marikaki27

Σε ευχαριστώ πολύ kon21 για την συμπαράσταση... Σήμερα είμαι πολύ αναστατωμένη... Μου είπαν ότι είναι θετικό για δυσπλασία... Δυστυχώς εδώ στην Αμερική, δεν σου δίνουν λεπτομέρειες και πεθαίνεις από την αγωνία σου. Δεν μιλάς απευθείας με τον γιατρό, αλλά με κάποια νοσοκόμα που σου δίνει μια πολύ γενική απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι πολύ. Πρώτη φορά στη ζωή μου έχω δύο συνεχόμενα τέστ αρνητικά μέσα σε 6 μήνες. Δεν φοβάμαι μόνο για την υγεία μου, αλλά και για την περίπτωση που χρειαστεί να σταματήσουμε τις προσπάθειες. Αυτό θα είναι καταστροφή για μας, γιατί ήδη έχω πολύ λίγα ωάρια στις ωοθήκες και η πόρτα κλείνει γρήγορα... Εάν, δε, τύχει να μείνω έγκυος, θα τρελαθώ εάν υπάρχει κάτι που μπορεί να απειλήσει την υγεία του μωρού...

Κορίτσια, χθες κάναμε την πρώτη μας σπερματέγχυση. Μετά από 5 ενέσεις Gonal F 375ml είδαμε 1 ωάριο 18mm. Δυστυχώς το δεύτερο ήταν πολύ μικρό (12mm) και δεν προλάβαινε να αναπτυχθεί, γιατί ο οργανισμός μου ετοιμαζόταν για πρόωρη ωορυξία (ως συνήθως!). Δυστυχώς όμως, την ίδια μέρα μας είπαν ότι το σπέρμα είχε πολύ χαμηλή κινητικότητα Τον Ιούλιο που κάναμε τις εξετάσεις, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα, και ξαφνικά έχουμε πολύ χαμηλή κινητικότητα;;;;;;;;;;;; Μεγάλη απογοήτευση Εν τω μεταξύ, σήμερα έμαθα ότι για δεύτερη φορά σε μισό χρόνο, το τέστ Παπανικολάου δεν βγήκε φυσιολογικό. Τον Ιανουάριο που είχε ξανασυμβεί, δεν φάνηκε κάτι στην κολποσκόπηση και δεν μου πήραν δείγμα για βιοψία. Ήλπιζα ότι έγινε κάποιο λάθος και ότι ήμουν υγιής. Σήμερα όμως, με δεύτερο τέστ μη φυσιολογικό, μου κόπηκαν τα πόδια... Θα επιστρέψω για κολποσκόπηση στις 28 Σεπτεμβρίου. Γιατί τώρα;;;;;;; Γιατί τώρα που ξεκινήσαμε τις προσπάθειες με φάρμακα;;;;;;;; Μεγάλη γκαντεμιά

Συμφωνώ και εγώ με την Lollipop. Πρέπει να πάρεις τον γιατρό σου τηλέφωνο οπωσδήποτε. Δεν χρειάζεται να του πεις που την έκανες, αλλά τι νοιώθεις. Και εγώ έκανα πριν από 2 μήνες. Πόνεσα κατά την διάρκεια, αν και είχα πάρει παυσίπονα χάπια μισή ώρα πριν από την εξέταση. Μετά συνήλθα σιγά-σιγά. Γι'αυτό μην περιμένεις, πάρε τηλέφωνο τώρα. Μην φοβάσαι, όλα καλά θα πάνε, αλλά μην βγάλεις το βράδυ με την αγωνία και με τους πόνους.

ΜΠΡΑΑΑΑΑΒΟΟΟΟΟ Έλενα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα :silly: :silly: :silly: Παρακολουθούσα την αγωνία σου απο την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, όταν ανάρτησες το πόστ σου και όλοι στην Ελλάδα κοιμόντουσαν... Το site για μέρες δεν με άφηνε να συμμετέχω στις συζητήσεις. Συνεχώς κολλούσε και με πέταγε έξω Είσαι η πρώτη ανακοίνωση που αναζήτησα να διαβάσω σήμερα. Πάρα πολύ χαίρομαι για σένα :laugh: :laugh: :laugh: Καλή συνέχεια τώρα, να προσέχεις, με το μαλακό και ό,τι σου πει ο γιατρός Πολλά φιλιά από Αμερική

Μπράβο, Γιώργο!!!!!!!!!! Μόλις είδα την ανακοίνωσή σας. Συγκινήθηκα πάρα πολύ... και δάκρυσα... Τέλεια νέα!!!! :laugh: :laugh: :laugh: Άντε, καλή συνέχεια τώρα, χωρίς άλλες φουρτούνες. Όλες οι δύσκολες μέρες να είναι πίσω σας και μόνο χάρουμενες μέρες απο εδώ και μπρός :laugh: :laugh: :laugh:

Συγχαρητήρια και από την νέα στήλη :laugh: :laugh: :laugh: Τα καταπληκτικά σου νέα ήρθαν την κατάλληλη στιγμή! Απίστευτος συγχρονισμός! Να ζήσετε :laugh: να ευτυχήσετε :laugh: και με το καλό να γίνετε τρείς :laugh:

Πράγματι, τέτοιες στιγμές δεν υπάρχουν λόγια... Μόνο ένας κόμπος στο λαιμό... Άς είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει τα νιάτα του... και ελπίζω να μην θρηνήσουμε άλλο χαμό... Θερμά συλληπητήρια σε όσους τον γνώριζαν...

Δεν με κούρασες καθόλου Τάνια μου Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Εμείς δεν έχουμε φοβία με τις βελόνες, αλλά έχουμε τρομερή αντιπάθεια στους γιατρούς. Δεν έχει και άδικο εδώ που τα λέμε, γιατί η εμπειρία μου από τους γιατρούς της Αμερικής, είναι μέχρι στιγμής τραγική! Εγώ είμαι 43, σχεδόν 44. Ο άντρας μου 3 χρόνια μεγαλύτερος. Για μένα είναι ο δεύτερος γάμος (χωρίς παιδιά στον πρώτο), για εκείνον ο πρώτος. Γνωριστήκαμε μόλις είχα γίνει 40 και παντρευτήκαμε στα 41. Επειδή φαίνομαι πολύ μικρότερη απο ότι είμαι και αισθάνομαι ακόμα μικρότερη, δεν ζύγισα σωστά το θέμα "οικογένεια, παιδιά". Όταν πριν τον γάμο του ζητούσα να προσπαθήσουμε για παιδί, εκείνος φοβόταν ότι τον παντρευόμουν μόνο γι΄αυτό και ότι μετά θα τον χώριζα!!!! Μετά τον γάμο, ερχόμενη στην Αμερική, έπρεπε να κάνω εξετάσεις και εμβόλια, για να ολοκληρώσω την διαδικασία νομιμοποίησης της παραμονής μου στη χώρα. Άλλη καθυστέρηση αυτή... Μόλις ξεμπερδέψαμε, βάλαμε μπροστά και με την πρώτη έμεινα έγκυος! Δυστυχώς, όμως, πριν από ένα χρόνο ακριβώς παλινδρόμισα και μου έκαναν απόξεση. Μας πήρε 2-3 μήνες να συνέλθουμε πλήρως απο το σόκ και ξαναβάλαμε μπροστά χαλαρά. Ο προσωπικός μου γυναικολόγος μας σύστησε, με τεράστια καθυστέρηση, να πάμε σε ειδικό. Ο άντρας μου ανένδοτος!!!! Ούτε να το ακούσει. Τελικά μετά από 4 μήνες πήρα την κατάσταση στα χέρια μου και έκλεισα ραντεβού σε ειδικό. Εν τω μεταξύ ξαναέμεινα έγκυος και το έχασα πάλι (τον περασμένο Μάιο). Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε αλλάξει 3 γιατρούς και τώρα ξεκινάω θεραπεία. Ελπίδα δεν μου δίνουν καμία. Ακόμα και οι Έλληνες γιατροί είναι διστακτικοί. Η μόνη λύση είναι η εξωσωματική με δανεικό ωάριο. Θα έρθουμε στην Ελλάδα, εάν οι σπερματεγχύσεις δεν δώσουν καρπούς. Είδα και έπαθα να πείσω τον άντρα μου να στραφούμε στην Ελλάδα για την εξωσωματική!!!! Μέχρι να καταλάβει ότι τα πράγματα είναι πιο προηγμένα στο μικρό Ελλάντα, μάλλιασε η γλώσσα μου για 2-3 μήνες... Τώρα εγώ σε κούρασα με τις ιστορίες μου Αλλά σου τα έγραψα όλα αυτά για να σου κρούσσω τον κώδωνα του κινδύνου Μπορεί να είσαι 36, αλλά ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Πρέπει να τον ταρακουνήσεις λίγο τον άντρα σου. Εγώ δεν το έκανα και έχω μετανοιώσει πικρά γι'αυτό. Νομίζω ότι και ο άντρας μου έχει μετανοιώσει, αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω... Αυτή ήταν η ιστορία της ζωής μου :laugh: Και εις άλλα με υγεία :woohoo:

Κατάλαβα... Ξεκίνα εσύ τις εξετάσεις και είμαι σίγουρη ότι σιγά, σιγά θα σε ακολουθήσει. Ο δικός μου, δυστυχώς, αργεί πολύ να πάρει μπροστά... Έχει και μια φοβερή αντιπάθεια στους γιατρούς, που δεν βοηθάει καθόλου. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο επειδή δεν ήθελε τους γιατρούς. Τώρα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, αλλά δεν αλλάζει κάτι... Εύχομαι ο δικός σου ο δρόμος προς τη μητρότητα να είναι σύντομος, χωρίς εμπόδια και προβλήματα Πολλά φιλιά απο Αμέρικα

Σε ευχαριστώ πολύ, πολύ, Tanya Και εσύ, ό,τι επιθυμείς

Βρε, κορίτσια, τι είναι αυτά που διαβάζω;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Αφού στα 45 ωριμάζει 4-5 ωάρια τον μήνα, γιατί είναι ακόμα στην προσπάθεια;;;;;;;;;;;;;; Τι κάθεσαι και ακούς andria και αγχώνεσαι;;;;;;;;;;;; Η γυναίκα είναι ανίδεη και κομπλεξική. Άκου εκεί, 4-5 ωάρια...., εγώ στα 43/44 έχω 6 το μήνα :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo:

Άριστη η σκέψη σας κορίτσια!!! Μπράβο!!! Ανυπομονώ να διαβάσω τα σχόλια της Κατερίνας. Το θέμα της υιοθεσίας με προβληματίζει εδώ και καιρό. Ο συζυγός μου και εγώ το βλέπουμε τελείως διαφορετικά και αυτό με φρενάρει... Η περίπτωση της εγκυμοσύνης με δανεικό ωάριο είναι ένα, επίσης, μεγάλο θέμα. Ενώ αρχικά την είχα απορρίψει, τώρα τη σκέφτομαι όλο και περισσότερο. Στην ουσία όμως είναι και αυτή μια άλλη μορφή υιοθεσίας... Δεν είναι;;;;;;;;;;;;;;;

Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου Anemosss78 Καλά τα λες. Εμείς κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, από εκεί και πέρα, πρέπει να βάλει και ο Θεός το χεράκι του...

Happy!!! συγκινήθηκα πολύ με την περίπτωσή σου... Τα νέα σου είναι υπέροχα! Ξεκινάτε επισήμως την κοινή σας ζωή με τους καλύτερους οιωνούς: με μια οικογένεια στα σκαριά :silly: Μπράβο παιδιά, καταπληκτικά νέα :laugh: Anemosss 78 εύχομαι να φυσήξει ούριος άνεμος και το καραβάκι να φτάσει στο λιμάνι... Καλή επιτυχία από τα βάθη της καρδιάς μου :silly: elina76 καλή επιτυχία και σε σένα. Εύχομαι να είναι η τελευταία και καλή Εγώ έχω ξεκινήσει με ενέσεις Gonal F, 375ml κάθε μέρα για 4 μέρες και μετά βλέπουμε. Κορίτσια, για την πρώτη ένεση μου πήρε 45 λεπτά να την κάνω στην κοιλιά μου. Το χέρι μου είχε παγώσει και δεν άφηνα ούτε τον άντρα μου να μου την κάνει. Τραγωδία σκέτη...

Καλή σου ανάρρωση 'Αννα Μαρία Χαίρομαι που όλο πήγαν καλά! Ξεκούραση τώρα και με το μαλακό για ένα διάστημα, μέχρι να επανέλθει ο κύκλος σου. Σύντομα θα είναι όλα περασμένα-ξεχασμένα και εύχομαι μόνο ευχάριστες ανακοινώσεις από εδώ και μπρος ΄ Ζαχαρένια σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και για το ενδιαφέρον σου. Φιλάκια πολλά από το Αμέρικα

Το ξέρω ότι είσαι μικρούλα Βάσω, γι' αυτό σου έγραψα να το αναφέρεις στο γυναικολόγο σου. Ιδιαίτερα εάν δεν είσαι έγκυος και σου ξανασυμβεί, καλό θα ήταν να το κοιτάξεις. Καλό ξημέρωμα...

Βάσω νομίζω πρέπει να το αναφέρεις στο γυναικολόγο σου, γιατί μπορεί να έχει σχέση με τις ορμόνες σου. Εγώ είχα 6 μέρες περίοδο, αλλά πλησιάζοντας τα 40 ελαττώθηκε και τώρα έχω μόνο 3 ημέρες. Είναι θέμα ορμονών. Τώρα να είσαι έγκυος και να έχεις περίοδο, έχει συμβεί και αυτό! Γιατί δεν μιλάς καλύτερα με τον γυναικολόγο σου;;;;;;;;;; Εν τω μεταξύ, για να ηρεμήσεις, δεν κάνεις και ένα τέστ εγκυμοσύνης;;;; Το clearblue είναι πολύ αξιόπιστο. Πες μας νέα σου...

Η ώρα η καλή happy!!! Εύχομαι αύριο η χαρά σας να είναι διπλή και ο γάμος, να σας μείνει αξέχαστος :laugh: :laugh: :laugh: Γειά σου lollipop Βλέπω φτάσαμε αισίως στην 10η εβδομάδα :silly: :silly: :silly: Θυμάμαι όταν έγραψες στο πόστ μου, ακόμα περίμενες... Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι για σένα Καλή συνέχεια

Όλα καλά θα πάνε, Άννα Μαρία, θα δείς Μη φοβάσαι τίποτα Περιμένουμε νέα σου. Τι κάνεις Ζαχαρένια;;;;;;;; Παρακολουθώ τα διάφορα σχόλια που κάνεις από εδώ και από κει, και πεθαίνω στα γέλια με το χιούμορ σου :woohoo: :woohoo: :woohoo: Είσαι φοβερή :silly: :silly: :silly: Εγώ το γκάζωσα το σαραντατρίο , αλλά μου φαίνεται δεν τραβάει από μόνο του :woohoo: :woohoo: Χρειάζεται ενισχυμένα καύσιμα για να ανέβει την ανηφόρα (για την ακρίβεια 375ml GONAL F κάθε μέρα) και να δούμε εάν θα την βγάλει :woohoo: :woohoo: :woohoo: Μετά την πρώτη σπερματέγχυση θα σας πω εάν την έβγαλε την ανηφόρα :silly: , ή κλατάρησε... Σοβαρά τώρα, δεν έχω αναρτήσει ακόμα καινούργιο πόστ, για να μην σας κουράζω κορίτσια. Είπαμε να δοκιμάσουμε 2-3 σπερματεγχύσεις με διέργεση των ωοθηκών, μήπως γίνει κάτι, γιατί τα καλύπτει η ασφάλειά μας. Εάν έχω αρκετά ωάρια, μου είπαν ότι ίσως μπορέσουμε να το γυρίσουμε σε εξωσωματική. Για να δούμε... Στην Ελλάδα θα έρθω οπωσδήποτε, είτε για εξωσωματική με δικά μου ωάρια (λίγο χλωμό το βλέπω αυτό το σενάριο), είτε με δανεικά ωάρια (το πιο πιθανό). Αυτά προς το παρόν, Ζαχαρένια μου! Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου To be continued... που λένε και τα Αμερικανά :woohoo:

Και εγώ το ίδιο είπα! Εάν μου φανερώσει, θα του κάνω κάθε χρόνο. Το θέμα είναι τι ακριβώς θα μου φανερώσει :woohoo: :woohoo: :woohoo: Τέλος πάντων, το κεράκι το άναψα όσο ετοίμαζα την πίτα και το άφησα αναμμένο όσο την έψηνα, γιατί νομίζω ότι δεν εκτέλεσα σωστά τη συνταγή της γιαγιάς... Παρακαλούσα να δώσει ο Άγιος να γίνει πίτα και να τρώγεται... Το κεράκι ήταν αναμμένο συνεχώς, τη στιγμή που χτύπησε το κουδουνάκι της κουζίνας για να την βγάλω από το φούρνο, κοίταξα το κεράκι και είχε σβήσει... Δεν είναι τρομερό! Ανατρίχιασα...

Και εγώ τώρα θα την κάνω, αλλά δεν θα την πάω στην εκκλησία, γιατί δεν νομίζω ότι εδώ στο Αμέρικα θα είναι ανοιχτή σήμερα... Άντε, βοήθειά σου και καλά φανερώματα... Ξέρει ο Άγιος...

Καλημέρα απο Αμερική! Βρήκες συνταγή Αναστασία;;;;;;;;;;;;;; Εγώ θα την φτιάξω σήμερα και θα την μοιράσω, γιατί δεν μπορώ αύριο. Ελπίζω ο Άγιος να μου φανερώσει... Έμαθα ότι η γιαγιά μου δεν την πήγαινε στην εκκλησία και πρέπει να έχεις και ένα κερί αναμμένο κατά την διαδικασία.

Αλεξάνδρα, λυπάμαι πολύ... Εγώ δεν έχω παιδιά ακόμα, αλλά όταν μια ζωή χάνετε, είναι μεγάλη βλακεία να σου λένε ότι έχεις άλλα δύο... Και εγώ όταν παλινδρόμησα στην πρώτη μου εγκυμοσύνη, για ένα μεγάλο διάστημα κοιτούσα συνεχώς πίσω στο χρόνο, προσπαθώντας να καταλάβω πως γίνεται να φτάσεις στις 12,5 εβδομάδες χωρίς να υποψιαστείς ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Προσπαθούσα να αναλύσω τα πάντα: μήπως οι αϋπνίες της 6ης εβδομάδας σήμαιναν τίποτα; Μήπως έκανα εγώ κάτι λάθος; Μήπως το ταξίδι στην Ελλάδα δεν έπρεπε να γίνει; Μήπως τα λίγα γραμμάρια που είχα χάσει ήταν κάποια ένδειξη και εγώ αδιαφόρησα; Μήπως, μήπως, μήπως; Έριχνα το βάρος επάνω μου, μέχρι που βγήκαν οι ιστολογικές εξετάσεις και μάθαμε ότι είχε ένα επιπλέον χρωμόσωμα. Τότε το πήρα απόφαση ότι δεν ήταν δικό μου φταίξιμο η παλινδρόμηση... Γι'αυτό Άννα Μαρία συζήτησε με τον γιατρό σου την ιστολογική εξέταση. Το ποσό βέβαια είναι μεγάλο, αλλά εάν δεν υπήρχε χρωμοσωμικό πρόβλημα στο έμβρυο, τότε πρέπει να σας κοιτάξουν όσο καλύτερα γίνεται, ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Το παρήγορο είναι ότι βρίσκεσαι σε καλά ιατρικά χέρια και νομίζω ότι ο γιατρός σου θα σε ψάξει καλά και θα σε συμβουλέψει σωστά. Καλή επιτυχία αύριο με την απόξεση. Εάν έχεις αίμα για ένα διάστημα, μην ανησυχήσεις. Εγώ είχα ψιλο-αιμορραγίες για περίπου ένα μήνα, μέχρι που μου ήρθε η περίοδος. Δεν θυμάμαι όμως να ήταν πιο βαριά από ότι συνήθως. Αμέσως μετά επανήλθα στον κύκλο μου χωρίς κανένα πρόβλημα. Όσο για την κουμπάρα σου, συμφωνώ με την κοπελιά που είπε να την προσέχεις. Εφόσον είναι ανύπαντρη, βρίσκεται σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος απο εσένα. Δεν μπορεί να σε καταλάβει και ίσως μέσα της να ζηλεύει και λίγο. Όσο για τις υπόλοιπες φίλες και φίλους, έχω να πω ότι στα 44 χρόνια της ζωής μου, είδα πολλούς φίλους να μπαίνουν και να βγαίνουν. Έτσι είναι κορίτσια. Η ζωή κυλάει, εμείς αλλάζουμε, το ίδιο και οι φίλοι μας. Πορευόμαστε για λίγο με κάποιους ανθρώπους στενά, γιατί οι συνθήκες ήταν κατάλληλες και μετά καθώς εμείς, ή εκείνοι εξελίσσονται, η σχέση μεταβάλλεται και πολλές φορές τελειώνει. Ελάχιστες φιλίες θα αντέξουν στο χρόνο. Γι'αυτό, Άννα-Μαρία, προχώρα στη ζωή σου με εκείνους που σε καταλαβαίνουν και εάν δεν υπάρχει κανείς, σίγουρα θα εμφανιστούν καινούργοι, από εκεί που δεν το περιμένεις, με ανάλογες εμπειρίες, που θα σε συντροφέψουν σε αυτή τη φάση της ζωής σου. Πολλά φιλιά από Αμερική και όλα καλά από εδώ και μπρός. Πάμε για άλλα...

Χαίρομαι που είσαστε και οι δύο άνετοι. Εμείς πάθαμε το σοκ της ζωής μας, γιατί μέχρι τον υπέρηχο δεν είχαμε ιδέα ότι κάτι πήγαινε στραβα... Είναι καλό το ότι ήσασταν προετοιμασμένοι. Απλά πρόσεξε την υγεία σου μετά την απόξεση, γιατί ο οργανισμός είναι κάπως αποδυναμωμένος και είναι εύκολο να κολλήσεις κανένα μικρόβιο. Εγώ φαίνεται ότι κόλλησα μέσα από το νοσοκομείο και μου πήρε 1 μήνα να ανακάμψω! Και πάλι κρίνω από την δική μου εμπειρία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα συμβεί και σε σένα.

Μόλις είδα τις απαντήσεις. Λυπάμαι πάρα πολύ... Τώρα αυτό που προέχει είναι να κοιτάξεις την υγεία σου, σωματική και ψυχική. Πάρε κουράγιο, στήριξε τον άντρα σου (το λέω γιατί ο δικός μου κατέρρευσε) και προχωρήστε αγκαλιασμένοι.