το να κάνεις έκτρωση είναι σίγουρα μια δύσκολη απόφαση που κατα τηνγνώμη πρέπει να την πέρνει το ζευγαρι,αν είναι μάζι ή ηγυναίκα μόνη της.
όταν ήμουν ελεύθερη είχα αποφασισει,χωρις να είμαι έγκυος, οτι αν συνέβαινε κατα λάθος δεν θα το κρατούσα.Και αυτό γιατι θεωρώ το οτι να κάνεις παιδι,δεν είναι παίξε γέλασε,φέρνεις έναν ανθρώπο στον κόσμο, και δεν ήθελα να το κάνω αν δεν ήμουν έτοιμη και συνειδητοποιημένη και όριμη ώστε να μεγαλώσω έναν άνθρωπο.
Βέβαια για καλή μου τύχη δεν έμεινα,οπότε δεν μπήκα σε αυτη τη διαδικασία.
Η αλήθεια είναι όμως οτι δεν μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου, και να τον καταλάβουμε πόσο μάλλον να τον κρίνουνουμε ή ακόμα χειρότερα να τον κατακρίνουμε.
την απόψη που είχα την συζύτησα μια φορα πριν 5-6 χρόνια που είχα καθυστέρηση με την κουμπάρα μου.την εποχη εκείνη δεν δούλευα ούτε εγω ούτε και ο συντροφος μου,που είναι πλέον άντρας μου.όταν είπα στην κουμπάρα μου οτι αν είμαι έγκυος θα το ρίξω μόνο που δεν με έφαγε.μέχρι να αδιαθετήσω με είχε γεμίσει τύψεις.
το ωραίο είναι οτι πριν λίγο καιρο και έχοντας 2 παιδιά η κουμπάρα μου έκανε έκτρωση.όταν μου το είπε εγώ την στήριξα,αλλα είχε παράπονα γιατι οι άλλοι δεν την καταλάβαιναν και την πίεζαν να το κρατήσει.
τελικά η απόφαση είναι δίκή μας και κάνεις μα κανείς δε μπορει να καταλαβει και να έρθει στη θέση μας