ΑΡΤΕΜΗ

Διδακτικοί οι μύθοι του Αισώπου. Ναι με επηρεάζουν οι γνώμες των άλλων με αποτέλεσμα να χαλιέμαι ψυχολογικά και να αντιδρώ αλλοπρόσαλα. Η αλήθεια όμως είναι μία: ο καθένας με βάση την ψυχοσύνθεσή του και τις εμπειρίες ζωής του βλέπει τα πράγματα από μια οπτική που εσένα μπορεί να μην σου ταιριάζει. Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν επηρεάζονται εύκολα ή καθόλου. Είναι βασικό χαρακτηριστικό για την ψυχική σου ισορροπία.

Κι εγώ με επισκληριδιο γέννησα αλλά η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια του σπρωξίματος δεν ήξερα αν το έκανα σωστά, γιατί δεν καταλάβαινα τίποτε, επίσης για 10 μέρες μετά πονούσα στο σημείο που μου είχε κάνει την επισκληρίδιο. Τώρα που θα ξαναγεννήσω, μάλλον θα ξανακάνω όχι τόσο γιατί είμαι υπερ αλλά δεν θέλω να νιώσω αυτούς τους έντονους πόνους της γέννας. Γενικά και στην πρώτη μου εγκυμοσύνη δεν μπορώ να πω ότι πόνεσα, όπως λένε άλλες, εγώ πόνεσα μέχρι εκεί μου πονούσα στην περίοδο, μετά έκανα την επισκληρίδιο και δεν κατάλαβα τίποτε

Η δική μου εμπειρία είναι η εξής:το πρώτο μου παιδί είναι αγόρι, όλοι περίμεναν να τον πούμε Βασίλη που λένε τον πεθερό μου και τον πατέρα μου. Κι εμείς τον βγάλαμε Αχιλλέα. Αυτό μας άρεσε, έτσι κάναμε. Τώρα που είμαι έγκυος στην κόρη μας θα της δώσουμε ένα Ισπανικό όνομα, θα την πούμε Αλίσια. Πότε μου δεν ήθελα να μπω στο τριπάκι αυτό με τους γονείς, κι ας ξέρω ότι τους δυσαρέστησα, αλλά είναι προσωπική μας επιλογή και όποιος θέλει ας την σεβαστεί. Δεν μπορώ συνέχεια να υποχωρώ και να εκπληρώνω τα δικά τους θέλω......

1) ο θερμαντήρας δεν μου χρησίμευσε. 2)εγώ, που δεν θήλασα, είχα νερό στο θερμό και έτσι έβγαζα αρκετά γεύματα. 3)για να δω τη θερμοκρασία το έριχνα στο χέρι μου. 4)μητρικό γάλα, όσο μπόρεσα να βγάλω για ένα μήνα, το έβαζα στο ψυγείο και το ζέσταινα στο μπρίκι, αν θυμάμαι καλά, έβραζα το νερό και το άφηνα στο βραστό νερό περίπου 3 λεπτά. Το παιδί μου γενικά έπινε χλιαρό το γάλα του.

ΜΑΝΝΟΥΛΑ έγραψε: Βεβαια εχω και ενα αγορακι 2,5 ετων ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ζωηρο και φωναζω πολλες φορες, αλλα αυτο ειναι ασχετο με την εγκυμοσυνη, δεν ειναι? Εχω γιο ακριβώς σ΄αυτή την ηλικία και μου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Δεν μπορώ να ελέγξω τα νεύρα μου και αφού του έχω φωνάξει με πιάνουν οι τύψεις και νιώθω χάλια. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος δεν θα αλλάξει τίποτε στην ψυχολογία μου. Μια θα είμαι καλά και μια θα πέφτω. Δεν πειράζει όμως τελικά γιατί τώρα με δικαιολογούν όλοι, μετά θα τρέχω σαν την τρελή, να ανταποκριθώ στις αυξανόμενες απαιτήσεις της οικογένειας. Γι΄αυτό είμαι της άποψης να σταματήσουμε, όσο μπορούμε, να αισθανόμαστε ενοχικά απέναντι σ΄αυτά που μας βγαίνουν ανεξέλεγκτα από μέσα μας, είναι μια ιδιαίτερη περίοδος για εμας και δικαιούμαστε να είμαστε όπως θέλουμε. Μια ζωή καταπιέζομαι για χίλια δυο πράγματα, όχι και στην εγκυμοσύνη

Εγώ πάλι μάλλον θα κάνω το συνήγορο του διαβόλου και θα πω ότι γενικά δεν νηστεύω. Ποτέ μου δεν νήστευα και δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό το θέμα. Η πίστη δεν έχει να κά-νει με νηστείες και άλλες προσηλώσεις σε ό,τι η εκκλησία επιτάσσει. Την νηστεία, αν ποτέ θα την έκανα, θα ήταν για λόγους καθαρής αποτοξίνωσης του οργανισμού.

Εγώ πάλι μάλλον θα κάνω το συνήγορο του διαβόλου και θα πω ότι γενικά δεν νηστεύω. Ποτέ μου δεν νήστευα και δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό το θέμα. Η πίστη δεν έχει να κάνει με νηστείες και άλλες προσηλώσεις σε ό,τι η εκκλησία επιτάσσει. Την νηστεία, αν ποτέ θα την έκανα, θα ήταν για λόγους καθαρής αποτοξίνωσης του οργανισμού.

Είσαι σίγουρη ότι είναι συσπάσεις? Γιατί είχα κι εγώ στο πρώτο τρίμηνο και το κατάλαβα γιατι ένιωθα κάτι σαν να με τσινάει από κάτω. Πήγα και μου είπε να πάρω το prepar(δεν ξέρω αν το γράφω σωστά) το οποίο είναι το πιο αποτελεσματικό απ΄ότι έχω ακούσει

Είσαι σίγουρη ότι είναι συσπάσεις? Γιατί είχα κι εγώ στο πρώτο τρίμηνο και το κατάλαβα γιατι ένιωθα κάτι σαν να με τσινάει από κάτω. Πήγα και μου είπε να πάρω το prepar(δεν ξέρω αν το γράφω σωστά) το οποίο είναι το πιο αποτελεσματικό απ΄ότι έχω ακούσει

Είσαι σίγουρη ότι είναι συσπάσεις? Γιατί είχα κι εγώ στο πρώτο τρίμηνο και το κατάλαβα γιατι ένιωθα κάτι σαν να με τζινάει από κάτω. Πήγα και μου είπε να πάρω το prepar(δεν ξέρω αν το γράφω σωστά) το οποίο είναι το πιο αποτελεσματικό απ΄ότι έχω ακούσει

Εγώ αισθάνομαι πολλές φορές ότι πιστεύω από φόβο μήπως και μου τύχει κανένα κακό, αλλά έχουν υπάρξει και στγιμές στη ζωή μου, που ένιωσα τρομερή ανάγκη να πιστεύσω, σ΄αυτή την επονομαζόμενη ανώτερη δύναμη.Όσο για τον παράδεισο και τα σχετικά δεν μπορώ να μπω σ΄αυτή τη λογική, σ΄ότι δηλαδή αποτελεί κατασκεύασμα της εκκλησίας και είναι για κατανάλωση.

Η σχέση της νονάς με το γιο μου είναι αρκετά καλή, αν και τυγχάνει να είναι η καλύτερή μου φίλη και αυτό συνεπάγει ότι έρχεται αρκετά συχνά στο σπίτι μας, οπότε και για το γιο μου είναι ένα οικείο πρόσωπο. Επίσης εγώ δεν έχω βαφτίσιε κανένα παιδάκι και έτσι δεν μπορώ να σου απαντήσω σ΄αυτό το θέμα. Αλλά ένας άτυπος κανόνας είναι το δώρο της νονάς να είναι παπούτσια κάθε Πάσχα

Έτσι για να μάθουμε να οδηγούμε σωστά και προσεκτικά. Να μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας σ΄αυτό το κόσμο, υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, που μας πονάνε και δεν θέλουν να μας χάσουν.....

Δεν έχω απάντηση στην ερώτηση σου γιατί κι εγώ είμαι έτσι ακριβώς, σε σημείο που να σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, αν και πολλές φορές το έχω προσπαθήσει, είναι η φύση μου αυτή, τι να πω. Το θέμα είναι πόσο μπορεί ν αμε αντέξει ο άλλος, και ειδικά ο άντρας μου....

Μετά απ'όλα όσα ειπώθηκαν ένα είναι το σίγουρο: θέλουν πολύ υπομονή και αστάλινες αντοχές οι σχέσεις για να διατηρηθούν. Είναι σαν τα λουλούδια. Θέλουν τακτικό πότισμα για να μην μαραθούν. Γιατί άμα μαραθούν χρειάζεσαι πολλαπλάσιο κόπο για να τα αναστήσεις και ίσως να μην το καταφέρεις και ποτέ.......

bembini ποτέ δεν έκατσα να σκεφτώ πως είναι να μεγαλώνεις με έναν γονιο και πόσο δύσκολο είναι αυτό. Ενδιαφέρουσα η εμπειρία σου, με βοήθησε να δω και μια άλλη οπτική.

Σχετικά με την οικονομική κατάσταση ναι παίζει σημαντικό ρόλο στην απόφαση ενός ζευγαριού να κάνει ή να μην κάνει παιδιά αλλά μια καλή οικονομική κατάσταση μπορεί να μετατραπεί σε κακή ανα πάσα στιγμή και το αντίστροφο. Τι θα έπρεπε να γίνει τότε? Πορεύεσαι με βάση τα δεδομένα σου κάθε φορά και προσπαθείς το καλύτερο για τα παιδιά σου.

bembini έγραψε: Εύχομαι να μπορέσεις να πας! Έχω ζήσει Κέρκυρα,είναι πολύ όμορφα. Χρειάζεται όμως χρόνο για αν την δεις με άνεση και χωρίς κούραση. Αν τελικά πας να μου πεις να σου γράψω ποια μέρη αξίζει να δεις.

zaxarenia έγραψε: Χαίρομαι που σε ενθουσίασαν τα μέρη μας! Γενικά έχει πολύ τουρισμό, ειδικά από πέρσυ που φτιάχθηκε και η Εγνατία. όλη η βόρεια Ελλάδα ήρθε.

Είναι πολύ εύκολο να ρίχνεις τις ευθύνες στο τρίτο άτομο! Σε απενοχοποιεί απ' τα δικα΄σου λάθη, τις δικές σου παραβλέψεις στο γάμο και γνεικά σ εκάνει να αισθάνεσαι ο αδικημένος. όμως κατά 90% το τρίτο άτομο εμείς το βάζουμε στη σχέση μας, με τη στάση αμς, την αδιαφορία μας κλπ

zaxarenia έγραψε: zaxarenia πήγες στα μέρη μας!! Από κει είναι η μαμά μου, έχουμε το εξοχικό μας και πηγαίνουμε κάθε χρόνο. Βέβαια εγώ τα έχω βαρεθεί αυτά τα μέρη αλλά φέτος επειδή, με το καλό θα έχω γεννήσει, θα πάμε μόνο στο εξοχικό. Τέλος πάντων καλό είναι κι αυτό, απ' το τίποτε, δεν βαριέσαι..

Επειδή είμαι παντρεμένη και με τον ίδιο άνθρωπο 15 χρόνια θα προσεγγίσω το θέμα μέσα στα πλαίσια του γάμου. Το θέμα είναι πολύπλοκο και δεν έχει καθαρές απαντήσεις, εξαρτάται τι έχει βιώσει ο κα-θένας μέσα στη δική του οικογένεια(ποιος ήταν ο ρόλος των δυο γονιών, ποιος είχε "το πάνω χέρι", αν μεγάλωσε σε μονογονέϊκη οικογένεια κλπ)αλλά και τι προσδοκίες-απαιτήσεις έχει από έναν γάμο , όπως και τι μπορεί ν΄αντέξει, πόσο μπορεί να υποχωρήσει, πόσο μπορεί να βάλει στην άκρη προσωπικές επιθυμίες ή πράγματα που μέχρι χθες ήταν προτεραιότητά του. Η δική μου άποψη που αφορά τους βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη σχέση είναι: -το οικονομικό, φέρνει γκρίνια, μιζέρια, προσβολές, αλληλοκατηγόριες κλπ -η έλλειψη κοινών ενδιαφερόντων που στην αρχή αντέχεις, ενώ στη συνέχεια συχτυρίζεις τον εαυτό σου που τον παντρεύτηκες και εκείνον που δεν θυμίζει σε τίποτε αυτόν που κά-ποτε γνώρισες. -οι διαφορετικές προσδοκίες απ' τη ζωή αλλά και οι διαφορετικές στάσεις ζωής πάνω σε βασικά θέματα όπως το μεγάλωμα των παιδιών, τις προσπάθειες επαγγελματικής ανέλιξης ή το αντίθετο κλπ -την σχέση με τους γονείς. Άλλοι τους απομακρύνουν διακριτικά απ΄τη ζωή τους κι άλλοι δεν απογαλακτίζονται ποτέ. Μπορώ να αναφερθώ σε χιλιάδες αλλά νομίζω ότι τα βασικά, κατ΄εμένα, τα είπα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι θέλει πολύ προσπάθεια να διατηρηθούν οι σχέσεις στο χρόνο γιατί πάντα θα βρίσκεται κάτι να τις δοκιμάζει, κι αυτό το λέω με κάθε επίγνωση αφού η δική μου σχέση ποτέ μα ποτέ δεν είχε μια ευθύγραμμη πορεία, πολλά προβλήματα, πολλά εμπόδια, μεγάλη προσπάθεια για κατάκτηση πραγμάτων που για άλλους είναι αυτονόητα, ελπίζω μόνο να αντέξουμε…….

ζουμπι έγραψε: Πω πω ρε ζούμπι, τι βιώματα έχεις κι εσύ! Διάβασα κι άλλη μία απάντηση σου σ΄ένα άλλο θέμα και καταλαβαίνω ότι από πολύ μικρή αναγκάστηκες να αναλάβεις ρόλους που βάραιναν τους παιδικούς σου ώμους. Ελπίζω η ζωή να σε αντάμειψε στη συνέχεια....

ΜΠΕΜΠΟΥΛΗ, τι ωραία που έχετε επαφή. Αυτό είναι το μόνο που θα ήθελα να ξαναζήσω απ' τα μαθητικά μου χρόνια! Ήθελα, από καθαρή περιέργεια, για να είμαι ειλικρινής, να μάθω τι απέγιναν όλοι αυτοί οι συμμαθητές για τους οποίους κάποτε είχαμε σχηματίσει και άποψη τι θα κάνουν στη ζωή τους. Πέσαμε μέσα? Πώς άλλαξαν στο πέρασμα του χρόνου? ΄Πώς προχώρησαν επαγγελματικά? Και πολλές άλλες ερωτήσεις μου που θα ήθελα να απαντηθούν.

Καλά λες! Αυτό το έχω παρατηρήρησει πολλές φορές. Δεν μπορεί να κάνει ευτυχισμένο ένα παιδί το super σπίτι, ντύσιμο και παιχνίδια και το αντίθετο. Αρκεί να ασχοληθείς μαζί του, να του δείξεις αγάπη και σεβασμό, αυτά του μετράνε. Τουλάχιστον αυτό βλέπω εγώ ως μαμά.