ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ

[tzenakii]

εκανα εξετασεις και μου ειπανε οτι εχω υπερθυρεοειδισμο ομως δεν συνεχισα τις εξετασεις ουτε παιρνω καποιο χαπι γιαυτο.... μπορω να μεινω εγκυος η θα υπαρχει προβλημα με το μωρο πχ.καποια ανωμαλια?

[tzenakii]

tzenakii έγραψε:

εκανα εξετασεις και μου ειπανε οτι εχω υπερθυρεοειδισμο ομως δεν συνεχισα τις εξετασεις ουτε παιρνω καποιο χαπι γιαυτο.... μπορω να μεινω εγκυος η θα υπαρχει προβλημα με το μωρο πχ.καποια ανωμαλια?:

[tzenakii]

tzenakii έγραψε:

εκανα εξετασεις και μου ειπανε οτι εχω υπερθυρεοειδισμο ομως δεν συνεχισα τις εξετασεις ουτε παιρνω καποιο χαπι γιαυτο.... μπορω να μεινω εγκυος η θα υπαρχει προβλημα με το μωρο πχ.καποια ανωμαλια?:

[Nikol.]

tzenaki καλημέρα, εγώ έχω υποθυρεοειδισμό κ παίρνω χάπι κανονικά, ότι κ να έχεις νομίζω πως δεν κάνεις καλά που το αφήνεις , μπορεί να μην σε ανησυχεί μιας κ δεν παχαίνεις αλλά δημιουργεί αλλά σοβαρότερα προβλήματα. Επηρεάζει σίγουρα ο Θυρεοειδής την γονιμότητα....όταν δεν λειτουργεί κανονικά. Πήγαινε σε ενα γιατρό μην το αφήσεις κούκλα μου, δεν υπάρχει λόγος.

[Nikol.]

tzenaki καλημέρα, εγώ έχω υποθυρεοειδισμό κ παίρνω χάπι κανονικά, ότι κ να έχεις νομίζω πως δεν κάνεις καλά που το αφήνεις , μπορεί να μην σε ανησυχεί μιας κ δεν παχαίνεις αλλά δημιουργεί αλλά σοβαρότερα προβλήματα. Επηρεάζει σίγουρα ο Θυρεοειδής την γονιμότητα....όταν δεν λειτουργεί κανονικά. Πήγαινε σε ενα γιατρό μην το αφήσεις κούκλα μου, δεν υπάρχει λόγος.

[tzenakii]

ευχαριστω για την απαντηση σου απλα εχω φοβαμε οτι αν ειμαι εγκυος κ παιρνω χαπι μηπως επηρεαση το μωρο..

[tzenakii]

ευχαριστω για την απαντηση σου απλα εχω φοβαμε οτι αν ειμαι εγκυος κ παιρνω χαπι μηπως επηρεαση το μωρο..

[eleni_dms]

Πρέπει να ρυθμίσεις το θέμα σύντομα...

Στην εγκυμοσύνη ο γιατρός θα σου δώσει την κατάλληλη δόση που χρειάζεσαι. Απο μια πρόχειρη έρευνα που έκανα στο internet ο θυρεοειδής μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στην εγκυμοσύνη και κυρίως στο έμβρυο.

Ασε που όπως λέει και η Nikol επηρρεάζει και την γονιμότητα!

[eleni_dms]

Πρέπει να ρυθμίσεις το θέμα σύντομα...

Στην εγκυμοσύνη ο γιατρός θα σου δώσει την κατάλληλη δόση που χρειάζεσαι. Απο μια πρόχειρη έρευνα που έκανα στο internet ο θυρεοειδής μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στην εγκυμοσύνη και κυρίως στο έμβρυο.

Ασε που όπως λέει και η Nikol επηρρεάζει και την γονιμότητα!

[Nikol.]

Τα χάπια για την αντιμετώπιση δυσλειτουργίας του θυρεοειδή δεν επηρεάζουν το μωράκι όταν θα είσαι έγκυος, απλά θα ρυθμίζεις τη δόση σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του γιατρού σου.

Μην το αφήσεις το θέμα …..είναι συχνό αλλά κ σοβαρό κ σίγουρα αντιμετωπίσιμο.

Φιλιά.

[Nikol.]

Τα χάπια για την αντιμετώπιση δυσλειτουργίας του θυρεοειδή δεν επηρεάζουν το μωράκι όταν θα είσαι έγκυος, απλά θα ρυθμίζεις τη δόση σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του γιατρού σου.

Μην το αφήσεις το θέμα …..είναι συχνό αλλά κ σοβαρό κ σίγουρα αντιμετωπίσιμο.

Φιλιά.

[manoyla]

Τι είναι ο Υπερθυρεοειδισμός

Ημερομηνία δημοσίευσης: 5 Ιανουαρίου 2004

Γράφει: Κούλη Ρ. Χρύσα, Ενδοκρινολόγος

Προβολή

Ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται από την αυξημένη κυκλοφορία στο αίμα των θυρεοειδικών ορμονών. Θυρεοτοξίκωση ονομάζεται το κλινικό σύνδρομο που εμφανίζεται από την έκθεση των διάφορων ιστών του σώματος σε υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών.

Αιτιολογία-Παθογένεια

1. Υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών (θυροξίνη, τριιωδοθυρονίνη) από το θυρεοειδή-Αυτόνομη υπερλειτουργία-Ενδογενής υπερθυρεοειδισμός.

Τοξική διάχυτη βρογχοκήλη (Νόσος Graves) Προκαλείται από την παρουσία αντισωμάτων τα οποία διεγείρουν το θυρεοειδή να υπερλειτουργήσει (Thyroid stimulating antibodies). Συχνά συνοδεύεται από θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια και εξόφθαλμο. Εμφανίζεται συνήθως σε νεαρά άτομα (20-40 ετών).

Τοξικό αδένωμα Εμφανίζεται αρχικά σαν θερμός όζος στο σπινθηρογράφημα, ο οποίος μεγαλώνει σταδιακά και υπερλειτουργεί καταστέλοντας το υπόλοιπο θυρεοειδικό παρέγχυμα. Εμφανίζεται σε ηλικίες συχνότερα άνω των 40 ετών.

Τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη Οφείλεται σε υπερλειτουργία περισσότερων του ενός θερμών όζων μιάς, επί σειράς ετών μη τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης. Εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικιωμένους.

2. Απελευθέρωση αυξημένων ποσών θυρεοειδικών ορμονών λόγω φλεγμονής του θυρεοειδή.

Υποξεία θυρεοειδίτιδα Συνοδεύεται από πυρετό και πόνο στην περιοχή του τραχήλου.

Υπερθυρεοειδική φάση της θυρεοειδίτιδας Hashimoto Διαρκεί λίγους μήνες, αποκαθιστάται η θυρεοειδική λειτουργία ή εμφανίζεται υποθυρεοειδισμός.

3. Εξωγενής-Φαρμακευτικός υπερθυρεοειδισμός.

Προκαλείται από υπερβολική δοσολογία θυροξίνης ή τριιωδοθυρονίνης για την αντιμετώπιση όζων του θυρεοειδούς.

4. Υπερθυρεοειδισμός από λήψη Ιωδίου Συνήθως προϋπάρχει κάποια μορφή θυρεοειδοπάθειας.

Προκαλείται από λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων που περιέχουν μεγάλη ποσότητα ιωδίου (αμιοδαρόνη, σκιαγραφικά μέσα γαι εξετάσεις, βιταμίνες, Lugol, Betadine, κ.α.).

5. Σπανιώτατα: Καρκίνωμα θυρεοειδούς, υποφυσιακό αδένωμα, σύνδρομο αντίστασης στις θυρεοειδικές ορμόνες, έκτοπος θυρεοειδικός ιστός.

Συμπτώματα-Κλινική εικόνα

Προκαλούνται από την αύξηση του βασικού μεταβολισμού, των καύσεων και του έργου της καρδιάς.*

Υπερβολική εφίδρωση

Αισθημα παλμών-Ταχυκαρδία-Ανοδος της αρτηριακής πίεσης

Εντονη κόπωση ιδίως στην προσπάθεια

Αύξηση της όρεξης

Απώλεια βάρους

Νευρικότητα-Λεπτός τρόμος άνω άκρων

Μυική αδυναμία-Μείωση μυικής μάζας

Δυσανεξία στη ζέστη, προτίμηση χαμηλών θερμοκρασιών

* Σε ηλικιωμένους προεξάρχουν συμτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα όπως απάθεια, κατάθλιψη, διέγερση, σύγχιση και την καρδιά όπως αρρυθμία (κολπική μαρμαρυγή), καρδιακή ανεπάρκεια, στηθάγχη.

Εργαστηριακός έλεγχος

Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα. Σε οριακές καταστάσεις χρήσιμοποιούνται είδικές δοκιμασίες. Ακολουθεί η διερεύνηση της αιτιολογίας του υπερθυρεοειδισμού, σημαντική για την θεραπεία και την πρόγνωση. Χρήσιμες εξετάσεις είναι:

Ελεγχος στο αίμα των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων ή και των ειδικών διεγερτικών.

Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο ή τεχνήτιο.

Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς.

Σε οφθαλμοπάθεια γίνεται υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία οφθαλμικών κόγχων.

Επιπλοκές

Θυρεοτοξική κρίση

Βαρειά επιδείνωση όλων των συμπτωμάτων που χρήζει παρακολούθησης σε μονάδα εντατικής

Πυρετός

Σημαντική ταχυκαρδία-Αρρυθμία

Υπέρταση-Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια

Υπερκινησίες- Σύγχιση- Κώμα

Ναυτία-Διάρροιες- Ικτερος

Επίδραση στα οστά

Μείωση της οστικής πυκνότητας

Επίδραση στη γονιμότητα

Αυξημένη πιθανότητα αποβολής σε υπερθυρεοειδική έγκυο

Διαταραχή της έμμηνης ρύσης

Επίδραση στη καρδιά

Κυρίως σε ηλικιωμένους: καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα, αρρυθμίες

Θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια

Εμφανίζεται σε ασθενείς με Ν. Graves.

Κατατάσσεται σε διάφορα στάδια ανάλογα με τη βαρύτητα.

Συμπτώματα: Βάρος στα μάτια, οίδημα βλεφάρων, υπεραιμία επιπεφυκότων (κοκκίνισμα στα μάτια), ήπιο άλγος στις κινήσεις των ματιών, ξηροφθαλμία.

Στον εξόφθαλμο παρατηρείται πρόπτωση, λόγω πάχυνσης των οφθαλμικών μυών και του οπισθοβολβικού λίπους.

Εκτός της σωστής ρύθμισης της θυρεοειδικής λειτουργίας, μπορεί να χρειασθεί επικουρική αγωγή με διουρητικά, κορτιζόνη ή σωματοστατίνη (εξατομικεύεται ανάλογα του σταδίου της οφθαλμοπάθειας)

Θεραπεία

Α. Αντιμετώπιση υπερθυρεοειδισμού

Σε ενδογενή υπερθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό από λήψη ιωδίου:

Χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων που αναστέλλουν την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών (μεθιμαζόλη, καρβιμαζόλη, προπυλθειουρακίλη).

Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων (προπανολόλη κ.α.) επικουρικά για τη μείωση των συμπτωμάτων από το καρδιαγγειακό.

Σε θυρεοειδίτιδες:

Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων

Β. Τελική θεραπεία

Μόνο φαρμακευτική σε Ν.Graves (1.5 έτη και άνω). Υπάρχει πιθανότητα υποτροπής.

Λήψη ραδιενεργού ιωδίου.

Σχεδόν ολική χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδή.

Η επιλογή εξατομικεύεται αναλόγως της μορφής του υπερθυρεοειδισμού, της ηλικίας, του βαθμού της διόγκωσης του θυρεοειδή, της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενή.

Γ. Παρενέργειες αντιθυρεοειδικών φαρμάκων

Προσοχή στον τακτικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών κατά τη διάρκεια της θεραπείας για τον καθορισμό της σωστής δόσης της αγωγής.

Ελεγχος συχνά των ηπατικών ενζύμων και των λευκών αιμοσφαιρίων (απαραίτητα σε πυρετό ή κυνάγχη). Ειδικά επί λευκοπενίας (πτώση λευκών αιμοσφαιρίων και κυρίως των οθδετερόφιλων) συνιστάται διακοπή των φαρμάκων και άμεση επικοινωνία με τον ενδοκρινολόγο.

Ομάδες με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης υπερθυρεοειδισμού

Συγγενείς ατόμων με υπερθυρεοειδισμό αυτοάνοσης αιτιολογίας (Ν.Graves)

Περίοδος εγκυμοσύνης - λοχείας έως και 1 έτος από τον τοκετό

Ασθενείς που λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες ιωδίου για εξετάσεις (π.χ. πυελογραφία), έως και 6 μήνες μετά από τη λήψη

Ασθενείς με ταχυαρυθμίες που λαμβάνουν αμιοδαρόνη (Angoron)

[manoyla]

Τι είναι ο Υπερθυρεοειδισμός

Ημερομηνία δημοσίευσης: 5 Ιανουαρίου 2004

Γράφει: Κούλη Ρ. Χρύσα, Ενδοκρινολόγος

Προβολή

Ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται από την αυξημένη κυκλοφορία στο αίμα των θυρεοειδικών ορμονών. Θυρεοτοξίκωση ονομάζεται το κλινικό σύνδρομο που εμφανίζεται από την έκθεση των διάφορων ιστών του σώματος σε υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών.

Αιτιολογία-Παθογένεια

1. Υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών (θυροξίνη, τριιωδοθυρονίνη) από το θυρεοειδή-Αυτόνομη υπερλειτουργία-Ενδογενής υπερθυρεοειδισμός.

Τοξική διάχυτη βρογχοκήλη (Νόσος Graves) Προκαλείται από την παρουσία αντισωμάτων τα οποία διεγείρουν το θυρεοειδή να υπερλειτουργήσει (Thyroid stimulating antibodies). Συχνά συνοδεύεται από θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια και εξόφθαλμο. Εμφανίζεται συνήθως σε νεαρά άτομα (20-40 ετών).

Τοξικό αδένωμα Εμφανίζεται αρχικά σαν θερμός όζος στο σπινθηρογράφημα, ο οποίος μεγαλώνει σταδιακά και υπερλειτουργεί καταστέλοντας το υπόλοιπο θυρεοειδικό παρέγχυμα. Εμφανίζεται σε ηλικίες συχνότερα άνω των 40 ετών.

Τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη Οφείλεται σε υπερλειτουργία περισσότερων του ενός θερμών όζων μιάς, επί σειράς ετών μη τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης. Εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικιωμένους.

2. Απελευθέρωση αυξημένων ποσών θυρεοειδικών ορμονών λόγω φλεγμονής του θυρεοειδή.

Υποξεία θυρεοειδίτιδα Συνοδεύεται από πυρετό και πόνο στην περιοχή του τραχήλου.

Υπερθυρεοειδική φάση της θυρεοειδίτιδας Hashimoto Διαρκεί λίγους μήνες, αποκαθιστάται η θυρεοειδική λειτουργία ή εμφανίζεται υποθυρεοειδισμός.

3. Εξωγενής-Φαρμακευτικός υπερθυρεοειδισμός.

Προκαλείται από υπερβολική δοσολογία θυροξίνης ή τριιωδοθυρονίνης για την αντιμετώπιση όζων του θυρεοειδούς.

4. Υπερθυρεοειδισμός από λήψη Ιωδίου Συνήθως προϋπάρχει κάποια μορφή θυρεοειδοπάθειας.

Προκαλείται από λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων που περιέχουν μεγάλη ποσότητα ιωδίου (αμιοδαρόνη, σκιαγραφικά μέσα γαι εξετάσεις, βιταμίνες, Lugol, Betadine, κ.α.).

5. Σπανιώτατα: Καρκίνωμα θυρεοειδούς, υποφυσιακό αδένωμα, σύνδρομο αντίστασης στις θυρεοειδικές ορμόνες, έκτοπος θυρεοειδικός ιστός.

Συμπτώματα-Κλινική εικόνα

Προκαλούνται από την αύξηση του βασικού μεταβολισμού, των καύσεων και του έργου της καρδιάς.*

Υπερβολική εφίδρωση

Αισθημα παλμών-Ταχυκαρδία-Ανοδος της αρτηριακής πίεσης

Εντονη κόπωση ιδίως στην προσπάθεια

Αύξηση της όρεξης

Απώλεια βάρους

Νευρικότητα-Λεπτός τρόμος άνω άκρων

Μυική αδυναμία-Μείωση μυικής μάζας

Δυσανεξία στη ζέστη, προτίμηση χαμηλών θερμοκρασιών

* Σε ηλικιωμένους προεξάρχουν συμτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα όπως απάθεια, κατάθλιψη, διέγερση, σύγχιση και την καρδιά όπως αρρυθμία (κολπική μαρμαρυγή), καρδιακή ανεπάρκεια, στηθάγχη.

Εργαστηριακός έλεγχος

Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα. Σε οριακές καταστάσεις χρήσιμοποιούνται είδικές δοκιμασίες. Ακολουθεί η διερεύνηση της αιτιολογίας του υπερθυρεοειδισμού, σημαντική για την θεραπεία και την πρόγνωση. Χρήσιμες εξετάσεις είναι:

Ελεγχος στο αίμα των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων ή και των ειδικών διεγερτικών.

Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο ή τεχνήτιο.

Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς.

Σε οφθαλμοπάθεια γίνεται υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία οφθαλμικών κόγχων.

Επιπλοκές

Θυρεοτοξική κρίση

Βαρειά επιδείνωση όλων των συμπτωμάτων που χρήζει παρακολούθησης σε μονάδα εντατικής

Πυρετός

Σημαντική ταχυκαρδία-Αρρυθμία

Υπέρταση-Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια

Υπερκινησίες- Σύγχιση- Κώμα

Ναυτία-Διάρροιες- Ικτερος

Επίδραση στα οστά

Μείωση της οστικής πυκνότητας

Επίδραση στη γονιμότητα

Αυξημένη πιθανότητα αποβολής σε υπερθυρεοειδική έγκυο

Διαταραχή της έμμηνης ρύσης

Επίδραση στη καρδιά

Κυρίως σε ηλικιωμένους: καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα, αρρυθμίες

Θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια

Εμφανίζεται σε ασθενείς με Ν. Graves.

Κατατάσσεται σε διάφορα στάδια ανάλογα με τη βαρύτητα.

Συμπτώματα: Βάρος στα μάτια, οίδημα βλεφάρων, υπεραιμία επιπεφυκότων (κοκκίνισμα στα μάτια), ήπιο άλγος στις κινήσεις των ματιών, ξηροφθαλμία.

Στον εξόφθαλμο παρατηρείται πρόπτωση, λόγω πάχυνσης των οφθαλμικών μυών και του οπισθοβολβικού λίπους.

Εκτός της σωστής ρύθμισης της θυρεοειδικής λειτουργίας, μπορεί να χρειασθεί επικουρική αγωγή με διουρητικά, κορτιζόνη ή σωματοστατίνη (εξατομικεύεται ανάλογα του σταδίου της οφθαλμοπάθειας)

Θεραπεία

Α. Αντιμετώπιση υπερθυρεοειδισμού

Σε ενδογενή υπερθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό από λήψη ιωδίου:

Χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων που αναστέλλουν την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών (μεθιμαζόλη, καρβιμαζόλη, προπυλθειουρακίλη).

Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων (προπανολόλη κ.α.) επικουρικά για τη μείωση των συμπτωμάτων από το καρδιαγγειακό.

Σε θυρεοειδίτιδες:

Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων

Β. Τελική θεραπεία

Μόνο φαρμακευτική σε Ν.Graves (1.5 έτη και άνω). Υπάρχει πιθανότητα υποτροπής.

Λήψη ραδιενεργού ιωδίου.

Σχεδόν ολική χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδή.

Η επιλογή εξατομικεύεται αναλόγως της μορφής του υπερθυρεοειδισμού, της ηλικίας, του βαθμού της διόγκωσης του θυρεοειδή, της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενή.

Γ. Παρενέργειες αντιθυρεοειδικών φαρμάκων

Προσοχή στον τακτικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών κατά τη διάρκεια της θεραπείας για τον καθορισμό της σωστής δόσης της αγωγής.

Ελεγχος συχνά των ηπατικών ενζύμων και των λευκών αιμοσφαιρίων (απαραίτητα σε πυρετό ή κυνάγχη). Ειδικά επί λευκοπενίας (πτώση λευκών αιμοσφαιρίων και κυρίως των οθδετερόφιλων) συνιστάται διακοπή των φαρμάκων και άμεση επικοινωνία με τον ενδοκρινολόγο.

Ομάδες με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης υπερθυρεοειδισμού

Συγγενείς ατόμων με υπερθυρεοειδισμό αυτοάνοσης αιτιολογίας (Ν.Graves)

Περίοδος εγκυμοσύνης - λοχείας έως και 1 έτος από τον τοκετό

Ασθενείς που λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες ιωδίου για εξετάσεις (π.χ. πυελογραφία), έως και 6 μήνες μετά από τη λήψη

Ασθενείς με ταχυαρυθμίες που λαμβάνουν αμιοδαρόνη (Angoron)

[manoyla]

O θυρεοειδής προτιμά την... εγκυμοσύνη

Νίκη Ψάλτη

ΤΕΥΧΟΣ - Ιούνιος 2008

Μην εκπλαγείτε, αν δείτε τις τιμές των ορμονών του θυρεοειδούς σας να παρουσιάζουν απρόσμενες αυξήσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι ειδικοί εξηγούν ότι η ορμονική «έκρηξη» που συνοδεύει την εγκυμοσύνη επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και την έκκριση αυτών των ορμονών που ο ρόλος τους είναι να ρυθμίζουν το μεταβολισμό.

Συγκεκριμένα, αυξάνονται οι τιμές της λεγόμενης ολικής Τ3 και Τ4, ενώ οι τιμές της ελεύθερης Τ3 και Τ4, καθώς και της ορμόνης TSH παραμένουν σταθερές. Oι αλλαγές αυτές θεωρούνται φυσιολογικές και αναμενόμενες.

Υπάρχουν, όμως, και ορισμένες μεταβολές στη λειτουργία του θυρεοειδούς που υποκρύπτουν κάποιο πρόβλημα και μπορεί να παρουσιαστούν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, αλλά και όταν το πρόβλημα προϋπάρχει της εγκυμοσύνης, πρέπει να λάβετε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και να παρακολουθείτε συστηματικά το θυρεοειδή σας.

Οι απαραίτητες εξετάσεις

Αν και δεν υπάρχουν «επίσημες» οδηγίες για το πότε πρέπει να γίνεται ο έλεγχος ρουτίνας του θυρεοειδούς στις εγκύους, επειδή οι παθήσεις του είναι συχνές στη χώρα μας (και γενικά στις μεσογειακές χώρες), καλό είναι ο αιματολογικός έλεγχος των θυρεοειδικών ορμονών να γίνεται στην αρχή της εγκυμοσύνης.

O λόγος είναι απλός: O ορμονολογικός έλεγχος είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποκαλυφθεί μια πάθηση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όταν η γυναίκα δεν είχε ποτέ προηγουμένως αντίστοιχο πρόβλημα! Τα πιθανά συμπτώματα (π.χ. η κόπωση και η αύξηση του βάρους, που συνοδεύουν τον υποθυρεοειδισμό, ή η ευερεθιστότητα και η ταχυκαρδία, που οφείλονται στον υπερθυρεοειδισμό) «καλύπτονται» από τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, οπότε οι εξετάσεις είναι ο μόνος τρόπος για να φανεί αν τελικά αυτά οφείλονται σε θυρεοειδική δυσλειτουργία ή αποκλειστικά στην εγκυμοσύνη.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να εξεταστείτε στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, επειδή κατά τη διάρκεια των πρώτων 10-12 εβδομάδων -φάση κατά την οποία διαμορφώνονται τα ζωτικά όργανά του- το έμβρυο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μητέρα του για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών, που συμβάλλουν στη νευρολογική του ανάπτυξη. Εάν οι εξετάσεις σας είναι φυσιολογικές και δεν έχετε προϋπάρχουσα θυρεοειδοπάθεια, τότε δεν χρειάζεται να τις επαναλάβετε. Εάν, όμως, φανεί κάποιο πρόβλημα στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη λήψη των κατάλληλων φαρμάκων, τα οποία θα σας συστήσει ο ενδοκρινολόγος σας.

Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί

O υποθυρεοειδισμός είναι η συχνότερη διαταραχή του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι έγκυοι με υποθυρεοειδική νόσο ανέρχονται στο 3%. Σε αυτές, περιλαμβάνονται τόσο οι γυναίκες που διαπίστωσαν για πρώτη φορά τη νόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και εκείνες με προϋπάρχοντα υποθυρεοειδισμό.

Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, είναι σημαντικό να προβείτε σε αιματολογικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών στην αρχή της εγκυμοσύνης και να τον επαναλαμβάνετε συστηματικά, π.χ. κάθε 6 εβδομάδες ή συχνότερα, σύμφωνα με τις οδηγίες του ενδοκρινολόγου σας.

Oι ενδοκρινολόγοι προειδοποιούν ότι ο βαρύς υποθυρεοειδισμός, αν δεν αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις (υπέρταση της εγκύου, αποκόλληση του πλακούντα, πρόωρο τοκετό, νεογνό λιποβαρές ή με νοητική στέρηση).

Για την αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού χορηγείται θυροξίνη. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, απαιτείται σταδιακή αύξηση της δόσης της θυροξίνης κατά 25-50%, σε σύγκριση με τη δόση που προσλαμβάνει μια γυναίκα που δεν είναι έγκυος. Η λήψη θυροξίνης θεωρείται όχι μόνο ασφαλής, αλλά και αναγκαία για εσάς και το μωρό σας, επειδή εξασφαλίζει την επάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών.

Μετά τον τοκετό, το πιθανότερο είναι να επανέλθετε στα προ εγκυμοσύνης επίπεδα, όσον αφορά τις τιμές των θυρεοειδικών ορμονών και την πιθανή δόση της θυροξίνης που λαμβάνετε, κάτι που θα διαπιστωθεί με νέο εργαστηριακό έλεγχο και κλινική εξέταση από τον ενδοκρινολόγο σας.

Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί

O υπερθυρεοειδισμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρουσιάζεται περίπου σε 1 στις 1.000 εγκύους. Στο 80-85% των περιπτώσεων, αφορά τη νόσο Graves (αυτοάνοση μορφή υπερθυρεοειδισμού, όπου ο ίδιος ο οργανισμός παράγει αντισώματα εναντίον του θυρεοειδούς αδένα του). O υπερθυρεοειδισμός μπορεί, επίσης, να προϋπάρχει της εγκυμοσύνης. Και στις δύο περιπτώσεις, ο τρόπος αντιμετώπισης συνίσταται στη λήψη φαρμάκων.

Τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα είναι η προπυλθειουρακίλη και η μεθιμαζόλη. Η πρώτη θεωρείται πιο ασφαλής σε σύγκριση με τη δεύτερη, η λήψη της οποίας έχει συνδεθεί περισσότερο με επιπλοκές στο έμβρυο (συγγενείς ανωμαλίες). Γι’ αυτό και ο ενδοκρινολόγος σας θα σας χορηγήσει την προπυλθειουρακίλη στη μικρότερη δυνατή δόση που θεωρείται αποτελεσματική για την ομαλή λειτουργία του αδένα σας. Για την κατάλληλη ρύθμιση της δόσης, οφείλετε να επαναλαμβάνετε τις εξετάσεις του θυρεοειδούς κάθε 2-4 εβδομάδες.

Oι γιατροί τονίζουν ότι πρέπει να χορηγείται έγκαιρα αντιθυρεοειδική αγωγή για το καλό τόσο της μητέρας όσο και του μωρού, γιατί ο υπερθυρεοειδισμός έχει συσχετιστεί με:• αποβολές (ιδίως στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης) • προεκλαμψία (οίδημα και αύξηση της αρτηριακής πίεσης της εγκύου κατά το τελευταίο τρίμηνο) • πρόωρο τοκετό • γέννηση θνησιγενών βρεφών. Επιπλέον, όταν δεν αντιμετωπίζεται ο υπερθυρεοειδισμός της εγκύου, τότε ενδέχεται να γίνει και το μωρό υπερθυρεοειδικό. Αυτό συμβαίνει επειδή τα αντισώματα που στρέφονται κατά του θυρεοειδούς της μητέρας μπορεί να περάσουν, μέσω του πλακούντα, στο έμβρυο. Επομένως, από τη στιγμή που έχετε υπερθυρεοειδισμό, απαιτείται και η παρακολούθηση του θυρεοειδούς του εμβρύου (με υπερηχογραφήματα). Εάν διαπιστωθεί ότι το μωρό είναι υπερθυρεοειδικό, τότε η αγωγή που λαμβάνετε εσείς ωφελεί και εκείνο, ενώ μετά τον τοκετό το παιδί σας θα πρέπει να αρχίσει αντιθυρεοειδική θεραπεία.

Οι γυναίκες της «γκρίζας ζώνης»

Υπάρχει μία κατηγορία γυναικών που οι ενδοκρινολόγοι τοποθετούν σε μια «γκρίζα ζώνη», όσον αφορά τη λειτουργία του θυρεοειδούς τους. Πρόκειται για τις γυναίκες που γνωρίζουν ήδη ότι έχουν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς τους ή το ανακαλύπτουν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι γυναίκες αυτές έχουν μεν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς, αλλά οι τιμές των θυρεοειδικών ορμονών τους είναι φυσιολογικές. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται «ευθυρεοειδισμός σε έδαφος αυτοάνοσης θυρεοειδοπάθειας». Τα αυξημένα αντισώματα αποτελούν «αποδεικτικό στοιχείο» ότι υπάρχει μια προδιάθεση για την εκδήλωση υποθυρεοειδισμού. Επιπλέον, σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, οι γυναίκες αυτές κινδυνεύουν περισσότερο να αποβάλουν ή να εκδηλώσουν θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Κατά κανόνα, σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ενδοκρινολόγοι δεν χορηγούν θυροξίνη, επειδή δεν είναι ευρέως αποδεκτό ότι ωφελεί. Εάν, όμως, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η γυναίκα γίνει υποθυρεοειδική, τότε λαμβάνει θυροξίνη.

Θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό

Εάν ανήκετε στις γυναίκες της «γκρίζας ζώνης», είναι πιθανό να μην παρουσιάσετε υποθυρεοειδισμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά να εκδηλώσετε θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό αποτελεί σχετικά συχνή ενδοκρινική διαταραχή - παρουσιάζεται στο 10% των γυναικών, 2-3 μήνες μετά τη γέννα. Γι’ αυτό και οι γυναίκες με αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς πρέπει να εξετάζονται τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και μετά. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό, κατά κανόνα, δεν έχει έντονα συμπτώματα και για την αντιμετώπισή της χορηγείται θυροξίνη (όταν η γυναίκα είναι στη φάση του υποθυρεοειδισμού). Εάν η πάθηση είναι μη αναστρέψιμη, τότε η αγωγή λαμβάνεται διά βίου. Για να διαπιστωθεί, αν η κατάσταση είναι μόνιμη ή αναστρέψιμη, οι ενδοκρινολόγοι διακόπτουν για λίγες εβδομάδες τη λήψη της θυροξίνης. Εάν ο θυρεοειδής αρχίσει να λειτουργεί φυσιολογικά, αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα δεν έχει ανάγκη θεραπείας. Εάν, όμως, ο αδένας αρχίζει να υπολειτουργεί, τότε η αγωγή με θυροξίνη συνεχίζεται διά βίου.

Τι συμβαίνει με τους όζους

Εάν έχετε όζους στο θυρεοειδή σας, αυτοί είναι πιθανό να αυξηθούν ελαφρώς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κάτι που θεωρείται αναμενόμενο. Oι ενδοκρινολόγοι εξηγούν ότι τυχόν προβλήματα των όζων, κατά κανόνα, αντιμετωπίζονται μετά τον τοκετό, ενώ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η παρακολούθηση των όζων γίνεται με υπερηχογραφήματα, εφόσον κρίνεται απαραίτητο. Στο σπάνιο ενδεχόμενο να συστηθεί η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (στην περίπτωση καρκίνου του αδένα), αυτό μπορεί να γίνει στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, πριν από την 24η εβδομάδα, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της αποβολής.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον κ. Γεώργιο Τροβά, ενδοκρινολόγο, υπεύθυνο του Εργαστηρίου Έρευνας Παθήσεων του Μυοσκελετικού Συστήματος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο «ΚΑΤ».

[manoyla]

O θυρεοειδής προτιμά την... εγκυμοσύνη

Νίκη Ψάλτη

ΤΕΥΧΟΣ - Ιούνιος 2008

Μην εκπλαγείτε, αν δείτε τις τιμές των ορμονών του θυρεοειδούς σας να παρουσιάζουν απρόσμενες αυξήσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι ειδικοί εξηγούν ότι η ορμονική «έκρηξη» που συνοδεύει την εγκυμοσύνη επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και την έκκριση αυτών των ορμονών που ο ρόλος τους είναι να ρυθμίζουν το μεταβολισμό.

Συγκεκριμένα, αυξάνονται οι τιμές της λεγόμενης ολικής Τ3 και Τ4, ενώ οι τιμές της ελεύθερης Τ3 και Τ4, καθώς και της ορμόνης TSH παραμένουν σταθερές. Oι αλλαγές αυτές θεωρούνται φυσιολογικές και αναμενόμενες.

Υπάρχουν, όμως, και ορισμένες μεταβολές στη λειτουργία του θυρεοειδούς που υποκρύπτουν κάποιο πρόβλημα και μπορεί να παρουσιαστούν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, αλλά και όταν το πρόβλημα προϋπάρχει της εγκυμοσύνης, πρέπει να λάβετε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και να παρακολουθείτε συστηματικά το θυρεοειδή σας.

Οι απαραίτητες εξετάσεις

Αν και δεν υπάρχουν «επίσημες» οδηγίες για το πότε πρέπει να γίνεται ο έλεγχος ρουτίνας του θυρεοειδούς στις εγκύους, επειδή οι παθήσεις του είναι συχνές στη χώρα μας (και γενικά στις μεσογειακές χώρες), καλό είναι ο αιματολογικός έλεγχος των θυρεοειδικών ορμονών να γίνεται στην αρχή της εγκυμοσύνης.

O λόγος είναι απλός: O ορμονολογικός έλεγχος είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποκαλυφθεί μια πάθηση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όταν η γυναίκα δεν είχε ποτέ προηγουμένως αντίστοιχο πρόβλημα! Τα πιθανά συμπτώματα (π.χ. η κόπωση και η αύξηση του βάρους, που συνοδεύουν τον υποθυρεοειδισμό, ή η ευερεθιστότητα και η ταχυκαρδία, που οφείλονται στον υπερθυρεοειδισμό) «καλύπτονται» από τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, οπότε οι εξετάσεις είναι ο μόνος τρόπος για να φανεί αν τελικά αυτά οφείλονται σε θυρεοειδική δυσλειτουργία ή αποκλειστικά στην εγκυμοσύνη.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να εξεταστείτε στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, επειδή κατά τη διάρκεια των πρώτων 10-12 εβδομάδων -φάση κατά την οποία διαμορφώνονται τα ζωτικά όργανά του- το έμβρυο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μητέρα του για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών, που συμβάλλουν στη νευρολογική του ανάπτυξη. Εάν οι εξετάσεις σας είναι φυσιολογικές και δεν έχετε προϋπάρχουσα θυρεοειδοπάθεια, τότε δεν χρειάζεται να τις επαναλάβετε. Εάν, όμως, φανεί κάποιο πρόβλημα στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη λήψη των κατάλληλων φαρμάκων, τα οποία θα σας συστήσει ο ενδοκρινολόγος σας.

Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί

O υποθυρεοειδισμός είναι η συχνότερη διαταραχή του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι έγκυοι με υποθυρεοειδική νόσο ανέρχονται στο 3%. Σε αυτές, περιλαμβάνονται τόσο οι γυναίκες που διαπίστωσαν για πρώτη φορά τη νόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και εκείνες με προϋπάρχοντα υποθυρεοειδισμό.

Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, είναι σημαντικό να προβείτε σε αιματολογικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών στην αρχή της εγκυμοσύνης και να τον επαναλαμβάνετε συστηματικά, π.χ. κάθε 6 εβδομάδες ή συχνότερα, σύμφωνα με τις οδηγίες του ενδοκρινολόγου σας.

Oι ενδοκρινολόγοι προειδοποιούν ότι ο βαρύς υποθυρεοειδισμός, αν δεν αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις (υπέρταση της εγκύου, αποκόλληση του πλακούντα, πρόωρο τοκετό, νεογνό λιποβαρές ή με νοητική στέρηση).

Για την αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού χορηγείται θυροξίνη. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, απαιτείται σταδιακή αύξηση της δόσης της θυροξίνης κατά 25-50%, σε σύγκριση με τη δόση που προσλαμβάνει μια γυναίκα που δεν είναι έγκυος. Η λήψη θυροξίνης θεωρείται όχι μόνο ασφαλής, αλλά και αναγκαία για εσάς και το μωρό σας, επειδή εξασφαλίζει την επάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών.

Μετά τον τοκετό, το πιθανότερο είναι να επανέλθετε στα προ εγκυμοσύνης επίπεδα, όσον αφορά τις τιμές των θυρεοειδικών ορμονών και την πιθανή δόση της θυροξίνης που λαμβάνετε, κάτι που θα διαπιστωθεί με νέο εργαστηριακό έλεγχο και κλινική εξέταση από τον ενδοκρινολόγο σας.

Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί

O υπερθυρεοειδισμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρουσιάζεται περίπου σε 1 στις 1.000 εγκύους. Στο 80-85% των περιπτώσεων, αφορά τη νόσο Graves (αυτοάνοση μορφή υπερθυρεοειδισμού, όπου ο ίδιος ο οργανισμός παράγει αντισώματα εναντίον του θυρεοειδούς αδένα του). O υπερθυρεοειδισμός μπορεί, επίσης, να προϋπάρχει της εγκυμοσύνης. Και στις δύο περιπτώσεις, ο τρόπος αντιμετώπισης συνίσταται στη λήψη φαρμάκων.

Τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα είναι η προπυλθειουρακίλη και η μεθιμαζόλη. Η πρώτη θεωρείται πιο ασφαλής σε σύγκριση με τη δεύτερη, η λήψη της οποίας έχει συνδεθεί περισσότερο με επιπλοκές στο έμβρυο (συγγενείς ανωμαλίες). Γι’ αυτό και ο ενδοκρινολόγος σας θα σας χορηγήσει την προπυλθειουρακίλη στη μικρότερη δυνατή δόση που θεωρείται αποτελεσματική για την ομαλή λειτουργία του αδένα σας. Για την κατάλληλη ρύθμιση της δόσης, οφείλετε να επαναλαμβάνετε τις εξετάσεις του θυρεοειδούς κάθε 2-4 εβδομάδες.

Oι γιατροί τονίζουν ότι πρέπει να χορηγείται έγκαιρα αντιθυρεοειδική αγωγή για το καλό τόσο της μητέρας όσο και του μωρού, γιατί ο υπερθυρεοειδισμός έχει συσχετιστεί με:• αποβολές (ιδίως στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης) • προεκλαμψία (οίδημα και αύξηση της αρτηριακής πίεσης της εγκύου κατά το τελευταίο τρίμηνο) • πρόωρο τοκετό • γέννηση θνησιγενών βρεφών. Επιπλέον, όταν δεν αντιμετωπίζεται ο υπερθυρεοειδισμός της εγκύου, τότε ενδέχεται να γίνει και το μωρό υπερθυρεοειδικό. Αυτό συμβαίνει επειδή τα αντισώματα που στρέφονται κατά του θυρεοειδούς της μητέρας μπορεί να περάσουν, μέσω του πλακούντα, στο έμβρυο. Επομένως, από τη στιγμή που έχετε υπερθυρεοειδισμό, απαιτείται και η παρακολούθηση του θυρεοειδούς του εμβρύου (με υπερηχογραφήματα). Εάν διαπιστωθεί ότι το μωρό είναι υπερθυρεοειδικό, τότε η αγωγή που λαμβάνετε εσείς ωφελεί και εκείνο, ενώ μετά τον τοκετό το παιδί σας θα πρέπει να αρχίσει αντιθυρεοειδική θεραπεία.

Οι γυναίκες της «γκρίζας ζώνης»

Υπάρχει μία κατηγορία γυναικών που οι ενδοκρινολόγοι τοποθετούν σε μια «γκρίζα ζώνη», όσον αφορά τη λειτουργία του θυρεοειδούς τους. Πρόκειται για τις γυναίκες που γνωρίζουν ήδη ότι έχουν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς τους ή το ανακαλύπτουν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι γυναίκες αυτές έχουν μεν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς, αλλά οι τιμές των θυρεοειδικών ορμονών τους είναι φυσιολογικές. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται «ευθυρεοειδισμός σε έδαφος αυτοάνοσης θυρεοειδοπάθειας». Τα αυξημένα αντισώματα αποτελούν «αποδεικτικό στοιχείο» ότι υπάρχει μια προδιάθεση για την εκδήλωση υποθυρεοειδισμού. Επιπλέον, σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, οι γυναίκες αυτές κινδυνεύουν περισσότερο να αποβάλουν ή να εκδηλώσουν θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Κατά κανόνα, σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ενδοκρινολόγοι δεν χορηγούν θυροξίνη, επειδή δεν είναι ευρέως αποδεκτό ότι ωφελεί. Εάν, όμως, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η γυναίκα γίνει υποθυρεοειδική, τότε λαμβάνει θυροξίνη.

Θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό

Εάν ανήκετε στις γυναίκες της «γκρίζας ζώνης», είναι πιθανό να μην παρουσιάσετε υποθυρεοειδισμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά να εκδηλώσετε θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό αποτελεί σχετικά συχνή ενδοκρινική διαταραχή - παρουσιάζεται στο 10% των γυναικών, 2-3 μήνες μετά τη γέννα. Γι’ αυτό και οι γυναίκες με αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς πρέπει να εξετάζονται τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και μετά. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό, κατά κανόνα, δεν έχει έντονα συμπτώματα και για την αντιμετώπισή της χορηγείται θυροξίνη (όταν η γυναίκα είναι στη φάση του υποθυρεοειδισμού). Εάν η πάθηση είναι μη αναστρέψιμη, τότε η αγωγή λαμβάνεται διά βίου. Για να διαπιστωθεί, αν η κατάσταση είναι μόνιμη ή αναστρέψιμη, οι ενδοκρινολόγοι διακόπτουν για λίγες εβδομάδες τη λήψη της θυροξίνης. Εάν ο θυρεοειδής αρχίσει να λειτουργεί φυσιολογικά, αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα δεν έχει ανάγκη θεραπείας. Εάν, όμως, ο αδένας αρχίζει να υπολειτουργεί, τότε η αγωγή με θυροξίνη συνεχίζεται διά βίου.

Τι συμβαίνει με τους όζους

Εάν έχετε όζους στο θυρεοειδή σας, αυτοί είναι πιθανό να αυξηθούν ελαφρώς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κάτι που θεωρείται αναμενόμενο. Oι ενδοκρινολόγοι εξηγούν ότι τυχόν προβλήματα των όζων, κατά κανόνα, αντιμετωπίζονται μετά τον τοκετό, ενώ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η παρακολούθηση των όζων γίνεται με υπερηχογραφήματα, εφόσον κρίνεται απαραίτητο. Στο σπάνιο ενδεχόμενο να συστηθεί η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (στην περίπτωση καρκίνου του αδένα), αυτό μπορεί να γίνει στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, πριν από την 24η εβδομάδα, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της αποβολής.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον κ. Γεώργιο Τροβά, ενδοκρινολόγο, υπεύθυνο του Εργαστηρίου Έρευνας Παθήσεων του Μυοσκελετικού Συστήματος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο «ΚΑΤ».