geo-r-gia

Κατρίνα δεν έχουμε ξαναμιλήσει μέσα από το forum,είμαι και σχετικά νέο μέλος,αλλά σου εύχομαι να σου ζήσει ο μπεμπάκος και να γυρίσετε με το καλό στο σπίτι σας, για να μπείτε στο πρόγραμμά σας. Πάντα όταν μαθαίνουμε για μια γέννα,είναι ενα χαρούμενο γεγονός,είναι η ίδια η ζωή.

Καλησπέρα "ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ".Να είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρετε και το μικρό σου θα μιλήσει και θα σου φαίνονται όλα σαν ένα κακό όνειρο,όπως μου φαίνεται πια εμένα.Εντάξει,δε θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη,εμας μας πήρε 10 μήνες για να φτάσει στο επίπεδο που έπρεπε να είναι ένα παιδί της ηλικίας του.Γιατί αυτός ήταν και ο σκοπός της λογοπεδικού μας,ο λόγος του να είναι σύμφωνος και ηλικιακά,από κει και πέρα θα τον αφήναμε να συνεχίσει και μόνος του για να νιώσει και αυτοπεποίθηση.Βέβαια για μένα το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει καλή "χημεία" και εμπιστοσύνη ανάμεσα στο παιδί και στη λογοπεδικό.Εμείς την πρώτη που είδαμε,εκεί και κολλήσαμε,όχι σε κέντρο, ήταν ιδιώτης.Είχα πει όμως όταν έψαχνα,ότι αν δε μου άρεσε θα κοίταζα και αλλού.Ακόμα και σήμερα που είναι 8 χρονών,μου λέει μαμά θέλω να κανονίσεις να πάμε να δω την κα Αγγελική.Τοσο πολύ την αγάπησε και αισθάνθηκε καλά μαζί της. Ένα βήμα την κάθε φορά,όχι όλα μαζί και θα δεις αποτέλεσμα.

Να σε ρωτήσω αν έχετε κάνει ακουόγραμμα,γιατί όπως σου έγραψα και στο άλλο post είναι το πρώτο που ψάχνουν.Οχι απαραίτητα ότι θα έχει κάποιο πρόβλημα αλλά αν π.χ πέρασει πολλές ωτίτιδες μπορεί να επηρεάσει και την εξέλιξη λόγου.Εμείς όταν μας είπε η λογοπεδικός να το κάνουμε,στην αρχή φοβήθηκα.Πήγαμε σε έναν ΩΡΥΛΑ που μας σύστησε ο παιδίατρος και τελικά αυτό που έδειξε το ακουόγραμμα ήταν μόνο ότι είχε πολύ κερί.Βάζαμε κάτι σταγόνες για κάποιες μέρες και του τα καθάρισε. Εν μέρει είχε επηρεάσει και αυτό χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι ήταν η αιτία.Γιατί πέρα από αυτό δεν έδειξε να υπάρχει άλλο πρόβλημα στα αφτιά του παιδιού.Το άλλο που είχε ο γιος μου ήταν ότι δε μπορούσε να πάει την γλώσσα του δεξιά και αριστερά,μόνο κάτω-πάνω και έτσι δε μπορούσε να προφέρει σωστά τις λέξεις.Αυτή ήταν η δυσκαμψία και του έκανε κάποιες ασκησούλες για να μάθει να την κινεί.Βέβαια η ανηψιά μου,παιδί της αδερφής μου που είμαστε δίδυμες,μεχρι τα 3 χρόνια δεν έλεγε παρά μόνο λίγες λέξεις.Μετά σαν να λύθηκε η γλώσσα της και τα είπε όλα μαζεμένα.Όμως από τη στιγμή που έχεις μέσα σου την ανησυχία και το άγχος,είναι καλό να το ψάξεις και για σένα αλλά και για τον γιο σου.

Θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους που αποφάσισαν να υιοθετήσουν,για τους σωστούς πάντα λόγους,δίνοντας χαρά έτσι και σε αυτούς τους ίδιους αλλά και σε ένα παιδάκι που μπορεί να μη ζήτησε να γεννήθεί αλλά έχει δικαίωμα να αγαπηθεί.Μη το ξεχνάμε αυτό!! Μπράβο για το καινούριο θέμα.

Να σου ζήσει το μωρούλι και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου. Πραγματικά ένιωσα έκπληξη όταν διάβασα ότι γέννησες στο σπίτι,ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανες.Εγώ που γέννησα και τα δύο μου σε μαιευτήριο,μια μικρή ανασφάλεια την ένιωθα. Μπράβο και εύχομαι ξανά να τα καμαρώνεις και τα δύο!!

Vasomits και μέλλουσα συναδέλφισσα, όσον αφορά το μειωμένο ωράριο ισχύουν τα παρακάτω.Μέχρι να γίνει 2 χρονών το παιδί, εργάζεσαι 2 ώρες λιγότερες . Από 2 έως 4 χρονών υπάρχει μείωση ωραρίου μίας ώρας. Για παράδειγμα, όταν παρουσιάσθηκα στην ΑΤΕ, τον Ιούλιο 2005, το παιδάκι μου ήταν 3 χρονών και 4 μηνών. Έκανα αίτηση για να μου εγκρίνουν τη μία ώρα μειωμένης εργασίας που θα ίσχυε έως Μάρτιο του 2006. Τον Οκτώβρη 2005 μένω έγκυος στο δεύτερο, κάποια στιγμή πήρα αναρρωτική γύρω στις αρχές Μαίου 2006 μέχρι να ξεκινήσει η άδεια τοκετού. Η άδεια κύησης-τοκετού είναι με πλήρεις αποδοχές και διαρκεί 4 μήνες συν 2 εβδομάδες,δηλ.2 μήνες πρίν το τοκετό και 2 μήνες συν 2 εβδομάδες μετά. Για να γίνει χρήση της σωρευτικής άδειας πρέπει να κάνεις αίτηση οπωσδήποτε πριν τη λήξη της άδειας τοκετού-λοχείας η οποία διαβιβάζεται στην ΔΑΔ. Η συνολική διάρκεια της άδειας μαζί με την άδεια λοχείας είναι 11 μήνες με αποδοχές δηλ. τους 2 μήνες μετά τον τοκετό συν 9 μήνες, από την ημερομηνία γέννησης του παιδιού και όχι την πιθανή ημερομηνία που σου έχει βάλει ο γιατρός σου. Με τη σωρευτική άδεια χάνεις στην ουσία τις 2 εβδομάδες. Εγώ το είχα κάνει θέμα τότε στην ΔΑΔ αλλά από την στιγμή που έχει υπογραφεί Επιχειρησιακή Σύμβαση δεν αλλάζει τίποτα. Όπως καταλαβαίνεις έκανα χρήση του σωρευτικού γιατί είχα και το πρώτο μου και η μαμά μου δε μπορούσε να μου κρατάει και τα δύο. Τώρα, σίγουρα όταν με το καλό διορισθείς θα μπορείς να κάνεις χρήση του μειωμένου αλλά για το σωρευτικό δε γνωρίζω γιατί η αίτηση όπως έγραψα παραπάνω, γίνεται πριν τη λήξη της άδειας λοχείας. Θα ρωτήσω όμως και θα σε ενημερώσω.

Είναι ήδη γραμμένη στο groop του facebook,είναι κατηγορία ΔΕ στο Ηράκλειο Κρήτης και λόγω των εξελίξεων δεν πρόλαβε να πάρει ούτε την πρώτη επιστολή.Πραγματικά πονεμένη ιστορία.Με κάποιους ανθρώπους που έχω μιλήσει από την ΔΑΔ για την αδερφή μου,μου έχουν πει ότι θα συνεχισθούν κανονικά οι προσλήψεις.Για να δούμε!Αυτό περιμένουμε όλοι και εμείς να γίνει.Έχουμε και στο κατάστημά μας συνάδερφο που είναι στο σύλλογο και ζητάνε δεσμεύσεις για την τοποθέτηση των νέων συναδέρφων.Δε θα ήθελα τώρα να αναφερθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες.Ας ελπίσουμε πάντως να τελειώσουν σύντομα.Εγώ από αρχές Σεπτέμβρη θα ξαναμιλήσω με ΔΑΔ για να ρωτήσω για την αδερφούλα μου,γιατί τώρα βρίσκονται οι περισσότεροι σε άδειες.Ότι θέλεις ρώτα με.

VASOMITS έγραψε:

Όσο για το μικρό μου δεν παρουσίασε ποτέ πρόβλημα λόγου. Το αντίθετο, με το που χρόνισε ξεκίνησε να λέει λέξεις και επαναλάμβανε οτιδήποτε άκουγε, 18 μηνών έκανε προτασούλες με ρήματα και 2 χρονών μίλαγε καθαρά σαν παιδί μεγαλύτερης ηλικίας. Φαντάσου ότι το ρ που είναι δύσκολο σύμφωνο όταν ήταν 2,5 χρονών το έλεγε σε όλες τις λέξεις πεντακάθαρα. Δεν το είχα ζήσει και πίστευα ότι δε θα το ζούσα λόγω του πρώτου μου παιδιού. Και το πιο περίεργο είναι ότι με το μικρό δεν ασχοληθήκαμε όσο με το πρώτο μου ούτε από άποψη παιχνιδιού ούτε του μιλάγαμε συνέχεια. Αυτό πάλι τι σου λέει; Καλό κουράγιο σε σας.Να σου πω και τι άλλο έχω καταλάβει,ότι είναι πολλά παιδάκια που παρουσιάζουν πρόβλημα στην εξέλιξη του λόγου αλλά με την κατάλληλη βοήθεια το ξεπερνάνε.Και δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε ούτε έχει να κάνει με την εξυπνάδα του παιδιού μας.Απλά κάτι μπορεί να μπλοκάρει την εξέλιξη και να χρειάζεται λίγο "σπρώξιμο" από έναν ειδικό. Πάλι με έπιασε η πολυλογία μου!!!

Εκεί που εργάζομαι έχω άλλο ταμείο υγείας και όχι το ΙΚΑ, οπότε χρειάζομουν γνωμάτευση από ειδικό κρατικό κέντρο για να μου εγκρίνουν τις λογοθεραπείες για ένα χρόνο. Είχαμε κλείσει ραντεβού στο παίδων «Αγία Σοφία» στο αρμόδιο τμήμα και όταν πήγαμε εκεί, δε μπήκε και πολύ στον κόπο να εξετάσει το παιδί μου. Περίμεναν έξω άλλα 10 άτομα με παιδάκια. Μας έδωσε την γνωμάτευση όπου και την κατέθεσα στο ταμείο μου για να περάσει από το Δ.Σ και να μου εγκριθούν.Για το ΙΚΑ δεν γνωρίζω καθόλου την διαδικασία. Τώρα το παιδάκι μου μιλάει κανονικότατα, χρειάστηκαν μόνο 10 μήνες, από Οκτώβρη 2005 έως και Ιούλιο 2006, εγώ κιόλας μέσα Ιουλίου 2006 γέννησα και τον πήγαινε ο άνδρας μου. Και να φανταστείς όταν πήγαμε εκεί δεν έλεγε παρά μόνο ελάχιστες λέξεις και αυτές όχι σωστά, καθόλου ρήματα που είναι πολύ βασικό, καθόλου άρθρα, καθόλου προτάσεις. Όλα τα άλλα ήταν ακαταλαβίστικα. Αφού ήμουν σίγουρη ότι το παιδί μου δε θα μίλαγε ποτέ και ήμουν στενοχωρημένη αφάνταστα. Βέβαια καταλάβαινε τα πάντα και αυτό μου έδινε ελπίδα. Όταν βρισκόμασταν με παιδιά στην ίδια ηλικία που μιλούσαν ένιωθα σαν ένα μαχαίρι να τρυπάει την καρδιά μου. Αναρωτιόμουν που είχαμε κάνει λάθος, γιατί δε μπορούσαμε να βοηθήσουμε το παιδί μας. Τον Σεπτέμβρη 2006 πήγαμε πάλι για επαναξιολόγηση, αλλά δεν χρειάστηκε παραπάνω θεραπεία γιατί είχε βρει τον ρυθμό του και πλέον μάθαινε λέξεις μόνος του, τις άκουγε και τις επαναλάμβανε. Τον Ιανουάριο 2008 ξαναπήγαμε για 3 μήνες, επειδή δεν έλεγε το ρ, το ξ και το ψ. Τότε πήγαινε νήπιο. Εγώ δεν έψαξα ποτέ για κάποιο ιδιωτικό κέντρο γιατί όσους γονείς ήξερα που πήγαιναν το παιδί τους σε τέτοιο, συνέχιζαν τις θεραπείες παραπάνω από χρόνο. Συγκεκριμένα, μία μαμά πήγαινε και τα δύο της παιδιά σε ένα κέντρο για 3 χρόνια ,ενώ το παιδί μου ολοκλήρωσε σε 10 μήνες. Εμένα η λογοπεδικός μου είπε όταν την ρώτησα αν θα έπρεπε να συνεχίσει ότι «όχι γιατί θα σου παίρνω τσάμπα τα λεφτά σου». Από δω και πέρα θα τον αφήσουμε να μαθαίνει μόνο του. Αυτό πραγματικά το εκτίμησα. Δε μετάνιωσα ούτε στιγμή που ακολούθησα το ένστικτό μου και βοήθησα το παιδί μου.

Καλως ήρθες stempi σε αυτήν την όμορφη παρέα. Δεν ξέρω αν είδες σε αυτήν την ενότητα το θέμα που είχα ανοίξει και λέγεται "η δική μας περιπέτεια".Εγώ έχω δύο παιδιά 8 και 4 χρονών.Στο πρώτο μου διαπίστωσα ότι είχε πρόβλημα λόγου γιατί από 15 μηνών είχε σταματήσει να μαθαίνει νέες λέξεις και μίλαγε ακαταλαβίστικα.Βέβαια είχε συνέχεια την πιπίλα στο στόμα του και του είχε προκαλέσει δυσκαμψία στο στόμα του.Τέσπα,όταν ήταν 3,5 χρονών ξεκινήσαμε λογοθεραπείες και έμεινα έγκυος αμέσως.Η λογοπαιδικός όμως μας εξήγησε ότι το να έρχεται ένα καινούριο μωρό δεν επηρεάζει την ομιλία ούτε σταματάει την εξέλιξη του λόγου.Τώρα για αυτό πουη ρωτάς,όταν λέει την λέξη λάθος εμείς πρέπει να του τη λέμε σωστά χωρίς όμως να φανεί στο παιδί ότι το διορθώνουμε γιατί μπορεί άθελά μας να το αγχώσουμε.Ξέρω ότι είναι δύσκολο γιατί και εγώ το έκανα αλλά όταν μας συμβούλεψε η λογοπαιδικός μας τι να κάνουμε στο σπίτι προσπάθησα να τα ακολουθησω.Για παραδειγμα όταν θα σου πει την κουμπάρα "Ντι" εσύ μπορείς να πεις κάτι αντίστοιχο με "την Ντίνα θέλεις να πάρουμε τηλ."και να τονίσεις τη λέξη Ντινα.Απλά και μόνο για να ακούσει την σωστή λέξη. Μπορείς για αρχή να συζητήσεις με τον παιδίατρο σου,να κανονίσεις για ακουόγραμμα.Συνήθως είναι και το πρώτο που κάνουν.Επίσης την λογοπαιδικό την είχα βρει μέσω Internet,είναι στην Αγ.Παρασκευή και εμεινα πολύ μα πάρα πολύ ευχαριστημένη. Εγραψα πολλά,σε καληνυχτώ γιατί αύριο δουλεύω και ευτυχώς τα παιδιά μου κοιμήθηκαν επιτέλους.

Όταν γέννησα τον Ιούλιο του 2006,το μωρό μου ανέβασε ίκτερο 12,5 και όταν μας άφησαν τελικά να φύγουμε από το μαιευτήριο Μητέρα,μας είπαν να ξαναπάμε 3 μέρες μετά για να επαναλάβουμε την μέτρηση της χολερυθρίνης.Εκείνη την μέρα ήταν ο Βουδούρης υπεύθυνος στο παιδιατρικό τμήμα ο οποίος ήταν πολύ ευγενικός και πολύ προσεχτικός με το μωρό που ήταν μόλις 7 ημερών.Μας είχε καθησυχάσει για τον ίκτερο και θυμάμαι ότι συζητήσαμε μαζί του για αρκετή ώρα και μας είχε δώσει και την κάρτα του.Εγώ έχω βέβαια άλλον παιδίατρο που είναι πιο κοντά στο σπίτι μου και είμαι πολύ ευχαριστημένη.Μπορεί όμως τότε να τον είχα αλλάξει αν το ιατρείο του δεν ήταν μακριά απο κει που μένω.Ρώτησα και τον γυναικολόγο μου και κάποιους άλλους ανθρώπους και άκουσα μόνο καλά λόγια.Όμως περισσότερες πληροφορίες δε μπορώ να δώσω γιατί είχαμε μόνο μια φορά επικοινωνία.

Μέρα χαράς μέρα γιορτής ήταν η γέννησή μας, κι άλλη χαρά μα και γιορτή θα`ναι η βάπτισή μας!!! Πώς σου φαίνεται αυτό;

Να σας ζήσει το μωράκι σας και να είναι πάντα γερό και καλότυχο στη ζωή της.Ζήστε την κάθε στιγμή μαζί της και καλή δύναμη.

Ωραίο θεματάκι.Όταν έμεινα έγκυος στο δεύτερο πίστευα ότι δε θα μπορούσα να το αγαπήσω όσο το πρώτο και είχα μεγάλο φόβο και ενοχές.Όμως τώρα μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι όχι δεν τα ξεχωρίζω τα παιδιά μου ούτε ότι έχω περισσότερη αδυναμία στο ένα.Το μόνο ίσως που κάνω είναι να συγκρίνω τις συμπεριφορές τους και τους χαρακτήρες τους και να νιώθω περισσότερο προστατευτικά απέναντι στο μικρό μου Μπορεί και αυτό να είναι λάθος γιατί συνήθως μαλώνω το μεγάλο μου ενώ φταίει το μικρό ζουζούνι.Αδικο,το ξέρω. Αναρωτιέμαι ώρες ώρες πως θα ένιωθα αν είχα και ένα τρίτο.Ωχ!Μουρλάθηκα νομίζω.

Μπράβο σου που αποφάσισες να ζητήσεις βοήθεια.Μέχρι τότε θα μπορούσες να κάνεις κάποια πράγματα που θα σε κάνουν να νιώσεις λίγο καλύτερα.Όπως να πηγαίνεις βόλτα με το μεγαλύτερο παιδί σου και να αφήνεις το μωρό στον ανδρα σου.Αφού δεν έχει πάρκο κοντά στο σπίτι σου,απλά να περπατάτε για να ξεφεύγεις λίγο και συ από την φροντίδα του μωρού.Όταν θα γυρίζεις πίσω πιστεύω ότι θα αισθάνεσαι διαφορετικά και θα εχεις περάσει και λίγη ωρίτσα με το παιδάκι σου για να μη νιώθει και αυτό το μικρούλι παραμελημένο.Δύο σε ένα δηλαδη

Εμας είναι η δεύτερη χρονιά στον παιδικό και θα πάει στο τμήμα ηλικίας 4 χρονών.Ο Γιαννάκης μου πάει σε δημοτικό παιδικό σταθμό της περιοχής μου και πέρσι πληρώναμε τροφεία 150 ευρώ το μήνα!Ναι καλά διαβάσατε.Μας έχουν στην τελευταία κλίμακα βάση της φορολογικής μας δήλωσης,επειδή δουλεύουμε και οι δύο.Πιστεύω ότι και φέτος τα ίδια θα πληρώνουμε.Αλλά είμαι ευχαριστημένη από το παιδικό γιατί γνωρίζω τους παιδαγωγούς,εκεί έστελνα και το πρώτο μου.Έχω άνεση και οικειότητα και μπορώ να μιλήσω μαζί τους για οτιδήποτε αφορά το παιδί μου.Για αυτό και δεν τον αλλάζω.Τέσπα παίρνω και ένα μέρος του ποσού από το ταμείο μου.Πάλι καλά.

Σίγουρα φταίει το οτι δεν μπορεί να εκφράσει με λέξεις όσα αισθάνεται και γι'αυτό ο Σπυρακος σου εχει και τα ξεσπάσματα.Εμένα ο Γιώργος μέχρι την ηλικία των 3,5 που ξεκινήσαμε τις θεραπείες,μέσα στο σπίτι όλο στρίγκλιζε και φώναζε.Λες και δε μπορούσε να ηρεμήσει.Όταν όμως πηγαίναμε αλλού προσπαθούσε να περνάει όσο το δυνατόν απαρατήρητος από τους άλλους ανθρώπους,ίσως επειδή δεν μίλαγε.Ο Γιαννάκης μου παρόλο που δεν είχε ποτέ πρόβλημα ομιλίας,να φανταστείς δύο χρονών μίλαγε πεντακάθαρα,τώρα που είναι 4 θυμώνει και ξεσπάει πολλές φορές απέναντί μας και απέναντι στον αδερφό του.Για αυτό από προσωπική μου πείρα θεωρώ ότι ξεσπάσματα έχουν και τα παιδιά που μιλάνε, ανάλογα σε τι φάση και σε ποιά ηλικία βρίσκονται Αλήθεια η εργοθεραπεία τι είναι γιατί εμείς δεν κάναμε κάτι τέτοιο,μόνο λογοθεραπείες κάναμε που κρατάγανε τρία τέταρτα.Πηγαίναμε δυο φορές την εβδομάδα,Δευτέρα και Τετάρτη την μία εβδομάδα και την άλλη Τρίτη και Πέμπτη.Επίσης η ίδια του έκανε και τις ασκήσεις για την δυσκαμψία που είχε στο στόμα.Μας είχε πει ότι στο σπίτι έπρεπε να του μιλάμε κανονικά,εαν έλεγε λάθος τις λέξεις εμείς θα τις επαναλαμβάναμε σωστά χωρίς όμως να τον διορθώνουμε.Επρεπε επίσης,στο σπίτι να καθόμαστε και να λέμε τις λεξούλες που του μάθαινε,γιατί μετά από κάθε θεραπεία μας έδινε το χαρτί του μαθήματος.Εαν όμως βλέπαμε ότι το παιδί δεν ήθελε,δε θα τον πιέζαμε,δηλ.να το κάναμε σαν παιχνίδι για να το ευχαριστιέται.Ξεκινήσαμε Οκτώβρη 2005 και Ιούλιο 2006 τελειώσαμε.Τον Σεπτέμβρη 2006 τον πήγαμε για επαναξιολόγηση και μας είπε ότι δεν χρειαζόταν άλλες θεραπείες γιατί είχε πάρει τον ρυθμό και κάθε μέρα μάθαινε από μόνος του νέες λεξούλες.θα συμφωνήσω και με την katerina kafira ότι δεν θέλει άγχος και πίεση γιατί φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.Ολα θα πάνε καλά,μετά δε θα βάζει γλώσσα μέσα του θα το δεις.Το έχω ζήσει

Mango έγραψε: μου αρέσουν Βικτώρια και Κυβέλη από την παραπάνω λίστα. Τα άλλα δεν μου "κάθονται"και πολύ καλά ακουστικά.Επίσης μου αρέσει και το όνομα Αλεξάνδρα,έτσι λένε και την ανηψιά μου. Βέβαια όταν γεννήσεις με το καλό μπορεί να σκεφτείς και κάτι άλλο.

http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=48927 για να δουμε τώρα είναι οκ;ή πάλι τζίφος

Το έφτιαξα για να ανοίγει κατευθείαν.Για να δούμε τα κατάφερα.

Βρήκα και ένα ενδιαφέρον θέμα για την επιλόχειο κατάθλιψη.Μπορείς να το διαβάσεις για να συνηδητοποιήσεις ότι δεν είσαι η μόνη που περνάει ή που θα περάσει κάτι ανάλογο.eleniF ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.

Είχα πάθει και εγώ κατάθλιψη όταν γέννησα το δεύτερο,ενώ στο πρώτο μου δεν είχα ζήσει κάτι ανάλογο.Κάθε μέρα ήμουνα μέσα στην μαυρίλα,δεν είχα όρεξη για τίποτα,δεν ήθελα να είμαι με το μωρό,αισθανόμουνα πίεση,φόβο και αγωνία.Έλεγα ότι δε θα μεγαλώσει ποτέ και θα μείνει πάντα έτσι.Και φαντάσου είχα ξαναγεννήσει. Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και να μην ασχολούμαι με τίποτα.Το περίεργο ήταν ότι εγώ αυτα τα αισθάνθηκα μετα τους δύο μήνες αφού είχα γεννήσει.Το συζήτησα με τον γυναικολόγο μου γιατί δε μπορούσα να το ξεπεράσω και αυτός με έστειλε σε μια ψυχοθεραπεύτρια-ψυχολόγο η οποία είναι στο μαιευτήριο μητέρα υπεύθυνη τμήματος ψυχικής υγείας.Έκανα θεραπεία,συναντήσεις και μου έδωσε καιχάπια,δε θα πω ποια ήταν γιατί ήταν βέβαια ήπιας μορφής αλλά πρέπει να στα δώσει ο ψυχολόγος.Διάβασα κοπέλα μου αυτό που λες ότι έκανες πράξη τις ασχημες σκέψεις και πραγματικά φοβήθηκα. Δε ξέρω αν αναφέρεσαι στον εαυτό σου ή στο μωρό αλλά πρέπει κάτι να κάνεις.Δεν περνάει χωρίς ιατρική βοήθεια.Και αφού έχεις συμπάρασταση και από τον άνδρα σου να μη σκέφτεσαι καθόλου το οικονομικό.Πες το στον γυναικολόγο σου και αυτός θα σου συστήσει κάποιον.Μη ντρέπεσαι για αυτό που περνάς.Δε φταις εσύ ούτε σημαίνει ότι δεν αγαπάς το παιδί σου.Έχεις γεννήσει καιρό;το μωράκι σου πόσο είναι;Είναι το πρώτο σου;Κάνε κάτι άμεσα και θα δεις ότι αυτές οι σκέψεις θα φύγουν. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν να πάρω φαρμακευτική βοήθεια μήπως και τα συνήθιζε ο οργανισμός μου αλλά τελικά όταν ολοκληρώθηκε η θεραπεία μου τα μείωνε σιγά σιγά και δεν είχα κανένα σύμπτωμα στέρησης.Βέβαια όπως είπα και παραπάνω ήταν πολύ ήπιας μορφής γιατί εγώ πήγα σε ψυχολόγο δεν πήγα σε ψυχίατρο. Κάθε στιγμή είναι πολύτιμη.

Λυπάμαι για την απώλειά σου. Όμως κοίτα εσύ να είσαι πρώτα από όλα καλά και όταν αισθανθείς πάλι έτοιμη θα έρθει σίγουρα μια καινούργια εγκυμοσύνη και ένα γερό μωράκι.Μην ανησυχείς και μη το βάζεις κάτω.Επειδή διάβασα και αυτά που σου λέει η πεθερά σου για ρώτα την μήπως έχει σπουδάσει και γιατρός και δεν σας το έχει πει μέχρι τώρα; Καλή δύναμη και μη δίνεις σημασία.

Όταν το μωρό δε θηλάζει τότε η μαμά δεν έχει γάλα.Εγώ έχω προσωπική εμπειρία γιατί το πρώτο μου δεν κατάφερα να το θηλάσω.Στο μητέρα που γέννησα δεν μου έδειξε κανείς και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω,ούτε πως να το βάλω στο στήθος για να πιάσει.Οι νοσοκόμες απλώς ερχόντουσαν,άρπαζαν το μωρό και το έβαζαν πάνω σου και έλεγαν θα πιάσει με τον καιρό. Το γάλα που κατέβαινε ήταν λιγοστό και δεν χόρταινε το μωρό μου.Οπότε του έδινα και συμπλήρωμα και όταν ήταν 35 ημερών ακόμα και αυτό το λιγοστό γάλα κόπηκε μόνο του.Ούτε χάπια πήρα ούτε τίποτα.Όμως στο δεύτερο επειδή είχα μια καταπληκτική μαία απο τον γιατρό μου,όταν γέννησα ερχόταν όλες τις ημέρες στο δωμάτιο και με βοηθούσε να θηλάσω.Με βοήθησε να κατέβει το γάλα μου βάζοντάς μου κρύες και ζεστές κομπρέσες,μου έδειξε πως να το βάλω στο στήθος.Και δεν πέτρωσε καθόλου το στήθος μου γιατί ακολούθησα τις συμβουλές της.Πραγματικά ήταν φοβερή.Μέχρι που έγινε δυο μηνών δεν έπινε καθολου μπιμπερό.Βέβαια εγώ κουράστηκα και τελικά σταμάτησα τον θηλασμό γιατί ένιωθα ότι δεν άντεχα άλλο.Ημουν πολύ κουρασμένη και με είχε πιάσει και κατάθλιψη.Το αποθήλασα με κόπο γιατί δεν ήθελε το μπιμπερό,πήρα χάπια για να κοπεί το γάλα, αλλά είχα και το πρώτο μου παιδί που ήταν τεσσάρων τότε και έπρεπε να ασχολούμαι και με αυτό.Μακάρι να είχα καταφέρει να θηλάσω και το πρώτο μου έστω και για δύο μήνες αλλά Δεν αισθάνομαι όμως ότι έχω αποτύχει σαν μαμά επειδή δεν κατάφερα να θηλάσω το πρώτο μου ή επειδή θήλασα το δεύτερο μόνο για δύο μήνες.Αισθάνομαι τύψεις όταν τους φωνάζω ή όταν τα μαλώνω ενώ θα μπορούσα ίσως να το χειριστώ διαφορετικά.Τότε λέω ναι είμαι ανεπαρκής και κακιά.