Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

ενταξει μετα απο αυτο..... δεν αντεχω αλλο θα ξεσπασω σε λυγμους

ξεσπαω............

γιατι??? γιατι θα πρεπει να γινονται ολα αυτα???

γιατι??? γιατι κατι τοσο ομορφο να μετατρεπεται σε εφιαλτη????

κουραγιο κοπελα μου κουραγιο!!!!!!!!

  • Απαντήσεις 155
  • Created
  • Τελευταία απάντηση
Δημοσίευση

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ.ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ.ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΗΔΗ 5 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΑΝΤΡΑΚΙ ΜΟΥ.ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΩ.ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ.ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ.

MOLLY ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ.ΑΙΤΙΑ ΠΡΟΩΡΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ?ΤΥΧΑΙΑ ΛΕΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ.ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ?ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ.Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΜΦΑΝΗΣΕ ΛΟΙΜΩΞΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΟΥΝ.ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΚΕΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΜΕΙΩΝΑΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΟΥΝ.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΣΩ ΠΟΤΕ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.ΑΝ ΕΙΧΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΧΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟ ΑΝΤΡΑΚΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ.

Δημοσίευση

muller μονο εσυ ξερεις ποσο πολυ πονας ευ και καποιες άλλες κοπελες που εχουν βιωσει κατι αναλογο.Δεν ξερω αν τα λογια παρηγοριας που σου πω θα σε κανουν να νιωσεις καλυτερα δεν ξερω ισως να ειναι και περιττο σως να χιαζεσε το χρονο σου για ν κλαψεις να φωναξεις να ριξεις ευυθυνες ειναι αναμφισβητητο δικαιωμα σου .

Μερικα πραγματα απλα γινοται δεν ξερω ισως για να δοκιμαστουν οι δυνανοτητες μας .

Οσογια το ιδιωτκο νοσοκομειο η το δημοσιο συμπτωση καθαρη ξερω αναλογη δυστυχως περιπτωση που ετυχε σε δημοσιο και μαλιστα πανεπιστιμιακο νοσοκομειο απλα ειναι να μη σου τυχει .

Κουραγιο

Δημοσίευση

περάσαμε σχεδόν τα ίδια...εγώ γέννησα μόλις έκλεισα 24 εβδομάδες και το ένα μωρό μου έζησε μια μερα θερμοκοιτίδα.πολύ πολύ πρόωρο σε σχέση με το δικό σου και ξέραμε ότι οι πιθανότητες ήταν λίγες...κι εγώ την είδα όμως μαυτο το απαίσιο σωληνάκι να προσπαθεί να αναπνεύσει και να υποφέρει κι εγώ να μην μπορώ να κάνω τίποτα.ουτε καν την άγγιξα...δεν μας άφηναν.

όσο για το δημόσιο αστα να πάνε...εμείς σε δημόσιο είμασταν...μην σου τυχει κορίτσι μου γτ αν σου τυχει όπου κι αν είσαι τελείωσες...το μωρό μας το είδαμε τελευταια φορά το μεσημερι και το απόγευμα που πήγε να το δει ο αντρας μου του είπαν ααα καλα που ήρθατε θα σας πέρναμε τηλ.(πότε ακριβως?)το μωρό σας πέθανε.απαίσιοι,σκληροί,ανεύθυνοι

Σαν να περίμενε το νινι μου να παω να την αποχαιρετίσω και να φύγει να ησυχάσει...κουράγιο φίλη μου,σε νιώθω απόλυτα.

Δημοσίευση

αχ ποσο σε νιωθω!!!

ποσο καταλαβαινω τον πονο σου....

περασα την ιδια αγωνια οχι με την ιδια καταληξη αλλα...την ιδια αγωνια

αυτο το γυαλι που σε χωριζει απο το παιδι σου που θες να το αγκαλιασεις,να το βοηθησεις και δεν μπορεις....

μονο κουραγιο μπορω να σου πω τιποτε αλλο...

Δημοσίευση

muller πόσο κλαίω με την ιστορία σας....κουράγιο κοπέλα μου καταλαβαίνω πως θα ένιωσες γιατί όταν γεννάς ένα μωράκι και περνάς αυτά που πέρασες δεν είναι και λίγο.Να ξέρεις όμως ότι θα έρθει ένα καινούργιο μωράκι στην ζωή σας σύντομα για να σας απαλύνει τον πόνο και να σας δώσει χαρά γιατί το αξίζετε!

Δημοσίευση

Ειλικρεινα ανατριχιασα ολοκληρη με αυτα που διαβασα....

Γιατι γιναν ολα αυτα, τι σας ειπαν οι γιατροι, τι πηγε στραβα?

Περνας μεγαλη δοκιμασια κοριτσακι μου, ισως τη μεγαλυτερη που μπορει να περασει ανθρωπος...Δεν μπορω να σου πω κατι αλλο, συγνωμη, απλα δεν βγαινουν τα λογια απο μεσα μου...

Δημοσίευση

αχ και εμενα με εκανες να δακρυσω..λυπαμαι πολυ...Να ζησετε και παντα να τον θυμαστε του αξιζει..ειναι ενας αγγελος τωρα πια..ενα αγγελουδι που δεν αντεξε τον πονο και πηγε ψηλα στο Θεουλη..

αλλα πολυ συντομα θα ερθει το αδερφακι του για να απαλυνει τον πονο σας...!

πραγματικα λυπαμαι

Δημοσίευση

....γραφω...σβηνω...

λυπαμαι ειλικρινα τοσο πολυ..

καταλαβαινω απολυτα το πως αισθανεσαι.

δεν ξερω για ποιο λογο γινονται ολα αυτα,σταματησα να το ψαχνω

γιατι στο τελος 8α τρελαθω.

το μονο που θελω να σου πω ειναι να εχεις κουραγιο,δυναμη κ θα δεις πως θα περασει ο καιρος κ θα ερθει το αδερφακι του να σας γεμισει τις ζωες κ

τις αγκαλιες σας.

δεν ξερω αν θα σε απαλυνει αυτο ..αλλα ειμαστε τοσες πολλες εδω μεσα που μας ενωνει αυτη η απωλεια. :( :(

μεσα απο την καρδια μου σου στελνω μια αγκαλια.

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...