Eko

και πολύ καλά μας κάνουν που μας μποϊκοτάρουν. τέτοιοι είμαστε- και μαλλον τέτοιοι θα μείνουμε..ντρέπομαι και εξοργίζομαι. και περισσότερο ντρέπομαι που κάποιοι έχουν το θράσος να 'φωνάζουν' οτι δεν αγαπούν τα ζώα... φαντάσου μέσα στο μυαλό τους τι γίνεται...

αντε μωρε την κοπέλα...το έχει πάρει πολύ στραβά το όλο θέμα,βέβαια δεν θέλει και πολύ να το πάθεις, αλλά δεν θέλει και πολύ για να 'ξεκολλήσεις' ενα 'τσακ' είναι και να το δεις με άλλο μάτι- πιό θετικά πιό αισιόδοξα. τωρα βέβαια δεν είναι και πολλά αυτά που μπορεί ο περίγυρός της να κάνει. εννοώ ότι μόνη της πρέπει να το καταλαβει -αλλά χρειάζεται προφανώς ψυχολογική υποστήριξη - πάνω απ' ολα απτον άντρα της.. τι να πω..κατανόηση κορίτσια...μην παρεξηγούμε τέτοιες περιπτώσεις ειναι ανθρώπινο να συμβαίνει- απλά όπως έρχεται εκείνη σε δύσκολη θέση έτσι φέρνει και τους άλλους σε τέτοια κατάσταση απέναντι της...!

XAXAXAXXAAAXXAXAAAAXXXXA :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

Mα αυτό ακριβώς διατυπώνει το άρθρο! Η Βαγιάνη απλώς αναφέρεται στο πως βλέπουν οι άλλοι όλη αυτή τη διαδικασία- και πως μπορουν με την άγνοιά τους να επηρεάσουν την ψυχολογία μιας υποψήφιας -αγωνίστριας μάνας. δεν αποδεχεται τον διαχωρισμο- αλλά τον διαπιστώνει και τον διατυπώνει. Εξάλλου η ειρωνία στη γραφή και το λόγο της είναιτα χαρακτηριστικά της. Αντε κορίτσια καλή επιτυχία σε όλες μας!!!

Kαι γώ είμαι απαυτές που το 'φωνάζουν' ωστόσο στην δευτερή μου προσπάθεια- όταν γίνει, αποφάσισα να το πω σε λίγους -όχι για κανένα άλλο λόγο- απλώς επειδή όταν παλλινδρόμησε η κύηση, αυτό που τα έκανε χειροτερα στη ψυχολογία μου ήταν τα λόγια 'συμπαράστασης' απο αυτούς που δεν έχουν ιδέα του τι περνάς εκείνο το διάστημα- ούτε ξέρουν τι είναι η εξωσωματική- ούτε θα μάθουν ποτέ. Αυτό και μόνο με κάνει να το κρατήσω για τον εαυτό μου και την οικογένειά μου αυτή την φορά. δεν χρειάζεται να ξέρουν, και δεν νιώθω την ανάγκη να τους το πω. θέλω να'χω το κεφάλι μου ήσυχο...

η μητρότητα είναι μια είτε έρθει με φυσικό είτε με 'υποβοηθούμενο τρόπο' (αυτό μαρέσει καλύτερα- το βρίσκω πιό εύστοχο) Εννοείτε ότι οι προσπάθειες μας γίνονται απο την 'μπροστινή πόρτα'! εγω ποτέ δεν έκρυψα απο κανέναν το πρόβλημά μας- και ούτε πέρασε ποτέ απτο μυαλό μου να το κάνω. Αυτοί που κάποτε βάζαν ταμπέλες στα ζευγάρια σαν εμάς είναι λίγοι- εγω τουλάχιστον δεν έχω γνωρίσει κάποιον μέχρι τώρα. όσον αφορα τη Ρίκα Βαγιάνη, νομίζω οτι πίσω απτα λόγια της κρύβεται απλά η 'πίκρα' το 'γιατί' που τόσα χρόνια την βασάνιζε στην προσπάθειά της να γίνει μανούλα. αυτό το 'γιατί σε μένα'...τίποτα άλλο. και δεν αναφερθήκαμε παρα ελάχιστες φορές -όπως κάποια κορίτσια προηγουμένως το έκαναν- στις μάνες υιοθετημένων παιδιών. όλες μανες.

την επόμενη φορά καλή μου..που θα πάει

Βάλια καλησπέρα δεν είμαι σίγουρη για το διαστημα που πρεπει να περάσει ακριβως.Καλό είναι να μιλήσεις με τον γιατρό σου. Ισως σου αλλάξει τα φάρμακα αυτή την φορά, ή το πρωτόκολλο, ή και τα 2. με το καλό η επόμενη λοιπόν φορά

O διαχωρισμός μαμάδων σε αυτές που συλλαμβάνουν φυσικά και σε αυτές που προσπαθούν με άλλους τεχνητούς τρόπους δεν είναι πλέον τόσο εντονος όπως παλιότερα- βλεπεις όλο και περισσοτερες γυναικες ανήκουμε πιά σαυτή την δευτερη κατηγορία. Η Ρικά Βαγιάνη πιστευω οτι πολυ τρυφερά αν και όχι με πολυ γλυκά λογια -οπως μια φίλη μας έγραψε πρωτύτερα,θέτει το θέμα. Δεν το κάνει με σκοπό να το 'διαιωνίσει'-απλά λέει πως αισθάνεται. Εμένα το κείμενο μου άρεσε πολύ

Fotini μου δεν πειράζει κορίτσι μου..η επόμενη φορά θα είναι η καλή σου. ευχομαι καλή επιτυχία στην επόμενη προσπάθειά σου. Ο χρόνος να περάσει σαν νερό και να προσπαθήσετε ξανά. και γω μαζί σου

Fotini mou euxomai kali epityxia me tin xoriaki sou simera!

Εmi μου σ'ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου- πάντα εμπεριστατωμένη. να σου πω ήλπιζα να μου απαντήσεις εσύ

Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποια γνωρίζει για την παραπάνω αγωγή και αν την έχει εφαρμόσει στην εξωσωματική. Σε τι πρωτόκολλο αντιστοιχεί, μακρύ? και αν ναι, τι σημαίνει αυτό?

πήρα φόρα και κατουρηθηκα στα βρακία μου μόλις είδα το μήνυμα σου ΒΕLL!!!χαχα :laugh: δεν πειράζει, GUAPA σου το εύχομαι ολόοοοοψυχα κορίτσι μου.

bell έγραψε: BELL Χίλια Μπράβο!! τι να πω....είναι και τέτοια η μέρα που η χαρά πρέπει να είναι διπλή!! αυτά τα νέα είναι τα πιο όμορφα που θα μπορούσαμε να ακούσουμε.

Ενα όμορφο άρθρο της Ρίκας Βαγιάνη για εμάς που προσπαθούμε με τεχνητούς τρόπους να ζήσουμε το όνειρο...μια άποψη.. Άδεια μου αγκαλιά: μαμά από την πίσω πόρτα 09/05/2010 Μου φέρνει ο σπόρος ένα φιλάκι, ένα λουλούδι και μια ζωγραφιά. Δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, Γιορτή της Μητέρας. Δέχομαι τα φιλάκια με ενθουσιασμό, το λουλούδι με συγκίνηση, και τη ζωγραφιά γελώντας (είναι ένα μουρλοκούκου ορνιθοσκάλισμα). Αλλά μέσα μου δεν νιώθω εκατό τοις εκατό ότι «γιορτάζω». Αισθάνομαι σαν να ήρθα κάπου απρόσκλητη. Σαν να μπήκα στην γιορτή από την πίσω πόρτα. Βλέπετε, δεν είμαι μια «κανονική» μαμά. Είμαι από…τις άλλες. Το παιδάκι μας το αποκτήσαμε με εξωσωματική. Όχι απλώς δεν έχω κανένα πρόβλημα μ΄αυτό, αλλά αν χρειαζόταν να ανέβω στα Τουρκοβούνια με μια ντουντούκα και να το φωνάζω, ευχαρίστως θα το έκανα, από ευγνωμοσύνη στη μέθοδο που με βοήθησε να αποκτήσω το γιό μου. Χιλιάδες Έλληνιδες νιώθουν τα ίδια συναισθήματα μ΄εμένα, αν φυσικά αφαιρέσουμε τη ντουντούκα και την αντικαταστήσουμε με σιγαστήρα. Διότι η εξωσωματική είναι μεν απολύτως αποδεκτή ως μέθοδος απόκτησης παιδιού, αλλά, περιέργως, είναι ακόμα κάτι «κρυφό». Το ξέρει το ζευγάρι, η άμεση οικογένεια (όχι πάντα), ελάχιστοι φίλοι, κι αν είναι δυνατόν να μην το ξέρουν ούτε εκείνοι. Ούτε καν που θα συζητιούνταν το θέμα, αν οι παιδικές χαρές και τα σχολεία δεν ήταν τίγκα στα δίδυμα. Τι μύγα με τσίμπησε σήμερα και ανοίγω την κουβέντα; Ε, να, είναι που με πήραν λίγο οι αναμνήσεις, και θυμόμουν τα σκληρά χρόνια που προσπαθούσα, και ξαναπροσπαθούσα, (κι έτρωγα τα μούτρα μου, τις σάρκες μου και τη ζωή μου). Ερχόταν η γιορτή η σημερινή και για χρόνια, αντί για το λουλουδάκι και τη ζωγραφιά, το μόνο που είχα ήταν φάρμακα, ενέσεις, εργαστήρια, πυρετώδεις αναμονές, και μετά μια άδεια κοιλιά, και μια αγκαλιά ακόμα πιο άδεια. Δεν παιζόταν, σας λέω, η δεύτερη Κυριακή του Μάη. Ήταν σαν μαχαιριά, σαν ντροπή, ή σαν χαστούκι. Και μετά πέτυχε. Πέτυχε, που να με πάρει και να με σηκώσει, σε πείσμα κάθε στατιστικής, που από τότε την έχω, και να με συγχωρείτε, εντελώς χεσμένη ως επιστήμη. Και πιέστηκα κι εγώ, από τις γενικές συνθήκες, να μη βγω στα Τουρκοβούνια με τη ντουντούκα. Να το κρατήσω, αν όχι μυστικό, πάντως σε διακριτική σιωπή, το πώς φτάσαμε και γίναμε, ο άντρας μου κι εγώ, από ζευγάρι, οικογένεια. Δεν είναι παράξενο που η Γιορτή της Μητέρας γύρισε, όλο τσαντίλα, και με δάγκωσε στον πισινό. «Μήπως είναι κάτι που ξεχνάς;» ψιθύριζε, κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη. Δεν είναι ανεξήγητο ότι όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα λιγάκι «λαθρεπιβάτης» της γιορτής. Έπαιρνα τα φιλάκια, τα λουλουδάκια και τις ευχές, αλλά δεν έδινα κάτι χρωστούμενο πίσω: μια κουβέντα ξεκάθαρη για το πώς ήρθε στον κόσμο ο μπόμπιρας. Έτσι λοιπόν, ποστάρω το σημερινό κείμενο: για όλες τις υποψήφιες μαμάδες που περιμένουν στην ουρά των εργαστηρίων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε δευτερόλεπτο. Για όλα τα ζευγάρια που περιμένουν να γίνουν γονείς, κρυφά, αμήχανα, «από την πίσω πόρτα». Για τις γυναίκες με τις άδειες αγκαλιές. Για όσες αυτή τη στιγμή είναι εκεί έξω, και νιώθουν αυτή την Κυριακή σαν μαχαιριά, σαν ντροπή ή σαν χαστούκι, είναι το κείμενο αυτό. Για να σας πω «Χρόνια Πολλά», κορίτσια, για τη σημερινή γιορτή. Την αξίζετε εξ ίσου με τις «κανονικές» μαμάδες, μπορεί και λίγο παραπάνω. Και για πάρτη μου, φυσικά: επειδή τελειώνοντας αυτές τις χρωστούμενες γραμμές, ίσως να καταφέρω να γιορτάσω τη μέρα αυτή ολόκληρη, επιτέλους κι εγώ. http://www.protagon.gr

Αυτοί όλοι που δρούν έτσι, είναι άτομα με σοβαρά κενά στο μυαλό και την καρδιά τους. Η αμάθεια ανάβει το πρασινο φως και οπλίζει το χέρι με μια μολότοφ που θα αφαιρέσει ζωές- ζωές ανεξαιρέτως... Η Αγγελική είναι το θύμα- και πήρε μαζί της το μονάκριβο μωρό της... και μείναν κάποιοι πίσω να θρηνούν... και έυχομαι κάποιοι να μην κοιμούνται τα βράδυα απ'τις τύψεις... και όχι μόνο..

Hθελα και γω να πω ότι η πεθερά μου είναι μια γλύκα, ένας άνθρωπος που λατρεύω και που αν χάσω θα είναι μεγάλη απώλεια για μένα. Την αγαπώ και είναι μάνα μου. Λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας που την εξοντώνει καθημερινά αλλά και λόγω της ημέρας -απλά θα ευχηθώ να είναι γερή και δυνατή για να δώσει στα εγγόνια της την ευκαιρία να γνωρίσουν μια τόσο υπέροχη γιαγιά. Ευχομαι απλά να την προλάβουμε..

Nikulina πράγματι η συνταγή αυτή με τις πιπεριές και το κοτόπουλο είναι τέλεια- εγώ βάζω και ντομάτα- το κάνω το κοτόπουλο (κυβάκια) σε σάλτσα δλδ, προσθέτω και κρεμμύδι και γίνεται τέλεια! Αχ...αυτες οι μακαρόναδες......

κόψτο καλή μου...μην επιβαρύνεις το μωράκι σου.. αυτή η σιχαμένη συνήθεια είναι αηδιαστική και το ξέρουμε καλά. κ γω καπνίζω αν και θα το κόψω άμεσα. όταν έμεινα έγκυος το κοψα μαχαίρι αλλά δεν πήγε καλά και ώς δικαιολογία το ξανάρχισα... φτάνει όμως! τον εαυτό μου κοροιδευω- απτην μια θέλω να γίνω μάνα και απο την άλλη να ανάβω τσιγάρο...ντροπή...

και η δική μου εγκυμοσύνη παλλινδρόμησε πριν το πάσχα. στις 9 βδομάδες. Ο γιατρό μου είπε οτι δεν χρειάζεται να κάνω εξετάσεις. απλά συνέβη. τον εμπιστεύομαι μπορώ να πω- και αισιοδοξώ για την επόμενη φορά που ελπίζω να είναι σύντομα! στο έυχομαι και σε σενα μέσα απτην καρδιά μου

Γενικά τέτοιου είδους 'έθιμα' τα θεωρώ....ανόητα..δεν θα του το απαγόρευα όμως ποτέ αν επέλεγε να το κάνει- ασε που και ούτε καν σκοπεύω να κάνω θρησκευτικό γάμο..΄ο πολιτικός έγινε και τελειώσαμε. Τώρα όσον αφορά το στριπτιτζάδικο, λένε ότι γίνεται πιο πολυ για τους φίλους του γαμπρού...φάτε ματια ψάρια...

είμαι σίγουρη οτι κάθε γονιός θα έκανε τα πάντα για να σπουδάσει το παιδί του. Ωστόσο να σπουδάσει τι? να γίνει φυσικός, φιλόλογος, μαθηματικός...όλα αυτά τα πλέον 'κλειστά' επαγγέλματα. και να καταχρεωθεί στο τέλος στα δάνεια..Υπάρχει υπερπληθώρα καθηγητών και δημοσίων υπαλλήλων γενικότερα. Μακάρι να γυρίσουμε στην χειρονακτική εργασία. και αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά οτι αυτός που επιλέγει κάτι τέτοιο δεν 'χρειάζεται' να μορφωθεί. Το σχολείο πρέπει να παρέχει για όλους τα ίδια.Η εξειδίκευση είναι ένα άλλο πράγμα- και αυτό θα πρέπει να στο παρέχει η σχολή που επιλέγεις -μετά το σχολείο.Αλλά....να μην πουμε τα ίδια για τα χάλια μας.. Δεν βλέπω διάθεση απο κανένεα υπουργό για ουσιαστική αλλαγή του εκπαιδευτικού μας συστήματος. οποτε να ευχόμαστε να πετύχουν τα παιδιά μας καλούς καθηγητές...και όχι απλούς δημόσιους υπαλληλους.

Etoile ! δεν είσαι η μόνη που το σκέφτεται να φύγει. και γω με το νάντρα μου αν δουμε -και αποδούμε θα φύγουμε- αυστραλια-νεα ζηλανδια... Πριν χρονια είμασταν στο τσαφ να φυγουμε αγγλία. αλλά πέρασα στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ και μείναμε εδώ. δεν με τρομάζει να φύγω- αν χρειαστεί θα το κάνουμε

mariagl έγραψε: Καλημέρα mariagl, αυτή είναι μια συζήτηση που προκύπτει απο την σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Οι γονείς της γενιάς μας (εγώ είμαι 34 χρ.) ακόμη και σημερινοί γονείς φρόντιζαν και φροντίζουν τα παιδιά τους να τελειώσουν το πανεπιστήμιο- να έχουν ένα χαρτί στο χέρι- ένα μεταπτυχιακό απο το εξωτερικό- να βολευτούν διοριζόμενοι-κατα βάση στο Δημόσιο.και δυστυχώς πολλές φορές χωρίς να έχει προηγηθεί σοβαρός επαγγελματικός προσανατολισμός για το παιδί- 'Βάλε όλες τις σχολές και όπου περάσεις' ακουγόταν συνεχώς. Το σκηνικό όμως παρακολουθούμε όλοι πως αλλάζει. Πού θα βρεθούν τα χρήματα για τόσα φροντιστήρια, για διαμονή σε μια άλλη πόλη, για πιθανό ταξίδι στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά με διαμονή και συντήρηση, δίδακτρα, όταν πολλές οικογένειες έχουν πάνω απο 1 παιδιά? Εξού και ο φόβος ότι θα γίνει η εξειδικευμένη μόρφωση προνόμιο των λίγων.αλλά είναι απλά φόβος -και εύχομαι να μην βγεί αληθινός. Πιθανό να έρθει επιστροφή στα επαγγέλματα που θεωρούνταν 'δεύτερα'-το βάζω σε εισαγωγικά γιατί πολλοί -κακώς- τα χαρακτηρίζουν έτσι- δλδ επαγγέλματα απο τεχνικές -επαγγελματικέςς σχολές. και αυτό βέβαια δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό. αυτό που δεν είναι καλό όμως είναι ότι υπάρχει μια κατεστημένη νοοτροπία που δεν αντιμετωπίζει το σχολείο ώς πηγή γνώσης για το παιδι και εκπαίδευσης ΄όπως θα πρέπει να παρέχεται -γιατι εκεί θα πρέπει να μάθει να έχει ήθος, κοινωνική συναίσθηση, σεβασμό -και τέλος να δέχεται τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. δυστυχώς μεχρι τώρα έχουμε αποδείξει οτι προετοιμάζουμε τα παιδιά για το πανεπιστήμιο απο την 1η Δημοτικού... είανι μεγάλη συζήτηση, δεν ξέρω κατα πόσο συμφωνείς με όλα αυτα. Καλή σου μέρα