kinkajoujou

Κατερίνα μου να σου ζήσει! πάντα γερή κι ευτυχισμένη! όσο για το θηλασμό, όπως είπε και κάποια άλλη κοπέλα, πέτα το συμπλήρωμα, όσο της το δίνεις τόσο λιγοτερο τρώει από το στήθος και σου καθυστερεί το γάλα να κατέβει και να αυξηθεί, μόνο κίνητρο για την αύξηση της παραγωγής ουσιαστικά είναι να κάθεται το μωρό στο στήθος όσο και όποτε θέλει... κι αν την αφήνεις κάτω και σε 5 λεπτά θέλει πάλι, πάλι τη βάζεις... μην παραξενευτείς αν τις πρώτες μέρες θηλάζει όλη μέρα, είναι ακριβώς για να αυξήσει το γάλα... καλά κουράγια εύχομαι! :laugh: :laugh: αααα και να τη βάζεις και στα δύο στήθη στην αρχή, να αδειάζει καλά το πρώτο και μετά στο δεύτερο όσο καθίσει... και πάνω από όλα υπομονή και επιμονή! φιλάκια κι ό,τι θες εδώ είμαστε (και κυρίως οι πιο έμπειρες )

sorry Kadath μου που θα σου καταχραστώ το θέμα, αλλά εγώ πάλι που γέννησα στις 18/6 είχα φτάσει να έχω μόνο καφέ υγρά, κι από χτες έχω πάλι πολύ κόκκινο αίμα και πονάκια σαν περίοδο... μου ήρθε από τώρα περίοδος και μάλιστα ενώ θηλάζω; την άλλη εβδομάδα θα πάω στο γιατρό, αλλά έλεγα μήπως ξέρει καμία κάτι...

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ όλες για τις ευχές, εύχομαι και σε σας τα καλύτερα! τη μαία "φου φου φου" δεν είδα πώς την έλεγαν αλλά αν την πετύχαινα μετά σε κανένα διάδρομο θα της έβαζα τρικλοποδιά στάνταρ! :laugh: αχ θυμάμαι κι άλλα, που είχε πέσει η μία μαία πάνω στην κοιλιά μου κι έσπρωχνε και την άλλη μέρα ήταν η κοιλιά μελανιασμένη, το σοκ που έπαθα το βράδυ στο ντους όταν είδα την κοιλιά μου να κρέμεται σα φρουί ζελέ, τον πλακούντα που μου έδειξε ο γιατρός και ήταν σαν στομάχι αγελάδας (αλλά εκείνη την ώρα ξέχασα να ρωτήσω τι θα τον κάνουν μετά), το γιατρό που υπολόγιζε πόσα κιλά έχω χάσει με τη γέννα, το μικρό μας που έκλαιγε πριν καλά-καλά βγει και είχε μακριά κατάμαυρα μαλλιά και μας κοιτούσε όλο απορία... τα ξέρετε, κάθε γέννα έχει πολλές ωραίες στιγμές και είναι εμπειρία... ελπίζω στην επόμενη με το καλό να έρθει φυσιολογικά και να ζήσω και τα σπασμένα νερά και όλα! α επίσης μη το ανοίξω για τις καφρίλες που είδα στο ΙΑΣΩ στο επισκεπτήριο!

κορίτσιααααααααα βοήθειαααααααα :woohoo: :woohoo: από το πρωί το σκασμένο μου έχει κοιμηθεί σκάρτα 3 ώρες κι αυτό σε φάσεις των 10-15 λεπτών κάθε φορά, όλη την υπόλοιπη ώρα γλεντάει στο μπαρ ΒΖ! τα έχω παίξει! πώς θα διασφαλίσω ότι χορταίνει και να μην της δώσω συμπλήρωμα; επίσης, το πρωί πάντα μου βγάζει γουλιές πλέον, παρόλο που της έκοψα το πρωινό συμπλήρωμα...

Όπως ίσως ξέρετε, οι καλοκαιρινές μανούλες κυρίως, γέννησα στις 18/6 με πρόκληση την κόρη μου. Είχα ΠΗΤ 29/6 και ο άντρας μου έπρεπε να φύγει για Αμερική για ένα χρόνο στις...29/6!!! έτσι, είχαμε πει στο γιατρό μας τι μπορούμε να κάνουμε για να επισπεύσουμε τη διαδικασία και μας είπε ότι αν είναι όλα ΟΚ ίσως μπορέσουμε να κάνουμε πρόκληση και στο μεσοδιάστημα να περπατάω όσο πιο πολύ μπορώ... αν αγαπητή αναγνώστρια του mammy εκεί κατά τα μέσα Ιουνίου έτυχε να διακοπιστείς στο Λουτράκι, ίσως έβλεπες κάθε βράδυ μια τεράστια κοιλιά να περπατάει όοοολη την παραλία από το Καζίνο μέχρι τα λουτρά κάθε βράδυ, εγώ ήμουν αυτή! ο παλαβός ο άντρας μου ήθελε να αποφύγουμε την πρόκληση και πίστευε ότι αν με ξεπατώσει στο περπάτημα θα βγει επιτόπου το μωρό από μόνο του φωνάζοντας "δεν σας αντέχω άλλο, πηγαίνετε με σπίτι για ύπνο!" παρά τα χιλιόμετρα όμως, το τζαναμπέτικο μικρό μας είχε βολευτεί κάπου εκεί κάτω από την αριστερή μου κλείδα και δεν έλεγε να κατέβει με τίποτεεεεε... ρωτούσα το γιατρό "θα προλάβουμε;" και δεν μου απαντούσε... πανικός με είχε πιάσει! ώσπου τελικά ένα Σάββατο βράδυ είδα τη γνωστή βλέννα με το αίμα, τον πήρα περιχαρής και μου λέει έλα τη Δευτέρα να σε δω, πήγα και μου λέει "είμαστε έτοιμοι, έλα την Τετάρτη να γεννήσεις"... εγώ η θεά, μου είχε πει παλιότερα ότι δεν θα με αφήσουν να γεννήσω με φακούς, και μόλις εκείνη τη Δευτέρα το πρωί είχα πάει να φτιάξω γυαλιά και θα ήταν έτοιμα Πέμπτη... του λέω λοιπόν "γιατρέ μου, μήπως μπορούμε να το κάνουμε Παρασκευή;" μην τα πολυλογώ μου έδωσε το ΟΚ για Παρασκευή, βγήκε και το είπε στο σύζυγο κι αυτός έπαθε μια κολούμπρα, τέσπα Παρασκευή 7 η ώρα το πρωί απίκο στο ΙΑΣΩ. Δεν θα σας περιγράψω πολύ τη γέννα γιατί λίγο πολύ όλες οι ιστορίες γέννας μοιάζουν, απλά θα δώσω μερικά highlights: 7 η ώρα που έφτασα στο ΙΑΣΩ, μπροστά από μένα περιμένανε άλλες καμιά 10ριά κοπέλες, ΟΛΕΣ για πρόκληση ή καισαρική... περίμενα πάνω από μία ώρα να με φωνάξουν, κι αυτό αφού ήρθε και τους την είπε ο γιατρός μου... κι όσες ήρθαν μετά από μένα, ήταν ΟΛΕΣ για καισαρική ή πρόκληση! δεν είδα ούτε ΜΙΑ που να ξεκίνησε ο τοκετός φυσιολογικά. Όταν άρχισα να πονάω πολύ και ζητούσα επισκληρίδιο άργησε λίγο ο αναισθησιολόγος (πού να μας προλάβει όλες ο άνθρωπος) και ήρθε ένα τσόκαρο μαία και μου λέει με ύφος, την ώρα που εγώ σφαδάζω "αυτό που κάνετε δεν είναι καθόλου σωστό, κάνετε κακό στο μωρό σας! πρέπει να αναπνέετε έτσι φου φου φου"... αφού έπνιξα με δυσκολία την παρόρμηση να σηκωθώ να την κλωτσήσω, της απαντάω "όταν κάνω φου φου φου ζαλίζομαι" (από πάντα το είχα αυτό) κι αυτή να επιμένει με ύφος ότι ΌΧΙ, πρέπει σώνει και ντε να κάνω όπως μου λέει αυτή!!! αλλά να πω ότι οι μαίες στην αίθουσα τοκετού ήταν πολύ καλές γενικότερα και μεγάλες σε ηλικία και έμπειρες και με βοήθησαν πολύ στα δύσκολα Να αγιάσουν τα πεθαμένα αυτού που βρήκε την επισκληρίδιο! νομίζω ήταν πιο σημαντική εφεύρεση κι από το πλυντήριο :laugh: όταν μου την έκαναν κοιμήθηκα και λίγο, που είχα ξυπνήσει από τις 5! μετά την επισκληρίδιο ξέχασαν να μου ανεβάσουν τη ροή στους τεχνητούς πόνους, και πέρασα πολλές ώρες με διαστολή στο 3! ευτυχώς ήρθε μια μαία και το είδε και τους ανέβασε ξανά και σε μισή ώρα έφτασα διαστολή 10! σε μισή ώρα! δεν θέλω να σκέφτομαι τι φάρμακο έφαγα! και εκεί κάπου πέρασε η επισκληρίδιος και άρχισε το πανηγύρι στο χωριό θέλω να σύρω το χορόοοοο... για να μην τρομάξω τυχόν ετοιμόγεννες που κάνουν το λάθος και με διαβάσουν, θα πω απλά ότι ήταν λίγο δύσκολη η κατάσταση, κυρίως γιατί η μικρή κατέβηκε στραβά και πήγε και σφήνωσε στη λεκάνη... εκεί είχα μια πολύ καλή μαία, μπορεί να φαινόταν λίγο Γκεστάπο και είχε και κάπως βαρύ χέρι, αλλά με γύριζε από το ένα πλευρό στο άλλο και με ενθάρρυνε έτσι πολύ να κάνω τις πρώτες εξωθήσεις και με βοήθησε... όσο κι αν έσπρωχνα όμως, το μικρό μας δεν έβγαινε... οι μαίες κάποια στιγμή είπαν για καισαρική, αλλά ο γιατρός μου τους είπε κατηγορηματικά ότι θα γεννήσω φυσιολογικά και τους έδωσε οδηγίες τι να κάνουν... και όντως, μετά από πολύυυυυ σπρώξιμο, βγήκε το καλό μας στις 15.45! τι ανακούφιση Χριστέ μου! πού ήταν ο αντρούλης μου όλη αυτή την ώρα αγαπητή αναγνώστρια;;;;; Μου κρατούσε το ένα πόδι από τη μία και το άλλο η μαία από την άλλη και μου φώναζαν να σπρώχνω πολύ θα ήθελα να του περάσω με μπλάνκο το σημείο του εγκεφάλου που κρατάει τις αναμνήσεις αυτές θα κλείσω με ένα κλισέ, ότι τον πόνο τον ξεχνάς... με το που βγαίνει το μωρό η ανακούφιση είναι άμεση και άμα περάσει λίγη ώρα είσαι περδίκι... στην ανάνηψη κοιμήθηκα πάλι και ήδη από το βράδυ εκείνης της μέρας ένιωθα μια χαρά, παρά την κούραση και την ψιλοζαλάδα από το αίμα που είχε χαθεί... αντίθετα κοπέλα με καιασρική που είχαμε στο δωμάτιο είχε πολλή ταλαιπωρία με ορούς και καθετήρες... πλέον ψηφίζω φανατικά φυσιολογικό!

το άκουσα πρόσφατα από την πεθερά: "Το μωρό σου (κοριτσάκι) φαίνεται για αγοράκι, άρα το επόμενο παιδί σου θα είναι αγοράκι"..... μα καλά, δεν λυπούνται τα μαλλάκια της λεχώνας που πέφτουν ούτως ή άλλως από την έλλειψη σιδήρου;;;;;

Χριστέ μου, ξαναβρήκα το mammy και βρήκα το φως μου! :laugh: εμείς σαραντίσαμε το Σάββατο και η κατάσταση είναι όπως ακριβώς την περιγράφεις! κλάματα όλη μέρα, θηλασμοί όοοοολη μέρα, εγώ ολομόναχη σε ένα σπίτι στην ερημιά του θεού με τον άντρα στην Αμερική, μόνο με την πεθερά μου για παρέα τα βράδια, να έχω λιώσει από την κούραση και να έχω και την περισπούδαστη γνώμη του κάθε ενός (πεθερά, πατέρας, γειτόνισσα που ρώτησε η πεθερά, συνυφάδα, τρεις και το λουρί της μάνας) ότι την κακομαθαίνω που την έχω όλη μέρα αγκαλιά και να την αφήσω να κλαίει... ευτυχώς η παιδίατρος που βρήκα τυχαία αποδείχτηκε πολύ καλή και λογική και μου εξηγούσε κάποια πράγματα και επέμενε ότι επουδενί δεν θα την αφήσω να κλαίει... κάποια μέρα όμως δεν είχε ησυχάσει καθόλου και μου είχαν σπάσει κι εμένα τα νεύρα, μου έκανε κι ο σύζυγος υπερατλαντικό κήρυγμα να δοκιμάσω να την αφήσω να κλαίει, έκανα την καρδιά μου πέτρα και την άφησα... σε δέκα λεπτά με ξαναπήρε ο καλός μου για άσχετο λόγο και όταν την άκουσε πώς ούρλιαζε μου λέει "σε παρακαλώ πάρτην αγκαλιά και μην με ξανακούσεις άμα πω βλακείες" δικαίωση η αλήθεια είναι όμως ότι είχα μια ανησυχία μήπως η αδυναμία μου της κάνει κακό, αλλά βλέπω τελικά ότι πολλές τα περνάμε και ότι αυτό που κάνω είναι το ενδεδειγμένο, οπότε πραγματικά ηρέμησα πολύ... τώρα οι μόνες φορές που την αφήνω να κλαίει είναι όταν κάνω κανένα γρήγορο ντους (με τηνψυχή στο στόμα!) ή όταν πρέπει να φάω, την έχω όμως δίπλα μου στο πορτ-μπεμπέ και της μιλάω και τη χαϊδεύω, αν και η μαντάμα δεν καταλαβαίνει από τέτοια και συνεχίζει να ωρύεται σόρρυ για το μακροσκελές, αλλά όπως σας είπα είμαι κι όλη μέρα μόνη και κάπου πρέπει να τα πω!

καλημέρα κι από μένα, εγώ έκανα πρόκληση στις 18 Ιουνίου για λόγους... κοινωνικούς να το πω, ο άντρας μου έπρεπε να φύγει για το εξωτερικό (για ένα χρόνο, δεν θα γυρνούσε σε μια βδομάδα ) και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να γεννήσω μόνη μου... ο γιατρός μου όμως μου είχε ξεκαθαρίσει ότι αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις (μαλακός τράχηλος και μωρό χαμηλά) δεν θα μου την έκανε... τέλος πάντων, λίγες μέρες πριν είδα τη γνωστή βλέννα με το αίμα και είδαμε ότι είχα διαστολή κι αν και το μωρό δεν είχε εμπεδωθεί ακόμη αποφασίσαμε να το προχωρήσουμε... οι πόνοι ήταν όντως αρκετά έντονοι, αλλά βέβαια δεν ξέρω πώς θα ήταν οι φυσιολογικοί... αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι στο δωμάτιο μετά και οι τρεις κοπέλες είχαμε κάνει πρόκληση και στις τρεις το μωρό κατέβηκε στραβά... τυχαίο; δεν νομίζω! που λέει και η διαφήμιση :laugh: η μία μάλιστα δεν τη γλίτωσε την καισαρική... ίσως τα μωρά μας δεν ήταν έτοιμα να κατέβουν και ίσως ο "βομβαρδισμός" με τις τεχνητές ορμόνες να τα μπέρδεψε λίγο και δεν έβρισκαν την έξοδο κινδύνου χιχι... θα σου έλεγα αν δεν συντρέχει λόγος ιδιαίτερος να περιμένεις... κι αυτά που σου λέει ο γιατρός σου ακούγονται πολύ κλασικές δικαιολογίες (χωρίς να αμφισβητώ την εγκυρότητά του) άσε που θα ήθελα πολύ να έχω ζήσει όλη τη φάση με το σπάσιμο των νερών, τους πόνους κλπ κλπ, αν έχεις την ευκαιρία μην χάσεις αυτή την εμπειρία! φιλιά και με το καλό!

κορίτσια καλημέρα, δεν άντεξα και πήρα mobile internet και να ΄μαι πάλι! να μας ζήσουν σε όλες τα μωράκια μας, γερά και ευτυχισμένα! εγώ κορίτσια δεν έκανα παιδί, έκανα τον Αττίλα τον κατακτητή! αρχικά στο μαιευτήριο ήταν ένα αγγελάκι, ούτε κιχ δεν έκανε! μόλις ήρθαμε σπίτι μεταλλάχτηκε, κλάμα με ουρλιαχτά συνέχεια, θηλασμός όλη μέρα (κυριολεκτικά) και πολλά νεύρα! τα είδα όλα! το χειρότερο ήταν που είχε και ίκτερο και όλο έχανε βάρος και παραλίγο να την τρέχω για καλλιέργειες ούρων (που τα τρυπάνε στην κοιλιά για να πάρουν ούρα) αλλά ευτυχώς πήρε μπρος και το γλιτώσαμε... αναγκάστηκα και της έδινα και λίγο συμπλήρωμα, μην πάθει τίποτε, αλλά πάλευα και το θηλασμό... τώρα έχει αρχίσει και στρώνει στο φαγητό, κόβουμε και το συμπλήρωμα σιγά-σιγά, αλλά κορίτσια δεν μου κοιμάται με τίποτα!!! μισή ώρα το πολύ κάθεται, ξυπνάει, ουρλιάζει να τη βάλω στο στήθος, τρώει λίγο, αποκοιμιέται, την αφήνω κάτω και μετά πάλι από την αρχή! και στις καλές της θα κοιμηθεί 2-3 ώρες σερί, αλλά μια φορά τη μέρα! ανησυχώ μήπως έχει καλομάθει που κοιμάται στο στήθος και πρέπει να της το κόψω, αλλά η παιδίατρος λέει να μην την αφήνω να κλαίει και όσο ζητάει στήθος να τη βάζω... ουφ, διλήμματα! έχει και την πλάκα του όμως, όταν θηλάζουμε διαβάζω κανένα βιβλίο να περνάει η ώρα και αν καμιά φορά της φύγει η θηλή από το στόμα και δυσκολεύεται να την ξαναπιάσει μόνη της, ρουθουνίζει και με χτυπάει με το χεράκι της να της δώσω σημασία να τη βοηθήσω επίσης δεν θέλει να της κρατάω το στήθος εγώ, μου σπρώχνει το χέρι και βάζει τα δικά της και το ζουλάει όπως θέλει εκείνη... άντε μην σας πρήζω, τώρα που επέστρεψα στην εποχή της τεχνολογίας θα τα λέμε πιο συχνά!

κοριτσάκια καλημέρα! χάθηκα λόγω μετακόμισης δεν είχαμε ίντερνετ γέννησα στις 18 τελικά με πρόκληση, είχε σφηνώσει κιόλας η μπουμπού και μας παίδεψε λίγο, αλλά τελικά ήταν φυσιολογικός τοκετός και ανάρρωσα γρήγορα...τώρα είμαστε σπίτι και μας έχει επί ποδός, δεν κλείνω μάτι όλη νύψτα! αύριο φεύγει κι ο μπαμπάς μας και θα μείνουμε μοναχούλες 2 μήνες τα φιλιά μου σε όλες, καλό υπόλοιπο για όσες περιμένουν και καλώς δεχτήκατε τα μωράκια σας οι φρέσκιες μαμάδες! xxxxx

rena79 όντως ισχύει αυτό που λες για το ΙΑΣΩ, δείτε κι εδώ κορίτσια http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1821934 και μου το επιβεβαίωσε κι ένας φίλος που θα γεννήσει τώρα κοντά και η γυναίκα του εκεί, τους το είπε ο γιατρός τους... εγώ λέω σε καμιά βδομάδα από τώρα να τους ξαναζητήσω τιμοκατάλογο να δούμε τι παίζει... κατά τα άλλα εμένα το θρεφτάρι μου είναι αισίως 2554, άμα βγει χοντρό θα με σκοτώσει ο πατέρας της γιατί όλο μου φωνάζει να μην τρώω γλυκά :laugh: εντωμεταξύ όλοι μου λένε ότι δεν έχω πάρει γενικά στο σώμα (παρόλο που έχω πάρει ήδη 15 κιλά), αλλά η κοιλιά μου είναι τεράστιααααα, όλοι μου τη σχολιάζουν και θα αρχίσω να ντρέπομαι μου φαίνεται... μήπως να καθιερώσω το λουκ Ντέμης Ρούσσος με καφτάνια και πλούσια χαίτη;;;; πολύ χαίρομαι που όλες πάμε καλά, κι αν έχουν προκύψει μικροθεματάκια όλα είναι ελεγχόμενα, άντε να αρχίσουμε να κόβουμε το νήμα σιγά-σιγά!

Κι έλεγα κι εγώ πού εξαφανίστηκε το θέμα! Καλορίζικο το 4 κορίτσια και σιγά-σιγά να αρχίσουν τα ευχάριστα νέα! σήμερα πήγα για ντόπλερ και είδα και τη φάτσα της μικρής μας τρισδιάστατη και έπαθα πλάκα! νομίζω μοιάζει στο μπαμπά της, αν κι αυτός λέει δεν μπορεί να καταλάβει (εννοείται έτρεξα στη δουλειά του να του δείξω τις φωτογραφίες ) και γενικά όλα είναι φυσιολογικά, μόνο που μου έχει μείνει πίσω στο μπόι και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να την κάνω μοντέλο! από εκεί που ήταν πάνω από το μέσο όρο στο ύψος τώρα μου έχει πέσει κάτω από το μέσο και ανησυχώ! γερά να είναι τα μωρά μας και όλα τα άλλα τα βρίσκουμε χεχε κατά τα άλλα ζω τον πανικό της μετακόμισης, σχεδόν όλα τα πράγματα είναι μέσα σε κουτιά και το σπίτι είναι ένα τσαντίρι! αλλά κάνω υπομονή μέχρι την Κυριακή που φεύγουμε και μετά την έχω δει ότι ξεκινάω διακοπές, μπαίνω και στο μήνα μου και θα αρχίσω το περπάτημα και το κολύμπι μπας και πάρει και το μωρό μας πιο γρήγορα θέση... φιλιά σε όλες και καλή συνέχεια στις εγκυμοσύνες μας!

katsaridoula έγραψε: 300;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; αυτό ήταν, λιποθυμώ! πού βαφτίσατε κοπέλα μου, στην Εκάλη;;;;; Ρε πάνε καλά οι άνθρωποι;

Στην τελική γιατί αυτά τα λεφτά να μην τα κάνουμε δωρεά σε ένα ίδρυμα ή σε κάποια από τις δραστηριότητες της εκκλησίας; καλύτερα πήγαινε κι αγόρασε με αυτά τα λεφτά ρούχα, παιχνίδια, βιβλία, ό,τι σκεφτείς τέλος πάντων και δώστα στην εκκλησία για τους φτωχούς ή πήγαινέ τα σε ένα ορφανοτροφείο ή στο βρεφοκομείο του Αλεξάνδρα, να πιάσουν και τόπο να κάνεις και μια καλή πράξη... και σαφώς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και δεν ζητάνε όλοι με τον ίδιο τρόπο, αλλά είναι πολύ άσχημο στους καιρούς που ζούμε να έχει ο άλλος την απαίτηση να του δώσεις 100 και 150 ευρώ για μία ώρα δουλειάς (συν το μισθό τους)... φαντάζομαι οι περισσότερες από εμάς δεν βγάζουν τόσα σε μια ώρα δουλειάς, για να τα δίνουμε έτσι σε κάποιον που θα έπρεπε να ντρέπεται που τα ζητάει...

πω πω βρε κορίτσια, έλεος με αυτή τη νοοτροπία του ό,τι αρπάξει ο καλοσχηματισμένος κ****ς μας σε αυτή τη χώρα :laugh: γιατροί και παπάδες μας έχουν ξετινάξει! κοπέλα μου μια χαρά είναι τα 70 ευρώ, τόσα έχεις τόσα δίνεις! άκου εκεί 100 ευρώ ταρίφα και απόδειξη!!!! είναι να τραβάς τα μαλλιά σου! εγώ όταν είχα παντρέψει μια φίλη μου, ήταν κι άλλο ένα ζευγάρι κουμπάροι... όταν πήγαμε λοιπόν να δούμε τον παπά, η πρώτη του κουβέντα ήταν "αααα πολύ ωραία, πολλοί κουμπάροι, πολλά πορτοφόλια"... άλλη φίλη μου που πάντρεψε, πάει να δώσει τα λεφτά στον παπά... τον βρίσκει με τα πόδια πάνω στο γραφείο του βγάζει ένα 100ευρω (το πράσινο, ξέρετε, α λα Ντάλια ) και του το αφήνει στο γραφείο... αυτός το πιάνει με την άκρη των δαχτύλων, λες και του έδωσε το χρησιμοποιημένο μυξομάντιλό της όταν η γρίπη ήταν σε έξαρση, και της λέει "τι είναι αυτό; ποιος θα πρωτοπάρει από αυτό;" εγώ παιδιά μα την αλήθεια θα του το έτριβα στη μούρη ή θα το έφτυνα και θα του το κολλούσα στο κούτελο, σαν οργανοπαίχτη :laugh: δεν ντρέπονται λίγο;