ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΙΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ..

[Ifigeneia]

...που αποφάσισαν να δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα και οι ιδιότητες των "ανθρώπων" (ο Θεός να τους κάνει ανθρώπους και να τους συγχωρέσει) που διαχειρίζονταν υλικό παιδικής πορνογραφίας με "πρωταγωνιστές" παιδάκια και βρεφάκια 6 μηνών. Αρχιμανδρίτης, γιατρός νευρολόγος, ηλεκτρολόγος μηχανικός κι άλλα "επιφανή" καθάρματα της κοινωνίας μας!!

Η κορούλα μου είναι 5,5 μηνών και λόγω ορμονικής έλλειψης (συνηθισμένο φαινόμενο σε μικρές ηλικίες) καμιά φορά το "πουλάκι" της κλείνει λίγο. Το ελέγχω μια φορά την εβδομάδα και με μία μπατονέτα και λίγη βαζελίνη της το ανοίγω για να μην κλείσει τελείως και μετά θέλει άλλου είδους επέμβαση. Τώρα τελευταία έπαψε να το κάνει.. Όπως με είχε πει ο γιατρός. Κάποια στιγμή θα σταματήσει να γίνεται. Το θέμα είναι ότι όταν αναγκαζόμουν να το κάνω αυτό ανατρίχιαζα ολόκληρη. Σηκωνόταν η τρίχα μου κάγκελο. Ένιωθα πολύ άβολα που την "πείραζα" εκεί χαμηλά.

Όσο σκέφτομαι ότι κάποιοι ανώμαλοι εκτόνωναν τις ζωώδεις ορμές στους στα κορμάκια 6μηνων μωρών μου έρχεται να ξεράσω.. (συγνώμη για την έκφραση).

Μπράβο όμως στις εισαγγελείς που είπαν όχι στην κάλυψη αυτών των εγκληματιών, όχι στη διατήρηση των προσωπικών δεδομένων. Δόθηκαν τα ονόματα, να δοθούν και οι κ..λομούρες τους στην δημοσιότητα, να διασυρθούν πριν σαπίσουν στη φυλακή.

Τα έχω πάρει πολύ στο κρανίο!!!

[alexandra27]

kalispera ki apo mena.

ontos sugxaruturia sti dikaiosuni gi'auti tin energeia.

den ksero ti na po! i leksi ktinodia isos paraeinai "mikri" gia na perigrapsei autous tous anthropous, ta ktini, ta zoa!!!

anomaloi kai apsixoi!!!

eleos!!

as euxithoume na min ksanaginei p o t e kati tetoio!

[foteini sakis]

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΜΑΚΑΡΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΑΥΤΟ

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΠΑΘΕΙ

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΑΥΤΑ -ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ ΠΡΟΚΕΙΤΕ- ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΥΤΙΛΗΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΚΙΟΛΑΣ :angry: ΜΕΤΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΠΑΨΕ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

ΤΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ... ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

ΑΡΩΣΤΑ ΜΥΑΛΑ :angry:

[Annie_2]

Πώς γίνεται να ζουν τέτοια τέρατα ανάμεσα μας;;; :angry: ΔΕν μπορώ να το χωνεψω και ουτε θα μπορεσω ποτε!Κανονικα χρειαζονται βασανιστηρια για να πονεσουν για τον πονο που προκαλουν Ουτε ο θανατος δεν του αξιζει,παρα μονο ο πονος!!! Μπράβο που επιτελους δημοσιευτηκαν τα ονοματα!

[Lilaki]

Ιφιγένειά μου μην ανυσηχείς για τη μπουμπούκα σου, το πρόβλημα αυτό το έχω ακούσει σε πολλά μωράκια και εμφανίζεται σε άλλη μορφή στα αγοράκια και σε άλλη μορφή στα κοριτσάκια, αλλά μετά εξαφανίζεται, είναι εντελώς παροδικό.

Όσον αφορά το θέμα με τους παιδόφιλους που το άκουσα το πρωί στην τ.ν. και εγώ και έγινα έξαλλη γιατί όλοι αυτοί οι ανώμαλοι είναι "πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας" και μάλιστα με το ρόλο του δημόσιου λειτουργού!

Ο ένας λέει είναι αρχιμανδρίτης, ο άλλος στρατιωτικός, άλλος νευροχειρούργος...Τί να πω...

Ήθελα κάτι τέτοιες ώρες να ήμουν ανάμεσα στους αστυνομικούς την ώρα που τους συλλαμβάνανε και θα έδινα τόσο ξύλο, έγκυος, ξε-έγκυος θα τους άνοιγα το κεφάλι στα δύο έναν προς έναν.

Μπράβο στον πρώην υπουργό δικαιοσύνης που άλλαξε το νόμο και δημοσιεύονται τα στοιχεία τους στα Μ.Μ.Ε. για να μην μπορούν να ξανακυκλοφορήσουν στο δρόμο χωρίς να τους λυντσάρουν, γιατί μη νομίζεις, με το σύστημα το δικαστικό σε λίγα χρονάκια θα βγούν έξω, αλλά τώρα που οι πάντες ξέρουν τί έγινε να δώ με τί μούτρα.!

Για κάτι τέτοια ζώα είμαι υπέρ της θανατικής ποινής.

[marimari]

Na tous eixa gia ligo,

na tous ekova apo ena kommataki siga-siga...!

Den tous aksizei o lytrwtikos thanatos

oute i kollegio-fylaki...

Me mikra tsimpimata tha tous apoteleiwna,

tous anwlalous...

Xriste kai Kyrie

na min ksanaponesei paidaki!!!

Ifigeneia mou,

perastika sto mpoumpouki sou!

[yolanda]

Ιφιγένεια μαζί σου! Έχεις απόλυτο δίκιο!

[katiakondaki]

ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ. ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

[scarlet30]

Igigeneia εγραψε:

"Μπράβο όμως στις εισαγγελείς που είπαν όχι στην κάλυψη αυτών των εγκληματιών, όχι στη διατήρηση των προσωπικών δεδομένων."

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΑ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΚΙ ΕΧΘΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΕΒΗΚΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!!

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ "ΣΥΜΠΝΕΟΥΜΕ"..... ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΩ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ....

ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΥΦΛΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.... ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 30 ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΙ ΤΙΣ ΗΘΕΛΗΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΜΗ "ΓΚΑΦΕΣ¨ΤΗΣ!

ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΓΧΑΡΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΠΟΙΝΗ..... ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ (ΧΡΗΜΑΤΙΚΑ Η ΜΕ ΕΡΓΑΣΙΑ) ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΟΥΝ "ΚΑΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ", ΑΝ ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΝ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ "ΠΡΟΤΕΡΟΥ ΕΝΤΙΜΟΥ ΒΙΟΥ", ΑΝ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΟΥΝ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΤΕΡΥΓΕΣ ΛΟΓΩ "ΨΥΧΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ" ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ....

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΝΩ ΑΙΡΕΤΙΚΗ....ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ....!!!

ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΓΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΛΙΓΟΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ....(ΔΥΣΤΥΧΩΣ) :angry:

ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ "ΜΟΥΤΡΑ" ΚΑΙ ΘΡΑΣΣΟΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΠΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ.... ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΠΡΙΝ ΖΟΥΣΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ Σ'ΑΥΤΗ....

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΗ ΣΚΕΨΗ.... ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΟΝΟ! ΑΗΔΙΑ! ΘΥΜΟ!!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ (ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΑΝ ΤΟΣΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΣΕ ΕΠΙΜΟΝΑ - ΚΑΙ ΑΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΕΝΕΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ), ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΡΗΣΕΙ ΕΩΣ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ....

[katrina]

Κορίτσια όχι απλά θανατική ποινή! Για εμένα θα έπρεπε (θα το πω εντελώς χύμα) να τους το κόψουν! Και έπειτα να τους κρεμάσουν! Να συμμορφώνονται και οι υπόλοιποι! Που έχουμε φτάσει...

[Ifigeneia]

Scarletόνι μου κι εγώ μαζί σου! Συμφωνώ από την πρώτη σου λέξη μέχρι και την τελευταία, ακόμα και με τις φατσούλες!

Είπα μπράβο όμως, διότι σε παρόμοια περίπτωση πριν 4 χρόνια (το θυμάμαι καλά -και το θυμάμαι γιατί δε θα ξεχάσω ποτέ τη δήλωση του δικηγόρου που του ανατέθηκε η υπεράσπιση παρόμοιων καθαρμάτων: "όταν είδα το υλικό έκανα αμέσως εμετό και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω") κρύβανε τα ονόματα, τις ιδιότητες και τα πρόσωπά τους, όπως κρύβει ο σκύλος το κόκαλό του. Γιατί και σε εκείνη την περίπτωση εκείνοι οι ανώμαλοι ήταν άνθρωποι με "κύρος" (μη χ..ω) στην κοινωνία μας.

Και για να συμπληρώσω.. Θέλω να φανούν τόσο "μαγκιόρες" οι εισαγγελείς που να τους χώσουν δια βίου φυλακή, να μην πάρουν ούτε μισή μέρα άδεια κι εκεί μέσα τα μπάσταρδα καθάρματα να πληρώσουν με το νόμισμα της φυλακής.

Γιατί όσο ανώμαλοι είναι αυτοί που κάνανε αυτά τα αίσχη στα παιδάκια άλλο τόσο ανώμαλοι είναι αυτοί που διακινούν το υλικό, το αγοράζουν και το πουλάνε, ηδονίζονται βλέποντάς του, θα λέγανε "ναι" να κάνουνε κι αυτοί το ίδιο.

[Ifigeneia]

foteini sakis, lilaki και marimari σας ευχαριστώ!!

Ναι, το έχουμε ξεπεράσει ήδη το προβληματάκι αυτό. Δε με ανησυχούσε, έχω ακούσει κι άλλα κοριτσάκια να το παθαίνουν, πιο πολύ με τάραζε το γεγονός που τη σκάλιζα εκεί κάτω, ακόμα και εξωτερικά.

Όλα καλά!

Σας ευχαριστώ και πάλι..

[apis]

Δεν πιστευω στη θανατικη ποινη για κανενα εγκλημα ακομα και γι' αυτο

Ναι ειναι ο,τι πιο ειδεχθες

Αν καποιος το εκανε στο παιδι μου δεν ξερω ισως και να αυτοδικουσα....κι.αυτο δεν το λεω με περηφανια

Μια πολιτισμενη κοινωνια ομως δεν μπορει να χρησιμοποιει το θανατο σαν μεσο σωφρονισμου. Εχει αποδειχθει οτι δεν μειωνει τα περιστατικα αλλα μπορει να οδηγησει τον θυτη ακομα και στη δολοφονια του θυματος για να μην αφησει ιχνη

Συμπερασμα η θανατικη ποινη οδηγει σε σκληροτερα εγκληματα

Οχι στα κλειστα στοματα τυπου Κωσταλεξι, ναι στην σεξουαλικη διαπαιδαγωγηση των παιδιων απο τη προνηπιακη ηλικια

Για τους θυτες επειδη προκειται για παθος μια ποινη δεν αρκει οσο σκληρη και να ειναι Η ψυχοθεραπεια και η παρακολουθηση μετα την αποφυλακιση τους κανει θαυματα

Παντα υπηρχε αυτη η απειλη αλλα τα στοματα μεναν κλειστα απο το φοβο του στιγματισμου του θυματος και της οικογενειας του

Τα εξαγριωμενα πληθη που απαιτουν δημοσια λιντσαρισματα κατοπιν εορτης δεν εχουν να προσφερουν τιποτα παρα ενα σοου υποκρισιας.

Αυτη ειναι η γνωμη μου

[katrina]

Apis μου θα διαφωνήσω μαζί σου. Ποια ψυχοθεραπεία; Θα τους γιατρέψουμε κιόλας; Κάποια πράγματα (ανωμαλίες, φρικαλεότητες) είναι πάνω από κάθε γιατρειά! Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου το τί θ'απογίνουν τέτοια ΤΕΡΑΤΑ! Ούτε θεωρώ ότι είναι πάντοτε άρρωστοι! Όλοι οι συμμετέχοντες ναι είναι για ΙΚΡΙΩΜΑ-ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟ! Ποια διαπαιδαγώγηση; Στα βρέφη;;; Ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι! Δεν υπάρχει κατόπιν εορτής Apis μου, γιατί τέτοια ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ είναι ανάμεσά μας, υποκρίνονται, πολλές φορές είναι και στο κοντινό περιβάλλον! ΝΑΙ στη θανατική ποινή, γιατί σε λίγο καιρό με εφέσεις θα ελευθερωθούν και πάλι τα ίδια! Ναι στη συμμόρφωση και την τρομοκρατία των υπολοίπων! Οι οικογένειές τους δεν φταίνε φυσικά αλλά πολύ περισσότερο δεν έφταιγαν οι αθώες ψυχούλες και τα παιδάκια! Θανατοική Ποινή σε αυτούς ΝΑΙ,ΝΑΙ,ΝΑΙ! Είναι χειρότεροι και από εγκληματίες, δεν υπάρχουν λόγια περιγραφής! ΌΧΙ δεν είμαι ανθρωπίστρια για αυτούς, ΟΧΙ δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα γι'αυτούς! Ποια πολιτισμένη κοινωνία; Το αποτέλεσμα οποιουδήποτε κρίνεται όχι μόνο από το αποτέλεσμα αλλά από το κίνητρο της πράξης! (Καντ) Εδώ και το κίνητρο και το αποτέλεσμα ΒΡΩΜΑΕΙ από την αρχή μέχρι το τέλος! Και να σκοτώσουν τα θύματα; Αυτό που έκαναν είναι ΘΑΝΑΤΟΣ και μάλιστα ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟΣ! Πολλές φορές καλύτερα να πεθάνεις αξιοπρεπώς παρά να υποστείς ΑΡΓΟ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ! Οι κοινωνίες που εφήρμοσαν απολίτιστες εκτελέσεις ήταν πιο πολιτισμένες από την κοινωνία του σημερινού κόσμου!

[scarlet30]

ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΗΝ KATRINA ΠΑΙΔΙΑ....

ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ "ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ" ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!!!! ΠΟΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ? ΟΛΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΤΑΘΕΙΣ/ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΙΤΩΝΟΥΝ... ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΟΥΜΕ???? ΕΝΑΝ ΦΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ..... ΑΥΤΟ...... ΠΟΤΕ!!!!!

ΠΑΙΔΙΑ... ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΣΕΛΓΕΙΑ ΣΕ.... ΒΡΕΦΗ ΕΛΕΟΣ!!!!!!!!!!!!!!

ΙΦΙΓΕΙΟΥΛΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΕΙΠΕΣ.... ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΗΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ...(ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΤΙΚΟ) ΑΠΛΩΣ...

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΚΟΥΜΑΣΤΕ ΣΤΑ "ΨΙΧΟΥΛΑ".... ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ!!

[apis]

Και η θανατικη ποινη πού θα βοηθησει;; Ο θυτης αν πιαστει θα εκτελεστει.. και πού ειναι η τιμωρια του; (να τον βλεπει ο επιδοξος οτι "σαπιζει" στη φυλακη...) Ποσες φορες οταν ημαστε στα δυσκολα λεμε 'να πεθανω να υσηχασω"..πΏς ο θυτης θα δαμασει το παθος του οταν γνωριζει πως αν τον πιασουν θα "λυτρωθει"(δεν θα ποναει δε θα παλευει με εγκλεισμο και "δαιμονες" για την υπολοιπη ζωη τουq) Εκτος αν πιστευουμε στο πυρ το εξωτερο...

Οσον αφορα τις ποινες ας γινουν περισσοτερο αυστηρες

Οσο για τους επιφανεις "κυριους" με τα μεγαλα μεσα το θεμα ειναι η ισονομια

Γι αυτο πρεπει να παλεψουμε, για να ειμαστε ολοι ισοι απεναντι στο νομο

Η συναισθηματικη αντιδραση ειναι εκρηκτικη και αποφορτιζει(τη δεδομενη στιγμη)

Η λογικη ειναι καθαρη, αποστασιοποιημενη, εχει σχεδιο και "βλεπει" σε βαθος χρονου.

[ellada]

ayth den einai anthroph,,,einai apobrasmata ths koinonias

aytous den tous xreiazetai hlektikh karekla h thanatikh peinh..

ayth xreiazontai pollu argo basanistirio gia na katalaboun(an mporoun) ton pono pou exoun prokalesei se toso mikra athooa paidakia

xreiazetai na toys kopseis kommatakia k meta na tous louzeis me kayto nero k na bazeis sths plhges tous alati gia na ponane k na klene opos ta mikra paidakia k meta tous apoteleioneis,,,

sygmonh koritsia alla ayth den xreiazontai oute proth oute deyterh eykeria ayta einai apotropea pragmata k an toys fylakisoun tha bgoun kapoia stigmh k meta mporei na kanoun xeirotera pragmata,,,

prepei na basanizontai k meta na pethenoun,,,mporei na akougomai kapos alla ayta pisteyo pos prepei na ginontai gi auta ta katharmata

den eksizei na zoun......

[Sandy7280]

Είμαι καθαρά υπέρ της θανατικής ποινής σε ανθρωπόμορφα τέρατα που δεν υπάρχει καν λόγος να τα σοφρωνίσεις!! Πρόκειται για άρρωστα μυαλά, που δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να προσφέρουν στην κοινωνία... Πρόκειται για λερωμένες ψυχές που βλάπτουν ακόμη και τους ανυποψίαστους (τις περισσότερες φορές) κοντινούς τους ανθρώπους... Σκεφτείτε τις γυναίκες ή τα παιδιά ορισμένων από αυτά τα καθάρματα... Γιατί να πονούν αυτοί οι άνθρωποι και να υπόκεινται σε αυτό το μαρτύριο;

Ποιός ο λόγος λοιπόν να σοφρωνίσεις τέτοια αποβράσματα, ποιός ο λόγος να πληρώνω εγώ και όλη η υπόλοιπη κοινωνία τη διαμονή τους σε ψυχιατρεία η φυλακές; Τα παιδάκια που έπεσαν θύματά τους (και κυρίως αυτών που παράγουν αυτά τα νοσηρά videos) τα σκεφτόμαστε; Τους τυχόν ανυποψίαστους γονείς αυτών των παιδιών-βρεφών τους σκεφτόμαστε; Με ποιά ακριβώς μούτρα θα τους πούμε ότι προσπαθούμε να σοφρωνίσουμε αυτά τα γλυώδη άτομα;

Από την άλλη, η θανατική καταδίκη τα λυτρώνει αυτά τα κ@θίκια...! Μια κι έξω! Νομίζω ότι τελικά το ...οφθαλμόν αντί οφθαλμού (που προτάσσει το κοράνι, σε αντίθεση με την κοινή μας και δική μου θρησκεία) είναι μία λύση... Μη εφαρμοστέα στη δική μας φυσικά κοινωνία... Αλλά... για ποιά ακριβώς κοινωνία μιλάμε;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

[Annie_2]

Ψυχιατρικά - Ψυχολογικά χαρακτηριστικά του κακοποιημένου παιδιού.

Τα παιδιά που κακοποιούνται ή και παραμελούνται παρουσιάζουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Κλαίνε πολύ εύκολα, είναι πολύ απαιτητικά και εμφανίζουν υπερκινητικότητα. Ο όρος «παγωμένο βλέμμα» περιγράφει τη χαρακτηριστική έκφραση που έχουν. Στη σχέση τους με τρίτους είναι πολύ επιφυλακτικά στη σωματική επαφή και γενικά καχύποπτα. Φαίνεται επίσης ότι έχουν μια ετοιμότητα να αντιδρούν σε σημάδια κινδύνου ή έντασης από το περιβάλλον.

Η μελέτη της κοινωνικής συμπεριφοράς αυτών των παιδιών έδειξε ότι παιδιά που κακοποιούνται είναι λιγότερο κοινωνικά σε σχέση με άλλα, η συναλλαγή τους με τους άλλους δεν έχει φαντασία, ενώ παράλληλα οι αντιδράσεις τους δεν είναι σταθερές.

Τα μικρά παιδιά που κακοποιούνται και δεν μπορούν να αναπτυχθούν είναι απαραίτητο να εισάγονται στο νοσοκομείο.

Μετά την εισαγωγή τους, παρατηρούνται τα εξής : τα παιδιά αυτά φαίνονται πολύ συμπαθητικά, αλλά είναι ανίκανα να αντέξουν και την παραμικρή ματαίωση και ξεσπούν σε κλάματα ή εκρήξεις οργής. Η αργή φυσική ανάπτυξή τους επηρεάζεται θετικά όταν απομακρυνθούν από το σπίτι, αλλά οι διαταραχές στο λόγο ή τα προβλήματα στη συμπεριφορά τους δεν αποκαθίστανται εύκολα. Αυτά τα πολύ γενικά χαρακτηριστικά δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρή διαταραχή της προσωπικότητας, που είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να υπάρχει κι όταν αυτά τα παιδιά ενηλικιωθούν.

Είναι προφανές ότι το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί που κακοποιείται χαρακτηρίζεται από απόρριψη και επιθετικότητα, γεγονός που δεν επιτρέπει τη δημιουργία του διευκολυντικού εκείνου περιβάλλοντος που, κατά τον Winnicott, συντελεί στην ωρίμανση του παιδιού.

Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να αναφερθεί η μελέτη των Martin και Beezley σχετικά με την προσωπικότητα των παιδιών αυτών. Μελετήθηκαν 51 παιδιά, από τα οποία 31 έμειναν με τους φυσικούς τους γονείς και τα υπόλοιπα σε ανάδοχες ή θετές οικογένειες. Η εκτίμησή τους έγινε από τρεις ανεξάρτητους ερευνητές (παιδίατρο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό). Εντοπίστηκαν εννέα χαρακτηριστικά κριτήρια με τη χρήση της συνέντευξης με γονείς και παιδιά, καθώς και εκθέσεων από δασκάλους. Τα εννέα αυτά κριτήρια που έπρεπε να είχαν βρεθεί από τους τρεις ερευνητές καθώς και τα ποσοστά των παιδιών που τα παρουσίαζαν ήταν τα εξής :

α. Μειωμένη ικανότητα για ευχαρίστηση 33

β. Σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς 31

γ. Μειωμένη αυτοεκτίμηση 26

δ. Απόσυρση 19

ε. Εναντιωματική συμπεριφορά 19

στ. Μεγάλη διεγερσιμότητα 11

ζ. Ψυχαναγκαστικότητα 11

η. Ψευδοενήλικη συμπεριφορά 10

θ. Μαθησιακά προβλήματα 0

Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά και η σοβαρότητά τους δεν εξαρτώνται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της φυσικής βίας. Το ψυχικό τραύμα που έχει προκληθεί στα παιδιά αυτά από το περιβάλλον της κακοποίησης είναι τόσο έντονο, ώστε να οδηγεί στη δημιουργία αυτών των χαρακτηριστικών, με αποτέλεσμα οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοι να τα απορρίπτουν. Όπως είναι επόμενο, τα κακοποιημένα παιδιά έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, με πιθανή πρόγνωση να συνεχιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος σε όλη τους τη ζωή, με πιθανή εκδήλωση του φαινομένου στα δικά τους παιδιά και ούτω καθ' εξής.

Τα παιδιά αυτά έχουν λιγότερους φίλους και αρκετά αναπτύσσουν διαταραχές της συμπεριφοράς. Μια ευρωπαϊκή μελέτη διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της πολύ αυστηρής και τιμωρητικής συμπεριφοράς των γονέων και των επιπτώσεών της στην προσωπικότητα των παιδιών. Βρέθηκε ότι τα παιδιά, εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς, αναπτύσσουν ένα σύνδρομο που ονομάζεται «διαταραχή της διαγωγής» ή ένα άλλο σύνδρομο στο οποίο εκδηλώνουν άγχος και κατάθλιψη.

Σε μία άλλη παλαιότερη μελέτη σε 23 οικογένειες βρέθηκε ότι μετά από 3 χρόνια το 30% των παιδιών είχαν εκ νέου κακοποιηθεί ή παραμεληθεί και ότι το 70% των παιδιών απέκλινε από την ομαλή συναισθηματική, νοητική και κοινωνική ανάπτυξη της ηλικίας τους. 'Αλλες μελέτες έχουν επίσης επιβεβαιώσει αυτά τα αποτελέσματα.

Πρέπει βέβαια να αναφερθεί ότι δεν υπάρχουν μελέτες που να διερευνούν τις ψυχολογικές μόνο επιπτώσεις της κακοποίησης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μαζί με την κακοποίηση το παιδί βιώνει μία σειρά από άλλες εμπειρίες, όπως η εισαγωγή στο νοσοκομείο, απομάκρυνση από το σπίτι, ανάδοχες οικογένειες κλπ. Είναι, επομένως, δύσκολο να ξεχωρίσουμε τις επιπτώσεις της κακοποίησης από αυτές που οφείλονται στις άλλες εμπειρίες.

Υποστηρίζεται, επίσης, ότι τα αποτελέσματα της συναισθηματικής στέρησης στα πολύ μικρά παιδιά μπορεί να εκδηλώνονται με τα μορφή εξελικτικών διαταραχών στο Κεντρικό Νευρικό σύστημα. Το εύρημα αυτό φαίνεται με την ποιότητα της γονεϊκής φροντίδας που είχαν τα παιδιά αυτά.

Η μεγάλη συχνότητα της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς που έχει περιγραφεί σε κακοποιημένα παιδιά σε σχέση με φυσιολογικά ή παραμελημένα παιδιά συμπεριλαμβάνει αυτό-ακρωτηριασμούς και απόπειρες αυτοκτονίας και συνδέεται με χαρακτηριστικές μεταβολές του οικογενειακού περιβάλλοντος του παιδιού.

Έχει επίσης περιγραφεί καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου. Υποστηρίζεται, δηλαδή, ότι τα παιδιά δεν εμπιστεύονται το περιβάλλον τους για να μιλήσουν και επομένως η καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου είναι αποτέλεσμα της μικρής πρακτικής και εξάσκησης εξαιτίας της παραμέλησης που υφίστανται τα κακοποιημένα παιδιά. Ακόμη, η νοητική ανάπτυξη αυτών των παιδιών επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό, φαίνεται όμως ότι δε συνδέεται περισσότερο με τη διαδικασία της κακοποίησης-παραμέλησης κι όχι με τη σοβαρότητα των τραυμάτων.

Ο Strogh έχει περιγράψει μια μορφή ψύχωσης, τη λεγόμενη «τραυματική ψύχωση», σε παιδιά λανθάνουσας και προεφηβικής ηλικίας. Τα χαρακτηριστικά της είναι : μειωμένη ή έντονα διαταραγμένη σχέση με την πραγματικότητα και τους άλλους, καθώς και αλλόκοτη συμπτωματολογία. Τα παιδιά αυτά, που είχαν κακοποιηθεί πολύ νωρίς στη ζωή τους, παρουσιάζουν έντονη επιθετικότητα, ενώ παράλληλα είναι κατά περιόδους υπόδειγμα ή πολύ αγαπητά στους άλλους. Χαρακτηριστικά ο Strogh αναφέρει ότι τα παιδιά αυτά «δαγκώνουν το χέρι αυτού που τα ταΐζει», γεγονός που δηλώνει έντονη διαταραχή στη συμπεριφορά δεσμού.

Άλλα χαρακτηριστικά που βρέθηκε ότι έχουν τα κακοποιημένα παιδιά είναι: χαμηλό βάρος στη γέννηση, προωρότητα και ύπαρξη διαφόρων παρεκκλίσεων από τη φυσιολογική εξέλιξη.

Τα μέχρι σήμερα ερευνητικά δεδομένα επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση ότι οι επιπτώσεις της σωματικής κακοποίησης και παραμέλησης στην ψυχική υγεία και τη σωματική ανάπτυξη του παιδιού είναι σοβαρές.

[Annie_2]

3. Ψυχοδυναμική- Ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά.

Τα ψυχιατρικά και ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους έχουν εκτενώς μελετηθεί. Οι περισσότεροι έχουν ένα ευρύ φάσμα ψυχοπαθολογίας, με συνηθέστερη κλινική εικόνα τη διαταραχή της προσωπικότητας. Μερικοί από τους γονείς έχουν χαμηλή νοημοσύνη και προέρχονται από τις χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Σ' αυτά τα ευρήματα πρέπει να προστεθούν ανωριμότητα, παρορμητικότητα, μεγάλη ανάγκη για εξάρτηση και έντονα διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις. Παρακάτω, θα αναφερθώ στην τυπολογία αυτών των γονέων μαζί με τα μοντέλα συμπεριφοράς τους , όπως έχει διαπιστωθεί από εκτεταμένες έρευνες :

Α] Έχει βρεθεί ότι οι ίδιοι οι γονείς είχαν κακοποιηθεί από τους δικούς τους γονείς, πράγμα που επαναλαμβάνουν στη σχέση με τα παιδιά τους, μέσα από τους μηχανισμούς της ταύτισης με τον επιτιθέμενο.

Β] Έχει σημειωθεί μια ανεπάρκεια στο γονεϊκό ρόλο, όταν οι γονείς δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι τα παιδιά τους είναι εξαιτίας ίσως της ηλικίας τους ανώριμα.

Συχνά σχόλια που ακούμε από αυτούς τους γονείς είναι ότι «τα παιδιά πρέπει να σέβονται τους γονείς τους» και ότι «δεν πρέπει να υποχωρούμε στις απαιτήσεις των παιδιών, γιατί τα κακομαθαίνουμε». Η αναφορά, βέβαια, μπορεί να έχει γίνει για ένα βρέφος 3 μηνών.

Γ] Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρείται αντιστροφή του ρόλου γονέων-παιδιών. Δηλαδή, οι γονείς αυτοί περιμένουν απ' τα παιδιά τους να τους δείξουν αγάπη και κατανόηση, και στην ουσία υπάρχουν για να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Είναι συνήθως γονείς με έντονες ναρκισσιστικές ανάγκες και μεγάλη ανωριμότητα. Ένα χαρακτηριστικό αυτών των γονέων είναι η παθολογική λειτουργία του υπερεγώ τους : αν και επιφανειακά μπορεί να φαίνονται αδιάφοροι, έχουν έντονα ασυνείδητα αισθήματα ενοχής. Αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε, γιατί αν με τη στάση μας τους κάνουμε να αισθανθούν και συνειδητά ένοχοι, τότε η κατάθλιψή τους γίνεται έντονη και η διαταραχή του υπερεγώ τους μπορεί να εκδηλωθεί και με διαφορετικό τρόπο : αποδίδονται στο παιδί τα διωκτικά και σαδιστικά χαρακτηριστικά του υπερεγώ του. Έτσι, το παιδί αποκτά για το γονέα του την ιδιότητα του διώκτη και του ανεπιθύμητου, με αποτέλεσμα ο γονέας να κατακλύζεται, να υπερτερούν τα επιθετικά συναισθήματα σε σχέση με τα συναισθήματα αγάπης και τελικά να επιτίθεται στο παιδί.

Δ] Ένα άλλο χαρακτηριστικό των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους είναι η χαμηλή τους αυτοεκτίμηση, που σχετίζεται με την ανεπάρκεια που αισθάνονται στην εκτέλεση του μητρικού και πατρικού τους ρόλου. Οπωσδήποτε, κάτι άλλο που συμβαίνει σ' αυτές τις οικογένειες, ιδίως στις περιόδους κακοποίησης, είναι μία κρίση στην οικογένεια, ή και κρίση στη σχέση γονέα - παιδιού.

Ε] Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι οι γονείς απαντούν στις προσβολές ή επιθέσεις ενάντια στον εαυτό τους, για τον οποίο τρέφουν χαμηλή εκτίμηση, μ' έναν αντισταθμιστικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, προσπαθούν απελπισμένα να κρατήσουν μια θετική εικόνα του εαυτού τους, έστω και επιφανειακά, απέναντι στα βαθύτερα αισθήματα ανεπάρκειας. Αυτό το πραγματοποιούν με τη χρήση των αμυντικών μηχανισμών της προβολής και της εξωτερίκευσης. Η προβολή των αρνητικών γονεϊκών χαρακτηριστικών γίνεται προς το παιδί και έτσι μετατρέπεται σε «αποδιοπομπαίο τράγο», προς τον οποίο στρέφεται η επιθετικότητα των γονέων. Η μητέρα, δηλαδή, παθητικά αναβιώνει με το κακοποιημένο παιδί την απόρριψη και την ταπείνωση που η ίδια βίωσε με την μητέρα της.

Ελληνικά ερευνητικά δεδομένα αναφέρονται σε μερικά από τα χαρακτηριστικά των γονέων και των οικογενειών τους, όπως το ότι οι οικογένειες ήταν πολύ προβληματικές, με πολλά ψυχοκοινωνικά προβλήματα, οι γονείς ήταν νεαρής ηλικίας και δεν είχαν σταθερή εργασία, ενώ είχαν κακές σχέσεις με τις δικές τους οικογένειες.

Αναφέρθηκε, ακόμη, ότι στις οικογένειες αυτές συνυπάρχουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, ενώ ένα χαρακτηριστικό αυτών των οικογενειών είναι η κοινωνική απομόνωση. Έτσι, η νεαρή καταθλιπτική μητέρα που είναι κοινωνικά απομονωμένη, χωρίς κανένα υποστηρικτικό σύστημα, είναι εύκολο να στρέψει την επιθετικότητά της προς το παιδί της.

Η στάση των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα στο θέμα της σωματικής τιμωρίας των παιδιών μπορεί να ενθαρρύνει την άσκηση σοβαρής σωματικής βίας σ' ένα παιδί, αν και τα στοιχεία που υπάρχουν δεν αποδεικνύουν επακριβώς την παραπάνω θέση. Αντίθετα, αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται καλύτερα στο σχολείο όταν δε χρησιμοποιείται σωματική τιμωρία. Όμως, ένα γενικό κλίμα το οποίο ευνοεί τη σωματική τιμωρία των παιδιών είναι πολύ πιθανό να μειώσει το όριο πάνω από το οποίο οι γονείς τείνουν να χρησιμοποιήσουν φυσική βία, ακόμα και εναντίον πολύ μικρών βρεφών.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι είναι απαραίτητο να θεωρήσουμε ότι έχει φτάσει η στιγμή να απέχουμε από κάθε μορφή σωματικής βίας όχι μόνο στα σχολεία, αλλά και από τους γονείς μέσα στην οικογένεια.

Η ίδια θετική στάση ως προς τη χρησιμοποίηση της βίας υπάρχει ακόμη και από μερικούς ενήλικες που εργάζονται σε ιδρύματα ή υπηρεσίες παιδικής προστασίας. Μερικοί απ' αυτούς τους ενήλικες, για λόγους δικής τους ψυχοπαθολογίας και επωφελούμενοι από τη γενικότερη θετική στάση του κόσμου απέναντι στη σωματική τιμωρία, φέρονται επιθετικά στα παιδιά. Στην Ελλάδα υπάρχει μια προκαταρτική μελέτη που δείχνει μερικές πλευρές του προβλήματος της βίας που παρατηρείται στα ιδρύματα για παιδιά. Το τελευταίο αυτό θέμα είναι τεράστιο και φυσικά δε γίνεται καμία προσπάθεια να μειωθούν ή να θιγούν όσοι εργάζονται στα ιδρύματα που φροντίζουν παιδιά. Απλώς επισημαίνεται ένα μείζον πρόβλημα, το οποίο χρειάζεται να αξιολογηθεί και να εκτιμηθεί από τους αρμόδιους φορείς, ώστε να διερευνηθούν οι συνθήκες και οι καταστάσεις που μπορεί να το προκαλούν ή να το συντηρούν (πχ.λιγοστό προσωπικό σε σχέση με τον αριθμό των παιδιών κλπ.), με στόχο τη μείωση ή και την εξάλειψή του.

[Annie_2]

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

18/3/2007 19:56 | χωρίς σχόλια

Του Διονυσόπουλου Ηλία

Σπουδαστή Στ΄ Εξαμήνου

του Τμήματος Νοσηλευτικής του Τ.Ε.Ι. Λαρίσης.

Υπεύθυνη Καθηγήτρια

Κυπαρίση Γεωργία

1. Εισαγωγή

Το φαινόμενο της κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών είναι γνωστό διαμέσου των αιώνων και εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με πολιτισμικούς και κοινωνικούς παράγοντες, και φυσικά εξαρτάται από τα πρότυπα τα οποία η κοινωνία επιβάλλει στους γονείς σχετικά με τους τρόπους ανατροφής, πειθαρχίας και συμπεριφοράς των παιδιών.

Έχουν προταθεί πολλοί ορισμοί για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο, αλλά κανένας δεν είναι απόλυτα ακριβής. Σε μία έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφέρονται τα εξής : « Η ενεργητική μορφή της κακομεταχείρισης περιλαμβάνει κυρίως σωματικές κακώσεις που προκαλούνται από ενήλικες σε παιδιά. Αυτή η μορφή κακοποίησης συνήθως συνδέεται με λεκτική κακομεταχείριση. Η παθητική μορφή της κακομεταχείρισης περιλαμβάνει κυρίως την παραμέληση και αποστέρηση του παιδιού, με αποτέλεσμα να προκαλείται καθυστέρηση στη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή του».

Το θέμα είναι τεράστιο, όμως η σύνοψη των ερευνητικών και κλινικών δεδομένων είναι δύσκολη. Η πραγματική συχνότητα του φαινομένου της κακοποίησης-παραμέλησης των παιδιών είναι άγνωστη, δεδομένου ότι πρόκειται για μια «οικογενειακή υπόθεση» που συχνά καταλήγει σε μια «κλειστή κοινοτική υπόθεση». Μια δεύτερη δυσκολία στην εκτίμηση της έκτασης του φαινομένου συνδέεται με τον ορισμό. Η απουσία ενός διεθνούς λειτουργικού ορισμού δεν επιτρέπει τη διακρατική συγκριτική εκτίμηση της έκτασης του προβλήματος. Τέλος, η απουσία ενός κοινού συστήματος αναφοράς-καταγραφής εμποδίζει περαιτέρω την διακρατική εκτίμηση.

Με βάση τα διεθνή δεδομένα, αναφορικά με το ετήσιο ποσοστό γεννήσεων και το εύρος των ηλικιών 0-18 ετών, εκτιμάται ότι στην Ελλάδα κακοποιούνται σοβαρά τουλάχιστον 4.000 παιδιά κάθε χρόνο, πάνω από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν σοβαρά ανάπηρα. Το σύνολο των περιπτώσεων κακοποίησης-παραμέλησης παιδιών όλων των μορφών και βαθμών σοβαρότητας εκτιμάται έως 20.000 το χρόνο. Το Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού, σε συνεργασία με άλλους φορείς, όπως το Ίδρυμα Βρεφών «Η ΜΗΤΕΡΑ», ασχολείται με το πρόβλημα. Όμως, το πρόγραμμα δεν επαρκεί και, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί μια πειραματική μονάδα.

2. Προϋποθέσεις για ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Είναι γνωστό ότι η κακοποίηση συμβαίνει περισσότερο στη βρεφονηπιακή ηλικία, επομένως είναι σημαντικό να αναφέρω κάποια ερευνητικά δεδομένα για τη σημασία που έχουν οι πρώιμες εμπειρίες στην ανάπτυξη του παιδιού. Ουσιαστικό, λοιπόν, για την ψυχική υγεία είναι να έχει το βρέφος και το νήπιο την εμπειρία μιας ζεστής, στενής και συνεχούς σχέσης με τη μητέρα του (ή το μόνιμο μητρικό υποκατάστατο). Η έλλειψη αυτής της σχέσης δημιουργεί μητρική αποστέρηση. Έτσι, βρέφη και νήπια των οποίων οι μητέρες δεν είναι ευαίσθητες στις ανάγκες τους, διαφέρουν στη συμπεριφορά τους από παιδιά της ίδιας ηλικίας. Τα παιδιά αυτά είναι αμφιθυμικά στη σχέση με τη μητέρα τους, μερικά από αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μητέρα τους σαν ασφαλή βάση για να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους και άλλα ασχολούνται με δραστηριότητες μόνα τους, χωρίς να επιζητούν τη συναλλαγή με τη μητέρα.

Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη σχέση μητέρας-βρέφους είναι :

α). Φροντίδα μητέρας με τη μητέρα της

β). Γενετική προδιάθεση της μητέρας

γ). Πολιτισμικοί παράγοντες

δ). Σχέσεις με οικογένεια και σύζυγο

ε). Εμπειρίες από προηγούμενες εγκυμοσύνες

στ). Προγραμματισμός και εμπειρίες εγκυμοσύνης.

Αναλόγως, λοιπόν, των παραπάνω παραγόντων, υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες για την ποιότητα της σχέσης που θα αναπτύξουν :

i)Αποτελεσματική σχέση και φροντίδα του παιδιού, δημιουργία δεσμού. (Bonding)

ii)Σοβαρή διαταραχή α)Διαταραχή στην ανάπτυξη (Failure to thrive)

β)Σύνδρομο κακοποιημένου παιδιού.

[Annie_2]

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

9/3/2007 4:44 | χωρίς σχόλια

Εγχειρίδιο Διατμηματικών Διαδικασιών Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

Όταν ένα περιστατικό βίας στο οποίο εμπλέκεται παιδί αναφερθεί ή έρθει σε γνώση ενός λειτουργού του Σ.Π. & Α.Β.Ο., πρέπει αμέσως να επικοινωνεί με το Τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας / Οικογενειακό Σύμβουλο ή την Αστυνομία.

10.1 Αναφορές για Κακοποίηση παιδιών

Στην κακοποίηση ανήλικων παιδιών ΔΕΝ ισχύει η αρχή της εχεμύθειας. Σʼ αυτές τις περιπτώσεις ακολουθείται η πιο κάτω διαδικασία:

Σε περιπτώσεις όπου γίνεται καταγγελία κακοποίησης παιδιού από συγγενικό άτομο ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο:

Παίρνονται στοιχεία (όνομα και διεύθυνση) του παιδιού και του θύτη και γίνεται αμέσως προφορική και γραπτή αναφορά, στο Τμήμα Κοινωνικής Ευημερίας.

Όταν η αναφορά γίνει εκτός των εργάσιμων ωρών λειτουργίας του Τμήματος Κοινωνικής Ευημερίας και το παιδί βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο τότε γίνεται αμέσως αναφορά στην Αστυνομία.

Αν κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με ενήλικα θύμα βίας γίνει αντιληπτό ότι υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο τότε:

Το άτομο ενημερώνεται ότι η σχετική πληροφορία θα πρέπει να αναφερθεί στο Τμήμα Κοινωνικής Ευημερίας

Λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα στοιχεία και γίνεται προφορική και γραπτή αναφορά στην αρμόδια υπηρεσία.

10.2 Κέντρο Άμεσης Βοήθειας:

Στα κακοποιημένα ενήλικα άτομα ο Σύνδεσμος Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια, προσφέρει τις πιο κάτω υπηρεσίες και όταν το ενήλικο άτομο το επιθυμεί, εμπλέκεται το Τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών ή η Αστυνομία:

Ψυχολογική στήριξη και συμβουλευτική καθοδήγηση τόσο σε ώρα κρίσης όσο και σε περιπτώσεις μακροχρόνιας κακοποίησης.

Συνοδεία στην Αστυνομία και Πρώτες Βοήθειες Νοσοκομείου, εφόσον το άτομο το επιθυμεί. Οι συνοδείες ισχύουν μόνο για την επαρχία Λευκωσίας.

Η δυνατότητα, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 119 (1)/2000 τα μέλη του Συνδέσμου να καταθέσουν στην αστυνομία και ενώπιον δικαστηρίου σχετικά με καταγγελίες που γίνονται σε αυτά εντός εύλογου χρονικού διαστήματος από τα θύματα βίας. Οι καταθέσεις αυτές αποτελούν μαρτυρία.

10.3 Χώρος Φιλοξενίας για Κακοποιημένες Γυναίκες και τα Παιδιά τους:

Στο Χώρο Φιλοξενίας γίνονται δεκτές κακοποιημένες γυναίκες με τα παιδιά τους. Η παραμονή των φιλοξενουμένων στο χώρο αυτό μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 10 εβδομάδες. Η τοποθεσία και η διεύθυνση του χώρου είναι μυστική.

10.3.1 Διαδικασία Εισδοχής

Ο Χώρος Φιλοξενίας δέχεται άτομα τα οποία έρχονται σε επικοινωνία με τον Σύνδεσμο από δική τους πρωτοβουλία ή παραπέμπονται από κρατικούς / ιδιωτικούς φορείς τις ώρες λειτουργίας του Συνδέσμου.

Δίνεται προτεραιότητα σε γυναίκες οι οποίες συνοδεύονται από τα παιδιά τους και αμέσως καλείται το Τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Άμεσος στόχος είναι η ασφάλεια και προστασία του παιδιού.

Εισδοχές γίνονται και εκτός των ωρών λειτουργίας της τηλεφωνικής γραμμής 1440 όπου ακολουθείται η εξής διαδικασία:

* Το άτομο χρειάζεται να αποταθεί στον αστυνομικό σταθμό της περιοχής του από όπου θα καλεστεί η επί καθήκοντι Λειτουργός του Συνδέσμου.

Η αστυνομία καλεί την επί καθήκοντι Λειτουργό όταν πρόκειται για περίπτωση κακοποιημένης γυναίκας άνω των 18 χρόνων η οποία ζητά χώρο να φιλοξενηθεί και έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο για να φιλοξενηθεί κάπου αλλού.

10.4 ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΏΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

Το προσωπικό και μέλη Συνδέσμων ή Οργανώσεων που ασχολούνται με την οικογένεια και το παιδί κατά τη διάρκεια επισκέψεων σε σπίτια μπορεί να έρθουν σε επαφή με οικογένειες υψηλού κινδύνου όπου υπάρχει υποψία άσκησης βίας ανηλίκου ή ακόμη στοιχεία που αποκαλύπτουν βία στην οικογένεια.

Το προσωπικό και μέλη των οργανώσεων πρέπει άμεσα να ενημερώσουν το Οικογενειακό Σύμβουλο του Τμήματος Κοινωνικών Υπηρεσιών, της κάθε επαρχίας.

Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης καλούν την Αστυνομία (Άμεση Επέμβαση τηλ: 199)

--

[Annie_2]

Παιδιά: Θύματα των ίδιων των γονιών τους

7/3/2007 6:51 | χωρίς σχόλια

Το 72% των παιδιών που πέφτουν θύματα κακοποίησης είναι στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών και κάτω, ενώ ο φόβος, η άγνοια και η συγκάλυψη από τους ενήλικους συντελούν ώστε τα περισσότερα περιστατικά να μη βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.

*Συντριπτικό ποσοστό της παιδικής κακοποίησης προέρχεται από άτομο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η ίδια η μητέρα.

*Ενας στους δύο ενήλικους γίνεται αυτόπτης μάρτυρας κακοποίησης παιδιού, αλλά μόλις το 25%, αποφασίζει να το καταγγείλει.

Καταγγελίες στο «1056»

Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από έρευνα του «Χαμόγελου του Παιδιού», που παρουσιάστηκε πρόσφατα σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων, το δημοσιογραφικό τμήμα του ΙΕΚ Ακμή, τον ΟΑΣΑ και με την παρουσία του υπουργείου Υγείας. Πρόκειται για επεξεργασία των καταγγελιών στην τηλεφωνική γραμμή SOS 1056, το χρονικό διάστημα από 1ης Ιανουαρίου έως και 31 Οκτωβρίου 2006.

*Τους 10 αυτούς μήνες καταγράφηκαν 446 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών, από τις οποίες το 95% ήταν ανώνυμες. Στο σύνολό τους οι καταγγελίες αφορούσαν σε 873 παιδιά, (422 αγόρια, 378 κορίτσια και 73 μη δηλωθέντος φύλου).

*Το 35% των κακοποιημένων παιδιών ήταν έως 6 ετών, το 37% από 7 έως 12, το 19% από 13 έως 18 χρόνων.

*Οι μορφές κακοποίησης ποικίλλουν: Το 59% από τα παιδιά αυτά ήταν παραμελημένα ή εγκαταλελειμμένα, για το 30% αναφέρθηκε βαριά σωματική κακοποίηση και για το 4% σεξουαλική κακοποίηση. Εξωθήθηκε σε επαιτεία επίσης το 4% ενώ για ποσοστό 3%, που δεν είναι καθόλου μικρό, οι καταγγελίες αφορούσαν εξώθηση σε πορνεία.

*Το τραγικό είναι ότι οι δράστες είναι κατά 90% ένας εκ των δύο ή και οι δύο γονείς. Στο 35% των περιπτώσεων θύτες ήταν και οι δύο γονείς, στο 37% η μητέρα, στο 18% ο πατέρας, ενώ το 10% κακοποιήθηκε από τρίτο πρόσωπο.

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

*Το πρώτο δεκάμηνο του 2006 το «Χαμόγελο του Παιδιού» αντιμετώπισε 71 περιστατικά επιτόπιας παρέμβασης, στα οποία έπειτα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι 14 παιδιά είχαν ανάγκη άμεσης απομάκρυνσης από το οικογενειακό περιβάλλον, 7 από αυτά φιλοξενήθηκαν σε σπίτια του συλλόγου και 7 σε άλλους χώρους.

Κρυφά και ατιμώρητα

Τη γραμμή SOS 1056 χρησιμοποιούν όλο και περισσότερα παιδιά και ενήλικοι. Οι κλήσεις τόσο από σταθερά τηλέφωνα όσο και από κινητά είναι δωρεάν, ενώ η υπηρεσία λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και τις 7 ημέρες της εβδομάδας. Η διατήρηση της ανωνυμίας συμβάλλει στην ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων του καταγγέλλοντος και στην χωρίς προκαταλήψεις αναφορά των περιστατικών, σημαντικό γεγονός ιδίως στην περίπτωση που στην άλλη άκρη του σύρματος η φωνή είναι παιδική. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων αποσκοπεί στην ενημέρωση του κοινού, ώστε να σπάσουν οι προκαταλήψεις.

*«Οταν τα περισσότερα περιστατικά μένουν κρυφά και άρα ατιμώρητα έχουμε συντελέσει με τη σιωπή μας στη διαιώνιση του προβλήματος», επισημαίνει ο πρόεδρος του συλλόγου, Κώστας Γιαννόπουλος. Αλλωστε, ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η μάστιγα της κακοποίησης ανηλίκων είναι να αντιδράσουμε και να μην κλείνουμε μάτια και στόματα.

[Annie_2]

Σωματική κακοποίηση του παιδιού (μέρος 2ο)

1/3/2007 11:50 | 2 σχόλια

Το Παιδί που Κακοποιείται

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που κακοποιούνται, σε σχέση με τα αδέλφια τους ή με παιδιά που δεν κακοποιούνται, παρουσιάζουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως:

- Πρόωρος τοκετός

- Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη

- Κάποιο πρόβλημα υγείας ή αναπηρία

- Το φύλο παίζει ρόλο. Στη χώρα μας ο αριθμός των κακοποιημένων αγοριών είναι σχεδόν διπλάσιος από αυτόν των κοριτσιών. Η τάση των Ελλήνων γονέων (κυρίως μητέρων) να χτυπούν περισσότερο τα αγόρια απ? ότι τα κορίτσια, ή να έχουν υψηλότερες προσδοκίες από τα αγόρια (π.χ. να συνεχίσουν το όνομα της οικογένειας) έχουν προταθεί ως πιθανές εξηγήσεις για τη συχνότερη ΠΣΚ των αγοριών.

Πέρα από τον κίνδυνο θανάτου ή σοβαρής σωματικής βλάβης, η ΠΣΚ τραυματίζει τον ευάλωτο ψυχικό κόσμο του παιδιού και οδηγεί σε δυσκολίες που συνήθως το συνοδεύουν μέχρι την ενήλικη ζωή.

Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από:

- Τη σοβαρότητα της κακοποίησης (π.χ. σοβαρότερες οι επιπτώσεις της βάναυσης ΠΣΚ, απ? ότι ΠΣΚ με ξύλο που αφήνει μελανιές).

- Την ηλικία του παιδιού (διαταρακτικότερες οι επιπτώσεις ΠΣΚ σε νεαρότερες ηλικίες).

- Την συχνότητα της ΠΣΚ (σοβαρότερες οι επιπτώσεις επανάληψης ΠΣΚ απ? ότι ενός επεισοδίου).

Κατά την βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία, ως αποτέλεσμα του ψυχικού τραύματος της κακοποίησης και της διαταραγμένης δυαδικής σχέσης γονέα-παιδιού, το παιδί εκδηλώνει έντονο κλάμα ή εκρήξεις οργής που δεν κατευνάζονται εύκολα. Δυσκολεύεται εξαιρετικά να αντέξει τη ματαίωση και την καθυστέρηση στην ικανοποίηση των αναγκών του, ενώ δίνει την εικόνα απαιτητικού και ανυπόμονου παιδιού.

Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, το κακοποιημένο παιδί εκδηλώνει συναισθηματικές δυσκολίες, αντιδράσεις και συμπεριφορές όπως:

- Φοβισμένη και επιφυλακτική στάση απέναντι στους άλλους και απέναντι στο σωματικό άγγιγμα, κυρίως όταν βλέπει απότομες κινήσεις (π.χ. σήκωμα χεριού).

- Μια χαρακτηριστική έκφραση που έχει περιγραφθεί ως "παγωμένο βλέμμα", ιδιαίτερα μετά το βίαιο επεισόδιο.

- Έντονη ψυχοκινητική ανησυχία ή/και υπερκινητικότητα.

- Χαμηλή αυτοεκτίμηση, θλίψη, στεναχώρια ή απάθεια, απόσυρση (καταθλιπτικά συμπτώματα).

- Χαμηλή επίδοση στο σχολείο ως αποτέλεσμα του ψυχικού πόνου ή μαθησιακών δυσκολιών.

- Διαταραχές συμπεριφοράς. Ο έντονος θυμός και η επιθετικότητα που βιώνει το κακοποιημένο παιδί μπορεί να εκδηλώνονται ως: α) αντιδραστική ή επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε συνομηλίκους ή μεγαλύτερους, β) καταστροφική συμπεριφορά στα παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα ή γ) αυτο-επιθετική συμπεριφορά που μπορεί να κλιμακωθεί σε αυτο-ακρωτηριασμούς (χαράζει καρπούς, μπράτσο) και απόπειρες αυτοκτονίας. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις -κυρίως στην εφηβεία- ο θυμός εκτονώνεται μέσω αντικοινωνικής συμπεριφοράς ("διαταραχή διαγωγής") που παραβιάζει τα όρια των ενηλίκων, τους ηθικούς κανόνες ή το νόμο.

- Στοιχεία ψευδοωριμότητας. Το παιδί δείχνει σοβαρό, λιγότερο αυθόρμητο και πιο προβληματισμένο από τους συνομηλίκους του. Μπορεί ακόμα να καταβάλλει υπερβολική προσπάθεια να γίνει αγαπητό, εκδηλώνοντας υποδειγματική ή πειθήνια συμπεριφορά, άριστη σχολική επίδοση ή τελειομανία. Η ψευδής αυτή εικόνα ωριμότητας συνδέεται με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση του κακοποιημένου παιδιού, το φόβο απόρριψης ή επανάληψης της κακοποίησης, αλλά και τις αυξημένες ευθύνες του για τη φροντίδα του γονέα ("γονεοποιημένο" παιδί).

Σε περιπτώσεις σοβαρής κακοποίησης έχουν παρατηρηθεί και "ψυχωσικές" αντιδράσεις, όπου χάνεται ή περιορίζεται προσωρινά η επαφή του παιδιού με την πραγματικότητα και τους άλλους γύρω του.

Θεραπεία

Στις περιπτώσεις ΠΣΚ, η πιθανότητα να κακοποιηθεί εκ νέου το παιδί φτάνει στο 60%, αν δεν μεσολαβήσει θεραπευτική παρέμβαση των γονέων, ενώ ο κίνδυνος κακοποίησης αδελφών του θύματος φτάνει και το 70%. Γι? αυτό, χρειάζονται παρεμβάσεις που εστιάζονται στη φροντίδα και θεραπεία τόσο του θύματος, όσο και της οικογένειας του, αλλά και στην αποτροπή της επανάληψης της κακοποίησης.

Όταν υπάρχει υποψία ΠΣΚ χρειάζεται να:

- Ενημερώνονται οι αρμόδιες αρχές (εισαγγελέας, αστυνομία) και να εισάγεται το παιδί στο νοσοκομείο προκειμένου, κατ? αρχήν, να προστατευθεί η ζωή του και να αντιμετωπιστούν τα ιατρικά προβλήματα.

- Παρέχεται βοήθεια στο παιδί και στην οικογένεια από διεπιστημονική ομάδα ειδικών (παιδίατρος, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος) με:

- - Μεταφορά του παιδιού σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (μακριά από τους γονείς, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα, αν κριθεί αναγκαίο).

- - Ψυχοδιαγνωστική εκτίμηση παιδιού και γονέων για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών ή άλλων αναπτυξιακών (για το παιδί) δυσκολιών που χρειάζονται φροντίδα.

- - Συμβουλευτική στήριξη - ψυχοθεραπεία γονέων.

- - Ψυχοθεραπευτική βοήθεια παιδιού.

Διευθετούνται νομικά ζητήματα, όπως αφαίρεση (προσωρινή ή όχι) της επιμέλειας από τους γονείς, εάν ενδείκνυται, προκειμένου να είναι ασφαλές το παιδί. Αυτό χρειάζεται μέχρι οι γονείς (ει δυνατόν, μέσω ψυχο-εκπαιδευτικών και υποστηρικτικών προγραμμάτων) να καταστούν ικανότεροι να ανταποκριθούν σωστά στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο παιδί. Σημαντικότερο όλων όμως είναι να αναπτυχθούν ενέργειες και προγράμματα που προλαμβάνουν την ΠΣΚ πριν την εκδήλωσή της. Αυτά, καλό είναι να πραγματοποιούνται από ποικίλους φορείς και σε πολλούς τομείς συγχρόνως, αφού η ΠΣΚ είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης πολλών παραγόντων. Πιο συγκεκριμένα χρειάζονται:

Πρώτο Eπίπεδο Πρόληψης:

Ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής που ενισχύει τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος τόσο με προγράμματα γενικά (π.χ. μείωση ανεργίας, οικονομική ενίσχυση στους χαμηλόμισθους γονείς), όσο και με παροχή ειδικότερων υπηρεσιών (π.χ. δημόσιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, κοινοτικά κέντρα συμβουλευτικής και στήριξης).

Προγράμματα κοινωνικής ευαισθητοποίησης για την τροποποίηση στάσεων και αντιλήψεων που ενθαρρύνουν την ΠΣΚ (π.χ. αποδοχή σωματικής τιμωρίας, το απαραβίαστο των ενδο-οικογενειακών υποθέσεων, ακόμα και όταν ένα παιδί κινδυνεύει).

Προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού για πρόληψη ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων που οδηγούν σε ανεπιθύμητα παιδιά με κίνδυνο ΠΣΚ.

Ψυχο-εκπαιδευτικά προγράμματα ανάπτυξης γονεϊκών ικανοτήτων για μελλοντικούς ή νέους γονείς ή και νέους, φοιτητές ή μαθητές λυκείων.

Εντοπισμός γονέων/οικογενειών "υψηλού κινδύνου" για ΠΣΚ - ακόμα και πριν τη γέννηση του παιδιού - και παραπομπή σε προγράμματα ψυχολογικής στήριξης και ανάπτυξης γονεϊκών ικανοτήτων.

Δεύτερο Eπίπεδο Πρόληψης:

Ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών που ασχολούνται με παιδιά (εκπαιδευτικοί, παιδίατροι, κ.α.) στην έγκαιρη αναγνώριση και παραπομπή για βοήθεια των παιδιών και οικογενειών "υψηλού κινδύνου".

Τροποποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας προκειμένου: α) να ενισχυθεί η υποχρεωτική αναφορά περιστατικών κακοποίησης στις αρχές και β) να επιλύονται οι υποθέσεις κακοποίησης και γονεϊκής επιμέλειας έγκαιρα από αρμόδιο οικογενειακό δικαστήριο.

Ανάπτυξη κατάλληλων εναλλακτικών δομών φιλοξενίας του παιδιού όταν απομακρύνεται από τους βίαιους γονείς (π.χ. θετές οικογένειες, στέγες νέων, κατάλληλα θεραπευτικά κέντρα/κοινότητες, κλπ.)

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΑ,ΤΑ ΒΡΗΚΑ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!