Λαμπαροσκόπηση πριν την εξωσωματική?????

[Nikol.]

ΚΟριτσάκια μου θέλω τα φώτα σας..

Μετα απο σχεδόν 2 χρόνια αποτυχιών με 6 μήνες serpafar και 3 σπερματεγχύσεις λέω να προχωρήσω σε εξωσωματική.

Το μόνο που έχω είναι πολυκυστικές και δεν κάνω κάθε μήνα ωορρηξία κάνω όμως..ολα τα άλλα τέλεια.

Αυτό που με προβληματίζει είναι αν πρέπει να κάνω λαπαροσκόπηση πριν την εξωσωματική, όλα τα άλλα τα έχω κάνει....μην τυχόν έχω κάτι κ δεν το έχουμε δει γιατί πάει πολύ 2 χρόνια χωρίς ουσιαστικό πρόβλημα...

Απο την άλλη δεν θέλω να κάνω χειρουργείο έτσι απλα για να δω....

Εσείς απο την εμπειρία σας τι κάνατε ???

προχωρήσατε σε εξωσωματική ή κάνατε πριν λαπαροσκόπηση????

[ΛΙΖΑ]

κάποιοι γιατροί λένε μετά από αποτυχημένη εξωσωματική να γίνεται λαπαρασκόπηση.

Εγώ νομίζω όμως ότι πρέπει να γίνει πριν, γιατί αναδεικνύει (και καμια φορά θεραπεύει κιόλας, γιατί μπορεί να είναι και παρεμβατική) προβλήματα που δεν διαγιγνώσκονται αλλιώς και μπορεί νά είναι η αιτία του προβλήματος (πχ συμφύσεις, ενδομητρίωση που βλάπτουν ωοθήκες, σάλπιγγες, μήτρα).

Εγώ έκανα το Μάρτιο. Βγήκα τη ίδια μέρα. Γίνεται με νάρκωση κρατάει λίγο. Εχει 3 τομοόυλες του 1 εκατοστού η κάθε μία. Μία στον αφαλό και δύο δεξξιά και αριστερα στη γραμμή του μαγιώ. Πήρα 5 μέρες αντιβίωση και τα 4 ράμματα που είχα συνολικά μου τα αφαίρεσαν σε 1 βδομάδα. Πονούσα ανεκτά για 4 μέρες περίπου. Ετυχε και την έκανα Παρασκευή οπότε δεν έχασα μέρες δουλειάς (εκτός από τη μέρα της εγχείρισης).

Εγώ είχα ανεξήγητη υπογονιμότητα, γι' αυτό την έκανα. Βρέθηκαν 3 μικρές εστίες ενδομητρίωσης που μάλλον δεν "έφταιγαν" , πάντως τις καυτηρίασε. Τον Ιούλιο έκανα εξωσωματική (γιατί είχα χάσει την υπομονή μου) και τώρα είμαι έγκυος στον 4ο μήνα! Ακόμα δεν ξέρουμε πιο ήταν το πρόβλημα, όμως πιστεύω ότι αν στενοχωριέσαι πρέπει να κάνεις βήματα. Αν είσαι κουλ και μικρή (εγώ 34) έχεις την πολυτέλεια να περιμένεις γιατί καμιά φορά είναι μόνο θέμα χρόνου

Αυτό που έχεις εσυ, πάντως, είναι από τα προβλήματα που ξεπερνιώνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Συμβουλέψου βέβαια το γιατρό σου - εμένα πάντως η άποψή μου είναι ότι πριν την εξωσωματική πρέπει να έχουν γίνει οι απαραίτητες εξετάσεις όλες για να έχει αυτή περισσότερες πιθανότητες ή και να αποφευχθεί αν διαπιστωθεί κάτι που ξεπερνιέται με άλλο τρόπο. Μαζί μπορείς να κάνεις και υστεροσκόπηση (κοιτάζει μέσα στη μήτρα ) αν δεν έχεις κάνει ήδη.

Σου εύχομαι καλή επιτυχία!!!!

(ΥΓ κι εγώ είχα κάνει 2 σπερματεγχύσεις που δεν πέτυχαν)

[Nikol.]

Λίζα μου ευχαριστώ για την απάντησή σου, δυστυχώς είμαι 33 μισό .

Υστεροσκόπηση έχω κάνει πέρυσι, αφαίρεσα ενα μικρό πολύποδα.

Απλά επειδή η σαλπιγγογραφία ήταν ο.κ., και επειδή δεν έχω συμπτώματα ενδομητρίωσης, πόνους... (αν υπάρχουν) έλεγα να το αποφύγω κ για ψυχολογικούς κ για οικονομικούς λόγους....

ομως έχεις απόλυτο δίκιο ότι πριν την εξωσωματική πρέπει να έχουν γίνει οι απαραίτητες εξετάσεις για να έχει αυτή περισσότερες πιθανότητες....και αυτός είναι ο λόγος που προβληματίζομαι....

Είμαι κ ανυπόμονη κ θέλω να ξεκινήσω κατευθείαν.............

ευχαριστώ πολύ φιλάκια.

[bourique1983]

νικολ μου ευχομαι ολα να πανε καλα και να κανεις γρηγορα την εξωσωματικη σου και να εχεις πολλα πολλα θετικα αποτελεσματα...

περιμενουμε νεα σου!

[Τόμα]

Νικολ μου εγω ειχα ενδομητριωση και εκανα λαπαροσκοπηση.

Ο γιατρος μου ειπε μετα τη λαπαροσκοπηση και κατι ενεσεις για παυση της περιοδου να προσπαθησουμε για 4 μηνες μονοι μας. Αν δεν εχουμε αποτελεσμα να προχωρησουμε σε τοποθετηση. Ευτυχως εμεινα εγκυος φυσιολογικα τον 3 μηνα προσπαθειων.

[Nikol.]

Ευχαριστώ πολύ bourique μου.

Τόμα μου την θυμάμαι την δική σου περίπτωση μην ξεχνάς είμαι παλιό μέλος...

Είχες συμπτώματα ενδομητριωσης και εκανες λαπαροσκοπηση?

η το βρήκατε το πρόβλημα μετά?

[ΛΙΖΑ]

Κι εμένα ο γιατρός μου είχε προτείνει θεραπεία για 3-4 μήνες για την μικρή ενδομητρίωση που βρήκε, αλλά εγώ προτίμησα την εξωσωματική γιατί είχα χάσει την υπομονή μου και γιατί επειδη η περίπτωσή μου ήταν πολύ ήπια δεν το πολυπίστεψα ότι έφταιγε αυτό - Μπορεί όμως να είσαι περίπτωση σαν την Τομα. Δεν έχει πάντα συμπτώματα η ενδομητρίωση - επίσης νομίζω ότι παίζει ρόλο που είναι η εστία - μπορεί να είναι μικρή αλλά σε σημείο κακό.

Κι εγώ στην υστεροσκόπηση είχα έναν πολύποδα και μου τον αφαίρεσαν... Είδες, κι άλλο κοινό εκτός από την ηλικία (είμαι 34 στα 35 εγώ). Ευχομαι να συνεχιστούν τα κοινά και σύντομα να είσαι κι εσύ έγκυος!

[Nikol.]

Σε ευχαριστώ πολύ Λιζάκι μου.

[Τόμα]

Nikol. έγραψε:

Ευχαριστώ πολύ bourique μου.

Τόμα μου την θυμάμαι την δική σου περίπτωση μην ξεχνάς είμαι παλιό μέλος...

Είχες συμπτώματα ενδομητριωσης και εκανες λαπαροσκοπηση?

η το βρήκατε το πρόβλημα μετά?

Νικολ μου ναι ειχα συμπτωματα. Ειχα πολλους πονους στην περιοδο. Επισης ειχα πολυ αιμα στην περιοδο και ο γιατρος ειχε δει την κυστη-ενδομητριωση στην ωοθηκη με υπερηχο.

Καλη επιτυχια χωρις αγχος και ολα θα πανε τελεια Φιλακια.

[XELONITSA]

ΝΙΚΟΛ εγώ έκανα εξωσωματική αλλά δεν έχω κάνει ποτέ λαπαροσκόπηση. Η εξωσωματική πέτυχε (άσχετο αν παλλινδρόμησε μετά). αυτά από εμένα, καλή επιτυχία σε ότι και αν κάνεις.

[teri]

Nikol δεν ξέρω αν θα σε βοηθησει η ιστορία μου!Εγω πριν λίγα χρόνια έκανα λαπαροσκόπηση και αφαίρεσα τρείς μεγάλες κύστες ενδωμητρίωσης.Εκανα θεραπεία 6μηνες με ενέσεις και μετά έπερνα αντισυλ..για να ελλατώσω τις πιθανότητες να έμφανιστεί ξανά μιας και δεν ήμουν ακόμα παντρεμένη.Έδω και δύο και μισο χρόνια προσπαθουμε για παιδάκι αλλά τίποτα.Ξαναέβλαλα κύστη μικρη αυτή τη φορά αλλά πίστεψέ με δεν είναι από αυτό!Είχε και ο άντρας μου πρόβλημα με κιρσικίλη την αφαίρεσε και πάλι τίποτα.Ο γιατρός μου είπε να κάνω μόνο μια σαλπιγκογραφία και πως δε χρειάζετε να ξανακάνω λαπαροσκόπηση μιας και θα ξεκινήσω εξωσωματικη σε λίγους μήνες!Γιατί απλά κουράστηκα να περίμένω χωρίς αποτάλεσμα. Βαλαμε ένα όριο μέχρι τα Χριστούγεννα και ξεκινάμε.Ετσι μέχρι να το πάρουμε απόφαση!Αποψή μου είναι πως δεν έχεις κύστη.Αν ήταν θα φαινόταν στο υπέρηχω και ας μην είχες συπτώματα.Και να υπάρχει θα είναι αμελητέα!Νομίζω ότι δεν είναι απο αυτό.Τώρα αν εσύ θέλεις να μπεις στη διαδικασία για να νοιώσεις καλύτερα κάντο.Ο γιατρός σου θα σε βοηθήσει!Και ο θεός μαζι εύχομαι...

[Nikol.]

Κοριτσάκια μου με βοηθήσατε πάρα πολύ, είμαι στο να μην την κάνω αφού σαλπιγγογραφία είναι ο.κ. κ η περίοδος χωρίς πόνους.

Με ηρεμήσατε πολύ, σας ευχαριστώ ανυπομονώ να ξεκινήσω εξωσωματική.

Μόλις έμαθα ευχάριστα για επιτυχημένη εξωσωματική μιας φίλης με την πρώτη, και μου έδωσε πολύ θάρρος....

Φιλάκια πολλά ......

[esys]

καλησπέρα,

εγώ είχα κάνει σαλπιγγογραφία κατά τη διάρκεια των πρώτων προσπαθειών για εγκυμοσύνη με ελεύθερες επαφές και όλα ήταν οκ. Παρόλα αυτά όταν λόγω προβλημάτων στο σπέρμα καταλήξαμε στην εξωσωματική ο γιατρός με έβαλε να κάνω υστεροσκόπιση. Κατά τη διάρκεια της υστεροσκόπισης μου αφαιρέσανε συμφίσεις. Δεν ξέρω άν ήταν η πιο χρήσιμη εξέταση ή όχι αλλά πάντως την έκανα. Η λογική ήταν να ξέρουμε την κατάσταση της μήτρας και του ενδομητρίου πριν προχωρήσουμε σε τέτοια διαδικασία

[Nikol.]

esys μου. έχω κάνει υστεροσκόπηση πέρυσι, αφαίρεσα ενα μικρό πολύποδα, όλα τα άλλα ήταν καλά...

η λαμπαροσκόπηση με προβλημάτισε ......αλλα μάλλον θα το αποφύγω το χειρουργείο μιας κ δεν έχω συμπτώματα.......προβλήματος.

σας ευχαριστώ κοριτσάκια μου......αντε να πάω για εξωσωματική...ανυπομονώ!!!!!

[dimitra0]

ΝΙΚΟΛ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗΣ??

[dimitra0]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΟΜΑ. ΝΙΚΟΛ ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΟΤΙ ΕΙΧΕΣ ΕΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ?? ΠΟΥ ΦΕΝΑΙΤΕ ΑΥΤΙ?? ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ??

[Τόμα]

dimitra0 έγραψε:

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΟΜΑ. ΝΙΚΟΛ ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΟΤΙ ΕΙΧΕΣ ΕΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ?? ΠΟΥ ΦΕΝΑΙΤΕ ΑΥΤΙ?? ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ??

ΔΗμητρα μου εμενα το καταλαβε ο γιατρος απο την κυστη που ειχα στη ωοθηκη και η οποια δεν υποχωρουσε με τιποτα.

[Nikol.]

dimitra μου δεν έχω κάνει λαπαροσκόπηση... έχω όμως κάνει υστεροσκόπηση για αφαίρεση πολύποδα.

Όσον αφορά τα συμπτώματα δεν έχω ιδέα γι αυτό άνοιξα το θέμα για να αποφασίσω τι θα κάνω. Αν δηλ. φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά κ αν για προληπτικούς λόγους πριν την εξωσωματική πρέπει να γίνει.

Από ότι μου ανέφεραν τα κοριτσάκια εδώ οι πόνοι στην περίοδο και το πολύ αίμα θα μπορούσε να είναι ένδειξη...δεν έχω τίποτα από τα δύο με συμβουλή του κ.Ζισσόπουλου στο gyn, μάλλον δεν χρειάζεται....ΟΥΦ...

οτι άλλο θες αν σε μπερδέψαμε ρώτα....

[filos`ifigen]

ΝΙΚΟΛ ΜΟΥ ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ?ΠΩΣ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ?ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ Να ΣΕ ΔΩ

[filos`ifigen]

αθαίνοντας για την ενδομητρίωση

Μπερή Δέσποινα, ιατρός

Πολλές γυναίκες αναφέρουν ότι πονούν κατά τη διάρκεια της περιόδου. Όταν όμως τα συμπτώματα είναι πιο έντονα, επιδεινώνονται ή ξεπερνούν τα "αναμενόμενα" που έχουμε συνηθίσει να ορίζουμε ως φυσιολογικά, θα πρέπει να ελεγχθούν λίγο περισσότερο, διότι μπορεί να οφείλονται σε παθήσεις που χρήζουν ιατρικής φροντίδας. Μία από αυτές είναι η ενδομητρίωση, η οποία πολλές φορές καθυστερεί να διαγνωστεί επειδή ακριβώς τα συμπτώματά της μοιάζουν αρκετά με αυτά που έχουν οι περισσότερες από εμάς κατά τη διάρκεια της εμμηνορρυσίας.

Τι είναι ενδομητρίωση

Η ενδομητρίωση είναι μία συνηθισμένη και συχνά επώδυνη διαταραχή του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Ο ιστός που επενδύει φυσιολογικά το εσωτερικό της μήτρας (ενδομήτριο) προσκολλάται (εμφυτεύεται) και αναπτύσσεται στην εξωτερική επιφάνειά της ή σε άλλα όργανα, όπως οι ωοθήκες, το έντερο, οι σάλπιγγες ή η ουροδόχος κύστη. Σπανίως έχει βρεθεί ιστός ενδομητρίου και σε περιοχές εκτός της πυέλου, όπως στους πνεύμονες.

Πού οφείλεται η πάθηση

Τα αίτια της νόσου δυστυχώς ακόμη είναι ασαφή. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι ορμόνες και το ανοσολογικό σύστημα παίζουν κάποιο ρόλο, αλλά εν τω μεταξύ υπάρχουν πολλές θεωρίες για τον τρόπο με τον οποίο το ενδομήτριο εμφυτεύεται εκτός της μήτρας.

Σύμφωνα με μία από αυτές, οφείλεται σε παλινδρόμηση και έκτοπη εμφύτευση κυττάρων του ενδομητρίου που αποπίπτει κατά την εμμηνορρυσία. Με απλά λόγια, αντί το αίμα της περιόδου να ρέει προς τα έξω, μικρή ποσότητά του, που περιέχει και τμήματα ενδομητρίου, ακολουθεί αντίστροφη πορεία προς τα πίσω και εισέρχεται στο κατώτερο τμήμα της κοιλιάς (πύελος) μέσω των ανοιγμάτων των σαλπίγγων. Έτσι, κύτταρα ενδομητρίου προσκολλώνται και αναπτύσσονται σε θέσεις εκτός της φυσιολογικής (έκτοπο ενδομήτριο).

Το ενδομήτριο, κατά τη διάρκεια του μηνιαίου γυναικείου κύκλου επηρεάζεται από ορμονικά ερεθίσματα και αφού αρχικά υπερπλαστεί, καθώς οι ορμόνες το προετοιμάζουν για μία ενδεχόμενη κύηση, αν αυτή δεν συμβεί, στη συνέχεια αποπίπτει. Το αίμα και οι ιστοί που αποβάλλονται σε κάθε εμμηνορρυσιακό κύκλο αντιπροσωπεύουν αυτήν ακριβώς τη διαδικασία.

Όταν το ενδομήτριο έχει έκτοπη εντόπιση, οι ιστοί που αποπίπτουν παγιδεύονται στο εσωτερικό του σώματος μη βρίσκοντας διέξοδο, με αποτέλεσμα να προκαλείται μία σειρά προβλημάτων εξαιτίας του εγκλωβισμένου αίματος, των νεκρωμένων ιστών και της φλεγμονώδους αντίδρασης από την αποδόμησή τους.

Ως επακόλουθο, μπορεί να προκληθούν έντονο πυελικό άλγος, ιδίως κατά τη διάρκεια της περιόδου, υπογονιμότητα λόγω των ουλών και των συμφύσεων που δημιουργούνται στις ωοθήκες ή στις σάλπιγγες, και προβλήματα στη λειτουργία του εντέρου.

Ποιες γυναίκες κινδυνεύουν από ενδομητρίωση

Πρόκειται για μία αρκετά συχνή πάθηση, η οποία προσβάλλει περίπου το 10% των γυναικών ηλικίας 16-50 ετών. Μία γυναίκα μπορεί να πάσχει από τη νόσο, αλλά να μην έχει καμία συμπτωματολογία. Η πιθανότητα εμφάνισης συμπτωμάτων είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες 25-40 ετών, δηλαδή συνήθως τα συμπτώματα εκδηλώνονται αρκετά χρόνια μετά την εμμηναρχή (έναρξη εμμηνορρυσίας). Κατά κανόνα, σταματούν στην εμμηνόπαυση και κατά την εγκυμοσύνη, περιόδους που σταματά η εμμηνορυσία.

Φαίνεται ότι υπάρχει κληρονομική τάση εμφάνισης ενδομητρίωσης, αφού οι γυναίκες που αναφέρουν συγγενή πρώτου βαθμού με την πάθηση έχουν δεκαπλάσιο κίνδυνο να πάσχουν και οι ίδιες, σε σύγκριση με όσες δεν έχουν ανάλογο οικογενειακό ιστορικό. Σπανίως, μερικές γυναίκες που πάσχουν από διαταραχή που παρεμποδίζει την ομαλή ροή του αίματος της περιόδου μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης ενδομητρίωσης.

Πώς θα υποψιαστείτε ότι πάσχετε από ενδομητρίωση

Ορισμένες γυναίκες δεν έχουν κανένα σύμπτωμα. Σε άλλες μπορεί να παρατηρηθούν κάποια από τα παρακάτω:

*Επώδυνη εμμηνορρυσία (δυσμηνόρροια). Πυελικό άλγος και κράμπες ενδέχεται να ξεκινούν πριν από την περίοδο, να διαρκούν πολλές ημέρες ύστερα από αυτήν και να συνδυάζονται με οσφυαλγία και πόνο στην κοιλιά. Η ήπια επώδυνη εμμηνορρυσία δεν είναι απαραίτητα παθολογική. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση περιγράφουν τυπικά τον πόνο που νιώθουν ως κάτι διαφορετικό από το φυσιολογικό πόνο της εμμηνορρυσίας και αναφέρουν ότι επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι η ένταση του πόνου δεν είναι αντιπροσωπευτική της έκτασης της ενδομητρίωσης. Γυναίκες με ήπιας βαρύτητας νόσο αναφέρουν έντονο πόνο και άλλες με βαριά νόσο ελάχιστο ή και καθόλου.

*Μερικές φορές, μπορεί να παρατηρείται μεγάλη απώλεια αίματος κατά την περίοδο (μητρορραγία) ή και κολπική αιμορραγία στα μεσοδιαστήματα του κύκλου (μηνορραγίες).

*Αλγος τις ημέρες πιθανής ωορρηξίας (επώδυνη ωοθηλακιορρηξία), δηλαδή την 11-17η ημέρα ενός φυσιολογικού κύκλου 28 ημερών.

*Οξύς πυελικός πόνος κατά τη συνουσία (δυσπαρευνία).

*Πόνος κατά την κένωση του εντέρου ή την ούρηση.

*Υπογονιμότητα. Η ενδομητρίωση συχνά πρωτοδιαγιγνώσκεται σε γυναίκες που ζητούν ιατρική βοήθεια γιατί αδυνατούν να τεκνοποιήσουν.

Η ενδομητρίωση πολλές φορές συγχέεται με άλλες καταστάσεις που προκαλούν πυελικό άλγος, όπως η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου (PID) ή οι ωοθηκικές κύστεις. Ορισμένες φορές μπορεί να εκληφθεί εσφαλμένα και ως σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, μία κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από εναλλαγές διαρροιών και δυσκοιλιότητας και πολλές φορές συνδυάζεται με αυτό δυσκολεύοντας τη διάγνωση.

Πώς διαγιγνώσκεται

Ζητήστε τη συμβουλή του γιατρού σας, αν έχετε οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα συμπτώματα που καθιστούν πιθανή την ενδομητρίωση. Τα αίτια του χρόνιου ή έντονου πυελικού άλγους μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστούν, αλλά η έγκαιρη αποκάλυψη του προβλήματος μπορεί να σας βοηθήσει να αποφύγετε τόσο τις πιθανές επιπλοκές όσο και τον πόνο.

Ο γιατρός σας, αφού λάβει ένα λεπτομερές ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, θα σας θέσει ερωτήματα που αφορούν στην ακριβή εντόπιση και στα χαρακτηριστικά του πόνου. Έχει μεγάλη σημασία να είστε σε θέση να περιγράψετε με σαφήνεια πότε ακριβώς εμφανίζεται ο πόνος, πότε εκδηλώθηκε για πρώτη φορά, πόσο διαρκεί και αν υπάρχουν τρόποι ανακούφισής του. Γι΄ αυτό, καλό θα ήταν να κρατάτε σημειώσεις οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα βοηθητικές για τη διάγνωση.

Στη συνέχεια, θα σας εξετάσει γυναικολογικά για να αποκλείσει την πιθανότητα άλλων αιτιών παρόμοιων συμπτωμάτων, όπως κύστεις ή άλλες ανωμαλίες του αναπαραγωγικού σας συστήματος.

Συνήθως το επόμενο βήμα είναι η διεξαγωγή υπερηχογραφήματος πυέλου, είτε ενδοκολπικού (διαμέσου του κόλπου) είτε απλού υπερηχογραφήματος κάτω κοιλίας (μέσω των εξωτερικών τοιχωμάτων της κοιλίας), τα οποία απεικονίζουν το εσωτερικό της κοιλίας και έτσι εντοπίζεται το έκτοπο ενδομήτριο.

Η πιο αξιόπιστη διαγνωστική μέθοδος της ενδομητρίωσης είναι η λαπαροσκοπική διερεύνηση, η οποία αντιπροσωπεύει μία μικρή χειρουργική επέμβαση που διεξάγεται υπό γενική αναισθησία και δεν διαρκεί πολύ. Αφορά σε μικρή τομή στα τοιχώματα της κοιλιάς, από όπου εισέρχεται ένα ειδικό όργανο -το λαπαροσκόπιο-, το οποίο φέρει κάμερα και καθιστά δυνατή την απεικόνιση του εσωτερικού της κοιλίας. Πριν από την εισαγωγή του λαπαροσκοπίου, η κοιλιά έχει διαταθεί μέσω εμφύσησης αέρα, ούτως ώστε να είναι πιο εύκολα ορατά και αναγνωρίσιμα τα διάφορα όργανα.

Πρόκειται για τον καλύτερο και ακριβέστερο τρόπο λήψης πληροφοριών για τον εντοπισμό της θέσης της πάθησης, την έκτασή της και το μέγεθος των ενδομήτριων εμφυτευμάτων, που θα βοηθήσουν το γιατρό σας να λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις.

Από τι κινδυνεύω, αν πάσχω από ενδομητρίωση;

Αυτό που ανησυχεί και φοβίζει πιο πολύ τις περισσότερες γυναίκες, ακόμη και στο άκουσμα της ενδομητρίωσης, είναι η πιθανότητα προβλημάτων υπογονιμότητας. Στην πραγματικότητα περίπου το 40% των γυναικών που αντιμετωπίζουν προβλήματα τεκνοποίησης πάσχουν από ενδομητρίωση, σε σύγκριση με το 5% των γόνιμων γυναικών.

Παρά το ενδεχόμενο να υπάρξει όντως πρόβλημα με τη γονιμότητα της γυναίκας, οι ασθενείς μπορούν να τεκνοποιήσουν. Πιθανόν να χρειαστούν περισσότερες προσπάθειες και χρόνος, αλλά τελικά το 90% των γυναικών με ήπια έως μέτριας βαρύτητας ενδομητρίωση που προσπαθούν να συλλάβουν θα το έχει καταφέρει μέσα σε πέντε έτη.

Επειδή η πάθηση έχει την τάση να επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που αυξάνει και τις πιθανότητες επιπλοκών, συνήθως συνιστάται στις πάσχουσες να μην καθυστερούν να τεκνοποιήσουν, αν βέβαια επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί.

Η ενδομητρίωση δεν αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών ή της μήτρας, αφού, όπως έχουν δείξει διάφορες επιστημονικές μελέτες, η πιθανότητα εμφάνισης καρκινικών κυττάρων (κακοήθους εξαλλαγής) επί εδάφους του έκτοπου ενδομητρίου είναι πολύ σπάνια.

Υπάρχουν θεραπευτικές επιλογές και ποιες;

Η θεραπεία που θα σας προτείνει ο γιατρός σας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η ηλικία σας, η βαρύτητα των συμπτωμάτων, η σοβαρότητα της πάθησης και η επιθυμία σας να τεκνοποιήσετε στο μέλλον ή όχι.

Κατ΄ αρχάς, η συμπτωματική αγωγή αφορά στον κατευνασμό των συμπτωμάτων και δεν επηρεάζει την πορεία της νόσου ούτε τη θεραπεύει. Δηλαδή αναφέρεται στη χορήγηση αναλγητικών, που θα σας ανακουφίσουν από το πυελικό άλγος, και συνήθως χορηγείται μία κατηγορία φαρμάκων που ονομάζονται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (NSAIDs).

Οι παρακάτω προτάσεις αντιπροσωπεύουν απλά μέτρα που πιθανόν να κάνουν πιο εύκολη την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων:

*Κάντε ζεστά μπάνια.

*Έχει σημασία να προσπαθήσετε να αναπαύεστε όσο γίνεται κατά τη διάρκεια των συμπτωμάτων.

*Να φοράτε χαλαρά και άνετα ρούχα.

*Τα θερμά επιθέματα στην περιοχή της κοιλιάς βοηθούν.

*Καταπολεμήστε τη δυσκοιλιότητα, προσπαθώντας να ακολουθείτε διατροφή πλούσια σε ίνες.

*Κάντε ασκήσεις χαλάρωσης, ακούστε χαλαρωτική μουσική, πάρτε βαθιές ανάσες *Επιδιώξτε να γυμνάζεστε σε τακτική βάση.

* Να λαμβάνετε τα φάρμακά σας σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας.

Η ιατρική αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης στοχεύει στη διακοπή των διακυμάνσεων των επιπέδων των γυναικείων ορμονών, σε μία προσπάθεια καταστολής των παραγόντων που ευθύνονται για την ανάπτυξη και την εξέλιξη της πάθησης. Πρέπει να τονιστεί ότι δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για την ενδομητρίωση.

Οι συνηθέστεροι τρόποι συντηρητικής αντιμετώπισης (μη χειρουργικής) της πάθησης είναι η χορήγηση αντισυλληπτικών δισκίων (λήψη από το στόμα ή ενέσιμα) και άλλων ορμονικών σκευασμάτων, όπως αγωνιστών GnRH, που ελέγχουν την ορμονική διέγερση του ενδομητρίου.

Αν και οι συντηρητικές μέθοδοι συνήθως είναι αποτελεσματικές για την ανακούφιση από τη συμπτωματολογία, ενδέχεται να παρατηρηθούν υποτροπές της πάθησης, όταν διακοπεί η φαρμακευτική αγωγή. Τότε, συνήθως, ενδείκνυται η χειρουργική παρέμβαση. Οι επεμβατικές μέθοδοι (χειρουργικές) περιλαμβάνουν από απλή λαπαροσκοπική εξαίρεση των τμημάτων έκτοπου ενδομητρίου έως και ολική εξαίρεση της μήτρας και των ωοθηκών (ριζική υστερεκτομή), ανάλογα με τη βαρύτητα της κατάστασης και το αν η γυναίκα έχει τεκνοποιήσει ή όχι.

Ζώντας με την ενδομητρίωση

Η ενδομητρίωση είναι μία κατάσταση που επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής σας και με την οποία θα πρέπει να μάθετε να "συνυπάρχετε", αφού το πιθανότερο είναι ότι τα συμπτώματα θα επιμείνουν μέχρι την εμμηνόπαυση.

Μολονότι πολλές γυναίκες έχουν παρόμοια συμπτώματα, κάθε περίπτωση ενδομητρίωσης είναι πολύ διαφορετική και γι΄ αυτό η αντιμετώπισή της θα πρέπει να εξατομικεύεται. Τέλος, έχει μεγάλη σημασία να μην παραβλέπεται η παράμετρος της ψυχολογικής υποστήριξης της πάσχουσας από το οικείο περιβάλλον της ή και από ειδικούς, αν κρίνεται αναγκαίο.

[filos`ifigen]

Ενδομητρίωση ΕΚΤΥΠΩΣΙΜΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ

Τι είναι η ενδομητρίωση;

Η ενδομητρίωση είναι ένα συχνό γυναικολογικό πρόβλημα. Παίρνει το όνομα της από το ενδομήτριο, την λεπτή εσωτερική επένδυση της μήτρας. Στις γυναίκες με ενδομητρίωση, ιστός, που μοιάζει και συμπεριφέρεται όπως το ενδομήτριο, αναπτύσσεται σε περιοχές εκτός της μήτρας. Αυτές οι περιοχές ονομάζονται εστίες ή εμφυτεύσεις ή οζίδια ή ενδομητρίωση. Τις περισσότερες φορές η ενδομητρίωση εμφανίζεται:

* Πάνω ή μέσα στις ωοθήκες (ενδομητρίωμα)

* Πίσω από τη μήτρα.

* Επάνω στους συνδέσμους που διατηρούν την μήτρα στην θέση της.

* Στο περιτόναιο που επενδύει τα τοιχώματα και όργανα της κοιλιάς.

* Στο έντερο, την κύστη ή το ορθό.

Η ενδομητρίωση σπάνια μπορεί να αναπτυχθεί και σε περιοχές πολύ μακριά από τη μήτρα. Αυτός ο έκτοπος ιστός δημιουργεί φλεγμονή, πόνο, υπογονιμότητα και βαριές εμμηνορυσίες.

Συμπτώματα Ενδομητρίωσης

Ο πόνος είναι από τα πιο συχνά συμπτώματα της ενδομητρίωσης. Συνήθως οι γυναίκες πονάνε χαμηλά στην κοιλιά. Η ένταση του πόνου δεν εξαρτάται από την έκταση της ενδομητρίωσης. Μερικές γυναίκες δεν έχουν πόνο και παρόλα αυτά η ενδομητρίωση είναι διάσπαρτη σε πολλές και μεγάλες περιοχές. Άλλες γυναίκες με οξύ και δυνατό πόνο έχουν λίγες και μικρές εστίες ενδομητρίωσης.

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν:

* Έντονη δυσμηνόρροια (πόνος περιόδου), που χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου.

* Χρόνιος πόνος χαμηλά και πίσω στη λεκάνη.

* Πόνος κατά την διάρκεια και μετά την επαφή.

* Γαστρεντερικές ενοχλήσεις.

* Επίπονες εντερικές κινήσεις και ούρηση στην εμμηνορυσία.

* Βαριές και μακριές εμμηνορρυσίες.

* Μικρή διαφυγή αίματος ανάμεσα στις περιόδους

* Υπογονιμότητα.

Γυναίκες με ενδομητρίωση πολλές φορές παρουσιάζουν γαστρεντερικά προβλήματα όπως διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμό (φούσκωμα) ειδικά κατά την διάρκεια των περιόδων.

Ποιες γυναίκες έχουν ενδομητρίωση;

Είναι από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις. Παρουσιάζονται σε ποσοστό 7 έως 10%.

Η ενδομητρίωση ξεκινάει συνήθως με την αρχή της εμμηνορρυσίας και μπορεί να διαγνωστεί τυχαία σε μια γυναικολογική εξέταση ή να παραμείνει αδιάγνωστη αν δεν έχει συμπτώματα. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση:

* Έχουν κάθε μήνα περίοδο.

* Έχουν μέση ηλικία τα είκοσι επτά χρόνια

* Έχουν τα συμπτώματα από δύο έως πέντε χρόνια πριν από την διάγνωση της ασθένειας.

Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση πολύ σπάνια έχουν συμπτώματα αφού σταματάει η περιοδική λειτουργία του ενδομητρίου καθώς οι ορμόνες εκλείπουν στην εμμηνόπαυση.

Πως μπορώ να υποψιαστώ ότι έχω ενδομητρίωση;

Είναι πιθανόν να υπάρχει ενδομητρίωση αν:

* Αρχίζει η περίοδο σε νεαρή ηλικία.

* Υπάρχει δυσμηνόρροια(πόνος στην περίοδο).

* Υπάρχει περίοδο για επτά ή περισσότερες μέρες.

* Υπάρχει μικρός κύκλος (25 μέρες ή λιγότερο).

* Υπάρχει κληρονομικότητα ενδομητρίωσης (μητέρα, αδελφή, θείες).

Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω την ενδομητρίωση;

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες υποφέρουν λιγότερο από την ενδομητρίωση αν:

* Ασκούνται φυσιολογικά

* Έχουν υγιεινή διατροφή.

* Αποφεύγουν αλκοόλ και καφεϊνη.

Πως δημιουργείται η ενδομητρίωση ;

Η ενδομητρίωση είναι καλοήθης πάθηση (όχι καρκινογόνος) παρόλα αυτά δημιουργεί πολλά προβληματα. Κάθε μήνα, οι ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο αυξάνουν το πάχος του. Αυτό γίνεται για να υποδεχτεί το γονιμοποιημένο ωάριο και να το θρέψει τις πρώτες μέρες της ζωής του. Αν το ωάριο δεν γονιμοποιηθεί το ενδομήτριο πέφτει χρησιμοποιώντας την φυσική οδό, μήτρα, τράχηλος, κόλπος ,αιδοίο και δημιουργεί την έμμηνο ρύση. Οι εστίες της ενδομητρίωσης ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην περιοδική αλλαγή των ορμονών. Κάθε μήνα μεγαλώνουν και αν δεν έχουμε εγκυμοσύνη ο επιπλέον ιστός που δημιουργείται αιμορραγεί, όμως δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής για αυτό τον ιστό και το αίμα. Γι αυτό τον λόγο οι εστίες της ενδομητρίωσης τείνουν να γίνονται μεγαλύτερες και τα συμπτώματα χειροτερεύουν με τον καιρό. Ο ιστός και το αίμα που παραμένουν στα διάφορα σημεία του σώματος δημιουργούν φλεγμονή και πόνο. Καθώς ο έκτοπος ιστός μεγαλώνει μπορεί να καλύψει τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες δημιουργώντας υπογονιμότητα Η φλεγμονή που δημιουργείται μπορεί να εμπλέξει όλα τα όργανα που υπάρχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς, έντερο, κύστη.

Είναι σημαντικό να γνωρίζει μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση;

Ο πόνος της ενδομητρίωσης μπορεί να επηρεάσει την ζωή μιας γυναίκας. Μελέτες έχουν δείξει ότι γυναίκες με ενδομητρίωση συχνά λείπουν από το σχολείο, τη δουλειά ή τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Είναι πρόβλημα που μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις με τον σύντροφο, τους φίλους, τα παιδιά, τους συνεργάτες. Τέλος η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει την γονιμότητα μιας γυναίκας.

Γνωρίζοντας μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση πρώτα από όλα γνωρίζει το λόγο για τον οποίο έχει όλες αυτές τις ενοχλήσεις. Η θεραπεία που δίνεται μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα και να ανακουφίσει τον πόνο. Επίσης μπορεί να μειώσει την εξάπλωση της ενδομητρίωσης και να διατηρήσει την γονιμότητα της γυναίκας.

Διάγνωση της ενδομητρίωσης.

Ο γιατρός θα πάρει ένα ιστορικό από το οποίο θα υποψιαστεί ενδομητρίωση. Η ενδομητρίωση μπορεί να διαγνωστεί από την γυναικολογική εξέταση κατά την οποία μπορούν να ψηλαφηθούν ενδομητριωσικές εστίες. Ο υπέρηχος που γίνεται κατά την εξέταση, πολλές φορές αναδεικνύει κύστες ενδομητρίωσης στις ωοθήκες. Υπάρχει ένα βιοχημικός δείκτης CA 125 ο οποίος αυξάνεται σε περίπτωση ενδομητρίωσης. Δεν είναι απόλυτος δείκτης αφού δεν αυξάνεται πάντα. Αν κατά την φυσική εξέταση ή τον υπέρηχο δεν ανεβρεθούν ενδομητριωσικές εστίες τότε η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δώσει την διάγνωση.

Η τελική και πιο σίγουρη μέθοδος με την οποία μπορούμε να κάνουμε την διάγνωση και να δούμε τις εστίες είναι η λαπαροσκόπηση. Με την λαπαροσκόπηση βλέπουμε τις εστίες, το μέγεθος και την έκταση της ενδομητρίωσης. Επίσης δίνει απάντηση για την γονιμότητα της γυναίκας.

Τι δημιουργεί ενδομητρίωση;

Δεν είναι γνωστές οι αιτίες της ενδομητρίωσης και γι αυτό και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες όσον αφορά την αιτιολογία της πάθησης αυτής.

Έχει παρατηρηθεί ότι η ενδομητρίωση υπάρχει σε πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας. Σε γυναίκες που η μητέρα και η αδελφή έχουν ενδομητρίωση έχουν 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν ενδομητρίωσης. Έτσι αναπτύχθηκε η θεωρία της κληρονομικότητας.

Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει πως το ενδομήτριο κατά την περίοδο παλινδρομεί από τις σάλπιγγες και εμφυτεύεται στο περιτόναιο. Αυτός ο έκτοπος ιστός αναπτύσσεται εκτός μήτρας και λειτουργεί όπως το ενδομήτριο.

Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η ενδομητρίωση δημιουργείται λόγο ανοσολογικής ανωμαλίας. Το ανοσοποιητικό δεν είναι σε θέση να βρει και να καταστρέψει αυτές τις έκτοπες εστίες. Έτσι δημιουργούνται, παραμένουν και αναπτύσσονται. Έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση παρουσιάζουν και άλλες ανοσολογικές ανωμαλίες.

Θεραπεία ενδομητρίωσης

Δεν υπάρχει θεραπεία που μπορεί να απαλλάξει την γυναίκα από την ενδομητρίωση, αλλά υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον πόνο και την υπογονιμότητα που αυτή δημιουργεί. Η θεραπεία που επιλέγεται για την κάθε γυναίκα εξαρτάται από τα συμπτώματα, την ηλικία και τον προγραμματισμό για εγκυμοσύνη.

Παυσίπονα.

Για μερικές γυναίκες με ελαφρά συμπτώματα ο γιατρός μπορεί να συστήσει παυσίπονα όπως impuprofene ή naproxene. Αν αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα τότε μπορούν να συστηθούν ισχυρότερα παυσίπονα.

Ορμονική Θεραπεία

Όταν ο πόνος δεν μειώνεται με τα αναλγητικά τότε ο γιατρός συνήθως συστήνει ορμονική θεραπεία. Αυτή τη θεραπεία μπορούν να πάρουν γυναίκες που δεν προγραμματίζουν εγκυμοσύνη. Η ορμονική θεραπεία είναι καλύτερη για μικρές εστίες, οι οποίες δεν έχουν ισχυρούς πόνους. Οι ορμόνες λαμβάνονται σε πολλές μορφές όπως χάπια, ενέσεις ή ρινικά σπρέι. Πολλές ορμόνες χρησιμοποιούνται όπως:

Αντισυλληπτικά: Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τις φυσικές ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο. Μειώνουν την περίοδο σε ποσότητα και διάρκεια και έχουν την ίδια επίδραση και στις ενδομητριωσικές κύστες. Έτσι μειώνεται η ποσότητα του αίματος και του ιστού που κατακρατείται κάθε μήνα στις έκτοπες εστίες.

Προγεστερόνη: Η προγεστερόνη λαμβάνεται από τις γυναίκες που δεν μπορούν να πάρουν οιστρογόνα και έχει την ίδια δράση με το αντισυλληπτικό.

Γοναδοτροπίνες: Οι γοναδοτροπίνες μειώνουν όλες τις ορμόνες και βάζουν την γυναίκα σε μια ‘ψευτοεμμηνόπαυση’ σταματώντας την περίοδο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειωθούν οι έκτοπες ενδομητριωσικές κύστες και όταν η θεραπεία διαρκεί εξαφανίζονται. Σταματώντας την θεραπεία επανέρχεται η περίοδος και η γονιμότητα της γυναίκας.

Δαναζόλη: Η δαναζόλη δεν χρησιμοποιείται συχνά σήμερα. Είναι μια αντρική ορμόνη που μειώνει τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Αυτή σταματάει την περίοδο ή την κάνει πολύ πιο αραιή όμως έχει πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως λιπαρότητα δέρματος, αύξηση βάρους, πονοκεφάλους, κούραση και εξάψεις. Η δαναζόλη δεν προφυλάσσει από εγκυμοσύνη γι αυτό οι γυναίκες που την λαμβάνουν μπορούν μείνουν έγκυες.

Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία συνήθως είναι ενδεδειγμένη για γυναίκες με ενδομητρίωση σε μεγάλο βαθμό, ισχυρούς πόνους ή προβλήματα γονιμότητας. Υπάρχουν δύο χειρουργικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Λαπαροσκοπικά: Η λαπαροσκοπική μέθοδο είναι πιο ανώδυνη και χρησιμοποιείται σε γυναίκες που δεν πάσχουν από ενδομητρίωση μεγάλης έκτασης.

Λαπαροτομίκα: Η λαπαροτομία χρησιμοποιείται σε πολύ εκτεταμένη ενδομητρίωση όταν τα διάφορα όργανα στην πύελο (λεκάνη) έχουν δημιουργήσει πολλές συμφύσεις και είναι αδύνατη η λαπαροσκόπηση. Επίσης χρησιμοποιείται σε περίπτωση ολικής υστερεκτομής όταν η ενδομητρίωση έχει καταστρέψει τα γυναικολογικά όργανα και η γυναίκα δεν επιθυμεί εγκυμοσύνη.

[filos`ifigen]

8.ΣΥΝΗΘΗ ΑΙΤΙΑ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ

8.1.Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.

Οι γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών ενδεχομένως να διαπιστώσουν ότι δεν επιτυγχάνουν εγκυμοσύνη τόσο γρήγορα όσο θα περίμεναν. Οπωσδήποτε όμως, εφόσον δεν επιτυγχάνεται η επιθυμητή εγκυμοσύνη μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, υπάρχει η δυνατότητα αποτελεσματικής θεραπείας για το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών.

Τί είναι το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών;

Μια γυναίκα με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών έχει ωοθήκες που περιέχουν πολλαπλά μικρά κυστίδια και ταυτόχρονα παρουσιάζει ορισμένα, ή και άλλα, από τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται κατωτέρω. Περίπου 20%των γυναικών έχουν πολυκυστικές ωοθήκες, ωστόσο δεν έχουν όλες το πλήρες σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών. Ας σημειωθεί ότι πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν καν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες.

Οι πολυκυστικές ωοθήκες ανιχνεύονται πολύ εύκολα με υπερηχογραφικό έλεγχο. Περιέχουν πολλές μικρές κύστες που δεν είναι μεγαλύτερες από 8 χιλιοστά σε περιφερική διάμετρο. Αυτές οι μικρές κύστες συνήθως δεν μεγαλώνουν και με τον καιρό εξαφανίζονται, για να αντικατασταθούν από άλλες. Δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν χειρουργικά .Χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση των κύστεων αυτών χρειάζεται μόνον όταν αυτές ξεπεράσουν τα 50 χιλιοστά. Προς το παρόν, η αιτία που δημιουργεί τις πολυκυστικές ωοθήκες δεν είναι εντελώς σαφής. Πιθανόν να κληρονομούνται και μπορεί να παρουσιαστούν σε μία γυναίκα σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι ωοθήκες δεν γίνονται πολυκυστικές ξαφνικά, αλλά μπορεί να αρχίσουν να αναπτύσσουν τα συμπτώματα του συνδρόμου σε οποιαδήποτε στιγμή.

’λλα χαρακτηριστικά του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών:

Α.Ακανόνιστη εμμηνορρυσία

Ο κύκλος της γυναίκας μπορεί να είναι ακανόνιστος και η ροή μεγαλύτερη από ό,τι συνήθως ή παρατεταμένη. Σε ορισμένες γυναίκες η έμμηνος ρύσις μπορεί να εμφανίζεται σε αραιά χρονικά διαστήματα ή σε ορισμένες άλλες να μην εμφανίζεται καθόλου. Αυτό συμβαίνει διότι η ωοθυλακιορρηξία δεν γίνεται κανονικά.

Β.Λιγότερο Συχνή Ωοθυλακιορρηξία

Αντί να έχει ωοθυλακιορρηξία μία φορά το μήνα, μια γυναίκα με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών έχει ακανόνιστη ωοθυλακιορρηξία συνήθως όχι κάθε μήνα. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς θεραπευτική αγωγή, αυτές οι γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να μείνουν έγκυες. Οι πολυκυστικές ωοθήκες δεν παρουσιάζουν κανονική ανταπόκριση στις ορμόνες που εκκρίνονται από την υπόφυση. Ωστόσο, συνήθως ανταποκρίνονται στις επιπλέον ποσότητες αυτών των ορμονών που τους δίνονται κατά τη θεραπευτική αγωγή.

Γ.Αποβολές

Το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών σήμερα αναγνωρίζεται ως μία από τις αιτίες που αυξάνει τον κίνδυνο αποβολής. Αυτό οφείλεται στο ότι οι γυναίκες με το σύνδρομο συνήθως έχουν στο αίμα τους υψηλότερα επίπεδα της ορμόνης που αποκαλείται LH.

Δ.Ακμή και Δασυτριχισμός

Οι γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών μπορεί να έχουν υψηλότερα επίπεδα στο αίμα τους από ότι άλλες γυναίκες της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης, πράγμα που δημιουργεί ακμή, λιπαρότητα του δέρματος και ανεπιθύμητη τριχοφυΐα στο πρόσωπο ,στο στήθος και στη κοιλιά. Οπωσδήποτε όμως τα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα των γυναικών που πάσχουν από το σύνδρομο ,είναι πολύ χαμηλότερα από αυτά που βρίσκουμε στο αίμα των ανδρών.

Ε.Σωματικό Βάρος

Η αύξηση του σωματικού βάρους είναι συνήθης στις γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, ωστόσο δεν είναι όλες τους υπέρβαρες. Μερικές γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες εμφανίζουν τα συμπτώματα του συνδρόμου μόνο όταν παχύνουν. Η διατήρηση κανονικού βάρους έχει πολλά πλεονεκτήματα τόσο για την βελτίωση των συμπτωμάτων του συνδρόμου όσο και για την υγεία γενικότερα. Οι υπέρβαρες γυναίκες παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις, διαβήτη και αρθρίτιδα σε μεγάλη ηλικία.

Μακροπρόθεσμη Υγεία και Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών

Γενικά, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών δεν εμφανίζεται να είναι αυξημένος στις γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Έχει ειπωθεί ότι οι θεραπείες διέγερσης των ωοθηκών μπορεί σε ορισμένες γυναίκες να αυξήσουν ελαφρά τις πιθανότητες να προσβληθούν από καρκίνο των ωοθηκών, οι σύγχρονες όμως μελέτες αναφέρουν ότι ο κίνδυνος αυτός δεν αυξάνεται ως αποτέλεσμα αυτών των θεραπειών. Ωστόσο, οι γυναίκες που δεν έχουν κανονικούς έμμηνους κύκλους ενδέχεται να παρουσιάζουν ένα ελαφρά αυξημένο κίνδυνο να προσβληθούν από καρκίνο του ενδομητρίου. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν το ενδομήτριο γίνεται πολύ παχύ. Η τακτική απόρριψη του ενδομητρίου με το αίμα της εμμηνορρυσίας αποτρέπει τον καρκίνο του ενδομητρίου. Εάν κατά τον υπέρηχο το ενδομήτριο εμφανίζει μεγάλο πάχος ή ακανόνιστη όψη, ή εάν υπάρχει παρατεταμένη αιμορραγία, τότε μπορεί να συστηθεί απόξεση ή υστεροσκόπηση με λήψη βιοψιών του ενδομητρίου.

Θεραπεία για γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες.

Το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών αποτελεί μια διαταραχή ορισμένων γυναικών η οποία δεν επιδέχεται ριζική, αιτιολογική «θεραπεία». Παρ' όλα αυτά, τα συμπτώματα που ανωτέρω περιγράφησανμπορούν να τεθούν υπό έλεγχο με ιατρική αγωγή. Κατ' αρχήν, όλες οι γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες πρέπει να προσπαθούν να διατηρούν ένα φυσιολογικό βάρος.

Α.Ακανόνιστοι Κύκλοι

Οι γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες που δεν επιδιώκουν εγκυμοσύνη, μπορούν να ομαλοποιήσουν τους μηνιαίους τους κύκλους με ένα αντισυλληπτικό χάπι χαμηλής δοσολογίας, το οποίο λαμβάνεται από το στόμα . Οι γυναίκες που δεν μπορούν να πάρουν το χάπι μπορούν να δοκιμάσουν μία αγωγή μόνο με προγεστερόνη (π.χ. Provera ή Primolut N) για 12 ημέρες κάθε μήνα. Οποιαδήποτε μη κανονική αιμορραγία θα πρέπει να ελέγχεται. Το τεστ Παπανικολάου πρέπει να γίνεται μία φορά κάθε χρόνο.

Β.Δυσκολία στη Σύλληψη

Στις γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες, η δυσκολία στη σύλληψη οφείλεται κυρίως σε έλλειψη τακτικής ωοθυλακιορρηξίας. Ωστόσο, μπορεί να συνυπάρχουν πρόσθετες αιτίες έλλειψης γονιμότητας, όπως π.χ. η απόφραξη των σαλπίγγων ή ένας σύντροφος με ολιγοσπερμία. Όταν η ωορρηξία είναι ακανόνιστη ή δεν συμβαίνει καθόλου, μπορεί να απαιτηθεί φαρμακευτική ή ορμονική αγωγή. Η πιο συνηθισμένη θεραπεία γίνεται με κιτρική κλομιφαίνη (Clomid), που λαμβάνεται από το στόμα σε ταμπλέτες επί πέντε μέρες κατά την αρχή του κύκλου. Η κλομιφαίνη εν τούτοις μπορεί να προκαλέσει πάχυνση του βλεννογόνου του τραχήλου και αυτό μπορεί να παρεμποδίσει τη διάβαση του σπέρματος από τον τράχηλο. Συνεπώς, παρ' ότι η κλομιφαίνη μπορεί να επιφέρει την επιθυμητή ωορρηξία, δεν έχει πάντα ως αποτέλεσμα την επίτευξη εγκυμοσύνης. Η κλομιφαίνη δεν είναι πάντοτε χρήσιμη σε γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες, διότι μπορεί να προκαλέσει υπερβολικά υψηλά επίπεδα στο αίμα της LH κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους του κύκλου. Αυτό μειώνει τις πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης. Ορισμένες γυναίκες εξαιτίας της κλομιφαίνης αναπτύσσουν συμπτώματα, όπως φούσκωμα, πονοκεφάλους, στομαχικές διαταραχές, δυσάρεστη αίσθηση στους μαστούς, ζάλη και κατάθλιψη. Ο κίνδυνος πολλαπλών κυήσεων αυξάνεται κατά τη χρήση του φάρμακος, ενώ δεν υπάρχει κίνδυνος γενετικών ανωμαλιών από τη χρήση φαρμάκων για αύξηση της γονιμότητας.

Εάν η κλομιφαίνη δεν βοηθήσει τότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενέσιμες ορμόνες. Οι ορμόνες που χρησιμοποιούνται, η FSH και η LH,αποκαλούνται γοναδοτροφίνες. Είναι ορμόνες που εκκρίνονται από την υπόφυση και λαμβάνονται από ανθρώπινα ούρα ή παράγονται συνθετικά στο εργαστήριο. Η FSH είναι κυρίως υπεύθυνη για την διέγερση της ανάπτυξης των ωοθυλακίων και η LH διεγείρει την απελευθέρωση του ωαρίου από το ωοθυλάκιο. Οι πολυκυστικές ωοθήκες είναι κατά κανόνα πολύ ευαίσθητες στη διέγερση με αυτές τις ορμόνες και συνήθως, όταν γίνονται αυτές οι ενέσεις, αναπτύσσονται παρά πάνω από ένα ωοθυλάκια. Γι' αυτό το λόγο, όταν αρχίζει η αγωγή, δίνονται χαμηλές δόσεις ορμονών και η ανταπόκριση ελέγχεται προσεκτικά με αιματολογικά τεστ και υπερήχους. Αν η παρακολούθηση δείξει ότι αναπτύσσονται πάρα πολλά ωοθυλάκια και ο κίνδυνος πολύδυμης εγκυμοσύνης είναι υψηλός, η αγωγή διακόπτεται και ίσως είναι αναγκαίο να ληφθούν αντισυλληπτικά για μερικές ημέρες. Όταν οι γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες λαμβάνουν γοναδοτροφίνες, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν μια σοβαρή, ασυνήθιστη κατάσταση, η οποία λέγεται σύνδρομο ωοθηκικής υπερδιέγερσης. Αυτή η κατάσταση επέρχεται όταν διεγείρονται πολλά ωοθυλάκια και έχει ως αποτέλεσμα την διόγκωση των ωοθηκών και την συλλογή υγρού στην κοιλιά ή και το θώρακα. Η προσεκτική παρακολούθηση είναι θεμελιώδης προκειμένου να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση.

Όταν οι άλλες θεραπείες έχουν αποτύχει να προκαλέσουν εγκυμοσύνη, η εξωσωματική γονιμοποίηση (in vitro fertilization) προσφέρεται επίσης στις γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες. Η θεραπεία αυτή συνίσταται στο να συλλέξουμε ωάρια από τις ωοθήκες της γυναίκας (συνήθως αφού πρώτα έχει γίνει στη γυναίκα αγωγή με ενέσιμες γοναδοτροφίνες), τα οποία γονιμοποιούνται με σπέρμα του συντρόφου της στο εργαστήριο. Η IVF περικλείει τον κίνδυνο του συνδρόμου της ωοθηκικής υπερδιέγερσης και γι' αυτό η γυναίκες που υποβάλλονται σε αυτή τη θεραπεία πρέπει να παρακολουθούνται προσεχτικά.

Γ.Δερματικά Προβλήματα

Η ακμή και η ανεπιθύμητη τριχοφυΐα μπορούν να μειωθούν λαμβάνοντας ειδική ορμονική αγωγή. Τα οιστρογόνα (όπως αυτά που μπορούμε να βρούμε στα αντισυλληπτικά χάπια) συνδυασμένα με μια ταμπλέτα αντιαδρογόνων (συνήθως σπιρονολακτόνη και αξεική κυπροτερόνη) πρέπει να λαμβάνονται για αρκετούς μήνες για να υπάρξει κάποια βελτίωση. Αυτή η θεραπεία είναι βεβαίως αντισυλληπτική και είναι χωρίς χρησιμότητα σε γυναίκες που μπορούν να συλλάβουν. Μέχρι να επενεργήσει η ορμονική θεραπεία, μπορεί να γίνεται αποτρίχωση με κερί ή με ηλεκτρόλυση για την αφαίρεση της ανεπιθύμητης τριχοφυΐας. Οπωσδήποτε αυτές οι τεχνικές αποτρίχωσης πρέπει να γίνονται από εξειδικευμένο προσωπικό, γιατί διαφορετικά μπορούν να αφήσουν ουλές. Αν το δερματικό πρόβλημα οφείλεται σε σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, η ορμόνική θεραπεία έιναι εύλογη λύση.

8.2.Ενδομητρίωση

Η ενδομητρίωση είναι μια περίεργη διαταραχή κατά την οποία κύτταρα του ενδομητρίου (τα κύτταρα δηλαδή του εσωτερικού στρώματος της μήτρας) αναπτύσσονται σε σημεία έξω από την μήτρα. Τα σημεία αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν τις ωοθήκες, τις σάλπιγγες, το παχύ έντερο και τους διάφορους συνδέσμους που κρατούν στη θέση τους τα πυελικά όργανα (σχέδια 4 και 5). Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να παρατηρηθεί ενδομητρίωση και σε άλλα σημεία του σώματος μακριά από την πύελο.

Τί προκαλεί την ενδομητρίωση:

Δεν έχει ακόμη γίνει πλήρως κατανοητό για ποιούς λόγους αναπτύσσεται ιστός του ενδομητρίου έξω από τη μήτρα. Μία άποψη είναι ότι τα μικρά τμήματα του ενδομητρίου μεταφέρονται μέσω των σαλπίγγων στην πύελο, προσκολλώνται και εμφυτεύονται εκεί (σχέδιο 4).Έστω κι αν βρίσκονται έξω από το περιβάλλον της μήτρας, εξακολουθούν να αναπτύσσονται χάρη στην επίδραση των αυξανόμενων επιπέδων οιστρογόνων στο αίμα κατά την διάρκεια του πρώτου μισού του κύκλου. Στο τέλος του κύκλου, καθώς τα επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης πέφτουν ,τα προσκολλημένα τμήματα του ενδομητρίου «ανοίγουν» και αιμορραγούν, ακριβώς όπως θα συνέβαινε εαν ήταν στην κοιλότητα της μήτρας. Ακριβώς όπως και στις εξωτερικές πληγές, αυτή η αιμορραγία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ουλές. Όλες αυτές οι μεταβολές μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμούς και να επηρεάσουν τη λειτουργία των οργάνων που περιβάλλουν τη μήτρα, πράγμα που μπορεί να επιφέρει ενοχλητικά συμπτώματα και να έχει επιπτώσεις στη γονιμότητα της γυναίκας.

Ποιές γυναίκες προσβάλλονται από ενδομητρίωση:

Η ενδομητρίωση προσβάλλει γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία.

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης:

Η ενδομητρίωση δεν δημιουργεί πάντοτε συμπτώματα .Συχνά ανακαλύπτεται η ύπαρξή της στη διάρκεια ελέγχου ή επέμβασης για άλλη κατάσταση, όπως π.χ. για υπογονιμότητα. Στις περιπτώσεις που η ενδομητρίωση προκαλεί συμπτώματα, αυτά μπορεί να ποικίλλουν όσον αφορά στη φύση τους και στη σοβαρότητά τους.

Μερικά από τα πιο κοινά συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι:

* Πόνος στην κάτω κοιλία και στη μέση κατά τη διάρκεια έμμηνης ρύσης, αλλά επίσης και σε άλλες χρονικές στιγμές.

* Πόνος κατά την ούρηση (δυσουρία) ή κατά την κένωση

* Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή.

* Μη φυσιολογική εμμηνορρυσία, όπως για παράδειγμα με υπερβολική αιμορραγία ή με ακανόνιστο κύκλο.

* Υπογονιμότητα.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ενδομητρίωσης:

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης, που περιγράφησαν ανωτέρω μπορεί να προκληθούν και από άλλες αιτίες. Όπως συμβαίνει με κάθε πάθηση, ο γιατρός σας θα σας ρωτήσει πρώτα απ' όλα για τα συμπτώματά σας και τη γενική κατάσταση της υγείας σας και έπειτα θα κάνει κλινική εξέταση. Παρ' όλα αυτά, ο μόνος τρόπος για να μάθετε με βεβαιότητα αν έχετε ή όχι ενδομητρίωση είναι να εξετασθεί το εσωτερικό της πυέλου και να δει ο γιατρός σας υπό άμεση όραση αν υπάρχουν τμήματα ενδομητριακού ιστού. Αυτό γίνεται με ένα όργανο που μοιάζει με μικρό τηλεσκόπιο και λέγεται λαπαροσκόπιο. Η διαδικασία λέγεται λαπαροσκόπηση.

Λαπαροσκόπηση:

Η λαπαροσκόπηση γίνεται με γενική αναισθησία, από εξειδικευμένο γυναικολόγο. Συνήθως δεν απαιτεί διανυκτέρευση στο νοσοκομείο. Το λαπαροσκόπιο εισάγεται στο κοιλιακό χώρο μέσω μιας μικρής τομής κοντά στον ομφαλό. Μια δεύτερη μικρή τομή κοντά στην ηβική τριχοφυΐα χρειάζεται για να εισαχθεί ένα άλλο όργανο που βοηθά στη παρατήρηση των οργάνων της πυελού μέσω του λαπαροσκόπιου. Η χρήση αυτή του δευτέρου οργάνου συνίσταται στο να απομακρύνει τα έντερα και να ανασηκώσει τις ωοθήκες. Η ενδομητρίωση παρουσιάζει χαρακτηριστική εικόνα, όταν αυτή παρατηρείται με το λαπαροσκόπιο.

Θεραπεία της ενδομητρίωσης:

Όπως ο βαθμός της ενδομητρίωσης παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία από γυναίκα σε γυναίκα, έτσι ποικίλλουν και οι θεραπευτικές αγωγές. Η καταλληλότερη θεραπεία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται :

* Η ηλικία

* Η επιθυμία τεκνοποίησης

* Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων

* Η έκταση της ενδομητρίωσης, έτσι όπως φάνηκε στη λαπαροσκόπηση

* Η προσωπική γνώμη της ασθενούς

Α)Απλή παρακολούθηση

Αν η ενδομητρίωση δεν προκαλεί συμπτώματα ή αν αυτά είναι ήπια ,ίσως τότε να αποφασισθεί να μην ακολουθηθεί καμιά θεραπευτική αγωγή και απλά να γίνεται παρακολούθηση της κατάστασης. Αυτό γίνεται κατεξοχήν στην περίπτωση που η ενδομητρίωση είναι ελάχιστη και ταυτόχρονα είναι επιθυμητή η επίτευξη εγκυμοσύνης. Αν τα συμπτώματα είναι πιο σοβαρά ή είναι ενοχλητικά, τότε υπάρχει η δυνατότητα για φαρμακευτική ή χειρουργική αντιμετώπιση, ή για συνδυασμό και των δύο.

Β)Φαρμακευτική αντιμετώπιση

Διατίθενται δύο ειδών φάρμακα για την αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης .Το ένα είδος φαρμάκων αποσκοπεί στο να μειώσει τον πόνο και την φλεγμονή και περιλαμβάνει φαρμακευτικές ουσίες όπως η παρακεταμόλη, η ναπροξένη και το μεφεναμικό οξύ. Το άλλο είδος φαρμάκων αποσκοπεί στο να περιορίσει την ανάπτυξη της ενδομητρίωσης καταστέλλοντας την παραγωγή οιστρογόνων ή έχοντας άμεση επίδραση πάνω στην ίδια την νόσο. Αυτή η ορμονική θεραπεία έχει την δυνατότητα να προκαλέσει συρρίκνωση και ενδεχομένως εξαφάνιση της ενδομητρίωσης, αλλά παράλληλα αναστέλλει την ωορρηξία κι έτσι κατά τη διάρκεια της δεν είναι δυνατή η σύλληψη.

Υπάρχουν κυρίως τέσσερα είδη ορμονικής θεραπείας για την ενδομητρίωση:

1.Προγεσταγόνα

Παραδείγματος χάριν αναφέρουμε την medroxyprogesterone και την dydrogesterone.Αυτά τα φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν συρρίκνωση και εξαφάνιση της ενδομητρίωσης. Μπορούν να χορηγηθούν σε ταμπλέτες ή σε ενέσιμη μορφή. Οι πιθανές παρενέργειες από αυτά περιλαμβάνουν ανωμαλίες της έμμηνης ρύσης , μεταβολές στο βάρος, πονοκεφάλους, εξασθένηση ή κόπωση, κοιλιακό πόνο ή δυσφορία, ζάλη, εκνευρισμό και ελαφρά επώδυνη διόγκωση των μαστών.

2.Αντισυλληπτικό χάπι

Για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί το αντισυλληπτικό χάπι που λαμβάνεται από το στόμα, το οποίο περιέχει και οιστρογόνα και προγεστερόνη. Όταν χορηγείται για την κατάσταση αυτή, συνήθως πρέπει να λαμβάνεται χωρίς διακοπή τουλάχιστον για 6-12 μήνες, με σκοπό την καταστολή της ενδομητρίωσης.

3.Danazol και Gestrinone

Μολονότι αυτά τα δύο είναι φάρμακα που διαφέρουν μεταξύ τους ,επενεργούν με τον ίδιο τρόπο, μειώνοντας τα επίπεδα των ορμονών της υπόφυσης οι οποίες διεγείρουν τις ωοθήκες και έχοντας άμεσο κατασταλτικό αποτέλεσμα στην ενδομητρίωση καθαυτή. Και τα δύο φάρμακα χορηγούνται σε ταμπλέτες και έχουν παρόμοιες παρενέργειες. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν ακμή, λιπαρό δέρμα, υπερβολική τριχοφυΐα, αύξηση του σωματικού βάρους, εξάψεις, πονοκεφάλους, μεταβολές της ψυχικής διάθεσης, προβλήματα εφίδρωσης, ναυτίας, κοιλιακούς πόνους, δερματικά εξανθήματα και ανωμαλίες του κύκλου.

4.Αγωνιστές GnRH

Αυτές οι ουσίες αποτελούν την πιο σύγχρονη μορφή ιατρικής αγωγής για την ενδομητρίωση. Τα γράμματα «GnRH»αποτελούν στα αγγλικά συντομογραφία για τον όρο «ορμόνη που προκαλεί έκκριση γοναδοτροφινών». Αυτή η ορμόνη, δηλ. η GnRH παράγεται στον υποθάλαμο και διεγείρει τον αδένα που λέγεται υπόφυση ώστε να παράγει τις ορμόνες που επενεργούν στις ωοθήκες ρυθμίζοντας την ποσότητα των ορμονών που παράγονται από αυτές. Οι «αγωνιστές GnRH»είναι ισχυρές, εργαστηριακά παραχθείσες εκδοχές της παραπάνω ορμόνης, οι οποίες ενεργούν με πολύπλοκο τρόπο ώστε τελικά να μειωθούν τα επίπεδα οιστρογόνων. Στους αγωνιστές GnRH περιλαμβάνονται η nafarelin(η οποία χορηγείται με τη μορφή ρινικού spray) η goserelin (η οποία χορηγείται σε ενέσιμη μορφή και άλλες. Οι πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν μείωση της πυκνότητας των οστών, εξάψεις, μεταβολές της σεξουαλικής επιθυμίας, ξηρότητα του κόλπου, πονοκεφάλους, μεταβολές της ψυχικής διάθεσης, ακμή, μυϊκούς πόνους, μεταβολές του μεγέθους των μαστών και ρινικό ερεθισμό(στη περίπτωση της nafarelin).

Γ.Χειρουργική αντιμετώπιση

Η χειρουργική αντιμετώπιση για την ενδομητρίωση μπορεί να ποικίλει και να περιλαμβάνει μικρής κλίμακας ή συντηρητική χειρουργική επέμβαση μέχρι και περισσότερο εκτεταμένες επεμβάσεις. Η συντηρητική χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει με λαπαροσκόπηση αλλά τα μεγαλύτερης έκτασης χειρουργεία συνήθως περιλαμβάνουν «ανοιχτή» επέμβαση στην κοιλιακή χώρα(λαπαροτομία).

Η συντηρητική χειρουργική επέμβαση αποσκοπεί:

* Να καταστρέψει ή να αφαιρέσει τα τμήματα του ενδομητρικού ιστού, τις ουλές και τις συμφύσεις.

* Να επανορθώσει τα κοιλιακά όργανα τα οποία τυχόν έχουν υποστεί βλάβη

* Να μειώσει την ένταση των συμπτωμάτων

* Να βελτιώσει τη γονιμότητα

Η πλέον εκτεταμένη χειρουργική επέμβαση για σοβαρές μορφές ενδομητρίωσης μπορεί να απαιτεί αφαίρεση της μίας ή και των δύο σαλπίγγων και ωοθηκών ενδεχομένως και της μήτρας.

8.3. Ο ανδρικός παράγων

Τα προβλήματα υπογονιμότητας πλήττουν τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Στο σύνολο των ζευγαριών με προβλήματα γονιμότητας στο 40% αυτών το πρόβλημα υπάρχει μόνο στον άνδρα

Η διάγνωση περί γονιμότητας και η θεραπεία είναι μακροχρόνια, χρονοβόρα και έχει υψηλό οικονομικό κόστος. Η διαδικασία μπορεί συχνά να διευκολυνθεί και να συντομευτεί αν εξ αρχής και οι δύο σύντροφοι συνεργαστούν με τους εξειδικευμένους σε θέματα γονιμότητας γιατρούς. Επιπλέον των ελέγχων που διενεργούνται στη γυναίκα, είναι συχνά αναγκαίο να γίνει και ανάλυση σπέρματος, ώστε να είναι βέβαιο ότι ο σύζυγος έχει επαρκές σπέρμα που λειτουργεί φυσιολογικά, ώστε να είναι εφικτή η γονιμοποίηση.

Η ανθρώπινη γονιμοποίηση είναι μια δύσκολη και περίπλοκη διαδικασία ,έστω και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Το σπέρμα που λειτουργεί σωστά θα ολοκληρώσει τελικά την αποστολή του μέχρι τη γονιμοποίηση. Αυτό στη πράξη σημαίνει ότι θα διαπλεύσει επιτυχώς την τραχηλική βλέννα, θα διασχίσει κατά μήκος όλη τη μήτρα και θα μπει στη σάλπιγγα. Από τη στιγμή που θα είναι στη σάλπιγγα, το σπερματοζωάριο πρέπει να συναντήσει το ωάριο, να διεισδύσει σ'αυτό διαπερνώντας το προστατευτικό περίβλημά του και την εσωτερική του μεμβράνη και τελικά να το γονιμοποιήσει. Τότε, και μόνον τότε, έχει γίνει η γονιμοποίηση. Για να αυξηθούν λοιπόν οι πιθανότητες ενός ζευγαριού για σύλληψη, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν ειδικές μελέτες του σπέρματος του συζύγου.

Μερικές φορές, η κατάσταση του σπέρματος δεν ανταποκρίνεται στην ιατρική αγωγή. Σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι δυνατόν να γίνει επεξεργασία του σπέρματος στο εργαστήριο σε μια προσπάθεια να ενισχύσουμε την ικανότητα γονιμοποίησης.

Προκειμένου να έχουμε το βέλτιστο δείγμα σπέρματος, καλό θα είναι ο σύζυγος να αποφύγει να εκσπερματώσει για τουλάχιστον 48 ώρες πριν από την ώρα που θα δώσει το δείγμα σπέρματος. Δεν πρέπει να υπάρχει αποχή για περισσότερο από 3-5 ημέρες, διότι η ποιότητα του σπέρματος χειροτερεύει με την παρατεταμένη παραμονή μέσα στο σώμα. Για τη λήψη των δειγμάτων σπέρματος διατίθεται στην κλινική μας ένας ιδιωτικός χώρος, όπου μπορεί εαν ο σύζυγος το επιθυμεί να τον συνοδεύσει και η σύζυγος.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα του παραγομένου σπέρματος σε μια δεδομένη στιγμή. Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να περιλαμβάνουν συνθήκες όπως ασυνήθιστο στρες, πυρετό, λήψη ορισμένων φαρμάκων ή οποιονδήποτε τραυματισμό στους όρχεις. Γι' αυτό, θα ζητηθεί από τον σύζυγο να δώσει εν συντομία το αναπαραγωγικό ιστορικό του, καθώς και να αναφέρει οποιεσδήποτε παροδικές συνθήκες που τυχόν επηρεάζουν την ποιότητα του σπέρματος, όπως αν κατά το τελευταίο τρίμηνο πέρασε πυρετό ή κάποια άλλη ασθένεια, διότι κάτι τέτοιο μπορεί να επηρεάσει το σπέρμα.

Αν ο ωορρηκτικός κύκλος της συζύγου είναι κάτω από παρακολούθηση με σκοπό τη μελέτη ωρίμανσης του ωοθυλακίου, την τεχνητή σπερματέγχυση, εξωσωματική γονιμοποίηση ή ενδοσαλπιγγική γονιμοποίηση γαμετών, ο ιατρός θα πρέπει να ειδοποιείται αν συντρέχουν οποιεσδήποτε συνθήκες που επηρεάζουν την ποιότητα του σπέρματος, όπως ασθένεια ή ακραία κόπωση. Αυτό θα επιτρέψει να αξιολογηθεί κατά πόσον υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγή σπέρματος του συζύγου κατά το χρόνο που η σύζυγός του έχει ωοθυλακιορρηξία. Κατά την ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας της συζύγου, μπορεί να χρειαστούν ένα ή περισσότερα «φρέσκα»δείγματα σπέρματος, προκειμένου να αυξήθούν οι πιθανότητες σύλληψης.

Επειδή τα προβλήματα γονιμότητας επηρεάζουν το ζευγάρι από κοινού, ενδείκνυται οι σύζυγοι να παρίστανται σε όλες τις συμβουλευτικές συνεδρίες και ιατρικές επισκέψεις μαζί με τις γυναίκες τους.

Ανάλυση σπέρματος

Οι αναλύσεις σπέρματος αξιολογούν ιδιότητες, όπως: εμφάνιση, οσμή, ιξώδες, ρευστοποίηση, οξύτητα, όγκο, συγκέντρωση σπέρματος, κινητικότητα, ζωτικότητα, μορφολογική διαφοροποίηση, πηκτικότητα, υπολείμματα κατεστραμμένου σπέρματος και περιγραφή λοιπών κυτταρικών στοιχείων, ειδικότερα λευκοκυττάρων.

Μικροβιολογίας του σπέρματος

Μερικές φορές, μια μόλυνση στο γεννητικό σύστημα μπορεί να επιφέρει προβλήματα στην απόδοση του σπέρματος.

«Δοκιμαστική πλύση»

Η δοκιμαστική πλύση είναι μια αξιολόγηση του ειδικά προετοιμασμένου σπέρματος ενόψει της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, η οποία καθορίζει την καταλληλότητα του είτε για ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI), είτε για ενδοσαλπιγγική μεταφορά γαμετών (GIFT), είτε για συμβατική εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), είτε για ενδοκυτταρική εισαγωγή σπέρματος (ICSI).

Προσδιορισμός καρυότυπου και μοριακή γενετική

Στις περιπτώσεις ανδρών όπου η παραγωγή του σπέρματος έχει επηρεασθεί σοβαρά ή σε περιπτώσεις αμφίπλευρης απουσίας των σπερματικών πόρων, συνιστάται να γίνουν ειδικοί ιατρικοί έλεγχοι πριν αναληφθεί η προσπάθεια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Κι' αυτό διότι υπάρχει πιθανότητα η κατάσταση αυτή να κληρονομηθεί στα αρσενικά παιδιά.

Αντισώματα κατά των σπερματοζωαρίων

Είναι πιθανόν είτε μέσα στο σπέρμα είτε στη τραχηλική βλέννη της γυναίκας είτε στο αίμα (του άνδρα ή της γυναίκας), να υπάρχουν αντισώματα κατά των σπερματοζωαρίων. Αυτά τα αντισώματα δρουν είτε συγκολλητικά (συγκολλώντας τα σπερματοζωάρια μεταξύ τους), είτε κυτταροτοξικά (ακινητοποιώντας τα σπερματοζωάρια), είτε επικαλυπτικά (περιβάλλοντας τα και περικλείοντας τα ώστε να μην μπορούν να έλθουν σε επαφή με το ωάριο).

Μπορεί να γίνει έλεγχος στο σπέρμα, στη τραχηλική βλέννη ή στον ορό του αίματος για συγκολλητικά ή για σπερματοτοξικά αντισώματα. Αν ο έλεγχος για κυτταροταξικότητα δώσει θετικά αποτελέσματα, αυτό μας υποδεικνύει ότι πρέπει να γίνει τιτλοποίηση των συγκεκριμένων αντισωμάτων που προκαλούν την ακινητοποίηση των σπερματοζωαρίων.

Παρ' όλα αυτά, μπορεί να υπάρχουν αντισώματα που δεν θετικοποιούν καμιά από τις παραπάνω βιολογικές διεργασίες και ο μόνος τρόπος να ανιχνευθούν είναι με ιατρικούς ελέγχους όπως ο έλεγχος ανοσοσφαιριδίων (ΙΒΤ). Προκειμένου λοιπόν να ελεχθεί η ύπαρξη αντισωμάτων που για την παραγωγή τους ευθύνεται ο άνδρας, ο έλεγχος γίνεται απευθείας στα σπερματοζωάρια που περιέχονται σε μια εκσπερμάτωση. Αντίστοιχα, για να ελεχθεί η ύπαρξη τέτοιων αντισωμάτων που για την παραγωγή τους ευθύνεται η γυναίκα, το τεστ γίνεται έμμεσα, προσθέτοντας υπό έλεγχο υγρό (δηλ. την τραχηλική βλέννα ή τον ορό του αίματος της γυναίκας) μέσα σε ειδικά προετοιμασμένο σπέρμα του δότη. Υπάρχουν μοναδικοί έλεγχοι που μπορούν να εντοπίσουν ταυτόχρονα αντισώματα IgG, IgA και ΙgM. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα για ειδικό ισοτυπικό τεστ.

Αν ο έλεγχος ανίχνευσης αντισωμάτων αποβεί θετικός, τότε μπορεί να ακολουθηθεί μια διαδικασία «προσδιορισμού ισοτύπου των αντισωμάτων κατά του σπέρματος».

Έλεγχος αμοιβαίας αντίδρασης του σπέρματος και της τραχηλικής βλέννης. Έλεγχος μετά τη συνουσία (Sims-Huhner test). Με αυτό τον έλεγχο διερευνάται η συμβατότητα της τραχηλικής βλέννας της γυναίκας με το σπέρμα του συντρόφου της και προσδιορίζεται αν υπάρχει πρόβλημα και αν ναι, σε ποιο από τα δύο στοιχεία εντοπίζεται.

Εξέταση με υπερηχογράφημα του ανδρικού γεννητικού συστήματος.

Βιοψία όρχεων (με λεπτή βελόνα ή με χειρουργικό άνοιγμα): με τον τρόπο αυτό λαμβάνεται σπέρμα απευθείας από τους όρχεις για ICSI

MESA: Μικροχειρουργική αναρρόφηση σπέρματος από την επιδιδυμίδα: με τον τρόπο αυτό λαμβάνονται μη - ώριμα σπερματικά κύτταρα από την επιδιδυμίδα (η οποία συνδέει τους όρχεις με τους σπερματικούς πόρους), ή TESA: αναρρόφηση ορχικού ιστού με βελόνα ή βιοψία όρχεως προκειμένου να ληφθεί σπέρμα σε αζωοσπερμικούς άνδρες, παρακάμπτοντας οποιοδήποτε εμπόδιο που προκαλεί την απουσία σπερματοζωαρίων κατά την εκσπερμάτωση, το δε σπέρμα που λαμβάνεται κατ' αυτό τον τρόπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ICSI, είτε μετά από κατάψυξη.

Ηλεκτροεκσπερμάτωση: Πρόκληση στύσης και εκσπερμάτωσης με ηλεκτρική διέγερση.

[Nikol.]

Ιφιγένεια μου πολύ χαίρομαι που σε (διαβάζω ,είσαι της δικής μου σειράς...παλιές στο φόρουμ... όπως βλέπεις το παλεύω ακόμα κοριτσάκι μου....Μετά από 2 χρόνια με πολύ κλάμα αποφάσισα να κάνω εξωσωματική γιατί θα τρελαθώ στο τέλος...μακάρι να είχα ένα σοβαρό πρόβλημα να το είχα κάνει απο την αρχή πήγα 33 μισό κ έχω φρικάρει....

Νόμιζα ότι οι πολυκυστικές φταίνε αλλά κ με πρόκληση ωορρηξίας 6 μήνες τίποτα δεν έκανα κ 3 σπερματεγχύσεις τίποτα...άρα δεν έχω άλλη λύση...

Σε έχω χάσει μάλλον γιατί μπαίνω μόνο στα θέματα υπογονιμότητας....

σε φιλώ, χαίρομαι που με σκέφτηκες...τι να πω αυτό το φόρουμ είναι ο λόγος που δεν το έχω ρίξει στα αντικαταθλιπτικά....

Φιλιά πολλά πολλά και στο μωράκι σου.

[Nikol.]

Καλά είσαι απίθανη......τα τυπώνω.

ευχαριστούμε γλυκό μου κοριτσάκι.

[filos`ifigen]

ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΝΙΚΟΛ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΨΥΧΙΚΗ ΣΟΥ ΥΓΙΕΙΑ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΦΑΣΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΝΤΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ...ΦΙΛΑΚΙΑ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΠΑΛΙ...ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΕΑ ΣΟΥ...

ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥΣ ΧΡΟΝΟΣ