Έμαθε να αποκοιμιεται στην αγκαλιά μου;;;;;

[elena90]

Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες!!! Έχω μια μπέμπα 4 μηνών... Από νεογέννητο αποκοιμιοταν στο γάλα κ οπότε δεν κοιμόταν στο γάλα την έβαζα στην κούνια της κ την άφηνε με πιπίλα κ κοιμόταν μόνη της πάντα δεν είχα θέμα γενικά κοιμάται πάρα πολύ και συνεχόμενα από σαράντα ημερών δόξα τω Θεό... Όμως από τον προηγούμενο μήνα μετά το εμβόλιο είχε λίγο γκρίνια όχι όλη την ημέρα όταν ήθελε να κοιμηθεί συνήθως το απόγευμα ή τ μεσημέρι... Και την έπαιρνα αγκαλιά ηρεμουσε αμέσως ή μετά από λίγο.... Βέβαια έχει κ παλινδρομηση κ εγώ νόμιζα ότι ήταν το εμβόλιο αλλά μου το έκανε αρκετό καιρό... Οπότε από τότε την βάζω στην κούνια κ οπότε βλέπω ότι κλαίει το παλεύω λίγο αν δεν ηρεμεί την παίρνω αγκαλιά την ηρεμώ κ μετά την βάζω κούνια... Άλλες φορές κοιμάται μια χαρά άλλες μετρήσεις από λίγο ξυπνάει κ πάλι από την αρχή... Όλα αυτά μόνο την ημέρα... Η παιδίατρος μου είπε πονάει λόγω της παλινδρομηση κ μας είπε να πάρουμε σιρόπι τώρα αφού δεν έχει σταματήσει... Το θέμα είναι τώρα έμαθε την αγκαλιά μου για να κοιμηθεί; ;; μπορώ να της το κόψω τώρα που είναι νωρίς;; γιατί σε λίγους μήνες γυρίζω κ στην δουλειά κ δεν θέλω να έχω τέτοια θέματα... Είναι κ μέρες που δεν το κάνει καθόλου όπως πχ χθες μόνο μια φορά σήμερα καθόλου ως τώρα... Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο απλά να περιγράψω λίγο Ν μου πείτε 

[KONSTANTIA]

Οι συνήθειες στα μωρά είναι κάτι που κατά την γνώμη μου μπορούμε να μεταβάλλουμε σχετικά εύκολα τους πρώτους μήνες της ζωής τους απλά έχοντας θέληση και σταθερότητα. Αν το μωρό σου πονάει πρέπει να το πάρεις αγκαλιά για να ηρεμήσει και αφού ηρεμήσει το αφήνεις στην κούνια του σιγά σιγά. Είναι όμως πολύ βρέφος ακόμα για να θεωρείς ότι θα παγιωθεί η κακιά συνήθεια και δεν θα μπορείς να την αλλάξεις. Και εμείς με το θέμα ύπνος περάσαμε διάφορα στάδια (αγκαλιά, κούνημα, τραγουδάκια, καρότσι, βραδινές επισκέψεις στο κρεβάτι μας κλπ) αλλά στο τέλος καταφέραμε με υπομονή και επιμονή να μάθουμε στο παιδί να κοιμάται στην κούνια του ανεπηρέαστα και αδιατάρακτα. Νομίζω ότι έχεις αγχωθεί πολύ προκαταβολικά που θα γυρίσεις στην δουλειά (το είδα και σε άλλο σου post) που σου φαίνονται όλα βουνό. Εσύ τουλάχιστον θα καθίσεις με το παιδί σου μέχρι να γίνει 8 μηνών και πρέπει να χαίρεσαι για αυτό. Είμαστε και εμείς που γυρίσαμε στην δουλειά στους 2 μήνες και αφήσαμε τα βρέφη μας σε γιαγιάδες και πίστεψέ με αυτό ήταν πιο σκληρό. Ηρέμησε, διέθεσε τον χρόνο που σου απομένει χωρίς δουλειά για να περάσεις καλά με το παιδί σου και μην αγχώνεσαι για το μετά. Βλέποντας και κάνοντας πάει το πράγμα!

[elena90]

Σε ευχαριστώ πολύ η αλήθεια είναι ότι αγχώνομαι πολύ και με επηρεάζουν όλοι κάτι έχουν να σου πουν κ ώρες ώρες νιώθω ότι τ κάνω όλα λάθος... Η αλήθεια είναι ότι οι αυτα είναι επειδή θα την αφήσω ενώ αν ήξερα ότι δεν θα γυρίσω στην δουλειά και απλά θα την άφηνα σπάνια για δύο ώρες να πάω κάπου θ ήταν όλα αλλιώς.. Παλεύω μέσα μου... Ξέρω ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα... Υπομονή... 

[KONSTANTIA]

Σε επηρεάζουν όλοι όπως λες γιατί ακόμα οι ορμόνες κάνουν πάρτι μέσα σου και ίσως είσαι πιο ευαίσθητη. Θα δεις ότι με τον καιρό θα ηρεμήσεις, θα βάλεις τις σκέψεις σου σε μια τάξη, θα νιώσεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για την διαχείριση του μωρού και των αναγκών του και θα κλείνεις τα αυτιά σου στου καθενός το μακρύ και το κοντό. Όσο για την δουλειά, για τους περισσότερους είναι ένα αναγκαίο κακό αλλά και μια διέξοδος ώστε να κρατάμε τις ισορροπίες μας και σαν μητέρες και σαν άνθρωποι επιστρέφοντας στο σπίτι.

[elena90]

Σε ευχαριστώ πολύ έτσι είναι....