Τι σοι μάνα θα γίνω???

[ΚΑΤΚΑΤ]

Τον τελευταίο καιρό, αν και σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει τίποτα να με στεναχωρεί, κατά τη διάρκεια της μερας ένιωθα ένα αφόρητο αίσθημα θλίψης. Υπέθεσα οτι φταίνε οι ορμόνες μου - αλλά ύστερα από πολλή σκέψη κατάλαβα που οφείλεται...

Με τον άντρα μου έχουμε μια περίεργη σχέση. Από την αρχή δεν "ξεκολλήσαμε" λεπτό.΄Αφήσαμε στην άκρη τους πάντες και είμασταν μόνο οι δυο μας. Παρέες δεν είχαμε, πηγαίναμε πολλά ταξίδια όποτε και όπου μας ερχότανε. Δεν μας κάνει αίσθηση να βγουμε έξω να πάμε πουθενά , και συνέχεια κλεισμένοι στο σπίτι να είμαστε οι δυο μας είμαστε μια χαρά, καλύτερα κιόλας. Γενικότερα ζούμε μια ζωή λες και υπάρχουμε μόνο εμείς οι δυο στον πλανήτη, χωρίς να έχουμε καμμία άλλη ανάγκη και χωρίς να δυσανασχετεί κανένας από τους δύο μας γι αυτό.

Τώρα με την εγκυμοσύνη εκείνος έχει γίνει ακόμα καλύτερος από πριν μαζί μου, δεν έχω κανένα παράπονο, αλλά...

Μην ρωτήσετε γιατί δεν το συζητάω μαζί του, καταρχάς δεν θέλω να τον στεναχωρήσω και 2ον ντρέπομαι, νιώθω λίγο απαίσιος άνθρωπος.

Φοβάμαι οτι αφού γεννηθεί η μπέμπα μας δεν θα είμαστε όπως παλιά. Δεν θα είμαστε πια οι δυο μας. Φοβάμαι μην απομακρυνθούμε, οτι δεν θα έχουμε πια χρόνο ο ένας για τον άλλο κτλ...

Νιώθω από τώρα οτι την αγαπάω τη μπουμπού μας, πριν ακόμα τη δω. Όλη μερα αυτή σκέφτομαι και νιώθω πολύ ευτυχισμένη.΄Αλλά είναι αυτές οι στιγμές, με αυτές τις σκέψεις που επισκιάζουν την ευτυχία μου. Και μετά νιώθω και τύψεις, γιατί σκέφτομαι οτι "τι σοι μάνα θα γίνω αν το πρώτο πράγμα που με ενδιαφέρει δεν είναι το παιδί μου αλλά..ο άντρας μου???" Μήπως δεν πάω καλά? Πείτε τη γνώμη σας ελευθερα, δεν παρεξηγούμαι.

[Καλλιοπώ]

Καλημέρα ΚΑΤΚΑΤ!

αν σε παρηγορεί, πάνω κάτω τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ. Μέχρι τώρα δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον άλλον περισσότερο από τον άντρα μου!

Και τώρα με ζώνουν οι τύψεις που δε θα είναι πια ο άντρας της ζωής μου ο άντρας μου αλλά ο γιός μου!

Θέλω να ελπίζω πως απλώς θα είναι δύο διαφορετικές σχέσεις...

[yolanda]

Καλή μου, πιστεύω, πως ύστερα από λίγες εβδομάδες που θα χρειαστούν για αναπροσαρμογή, θα βρείτε εκ νέου τις ισορροπίες σας. Βάλε τον αγαπημένο σου να έχει ΕΝΕΡΓΟ ρόλο στην ανατροφή του παιδιού, να μην είναι δηλαδή απλός θεατής. Να ταϊσει το παιδί, να το κοιμίσει, να το πλύνει. Έτσι όχι μόνο και εσύ θα ξεκουράζεσαι που και που αλλά θα δεθείτε και θα είστε μια δεμένη ομάδα, οι τρεις σας!

Πιστεύω πως την "εγκατάλειψη" από την σύζυγο, εξαιτίας της μητρότητας, την βιώνουν οι άντρες που είναι απλοί θεατές στην φροντίδα του μωρού και γι΄αυτό δυσανασχετούν. Αισθάνονται περιττοί και άχρηστοι. Βάλτον λοιπόν στο παιχνίδι!

[marisa]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ...ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΟ ΒΙΩΣΑΜΕ...ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΗΤΕΡΕΣ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΡΗΚΗ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΖΗΓΙΚΗ...

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ...ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΜΟΥ ΠΟΤΕ!!!

ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΥΓΕΤΕ ΑΣΧΗΜΑ;;; ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ...

ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΚΕΨΟΥ..ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΑΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΗΚΕΣ ΜΕ ΤΑ ΝΙΝΙΑ ΜΑΣ...ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ;;

[ioannouli]

Καλημέρα ΚΑΤΚΑΤ!

Για να μη νιώθεις άσχημα κι εγώ τα ίδια σκέφτομαι! Σκέφτομαι ότι η μπέμπα μας θα είναι η νέα γυναίκα της ζωής του και εγώ δε θα υπάρχω... Σκεπτόμενη ειδικά και τον πατέρα μου, ότι δηλαδή πρώτα ήταν η κόρη του και μετά η μητέρα μου...

Εγώ όμως του τα λέω του άντρα μου, δεν τα κρατάω μέσα μου. Θα συμφωνήσω με τη yolanda πάντως, ότι είναι στο χέρι μας να γίνουμε μια ομάδα που κανείς δε θα μπει ανάμεσά μας! Μια ομάδα δυνατή που θα μπορεί να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια!!!

Στο χέρι μας είναι!!!!!!!

[yiotaki!!!!]

ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΤΚΑΤ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΗ.

ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΣΕΙΣ ΔΗΛ.ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ,

ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΔΩ Κ 7 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ

ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΛΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ...ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΑΝΥΠΟΜΟΝΕΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΔΕΙ ΕΜΕΝΑ Κ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΑΣ

Κ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ Κ ΠΕΡΝΑΜΕ ΦΟΒΕΡΑ.

ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΕΡΓΑ

ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ Κ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ

ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.

ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΦΟΒΙΕΣ..ΙΣΑ ΙΣΑ

ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΠΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..

Α!Α! ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ.

ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΒΙΑ ΟΤΙ ΔΗΛ.ΘΑ ΄΄ΠΕΣΩ΄΄ΣΤΟ

ΜΩΡΟ Κ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΜΕΛΟΥΣΑ ΤΟΥ ΑΠΕΔΕΙΞΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΟΣ.

ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ,ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΛ.ΚΑΤΑ

ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Κ ΤΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Κ ΟΝΤΩΣ ΕΤΣΙ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΔΕΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ

ΜΕΤΑ.

ΦΙΛΙΑ

[natassa76]

Κατκατ μου καλημέρα.

Δεν ξέρω πως είναι να νιώθει κανείς έγκυος κ τι συναισθήματα ή ανασφάλειες γεννάει αυτή η περίοδος, αλλά μπορώ να σου πώ πως δυο-τρείς παρόμοιες σκέψεις με τις δικές σου, τις έχω κάνει κ εγώ. Έχω σκεφτεί παρα πολλές φορές πως θα διαμορφωθεί η σχέση μου με τον μελλοντικό μου σύζυγο (είμαι αρραβωνιασμένη και παντρεύομαι οσονούπω)και πως σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να γίνουμε το συμβατικό συντηρητικό ζευγάρι που θα σταματήσει να κάνει αυτά που κάνει (δεν μιλάω μόνο για το σεξ, μιλάω για όλη την μορφή της σχέσης) γιατί θα έρθει ένα παιδί. Όλοι όσοι έχουν μια φυσιολογική σχέση με τον σύντροφό τους, μου έχουν πει πως ναι μεν, ένα παιδί σημαίνει πάρα πολλές ευθύνες, αλλά είναι το ομορφότερο πράγμα κ ένα αγαπημένο ζευγάρι, το δένει ακόμα πιο πολύ (αν κάνω λάθος οι παντρεμένες εδω μέσα με παιδιά ας με διορθώσουν).

Με όλο το θάρρος πάντως, σε ένα πράγμα δεν συμφωνω καθόλου μαζί σου :η απομόνωση από όλους κ από όλα δεν είναι καθόλου καλή τακτική. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που λειτουργούν έτσι, αλλά η απομόνωση από όλους κ από όλα έχει συνέπειες μετά, στην μετέπειτα ζωή κ κυρίως στα παιδιά. Άνοιξε λίγο τον κύκλο σου γιατί κ το παιδί θα μάθει να απομονώνεται κ δεν είναι καλό.

Εγώ από την άλλη πάλι δεν στέκομαι τόσο στο πως θα γίνει η σχέση μου όταν κάνω παιδιά, γιατί ο άντρας μου είναι πολύ καλός κ τρυφερός κ παράπονο δεν έχω, αλλά με προβληματίζει το γεγονός ότι το κόβω πως θα μου πρήξουνε τα συκώτια τα πεθερικά που θα θέλουν να έρχονται σπίτι. Κ το πρόβλημα είναι ότι εγώ θα τα πάρω στο κρανίο κ θα τους πετάξω έξω. Το βλέπω να έρχεται το σοκ. Γυρνάνε κάτι τρελές σκέψεις στο μυαλό μου, που σκέφτομαι ότι επειδή θα θέλουν να μου κουβάλιούνται συνέχεια στο σπίτι κ να είναι μεσα στα ποδια μου, έχω φτάσει στο σημείο να μην θέλω να κάνω παιδί γι'αυτό τον λόγο. Ξέρω θα με θεωρείτε πολύ παράλογη. Ναι αυτό που λέω δεν είναι κ ότι καλύτερο, αλλά τους έχει συχαθεί ο οργανισμός μου. Είναι πολύ φορτικοί άνθρωποι κ ιδιαιτέρως ο πεθερός μου. Τέλος πάντων επειδή το θέμα θα πάει αλλού, ας το σταματήσω εδώ. Τι να πώ, ο καιρός θα δείξει....

[Argi]

Καλημέρα και από μένα εννοείτε ότι κάθε μητέρα αγαπάει το παιδί/ιά της περισσότερο από το σύζυγό της. Αλλά είναι μια τελείως διαφορετική αγάπη αυτή η μητρική από την συζυγική. Κάνοντας παιδιά δεν σημαίνει ότι παύεις να αγαπάς τον σύντροφό σου! Τώρα θα δεθείτε ακόμη πιο πολύ αφού θα έχετε να φροντίσετε ένα πλασματάκι που δημιουργήθηκε από σας, από την δική σας αγάπη.

Και πάλι θα βρίσκετε χρόνο για τις δικές σας στιγμές, αυτές δεν χάνονται όταν και οι δύο το θέλουν. Τα δικά μας παιδιά πάνε για ύπνο το αργότερο μέχρι τις 21.00 και μετά ο υπόλοιπος χρόνος είναι για μας τους δυό, για να αφιερώσουμε χρόνο ο ένας στον άλλον πριν τελειώσει η μέρα.

Πιστεύω λοιπόν ότι θα γίνεις μια πολύ καλή μαμά αφού ήδη υπάρχει η αγάπη μέσα σου.

Όσο για σένα Νατάσσα είσαι μόνο αρραβωνιασμένη και ήδη έχεις προβλήματα με τα πεθερικά, φαντάζομαι τι θα γίνει μετά τον γάμο!! Πολύ απλά όμως μην δίνεις σημασία. Και αυτό που λες να μην κάνεις παιδιά εξαιτίας αυτών, ούτε να το σκέφτεσαι είναι σαν να τους κάνεις και την χάρη!! φτιάξε την δική σου οικογένεια, κάνε τα δικά σου παιδιά και αγόησέ τους. Η περιφρόνηση είναι η καλύτερη τιμωρία για κάποιους!!

[sisi 84]

katkat exo na sou eksomologitho oti akrivos to idio sunaisthima eixa ki ego gia ti mpempa mou prin genniso... upirxane meres pou pisteua oti tha mas apomakrinei kai oti tha mpei anamesa mas...

tora loipon pou gennisa.. ntrepomai gia tis skepseis pou ekana... pistepse me den uparxei pio omorfo pragma sti zoi sou kai oso agapas ton antra sou duo fores th agapas to moro sas giati tha ksereis oti einai kai diko tou kommati... tha pernate polu xrono ki oi treis sas tora... ki tha briskete kai xrono na eisaste kai oi duo sas..

min agxonese einai fusiolokes anusixies.. polles to perasame...

me to kalo a upodextite to aggeloudi sas kai tha deis ola tha paroun to dromo tous.. filia

[Σισσιώ]

Τί σόι ερώτηση είναι αυτή;;; Θα γίνεις η καλύτερη μάνα για το μωράκι σου. Αύτη είναι μια σχέση που δε χωρά συμβιβασμούς. Σύμφωνα μ' αυτά που μας αναφέρεις για τη σχέση σου με τον άντρα σου, έχετε όλα τα εφόδια να γίνετε ακόμα πιο ευτυχισμένοι. Η σχέση σας θα αλλάξει, αλλά δεν είναι όλες οι αλλαγές απαραιτήτως για κακό. Αντιθέτως, πολλές φορές όταν μια σχέση παραμένει στα ίδια και τα ίδια βαλτώνει και δεν το θέλουμε αυτό ε;; Σε καμία περίπτωση ένα παιδι δε φέρνει μια υγειή σχεση πίσω, αντιθέτως την ολοκληρώνει. Όσο για τη ζωή σας μπορείτε να την συνεχίσετε όπως εσείς τη θέλετε μαζί και οι τρεις. Ισως όχι απο την αρχή γιατί το μωράκι σας μέχρι να μεγαλώσει λίγο θα θέλει την αμέριστη προσοχή σας. Άσε που συνήθως δεν είναι οι μπαμπάδες αυτοι που το χάνουν εντελώς (λέμε τώρα) με τα μωράκια τους, αλλά εμείς οι μαμάδες. Πάντως σε μένα λειτούργησε πολύ θετικά να βλέπω τον αγαπημένο μου να φροντίζει το μωρό μας. Τον αγαπώ περισσότερο, αν γίνεται αυτό, όταν νιώθω πόσο αγαπάει το παιδί μας. Και ο άντρας μου δεν άλλαξε απέναντί μου. Απλά τώρα πια όταν γυρίζει απο τη δουλειά δε λέει: "Τί κάνει το κορίτσι μου;", αλλά: "Τί κάνουν οι γυναίκες της ζωής μου;"

[mitsakii]

ΚΑΤΚΑΤ μου, καλημερα κι απο μενα!!

κατ'αρχην, να απαντησω στο ερωτημα σου... θα γινεις η καλυτερη μανουλα!!! η τοσο δυνατη σχεση και αγαπη που εχετε με τον αντρα σου, δεν ειναι εμποδιο καλη μου, αλλα μεγα προνομιο και εγγυαται απο μονο του, οτι ειστε και θα ειστε, μια πολυ ευτυχισμενη οικογενεια!!

αν μου επιτρεπεις μονο, θα συμφωνησω με τη natassa76, οτι η απομονωση απο ολους και απο ολα, δεν κανει καλο! ο καθενας βεβαια, οπως αναπαυεται, αλλα νομιζω οτι το "να εχεις τις πορτες σου ανοιχτες" (οπως λεει κι η μανουλα μου!) παντα σου βγαινει σε καλο! οσο δεμενοι κι αν ειστε με τον αντρουλη σου, δεν υπαρχουν στιγμες που να χρειαζεται ο καθενας το ζωτικο του χωρο?? δε ξερω, ειναι πολυ προσωπικο το ζητημα, αλλα εγω τουλαχιστον βρισκω την ισορροπια με ολους τους ανθρωπους που αγαπω!

επι του προκειμενου, να σου πω την αληθεια, θεωρω μεγα λαθος την θεωρηση... ο γιος μου ειναι πια ο αντρας της ζωης μου, η κορη μου η γυναικα της ζωης μου(για τους μπαμπαδες!) για μενα, ΕΝΑΣ ειναι ο αντρας της ζωης μου, το καταλαβα πριν 6 χρονια οταν δωσαμε το πρωτο μας φιλι, το υπεγραψα πριν 2 χρονια, οταν παντρευτηκαμε, το φωναζω και θα το φωναζω οσο ζω!!! δεν υπαρχει ΚΑΝΕΙΣ που να ειναι πανω απο εκεινον στη ζωη μου, στη ψυχη μου... ουτε καν το κοριτσακι μας!!! ειμαι ερωτευμενη με το παιδακι μου, το λατρευω, αλλα εξισου με το μπαμπα της!! ουτε περ/ρο, ουτε λιγοτερο!! δεν συγκρινεται η αγαπη! ουτε μοιραζεται...πολλαπλασιαζεται!!! τους αγαπω εξισου, με διαφορετικο τροπο!!

οπως λεω χαρακτηριστικα, μετα τη γεννηση της κορης μας, οι μπελαδες μου πολλαπλασιαστηκαν! εκει που λατρευα εναν κι ετρεμα μη μου παθει τιποτα, τωρα η αγωνια διπλασιαστηκε!!!

μην αγχωνεσαι για τιποτα κοπελα μου! η ομορφη σχεση σας θα περασει σε αλλη διασταση, ανωτερη!!! κι η αγαπη σας θα παρει μορφη.....

[Ifigeneia]

KATKAT καλημέρα κι από μένα και με το καλό η κορούλα σου!

Συμφωνώ με τις προλαλήσασες.

Ότι και να σκέφτεσαι και σε βασανίζει τώρα το βρίσκω λογικό! Η περίοδος που περνάς είναι πρωτόγνωρη για σένα, πρωτόγνωρη είναι και η μητρότητα.

Πάνω κάτω είχα κι εγώ τις ίδιες ανησυχίες με σένα, όχι όμως να απορώ τι σόι μανούλα θα γίνω αλλά τι σόι σύζυγος θα είμαι μετά. Θες να σου πω?

Πολύ καλύτερη από πριν, έτσι νιώθω..

Όταν κρατάω την κόρη μας αγκαλιά μέσα από τα μάτια της βλέπω τον άντρα μου. Είναι ο συνδημιουργός του θαύματός μας. Μέσα από τα μάτια του άντρα μου, βλέπω την κόρη μας (μοιάζουν κιόλας σαν δυο σταγόνες νερό )

θα συμφωνήσω.. η αγάπη δε μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται.

Θα ολοκληρωθείτε σαν άνθρωποι. Η αγάπη σας θα πάρει τη σάρκα και τα οστά της κόρης σας.

Και αν καμιά φορά εκ των πραγμάτων θα αφιερώνετε περισσότερο χρόνο για τη μπεμπούλα και τη φροντίδα της και αφού χορτάσετε παιχνιδάκια, χαμογελάκια και "αγκού αμπού" θα ανυπομονείτε να κοιμηθεί για να πάρετε αγκαλιά ο ένας τον άλλον, να έρθετε κοντά, να εκφράσετε ο ένας στον άλλον με τον τρόπο σας τη λατρεία σας.

Με το καλό σας εύχομαι ΚΑΤΚΑΤ μου, με ένα γερό μωράκι και μια οικογένεια πλημμυρισμένη από αγάπη και ευτυχία!

[Αννιώ]

ΚΑΤΚΑΤ έγραψε:

Τον τελευταίο καιρό, αν και σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει τίποτα να με στεναχωρεί, κατά τη διάρκεια της μερας ένιωθα ένα αφόρητο αίσθημα θλίψης. Υπέθεσα οτι φταίνε οι ορμόνες μου - αλλά ύστερα από πολλή σκέψη κατάλαβα που οφείλεται...

Με τον άντρα μου έχουμε μια περίεργη σχέση. Από την αρχή δεν "ξεκολλήσαμε" λεπτό.΄Αφήσαμε στην άκρη τους πάντες και είμασταν μόνο οι δυο μας. Παρέες δεν είχαμε, πηγαίναμε πολλά ταξίδια όποτε και όπου μας ερχότανε. Δεν μας κάνει αίσθηση να βγουμε έξω να πάμε πουθενά , και συνέχεια κλεισμένοι στο σπίτι να είμαστε οι δυο μας είμαστε μια χαρά, καλύτερα κιόλας. Γενικότερα ζούμε μια ζωή λες και υπάρχουμε μόνο εμείς οι δυο στον πλανήτη, χωρίς να έχουμε καμμία άλλη ανάγκη και χωρίς να δυσανασχετεί κανένας από τους δύο μας γι αυτό.

Τώρα με την εγκυμοσύνη εκείνος έχει γίνει ακόμα καλύτερος από πριν μαζί μου, δεν έχω κανένα παράπονο, αλλά...

Μην ρωτήσετε γιατί δεν το συζητάω μαζί του, καταρχάς δεν θέλω να τον στεναχωρήσω και 2ον ντρέπομαι, νιώθω λίγο απαίσιος άνθρωπος.

Φοβάμαι οτι αφού γεννηθεί η μπέμπα μας δεν θα είμαστε όπως παλιά. Δεν θα είμαστε πια οι δυο μας. Φοβάμαι μην απομακρυνθούμε, οτι δεν θα έχουμε πια χρόνο ο ένας για τον άλλο κτλ...

Νιώθω από τώρα οτι την αγαπάω τη μπουμπού μας, πριν ακόμα τη δω. Όλη μερα αυτή σκέφτομαι και νιώθω πολύ ευτυχισμένη.΄Αλλά είναι αυτές οι στιγμές, με αυτές τις σκέψεις που επισκιάζουν την ευτυχία μου. Και μετά νιώθω και τύψεις, γιατί σκέφτομαι οτι "τι σοι μάνα θα γίνω αν το πρώτο πράγμα που με ενδιαφέρει δεν είναι το παιδί μου αλλά..ο άντρας μου???" Μήπως δεν πάω καλά? Πείτε τη γνώμη σας ελευθερα, δεν παρεξηγούμαι.

ΚΑΤΚΑΤ

κι εγω ειμαι εγκυος (8 μηνων περιπου) και περιμενω κορουλα. Κι εγω με τον αντρα μου ημαστε παντα απο την στιγμη που γνωριστηκαμε πολυ κοντα.

Μην αισθανεσαι ενοχη για αυτα που σκεφτεσαι γιατι κι απο μενα περνανε απο το μυαλο μου τετοια οπως π.χ. το μωρο θα μας αποξενωσει οτι δεν θα

μ'αγαπαει οπως πριν ή επισης επειδη εχω παχυνει οτι δεν θα θελει να κανουμε ερωτα.

Νομιζω οτι ειναι νορμαλ να σκεφτομαστε ολες τις παραμετρους.

Ερχονται ωρες που αναρωτιεμαι ποια θα ειναι η προτεραιοτητα μου τελικα.

Η μπουμπου σιγουρα θα μας κλεψει την καρδια ουτως ή αλλως...Οι σκεψεις αυτες δεν μας κανουνε -πιστευω- λιγοτερο καλες μαμαδες. Πρεπει και παλι να προσεχουμε τον εαυτο μας να ειμαστε γυναικες να περιποιουμαστε και να

προσεχουμε και τον ανθρωπο μας.

Αυτο που θελω να σου πω ειναι να μην ανησυχεις. Εχω σκεφτει παρομοια πραγματα και εχω ανησυχησει...αλλα δωσε μας μια δικαιολογια...Τοσες αλλαγες κανουμε στην ζωη μας για το παιδακι μας.Ανθρωποι ειμαστε.

Αγαπη εχουμε για ολους...

Ευχομαι να σου πανε ολα καλα και να ξερεις οτι δεν εισαι η μονη.

Επειτα οι ορμονες μας κανουνε παρτυ οποτε μην τα παιρνουμε ολα βαρια.

ΦΙΛΑΚΙΑ!!!

[juliana]

Λία μου πιστεύω οτι χρειάζεται λίγος χρόνος μέχρι να συνηθίσεις στην νέα κατάσταση.Σιγουρα αγαπάς πολύ το παιδί σου και θα γίνεις πολύ καλή μανούλα αλλα μερικές φορές-ειδικά αν πρόκειται για απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη-χρειάζεσαι χρόνο για να προσαρμοστείς...Εμένα π.χ μου πήρε καιρός μέχρι να συνειδητοποιήσω οτι είμαι έγκυος και να το χωνέψω...Με το που θα γεννηθεί το κοριτσάκι σου θα δεις οτι αυτη η νέα ζωούλα θα σας δέσει ακόμα περισσότερο!!

[ΚΑΤΚΑΤ]

Καταρχάς κορίτσια σας ευχαριστώ παρα πολύ ολες σας για την ανταποκρι΄ση σας στο θέμα μου.

Το πρόβλημα είναι οι μέχρι τώρα κοινωνικές μου σχέσεις.έχω εργαστει γενικότερα σε χώρους που απασχολούσαν πολλούς εργαζόμενους. Σε πλειοψηφία παντρεμένους. Το τι έχουν δει τα μάτια μου δεν περιγράφεται..

Και σκέφτομαι: Αυτοί οι άνθρωποι όταν παντρεύτηκαν προφανώς στην πλειοψηφία τους ήταν ερωτευμένοι. Όλοι χάρηκαν τα παιδάκια τους όταν τα έκαναν. Τι στράβωσε μετά? Γιατί ο "Γιώργος" έγινε σκέτος "Γιώργος" από "Αγαπούλα μου"? Και μετά σκέτο "Αυτός"? Γιατί ξαφνικά η "Μαιρούλα" του διπλανού γραφείου από μια απλή συνάδελφος έγινε "ωραίο μωρό"?

Θα μου πείτε να μην κοιτάω τι κάνουν οι άλλοι..αλλά...δεν γίνεται να μην επιρρεαστείς...ειδικά όταν σου λένε και διάφορα (π.χ. κανε τις γλύκες με τον άντρα σου όσο προλαβαίνεις γιατι μετά από μερικά χρόνια και 1- 2 παιδιά θα λες αμάν και πότε να έχεις δουλειά για να μην τον βλέπεις μπροστά σου! ή όταν οι γυναίκες γίνονται μητέρες οι άντρες τις βλέπουν ιερές και βρίσκουν γκόμενες!). Φυσικά και απαντάω καταλλήλως στον καθένα που κάνει τέτοια σχόλια, αλλά δεν παύουν να μένουν μέσα μου...

Είδα και τους δικούς μου γονείς,τρισευτυχισμένους σε μια "τριπλή μας φωτογράφηση" με εμένα μωρό,χρόνο με το χρόνο να χάνουν ο ένας τον άλλον...

Τη μόνη ελπίδα μου την δίνουν τα πεθερικά μου, που μετά από 40 χρόνια γάμου είναι ακόμα πολύ ευτυχισμενοι και ερωτευμένοι και ειλικρινά τους χαίρομαι.

Όσο για την παρατήρηση της Νατάσσας, Νατάσσα μου το ξέρω οτι τώρα με το μωρό πρέπει να κοινωνικοποιηθούμε περισσότερο, να κάνουμε παρέες ώστε να έχει και αυτό μια αναπτυγμένη κοινωνική συμπεριφορά και ετσι και θα γίνει, αναγκαστικά..Πάντως το οτι δεν έχουμε άλλες συναναστροφές το κάνουμε επειδή..έτσι μας βγαίνει. Όσο για τα πεθερικά σου, έτσι έλεγα κι εγώ πριν παντρευτώ, αλλά έλα τώρα που τα ζητάω από μόνη μου!

[Ανθη]

ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΠΕΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ.ΘΕΩΡΩ ΤΗΝ ΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΠΩΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ.Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΝ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ.ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΕΤΣΙ.ΣΚΕΨΟΥ ΠΩΣ ΤΟΣΟ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΙΣΩΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΖΗΛΕΨΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΣ.ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΙΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ.

ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ.ΙΣΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΕΤΕ ΛΙΓΑΚΙ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΡΘΟΥΝ ΟΛΑ ΠΙΟ ΟΜΑΛΑ.ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ;;Η ΡΟΥΤΙΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΟΥΝ.ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΦΙΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ 1 ΣΥΜΒΟΥΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ.

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΣ ΓΙ' ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑ.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΑΣ!

[ninina]

ΚΑΤΚΑΤ ακριβως οι ιδιες σκεψεις περνανε κ απο το δικο μου μυαλο,μερικες φορες τι μανα θα γινω; θα μπορεσω να τα κανω ολα οπως πρεπει; κ πολλες τετοιες σορυ βλακειες,αλλα μετα καθομαι κ λεω στον ευτο μου ολα θα γινουν οπως πρεπει,ουτε η πρωτη ειμαι ουτε η τελευταια.