια άκουσα για το Αλεξάνδρας για έναν γιατρό ο οποίος λέγεται Μαρινάκος και περιμένω να μάθω πληροφορίες. Η μητέρα μου πηγαίνει πολύ συχνά σε αυτό το νοσοκομείο (για άλλους λόγους) και γενικότερα είναι πολύ ευχαριστημένη. Αν και δημόσιο είναι καθαρό και το προσωπικό είναι πολύ καλό. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα αλλάξω γιατρό κ.τ.λ. αλλά το ψάχνω όσο μπορώ γιατί η διαφορά στα χρήματα είναι πραγματικά μεγάλη. Γιαυτή την πτέρυγα την κονσόλα δεν έχω ξανακούσει.

Annabell, πίστεψε με σε καταλαβαίνω πάρα πολύ. Η δική μου περίπτωση ήταν διαφορετική, δεν δημιουργήθηκε ποτέ έμβρυο, δεν υπήρξε καμία καρδιακή λειτουργία. Αλλά και πάλι το γιατί με τρώει και δεν μπορώ έτσι εύκολα και απλά να το ξεπεράσω. Προσπαθώ αλλά με τρώει... Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ ήμουν στο Μητέρα πριν λίγες μέρες για την ίδια περίπου διαδικασία η οποία μπορεί να λένε ότι σωματικά είναι ανώδυνη αλλά ψυχολογικά τουλάχιστον εμένα προσωπικά με τσάκισε. Κι εγώ κλαίω κάθε τόσο και έχω κακή διάθεση συνέχεια με αποτέλεσμα να ξεσπάω στους άλλους που δεν μου φταίνε σε τίποτα. Αλλά κανένας δεν μπορεί να νιώσει αυτά που νιώθω εγώ και όσο και αν θέλουν οι άλλοι να μου συμπαρασταθούν δεν μπορούν. Πολλές φορές και αυτά που λένε για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα γιαυτό η γνώμη μου είναι καλύτερα όλοι οι γνωστοί και οι φίλοι να κρατάνε το στόμα τους κλειστό και να μη λένε τίποτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις θέλεις μόνο κάποιον να σε ακούσει και όχι κάποιον που νομίζει πως τα ξέρει όλα προσπαθώντας δήθεν να σου φτιάξει τη διάθεση. Συγνώμη γιαυτό το ξέσπασμα αλλά ειλικρινά με κούρασαν διάφοροι που νόμιζαν ότι κάτι έχουν να πουν για να με βοηθήσουν. Δεν αμφισβητώ την πρόθεση αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά σε τέτοια θέματα. Εγώ νομίζω πως μόνο ο χρόνος είναι αυτός που μπορεί να γιατρέψει αυτές τις πληγές και θα πρέπει να κάνουμε υπομονή ελπίζοντας ότι σιγά, σιγά όλα θα φτιάξουν και το χαμόγελο θα επιστρέψει και πάλι στα χείλη μας.

Κορίτσια θα με ενδιέφερε κι εμένα αυτό το θέμα, δηλαδή θα ήθελα τη γνώμη σας. Μέχρι τώρα έχω γιατρό στο Μητέρα και στην γέννα μου πλήρωσα πολλά χρήματα και τώρα με την αποβολή μου ήρθε κανονιά από το πουθενά... Αναρωτιέμαι μήπως να το έψαχνα λιγάκι και έβρισκα γιατρό που να συνεργάζεται με κάποιο δημόσιο νοσοκομείο. Θα προτιμούσα να είναι γυναίκα και κάποια η οποία να μην είναι της ξεπέτας. Έχω ακούσει ότι πολλοί γιατροί έχουν ιατρείο δικό τους όπου πας, τους πληρώνεις επίσκεψη κ.τ.λ. αλλά συνεργάζονται με το δημόσιο. Κάτι τέτοιο πιστεύω ότι θα ήθελα να ψάξω. Δεν ξέρω καθόλου πως λειτουργούν τα πράγματα στο δημόσιο γιαυτό όποια πληροφορία θα με ενδιέφερε. Στο Αλεξάνδρας έχω πάει πολλές φορές για άλλους λόγους. Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με τους χώρους, την καθαριότητα κ.τ.λ. Τον Αττικόν πάλι μία φορά που είχα πάει ήταν άδειο. Στο Έλενα δεν έχω πάει ποτέ.

Ναι μου είπε για ντεπόν, χτες πήρα δύο, σήμερα δεν έχω πάρει καθόλου. Θα πάρω ένα τώρα αν είναι. Να σκεφτείς πάντως ότι είμαι βιβλιοφάγος και αυτές τις μέρες έχω ένα βιβλίο και το σέρνω, έχει πληρώσει αμαρτίες! Τι να λέμε, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ... Θα δω ταινία μάλλον να απασχοληθεί πλήρως ο εγκέφαλος μου και αύριο σινεμά να βγω λίγο έξω να δω και κόσμο μπας και ξεκολλήσω.

Κορίτσια καλησπέρα σας. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι καλύτερα ψυχολογικά γιατί δεν είμαι... Αλλά αυτό που με προβληματίζει κάπως είναι κάποια πονάκια που έχω χαμηλά. Είναι φυσιολογικό; Όσες άλλες έχετε περάσει παρόμοια διαδικασία (εύχομαι καμία να μη ζήσει τέτοια πράγματα) πέρα από το ψυχολογικό θυμάστε πόνους σωματικούς κ.τ.λ.; Παίρνω αντιβίωση εννοείται για τρεις μέρες και μου έδωσε και mitrotan. Μου είπε να μην σηκώνω βάρη, να μη κάνω μπάνιο μέσα στη μπανιέρα (δηλ να μη μπω σε νερό), μόνο ντους, όχι σεξ και να μη πιω ασπιρίνη για 15 ημέρες μέχρι να με ξαναδεί. Δεν κάνω τίποτα όλη μέρα, τριγυρνάω μέσα στο σπίτι σαν την άδικη κατάρα μόνη μου. Ο καλός μου στη δουλειά και η μικρή μου στον παιδικό σταθμό το πρωί και μετά την πήρε η πεθερά μου για να με αφήσει να ξεκουραστώ. Αλλά ουσιαστικά δεν ξεκουράστηκα, δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Και χτες βράδυ παρόλο που νύσταζα και ξάπλωσα δεν μου κόλλαγε ύπνος. Και όχι τίποτα άλλο αλλά όσο σκέφτομαι ότι από Δευτέρα θα πρέπει να πάω για δουλειά τρελαίνομαι. Λέω να βγω αύριο έξω, να πάω ένα σινεμά αλλά από την άλλη σκέφτομαι αυτά τα πονάκια. Σας μπέρδεψα. Θυμάται καμία άλλη τέτοιους έστω και ελαφριούς πόνους μετά τον καθαρισμό;

Δεν θεωρώ τα τεστ πεταμένα λεφτά, αντίθετα πιστεύω ότι είναι πολύ αξιόπιστα. Παλαιότερα είχα κάνει 2 αρνητικά και όντως δεν ήμουν έγκυος. Στη Λίλα έδειξε αμέσως θετικό και επίσης και αυτή τη φορά αμέσως θετικό. Αλλά φυσικά το καλύτερο είναι απευθείας χωριακή. Ανάλογα βέβαια και πόσες μέρες καθυστέρηση έχεις.

Η αλήθεια είναι πως είμαι πραγματικά τυχερή που έχω ήδη παιδάκι και που στην πρώτη μου εγκυμοσύνη πήγαν όλα πολύ καλά. Αν δεν είχα τη Λίλα αυτή τη στιγμή νομίζω ότι θα ήμουν πολύ χειρότερα.

Νομίζω ότι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Εγώ όταν ήμουν έγκυος μετά τον 5ο - 6ο μήνα πείναγα συνεχώς - δεν χόρταινα ποτέ! Αλλά παράλληλα αν έτρωγα έστω και λίγο το βράδυ ένιωθα βαρύ το στομάχι μου σαν να μην μπορούσα να χωνέψω το φαγητό. Και παράλληλα η πείνα, πείνα! Παράξενο στ' αλήθεια αλλά όλα αυτά είναι λογικά νομίζω. Το σώμα αλλάζει και προσπαθεί ταυτόχρονα να εξυπηρετήσει τις δικές μας ανάγκες αλλά θέτει σαν προτεραιότητα το παιδί. Οι γιατροί συνήθως λένε να τρώμε ελαφρά ειδικά το βράδυ και να προσέχουμε για να μη πάρουμε πολλά κιλά και αυτό όχι για λόγους αισθητικής αλλά για λόγους υγείας. Το καλύτερο βέβαια θα ήταν να ρωτήσετε τον γιατρό σας γιατί η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Κορίτσια δεν ξέρω πως να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκριση και τη στήριξη σας. Είναι πολύ φρέσκο ακόμα και πραγματικά νιώθω άδεια, ανίκανη να σχεδιάσω το οτιδήποτε για το μέλλον. Θα αφήσω να περάσει ο τυπικός χρόνος των δύο μηνών και μετά που θα είμαι καλύτερα θα το ξανασκεφτώ και θα προσπαθήσω μόλις νιώσω έτοιμη. Η γιατρός μου θα με ξαναδεί σε 15 μέρες και μάλιστα μου είπε ότι μέχρι τότε θα έχουν βγει και τα αποτελέσματα της βιοψίας που θα γίνει για να το τσεκάρουμε απ' όλες τις πλευρές. Στ' αλήθεια μερικά πράγματα είναι ανεξήγητα, μου κάνει εντύπωση πως 'ξεγιελιέται' ο οργανισμός, παράγει τις κατάλληλες ορμόνες, δημιουργεί τον σάκο κ.τ.λ και κάπου στη διαδρομή χάνεται το πιο σημαντικό. Θα ήθελα να μάθω την κάθε λεπτομέρεια και αυτό όχι επειδή νιώθω ενοχές, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι φταίω εγώ απλά θέλω να καταλάβω όσο καλύτερα γίνεται τι συνέβη.

Καλημέρα κορίτσια, σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ για τις απαντήσεις και το ενδιαφέρον σας. Πήγα σήμερα το πρωί στο μαιευτήριο και όλη η ιστορία τελείωσε μέσα σε μία ώρα περίπου. Τα συναισθήματα μου ανάμεικτα. Από τη μία νιώθω ανακουφισμένη που τελείωσε γιατί η αγωνία και το άγχος με είχαν τσακίσει. Από την άλλη νιώθω πολύ απογοητευμένη. Νομίζω ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο ώσπου να ξαναμπώ και πάλι στη συνηθισμένη ρουτίνα της ζωής μου και τα πράγματα θα φτιάξουν. Σκέφτομαι φυσικά να ξαναπροσπαθήσω αλλά παρόλο που θέλω πολύ να ξαναμείνω έγκυος παράλληλα νιώθω άθελα μου φόβο. Το ξέρω πως δεν σημαίνει ότι αυτό είναι κάτι που θα μου ξανασυμβεί αλλά βαθιά μέσα μου με τρώει κάτι. Μάλλον όπως είπα πριν ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός τώρα και ελπίζω ότι σιγά, σιγά θα ξαναγίνω ο εαυτός μου.

Καλησπέρα σας κορίτσια. Εμείς κόψαμε πρόσφατα το μπιμπερό, η Λίλα είναι τρισίμιση, κοντεύει τα τέσσερα εδώ που τα λέμε. Το κακό είναι πως μέχρι πρώτα που έπινε το γάλα στο μπιμπερό έπινε τρεις φορές τη μέρα. Σκέφτηκα και έτσι έκανα να της πάρω όμορφα φλιτζάνια με ήρωες που της αρέσουν, Ντόρα κ.τ.λ. και ενθουσιάστηκε. Της είπα λοιπόν ότι θα πάρουμε τα φλιτζάνια αλλά θα πετάξουμε τα μπιμπερό. Το δέχτηκε και δεν παραπονέθηκε αλλά από τότε δεν μπορώ να πω ότι πίνει γάλα... Το γάλα μένει μέσα στα φλιτζάνια και το παιδί είναι ζήτημα αν έχει πιει μία γουλιά και αυτό με ανησυχεί. Παραπονιέται ότι το γάλα καίει και μετά το παρατάει παρόλο που ποτέ δεν καίει, απλά ψάχνει δικαιολογίες. Το ζητάει γιατί θέλει το φλιτζάνι επειδή το κάνει κέφι αλλά στην ουσία δεν το πίνει. Δεν ξέρω τι να κάνω, έχω αρχίσει να σκέφτομαι να της βάζω μέσα καλαμάκι μήπως αυτό βοηθήσει.

Καλησπέρα σε όλες. Είναι κάπως ειρωνικό ότι αποφάσισα να γράψω σε αυτό το φόρουμ απόψε αλλά αισθάνομαι πως χρειάζομαι την υποστήριξη σας. Ήθελα έτσι κι αλλιώς να ξεκινήσω να γράφω μίας και ήμουν έγκυος και έψαχνα αρκετά τελευταία σε διάφορα site για να ενημερωθώ. Είμαι 32 ετών και ευτυχώς ήδη μητέρα. Το κοριτσάκι μου είναι περίπου 3μιση χρονών και στην πρώτη μου εγκυμοσύνη δεν αντιμετώπισα κανένα απολύτως πρόβλημα. Από τότε που απέκτησα τη Λίλα μέχρι και τον Σεπτέμβρη δεν είχα κάνει κάποια προσπάθεια να συλλάβω. Το σκεφτόμασταν πολύ με τον καλό μου το να αποκτήσουμε ένα δεύτερο παιδί. Η για να πω την αλήθεια εγώ είμαι αυτή που το σκεφτόμουν... Εκείνος το ήθελε πάρα πολύ και μου το ζητούσε. Αλλά εγώ ήθελα να το σκεφτώ και επίσης οικογενειακά προβλήματα υγείας, οικονομικοί λόγοι και η επαγγελματική αποκατάσταση ήταν τα θέματα που με απασχολούσαν περισσότερο αυτά τα τρία χρόνια με αποτέλεσμα να βάζω σε δεύτερη μοίρα το θέμα του δεύτερου παιδιού. Άλλωστε ένιωθα ολοκληρωμένη εφόσον είχα αποκτήσει παιδάκι. Και εδώ που τα λέμε νόμιζα ότι το πιο εύκολο πράγμα ήταν να αποκτήσω παιδί... Η τελευταία περίοδος μου ήρθε στις 26 του Σεπτέμβρη. Μία εβδομάδα μετά είχα ραντεβού με τη γιατρό μου η οποία μου επιβεβαίωσε πως είμαι μία χαρά και μιας και είχα ήδη αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά να αποκτήσω κι άλλο παιδάκι μου έδωσε το πράσινο φως και έτσι ξεκινήσαμε τις προσπάθειες. Τέλη του Οκτώβρη είχα καθυστέρηση. Κάνω τεστ εγκυμοσύνης και βγαίνει θετικό. Δεν πίστευα στην καλή μου τύχη και φυσικά ήμουν σίγουρη ότι όλα θα πήγαινα πάρα πολύ καλά. Την πρώτη του Νοέμβρη και λόγω πίεσης στη δουλειά μου αρχίζω να νιώθω πόνους χαμηλά στην κοιλιά. Κάνω την έρευνα μου στο διαδίκτυο και όλα τα site λένε πως αυτό είναι φυσιολογικό καθώς η μήτρα ετοιμάζεται για τη νέα κατάσταση. Καλώ τη γιατρό μου την επόμενη ημέρα, μου συστήνει να μείνω σπίτι και να ξεκουραστώ. Αναφέρω τις τιμές χοριακής που είχα κάνει στις 26/10 350 και την 1η Νοεμβρίου 2500 χιλιάδες. Μου λέει πως πάω καλά προς το παρόν. Δύο ημέρες μετά στο ιατρείο της μου ζητάει να κάνω κι άλλη χοριακή οπωσδήποτε στις 5 του μήνα. Κάνω τη χοριακή, η τιμή 4200 και εγώ νομίζω ότι όλα πάνε καλά εφόσον η τιμή ανεβαίνει... Όταν της είπα την τιμή από το τηλ η αντίδραση της ήταν απερίγραπτη. Μου ζητάει την επόμενη ημέρα να πάω στο μαιευτήριο για κολπικό υπέρηχο. Πηγαίνω, γίνεται ο υπέρηχος βλέπουμε σάκο κ.τ.λ. μικρή αποκόληση και αρχόμενα εμβρυικά στοιχεία. Όταν τελειώνει η εξέταση μας λέει πως φοβήθηκε για εξωμήτριο και μας λέει παράλληλα να είμαστε επιφυλακτικοί διότι δεν υπάρχουν ακόμα εμβρυικά στοιχεία. Την Πέμπτη 11/11 κάνω υπέρηχο στο ιατρείο της και η εικόνα είναι ακριβώς η ίδια. Χρειάστηκε να φτάσει εκείνο το βράδυ για να καταλάβω επιτέλους ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την εγκυμοσύνη μου. Ανεμβρυική κύηση ένας όρος που δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να κατανοήσω. Μου είπε πως δεν φταίω εγώ, κακή σύλληψη, χρωμοσοματική ανωμαλία ίσως... Δεν κατηγορώ τον εαυτό μου αλλά αναρωτιέμαι τι στο καλό δεν πήγε καλά. Σήμερα το πρωί πήγα πάλι στο μαιευτήριο για κολπικό υπέρηχο για να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια. Η εικόνα η ίδια και ο γιατρός που ήταν εκεί σήμερα χαρακτήρισε την κύηση 'παλίνδρομη'. Τελικά ανεμβρυική ή παλίνδρομη; Ποια η διαφορά; Δεν ξέρω... Θα πρέπει να γίνει καθαρισμός, αύριο το πρωί έχω ραντεβού για μία διαδικασία που δεν θα κρατήσει περισσότερο από μισή ώρα μου είπε... Θα στοιχίσει βέβαια αρκετά χρήματα που δεν είχα υπολογίσει αλλά περισσότερο μου έχει στοιχίσει ψυχολογικά. Προσπαθώ να το δεχτώ, ξέρω πως στη ζωή όλα είναι πιθανά να συμβούν αλλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής όλες αυτές οι δικαιολογίες δεν με κάνουν να νιώθω καλύτερα. Ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα και που ήρθα μία τέτοια δύσκολη ώρα να γνωριστώ μαζί σας. Απλά έχεις καμία φορά ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον. Είμαι σίγουρη ότι και εσείς θα έχετε νιώσει αυτή την ανάγκη κάποια στιγμή. Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε. Θα συνεχίσω να είμαι εδώ γιατί μου αρέσει η κοινότητα σας, να δω και άλλα θέματα σε σχέση με το κοριτσάκι μου αλλά καθώς επίσης θα μπω σε μία άλλη διαδικασία και θα ξαναπροσπαθήσω. Γιατί τώρα περισσότερο από ποτέ ξέρω πως θέλω να αποκτήσω δεύτερο παιδί. Καλό σας βράδυ.