Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Ειπα να σας πω κι εγω το πως γεννηθηκε ο γιοκας μου!!!

Λοιπον την Παρασκευη 4/12 κατα τις 10 το βραδυ με πιασαν πονακια αλλα στις 12 με ειχαν περασει οποτε κι εγω επεσα για υπνο!

Κατα τις 3 ξυπνησα απο τους πονους και κατευθιαν πιασαν ανα τεταρτο.

Σηκωθηκα πηγα στο σαλονι κι αρχισα να περπαταω και να μετραω την αποσταση των συσπασεων.

Στις 5 πια ειχαν γινει ανα 4 λεπτα,ξυπνησα τον αντρα μου και πηρα τηλ την πεθερα μου να ρθουν να κρατησουν τον Μιχαλη μου.

5 και 30 ηρθαν αφησαμε τον πεθερο μου να περιμενει τον μικρο και ξεκινησαμε με τον αντρα μου και την πεθερα μου για το νοσοκομειο.

Το πιο συγκινητικο ρε κοριτσια ηταν λιγο πριν φυγουμε που ξυπνησε ο Μιχαλης μου και με φωναξε κι οταν πηγα να δω τι θελει ηθελε απλως να με φιλησει!!!Λες και το καταλαβε το μωρο μου!!!

Φτανουμε που λετε 6 η ωρα στο νοσοκομειο και οι πονοι να ναι πολυ δυνατοι αλλα με τις αναπνοες καταφερα να τους κανω καπως υποφερτους!

Μπαινω μεσα με εξεταζει η μαια με το γνωστο χερι (δεν καταλαβα τιποτα!!) και μου λεει 4 διαστολη και μαλακος τραχηλος οποτε δεν αργουμε.Ακολουθησε το γνωστο ξυρισμα και κλισμα και αρχισε η αναμονη!

Ο γιατρος μου ειπε να μην βαλω ορο αλλα να κανω μια ενεσουλα για να μην περιμενω και σε 20 λεπτα καναμε και την δευτερη.

Κατευθιαν ενιωθα οτι γενναω και με πηγαν στην αιθουσα τοκετων οπου με το που μου βαλαν τον ορο τους λεω οτι γενναω και με βαλαν στην γνωστη καρεκλα και ηρθε ο γιατρος να ξεκινησουμε!!

Η αληθεια ειναι οτι ελεγα απο μεσα μου πως θα αντεξω μιας και στην πρωτη γεννα ειχα κανει επισκληριδιο ενω εδω δεν κανουν αλλα δεν μπορουσα να κανω και τιποτα!!

Ο αντρας μου ηρθε για λιγο μεσα γιατι δεν αφηνουν αλλα του ειπα να βγει γιατι πονουσα πολυ και ηξερα οτι δεν μπορει να με βλεπει ετσι.

Αρχισα μετα με τις οδηγιες του γιατρου να σπρωχνω και να ποναω πολυ αλλα συγκεντρωθηκα στις αναπνοες και τσουπ βγηκε ο γιος μου!!!

Ηταν ενα περιεργο συναισθημα η φυσιολογικη γεννα και πραγματικα ολο τον πονο τον ξεχνας εκεινη την στιγμη ακριβως!!

Ο μικρουλης μου ζυγιζε 3040 και ειναι ιδιος ο αδερφος του στο πιο σκουρο!!

Εγω χρειαστηκα μονο 2 ραμματα και ενιωθα μια χαρα μετα απο μια ωρα αφου μπορουσα να σηκωθω κιολας!

τον μικρο τον ειχα διπλα μου απο την πρωτη στιγμη και θηλαζουμε αποκλειστικα.Φυγαμε την τριτη μερα απο το νοσοκομειο αν και ο μικρος εχει λιγο ικτερο αλλα δεν υπηρχε λογος να μεινουμε μεσα και ηθελα να δω και τον Μιχαλη μου!!

Τωρα πια ειμαστε σπιτι μας οπου κυνηγαω τον Μιχαλη μου να μην παει στο μωρο που θελει ολο να το φιλαει και να το σκαλιζει!!

θελω να ευχαριστησω ολες τις φιλες μου απο το γκρουπακι των Χριστουγεννων για τα μηνυματα τους και τις ευχες τους και να ευχηθω στις υπολοιπες να γεννησουν κι αυτες τοσο ευκολα και γρηγορα οπως εγω!

Και κατι τελευταιο η εμπειρια του φυσιολογικου τοκετου με την επισκληριδιο δεν συγκρινεται αν και ημουν παντα υπερ της επισκληριδιου!!!

Τα φιλια μου και συγνωμη αν σας κουρασα!

Δημοσίευση

Χρύσα μου να σου ζήσει το δεύτερο αγοράκι σου!

Τι καλά που όλα κύλισαν τόσο ήρεμα κι ωραία και γρήγορα!!

Και τι γλυκός ο Μιχαλάκης σου!!! :)

Καλή λοχεία να έχεις και να είσαι πάντα καλά να χαίρεσαι τα αγοράκια σου!

:kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

Να σου ζήσει ρε φιλεναδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αν και εμείς τα λέμε συννέχεια , θέλω και εγώ να σου γράψω με τη σειρα μου να χαίρεσαι τους αντρακλες σου και να είναι πάντα γεροί και καλότυχοι!!!!!!!καλη΄λοχεία!!!!!!!! :):):)

Μακαρη να έχω το θάρρος και να μην κάνω επισκλειρίδιο!!!χαίρομαι που σου έμεινε έτσι η εμπειρία του τοκετού!!!

Αντε να έρχεται και η σειρά μας τώρα!!!!!

φιλακια πολλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει κοπέλα μου ο μικρούλης σου!!!!!!

Να ‘ναι γερός, δυνατός κι ευτυχισμένος στη ζωή του!!!!!!!!

Καλό σαραντισμό να έχετε και οι 2 σας!!!!!!!

Πολύ συγκινητική η κίνηση του γιου σου!!!!!!!

Μπράβο σου που γέννησες χωρίς επισκληρίδιο!!!!!!!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει το νινί σου!!! Χίλια μπράβο για τη δύναμή σου να γεννήσεις χωρίς επισκληρίδιο! (Επαναλαμβάνω εγώ: "Δόξα και τιμή σε αυτόν που την ανακάλυψε!!!")

Κατασυγκινήθηκα με το Μιχαλάκη σου... :kiss:

Δημοσίευση

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑΑΑΑ!!!Να σας ζήσει και το δεύτερο σας αγοράκι να χαίρεσται και τον Μιχάλη σας που είναι τόσο γλυκό παιδάκι!!Άντε και στα δικά μας να παίρνουμε θάρρος αν και έχω πολύυυυ δρόμο ακόμα!!Και πάλι να σας ζήσουν και τα δύο σας αγοράκια!!! ;)

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...