Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Μόλις μου έστειλαν με mail αυτήν την ιστορία και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας....

'Μία πραγματικά όμορφη ιστορία'

Θα πάρει μόλις 37 δευτερόλεπτα να το διαβάσεις και θα αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου.

Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου...

Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του.

Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.

Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν διακοπές.

Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.

Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.

Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.

Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.

Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.

Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.

Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους μόνο για να δει το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.

Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.

Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.

Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο.

Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.

Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του ο οποίος περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.

Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.

Πρόσθεσε, 'Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος.'

Επίλογος:

Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τις δική μας κατάσταση.

Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται..

Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.

'Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι' αυτό αποκαλείται ' Το παρόν.' (Present)

Δημοσίευση

Νατάσσα μου την ήξερα την ιστορία και πραγματικά είναι πολύ συγκινητική και διδακτική! Μακάρι να συμπεριφερόμασταν όλοι οι άνθρωποι σήμερα έτσι...

Υ.Σ η ιστορία είναι από τεύχος περιοδικού της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας. 'Οταν την είχα διαβάσει είχα συγκινηθεί πολύ!

Δημοσίευση

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΝΑΤΑΣΑ ΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΞΕΡΑ.

ΑΡΑΓΕ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΠΟΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΕ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ?

ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ?

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΚΑΛΑ Η ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ?

ΕΚΤΙΜΑΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΜΕ Η ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΟΥΜΕ?

ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ...

ΡΩΤΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Κορίτσια καλημέρα! Ξεκινάω αισίως σημερα τα duphaston για 7 μέρες. Ελπίζω σε κάνα διβδομαδο να μου έρθει η περίοδος. Πώς είστε εσείς; @Ngsofia μου, πώς είσαι, εντόπισες ωορρηξια;
    • Να σας ζήσουν κοριτσάκι μου γλυκό!!! Να είναι γερά δυνατά και καλότυχα μια ζωή!! Μια χαρά τα μπουμπουκακια σου😍😍 Σύντομα θα τα έχετε στην αγκαλιά σας!!! Εσύ πως είσαι ;
    • Η μαμά ζητάει κάθε μέρα συγγνώμη από εδώ και από εκεί, είναι πολύ απολογητική αλλά τι να το κάνω. Έχει δυο μεγαλύτερα αδέρφια σπίτι το παιδάκι αυτό και προφανώς εκεί βλέπει ξέφρενο κλωτσομπουνιδι και έρχεται στο σχολείο και βγάζει το άχτι της. Οι δασκάλες μιλάνε ξεχωριστά κάθε μέρα στο παιδί και στη μαμά για το πώς πρέπει να το αντιμετωπίσουν και χθες έμαθα ότι παρέπεμψαν τη μαμά σε παιδοψυχολόγο να μιλήσει για το παιδί γιατί θεωρούν ότι έχει μέσα του θυμό. Εν τω μεταξύ είναι δύο χρονών... Τι να πω... Από τη μια στεναχωριέμαι αλλά από την άλλη δε θέλω να πονάει και να φοβάται το δικό μου παιδί. Μέχρι που τους είπα ότι αν δε διευθετηθεί θα πάρω το παιδάκι μου και θα φύγω, δε γίνεται να έχει πάει τόσο καλά στην προσαρμογή, να φεύγει από το σπίτι με χαρά για να πάει στο σχολείο και να φοβόμαστε ότι καμιά μέρα θα χτυπήσει άσχημα. Και μου είπαν ότι μου εγγυώνται ότι θα προσέχουν τριπλά.  Στη δουλειά θα πηγαίνω πρακτικά όσο αντέχω αλλά από τέλος του μήνα θα αραιωσω τα ραντεβού να είμαι πιο χαλαρά γιατί έχω αρχίσει να κουραζομαι. Εγώ δεν έχω καθόλου ζάλη, καούρες, πρηξιματα αλλά έχω κούραση όσο περνάνε οι μέρες πιο πολύ. Εσείς είστε καλύτερα;  Στεναχωριέμαι πολύ για την Κατερίνα. Είναι σοκαριστικό αυτό που έχει συμβεί. Εύχομαι ολόψυχα να είναι καλά 🙏🏻
    • Να σας ζήσουν τα μωράκια σας, να έχουν υγεία και ευτυχία ❤️ να χαρείτε την κάθε στιγμή! Φαντάζομαι μετράς τις ώρες να τα πάρεις στην αγκαλιά σου 🥰🥰
    • Γεννήσαμε 15/10 09.30 το πρωί , 2.015 και 2.370 τα κιλά τους !!! τα πήγαν λίγο θερμοκοιτίδα το πρωί κ μετά από το απόγευμα απλή παρακολούθηση.Αλλά επειδή είμαι με ορούς και καθετήρες δεν μας έχουν αφήσει ακόμα να τα δούμε από κοντά μόνο από το τζάμι για ασφάλεια για τα μικρόβια κλπ.Ολα καλά φαίνονται και ελπίζω αύριο να μας τα δώσουν  οπως είπαν αν δεν αλλάξει κάτι ή με το που βγάλω ορούς κλπ κ να τα βλέπουμε πιο πολύ!!
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...