Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Καλησπέρα! Είμαι η Ράνια 27 χρονών και παρακολουθώ ανελλιπώς το φόρουμ από τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης μου.Θα ήθελα να σας διηγηθώ κι εγώ την ιστορία της γέννας μου, που για μένα ήταν η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου. Λοιπόν, είναι Κυριακή 29 Μαρτίου και είμαι σπίτι με τον άντρα και την πεθερά μου, η οποία ήρθε για να με βοηθάει 10 μέρες πριν και για να παρευρίσκεται στη γέννα.Όλη τη μέρα είμαι κάπως, νιώθω περίεργα και το βράδυ αυτό κορυφώνεται. Κάθομαι στην κουζίνα και τρώω 3 κομμάτια μουσακά από το μεσημέρι: blush:. Αφού τρώω πάω στο κρεβάτι και νιώθω χάλια, αρχίζω να κλαίω και να μου φταίνε όλα. Έρχεται κι ο άντρας μου και ξαπλώνει. η ώρα 11 παρα.το πορτατίφ ανοιχτό. μου λέει δε θα το σβήσεις;του λέω όχι ακόμα .ξαφνικά στο εντελώς ξεκάρφωτο όμως, του λέω Παντελή, ο χρόνος τελείωσε, δεν έχει άλλο και σβήνω το φως. κι εκεί που ο σύζυξ έχει κοιμηθεί κι εμένα μόλις που πάει να με ζαλίσει ο ύπνος (καθότι 39 εβδομάδων, με καούρες, δύσπνοια και το μωρό να κάνει πάρτυ μεταμεσονύχτιο), νιώθε ένα κλουφ! και ώσπου να διερωτηθώ αν κατουρήθηκα και τι ζεστό είναι αυτό που τρέχει, συνειδητοποιώ ότι μου σπάσαν τα νερά.11 και 10 τη νύχτα. Πετιέμαι όρθια και λέω, Παντελή, σήκω, σπάσαν τα νερά. από εκείνη τη στιγμή και μέχρι τη στιγμή που γέννησα, ο άντρας μου ένας βράχος δίπλα μου, σε πλήρη εγρήγορση. με περιμένει στην πόρτα με τα πράγματα και εγώ τρέχω πανικόβλητη, με το εσώρουχο στο χέρι, φωνάζοντας ότι τρέχουν τα νερά και θα λερώσω τα χαλιά!!! η πεθερά μου με κυνηγάει από πίσω για να με προλάβει. τελικά ντύνομαι και φεύγουμε. Φτάνουμε στο μαιευτήριο, γίνεται ο καλλωπισμός και η εισαγωγή στο δωμάτιο ωδινών και τοκετού .εγώ χαμπάρι από πόνο, τίποτα,η μαία λέει διαστολή 2 εκατοστά. Έρχεται ο γιατρός μετά από λίγο, τα ίδια. Μου λέει θα γεννήσεις αύριο μεσημέρι ή και απόγευμα, ο τράχηλος είναι ανώριμος. Μου βάζουν ορό και μια μικρή ποσότητα τεχνητών πόνων.

Οπότε σε καμιά ώρα, αρχίζουν οι πόνοι, οι οποίοι δυναμώνουν και τελικά γίνονται ανά 3 λεπτά, ανυπόφοροι, και εγω να μην μπορώ να κάνω ένα διάλειμμα. Εν τω μεταξύ έχω δηλώσει εξ αρχής ότι δε θέλω επισκληρίδιο. Η μαία-ο Θεός να την έχει καλά-να με βοηθάει με τις αναπνοές και να με ενθαρρύνει αλλά να με παρακαλάει να το ξανασκεφτώ για την επισκληρίδιο, γιατί εγώ χανόμουν από τους πόνους. Μέσα στη θολούρα μου είδα ένα κεφάλι μπροστά μου και αρπάχτηκα από τα μαλλιά-ήταν του άντρα μου, ο οποίος παρακολούθησε όλο τον τοκετό κρατώντας μου το χέρι. Μετά από 4 σχεδόν ώρες ωδινών και τη διαστολή ούτε 4 εκατοστά, λέω στον άντρα μου τρέχα να φέρεις αναισθησιολόγο, δεν αντέχω άλλο. Προσπάθησε να με κρατήσει λίγο ακόμα, αλλά δεν την πάλευα. Οπότε έρχεται η κυρία αναισθησιολόγος, από τον ύπνο, και μου χτυπάει την ένεση και με παίρνουν τα αίματα ποτάμι! Να μη σας τα πολυλογώ, σε δέκα λεπτά με έπιασε και ήμουν οκ! κι ενώ σε σε 5 ½ ώρες είχα 4 εκατοστά, σε μιάμιση ώρα είχα τελεία διαστολή! Κατά τις 7 και κάτι έρχεται ο γιατρός μου και μου λέει είμαστε έτοιμοι, ξεκινάμε για τις εξωθήσεις! Στο μεταξύ, η επισκληρίδιος έχει περάσει και τα νιώθω όλα κανονικά! σπάνε το κρεβάτι, μου δένουν τα πόδια και…πάμε! Κορίτσια μου, 7.30 ξεκίνησα να σπρώχνω, με 5 εξωθήσεις από 3 ανάσες η καθεμιά και με ελάχιστα διαλείμματα ανάμεσα, στις 30 Μαρτίου, στις 8 ακριβώς το πρωί, μου έβαλαν στα χέρια μου την μικρή ένοικο της κοιλιάς μου: την δυναμική και τσαχπίνα μπέμπα μου! Το μόνο που μας ανησύχησε και ευτυχώς ο γιατρός μας το είπε μετά, είναι ότι η μπέμπα είχε τυλιχτεί ολίγον με το λώρο, αλλά όλα οκ!απλά δεν μπόρεσε να τον κόψει ο άντρας μου, που τόσο το ήθελε! Αυτή είναι η εμπειρία μου! Ευχαριστώ που μου κρατήσατε συντροφιά σε όλη την εγκυμοσύνη αλλά και τώρα!φιλιά!

Δημοσίευση

πωπω..φοβερή εμπειρία! Απιστευτο το ότι ένιωθες πως η ώρα πλησίαζε! Με αφήνει έκλπηκτη!Τελικά όλες, λίγο πολύ διαισθανόμαστε πως η ώρα πλησιάζει..ναναι οι ορμόνες που εκρίνει ο πλακούντας ο οποίος αρχίζει να γερνάει; Ναναι τα μικροπονάκια που ενώ περνάνε ανέπαίσθητα πας προετοιμάζουν υποσυνείδητα;; Ποιος ξέρει!Πάντως να σου ζήσει η μπεμπούκα σου!! Ναναι πάντα γερή και ευτυχισμένη!!!:)

Δημοσίευση

ελα μωρέ ..και χωρίς επισκληρίδιο δεν είναι κανένας τρομερός και φοβερός πόνος!!εντάει πονάει η γέννα αλλά παλευεται η κατάσταση!Λίγο με φωνές, λίγο με φάρμακα κάτι γίνεται! άλλωστε την ώρα της γέννας, όταν δηλαδή πλέον σπρώχνεις ο πόνος δεν είναι τόσο έντονος αλλά και δεν διαρκεί και πολύ! Το παλούκι είναι πριν τις εξωθήσεις!Αλλά όπως είπα κ πριν παλευεται..!

Όπως και ναχει βέβαια το αποτέλεσμα είναι που μετράει!:)

Δημοσίευση

Κοριτσάκια σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, και εσείς να δείτε τα μωράκια σας όπως επιθυμείτε, γερά πάνω απ' όλα και τυχερά!κι εσείς που περιμένετε παιδάκι, με το καλό, κι εσείς που το θέλετε πολύ, χαλαρά κι έρχεται!ελπίζω να τα λέμε συχνότερα!θα χαρώ να συναντηθούμε θεσσαλονικιές!

as1cETq0g410015MzAwMjA2NHwwMDczMDVkfFRvIHByaWdraXBpc3Nha2kgbWFzIGVpbmFp.gif

Δημοσίευση

Celeste έγραψε:

Στο μεταξύ, η επισκληρίδιος έχει περάσει και τα νιώθω όλα κανονικά! σπάνε το κρεβάτι, μου δένουν τα πόδια και…πάμε!

τελικά αυτό με τα πόδια θα μου το εξηγήσει κάποιος?!! σου δένουν τα πόδια για να γεννήσεις?

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
    • Να μην κατηγορείς τον εαυτό σου σε παρακαλώ. Εντάξει είχατε ένα καβγά κ μπορεί να μην φέρθηκες σωστά γιατί ήσουν πιεσμένη ή εστω η κακια στιγμή ειπες μια κουβέντα παραπάνω.  Θα μάλωνατε, θα ριχνατε ένα καβγά, αντε να κάνατε κ μούτρα. Αυτός δε λύγισε ούτε όταν μίλησες για εγκυμοσύνη. Τι του έκανες πια .. Πολύ παράλογη συμπεριφορά το πήγε στα άκρα είναι ανένδοτος χωρίς καμία διάθεση να το συζητήσει απλά εξαφανίστηκε. Γενικά ένιωθες να επηρεάζεται από τους γονείς του? Ξέρω πως νιώθεις κ σε συμπονω αλήθεια  στεναχωρηθηκα έπεσαν κ όλα μαζί. Μην προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις μαζί του. Τον ενημέρωσες για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης? Αν όχι θα σε πάρει κάποια στιγμή.
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...