Εκτέλεση της Αναζήτησης

Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η παραπάνω συμπεριφορά αποτελεί καλό σημάδι για τη σχέση σας, διότι δείχνει ότι έχει αναπτύξει έναν ισχυρό δεσμό μαζί σας. Όσο πιο άνετα νιώθει το νήπιο με τους γονείς ή με το άτομο που το φροντίζει τόσο πιο άνετα συμπεριφέρεται. Αυτό βέβαια, μπορεί να μεταφράζεται σαν μια μικρή ταλαιπωρία για εσάς, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δείχνει ότι ξέρει ότι θα βρίσκεστε εκεί για εκείνο, ό,τι κι αν κάνει. Είναι συχνό φαινόμενο δε μετά από μια ημέρα στον παιδικό σταθμό ή με κάποιο ξένο άτομο που το προσέχει, να αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να ξεσπάσει όταν επιστρέφει σπίτι γιατί όλες τις προηγούμενες ώρες καταβάλλει προσπάθεια να συμπεριφέρεται σωστά. Ωστόσο οι ειδικοί επισημαίνουν πως η αρνητική συμπεριφορά και τα ξεσπάσματα είναι πολύ έντονα είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε και κάποιον ειδικό.

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Evolution, Medicine and Public Health το μητρικό γάλα μπορεί να επηρεάσει και να αλλάξει την διάθεση και την συμπεριφορά του βρέφους. Η καθηγήτρια του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Katie Hinde υποστηρίζει συγκεκριμένα ότι το μητρικό γάλα εκτός από την ανάπτυξη του βρέφους επηρεάζει και μερικά τμήματα του εγκεφάλου τα οποία διαμορφώνουν τα συναισθήματα και συνεπώς τη συμπεριφορά του. Για παράδειγμα αναφέρει ότι αν δεν υπάρχει αρκετή τροφή είναι καλύτερο για μια μητέρα να έχει ένα ήρεμο μωρό παρά ένα ζωηρό και δραστήριο. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω του μητρικού θηλασμού και του μητρικού γάλακτος που περιέχει τα συστατικά που επηρεάζουν τον εγκέφαλο. Πρόσθεσε ακόμη ότι είναι πιθανό να επηρεαστεί το επίπεδο δραστηριότητας του βρέφους καθώς μια αλλαγή στη σύσταση του μητρικού γάλακτος επηρεάζει και τα βακτήρια στα έντερα του. Το γάλα περιέχει πολλά δύσπεπτα σάκχαρα για το μωρό τα οποία όμως τρέφουν τα βακτήρια που ζουν τα έντερα του. Πειράματα σε ποντίκια και αρουραίους έδειξαν ότι τα συγκεκριμένα σάκχαρα απελευθερώνουν χημικά σήματα που φθάνουν στον εγκέφαλο και επηρεάζουν τα νεύρα. Έτσι, τα σήματα που απελευθερώνονται από τα βακτήρια στο έντερο μπορούν να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά του βρέφους και συγκεκριμένα την κοινωνικότητα, το άγχος και τη νευρικότητα του.

Σκεφτείτε πόσο πιο εύκολες είναι οι λύσεις που εξυπηρετούν τις δικές μας ανάγκες εις βάρος, όμως, αυτών των παιδιών μας! Δύσκολες συμπεριφορές για τον γονιό... υγιείς για το παιδί! Το παιδί που δεν τρώει εύκολα, θα το βάλουμε μπροστά στην τηλεόραση και το πιάτο θα αδειάσει. Μας κερδίσαμε χρόνο. Το εκπαιδεύσαμε, όμως, σε κακές συνήθειες διατροφής. Το παιδί που δεν πίνει το γάλα του, θα του βάλουμε κακάο. Το παιδί που είναι ζωντανό, ζωηρό, υπερκινητικό -όπως θα έπρεπε ουσιαστικά να είναι- με τις απόπειρες οριοθέτησής μας, θα του «κοιμήσουμε» τη ζωντάνια και την παρόρμησή του, αντί να εφεύρουμε τρόπους να διοχετεύσει την ενεργητικότητά του. Διαρκώς οι γονείς διαμαρτύρονται για τη ζωηράδα των παιδιών, αντί να την ορίζουν ως ζωντάνια που πυροδοτεί την ανάπτυξή τους. Ελέγχουν πολλές φορές τις φυσικές τους τάσεις… με εργαλεία την τηλεόραση, το μάλωμα, την εξαγορά αντί να τις βοηθήσουν να αναδυθούν και να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους. Τη στιγμή της υπερέντασης και της νευρικότητας του παιδιού, το μαλώνουν, αντί να αναζητήσουν τις συνθήκες του περιβάλλοντός του και τους λόγους που το κάνουν δυσαρεστημένο. Έτσι, δεν αναρωτιούνται αν πεινάει, αν είναι κουρασμένο, αν βαριέται, αν ζηλεύει και συμπεριφέρεται έτσι. Οι εύκολοι τρόποι για το γονιό σπάνια είναι και οι σωστοί, όπως και οι εύκολες συμπεριφορές του παιδιού, σπάνια είναι και οι πιο «υγιείς». - Το παιδί μου έχει μάθει να λέει ευχαριστώ, παρακαλώ και ορίστε, όταν απευθύνεται σε κάποιον. Συγχαρητήρια, οι άλλοι θα σε θαυμάζουν για τους καλούς τρόπους που του έμαθες. -Ξέρει να χρησιμοποιεί ασυνήθιστες λέξεις στο λεξιλόγιο του και να μετράει ως το 100 μπροστά και ανάποδα. Υπέροχα! Πρέπει να καμαρώνεις όταν επιδεικνύει τις γνώσεις του και στους άλλους. - Έχει συνηθίσει να παίζει με τις ώρες μόνο του χωρίς να μου αποσπά την προσοχή. Μπράβο, κατάφερες να κάνεις την καθημερινότητά σου πιο εύκολη. - Έχει μάθει να συμμορφώνεται μετά που θα το μαλώσω ή μετά που θα υποστεί τις συνέπειες της τιμωρίας. Τέλεια, έχεις βρει τον τρόπο να είσαι αποτελεσματικός στους κανόνες που του ορίζεις. - Το παιδί μου συνεχώς με διακόπτει την ώρα που μιλάω, κάνοντας εκατοντάδες ερωτήσεις γύρω από αυτά που δεν έχω καν προλάβει να ολοκληρώσω. Κουραστικό, αλλά μεγαλώνεις ένα παιδί και πρέπει να σέβεσαι την περιέργειά του και τη δίψα του για γνώση. - Είναι ικανό να βάλει τα κλάματα, όταν βλέπει ένα άλλο παιδάκι να το μαλώνουν ή να υποφέρει για κάποιο λόγο. Θλιβερό, αλλά μεγαλώνεις έναν άνθρωπο με αγάπη και ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο του. - Καταστρέφει τα παιχνίδια του και βρίσκει τους πιο ανορθόδοξους τρόπους για να τα χρησιμοποιεί. Εκνευριστικό, αλλά αναπτύσσει τη δημιουργικότητα του και την φαντασία του. - Θέλει διαρκώς να με συμπεριλαμβάνει στο παιχνίδι του. Βαριέται μόνο του! Κουραστικό, αλλά έμαθε να απολαμβάνει τα πάντα μέσα από τις σχέσεις του με τους άλλους. - Στο παιχνίδι λασπώνεται, μουτζουρώνεται, τραυματίζεται. Σου τρώει πολύ χρόνο να το φροντίσεις, αλλά σίγουρα γυρνάει πανευτυχές μετά το παιχνίδι του! Πηγή: Εύα Θεοδοσιάδου – Ψυχολόγος, flowmagazine.gr

Οι γονείς που ανησυχούν υπερβολικά να μη νιώσει το παιδί τους το αίσθημα της ματαίωσης και της απόρριψης είναι και αυτοί που το κρατούν “δέσμιο” των ανησυχιών τους. Είναι σημαντικό το παιδί να εκπαιδεύεται στη ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής, που λέει ότι η προσπάθεια είναι αυτή που δίνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να κατακτήσουμε το στόχο μας. Παιδί ελέυθερο και ανεξάρτητο είναι αυτό που θα ξέρει να ανταπεξέλθει στις κυρώσεις που ενδεχομένως θα έχει μια συμπεριφορά του. Η εμπειρία της αποτυχίας βοηθά το παιδί να ωριμάσει και του δίνει κίνητρα για να προσπαθήσει περισσότερο. Πότε λοιπόν πρέπει να ανησυχείς ότι ο προστατευτικός κλοιός που φτιάχνεις γύρω από το παιδί σου είναι πολύ σφιχτός; - Όταν χωρίς το παιδί σου να έχει κάποια πιστοποιημένη δυσκολία μάθησης έχει παραπάνω εκπαιδευτές από ότι πραγματικά χρειάζεται που το βοηθούν στα μαθήματα του σχολείου. - Όταν φαντασιώνεσαι πως το παιδί σου μπορεί να γίνει επαγγελματίας αθλητής, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο έστω και αν κανείς προπονητής ή ειδικός του θέματος δεν έχει προβλέψει κάτι τέτοιο. - Όταν για ένα διαγώνισμα που θα έχει στο σχολείο το έχεις υποβάλλει σε διάφορα χρονοβόρα τεστ προετοιμασίας στο σπίτι. - Όταν αφού σε καλέσουν από το σχολείο για την αποβολή που χρέωσαν στο παιδί σου, επειδή έκανε κάτι ανάρμοστο, εσύ φτάσεις με όλα τα μετάλλια και τις καλές κριτικές που έχει πάρει από το νηπιαγωγείο για να τους πείσεις ότι δεν φταίει σε τίποτα. - Όταν συστηματικά αναλαμβάνεις τις δικές του ευθύνες και λύνεις τα δικά του προβλήματα πχ. ζητάς να δέσει τα παπούτσια του και επειδή αργεί αποτελειώνεις τη δουλειά. - Όταν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ολόκληρο ταξίδι μέχρι το σχολείο για να του δώσεις το βιβλίο που ξέχασε στο σπίτι ώστε να μην το ανακαλύψει ο δάσκαλος του. - Όταν λύνεις εσύ τις “δύσκολες” ασκήσεις ή είσαι διατεθειμένος και ελαστικός στο να αντιγράψει από το βιβλίο με τις απαντήσεις μόνο και μόνο για να μην εκτεθεί στη δασκάλα του ότι δεν ξέρει. - Όταν αφού τσακωθεί με κάποιον στο σχολείο, πηγαίνεις να ζητήσεις το λόγο από το άλλο παιδί ή από τους γονείς του παιδιού. - Όταν παρεμβαίνεις χωρίς να υπάρχει λόγος στο χώρο του και τα πράγματα του με τη δικαιολογία ότι ψάχνεις στοιχεία για να προλάβεις πιθανές “απειλές” που φαντάζεσαι ότι μπορεί να προκύψουν. - Όταν παρουσιάζεις αναληθή στοιχεία για τα κατορθώματα του παιδιού σου ώστε να ανεβάσεις το “κύρος” και την “αξία” του στους φίλους σου. Ότι και να έχει καταφέρει ένα παιδί είναι σημαντικό έστω και αν στα μάτια μας φαίνεται λίγο και ασήμαντο. Oι γονείς πολλές φορές χρεώνονται τις επιτυχίες και αποτυχίες των παιδιών τους ως προσωπικές. Με αυτό το τρόπο ξεκινά ο φαύλος κύκλος: “όσο πιο πολλά πετύχει το παιδί μου τόσο πιο καλός γονιός είμαι εγώ”. Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε αδιέξοδα και καλλιεργεί μηχανισμούς ελέγχου και εξουσίας που βαραίνουν την οικογένεια και τη σχέση παιδιού – γονιού. Η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού ενισχύεται μόνο μέσα από τα βιώματα του και για αυτό είναι πολύτιμο να δείχνουμε υπομονή μέχρι να τα καταφέρει μόνο του. Το μέλλον του βρίσκεται μόνο στα δικά του χέρια. Άσπα Μητρακάκη Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας email: amitrakaki@gmail.com http://dyslexiaathome.blogspot.gr/2011/11/10_24.html

Για πολλά χρόνια υπήρχε η άποψη ότι τα μωρά γεννιούνται χωρίς συνείδηση ηθικής και πως ήταν δουλειά της κοινωνίας να τους διδάξει τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ωστόσο, μελέτες σε πολύ μικρά μωρά δείχνουν ότι ίσως είναι... πιο καλά από ό,τι πιστεύαμε αρχικά. Για παράδειγμα, τα μωρά φαίνεται ότι συμπάσχουν με τον πόσο των άλλων: κλαίνε όταν ακούσουν το κλάμα άλλων μωρών και χαϊδεύουν ή προσφέρουν τα παιχνίδια τους σε εκείνους που μοιάζουν αναστατωμένοι για κάποιο λόγο. Τα μικρά παιδιά προσφέρουν ακόμη αυθόρμητα τη βοήθειά τους σε κάποιον, όταν δουν ότι τη χρειάζεται. Ερευνητές έστησαν μια σειρά «σεναρίων», κατά τα οποία κάποιος προσπαθούσε να ανοίξει μια ντουλάπα με τα χέρια του γεμάτα πράγματα, ή πάσχιζε να πιάσει ένα μανταλάκι που του είχε πέσει. Στο πείραμα συμμετείχαν παιδιά ηλικίας 1 έτους, τα οποία έσπευσαν να προσφέρουν τη βοήθειά τους, μερικές φορές «υπερπηδώντας» σημαντικά εμπόδια μέχρι να τους φτάσουν. Και δεν είναι απλά το γεγονός ότι στα παιδιά τούς αρέσει να σηκώνουν πράγματα που πέφτουν κάτω, αναφέρει δημοσίευμα στον Guardian. Κι αυτό αποδείχτηκε από το γεγονός ότι όταν κάποιος έριχνε επίτηδες κάτι κάτω, και όχι κατά λάθος, τα παιδιά δεν έσπευδαν να τον βοηθήσουν. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι τα μικρά παιδιά μπορεί να έχουν φυσικές κλίσεις και ικανότητες, προκειμένου να αξιολογούν τις προθέσεις εκείνων που βρίσκονται γύρω τους και να αποφασίζουν αν θα τους βοηθήσουν να πετύχουν το στόχο τους, όταν μοιάζουν να πασχίζουν να καταφέρουν κάτι. Εκείνοι που συμμετείχαν στο πείραμα ήταν άγνωστοι στα παιδιά, παρόλ’ αυτά εκείνα προθυμοποιήθηκαν να τους βοηθήσουν αυθόρμητα, χωρίς να τους παροτρύνει κάποιος (οι γονείς τους) γι΄αυτό, ή να τους προσφερθεί κάποια ανταμοιβή. Οι ερευνητές ερμηνεύουν αυτή τη συμπεριφορά, ως απόδειξη ότι τα βασικά στοιχεία της ενσυναίσθησης, της συμπόνιας και του αλτρουισμού μπορεί «να υπάρχουν ήδη εκεί», ίσως ακόμη και από τη γέννησή τους. Ωστόσο, το να συνειδητοποιεί κανείς την προσπάθεια που καταβάλλει κάποιος, δε σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να διαχωρίσει το καλό και το κακό, προσθέτει το δημοσίευμα. Έτσι, προκειμένου να κατανοήσουν τις «ρίζες» αυτής της «ηθικής αξιολόγησης», ερευνητές από τα πανεπιστήμια Yale και British Columbia, έδειξαν σε μικρά παιδιά μια οθόνη με μαριονέτες οι οποίες είτε προσπαθούσαν να βοηθήσουν, είτε να εμποδίσουν η μία την άλλη. Για παράδειγμα, μία προσπαθούσε να ανέβει σε ένα λόφο και η άλλη είτε την έσπρωχνε προς τα κάτω, είτε τη βοηθούσε να ανέβει. Έχοντας την επιλογή να παίξουν το ίδιο παιχνίδι στη συνέχεια, τα παιδιά επέλεγαν το ρόλο «εκείνου που βοηθούσε» και όχι «εκείνου που εμπόδιζε». Αυτό δείχνει ότι τα μωρά, από την ηλικία των 6 μηνών ακόμη, μπορούν να κάνουν κρίνουν την «καλή» και «κακή» συμπεριφορά. Και όπως και οι περισσότεροι ενήλικες, δείχνουν μια προτίμηση στο «καλό». Επιπλέον, τα μωρά δείχνουν να πιστεύουν ότι η «κακή συμπεριφορά» θα έπρεπε να τιμωρείται. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα μωρά δεν επιλέγουν απλά την «καλή κούκλα» από την «κακή», αλλά με τη συμπεριφορά τους προχωρούν ακόμη παραπέρα. Χαμογελούν τη στιγμή που η «καλή» σπεύδει να βοηθήσει, και «κουνούν τα κεφάλια τους στεναχωρημένα, όταν στη μέση μπαίνει η κακιά», ενώ μερικές φορές δίνουν στην «κακιά» και ένα μικρό χτύπημα προτού επιλέξουν να παίξουν με την «καλή». Οι περισσότερες μελέτες έχουν γίνει με μωρά από 8 μηνών και πάνω, ωστόσο αντίστοιχα ευρήματα έχουν διαπιστωθεί και σε μωρά ηλικίας μόλις 3 μηνών! Θεωρείται απίθανο να έχουν μάθει την έννοια της καλής συμπεριφοράς και της τιμωρίας της κακής συμπεριφοράς σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ακόμη κι αν αυτού του είδους η αξιολόγηση μπορούσε να διδαχθεί τόσο σύντομα, πολλά από τα μωρά που συμμετείχαν στις έρευνες δεν είχαν αδέρφια, με αποτέλεσμα να μην έχουν τη δυνατότητα να παρατηρήσουν επεισόδια που θα «διαμόρφωναν την ηθική συμπεριφορά». Η ηθική συμπεριφορά των ενηλίκων είναι φυσικά πιο περίπλοκη, ωστόσο αυτές οι μελέτες υποδηλώνουν ότι ίσως οι συναισθηματικές ρίζες της «καλοσύνης» να ενυπάρχουν στον άνθρωπο από τη στιγμή της σύλληψής του. Πηγή: http://www.newsbeast.gr/