Εκτέλεση της Αναζήτησης

Γύρω στον δεύτερο με τρίτο χρόνο η παραμονή της ανάγκης για θηλασμό δεν είναι τις περισσότερες φορές τίποτα άλλο παρά σύμπτωμα συναισθηματικής διαταραχής του παιδιού. Εκδηλώνεται με αυτές τις ρυθμικές κινήσεις, από τις οποίες μερικές είναι άμεσα ευχάριστες, ενώ άλλες του θυμίζουν την ευχάριστη περίοδο της πρώτης νηπιακής ηλικίας. Αυτή η κακιά συνήθεια εκδηλώνεται ειδικά όταν το παιδί είναι θλιμμένο, κουρασμένο, ενοχλημένο, φοβισμένο. Αν αντίθετα το παιδί αισθάνεται ότι προστατεύεται και ότι είναι σημαντικό για εμάς, αν η μητέρα ασχολείται μαζί του συμμετέχοντας στα παιχνίδια του και στις εμπειρίες του, η ανάγκη για καταφύγιο στο θηλασμό του αντίχειρα εξαφανίζεται. Οι γονείς δεν πρέπει να προσπαθούν να κόψουν αυτή τη συνήθεια με τιμωρίες και φωνές. Με αυτό τον τρόπο δεν καταφέρνουμε τίποτα άλλο, παρά μόνο να μεγαλώνουμε την αγωνία του παιδιού. Το καλύτερο πράγμα που πρέπει να γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να δημιουργούμε ένα ήρεμο περιβάλλον γύρω από το παιδί και να αλλάζουμε ότι του δημιουργεί άγχος και πίεση. Ένας τρόπος που χρησιμοποιείται συχνά για να αποσπάται το παιδί από αυτή τη συνήθεια είναι ή να του δίνουμε να κρατάει κάτι στο χέρι ή να το απασχολούμε σε μια δραστηριότητα που να μη του επιτρέπει να θηλάζει το χέρι του. Αυτός ο τρόπος εφαρμόζεται όχι συστηματικά, χωρίς μεταξύ των άλλων να παραλείπουμε να καταλάβουμε το γιατί αυτής της συμπεριφοράς και να προσπαθούμε να το διορθώσουμε. Συγχρόνως οι γονείς οφείλουν να επιδοκιμάζουν το παιδί όταν δεν θηλάζει το δάχτυλό του, να το κάνουν να καταλαβαίνει πως ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να εγκαταλείψει αυτή τη συνήθεια και πως εκτιμούν τις προσπάθειές του.