Για έναν καλύτερο κόσμο...

[Φαφαουλι]

Όλοι οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ‘δύσκολες’ ερωτήσεις ή καταστάσεις. Κάποιο διαζύγιο, θάνατο, ερωτήσεις για την επαφή ανάμεσα στα δυο φύλα. Συνήθως καταφεύγουμε σε βολικές απαντήσεις, βασισμένες σε γνωστά ψέματα, που θα μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση και θα ‘απαλύνουν τον πόνο των παιδιών’. Οι σύγχρονες τάσεις στις παιδαγωγικές επιστήμες, αλλά και η ηθική, μας προτείνουν μια άλλη οδό: αυτή της ειλικρίνειας.

Επιστήμονες και ειδήμονες στο χώρο συμφωνούν στο ότι οφείλουμε να εξηγούμε στα παιδιά, με απλά λόγια, την αλήθεια, σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βρίσκονται, σε οποιοδήποτε θέμα και αν αναφερόμαστε. Χρησιμοποιώντας την ειλικρίνεια σαν όπλο, έχουμε ένα σύμμαχο ειρήνης απέναντι στα διλήμματα μας και χτίζουμε γερά θεμέλια στη σχέση με το παιδί, ενώ ταυτόχρονα το οπλίζουμε με τα ιδανικά της εμπιστοσύνης.

Το ίδιο μάθημα δίνουμε κάθε φορά που σεβόμαστε τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους αλλά και όταν είμαστε συνεπής στα όσα τους λέμε.

Μέσα σε μια σχέση εμπιστοσύνης, φροντίδας, αγάπης (ποτέ δεν έβλαψε κανέναν όση και αν του δώσανε!) το παιδί θα αποκτήσει τη συναισθηματική ασφάλεια που τόσο έχει ανάγκη. Σε αυτό, βέβαια, συμβάλλει και το να είμαστε πάντοτε δίπλα του όταν κλαίει, να μην το υποτιμάμε, χτυπάμε, συγκρίνουμε, προσβάλλουμε και ένα σωρό άλλα. Τι πιο σημαντικό για τη δημιουργία ενός δυναμικού, ανεξάρτητου χαρακτήρα, που μαθαίνει αξίες από τα πρώτα του βήματα και νιώθει άνετα να μιλήσει για τα πάντα με τους δικούς του ανθρώπους; Ανθρώπους με αυτιά να το ακούσουν και κατανόηση για να του μιλήσουν.

Τα παιδιά είναι σαν ένα άσπρο χαρτί. Εμείς ζωγραφίζουμε πάνω τον κόσμο που εκείνα θα ζήσουν μια ολόκληρη ζωή, τη δική τους. Τι ευθύνη! Θα πρέπει να αποφασίσουμε : θα ζωγραφίσουμε έναν κόσμο ζεστό, όμορφο και φιλικό ή έναν κόσμο σκληρό, απάνθρωπο και ψυχρό;

Για έναν καλύτερο κόσμο...τον δικό τους!

[tirogaridaki]

Φαφαούλι,πόσο δίκιο έχεις!Δεν ξέρουμε πόση δυναμη έχουν οι δικές μας πράξεις για να φτιάξουμε σωστά παιδιά όπως τα θέλουμε!Και το θέμα είναι ότι τα παιδιά μας μιμούνται και μετά αναρωτιόμαστε γιατί το παιδί μας δέν έγινε όπως το περιμέναμε; Γιατί πολύ απλά εμείς δεν είμασταν σωστά πρότυπα, ούτε σταθήκαμε δίπλα τους όπως έπρεπε!Νομιζω αυτό το βίντεο τα λέει όλα....

[christin888]

tirogaridaki έγραψε:

Φαφαούλι,πόσο δίκιο έχεις!Δεν ξέρουμε πόση δυναμη έχουν οι δικές μας πράξεις για να φτιάξουμε σωστά παιδιά όπως τα θέλουμε!Και το θέμα είναι ότι τα παιδιά μας μιμούνται και μετά αναρωτιόμαστε γιατί το παιδί μας δέν έγινε όπως το περιμέναμε; Γιατί πολύ απλά εμείς δεν είμασταν σωστά πρότυπα, ούτε σταθήκαμε δίπλα τους όπως έπρεπε!Νομιζω αυτό το βίντεο τα λέει όλα....

Καλά το video όλα τα λεφτά!!

[amanda]

Αχ Καντινού ποσο με στεναχώρησες μ' αυτά που έγραψες! Πληγώνομαι όταν ακούω για τέτοιες καταστάσεις. Τα παιδάκια το μόνο που θέλουν είναι αγάπη και τίποτα παραπάνω. Πως επουλώνεται η ψυχούλα τους όταν αυτό που βλέπουν είναι τσακωμοί, χτυπήματα, βρισιές. Προσπάθησε να εξηγήσεις στην αδερφή πώς με τη συμπεριφορά τους πληγώνουν τα παιδιά τους. Δεν μπορώ να καταλάβω πως πάνω απ' όλα βάζουν τον εγωισμό τους και όχι τα παιδιά?

Επίσης πάνω στο θέμα με την πεθερά σου και την κουνιάδα σου το ξέρω σύμφωνα μ' αυτά που έγραψες έχεις δίκιο αλλά προσπάθησε να έχεις μια καλή σχέση μαζί τους όχι για ΄'σένα αλλά για τον άντρα σου και τα παιδιά σου. Δεν είναι ωραίο να τσακώνεστε μπροστά στα παιδιά αλλά και αυτό να μην κάνετε τα παιδιά διαισθάνονται πολύ περισσότερα απ' όσα νομίζουμε. Κλείσε και λίγο τα αυτιά σου παρέβλεψε ορισμένες καταστάσεις για τα παιδιά σου... Όλα αυτά στα γράφω εντελώς φιλικά και με αγάπη έστω διαδυκτιακή... Φιλιά...

Υ.Γ Βγήκα εκτός θέματος το ξέρω...

[Eleny2]

amanda έγραψε:

Αχ Καντινού ποσο με στεναχώρησες μ' αυτά που έγραψες! Πληγώνομαι όταν ακούω για τέτοιες καταστάσεις. Τα παιδάκια το μόνο που θέλουν είναι αγάπη και τίποτα παραπάνω. Πως επουλώνεται η ψυχούλα τους όταν αυτό που βλέπουν είναι τσακωμοί, χτυπήματα, βρισιές. Προσπάθησε να εξηγήσεις στην αδερφή πώς με τη συμπεριφορά τους πληγώνουν τα παιδιά τους. Δεν μπορώ να καταλάβω πως πάνω απ' όλα βάζουν τον εγωισμό τους και όχι τα παιδιά?

Επίσης πάνω στο θέμα με την πεθερά σου και την κουνιάδα σου το ξέρω σύμφωνα μ' αυτά που έγραψες έχεις δίκιο αλλά προσπάθησε να έχεις μια καλή σχέση μαζί τους όχι για ΄'σένα αλλά για τον άντρα σου και τα παιδιά σου. Δεν είναι ωραίο να τσακώνεστε μπροστά στα παιδιά αλλά και αυτό να μην κάνετε τα παιδιά διαισθάνονται πολύ περισσότερα απ' όσα νομίζουμε. Κλείσε και λίγο τα αυτιά σου παρέβλεψε ορισμένες καταστάσεις για τα παιδιά σου... Όλα αυτά στα γράφω εντελώς φιλικά και με αγάπη έστω διαδυκτιακή... Φιλιά...

Υ.Γ Βγήκα εκτός θέματος το ξέρω...

ΔΕΝ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΟΥΜΕ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΠΟΣΟ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΤΣΑΚΩΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΓΟΝΕΙΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ. ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΕΛΕΙΞΕ ΤΟ ΘΕΜΑ! ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΝΩ ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΛΑ ΒΑΖΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ!

[amanda]

(ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΕΛΕΙΞΕ ΤΟ ΘΕΜΑ! ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΝΩ ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΛΑ ΒΑΖΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ!)

Χαίρομαι και συμφωνώ! Καλημέρα!

[tirogaridaki]

Καντινου μου είναι κρίμα..πολύ κρίμα να αναπαράγουμε τα λάθη των γονιών μας!Το κάνω και εγώ και το μετανιώνω πάντα!!Εγώ μεγάλωσα με ξύλο, πολύ ξυλο! Ήμουν παιδί αντιδραστικό και επαναστατικό αλλά όπως και να το κάνουμε ήμουν παιδί! Θυμάμαι το πιο χαρακτηριστικό..διαβάζαμε με τη μαμά μου νομίζω..και κάτι έγινε δε θυμάμαι..για κάποιο λόγο τηνεκνεύρισα πολύ και μου έλεγε φωναχτά..<<έτσι και ξυπήσεις τον πατέρα σου δε σε γλιτώνει τίποτα!>>και πράγματι ξύπνησε τσατισμένος..δε θα το ξεχάσω ποτε..μου αστράφτει μερικά χαστούκια και με πετάει στον καναπέ σε μια στάση όπου δεν μπορουσα να ξεφύγω..τα χέρια του έπεφταν με δύναμη στον ποπό μου και εγώ θυμάμαι ούρλιαζα και έκλαιγα από τον πόνο..την επόμενη μέρα είχε μελανιάσει ο ποπός μου..και η φράση του μπαμπά μου..<<σου άξιζε!!>> . Τι μου άξιζε; Να νιώσω την ταπείνωση και τον εξεφτελισμό της σωματικής βίας; Ότι και να είχα κάνει σαν 12 χρονο τι μου άξιζε; Και βέβαια το ξύλο έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Εγινα πιο σκληρή , άρχισα να τοναντιμετωπίζω κατα μέτωπο και να τρώω βέβαια ακόμη ξύλο, αλλά δεντο έβαζα κάτω, το πάλευα..θυμάμαι άφηνα γρατσουνιές στα χέρια της μάνας μου!Και το αποτέλεσμα; Όταν τσακωνόμαστε με τον άντρα μου η πρώτη που θα σηκώσει χέρι είμαι εγώ! Εκεί που πάει να τελειώσει ο καυγάς μας εγώ τον τσιγκλάω με χτυπήματα..και τον βλέπω που με κοιτάζει με ψυχραιμία και μου λέει <<σταμάτα!>> εγώ όμως εκεί...όταν τα σκέφτομαι μετά πόσο το μετανιώνω...του ζητάω συγγνώμη και το δέχεται ..όμως γιατι;; Γιατί να θεωρώ απαραίτητο το ξύλο για να ηρεμήσω;Δε θέλω ποτέ μα ποτέ να δέιρω τα παιδιάμου!Ευχομαι να με αξιώσει ο Θεός να μην σηκώσω το χέρι μου και να κακοποιήσω τα παιδιά μου!!! ποτε!!!!

Ξέρω ότι οι γονείς μου ήθελαν και θέλουν το καλό μου...και ξέρω ακόμη πως οτι έκαναν το έκαναν γιατί αυτό θεωρούσαν σωστό! Όμως με στιγμάτισαν όλα αυτά πολύ..και θέλω να γινω καλύτερος ΄νθρωπος! Δεν θέλω να τους μοιάσω, θέλω με το παιδί μου να έχω μια σχέση εμπιστοσύνης, να ξέρει ότι εγώ θα είμαι δίπλα του να το σεβαστώ και νατο στηρίζω με το σωστό τρόπο , ακόμη και στα λάθη του!!Αυτό ήταν κάτι που δεν το έχω πλέον με τους γονείς μου..δεν θέλω να ξέρουν πως νιώθω μέσα μου, δεν θέλω να τους αγκαλιάζω..απλώς δεν τους ανοίγομαι,τους αγαπώ αλλά απο μακριά!!

[tirogaridaki]

Ακριβώς έτσιΈλενη! ΚΑι μένα ο πατέρας μου πλέον είναι άλλος άνθρωπος! ΜΕ τη μάνα μου βέβαια όλο στους τσακωμούς είμαστε , καθότι γυναίκες, όμως ο πατέρας μου δείχνει να έχει περισσότερη αυτοσυγκράτηση από παλιά, αλλά είναι αυτό που λες..δεν είναι κρίμα το ίδιο του το παιδι να μη θέλει να τον αγκαλιάσει; Καιμόνο στη σκέψη ότι η σχέση μου με το ΔΗμηττράκη μετά από χρόνια μπορεί να είναι έτσι με σκοτώνει!!! Θελω με το Δημητράκη και με τα υπόλοιπα παιδάκια μου να έχουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις! να υπάρχει αμοιβαία αγάπη! Ευχομαι η αυτοσυγκράτηση και η ψυχραιμία να γίνουν τα προτερήματά μου!! Και θα το παλέψω! Ηδη η δουλειά μου βοηθάει πολύ στην αυτοσυγκράτηση και χαίρομαι!Ξέρεις πόσες φορές μουρθε να αρπάξω παιδί απο τα μαλλιά και να του δωσω μερικά χαστουκια;;; Πως κρατιόμουν εκείνη την ώρα....πήρα βαθιές ανάσες και το χειρίστηκα καταλληλα.Οπότε τις ασκήσεις αυτοβοήθειας τις κάνω!!!χεχεχεχεχε

Ελπίζω μέχρι στιγμής να έχω βάλει τα πιο όμορφα χρώματα στη ζωή του Δημητράκη μου!! Οφείλουμε εμείς η νέα γενιά να είμαστε καλύτερη από την προηγούμενη...και πρέπει να το παλέψουμε κυριώς με τον εαυτό μας!

[evipapa]

Καλημέρα κορίτσια!

Φανή δεν χρέιάζεται να φοβάσαι.

Σκέφτεσαι πολύ σωστά,συνετά και έχεις όλες τις προυποθέσεις να κάνεις τον Δημητράκη (και τα αδελφάκια του )εξαιρετικούς ανθρώπους χορτασμένους από χαμόγελα και αγάπη.

Μακάρι όλες οι μανούλες του κόσμου να το καταφέρουν αυτό.

Δεν κρύβω πως και εγώ παρακαλάω το θεό να γίνω μία σωστή μάνα για το αγγελούδι μου και να το μεγαλώσω με αγάπη , ηρεμία και όση περισσότερη φροντίδα μπορώ.

Ας μας φωτίσει ο θεούλης.

Να αναφέρω μία άσχημη εικόνα που εξελίχθηκε μπροστά μας χθες:

Ήμασταν με τον άντρα μου σε ένα γνωστό κατάστημα στη Θεσσαλονίκη και ξαφνικά μία μαμά αστράφτει ένα δυνατό χαστούκαρο στο γιό της που τρόμαξα ( ήταν ακριβώς μπροστά μας), για να μη σας πω πως εγώ πόνεσα.

Δεν ξέρω σε ποια κατάσταση την είχε φέρει ο γιός της πάντως και ο άντρας μου χαρακτήρισε την εικόνα απαράδεκτη..ενώ ο άντρας της τη ρωτούσε τι έγινε!!!

Αυτό βρε κορίτσια, είπα να μην φτάσω ποτέ στη θέση της.

Σίγουρα δεν θα χαστούκιζα στο πρόσωπο , ίσως καμιά στο κωλαράκι,δεν ξέρω πάντως όχι μπροστά σε τόσο κόσμο.

Τα παιδιά θέλουν διάλογο όχι ξυλιές ρε γμτ αλλά έχουμε την υπομονή που απαιτείταί?

[hope_89]

Αχ βρε κορίτσια πόσο με πονάει όταν ακούω για ενδοοικογενειακή βία. Είναι κρίμα.Τα παιδιά είναι ένα δωρό.Αλλοί προσπαθούν για να τα αποκτήσουν και άλλοι τους φέρονται τόσο μα τόσο άσχημα.Λυπάμαι πραγματικά πολύ

Εγώ δεν μεγάλωσα σε βία και καυγάδες.Χαρακτηριστικά οι γονείς μου είχαν έντονες διαφωνίες αλλά όχι καυγάδες.Εμάς δε,δεν μας είχαν αγγίξει ποτέ.Καλά θυμάμαι κάτι ελαφριές στον ποπό μια δυο φορές που είχα φτάσει στο απροχώρητο.Αλλά βία με όλη την σημασία της λέξης δεν έχουμε ζήσει ούτε εγώ ούτε τα αδέρφια μου.

Πάνυως πιστευω πως τα αποτελέσματα μιας τέτοιας ηλικίας θα είναι δυο.Ή το παιδί θα γίνει βίαιο και θα μιμηθεί τις συμπερφορές αυτές ή θα μισήσει την βία.Και το βλέπω απο τον σύντροφο μου.Μεγάλωσε με ξύλο απο την μάνα του και όμως τώρα λέει πως το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί είναι να το χτυπήσεις.Τα παιδικά του χρόνια τον έχουν κάνει πολύ ευαίσθητο σε αυτό το θέμα και στεναχωριέται και εκείνος πολύ όταν ακούει για παιδάκια που τα χτυπάνε

[Φαφαουλι]

tirogaridaki έγραψε:

Φαφαούλι,πόσο δίκιο έχεις!Δεν ξέρουμε πόση δυναμη έχουν οι δικές μας πράξεις για να φτιάξουμε σωστά παιδιά όπως τα θέλουμε!Και το θέμα είναι ότι τα παιδιά μας μιμούνται και μετά αναρωτιόμαστε γιατί το παιδί μας δέν έγινε όπως το περιμέναμε; Γιατί πολύ απλά εμείς δεν είμασταν σωστά πρότυπα, ούτε σταθήκαμε δίπλα τους όπως έπρεπε!Νομιζω αυτό το βίντεο τα λέει όλα....

Κορίτσι μου! Ανατρίχιασα ολόκληρη! Το μήνυμα που θες να περάσεις είναι υπέροχο

[Φαφαουλι]

καντινου έγραψε:

amanda έγραψε:

ΔΕΝ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΟΥΜΕ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΠΟΣΟ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΤΣΑΚΩΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΓΟΝΕΙΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ. ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΕΛΕΙΞΕ ΤΟ ΘΕΜΑ! ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΝΩ ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΛΑ ΒΑΖΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ![/quote:34h82s6w]

Τα λόγια είναι περιττά σε αυτές τις καταστάσεις. Λυπάμαι πολύ για αυτά που έζησες και νιώθω απεναντί σου ακόμα μαγαλύτερο σεβασμό, γιατί είσαι μια πολύ δυνατή γυναίκα. Αν δεν μπόρεσες να 'σώσεις' τη μητέρα σου και τη ψυχή τη δική σου και της αδελφή σου, μπορείς να σώσεις τώρα τη δική της οικογένεια. Ανώνυμα, με ένα τηλέφωνο. Το ξέρω είναι σκληρό, δύσκολο. Καλή μου, δεν θέλω να ανακατεύομαι στα προσωπικά σου αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Απλά σκέψου το και αν θες να συζητήσουμε κάτι, μην ντραπείς. Αν θες μπορώ να σου δώσω και το e-mail μου γιατί στις συζητήσεις αυτές έχουν πρόσβαση και άνθρωποι εκτός φόρουμ. Τα σέβη μου!

[Φαφαουλι]

tirogaridaki έγραψε:

Καντινου μου είναι κρίμα..πολύ κρίμα να αναπαράγουμε τα λάθη των γονιών μας!Το κάνω και εγώ και το μετανιώνω πάντα!!Εγώ μεγάλωσα με ξύλο, πολύ ξυλο! Ήμουν παιδί αντιδραστικό και επαναστατικό αλλά όπως και να το κάνουμε ήμουν παιδί! Θυμάμαι το πιο χαρακτηριστικό..διαβάζαμε με τη μαμά μου νομίζω..και κάτι έγινε δε θυμάμαι..για κάποιο λόγο τηνεκνεύρισα πολύ και μου έλεγε φωναχτά..<<έτσι και ξυπήσεις τον πατέρα σου δε σε γλιτώνει τίποτα!>>και πράγματι ξύπνησε τσατισμένος..δε θα το ξεχάσω ποτε..μου αστράφτει μερικά χαστούκια και με πετάει στον καναπέ σε μια στάση όπου δεν μπορουσα να ξεφύγω..τα χέρια του έπεφταν με δύναμη στον ποπό μου και εγώ θυμάμαι ούρλιαζα και έκλαιγα από τον πόνο..την επόμενη μέρα είχε μελανιάσει ο ποπός μου..και η φράση του μπαμπά μου..<<σου άξιζε!!>> . Τι μου άξιζε; Να νιώσω την ταπείνωση και τον εξεφτελισμό της σωματικής βίας; Ότι και να είχα κάνει σαν 12 χρονο τι μου άξιζε; Και βέβαια το ξύλο έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Εγινα πιο σκληρή , άρχισα να τοναντιμετωπίζω κατα μέτωπο και να τρώω βέβαια ακόμη ξύλο, αλλά δεντο έβαζα κάτω, το πάλευα..θυμάμαι άφηνα γρατσουνιές στα χέρια της μάνας μου!Και το αποτέλεσμα; Όταν τσακωνόμαστε με τον άντρα μου η πρώτη που θα σηκώσει χέρι είμαι εγώ! Εκεί που πάει να τελειώσει ο καυγάς μας εγώ τον τσιγκλάω με χτυπήματα..και τον βλέπω που με κοιτάζει με ψυχραιμία και μου λέει <<σταμάτα!>> εγώ όμως εκεί...όταν τα σκέφτομαι μετά πόσο το μετανιώνω...του ζητάω συγγνώμη και το δέχεται ..όμως γιατι;; Γιατί να θεωρώ απαραίτητο το ξύλο για να ηρεμήσω;Δε θέλω ποτέ μα ποτέ να δέιρω τα παιδιάμου!Ευχομαι να με αξιώσει ο Θεός να μην σηκώσω το χέρι μου και να κακοποιήσω τα παιδιά μου!!! ποτε!!!!

Ξέρω ότι οι γονείς μου ήθελαν και θέλουν το καλό μου...και ξέρω ακόμη πως οτι έκαναν το έκαναν γιατί αυτό θεωρούσαν σωστό! Όμως με στιγμάτισαν όλα αυτά πολύ..και θέλω να γινω καλύτερος ΄νθρωπος! Δεν θέλω να τους μοιάσω, θέλω με το παιδί μου να έχω μια σχέση εμπιστοσύνης, να ξέρει ότι εγώ θα είμαι δίπλα του να το σεβαστώ και νατο στηρίζω με το σωστό τρόπο , ακόμη και στα λάθη του!!Αυτό ήταν κάτι που δεν το έχω πλέον με τους γονείς μου..δεν θέλω να ξέρουν πως νιώθω μέσα μου, δεν θέλω να τους αγκαλιάζω..απλώς δεν τους ανοίγομαι,τους αγαπώ αλλά απο μακριά!!

Κορίτσια μου, τι να πω, δεν περίμενα τέτοιες απαντήσεις- εξομολογήσεις. Νόστιμο τυρογαριδάκι μου, δεν φταις εσύ που απλώνεις το χέρι σου. Από έρευνες στη ψυχολογία 9 στις 10 περιπτώσεις παιδιών που έχουν βιώσει βία στην παιδική τους ηλικία, θα δέιρουν σαν ενήλικες ακόμα και αν δεν είναι βίαιοι σαν άνθρωποι. Είναι μέσα τους όμως, τέτοια τραύματα δεν φεύγουν εύκολα, μας ακολουθούν πάντα σαν σκιά. Με όλο το σεβασμό και χωρίς καμία πρόθεση να σε θίξω (δεν γνωριζόμαστε καν άλλωστε), εαν θα το ήθελες θα μπορούσες να επισκεφθείς κάποιο ψυχολόγο, να σε βοηθήσει να το αφήσεις πίσω. Δεν είναι ντροπή, και εγώ έχω πάει αν το ένιωσα ανάγκη, με τα δικά μου οικογενειακά προβλήματα. Και με βοήθησε πολύ. Έτσι θα μπορείς να ξεφύγεις από ενοχές, να συγχωρέσεις πραγματικά τους δικού σου και να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου ότι δεν θα χτυπήσει ποτέ τα παιδιά σου. Απλά μια πρόταση κάνω και ζητώ συγνώμη αν σε ενόχλησε. Μετά από αυτές τις συζητήσεις, ελπίζω όλες να μπορούμε πια να συγκρατούμε τα νεύρα μας, τα χέρια μας και τη φωνή μας με μικρότερα χαλινάρια.

[apis]

Ποσο ειλικρεινης μπορει να εισαι μ ενα μικρο παιδι 4,5 χρονων

Πώς μπορεις να εξηγησεις πχ οτι ο μπαμπας του ειναι φυλακη ..και τι απαντας οταν σε ρωταει γιατι..του λες την αληθεια;; ΜΙλαω για συγκεκριμενο περιστατικο ..απλα τα πραγματα στην αληθινη ζωη ειναι λιγο πιο περιπλοκα

Η μανα απευθυνθηκε σε 2 ψυχολογους Ο πρωτος της ειπε να το πει στο παιδι (σημειωνω οτι το εγκλημα του πατερα ηταν ειδεχθες) ο δευτερος της θυμισε το εργο "Η ζωη ειναι ωραια" Σημειωνω επισης οτι το παιδι ειχε μια υπεροχη στενη σχεση με τον πατερα

[Eleny2]

ΦΑΦΑΟΥΛΟ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ! ΕΥΤΗΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΝΕΙ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΙΛΩ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΛΛΑ Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΣΕ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ ΓΑΜΠΡΟΥ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΑΝ ΤΡΑΥΜΑΤΗΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!

[Φαφαουλι]

καντινου έγραψε:

ΦΑΦΑΟΥΛΟ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ! ΕΥΤΗΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΝΕΙ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΙΛΩ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΛΛΑ Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΣΕ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ ΓΑΜΠΡΟΥ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΑΝ ΤΡΑΥΜΑΤΗΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!

Πλάκα μου κάνεις; Με αυτά που έχεις ζήσει έχεις τη δύναμη να κινήσεις τον κόσμο ολόκληρο. Αν με ρωτάς η καταγγελία θα φέρει δυσκολίες...αλλά θα σταματήσει τη βία. Αλλά το βάρος της απόφασης θα είναι δικό σου και όχι δικό μου, δεν θα σε πιέσω άλλο. Απλά σκέψου το αν βρεις το χρόνο.

[Φαφαουλι]

apis έγραψε:

Ποσο ειλικρεινης μπορει να εισαι μ ενα μικρο παιδι 4,5 χρονων

Πώς μπορεις να εξηγησεις πχ οτι ο μπαμπας του ειναι φυλακη ..και τι απαντας οταν σε ρωταει γιατι..του λες την αληθεια;; ΜΙλαω για συγκεκριμενο περιστατικο ..απλα τα πραγματα στην αληθινη ζωη ειναι λιγο πιο περιπλοκα

Η μανα απευθυνθηκε σε 2 ψυχολογους Ο πρωτος της ειπε να το πει στο παιδι (σημειωνω οτι το εγκλημα του πατερα ηταν ειδεχθες) ο δευτερος της θυμισε το εργο "Η ζωη ειναι ωραια" Σημειωνω επισης οτι το παιδι ειχε μια υπεροχη στενη σχεση με τον πατερα

Κατ'αρχήν τέλειο το σχόλιο για το σύμπαν και την ανθρώπινη βλακεία! Δεν μπαίνεις σε καμία περίπτωση στη διαδικασία να πεις για το έγκλημα, σιγά μη το περιγράψουμε κιόλας στο παιδί. Άλλο ειλικρείνια και άλλο λεπτομέρειες που καταστρέφουν χαρακτήρες. Δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ. Μέχρι τότε σκέψου πως θα γκρεμιστεί ο κόσμος του παιδιού αυτού στα 15του που θα μάθει την αλήθεια. Πως θα γκρεμιστεί ο κόσμος του. Πως θα χάσει την εμπιστοσύνη του σε όλα και σε όλους. Ο κάθε γονιός ξέρει το καλό του παιδιού του. Εγώ λίγα ξέρω και λίγα πιστεύω...Απλά λέω τη γνώμη μου.

[apis]

Φαφαουλι μου εννοειται δεν μπαινεις σε λεπτομερειες ..ομως το παιδι ρωταει "γιατι ειναι φυλακη" "τι εκανε" Ο αστυνομος στην ηλικια αυτη ειναι ο "καλος" που πιανει τους κακους, αυτος που μπαινει μεσα ειναι ο "κακος"

Το παιδι στην ηλικια αυτη δυσκολευεται να καταλαβει οτι ο μπαμπας εκανε κακο

Του λες ολοι κανουμε λαθη..αλλα αυτο επιμενει .."τι εκανε ο μπαμπας μου" κι εκει ερχεται το ψεμα πχ ηταν ετρεχε πολυ με το αυτοκινητο..Πώς μπορεις να αποφυγεις ενα ψεμα σαν αυτο

Για να μη σε φερω σε δυσκολη θεση να σου πω οτι απο τοτε που ηρθα αντιμετωπη με αυτο το θεμα(λογω σχεσης με τη μητερα του παιδιυ) εχουν περασει 6μισι χρονια

και ο πατερας ειναι πλεον εξω με αναστολη

Απλα με ειχε προβληματισει πολυ τοτε

[Χριστίνα4]

Δεν έχω βιώσει την βία σε προσωπικό επίπεδο ούτε στις σχέσεις μου ούτε στην οικογένεια μου σαν παιδί.

Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι μια συμμαθήτρια μου στο δημoτικό που την χτυπούσαν.

Ερχόταν στο σχολείο με σημάδια στο σώμα και στο πρόσωπο.Κανείς δεν μίλαγε και η δασκάλα ήταν συνένοχος στο έγκλημα.Την άφησε να βυθιστεί περισσότερο στο μαρτύριο της.

Την αντιμετωπίζαμε ρατσιστικά.Σαν την ''κακομοοίρα''.Παιδιά τότε,δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε την έννοια του δράματος που ζούσε αυτό το 10 χρονο κορίτσι,πόσο μάλλον αυτοί που δεν το είχαμε βιώσει.Δεν παίζαμε μαζί μας γιατι οι ''αρχηγοί''της παρέας δεν την ήθελαν.

Και διερωτάμε εγώ...Αυτό το κοριτσάκι που σήμερα είναι μητέρα 3 παιδιών και που στην πορεία έγινε η καλύτερη μου φίλη,τι έχει να θυμάται απο την τρυφερή παιδική ηλικία;Βία και βλέμματα γεμάτα οίκτο!

Πιστευω πως η δράση είναι η καλύτερη αντιμετώπιση.Βέβαια είναι και λίγο δίκοπο μαχαίρι,γιατί μετά μπορεί ο αποδέκτης της βιαιης συμπεριφοράς να σου χρεώνει την ''διάλυση''της ''ευτυχισμένης του οικογένειας''

[Φαφαουλι]

apis έγραψε:

Φαφαουλι μου εννοειται δεν μπαινεις σε λεπτομερειες ..ομως το παιδι ρωταει "γιατι ειναι φυλακη" "τι εκανε" Ο αστυνομος στην ηλικια αυτη ειναι ο "καλος" που πιανει τους κακους, αυτος που μπαινει μεσα ειναι ο "κακος"

Το παιδι στην ηλικια αυτη δυσκολευεται να καταλαβει οτι ο μπαμπας εκανε κακο

Του λες ολοι κανουμε λαθη..αλλα αυτο επιμενει .."τι εκανε ο μπαμπας μου" κι εκει ερχεται το ψεμα πχ ηταν ετρεχε πολυ με το αυτοκινητο..Πώς μπορεις να αποφυγεις ενα ψεμα σαν αυτο

Για να μη σε φερω σε δυσκολη θεση να σου πω οτι απο τοτε που ηρθα αντιμετωπη με αυτο το θεμα(λογω σχεσης με τη μητερα του παιδιυ) εχουν περασει 6μισι χρονια

και ο πατερας ειναι πλεον εξω με αναστολη

Απλα με ειχε προβληματισει πολυ τοτε

Ίσως αν πεις πείραξε μια κυρία ή έναν κύριο; Δεν θα σε ρωτήσει κάτι άλλο, είναι μικρό. Αλλά ακόμα και να μιλήσουμε για την εξαίρεση που θα πει 'δηλαδή πως τον πείραξε;', του πούμε 'αυτό θα το συζητήσουμε όταν μεγαλώσεις λίγο', θα σταματήσει εκεί το θέμα. Τι να σου πω όμως, όποιος είναι έξω από το χορό, ξέρει να χορεύει...

[Φαφαουλι]

Χριστίνα4 έγραψε:

Δεν έχω βιώσει την βία σε προσωπικό επίπεδο ούτε στις σχέσεις μου ούτε στην οικογένεια μου σαν παιδί.

Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι μια συμμαθήτρια μου στο δημoτικό που την χτυπούσαν.

Ερχόταν στο σχολείο με σημάδια στο σώμα και στο πρόσωπο.Κανείς δεν μίλαγε και η δασκάλα ήταν συνένοχος στο έγκλημα.Την άφησε να βυθιστεί περισσότερο στο μαρτύριο της.

Την αντιμετωπίζαμε ρατσιστικά.Σαν την ''κακομοοίρα''.Παιδιά τότε,δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε την έννοια του δράματος που ζούσε αυτό το 10 χρονο κορίτσι,πόσο μάλλον αυτοί που δεν το είχαμε βιώσει.Δεν παίζαμε μαζί μας γιατι οι ''αρχηγοί''της παρέας δεν την ήθελαν.

Και διερωτάμε εγώ...Αυτό το κοριτσάκι που σήμερα είναι μητέρα 3 παιδιών και που στην πορεία έγινε η καλύτερη μου φίλη,τι έχει να θυμάται απο την τρυφερή παιδική ηλικία;Βία και βλέμματα γεμάτα οίκτο!

Πιστευω πως η δράση είναι η καλύτερη αντιμετώπιση.Βέβαια είναι και λίγο δίκοπο μαχαίρι,γιατί μετά μπορεί ο αποδέκτης της βιαιης συμπεριφοράς να σου χρεώνει την ''διάλυση''της ''ευτυχισμένης του οικογένειας''

Ο άνθρωπος είναι ένα πολύ φοβισμένο πλάσμα. Τόσο εκλεπτυσμένο που προτιμά να βλέπει τον συναθρωπό του να πεθαίνει δίπλα του, παρά να στιγματιστεί από την κοινωνία. Τόσος ρατσισμός, τόσες ανασφάλειες, τόση ανωτερότητα. Όντως, η δράση είναι η καλύτερη αντιμετώπιση, όταν συνοδεύεται από ενημέρωση και πρόληψη. Εσείς και εγώ, που έχουμε τόση ευαισθησία, μπορούμε να βοηθήσουμε να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο σε αυτόν τον κόσμο, με δράση. Κορίτσια; Ας σηκωθούμε από τον καναπέ και τη βολική ζωή μας. Ας φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο. Μαζί μπορούμε(θυμίζω προεκλογική εκστρατεία μήπως. Φεύγω για δουλειά γιατί θα αργήσω πάλι και θα σας δαγκώσω το αυτί! Καλό μεσημέρι!

[apis]

...παντως πιστευω κι εγω οτι το ψεμα ειναι χειροτερο(το ενα ψεμα φερνει το αλλο ωσπου αποκαλυπτεται φαρδια πλατια η ωμη αληθεια και χανεται καθε σχεση εμπιστοσυνης) ..απλα το θεμα ειναι να αποκρυψεις την αληθεια που το παιδι δεν ειναι σε θεση να δεχτει..Και ειναι τοσο δυσκολο ..τα σκασμενα κανουν κατι ερωτησεις ...παντως μου αρεσει πολυ που συζηταμε τετοια θεματα

Ανοιγουμε ενα θεμα για σεξουαλικη διαπαιδαγωγηση..πιστευω θα ενδιαφερει πολυ..

[tirogaridaki]

Φαφαουλι έγραψε:

Κορίτσια μου, τι να πω, δεν περίμενα τέτοιες απαντήσεις- εξομολογήσεις. Νόστιμο τυρογαριδάκι μου, δεν φταις εσύ που απλώνεις το χέρι σου. Από έρευνες στη ψυχολογία 9 στις 10 περιπτώσεις παιδιών που έχουν βιώσει βία στην παιδική τους ηλικία, θα δέιρουν σαν ενήλικες ακόμα και αν δεν είναι βίαιοι σαν άνθρωποι. Είναι μέσα τους όμως, τέτοια τραύματα δεν φεύγουν εύκολα, μας ακολουθούν πάντα σαν σκιά. Με όλο το σεβασμό και χωρίς καμία πρόθεση να σε θίξω (δεν γνωριζόμαστε καν άλλωστε), εαν θα το ήθελες θα μπορούσες να επισκεφθείς κάποιο ψυχολόγο, να σε βοηθήσει να το αφήσεις πίσω. Δεν είναι ντροπή, και εγώ έχω πάει αν το ένιωσα ανάγκη, με τα δικά μου οικογενειακά προβλήματα. Και με βοήθησε πολύ. Έτσι θα μπορείς να ξεφύγεις από ενοχές, να συγχωρέσεις πραγματικά τους δικού σου και να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου ότι δεν θα χτυπήσει ποτέ τα παιδιά σου. Απλά μια πρόταση κάνω και ζητώ συγνώμη αν σε ενόχλησε. Μετά από αυτές τις συζητήσεις, ελπίζω όλες να μπορούμε πια να συγκρατούμε τα νεύρα μας, τα χέρια μας και τη φωνή μας με μικρότερα χαλινάρια.

[Φαφαουλι]

Τυρογαριδάκι καλημέρα! Με μπέρδεψες λιγάκι. Από τη μια λες 'είμαι σίγουρη ότη δεν θα ξανά βιαιοπραγήσω' και από την άλλη 'αν πέσει γερό ξύλο'. Μπορείς να με βοηθήσεις να καταλάβω λίγο καλύτερα τι εννοείς;

[Τζοαννα]

Diavazwntas ayto to thema stanaxwrethika kopelles mou...

Eilikrina stenaxwrethika...

Einai wraies i apantiseis sas...

Kai etetai toso dikaiw...

Ola ta paidakia tou kwsmou AGAPI theloun mono...

Ma kai emeis agapi theloume...

Euxwme ta kalitera se olous...

Filia...