ΑΡΤΕΜΗ

Θα συμφωνήσω ΑΡΚΑΔΙ, είναι πολύ καλό αλλά να προσέξεις να ρίξεις τη σκόνη στον κάδο του πλυντηρίου και όχι στη θήκη γιατί αν το βάλεις στη θήκη πρέπει να το αραιώσεις με νερό και αυτό θα σου σπάσει τα νεύρα. Αν βέβαια θέλεις κάτι πιο εξηζητημένο θα απευθυνθείς στα βιολογικά.

Επίσης φοβάμαι οτι: - θα μας ταράξουν στη φορολογία και στα έκτακτα μέτρα και δεν θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε - θα συνεχίσω για πολύ καιρό να μην κάνω απολύτως τίποτε στη δουλειά γιατί δεν υπάρχει καθόλου δουλειά τώρα - το Πάσχα θα το περάσουμε με βρόχή, καμία ελπίδα δηλαδή ν΄αλλάξει η διάθεση -ότι αν συνεχίσω να γράφω θα αρχίσω να λέω βλακείες Τέλος όμως δεν φοβάμαι καθόλου τις ακσταρίδες, αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε βράδυ βολτάρουν στην κουζίνα μου.

Γεια σου κι από μένα! Αυτό που θα σου πρότεινα εγώ είναι να κάνεις μία συζήτηση με τον άντρα σου και από κοινού να βρείτε μία μέρα, που θα μπορεί αυτός να τα κρατήσει έστω για λίγο και εσύ να κάνεις κάτι για σένα, οτιδήποτε πιστεύεις ότι θα σε χαλαρώσει. Άν συνεχίσεις να βιώνεις όλο αυτό θα εξαντληθείς και όλα θα σου φταίνε. Όλοι έχουμε περάσει απ' αυτή τη φάση αλλά πίστεψέ με εκτός από γονείς είμαστε και άνθρωποι και έχουμε ανάγκη από το δικό μας χώρο και χρόνο, αλλιώς μαζεύουμε πολλά απωθημένα που δεν ξέρεις ποτέ πότε και με ποιο τρόπο θα ξεσπάσουν.

Δεν νομίζω ότι η εξωτερική εμφάνιση παίζει τόσο καταλυτικό ρόλο στις συνανα-στροφές των ανθρώπων. Μπορεί σε μικρότερες ηλικίες να έχει σημαντική θέση λόγω προ-τύπων, αλλά μεγαλώνοντας βλέπω ότι τα κριτήρια διαφοροποιούνται. Αυτό που βλέπω εγώ να κυριαρχεί είναι η κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Ναι εκεί έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται, μπαίνουν ταμπέλες και γενικά δημιουργούνται οι αντίστοι-χες παρέες. Ειδικά για μένα που μένω στην επαρχία βλέπω ότι η δουλειά που κάνεις, το μαγαζί που ψωνίζεις, η δουλειά του άντρα σου αλλά και των γονιών σου ακόμη, το αν έ-χεις δικό σου σπίτι ή αν ακόμη μένεις στο νοίκι σ΄αυτή την ηλικία, όπως και πολλά άλλα παίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που σε αντιμετωπίζει ο άλλος. Βέβαια να μην παρα-βλέψουμε την προσωπική αξία και την προσωπικότητα κάποιου που μπορεί να αναδια-μορφώσουν το σκηνικό που δημιουργούν τα όσα προανέφερα. Πάντων εκ των πραγμάτων μια καλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση σε βάζει εκ προοιμίου σε πιο πλεονεκτική θέ-ση. Εγώ αυτό το επίπεδο υστερώ κατά πολύ αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν με νοιάζει καθό-λου. Πάντα βρίσκεις ανθρώπους να συναναστραφείς που θα ταιριάζουν τα χνώτα σας που λένε.

Στην πρώτη εγκυμοσύνη φάνηκε στις αρχές του 6ου ενώ τώρα στη δεύτερη στα μέσα του 4ου. Βέβαια πάντα εξαρτάται από τον σωματότυπό σου. Αυτά, με το καλό

Ας λήξει πλέον αυτό το θέμα του θηλασμού! Έχουν ειπωθεί όλες οι δυνατές απόψεις, άλλωστε η κοπέλα που το έθεσε δεν βλέπω να πολυενδιαφέρεται να ακούσει τις απόψεις σας. Δεν την έχω δει εδώ και σελίδες να γράφει κάτι.

Φοβαμαι πως με όλη αυτή την οικονομική κρίση που πλήττει και το σπίτι μας δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των παιδιών μου. Φοβάμαι επίσης μην προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Ανθή έγραψε: Πες τα ρε ΑΝΘΗ, έλεος πια! Οι καλές μάνες που θηλάζουν και οι κακές που δεν θηλάζουν και πρέπει να τις στείλουμε στο πυρ το εξώτερο.

Εγώ τις κάλτσες δεν τις σιδέρωσα ποτέ. Τα υπόλοιπα τα σιδέρωνα μέχρι 2,5 όχι ότι το θεωρούσα απαραίτητο αλλά από συνήθεια. Τώρα σταματησα γιατί βαρέθηκα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει σωστό ή λάθος.......

το θέμα της φιλίας μ΄έχει απασχολήσει πολύ όπως και όλες. Πάντα θεωρούσα ότι όλοι οι άλλοι έχουν τις τρομερές παρέες, τις τρομερές ζωές, ότι βγαίνουν έξω με διαφορετικούς ανθρώπους κάθε φορά, ότι τέλος πάντων υπάρχει ποικιλία ανθρώπων στη ζωή τους. Όσο όμως πιο πολλούς ανθρώπους γνώριζα καταλάβαινα ότι όσο μεγαλώνουμε τόσο περιοριζόμαστε, ίσως είναι η φυσική ροή της ζωής. Πάντως εγώ που έχω ζήσει σε 3 διαφορετικές πόλεις που έπρεπε να δημιουργήσω σχέσεις απ΄την αρχή σε πληροφορώ ότι πάλεψα πολύ για να δημιουργήσω φιλίες. Πάντα εγώ έπαιρνα την πρωτοβουλία να τις πάρω τηλέφωνο και να τους προτείνω να βγούμε. Τώρα βρίσκομαι σε ένα ικανοποιητικο επίπεδο αλλά πάλι πρέπει να παλέυεις, να έχεις μια τακτική επικοινωνία γιατί μετά ξεχνιέσαι. Όσο για το γάμο που λες πίστεψε με κι εγώ ελάχιστες φίλες είχα τότε, πριν 7 χρόνια που παντρεύτηκα, οι συγγενείς ήταν αυτοί που γέμισαν τα τραπέζια. Και πάντα με στεχοχωρούσε όταν έλεγαν άλλες για το γάμο τους ότι "εμείς καλέσαμε κυριώε φίλους" ή ότι"ευτυχώς φύγανε νωρίς οι συγγενείς και μείναμε οι φίλοι και διασκεδάζαμε μέχρι το πρωϊ"

ΝΕΦΕΛΗΠ ΚΑΙ ΑΝΘΗ παρόλο που έχω ξαναγράψει σ΄αυτό το θέμα θέλω να πω ότι μ΄αυτά που γράψατε συμπληρώσατε πλήρως αυτά που σκέφτομαι κι εγώ.

MARIMARI διάβασα πολύ προσεκτικά αυτά που έγραψες. Μην παίρνεις φωτιά! Το τι δικαιούνται τα παδιά μας το ξέρει ο κάθε γονιός και προρπαθεί να το προσφέρει.Εδώ ο καθένας τη γνώμη του εκφέρει, με κάποιες διαφωνείς, με κάποιες όχι. Δεν θα μπω σε διαδσικασία αψιμαχίας μαζί σου. Ούτε ο τύπος μου είναι αυτός, ούτε είχα τέτοιες προθέσεις. Ο καθένας λειτουργεί κατά το δοκούν έχοντας, οι περισσότεροι τουλάχιστον, την διάθεση και την πρόθεση να κάνουν το καλύτερο δυνατό για το παιδί τους. Μέσα σ΄ όλες αυτές τις προσπάθειες τους κρίνονται απ'΄τους γύρω άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Ας μην συνεχίσω να γράφω όμως γιατί θα γίνω τουλάχιστον γραφική και είναι κι αργά.

ΜΑΡΙΜΑΜΑΡΙ έλεος! Τι απολυτότητα θεε μου. Έχω ήδη ένα παιδί το οποίο δεν θήλασα γιατί δεν μπορούσα. Τον Ιούλιο γεννάω το δεύτερο και από επιλογή δεν θα το θηλάσω. τι σημαίνει? Ότι δεν κάνω θυσίες για τα παιδιά μου? Μην τρελαθούμε τελείως που θα κρίνεις τις θυσίες μιας μάνας από το αν θα θηλάσει το παιδί της η όχι. Έχω την αίσθηση ότι έχεις συγκεχυμένη άποψη για την λέξη θυσία, που η έννοια της είναι πολύ πλατιά και περιλαμβάνει τόσα πράγματα. Μην είσαι λοιπόν απόλυτη, άλλωστε από ένα σημείο και μετά στη ζωή κάθε μέρα θα κρινόμαστε απ΄παιδιά μας με βάση τις θυσίες που κάναμε γι΄αυτά. Πίστεψε με δεν θα κατηγορηθώ απ' αυτά γιατί δεν τα θήλασα. Αυτά, γιατί με νευριάζουν τέτοιες απαντήσεις.

. crazy συμφωνώ απόλυτα σ΄΄ όλα όσοα γράφεις, βιώνω το ίδιο ακριβώς κι ας μην 'εχουμε μαγαζί. Τα προβλήματα και τα συναισθήματα είναι ακριβώς τα ίδια μ΄αυτά που περιγρά-φεις. Ας κάνουμε υπομονή, ελπίζοντας γιατί αν κάτσω και σκεφτώ τα πράγματα στις πραγ-ματικές τους διαστάσεις είναι να πάω να κοπανηθώ σε κανέναν τοίχο.

tsoli πόσο δίκαιο έχεις όταν λες ότι κολλάει το μυαλό μ΄αυτα που διαβάζουμε εδώ μέσα. Κι εχώ δεν θα ξαναμπω σε τέτοια θέματα γιατί έχουμε στην οικογένεια μας και ιστορικό προεκλαμψίας και ε΄χω 25% πιθανότητες να πάθω τα ίδια. Άλλα δεν θέλω να το σκέφτομαι, Για την ιστορία σου λέω ότι στην πρώτη μου εγκυμοσύνη άρχισα να πρήζομαι στον 8ο μήνα και μετά από καμια 20αριά μέρες γέννησα

Έχω κάνει άπειρες υποχωρήσεις που ποτέ δεν φαντάστηκα. Τώρα αν θα συγχωρούσα το κέρατο θα σου απαντούσα κατηγορηματικά ΟΧΙ΄αλλά δεν ξέρω πως θα σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή που θα συνέβαινε. Ίσως να ένιωθα συναισθηματικά ανώριμη για να φύγω απ' αυτό το γάμο, ίσως να μην ήθελα να γυρίσω τη ζωή νου τούμπα. Δεν ξέρω. Όσο για την αδικία που λες είναι πολύ γενική η ερώτηση. Έχω δικαιολογήσει και συγχωρήσει πάρα πολλές.

Μακάρι να μπορέσουμε να δούμε κάποτε τη ζωή έτσι γιατί φοβάμαι ότι τα προβλήματα της καθημερινότητας απορροφούν τόσο πολύ την προσοχή μας που δεν έχουμε ούτε χρόνο, ούτε διάθεση να ζήσουμε....

Γεια σου κι από μένα. Διάβασα το ξέσπασμα σου όπως το χαρακτήρισες καθώς και την δεύτερη μεγάλη σου απάντηση που λες πως βρέθηκε καποια λύση μέσω του λογιστή σας. Αυτό που ήθελα να σου πω είναι πως παρόμοια ξεσπάσματα έχω κάνει κι εγώ για τους ίδιους λόγους. Βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση και γενικά πολλά πράγματα στη ζωή μου περιστρέφονται γύρω απ΄αυτή. Ο τρόπος που σκέφτομαι, που λειτουργώ, οι κινήσεις και οι επιλογές που κάνω. Σίγουρα ξέσπασες μία φορά, θα ξαναξεσπάσεις, θα ηρεμήσεις και ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται. το θέμα είναι να βρεις τον τρόπο να διαχειρίζεσαι καταστάσεις στρεσογόνες σαν αυτές που αντιμετωπίζεις τώρα και πάντα τα συζητάς αυτά που σε πιέζουν με τον άντρα σου. Στο λέω γιατί βιώνω όλο αυτό που περιέγραψες 5 χρόνια τώρα.Αυτό όμως που κατάλαβε τώρα τελευταία είναι ότι πρέπει να είμαι ψύχραιμη γιατί η ζωή είναι τρομερά απρόβλεπτη.Αυτά και εύχομαι καλές δουλειές.

Γέννησα στην 35η εβδομάδα με φυσιολογικό τοκετό.

Καλημέρα! Αυτή η εξεταση είναι έγκυρη, την έχω κάνει κι εγώ.Θα την καταλάβεις γιατί θα είναι αυξημένος ο αριθμός των.......(δεν θυμάμαι τώρα το όνομα)και φαντάσου την έκανα προσφατα. Καλά αποτελέσματα να έχεις....

Μην κάνεις τέτοιες σκέψεις. Η γέννηση του παιδιού θα είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση τόσο για σένα όσο και γι΄αυτόν και όπως δεν ξέρεις πως θα αντιδράσεις εσύ άλλο τόσο δεν μπορείς να προβλέψεις, να μαντέψεις ή να προδικάσεις και τη δική του αντίδραση. Συνήθως οι άνθρωποι γίνονται πολλοί υπεύθυνοι μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις, γιατί όχι και ο δικός σου άντρας? Άσε τον καιρό να περάσει, να χαρείς την σχέση σου. Αν έχεις όμως αμφιβολίες, αν σε βασανίζει η όλη του συμπεριφορά τότε συζήτησε ανοιχτά μαζί του. Αν απλά τα σκέφτεσαι όλα αυτά έτσι για να τα σκέφτεσαι και να έχεις κάτι να προβληματίζεσαι τότε προσπάθησε να χαλαρώσεις και να δεις μέσα σου τι πραγματικά φταίει

Βλέπω ότι έχουμε την ίδια ηλικία. Εγώ περιμένω το δεύτερο παιδί μου τον Ιούλιο. Πρέπει να έχεις πολύ κουράγιο και ψυχικά αποθέματα για να κάνεις και τέταρτο παιδί.Μμράβο! Τις θαυμάζω αυτές τις μαμάδες. Να σου ζήσουν τα παιδιά σου και με το καλό το τεταρτο.

ΚΑΛΗΜΈΡΑ! Κι εγώ στον 5ο μήνα είμαι και έχω αυτόν τον πόνο που λες, αν κατάλαβα καλά απ΄την περιγραφή. Δεν του δίνω σημασία, γιατί όπως λες είναι επιφανειακός. Γενικά έχω διάφορους πόνους σε διάφορα σημεία της κοιλιάς, της πλάτης, του στήθους αλλά αν κάτσω και ασχοληθώ εκτενέστερα θα τρελαθώ και οι μήνες που έχω μπροστά μου μέχρι να γεννήσω είναι πολλοί. Βέβαια αν εσύ γενικά ως άνθρωπος ανησυχείς και ο πόνος επιμένει ρώτα κι έναν γιατρό

ΚΑΤΚΑΤ έγραψε:

Καλημέρα! Όντως είναι πολύ καλό! Πολύ κατατοπιστικό!