Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Μια φιλη μου εμεινε εγκυος...περνει τον γιατρο της κ της ειπε οκ...ελα σε μια εβδομάδα να σε δω.αρχιζει αιμοραγια πριν παει στο γιατρο κ της λεει κατσε στο κρεβάτι...κ μην σηκωθεις καθολου.Εγω επέμενα κ της ειπα δεν ειναι σωστο χωρις υπέρηχο.Αυτη ακουει το γιατρο της...η αιμοραγια συνεχιζει με περισσοτερη ροη.Με παρακαλαει να της κλεισω ραντεβου στον γιατρο μου...πήγε ηταν 6 εβδομαδων κ 3 ημερων.Το μωρακι ηταν πολυ μικρο κ δεν χτυπουσε η καρδια.Ο γιατρος της ειπε οτι κατι δεν του πηγαινε καλά...και ειχε μια πολυ μικρη αποκολληση.Της ειπε να παει μετα απο 5 ημερες να την ξαναδει...δεν παει γιατι αποφασισε να μεινει στον προηγουμενο γιατρο....της ερχετε αιμοραγια μεγαλύτερη παει στο Αττικο κ της ειπαν με τα πολυ καλα μηχανηματα που εχουν μωρο δεν υπάρχει ελα αυριο να το βγάλουμε παλλινδρόμησε...την επόμενη παει σε μεγαλο μαιυτηριο ιδιωτικο κ της ειπαν υπάρχει μωρο αλλά ακουνε πολυ εξασθενημένα την καρδιά του...αποφασίζει να μεινει στον γιατρο του αττικού....εχουν περάσει 4 εβδομάδες απο τοτε δεν εχει κανει υπέρηχο, εχει αιμοραγια...και μενει ξάπλα!!!Πως το βλεπετε αυτο?εγω δεν της λεω τιποτα πια γιατι δεν με ακουσε σε τιποτα...

Δημοσίευση

Κι εμενα στην πρωτη μου εγκυμοσυνη μου ειπε καλυτερα να μεινω στο κραββατι παρα να μετακινηθω..Ομως αφου η κατασταση συνεχιζε μετα απο 4 μερες πηγα στο νοσοκομειο οπου και μου εκαναν εισαγωγη

Δημοσίευση

και εγω ειχα τη ιδια απορια αλλα οι γιατροι δεν θελουν να κινησε οταν εχεισ αιμοραγια.ειχα και εγω αποκολληση με αιμα παρασκευη και φαντασου σταματησε το αιμα το σαββατο ευτυχως και με δεχτηκε στο γραφειο του την κυριακη.δεν κανει να κουνιεσαι με αιμοραγια. το θεμα ειναι να σταματησει η αιμοραγια.α!το κυριοτερο πρεπει να εμπιστευεσαι το γυναικολόγο σου εκτοσ τραγικων περιπτωσεων γιατι και εγώ παλαιότερα που ειχα μαι αποβολή αλλαξα 10 γιατρου ς και ακουσα χιλιες γνωμες αυτο ειναι κακό.ας καταλήξει σε ένα γιατρό και να έχει καθημερινή επικοινωνία για να της λέει τι να κάνει.Γνώμη μου.τι να πω ελπίζω να πανε ολα καλα στην κοπέλα.Στηριξέ την αρχικά ψυχολογικα γιατι σιγουρα ειναι σε πανικο.

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...